Sifat dan Kecakapan Hak Syarikat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun serta Prinsip Penafian Personaliti Undang-Undang

Bagi para pelaku bisnis yang mengembangkan usaha atau bertransaksi dengan syarikat-syarikat Jepun, memahami konsep-konsep utama yang menjadi inti Undang-Undang Syarikat Jepun adalah penting. Syarikat bukan sekadar subjek aktiviti ekonomi, tetapi juga diberikan sifat tertentu oleh undang-undang dan diposisikan sebagai entiti yang memiliki kapasiti hak. Selain itu, prinsip penafian personaliti korporat yang diterapkan secara luar biasa dalam situasi tertentu adalah konsep yang sangat penting dari segi praktikal untuk keselamatan transaksi dan keadilan.

Artikel ini akan menjelaskan tentang sifat-sifat asas syarikat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun seperti ‘keuntungan’, ‘personaliti korporat’, dan ‘asosiasi’. Sifat-sifat ini menjelaskan bagaimana syarikat berfungsi dalam masyarakat dan membezakannya dari organisasi lain. Kemudian, kami akan menerangkan secara terperinci mengenai skop dan batasan ‘kapasiti hak syarikat’ yang membolehkan syarikat memperoleh hak-hak legal dan memikul kewajiban, berdasarkan peraturan dan kes-kes hukum di Jepun. Akhirnya, kami akan menggali lebih dalam mengenai prinsip penafian personaliti korporat yang diterapkan apabila kebebasan formal syarikat mengakibatkan hasil yang tidak adil, termasuk makna, syarat-syarat aplikasi, dan kesan hukumnya.

Memahami konsep-konsep ini dengan tepat adalah sangat penting untuk mendalami lingkungan bisnis di Jepun dan membuat keputusan hukum yang tepat. Artikel ini bertujuan untuk menjelaskan konsep-konsep hukum yang kompleks ini dengan cara yang mudah difahami, dengan merujuk kepada peruntukan undang-undang Jepun yang spesifik dan contoh-contoh kes hukum.

Sifat Syarikat

Syarikat di Jepun memiliki tiga sifat asas yang penting dalam struktur dan fungsi legalnya, iaitu ‘keuntungan’, ‘personaliti korporat’, dan ‘asosiasi’. Sifat-sifat ini menentukan bagaimana sebuah syarikat berfungsi dalam masyarakat dan membezakannya dari organisasi lain.

Keuntungan

Keuntungan merujuk kepada sifat di mana syarikat bertujuan untuk mengagihkan keuntungan yang diperoleh melalui aktiviti perniagaan kepada ahli-ahli syarikat seperti pemegang saham dan pekerja. Syarikat-syarikat di Jepun, berdasarkan Undang-Undang Syarikat Jepun, mempunyai keuntungan sebagai tujuan asas mereka.

Terapat perbezaan yang jelas antara entiti perniagaan yang berorientasikan keuntungan dan yang tidak berorientasikan keuntungan. Entiti perniagaan yang berorientasikan keuntungan bertujuan untuk mengagihkan keuntungan yang diperoleh dari perniagaan kepada ahli-ahli tertentu. Entiti yang biasanya dikenali sebagai ‘syarikat’ termasuk dalam kategori ini, contohnya syarikat berhad yang mengejar keuntungan ekonomi pemegang saham dan bertujuan untuk mengagihkan keuntungan yang diperoleh kepada pemegang saham. Selain syarikat berhad, terdapat juga syarikat komanditer, syarikat persekutuan, dan syarikat modal.

