Pengarah Urusan Wakil dalam Undang-Undang Syarikat Jepun: Pelantikan, Kuasa dan Tanggungjawab

Di dalam tadbir urus syarikat Jepun, peranan pengarah perwakilan sangat penting. Mereka bukan sahaja menguruskan pengurusan syarikat tetapi juga secara sah mewakili syarikat dan menjadi wajah syarikat kepada pihak luar. Di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, pelantikan pengarah perwakilan, kuasa luas mereka, kewajipan terhadap syarikat, dan tanggungjawab mereka ditetapkan dengan ketat. Memahami aspek-aspek undang-undang ini secara mendalam adalah penting dalam pengurusan perniagaan di Jepun.

Pengarah perwakilan memainkan peranan pusat dalam menjalankan tugas-tugas lembaga pengarah, yang menentukan pelaksanaan kerja syarikat dan mengawasi pelaksanaan tugas oleh pengarah lain. Tindakan mereka mempunyai kesan langsung terhadap status undang-undang syarikat, keadaan kewangan, dan reputasi. Sebagai contoh, kuasa mereka merangkumi pelbagai aspek dari urusan harian syarikat hingga keputusan strategik seperti penandatanganan kontrak, pelaksanaan tindakan undang-undang, dan keputusan pengurusan penting. Luasnya kuasa ini juga membawa bersama kewajipan dan tanggungjawab berat yang harus dipikul oleh pengarah perwakilan terhadap syarikat. Selain daripada kewajipan asas seperti kewajipan berhati-hati dan kewajipan setia, terdapat juga peraturan khusus seperti kewajipan mengelakkan persaingan dan pembatasan transaksi yang berkonflik kepentingan untuk mencegah konflik kepentingan antara syarikat dan pengarah perwakilan. Pelanggaran kewajipan ini boleh membawa kepada tanggungjawab ganti rugi terhadap syarikat atau pihak ketiga.

Artikel ini akan menjelaskan secara terperinci mengenai prosedur pelantikan pengarah perwakilan di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, skop kuasa mereka yang spesifik, pelbagai kewajipan yang mereka tanggung terhadap syarikat, dan tanggungjawab yang timbul apabila terdapat pelanggaran kewajipan. Khususnya, kami akan memberi tumpuan kepada isu-isu praktikal yang penting seperti pembatasan kuasa wakil terhadap pihak ketiga yang beritikad baik, prinsip keputusan pengurusan, dan tanggungjawab pengarah perwakilan nominal, serta kes-kes perundangan yang berkaitan di Jepun. Melalui penjelasan ini, kami bertujuan untuk memperdalam pemahaman mengenai kompleksitas dan kepentingan status undang-undang pengarah perwakilan dalam tadbir urus syarikat di Jepun.

Pemilihan dan Kedudukan Wakil Direktur Eksekutif di Bawah Hukum Syarikat Jepun

Kedudukan wakil direktur eksekutif di bawah Hukum Syarikat Jepun berbeza-beza bergantung pada bentuk dan struktur dalaman syarikat, yang menentukan cara pemilihan dan lingkup kuasa mereka.

Cara Pelantikan di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Cara pelantikan Pengarah Urusan (Daihyō Torishimariyaku) di Jepun bergantung sama ada syarikat tersebut mempunyai lembaga pengarah atau tidak. Bagi syarikat yang mempunyai lembaga pengarah, Pengarah Urusan dipilih melalui resolusi lembaga pengarah. Lembaga pengarah terdiri daripada semua pengarah dan mempunyai tanggungjawab untuk memilih dan memecat Pengarah Urusan. Proses pelantikan ini merupakan inti tadbir urus korporat, di mana lembaga pengarah sebagai badan pengambilan keputusan pengurusan syarikat memilih individu yang bertanggungjawab tertinggi dalam pengurusan operasi syarikat.

