Relacja między SaaS z funkcjami czatu i newslettera a Japońskim Prawem Telekomunikacyjnym

W przeszłości, oprogramowanie było głównie sprzedawane w pakietach, takich jak CD-ROM, ale ostatnio SaaS (Software as a Service), który oferuje oprogramowanie jako usługę w chmurze, zyskuje na popularności.

Dzięki SaaS, klienci mogą łatwo korzystać z oprogramowania w zakresie, którego potrzebują, kiedy tylko go potrzebują.

Ponadto, nie ma potrzeby instalowania oprogramowania na komputerze, co sprawia, że dostęp do danych w chmurze z innego urządzenia poza biurem jest łatwy, o ile dostępne jest połączenie internetowe.

Z tego powodu, narzędzia wspierające sprzedaż w chmurze, które są często używane poza biurem, są często oferowane jako SaaS. Jednakże, jeśli w SaaS są wbudowane narzędzia komunikacyjne, takie jak funkcje czatu czy newslettera, mogą one podlegać pod prawo telekomunikacyjne (Japońskie Prawo Telekomunikacyjne).

W związku z tym, wyjaśnimy, kiedy konieczne jest zarejestrowanie lub zgłoszenie na mocy prawa telekomunikacyjnego dla firm rozwijających i sprzedających narzędzia wspierające sprzedaż w chmurze.

Podsumowanie Ustawy o Usługach Telekomunikacyjnych

Ustawa o Usługach Telekomunikacyjnych została wprowadzona w kwietniu 1985 roku (Showa 60) w związku z prywatyzacją dawnej publicznej korporacji telekomunikacyjnej (założenie NTT) i wprowadzeniem zasady konkurencji do sektora telekomunikacji. Jest to prawo stworzone w celu regulacji usług telekomunikacyjnych, mające na celu ochronę tajemnicy komunikacji i zapewnienie ważnej komunikacji.

Według Ustawy o Usługach Telekomunikacyjnych, osoby, które chcą prowadzić działalność związaną z “usługami telekomunikacyjnymi” (art. 2 ust. 4), muszą zarejestrować się (art. 9) lub zgłosić (art. 16 ust. 1) i stać się “dostawcą usług telekomunikacyjnych”.

W związku z tym, aby ocenić, czy dostarczanie narzędzi wspierających chmurę jako SaaS podlega Ustawie o Usługach Telekomunikacyjnych, konieczne jest rozważenie, czy jest to “usługa telekomunikacyjna”.

Co to jest “usługa telekomunikacyjna”

“Usługa telekomunikacyjna” oznacza “prowadzenie działalności polegającej na dostarczaniu usług telekomunikacyjnych w odpowiedzi na potrzeby innych osób (z wyjątkiem działalności związanej z dostarczaniem urządzeń stacji nadawczej określonej w art. 118 ust. 1 Ustawy o Radiu i Telewizji (Ustawa z 1950 roku nr 132))” (art. 2 ust. 4).

W związku z tym, aby ocenić, czy podlega się Ustawie o Usługach Telekomunikacyjnych, konieczne jest rozważenie, czy spełnia się następujące dwa warunki:

• Czy dostarcza się usługi telekomunikacyjne w odpowiedzi na potrzeby innych osób (warunek 1)
• Czy jest to działalność gospodarcza (warunek 2)

Co to jest “usługa telekomunikacyjna” (warunek 1)

“Usługa telekomunikacyjna” w definicji “usługi telekomunikacyjnej” oznacza “pośredniczenie w komunikacji innych osób za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych i udostępnianie tych urządzeń do komunikacji innych osób” (art. 2 ust. 3).

“Inna osoba” w tym kontekście oznacza osobę, która jest uważana za posiadającą niezależną osobowość prawną w społecznym rozumieniu, inną niż ja. Na przykład, nawet jeśli korporacja A jest spółką zależną korporacji B, jeśli są to różne podmioty prawne, korporacja A i korporacja B są uważane za “inne osoby”.