Sebaliknya, entiti yang tidak berorientasikan keuntungan adalah entiti yang secara tegas tidak bertujuan untuk mengagihkan keuntungan kepada ahli-ahlinya dalam perlembagaan mereka, atau yang bertujuan untuk aktiviti yang bermanfaat secara bersama. Entiti yang tidak berorientasikan keuntungan tidak dilarang untuk mendapatkan keuntungan, tetapi menggunakan keuntungan yang diperoleh untuk aktiviti sumbangan sosial atau mencapai tujuan organisasi. Contohnya, NPO (Organisasi Aktiviti Bukan Untung Khusus), persatuan umum, yayasan umum, persatuan kebajikan umum, yayasan kebajikan umum, organisasi kebajikan sosial, dan organisasi pendidikan adalah termasuk dalam kategori ini. Persatuan umum boleh menjalankan aktiviti perniagaan tanpa batasan, tetapi tidak dibenarkan untuk mengagihkan keuntungan berlebihan.

Entiti yang tidak berorientasikan keuntungan dibenarkan untuk mendapatkan keuntungan dan boleh menggunakan pendapatan dari aktiviti mereka untuk membayar gaji staf. Aspek ini mungkin berbeza dari persepsi pembaca asing tentang ‘tidak berorientasikan keuntungan’ yang mungkin menganggap tiada aktiviti komersial sama sekali. Entiti yang tidak berorientasikan keuntungan di Jepun dibenarkan untuk menjalankan pelbagai aktiviti perniagaan untuk mencapai tujuan mereka dan mendapatkan pendapatan. Yang penting adalah pendapatan tersebut tidak diagihkan kepada ahli-ahli tetapi digunakan semula untuk tujuan organisasi. Pemahaman ini berguna bagi syarikat-syarikat internasional yang mempertimbangkan kerjasama atau aktiviti sumbangan sosial dengan organisasi tidak berorientasikan keuntungan di Jepun, kerana ia dapat memperluas potensi kerjasama.

Personaliti Korporat

Personaliti korporat merujuk kepada kelayakan yang dimiliki oleh syarikat berdasarkan peruntukan undang-undang untuk menjadi subjek hak dan kewajipan yang berdiri sendiri. Syarikat di Jepun ditetapkan sebagai ‘badan korporat’ mengikut Artikel 3 Akta Syarikat Jepun (Japanese Companies Act).  

Dengan pemberian personaliti korporat ini, syarikat diperlakukan sebagai entiti yang berbeza daripada individu (orang peribadi). Sebagai contoh, hutang syarikat adalah tanggungan syarikat itu sendiri, dan pemegang saham pada dasarnya tidak bertanggungjawab untuk membayar balik hutang tersebut. Artikel 104 Akta Syarikat Jepun (Japanese Companies Act) dengan jelas menetapkan bahawa tanggungjawab pemegang saham terhad kepada jumlah yang mereka bayar untuk saham yang mereka miliki. Ini bermakna syarikat mempunyai keupayaan untuk mengadakan kontrak atas nama sendiri, memiliki harta, dan menjadi pihak dalam tindakan undang-undang.

Salah satu akibat paling penting dari pengakuan personaliti korporat adalah tanggungjawab terhad pemegang saham. Prinsip ini memainkan peranan yang sangat penting dalam menggalakkan pelaburan ke dalam syarikat dan mengaktifkan aktiviti ekonomi dengan menjamin bahawa pelabur tidak akan menanggung tanggungjawab melebihi jumlah yang mereka laburkan ke dalam syarikat. Sekiranya pemegang saham bertanggungjawab secara tidak terhad terhadap hutang syarikat, pelabur individu mungkin akan berhati-hati untuk mempertaruhkan keseluruhan harta mereka terhadap risiko perniagaan syarikat, yang akan menghalang pembentukan modal dan inovasi secara signifikan. Ketetapan tanggungjawab terhad dalam Akta Syarikat Jepun (Japanese Companies Act) memberikan kepastian yang besar kepada pelabur dan usahawan antarabangsa, dan menjadi faktor yang mendorong mereka untuk melabur secara langsung ke dalam pasaran Jepun atau memasuki perniagaan di sana.

Sifat Persatuan

Sifat persatuan merujuk kepada ciri sebuah syarikat yang terbentuk daripada kumpulan orang yang bersatu untuk mencapai tujuan tertentu. Syarikat beroperasi sebagai gabungan ahli-ahli atau pemegang sahamnya.