Sebaliknya, bagi syarikat yang tidak menubuhkan lembaga pengarah, pelantikan Pengarah Urusan dilakukan dengan cara yang lebih fleksibel. Secara spesifik, syarikat boleh menetapkan peraturan dalam perlembagaan untuk menentukan Pengarah Urusan, memilih melalui pemilihan bersama di kalangan pengarah berdasarkan perlembagaan, atau melalui resolusi mesyuarat agung pemegang saham untuk memilih dari kalangan pengarah. Perbezaan ini adalah hasil daripada Undang-Undang Syarikat Jepun yang membenarkan struktur tadbir urus yang berbeza mengikut skala dan ciri-ciri syarikat. Bagi pelabur asing atau pemilik perniagaan yang ingin menubuhkan syarikat di Jepun, adalah penting untuk terlebih dahulu menentukan struktur tadbir urus yang diinginkan dengan jelas. Kesalahpahaman atau pelaksanaan yang tidak tepat dalam proses pelantikan boleh menimbulkan keraguan terhadap kesahihan tindakan Pengarah Urusan dan boleh menyebabkan kontrak atau tindakan undang-undang lain menjadi tidak sah. Oleh itu, prosedur yang tepat pada masa penubuhan adalah sangat penting.

Skop Kuasa Wakil Eksekutif

Wakil eksekutif mempunyai kuasa untuk melakukan segala jenis tindakan yang berkaitan dengan perniagaan syarikat, baik dalam konteks peradilan mahupun di luar peradilan. Ini bermakna wakil eksekutif berfungsi sebagai entiti legal syarikat dan boleh melakukan pelbagai tindakan atas nama syarikat. Artikel 349(1) di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan bahawa direktur mewakili syarikat saham, tetapi apabila wakil eksekutif telah dipilih, kuasa wakil tersebut adalah eksklusif kepada wakil eksekutif tersebut. Jika terdapat beberapa wakil eksekutif yang dilantik, setiap wakil eksekutif mempunyai kuasa penuh untuk mewakili syarikat secara individu.

Frasa “segala jenis tindakan yang berkaitan dengan peradilan mahupun di luar peradilan” menunjukkan bahawa kuasa ini sangat luas. Kuasa yang luas ini memberikan kemudahan kepada pihak ketiga yang berurusan dengan syarikat Jepun, kerana mereka tidak perlu memeriksa proses kelulusan dalaman syarikat secara terperinci. Ini diharapkan dapat memperlancar transaksi perniagaan. Namun, pada masa yang sama, kuasa yang luas ini juga menuntut kepercayaan dan tanggungjawab yang besar kepada wakil eksekutif secara individu. Oleh itu, adalah penting bagi syarikat untuk menetapkan kawalan dalaman yang ketat dan pengawasan aktif oleh lembaga direktur dan pemegang saham untuk mencegah penyalahgunaan kuasa yang berpotensi oleh wakil eksekutif.

Penghadan Kuasa Wakil dan Pihak Ketiga Beritikad Baik

Walaupun kuasa seorang Pengarah Urusan (Daihyō Torishimariyaku) adalah luas, ia boleh dihadkan secara dalaman melalui perlembagaan syarikat atau keputusan lembaga pengarah. Namun, Perkara 349 (5) Akta Syarikat Jepun menetapkan bahawa sekiranya pihak ketiga beritikad baik tidak mengetahui tentang sekatan tersebut, sekatan yang dikenakan terhadap kuasa wakil tersebut tidak boleh ditentang terhadap mereka. Peruntukan ini bertujuan untuk melindungi keselamatan transaksi dan memastikan pihak ketiga dapat berurusan dengan syarikat dengan yakin.