Z kolei “komunikacja innych osób” oznacza komunikację innych niż własna, w tym komunikację między sobą a innymi. Na przykład, jeśli A komunikuje się z B za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych zainstalowanych przez A, A jest uważany za dostarczającego te urządzenia do komunikacji B, który jest inną osobą.

Czy dostarcza się usługi telekomunikacyjne w odpowiedzi na potrzeby innych osób (warunek 1)

Jeśli dostarcza się usługi telekomunikacyjne “dla własnych potrzeb”, nie spełnia się warunku 1. Z drugiej strony, jeśli dostarcza się usługi dla “innych osób”, dostarcza się usługi telekomunikacyjne w odpowiedzi na potrzeby innych osób.

Czy jest to “inna osoba” jest oceniane na podstawie tego, czy podmioty prawne są różne, jak wyjaśniono powyżej.

Czy jest to działalność gospodarcza (warunek 2)

“Działalność gospodarcza” oznacza działanie, które jest wykonywane w sposób powtarzalny i ciągły z własną, aktywną wolą i celem. W związku z tym, poniższe przypadki są uważane za nie spełniające warunku “działalność gospodarcza”.

• Działania podejmowane w sytuacjach awaryjnych lub tymczasowych
• Działania podejmowane tymczasowo
• Działania podejmowane w odpowiedzi na prawa prawne użytkowników przez dostawcę

Ponadto, dostarczanie usług telekomunikacyjnych w ramach innych usług nie jest uważane za “działalność gospodarczą”. Jednakże, czy jest to coś, co towarzyszy, jest oceniane substancjalnie, biorąc pod uwagę, czy dostarczanie usług telekomunikacyjnych może być rozumiane jako niezależna działalność gospodarcza.

Wyłączenia z zakresu stosowania Ustawy o Usługach Telekomunikacyjnych

Nawet jeśli spełnia się warunki 1 i 2 i jest to “usługa telekomunikacyjna”, Ustawa o Usługach Telekomunikacyjnych nie ma zastosowania i nie jest wymagane zgłoszenie lub rejestracja, jeśli spełnia się warunki określone w art. 164 ust. 1 pkt 1-3. Są to konkretne przypadki:

Artykuł 164

Przepisy tej ustawy nie mają zastosowania do usług telekomunikacyjnych wymienionych poniżej.

1. Usługi telekomunikacyjne dostarczane wyłącznie dla jednej osoby (z wyjątkiem usług telekomunikacyjnych dostarczanych dla potrzeb działalności telekomunikacyjnej tej osoby, jeśli jest ona dostawcą usług telekomunikacyjnych).

2. Usługi telekomunikacyjne dostarczane za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, których część jest zainstalowana w tym samym budynku lub na tym samym terenie (w tym obszarach podobnych) lub które nie spełniają kryteriów określonych w rozporządzeniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Komunikacji.

3. Usługi telekomunikacyjne inne niż usługi telekomunikacyjne pośredniczące w komunikacji innych osób za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych (z wyjątkiem usług telekomunikacyjnych związanych z nazwami domen), dostarczane bez instalacji urządzeń telekomunikacyjnych.

Ustawa o Usługach Telekomunikacyjnych[ja]

W tym kontekście, “pośredniczenie w komunikacji innych osób” w art. 164 pkt 3 oznacza przyjmowanie zleceń od innych osób, przesyłanie i wymianę informacji bez zmiany ich treści, pośredniczenie w komunikacji między osobami w różnych miejscach i ukończenie tej komunikacji.

Rozważanie funkcji narzędzi do wsparcia sprzedaży w chmurze

Na podstawie powyższej interpretacji japońskiej Ustawy o Telekomunikacji (電気通信事業法), rozważmy konkretne przykłady. Chciałbym zastanowić się, czy funkcje komentarzy i newsletterów, które są często używane jako funkcje narzędzi do wsparcia sprzedaży w chmurze, podlegają tej ustawie.