Di bawah undang-undang syarikat Jepun, wujudnya konsep ‘syarikat satu orang’, iaitu syarikat yang hanya mempunyai seorang ahli sahaja, yang diakui untuk syarikat berhad dan syarikat perkongsian (kecuali syarikat perkongsian biasa) . Secara teorinya, konsep sifat persatuan mengandaikan gabungan beberapa orang, namun menurut tafsiran undang-undang Jepun, syarikat satu orang juga dianggap ‘berpotensi menjadi persatuan’ kerana pada bila-bila masa, ahli syarikat boleh bertambah .  

Penerimaan ‘syarikat satu orang’ ini menunjukkan bahawa sistem perundangan Jepun lebih mengutamakan keperluan bisnes praktikal daripada definisi teoritis yang murni. Ini membolehkan usahawan mendirikan syarikat tanpa perlu mencari rakan kongsi atau pemegang saham lain, dan menikmati manfaat personaliti undang-undang serta tanggungjawab terhad. Fleksibiliti ini merupakan kelebihan besar bagi usahawan antarabangsa dan memudahkan proses penubuhan perniagaan tunggal atau anak syarikat sepenuhnya di Jepun.

Walaupun syarikat mempunyai personaliti undang-undang, terdapat juga entiti yang dikenali sebagai ‘persatuan tanpa kapasiti undang-undang’. Ini adalah kumpulan yang mempunyai organisasi dan mengamalkan prinsip majoriti, serta kekal wujud walaupun terdapat perubahan dalam keanggotaannya, namun tidak memiliki personaliti undang-undang menurut peruntukan undang-undang sivil Jepun atau undang-undang lain. Oleh itu, persatuan tanpa kapasiti undang-undang tidak boleh menjadi pihak dalam kontrak, dan harta benda mereka dianggap sebagai milik bersama ahli-ahlinya. Sebaliknya, syarikat dengan personaliti undang-undang boleh membuat kontrak atas nama syarikat dan memiliki harta benda.

Kemampuan Hak Perundangan Syarikat di Jepun

Kemampuan hak perundangan syarikat merujuk kepada kelayakan sebuah syarikat untuk memperoleh hak-hak perundangan dan memikul kewajipan di bawah undang-undang Jepun. Sebagai badan korporat, syarikat memiliki kemampuan hak ini dalam lingkup tujuan yang ditetapkan.

Kepentingan Kecakapan Hak

Kecakapan hak merujuk kepada kelayakan untuk menjadi subjek hak dan kewajiban di bawah undang-undang. Individu (manusia) memiliki kecakapan hak secara semula jadi sejak lahir (menurut Artikel 3(1) Undang-Undang Sivil Jepun), sementara badan hukum memperoleh kecakapan hak melalui penubuhan yang mematuhi peraturan undang-undang.  

Artikel 34 Undang-Undang Sivil Jepun menyatakan bahawa “badan hukum memiliki hak dan memikul kewajiban dalam lingkup tujuan yang ditetapkan oleh peraturan undang-undang dan perjanjian dasar lainnya.” Peraturan ini merupakan prinsip yang juga diterapkan pada perusahaan, dan menjadi dasar dalam menentukan lingkup tindakan hukum perusahaan.  

Walaupun subjek utama artikel ini adalah Undang-Undang Syarikat Jepun, adalah penting untuk diperhatikan bahawa Undang-Undang Sivil Jepun sering dirujuk ketika menjelaskan konsep dasar seperti kecakapan hak perusahaan. Ini menunjukkan bahawa Undang-Undang Syarikat Jepun dibangun atas prinsip-prinsip umum mengenai badan hukum yang ditetapkan dalam Undang-Undang Sivil. Undang-Undang Sivil menyediakan kerangka dasar yang berlaku untuk semua badan hukum, termasuk pemerolehan personaliti hukum dan lingkup kecakapan hak, sementara Undang-Undang Syarikat menambahkan peraturan yang lebih terperinci mengenai organisasi dan operasi perusahaan sebagai badan hukum yang bertujuan untuk keuntungan. Memahami hubungan ini penting untuk menggenggam interkoneksi keseluruhan sistem hukum Jepun, dan membantu para profesional hukum internasional untuk memahami secara mendalam Undang-Undang Syarikat Jepun.