Sebagai contoh, jika seorang Pengarah Urusan syarikat membuat pinjaman besar dari bank tanpa mendapatkan kelulusan lembaga pengarah, pinjaman tersebut akan sah terhadap syarikat selagi bank tersebut tidak mengetahui atau tidak sepatutnya mengetahui tentang kekurangan kelulusan tersebut. Ini menunjukkan pendirian Akta Syarikat Jepun yang mengutamakan kelancaran dan kepercayaan dalam transaksi komersial berbanding dengan autonomi dalaman syarikat.

Walau bagaimanapun, prinsip perlindungan pihak ketiga beritikad baik ini bukanlah mutlak. Untuk tindakan yang memberi kesan asas kepada struktur keseluruhan syarikat, seperti penerbitan saham baru atau penggabungan, Akta Syarikat Jepun menghendaki keputusan mesyuarat agung pemegang saham sebagai syarat wajib. Jika Pengarah Urusan melaksanakan prosedur penerbitan saham baru tanpa keputusan mesyuarat agung pemegang saham, penerbitan tersebut cenderung untuk dianggap sah, sementara penggabungan cenderung untuk dianggap tidak sah. Perbezaan ini menunjukkan bahawa tahap pengesahan yang diharapkan oleh pihak ketiga berbeza antara transaksi asas dan tindakan korporat penting yang boleh menggoyahkan asas syarikat. Oleh itu, apabila syarikat asing ingin melakukan transaksi besar dengan syarikat Jepun, mereka tidak hanya perlu mengesahkan kuasa Pengarah Urusan tetapi juga melakukan due diligence yang lebih menyeluruh, termasuk memeriksa keberadaan keputusan mesyuarat agung pemegang saham.

Selain itu, jika Pengarah Urusan melakukan transaksi bukan untuk kepentingan syarikat tetapi untuk kepentingan diri sendiri, ini akan dianggap sebagai penyalahgunaan kuasa wakil. Dalam situasi seperti ini, kes Jepun akan mengaplikasikan secara analogi peruntukan Pasal 93 (pengecualian mental reservation) dari Kode Sipil Jepun. Menurut prinsip ini, jika pihak lawan transaksi mengetahui atau sepatutnya mengetahui niat sebenar Pengarah Urusan, transaksi tersebut tidak akan menghasilkan kesan terhadap syarikat. Namun, jika pihak lawan beritikad baik dan tanpa kesalahan, maka kesan transaksi tersebut akan menjadi tanggungjawab syarikat (Keputusan Mahkamah Agung, 5 September 1963). Perlakuan hukum ini bertujuan untuk menghindari pihak ketiga beritikad baik dari kerugian yang tidak adil akibat masalah dalaman syarikat.

Kewajipan Pengarah Urusan di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Pengarah urusan memikul beberapa kewajipan penting terhadap syarikat berikutan kuasa luas yang mereka miliki. Kewajipan-kewajipan ini adalah penting untuk memastikan pengurusan syarikat yang sihat dan melindungi keuntungan syarikat.

Hubungan Amanah dan Kewajipan Pengurusan Baik di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, pengarah syarikat diberikan amanah oleh syarikat untuk menjalankan tugas mereka dengan ‘kewajipan pengurusan baik’ (善管注意義務) yang ditetapkan dalam Artikel 330 Undang-Undang Syarikat Jepun dan Artikel 644 Undang-Undang Sivil Jepun. Ini merujuk kepada kewajipan pengarah untuk memberikan perhatian yang diharapkan secara normal sesuai dengan kedudukan dan kemampuan mereka. Pengarah perwakilan, yang mengawasi pelaksanaan operasi syarikat, diharuskan untuk menjalankan tugas mereka dengan tahap kepakaran dan perhatian yang lebih tinggi.

Kewajipan Kesetiaan di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Di samping itu, pengarah syarikat memikul ‘kewajipan kesetiaan’ terhadap syarikat mengikut Artikel 355 Akta Syarikat Jepun. Ini menuntut pengarah untuk mematuhi undang-undang dan perlembagaan tanpa pelanggaran, mematuhi keputusan mesyuarat agung pemegang saham, dan menjalankan tugas mereka dengan setia dengan mengutamakan kepentingan syarikat. Pengarah perwakilan, sebagai eksekutif tertinggi dalam pengurusan syarikat, dikehendaki dengan tegas untuk menolak kepentingan peribadi yang mungkin bertentangan dengan kepentingan syarikat dan membuat keputusan dengan cara yang telus.

