Wat betekent 'verantwoordelijkheid' in de wet in verband met systeemontwikkeling?

Het woord “verantwoordelijkheid” is een juridische term, maar het is ook een algemene term die vaak wordt gebruikt in het dagelijks gesprek. Niet alleen in systeemontwikkeling, maar ook in zakelijke discussies, wanneer het woord “verantwoordelijkheid” wordt gebruikt, is het vaak beter om bewust te onderscheiden of het een louter morele of emotionele betekenis heeft, of dat het de locatie van een wettelijke verplichting aangeeft.

In dit artikel leggen we uit hoe de “verantwoordelijkheid”, die vaak wordt gebruikt om anderen te bekritiseren vanuit een moreel of emotioneel perspectief, verschilt van de juridische verantwoordelijkheid, terwijl we verschillende soorten juridische verantwoordelijkheden organiseren.

De relatie tussen systeemontwikkeling en ‘verantwoordelijkheid’

De basis van wettelijke verantwoordelijkheid is besluitvorming

Wanneer we het hebben over ‘verantwoordelijkheid’ in juridische zin, is het principe dat er enige vorm van besluitvorming bij betrokken is. Met andere woorden, het principe is dat er geen wettelijke verantwoordelijkheid is voor zaken die ‘de persoon zelf niet als verplichting heeft aangenomen’ of ‘die de persoon niet naar eigen goeddunken kan veranderen’. Dit is het duidelijkst zichtbaar in ‘contracten’. Beide partijen beslissen welke verplichtingen ze op zich nemen en beloven deze aan de andere partij, waardoor er verantwoordelijkheid ontstaat voor de uitvoering van het contract en het ook wettelijke dwangkracht krijgt.

Vanuit het oogpunt van systeemontwikkeling is de basisgedachte dat algemene wetten zoals het Burgerlijk Wetboek van toepassing zijn op zaken die niet gedetailleerd zijn geregeld in contracten voor systeemontwikkeling waarover tussen de partijen overeenstemming is bereikt. Het begrijpen van problemen en geschillen rond systeemontwikkeling vereist ook een verrassend belangrijk begrip van deze zaken.

De ‘verantwoordelijkheid’ in de context van systeemontwikkeling

Voor degenen die betrokken zijn bij het werk van systeemontwikkeling, zijn de ‘projectmanagementverplichtingen’ voor de leverancier die de opdracht ontvangt en de ‘samenwerkingsverplichtingen’ voor de gebruiker die de opdracht geeft, in zekere zin de meest begrijpelijke aspecten van de wettelijke ‘verantwoordelijkheid’. Met andere woorden, als experts in systeemontwikkeling dragen zowel de leveranciers als de gebruikers verantwoordelijkheid. De leveranciers zijn verantwoordelijk voor hun deel van het werk, en de gebruikers hebben de verantwoordelijkheid om samen te werken in de ontwikkelingswerkzaamheden en niet de problemen van hun eigen systeem aan anderen over te laten. Voor een gedetailleerde uitleg over de verantwoordelijkheden van elk, zie de volgende artikelen.

https://monolith.law/corporate/project-management-duties[ja]

https://monolith.law/corporate/user-obligatory-cooperation[ja]

De voortgang van een systeemontwikkelingsproject is, in het beste geval, een gezamenlijke inspanning waarbij deze verplichtingen wederzijds worden nagekomen. Echter, als de relatie tussen de twee partijen eenmaal verslechtert, kan het uitmonden in een situatie waarin de taken als het ware op elkaar worden afgeschoven. Bijvoorbeeld, in het volgende artikel wordt een situatie besproken waarin de ‘gebruiker het project wil stopzetten’, en wordt uitgelegd hoe de verplichtingen van beide partijen met elkaar verbonden zijn, terwijl de stroom van zaken die daarna overwogen moeten worden, wordt georganiseerd.

https://monolith.law/corporate/interruption-of-system-development[ja]

Hier wordt uitgelegd dat het niet alleen belangrijk is om je bewust te zijn van de verantwoordelijkheid van de andere partij, maar ook van de verantwoordelijkheid die je zelf draagt.

De wereld van wettelijke bepalingen en ‘verantwoordelijkheid’

Hoewel we geleidelijk aan meer naar juridische onderwerpen neigen, moet de basis voor het nastreven van verantwoordelijkheid tegenover de andere partij, zoals in het geval van schadeclaims, gebaseerd zijn op verschillende wetten, waaronder het Japanse Burgerlijk Wetboek. Er zijn enkele aspecten die bijzonder relevant zijn in de context van systeemontwikkeling, waaronder:

Verantwoordelijkheid voor contractbreuk

Contractbreuk houdt in dat een verplichting (oftewel een schuld) die voortvloeit uit een contract niet naar behoren wordt nagekomen. De typen contractbreuk omvatten:

• Vertraging in de uitvoering: wanneer de uitvoering te laat is
• Onmogelijkheid tot uitvoering: wanneer de uitvoering onmogelijk wordt
• Onvolledige uitvoering: wanneer de uitvoering niet in overeenstemming is met het hoofddoel

Al deze situaties worden toegeschreven aan de schuldenaar als er sprake is van opzet of nalatigheid, en ze zijn gebaseerd op het principe van ‘verantwoordelijkheid’ in de wet.