Skop dan Had Lestari Kemampuan Hak di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Syarikat mempunyai kemampuan hak yang luas, namun terdapat batasan tertentu berdasarkan sifat, peraturan perundangan, atau tujuan syarikat tersebut.

Batasan Berdasarkan Sifat

Syarikat, berbeza dengan individu, tidak dapat memiliki hak personal seperti hak atas tubuh dan kehidupan atau hak-hak yang berkaitan dengan undang-undang keluarga (contohnya, hak atas kehidupan, hak asuh, kewajiban memberi nafkah, dan lain-lain). Namun, hak atas nama dagang syarikat dan hak personal berkaitan dengan reputasi serta kredibilitas syarikat diakui. Syarikat juga dapat meminta perlindungan hukum jika reputasi atau kredibilitasnya dirusak.

Batasan Berdasarkan Peraturan Perundangan

Kemampuan hak syarikat dapat dibatasi oleh peraturan perundangan tertentu. Sebagai contoh, jika syarikat dibubarkan atau dinyatakan pailit, kemampuan haknya hanya diakui dalam lingkup tujuan likuidasi. Ini kerana tujuan syarikat beralih dari aktivitas bisnis ke penyelesaian aset dan pembayaran hutang, sebagaimana diatur dalam Pasal 476 Undang-Undang Syarikat Jepun dan Pasal 35 Undang-Undang Kepailitan Jepun.

Batasan Berdasarkan Tujuan

Syarikat didirikan untuk tujuan tertentu yang ditetapkan dalam anggaran dasar, sehingga hanya memiliki kemampuan hak dalam lingkup tujuan tersebut. Prinsip ini dianggap sesuai untuk melindungi para investor dan kreditur. Tujuan syarikat dicatat dalam anggaran dasar dan diumumkan melalui pendaftaran, sehingga pihak ketiga dapat memahami lingkup aktivitas syarikat hingga batas tertentu.

Namun, yurisprudensi di Jepun menginterpretasikan ‘lingkup tujuan’ ini secara luas dan fleksibel. Tindakan yang tidak tercatat dalam anggaran dasar tetapi diperlukan atau bermanfaat untuk mencapai tujuan syarikat dianggap termasuk dalam lingkup tujuan anggaran dasar. Hal ini karena pembatasan yang ketat atas lingkup tujuan dapat meningkatkan jumlah transaksi yang dinyatakan tidak sah jika terjadi transaksi di luar tujuan, yang pada gilirannya dapat merugikan keamanan transaksi.

Sebagai contoh yurisprudensi yang menunjukkan interpretasi luas ini, terdapat putusan Mahkamah Agung Jepun pada tanggal 15 Februari 1952 (Showa 27). Putusan ini menetapkan kriteria untuk menilai apakah suatu tindakan diperlukan untuk mencapai tujuan syarikat berdasarkan kebutuhan objektif dan abstrak yang mungkin ada dari catatan anggaran dasar itu sendiri. Terkait dengan sumbangan politik syarikat, putusan Mahkamah Agung Jepun pada tanggal 24 Juni 1970 (Showa 45) juga menilai bahwa tindakan tersebut diperlukan dan bermanfaat untuk mencapai tujuan yang ditetapkan dalam anggaran dasar, sehingga termasuk dalam lingkup kemampuan hak syarikat. Namun, jika jumlah sumbangan politik tidak wajar, maka dapat timbul tanggung jawab ganti rugi berdasarkan pelanggaran kewajiban pengawasan yang baik dan kewajiban kesetiaan oleh direksi.