Kewajipan Mengelak Persaingan dan Pembatasan Transaksi yang Bertentangan dengan Kepentingan di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Sebagai manifestasi konkret dari kewajipan kesetiaan, pengarah syarikat memikul ‘kewajipan mengelak persaingan’ dan ‘pembatasan transaksi yang bertentangan dengan kepentingan’ (menurut Artikel 356(1) Undang-Undang Syarikat Jepun). Ini menetapkan bahawa pengarah memerlukan kelulusan terlebih dahulu dari mesyuarat pemegang saham (atau dari dewan pengarah dalam syarikat yang mempunyai dewan pengarah) apabila melakukan transaksi yang berkaitan dengan jenis perniagaan syarikat atau transaksi yang bertentangan dengan kepentingan syarikat.

Pengarah perwakilan memainkan peranan penting dalam aktiviti perniagaan syarikat, oleh itu, pematuhan terhadap kewajipan ini ditekankan dengan ketat. Contoh-contoh berikut menunjukkan usaha untuk menghalang risiko pengarah menggunakan maklumat pelanggan atau pengetahuan syarikat untuk keuntungan peribadi yang merugikan kepentingan syarikat:

• Di Kanto, pengarah perwakilan syarikat pembuatan roti A mendirikan syarikat B semasa penyelidikan ekspansi A ke wilayah Kansai dan memulakan pembuatan dan penjualan roti di Osaka, mengambil peluang ekspansi A. Mahkamah telah mengakui tuntutan ganti rugi dari A terhadap pengarah tersebut (Keputusan Mahkamah Daerah Tokyo, 26 Mac 1981).
• Kes di mana pengarah perwakilan mendirikan syarikat lain, memindahkan pekerja yang setia kepadanya ke syarikat baru itu, atau memindahkan peralatan mesin syarikat, sehingga menjadikan syarikat baru itu pesaing kuat bagi syarikat asal, juga dianggap sebagai pelanggaran kewajipan mengelak persaingan (Keputusan Mahkamah Tinggi Osaka, 18 Julai 1990).
• Kes di mana suami isteri yang menjadi pengarah perwakilan bersama, tetapi setelah bercerai, suami mendirikan syarikat dalam industri yang sama dan beroperasi sebagai pengarah perwakilan, juga menjadi isu pelanggaran kewajipan mengelak persaingan (Keputusan Mahkamah Daerah Tokyo, 20 Julai 1990).

Contoh-contoh ini menunjukkan bahawa kewajipan mengelak persaingan bukan sekadar pematuhan formal tetapi merupakan pengawasan ketat terhadap tindakan persaingan yang substantif.

Namun, terdapat pengecualian. Sebagai contoh, jika pengarah perwakilan syarikat A bertindak sebagai pengarah perwakilan syarikat B dan melakukan transaksi yang berkaitan dengan jenis perniagaan A dengan pihak ketiga C, dan jika kesan ekonomi transaksi itu secara substansial dikembalikan kepada A, pandangan majoriti adalah bahawa transaksi tersebut tidak terikat oleh pembatasan persaingan dan tidak memerlukan kelulusan dari mana-mana syarikat (Keputusan Mahkamah Daerah Osaka, 11 Mei 1983). Keputusan ini menunjukkan bahawa mahkamah memberi penekanan kepada substansi ekonomi transaksi dan bukan hanya bentuk hukumnya, memberikan ruang untuk interpretasi yang fleksibel dalam struktur perniagaan yang kompleks.

