6 gevallen waarin laster niet wordt erkend, uitgelegd door een advocaat

De eer waarover we spreken bij laster is externe eer, wat de waardering betekent die de samenleving aan een persoon geeft. Daarom betekent het belasteren van de eer het verlagen van iemands sociale waardering, en dit is hetzelfde in zowel het strafrecht als het burgerlijk recht.

Sociale waardering is onzichtbaar, dus het is moeilijk om te bewijzen dat de sociale waardering daadwerkelijk is gedaald. Daarom is het in zowel het strafrecht als het burgerlijk recht niet nodig om te bewijzen dat iemands sociale waardering daadwerkelijk is gedaald, het is voldoende om aan te tonen dat er een risico op dergelijke schade is ontstaan. Hoewel laster op het eerste gezicht breed gedefinieerd lijkt te zijn, zijn er in de praktijk veel gevallen waarin is geoordeeld dat er geen sprake was van laster. In dit artikel zullen we kijken naar zes gevallen waarin is geoordeeld dat er geen sprake was van laster.

Voorbeelden waarin niet werd voldaan aan de vereisten voor laster

Er was een geval waarin de eiser schadevergoeding en verwijdering van een artikel eiste omdat de gedaagde een tekst had gepubliceerd op zijn eigen website die de eer van de eiser zou hebben aangetast in verband met de voortgang van een eerdere rechtszaak tussen de eiser en de gedaagde.

Hoewel de gedaagde de eiser bleef beledigen met uitspraken als “schurken”, “die schandalige afpersingszaak met hun kwaadaardige auteursrecht als schild” en “de mentale toestand van B is niet normaal”, oordeelde de Tokyo District Court (Tokio District Rechtbank) dat:

“Er zijn weinig delen die de handelingen van de eiser beoordelen door specifieke feiten te tonen” en “De echte naam van de eiser wordt niet getoond en wordt uitgedrukt in een pseudoniem”, en bovendien, “De hele tekst, inclusief de bovengenoemde zinnen, legt de voortgang van de rechtszaak tussen de eiser en de gedaagde uit vanuit het standpunt van de gedaagde”, en daarom werd laster niet erkend.

Uitspraak van de Tokyo District Court, 16 juni 2015 (2015)

Echter, “Het moet worden beoordeeld dat het de grenzen van een legitieme mening of kritiek overschrijdt en een aanvallende uitdrukking tegen de persoonlijkheid van de eiser bevat. Als we naar de hele tekst kijken, kunnen we zeggen dat het een ongepaste en onrustige uitdrukking is. Daarom is het passend om te erkennen dat de handelingen van de gedaagde Y1 een illegale handeling zijn die de eer van de eiser schendt tot een niveau dat niet kan worden genegeerd volgens de sociale normen”, en erkende de inbreuk op de eer en beval de gedaagde om een schadevergoeding van 300.000 yen te betalen en het artikel te verwijderen. Zelfs als laster niet wordt erkend, kan er in sommige gevallen inbreuk op de eer worden erkend.

Voor meer informatie over inbreuk op de eer, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/defamation-and-infringement-of-self-esteem[ja]

Voorbeelden waarin de aangehaalde feiten als waarheid werden beschouwd

In januari 2011 (Heisei 23) werd in de ‘Weekly Shincho’ en ‘Weekly Bunshun’ gemeld dat een vrouwelijke verslaggever van de Japanse Economische Krant seksueel was lastiggevallen. De toenmalige waarnemend voorzitter van de Democratische Partij, Yukio Edano, klaagde de uitgevers Shinchosha en Bungeishunju aan voor elk 10 miljoen yen aan schadevergoeding voor smaad. In juni 2012 (Heisei 24) oordeelde de rechtbank van Tokyo dat de belangrijkste delen van het artikel waar waren en verwierp de eis van de eiser.

In het vonnis staat:

In dit geval heeft de betreffende verslaggever tijdens het getuigenverhoor verklaard dat zij zich niet het slachtoffer voelde van seksuele intimidatie door de betreffende opmerkingen. In die zin is er enige twijfel over het definitief bestempelen van de betreffende opmerkingen als seksuele intimidatie tegen de verslaggever. Echter, de reden dat de Bunshun en Shincho artikelen de sociale waardering van de eiser verminderden, is niet omdat de betreffende opmerkingen ongemak veroorzaakten bij de vrouwelijke verslaggever, maar omdat het objectieve feit dat de eiser, die zich in het centrum van de regering bevindt als Kabinetssecretaris, gedrag vertoonde dat als seksuele intimidatie kon worden opgevat tijdens een officiële sociale bijeenkomst, de wijsheid van de eiser als politicus en als mens in twijfel trekt.