Dengan demikian, pengadilan di Jepun dalam menentukan lingkup kemampuan hak syarikat tidak hanya memperhatikan catatan formal dalam anggaran dasar, tetapi juga mempertimbangkan kebutuhan praktis aktivitas bisnis syarikat dan aspek keamanan transaksi. Pendekatan yudisial ini memberikan lingkungan bisnis yang lebih dapat diprediksi kepada pihak ketiga yang bertransaksi dengan syarikat, dengan mengurangi risiko transaksi dinyatakan tidak sah karena ‘di luar tujuan’. Ini memungkinkan perusahaan untuk mengembangkan bisnisnya dengan lebih fleksibel dan mendorong dinamisme pasar. Pada saat yang sama, fleksibilitas ini meningkatkan pentingnya fungsi tata kelola internal syarikat yang tepat dan kinerja direksi yang setia kepada kepentingan pemegang saham.

Prinsip Penafian Personaliti Syarikat di Bawah Hukum Jepun

Prinsip penafian personaliti syarikat di Jepun adalah suatu doktrin yang digunakan dalam keadaan terkecuali apabila keadilan dan prinsip ekuiti tidak sejajar dengan pemisahan formal sebuah syarikat. Dalam situasi tersebut, personaliti syarikat akan dinafikan secara terhad kepada hubungan hukum tertentu, membolehkan pengadilan untuk menganggap syarikat dan anggota di belakangnya (seperti pemegang saham atau pengendali) sebagai entiti yang sama untuk mencapai penyelesaian yang adil terhadap kes tersebut.

Kepentingan Prinsip Penafian Personaliti Korporat di Bawah Sistem Perundangan Jepun

Prinsip ini tidak bertujuan untuk menarik balik personaliti korporat sepenuhnya seperti arahan pembubaran syarikat atau pembatalan kebenaran penubuhan, yang akan menafikan kewujudan entiti korporat itu sendiri. Sebaliknya, sambil mengakui kewujudan korporat, prinsip ini bertujuan untuk mengangkat ‘tabir’ personaliti korporat dalam kes tertentu, dan menyalurkan tanggungjawab kepada entiti sebenar (individu atau korporat lain) yang berada di sebalik tabir tersebut.

Asas prinsip ini telah diakui dalam kes-kes mahkamah dan teori akademik, dan sering kali, prinsip ‘kepercayaan dan kejujuran’ yang diperuntukkan dalam Artikel 1, Perenggan 3 Undang-Undang Sivil Jepun menjadi asas perundangan. Prinsip ini menyatakan bahawa pelaksanaan hak dan pemenuhan kewajipan harus dilakukan dengan kepercayaan dan kejujuran.

Keputusan mahkamah yang pertama kali secara eksplisit mengakui prinsip penafian personaliti korporat adalah keputusan Mahkamah Agung pada 27 Februari 1969 (Showa 44). Keputusan ini menyatakan bahawa pemberian personaliti korporat adalah dasar perundangan yang menilai keberadaan sosial suatu organisasi dan dilakukan berdasarkan teknik perundangan apabila organisasi tersebut dianggap layak untuk diwakili sebagai subjek hak. Keputusan itu juga menyatakan, “Dalam kes di mana personaliti korporat hanyalah formalitas semata atau disalahgunakan untuk mengelak dari penerapan undang-undang, pengakuan personaliti korporat harus dianggap tidak dapat diterima berdasarkan tujuan asalnya, dan dalam situasi tersebut, penafian personaliti korporat menjadi suatu keperluan.”

Keputusan Mahkamah Agung Jepun ini dengan jelas menunjukkan bahawa sistem perundangan Jepun tidak hanya menerapkan personaliti korporat sebagai bentuk hukum yang ketat, tetapi juga mengejar prinsip keadilan dan kesetaraan. Walaupun personaliti korporat yang terpisah adalah asas penting untuk perkembangan bisnis, penggunaannya untuk tujuan yang tidak adil atau apabila ia menjadi sekadar formalitas tanpa substansi, akan merosakkan keadilan sosial. Prinsip ini menjadi katup keselamatan penting bagi pihak-pihak internasional yang berurusan dengan perusahaan Jepun, terutama apabila struktur atau tindakan syarikat tampak menipu atau cuba mengelak dari hutang, kerana ia menunjukkan bahawa mahkamah memiliki cara untuk mengejar pihak yang sebenarnya bertanggungjawab di balik personaliti korporat. Ini meningkatkan kepercayaan dan keadilan dalam transaksi internasional.