Selain itu, mengenai kewajipan mengelak persaingan setelah pengarah perwakilan meletak jawatan, secara prinsip, kewajipan tersebut tidak dikenakan kecuali ada persetujuan yang jelas antara syarikat dan pengarah tersebut. Namun, terdapat kes di mana tindakan setelah meletak jawatan, yang melanggar kewajipan pengawasan yang baik dan kesetiaan sebagai pengarah, telah dianggap melanggar prinsip kepercayaan (Keputusan Mahkamah Daerah Tokyo, 25 Ogos 1993). Ini menunjukkan bahawa tanggungjawab etika dan hukum tertentu mungkin berlanjutan selepas meletak jawatan jika tindakan tersebut dirancang atau dimulai semasa menjabat dan menyalahgunakan informasi atau peluang syarikat.

Prinsip Keputusan Pengurusan di bawah Undang-Undang Jepun

“Prinsip Keputusan Pengurusan” merupakan prinsip perundangan yang memberikan diskresi yang luas kepada pengarah termasuk pengarah perwakilan dalam membuat keputusan pengurusan. Menurut prinsip ini, tindakan pengarah perwakilan tidak akan dianggap melanggar kewajiban kehati-hatian yang baik selama proses dan kandungan keputusan tersebut tidak mengandungi ketidakwajaran yang ketara (Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 15 Julai 2010). Sebagai salah satu komponen utama kewajiban kehati-hatian yang baik, terdapat kewajiban untuk mengumpul dan menganalisis maklumat yang rasional serta membuat keputusan yang tepat ketika melakukan keputusan pengurusan. Selama proses pengambilan keputusan itu rasional dan kandungannya tidak ketara tidak wajar, tidak akan dianggap melanggar kewajiban kehati-hatian yang baik walaupun keputusan tersebut akhirnya menyebabkan kerugian kepada syarikat.

Prinsip ini ditetapkan dengan mengakui bahawa terdapat risiko yang melekat dalam keputusan pengurusan dan untuk menghindari penilaian yang berlebihan oleh mahkamah terhadap keputusan pengurus secara retrospektif. Ini memungkinkan pengarah perwakilan untuk membuat keputusan strategik tanpa rasa takut yang berlebihan akan dipertanggungjawabkan secara peribadi atas keputusan tersebut, selagi keputusan itu dibuat melalui proses pengambilan keputusan yang jujur, walaupun keputusan itu akhirnya membawa kepada hasil yang tidak menguntungkan. Prinsip ini penting untuk mendorong persekitaran perniagaan yang inovatif dan dinamik serta menekankan pentingnya pencatatan terperinci proses pengambilan keputusan.

Tanggungjawab Pengawasan terhadap Direktur Lain di Bawah Undang-Undang Jepun

Dalam syarikat yang menetapkan dewan direktur, wakil direktur perwakilan memikul tanggungjawab pengawasan yang penting terhadap pelaksanaan tugas oleh direktur lain dan pekerja. Tanggungjawab ini termasuk pembinaan sistem kawalan dalaman yang sesuai di dalam syarikat dan pengendalian program pematuhan dengan berkesan.

Tanggungjawab pengawasan ini merupakan aspek dasar dan luas yang melekat dalam peranan direktur, dan tidak dapat dielakkan walaupun oleh direktur perwakilan yang hanya bersifat ‘nominal’. Keputusan Mahkamah Agung pada 26 November 1969 (Showa 44) menetapkan bahawa walaupun sebagai direktur perwakilan nominal, jika pengawasan terhadap pelaksanaan tugas oleh direktur (substansial) lain diabaikan, kegagalan dalam menjalankan tugas dapat diakui. Selanjutnya, keputusan Mahkamah Agung pada 18 Mac 1980 (Showa 55) menjelaskan bahawa tanggungjawab pengawasan direktur didasarkan pada kedudukan mereka sebagai anggota dewan direktur dan bahawa walaupun sebagai direktur ‘biasa’, mereka berada dalam posisi untuk mengawasi pelaksanaan tugas oleh direktur perwakilan, dan objek pengawasan tidak terbatas pada perkara yang dibawa ke dewan.