Vonnis van de rechtbank van Tokyo, 12 juni 2012

Dit is een voorbeeld waarin een claim voor schadevergoeding op grond van smaad niet werd erkend omdat er bewijs was van de waarheid.

Voor meer informatie over de vereisten voor smaad, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/defamation[ja]

Voorbeelden waarbij de mate van reputatieschade niet als buitensporig werd beschouwd

Fujitsu werd aangeklaagd door fondsbeheerders die beweerden dat hun reputatie was geschaad toen het bedrijf op hun website, tijdens persconferenties en aandeelhoudersvergaderingen uitspraken deed over investeringsfondsen met wie de CEO bevriend was, zoals “er zijn vermoedens van banden met antisociale krachten”. In juli 2011 (Heisei 23) oordeelde de rechtbank van Tokyo dat de mate van reputatieschade niet buitensporig was en verwierp de eisen van de eisers.

In het vonnis staat:

“Tijdens de persconferentie in kwestie werd aan de aanwezigen een document uitgedeeld waarin werd gevraagd om medewerking om te voorkomen dat specifieke bedrijven of individuen schade zouden ondervinden door geruchten… Het kan worden gezegd dat de gedaagden zorgvuldig en passend hebben overwogen om te voorkomen dat de sociale reputatie van de eisers zou worden geschaad door uitdrukking 4. Bovendien, de inhoud van uitdrukking 4 is in principe beperkt tot het uiten van de gedachtegang van de gedaagde Fujitsu, dat er informatie en documenten zijn die doen vermoeden dat de eisers banden hebben met antisociale krachten, en dat Fujitsu niet wenst dat A deze nauwe relaties voortzet. Het is geen verklaring die actief en specifiek stelt dat de eisers daadwerkelijk banden hebben met antisociale krachten.”

Vonnis van de rechtbank van Tokyo, 19 juli 2011

Daarom werd geconcludeerd dat “onder de omstandigheden waarin het gedaagde bedrijf als onderneming verantwoordelijk was voor het geven van uitleg, de inhoud en methode van uitdrukking zorgvuldig en passend werden overwogen om te voorkomen dat de sociale reputatie van de eisers zou worden geschaad, en dat deze niet buitensporig waren. Daarom kan niet worden erkend dat het een onwettige daad is die de eer van de eisers onrechtmatig schaadt.” Dit is een voorbeeld waarbij smaad niet werd erkend omdat de mate van reputatieschade niet als buitensporig werd beschouwd.

Voor meer informatie over sociale reputatie, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/defamation-and-decline-in-social-reputation[ja]

Geval waarin de betrouwbaarheid van de onderzoeksmethode werd erkend

Er was een geval waarin de eiser, die een elektronica retail bedrijf runt, beweerde dat zijn reputatie was beschadigd door een artikel gepubliceerd in de Nikkei Business in 2008 (Heisei 20), dat stelde dat “de klanttevredenheid over de after-sales service het laagst is”, en eiste schadevergoeding op basis van onrechtmatige daad en publicatie van een verontschuldiging.

De rechtbank van Tokyo oordeelde:

“De ranglijst geeft aan dat de eiser de laagste beoordeling heeft gekregen in de categorie elektronica retail, gebaseerd op een enquête onder consumenten. Het is redelijk om te concluderen dat de gemiddelde lezer de indruk zou krijgen dat de after-sales service van de eiser de laagste beoordeling krijgt in vergelijking met andere elektronica retailers, wat de sociale waardering van de eiser zou verlagen.”

Rechtbank van Tokyo, december 2010

Aan de andere kant,

“Het wordt erkend dat de gedaagde deze artikelen heeft gepubliceerd met het oog op het algemeen belang. Het wordt ook erkend dat er voldoende rekening is gehouden met het waarborgen van de rationaliteit van de resultaten, en dat er geen omstandigheden zijn die kunnen leiden tot willekeurige onderzoeksresultaten. Daarom kan de betrouwbaarheid van de onderzoeksresultaten zelf niet worden ontkend.”

Rechtbank van Tokyo, vonnis van 14 december 2010

En verwierp de eis van de eiser.

Dit is een geval waarin, ondanks de verlaging van de sociale waardering, het artikel gebaseerd was op gegevens verkregen onder correcte statistische procedures, en de waarheid en redelijkheid ervan werden erkend, dus het werd niet beschouwd als smaad.