Kriteria Pengaplikasian

Prinsip penafian personaliti undang-undang syarikat biasanya terpakai dalam dua situasi utama.

Pengosongan Personaliti Syarikat

Keadaan di mana personaliti syarikat hanyalah sebuah cangkang kosong merujuk kepada situasi di mana syarikat secara formal wujud tetapi secara substansial telah kehilangan kemandiriannya dan dianggap sebagai satu entiti dengan individu atau badan hukum lain yang berada di belakangnya. Contohnya termasuk tidak mengadakan mesyuarat agung pemegang saham atau lembaga pengarah, penerbitan saham yang tidak sah, kekurangan pencatatan buku atau pengasingan akaun, serta kekeliruan dalam pengurusan dan harta syarikat. Sebagai contoh, situasi di mana pemegang saham adalah presiden tunggal dan presiden tersebut mengelirukan harta syarikat dengan harta peribadi adalah kes yang relevan.

Sebagai contoh kes pengosongan ini, terdapat keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 29 Oktober 1990 (1990) di mana prinsip penafian personaliti syarikat telah diterapkan, dan tuntutan piutang terhadap pemilik sebenar syarikat telah diterima. Ini adalah hasil daripada penilaian bahawa di belakang personaliti syarikat yang formal, terdapat perusahaan individu yang sebenar dan pemisahan tersebut secara substansial tidak bermakna.

Penyalahgunaan Personaliti Syarikat

Penyalahgunaan personaliti syarikat merujuk kepada situasi di mana syarikat menggunakan personaliti undang-undangnya yang berdiri sendiri secara sewenang-wenangnya untuk mengelak dari aplikasi undang-undang atau untuk tujuan yang tidak adil. Ini termasuk kes-kes di mana syarikat menggunakan personaliti undang-undangnya untuk mengelak dari kewajipan kontraktual atau undang-undang.

Sebagai contoh klasik, syarikat lama yang mempunyai banyak hutang mungkin mendirikan syarikat baru dengan tujuan untuk mengelak dari pelaksanaan paksa oleh pemiutang, dan mengalihkan perniagaan atau harta syarikat lama ke syarikat baru. Dalam situasi seperti ini, syarikat lama dan syarikat baru mungkin dianggap mempunyai tanggungjawab yang sama.

Dalam konteks keputusan berkaitan, Mahkamah Agung pada 9 Mac 1972 (1972) telah memutuskan bahawa dalam kes di mana pemindahan aset syarikat dilakukan oleh pemegang saham yang bukan wakil syarikat, prinsip penafian personaliti syarikat boleh diterapkan dan dianggap sah. Selanjutnya, Mahkamah Tinggi Osaka pada 28 Julai 2000 (2000) telah menunjukkan kemungkinan bahawa syarikat lama dan syarikat baru boleh dianggap mempunyai tanggungjawab yang sama jika dianggap bahawa pemindahan perniagaan oleh syarikat yang mempunyai banyak hutang kepada syarikat yang baru didirikan dilakukan untuk mengelak dari pelaksanaan paksa oleh pemiutang syarikat lama. Tambahan pula, Mahkamah Daerah Tokyo pada 10 Disember 2009 (2009) telah mengaplikasikan prinsip penafian personaliti syarikat dan mengakui tanggungjawab syarikat baru dalam kes di mana syarikat lama bangkrup dengan tujuan untuk mengelak dari pembayaran gaji yang tertunggak dan hak-hak pekerja, dan hak-hak tersebut telah dialihkan kepada syarikat baru yang menerima hak operasi perniagaan.