Keputusan-keputusan ini menunjukkan bahawa setiap direktur, termasuk direktur perwakilan, tidak dapat sekadar menyalahkan orang lain atas tanggungjawab mereka. Sebagai pemimpin manajemen, direktur perwakilan memikul tanggungjawab yang lebih tinggi untuk memastikan struktur keseluruhan perusahaan mematuhi undang-undang dan berfungsi dengan efektif. Ini menekankan pentingnya menetapkan sistem kawalan dalaman yang kuat, memeliharanya secara proaktif, dan membina budaya pematuhan yang kuat.

Tanggungjawab Ganti Rugi Direktur Perwakilan Terhadap Syarikat di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Perkara 423(1) Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan bahawa direktur, pegawai akaun, pengawas, eksekutif, atau juruaudit (secara kolektif dikenali sebagai ‘pegawai dan sebagainya’) yang gagal menjalankan tugas mereka, bertanggungjawab untuk membayar ganti rugi kepada syarikat saham atas kerugian yang timbul akibat kegagalan tersebut. Tanggungjawab ini boleh timbul daripada pelbagai bentuk kegagalan menjalankan tugas, termasuk pelanggaran kewajipan berhati-hati dan kewajipan setia.

Sebagai individu yang bertanggungjawab tertinggi dalam pengurusan operasi syarikat, kegagalan menjalankan tugas oleh direktur perwakilan boleh menyebabkan kerugian yang signifikan kepada syarikat, dan khususnya, peruntukan berikut dikenakan.

Dalam Kes Transaksi Persaingan

Jika direktur perwakilan atau eksekutif melanggar Perkara 356(1) Undang-Undang Syarikat Jepun dengan melakukan transaksi yang termasuk dalam kategori perniagaan syarikat saham untuk kepentingan diri sendiri atau pihak ketiga, keuntungan yang diperoleh oleh direktur perwakilan, eksekutif, atau pihak ketiga dari transaksi tersebut dianggap sebagai jumlah kerugian yang dialami oleh syarikat (Perkara 423(2) Undang-Undang Syarikat Jepun). Peruntukan anggaran ini bertujuan untuk mengurangkan beban syarikat dalam membuktikan jumlah kerugian dan memudahkan pengejaran tanggungjawab.

Dalam Kes Transaksi Konflik Kepentingan

Jika syarikat mengalami kerugian akibat transaksi konflik kepentingan yang dinyatakan dalam Perkara 356(1)(2) atau (3) Undang-Undang Syarikat Jepun, direktur perwakilan atau eksekutif yang melakukan transaksi tersebut, direktur perwakilan atau eksekutif yang membuat keputusan mengenai transaksi, dan direktur yang menyokong keputusan mesyuarat lembaga pengarah untuk transaksi tersebut dianggap telah gagal menjalankan tugas mereka (Perkara 423(3) Undang-Undang Syarikat Jepun). Peruntukan ini juga bertujuan untuk mengurangkan beban syarikat dalam membuktikan kegagalan menjalankan tugas.

Pengecualian bagi Syarikat yang Menubuhkan Jawatankuasa Pengawasan dan sebagainya

Namun, terdapat pengecualian bagi syarikat yang menubuhkan jawatankuasa pengawasan dan sebagainya. Jika transaksi konflik kepentingan yang dilakukan oleh direktur selain dari anggota jawatankuasa pengawasan dan sebagainya telah mendapat kelulusan dari jawatankuasa tersebut, peruntukan anggaran kegagalan menjalankan tugas yang dinyatakan dalam perenggan ketiga tidak dikenakan (Perkara 423(4) Undang-Undang Syarikat Jepun). Ini adalah peruntukan polisi yang mengambil kira fungsi pengawasan tertentu yang dimiliki oleh jawatankuasa pengawasan dan sebagainya, seperti hak untuk memberikan pendapat mengenai pemilihan dan pemecatan direktur serta gaji mereka. Walau bagaimanapun, walaupun terdapat kelulusan tersebut, tanggungjawab direktur yang melakukan transaksi konflik kepentingan tidak dibebaskan, dan masih mungkin untuk mengejar tanggungjawab direktur tersebut dengan mengemukakan dan membuktikan kegagalan menjalankan tugas mengikut prinsip umum.