Czy funkcja komentarzy podlega japońskiej Ustawie o Telekomunikacji?

Jeżeli dostawca narzędzi do wsparcia sprzedaży w chmurze różni się od rzeczywistego użytkownika usługi, firma klienta, która wprowadza usługę, jest uważana za “inną osobę”. W takim przypadku, dostarczanie narzędzi do wsparcia sprzedaży w chmurze z funkcją komentarzy można uznać za “udostępnianie komunikacji innej osoby”, co oznacza, że spełnia kryteria “usługi telekomunikacyjne”.

Ponadto, jeżeli dostarczasz SaaS jako normalną działalność biznesową i otrzymujesz za to wynagrodzenie, nie ma zbyt wiele sporów o to, czy spełnia to kryteria “biznesu”.

W związku z tym, jeżeli narzędzie do wsparcia sprzedaży w chmurze oparte na SaaS ma funkcję komentarzy, zasadniczo spełnia to kryteria “biznesu telekomunikacyjnego”.

Jednakże, jeżeli funkcja komentarzy jest ograniczona do osób wewnętrznych firmy, która wprowadziła usługę (nie prowadzi komunikacji z osobami zewnętrznymi, takimi jak osoby odpowiedzialne za sprzedaż), nie można powiedzieć, że “pośredniczy w komunikacji innej osoby”, więc może to spełniać kryteria wyłączenia (punkt 3).

Czy funkcja newslettera podlega japońskiej Ustawie o Telekomunikacji?

Na ogół, jeżeli funkcja newslettera jest postrzegana jako opcjonalna funkcja usługi, której jest głównym elementem, i dostarcza usługi telekomunikacyjne tylko jako dodatek do głównej usługi, nie można powiedzieć, że jest to “biznes”, więc istnieje możliwość, że rejestracja lub zgłoszenie nie jest wymagane.

Przykładem, który nie spełnia kryteriów “biznesu”, jest choćby nie jest to przykład newslettera, usługi telefoniczne lub internetowe oferowane jako część usług hotelowych. Powodem, dla którego te usługi nie spełniają kryteriów “biznesu”, jest to, że są one dodatkiem do samego biznesu hotelowego, a nie “biznesem telekomunikacyjnym”.

W związku z tym, jeżeli usługa bez funkcji newslettera nie spełnia kryteriów “usługi telekomunikacyjnej”, a funkcja newslettera jest dodatkiem do tej usługi, może nie spełniać kryteriów “biznesu”, a zgłoszenie lub rejestracja może nie być wymagane.

Jednakże, jeżeli usługa bez funkcji newslettera może spełniać kryteria “biznesu telekomunikacyjnego, który nie wymaga rejestracji lub zgłoszenia”, nie można uznać funkcji newslettera za dodatek do tej usługi, co może spełniać kryteria “biznesu”. W takim przypadku, usługa podlega japońskiej Ustawie o Telekomunikacji.

Podsumowanie

Dziedzina IT była pierwotnie branżą, która nie miała tak surowych regulacji prawnych jak sektor finansowy czy nieruchomości. Może to być jednym z powodów, dla których niektórzy dostawcy usług SaaS nie zdają sobie sprawy, że mogą być zobowiązani do zgłoszenia lub rejestracji zgodnie z japońską Ustawą o Telekomunikacji Elektronicznej.

Jednakże, niezależnie od tradycyjnego oprogramowania do użytku offline, w przypadku świadczenia usług w chmurze, zazwyczaj powinniśmy rozważyć zastosowanie japońskiej Ustawy o Telekomunikacji Elektronicznej.

W przypadku naruszenia japońskiej Ustawy o Telekomunikacji Elektronicznej, mogą być stosowane kary karne, dlatego firmy rozważające świadczenie usług w chmurze powinny upewnić się, że dokładnie sprawdziły zastosowanie prawa.