Walaupun ‘pengosongan’ dan ‘penyalahgunaan’ diterangkan sebagai dua kategori yang berbeza, dalam praktik peradilan, garis pemisah antara keduanya seringkali kabur. Sebagai contoh, penyalahgunaan personaliti syarikat dengan tujuan mengelak dari hutang sering kali disertai dengan tanda-tanda pengosongan personaliti syarikat seperti kekeliruan harta atau tidak mengadakan mesyuarat. Mahkamah membuat keputusan berdasarkan prinsip ‘keadilan dan kesetaraan’, dengan mempertimbangkan secara komprehensif fakta-fakta spesifik dalam setiap kes. Ini menunjukkan pentingnya bagi syarikat-syarikat yang melakukan bisnes secara internasional dan pegawai hukum mereka untuk memastikan bahawa syarikat-syarikat di Jepun tidak hanya mematuhi struktur hukum formal tetapi juga menjalankan tadbir urus korporat yang ketat dan pemisahan aset yang jelas dalam operasi sebenarnya. Terutamanya dalam M&A atau restrukturisasi perniagaan, prosedur yang tinggi kejelasannya diperlukan untuk memastikan bahawa tidak dianggap sebagai usaha untuk memindahkan atau mengelak dari hutang.

Kesan Undang-Undang

Apabila prinsip penafian personaliti undang-undang syarikat diterapkan di Jepun, pemisahan antara syarikat dan pengendali di belakangnya (sama ada individu atau entiti lain) dalam hubungan undang-undang tertentu akan dinafikan. Akibatnya, pihak yang berurusan dengan syarikat boleh menafikan personaliti undang-undang syarikat tersebut dan menganggap transaksi yang dilakukan atas nama syarikat sebagai tindakan individu di belakangnya, serta mengejar tanggungjawab mereka. Sebaliknya, ia juga memungkinkan untuk mengenakan kesan kontrak atau sebagainya yang dibuat dengan pengendali kepada syarikat. Prinsip ini memainkan peranan penting dalam memastikan keselamatan transaksi dan mengelakkan hasil yang tidak adil.

Kesimpulan

Asas-asas undang-undang seperti sifat syarikat (keuntungan, personaliti korporat, dan sifat persatuan), kapasiti hak, dan doktrin penafian personaliti korporat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun membentuk asas hukum yang penting untuk menjalankan perniagaan di Jepun. Memahami konsep-konsep ini dengan mendalam adalah sangat penting untuk menguruskan risiko hukum dan merancang strategi perniagaan yang sesuai. Mengetahui makna syarikat mempunyai personaliti korporat yang bebas, skop dan batasan kapasiti haknya, serta keperluan dan kesan penafian personaliti korporat dalam keadaan tertentu adalah penting untuk mengelakkan pertikaian hukum yang tidak dijangka dan memastikan kestabilan perniagaan.

Firma Guaman Monolith, sebagai firma hukum yang menggabungkan kepakaran IT dan hukum, mempunyai rekod prestasi yang luas dalam undang-undang syarikat Jepun dan telah menyokong urusan korporat bagi pelbagai klien, dari syarikat tersenarai di Jepun hingga kepada startup. Kami mempunyai pengalaman dengan lebih dari 1639 syarikat, dengan kekuatan khusus dalam urusan hukum syarikat di bidang IT dan perusahaan ventura. Di samping itu, firma kami mempunyai beberapa peguam yang fasih dalam bahasa Inggeris dan memegang kelayakan peguam dari negara-negara seperti California, yang membolehkan pasukan kami yang berkepakaran tinggi menggunakan rangkaian antarabangsa untuk menyediakan perkhidmatan hukum berkualiti tinggi kepada klien di seluruh dunia. Kami bersedia untuk memberikan sokongan praktikal dan strategik untuk semua cabaran hukum yang dihadapi oleh perniagaan anda di Jepun, termasuklah isu-isu yang berkaitan dengan sifat hukum syarikat, kapasiti hak, dan doktrin penafian personaliti korporat yang telah kami jelaskan dalam artikel ini. Sila hubungi kami dengan selesa untuk sebarang pertanyaan.