Tanggungjawab Ganti Rugi Terhadap Pihak Ketiga oleh Pengarah Urusan di Jepun

Tanggungjawab Menurut Perkara 429 Ayat (1) Undang-Undang Syarikat Jepun

Pengarah, pegawai akaun, juruaudit, eksekutif, atau juruaudit akaun (secara kolektif dikenali sebagai ‘pegawai dan sebagainya’) bertanggungjawab untuk membayar ganti rugi kepada pihak ketiga jika mereka bertindak dengan niat jahat atau kelalaian serius dalam menjalankan tugas mereka dan menyebabkan kerugian kepada pihak ketiga tersebut (menurut Perkara 429 Ayat (1) Undang-Undang Syarikat Jepun). Tanggungjawab ini dianggap sebagai ‘tanggungjawab statutori khusus’ yang diberikan oleh undang-undang dari perspektif perlindungan pihak ketiga untuk mengelakkan kreditur yang merupakan pihak ketiga daripada mengalami kerugian yang tidak dijangka jika syarikat tidak mempunyai aset.

Pengarah urusan mempunyai kuasa yang luas sebagai wajah syarikat kepada pihak luar, oleh itu, niat jahat atau kelalaian serius dalam pelaksanaan tugas mereka berpotensi menyebabkan kerugian langsung kepada pihak ketiga dan sering kali tanggungjawab mereka dipertikaikan.

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 26 November 1969 (Showa 44) menegaskan bahawa pengarah yang menyebabkan kerugian langsung kepada pihak ketiga melalui tindakan sengaja atau kelalaian dalam menjalankan tugas mereka, tidak dihalang daripada memikul tanggungjawab ganti rugi berdasarkan peraturan tort umum. Namun, pihak ketiga yang mengalami kerugian akibat kelalaian tugas pengarah boleh menuntut ganti rugi tanpa perlu membuktikan niat jahat atau kelalaian serius pengarah tersebut.

Mengenai skop kerugian, tidak hanya kerugian langsung (kerugian langsung) yang dialami secara peribadi oleh pihak ketiga akibat tindakan pengarah urusan, tetapi juga kerugian tidak langsung di mana syarikat mengalami kerugian primer dan akibatnya pihak ketiga mengalami kerugian sekunder (kerugian tidak langsung) juga dianggap termasuk. Ini adalah berdasarkan tujuan peraturan perlindungan kreditur.

‘Pihak ketiga’ merangkumi semua pihak selain syarikat, termasuk pemegang saham, tetapi ada perdebatan mengenai sama ada pemegang saham boleh membuat tuntutan ganti rugi langsung kepada pengarah urusan untuk kerugian tidak langsung seperti penurunan nilai saham akibat pengurangan aset syarikat. Menurut pandangan yang dominan, pemegang saham tidak termasuk dalam ‘pihak ketiga’. Walau bagaimanapun, dalam keadaan tertentu seperti syarikat tertutup, ada kemungkinan untuk mengakui tuntutan ganti rugi bagi kerugian tidak langsung pemegang saham sebagai langkah pemulihan bagi pemegang saham minoriti.