Garantie voor verborgen gebreken

Garantie voor verborgen gebreken is van toepassing wanneer er na de uitvoering van de schuld een defect wordt ontdekt. Dit kan worden toegeschreven aan de andere partij, ongeacht of er sprake is van opzet of nalatigheid, om de eerlijkheid tussen de contractpartijen te waarborgen. In tegenstelling tot de verantwoordelijkheid voor contractbreuk, die opzet of nalatigheid van de andere partij vereist, kan de garantie voor verborgen gebreken ook worden nagestreefd zonder nalatigheid, wat het een uitzonderlijke positie geeft.

Bijvoorbeeld, in het geval van een aannemingsovereenkomst, als het ‘voltooien van het werk’ eenmaal is erkend, wordt de schuld als uitgevoerd beschouwd. Echter, als er later verschillende gebreken worden ontdekt, wordt dit een kwestie van garantie voor verborgen gebreken. Voor meer informatie over de relatie tussen ‘voltooiing van het werk’, ‘uitvoering van de schuld’ en ‘garantie voor verborgen gebreken’ in een aannemingsovereenkomst, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/corporate/completion-of-work-in-system-development[ja]

Aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad

Aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad ontstaat wanneer iemand de rechten van een ander schendt en er opzet of nalatigheid bij de overtreder is. Een typisch voorbeeld is een verkeersongeval. Tussen het slachtoffer en de dader van een verkeersongeval bestaat er geen ‘contract om geen letsel te veroorzaken door een auto-ongeluk’. Echter, het wordt aangenomen dat de bestuurder van de auto de ‘plicht heeft om geen schade toe te brengen aan anderen door opzet of nalatigheid’ in zijn relatie met anderen.

Echter, in de meeste gevallen waarin een rechtszaak wordt aangespannen in verband met systeemontwikkeling, is de oorzaak van de claim gebaseerd op contractbreuk of garantie voor verborgen gebreken. Daarom is het niet vaak dat aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad een rol speelt. Dit is logisch als je bedenkt dat systeemontwikkelingsprojecten in principe worden uitgevoerd tussen twee partijen, de gebruiker en de leverancier, die een contractuele relatie hebben, en het is moeilijk voor te stellen dat er ‘schending van rechten’ zou plaatsvinden buiten deze contractuele relatie.

Verantwoordelijkheid op basis van de Japanse Productaansprakelijkheidswet

Software wordt normaal gesproken niet beschouwd als een ‘product’, dus het is niet gebruikelijk dat er problemen ontstaan onder de Japanse Productaansprakelijkheidswet. Echter, in het geval van ingebedde systemen, als je je voorstelt dat een machine waarin software is ingebouwd een soort incident veroorzaakt (bijvoorbeeld, de software heeft een fout en veroorzaakt oververhitting, wat het huis in brand zet), dan zou het een kwestie van verantwoordelijkheid kunnen worden op basis van de Japanse Productaansprakelijkheidswet.

Morele verantwoordelijkheid is iets anders dan juridische verantwoordelijkheid

Wanneer we het over ‘verantwoordelijkheid’ hebben, associëren veel mensen dit met woorden als ‘verontschuldiging’ en ‘excuses’. Deze zijn echter anders dan ‘verantwoordelijkheid’ in de zin van juridische verplichtingen. Overigens, hoe ‘verontschuldigingen’ in zakelijke communicatie de juridische rechten en plichten kunnen beïnvloeden, wordt uitgelegd in het volgende artikel.

https://monolith.law/corporate/apology-for-system-development[ja]

In dit artikel leggen we uit dat het op je nemen van morele verplichtingen in het bedrijfsleven niet noodzakelijkerwijs leidt tot juridische verantwoordelijkheid, met verwijzing naar eerdere rechtszaken.

Samenvatting

In dit artikel hebben we geprobeerd een overzicht te geven van de wetgeving met betrekking tot systeemontwikkeling vanuit het perspectief van ‘verantwoordelijkheid’. Het is belangrijk om het morele begrip van ‘verantwoordelijkheid’ niet te verwarren met wettelijke verplichtingen en schulden. Dit is essentieel voor crisismanagement van projecten op basis van juridische argumenten, in plaats van emotionele argumenten.