Voorbeelden waarbij werd geoordeeld dat men niet buiten de grenzen van een mening of kritiek trad

Er was een geval waarin de voormalige lid van het Huis van Afgevaardigden, Muneo Suzuki, de uitgever van het weekblad “Shukan Shincho”, Shinchosha, aanklaagde voor het plaatsen van een krantenadvertentie met de kop “Leugenaar Gewoonteman”, bewerend dat zijn eer was aangetast en zijn gevoel van eer was geschonden. Hij eiste een verontschuldigingsadvertentie en 10 miljoen yen aan schadevergoeding.

Het Hooggerechtshof van Tokio oordeelde dat in het betreffende artikel Muneo Suzuki werd bekritiseerd als een “Leugenaar Gewoonteman”, en dat alle feiten die als basis voor de uiting van de mening dienden, als waar konden worden erkend, of dat er voldoende reden was om ze als waar te geloven.

“Hoewel de kritiek en mening van ‘Leugenaar Gewoonteman’ enigszins smakeloos kan zijn, kan het niet worden erkend als iets dat buiten de grenzen van een mening of kritiek treedt, zoals persoonlijke aanvallen. Daarom wordt de opzettelijke of nalatige handeling van de auteur in verband met laster door dit artikel ontkend, en wordt geoordeeld dat er geen onrechtmatige daad is gepleegd. Hetzelfde geldt voor de inbreuk op het gevoel van eer.”

Uitspraak van het Hooggerechtshof van Tokio, 25 december 2003 (Gregoriaanse kalender)

Daarom werd de eis van de voormalige lid van het Huis van Afgevaardigden, Suzuki, afgewezen, en omdat het Hooggerechtshof later besloot het beroep van de voormalige lid van het Huis van Afgevaardigden, Suzuki, niet te aanvaarden, is de uitspraak definitief geworden.

Voorbeelden waar tegenspraak werd toegestaan

Er is een geval waarin de rechtbank het principe van tegenspraak erkende in een rechtszaak over een geschil dat ontstond in de ‘Boeken en Tijdschriften Forum’ vergaderzaal en patio van Nifty Serve.

Volgens de eiser A, een lid, ondanks dat een ander lid B herhaaldelijk onwettige uitspraken deed die beledigend of lasterlijk waren tegenover A, liet Nifty deze uitspraken onbeantwoord en tolereerde de onwettige situatie. A klaagde Nifty aan voor schadevergoeding en eiste dat B’s persoonlijke informatie, zoals naam en adres, openbaar gemaakt zou worden, ondanks dat A hierom had gevraagd.

De rechtbank van Tokyo oordeelde:

“Het basisprincipe van de vrijheid van meningsuiting (Artikel 21, paragraaf 1 van de Japanse Grondwet) is dat men zich tegen inbreuken door meningsuiting kan verzetten door middel van meningsuiting. Daarom, als het slachtoffer voldoende tegenspraak biedt aan de dader en dit effectief is, kan worden geoordeeld dat de sociale waardering van het slachtoffer niet is gedaald. In dergelijke gevallen is het niet passend om de verantwoordelijkheid voor onrechtmatige daden toe te kennen aan de spreker door bepaalde uitspraken specifiek te selecteren, omdat dit de vrijheid van meningsuiting kan belemmeren.”

Rechtbank van Tokyo, 27 augustus 2001 (2001)

De rechtbank oordeelde dat de uitspraken van de verweerder effectief waren in het voorkomen van een daling in de sociale waardering van de eiser door de tegenspraak van de eiser, en dat de uitspraken van de eiser tegen de verweerder extreem en duidelijk beledigend waren. Daarom, “het kan worden erkend dat de uitspraken zijn gedaan als tegenspraak tegen de uitspraken van de eiser, en gezien het feit dat de uitspraken van de eiser duidelijk beledigend zijn, is het toegestaan dat de uitspraken van de verweerder tegen de eiser tot op zekere hoogte extreem zijn”. De rechtbank ontkende de onwettigheid van de uitspraken van de verweerder (het principe van tegenspraak) en verwierp de eisen van de eiser.

Voor meer gedetailleerde uitleg over meningsuiting, inclusief meningen en kritiek, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/expressions-and-defamation[ja]

Samenvatting

Hoewel dit niet alleen geldt voor laster, betekent het feit dat je een rechtszaak aanspant niet dat de rechtbank al je beweringen zal erkennen. Internetgerelateerde problemen zijn nog een relatief nieuw gebied, dus er zijn niet veel juridische precedenten. Daarom moet je vooral zorgvuldig voorbereiden, een strategie opstellen en de rechtszaak aangaan. Daarom is het raadzaam om advies in te winnen bij een ervaren advocaat.