Tanggungjawab Pengarah Urusan Nominatif

Dalam praktik, tanggungjawab individu yang dilantik secara nominatif sebagai pengarah urusan sering menjadi isu. Walaupun hanya pengarah urusan nominatif, mereka boleh dianggap lalai dalam tugas jika mereka mengabaikan pengawasan terhadap pelaksanaan tugas pengarah lain (berdasarkan keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 26 November 1969). Namun, dalam beberapa tahun terakhir, terdapat keputusan peradilan yang menolak tanggungjawab pengarah nominatif yang tidak menerima sebarang bayaran atas kelalaian serius dalam menjalankan tugas mereka.

Sebagai contoh, terdapat kes di mana tanggungjawab ganti rugi diakui terhadap pengarah urusan nominatif yang tidak terlibat dalam pelaksanaan tugas di syarikat yang mengalami kes kematian akibat kerja berlebihan. Ini menunjukkan bahawa walaupun hanya memegang posisi nominatif, sukar untuk sepenuhnya terlepas dari tanggungjawab di bawah undang-undang syarikat.

Ringkasan

Dalam undang-undang syarikat Jepun, pengarah perwakilan mempunyai aspek-aspek perundangan yang pelbagai, mulai dari pelantikan mereka hingga ke kuasa yang luas dan tanggungjawab serta kewajipan yang berat. Mereka mengawasi pelaksanaan operasi syarikat dan mewakili syarikat dari segi luaran, menjadi wajah sebenar syarikat. Kuasa mereka adalah luas, di mana keselamatan transaksi dijamin melalui prinsip perlindungan pihak ketiga yang beritikad baik, sementara itu, batasan dalaman dan tindakan undang-undang terhadap penyalahgunaan kuasa wakil juga telah ditetapkan.

Kewajipan yang ditanggung oleh pengarah perwakilan terhadap syarikat terbahagi kepada kewajipan pengurusan yang baik berdasarkan undang-undang sivil Jepun dan kewajipan kesetiaan yang dinyatakan dalam undang-undang syarikat Jepun. Ini berkembang menjadi norma-norma tingkah laku yang spesifik seperti kewajipan untuk mengelakkan persaingan dan sekatan terhadap transaksi yang berkonflik kepentingan, di mana pelanggarannya boleh menyebabkan tanggungjawab ganti rugi terhadap syarikat. Selain itu, jika terdapat niat jahat atau kesilapan serius, mereka juga boleh bertanggungjawab secara langsung terhadap pihak ketiga. Prinsip penilaian pengurusan memberikan budi bicara kepada pengarah perwakilan untuk membuat keputusan pengurusan yang melibatkan risiko sambil menekankan rasionalitas proses tersebut. Kewajipan pengawasan terhadap pengarah lain dan pekerja juga merupakan tanggungjawab penting yang dikenakan walaupun kepada pengarah perwakilan yang hanya nominal.

Memahami dan mematuhi kerangka perundangan yang kompleks ini adalah sangat penting bagi syarikat yang menjalankan perniagaan di Jepun. Untuk mengurus risiko perundangan yang berkaitan dengan pelantikan pengarah perwakilan, pelaksanaan kuasa, pemenuhan kewajipan, dan timbulnya tanggungjawab, pengetahuan pakar dan pengalaman praktikal adalah sangat diperlukan.

Firma guaman Monolith mempunyai rekod prestasi yang luas dalam pelantikan, kuasa, kewajipan, dan tanggungjawab pengarah perwakilan di bawah undang-undang syarikat Jepun, dan telah menyediakan sokongan perundangan kepada pelbagai klien di dalam Jepun. Di firma kami, terdapat beberapa peguam yang berkelayakan dari luar negeri dan yang fasih berbahasa Inggeris, memungkinkan kami untuk memberikan nasihat yang tepat dan praktikal tanpa halangan bahasa kepada syarikat dan individu asing yang tidak biasa dengan sistem perundangan Jepun. Untuk semua cabaran perundangan yang berkaitan dengan pengarah perwakilan, firma kami akan memberikan sokongan yang kuat kepada perniagaan anda.