Jakie regulacje prawne dotyczą NFT? Wyjaśnienie prawnika
NFT (Non-Fungible Token), które umożliwiają stworzenie wartości “unikatowej” w dziedzinach takich jak sztuka cyfrowa, przedmioty w grach blockchain, karty kolekcjonerskie, są coraz częściej wykorzystywane. Poza grami, NFT są również praktycznie wykorzystywane jako reprezentacja praw własności do rzeczywistych aktywów, takich jak nieruchomości, czy praw członkostwa umożliwiających otrzymywanie pewnych usług w świecie rzeczywistym.
NFT podlegają skomplikowanym regulacjom prawnym, w zależności od sposobu ich wydania, sposobu użytkowania, takiego jak “czy można ich używać jako środek płatniczy”, możliwości wymiany na inne tokeny itp., oraz tego, co reprezentują. Innymi słowy, nawet jeśli są to te same NFT, różne prawne kwestie i regulacje mogą być problematyczne w zależności od indywidualnych okoliczności.
W tym miejscu omówimy naturę NFT oraz prawa, które mogą stanowić problem.
Cechy NFT (Non-Fungible Token)
NFT to skrót od “Non-Fungible Token”, czyli tokenów niezastąpionych, głównie budowanych na blockchainie Ethereum.
Na przykład, mamy termin “kryptowaluta”, ale “waluta” to coś, co można zastąpić. W rzeczywistej walucie, na przykład banknotach, są zapisane unikalne numery, ale nie rozróżniamy “jednego banknotu o wartości 10 000 jenów” od “innego banknotu o wartości 10 000 jenów”. Na przykład, jeśli pan A pożycza panu B 10 000 jenów za pomocą jednego banknotu, a pan B wydaje ten banknot na jedzenie, a następnego dnia zwraca panu A 10 000 jenów za pomocą innego banknotu, to zjawisko jest po prostu “pan B pożyczył od pana A 10 000 jenów i zwrócił 10 000 jenów”. Pierwszy banknot o wartości 10 000 jenów, który został pożyczony, i drugi banknot o wartości 10 000 jenów, który został zwrócony, mają tę samą wartość i można je wymienić.
“Niezastąpiony” oznacza coś na wzór oryginalnego obrazu lub produktu limitowanego z numerem seryjnym, który odróżnia go od innych.
Tokeny, które są “niezastąpione” i unikalne, wydawane za pomocą blockchaina, to NFT. Każdy token jest unikalny i różni się od innych, co sprawia, że jest idealny do “reprezentowania” danych cyfrowych. Na przykład, normalne dane cyfrowe, takie jak ilustracje, nie pozwalają na rozróżnienie między oryginałem a kopią i mogą być łatwo skopiowane, ale w przypadku NFT, można traktować oryginał jako coś innego niż kopia, co pozwala nadać oryginalnej sztuce cyfrowej (reprezentowanej przez token) wartość rzadkości.
Mimo że są niezastąpione,
- są zarządzane przez zdecentralizowany blockchain
- możliwe są swobodne transfery i transakcje
Te cechy nie różnią się od ogólnych cech blockchaina. NFT, ze względu na te cechy, są oczekiwane do wykorzystania w grach blockchainowych, sztuce cyfrowej, nieruchomościach, prawach członkowskich itp.
Jak są traktowane NFT z punktu widzenia prawa i jakie regulacje będą na nie nałożone? To jest skomplikowane, ponieważ zależy to w dużej mierze od projektu NFT, ale omówimy związek między różnymi prawami a NFT.
Czy NFT kwalifikuje się jako kryptowaluta?
Definicja “kryptowaluty” w prawie
W prawie, kryptowaluta to tzw. “kryptowaluta typu 1” i “kryptowaluta typu 2”. To, co spełnia kryteria jednego z tych typów, jest uznawane za kryptowalutę w prawie.
Przede wszystkim, kryptowaluta typu 1 to:
- Można jej używać jako środka płatniczego dla nieokreślonej liczby osób przy zakupie towarów lub usług
- Ma wartość majątkową, którą można kupować i sprzedawać nieokreślonej liczbie osób
- Można ją przenosić za pomocą organizacji przetwarzania informacji elektronicznej
która spełnia wszystkie trzy powyższe warunki. Typowym przykładem jest Bitcoin, ponieważ:
- Bitcoin można używać jako “walutę” jako środek płatniczy podczas transakcji, w różnych sklepach itp. (tj. dla nieokreślonej liczby osób)
- Na giełdzie, można kupować i sprzedawać Bitcoin z użytkownikami na całym świecie (tj. dla nieokreślonej liczby osób)
- Można go przenosić za pomocą technologii blockchain
dlatego spełnia kryteria kryptowaluty typu 1.
Nawet jeśli token nie spełnia żadnego z powyższych trzech warunków, jeśli można go wymienić na kryptowalutę typu 1, spełnia kryteria “kryptowaluty typu 2”.
Jeśli NFT zostanie uznane za “kryptowalutę”, firmy przechowujące je w portfelach i firmy oferujące miejsce do transakcji będą musiały zarejestrować się jako operatorzy wymiany kryptowalut i podlegać różnym regulacjom. Szczegóły na ten temat są opisane w poniższym artykule.
https://monolith.law/corporate/cryptocurrency-custody[ja]
Stanowisko Japońskiego Urzędu Nadzoru Finansowego (FSA) z dnia 3 września 2019 roku (Rok 1 Ery Reiwa)
NFT, które nie mogą być używane jako środek płatniczy, nie są uznawane za kryptowalutę typu 1. Co więcej, w odniesieniu do związku z kryptowalutą typu 2, Japoński Urząd Nadzoru Finansowego (FSA) opublikował swoje stanowisko w “Podsumowaniu i podejściu FSA do komentarzy publicznych na temat częściowej zmiany (projektu) ‘Wytycznych administracyjnych (Tom III: Stosunki z firmami finansowymi)’ z dnia 3 września 2019 roku (Rok 1 Ery Reiwa)”, stwierdzając, że NFT, które nie mają funkcji ekonomicznej, takiej jak środek płatniczy, nie są uznawane za kryptowalutę typu 2.
Japoński Urząd Nadzoru Finansowego (FSA) stwierdził w swoim komentarzu:
“Nawet jeśli nie można go bezpośrednio używać do zakupu towarów lub nie można go wymienić na walutę prawną, jeśli można go wymienić na kryptowalutę typu 1 i ma funkcje ekonomiczne, takie jak środek płatniczy, poprzez pośrednictwo kryptowaluty typu 1, uważa się, że konieczne jest regulowanie go w ten sam sposób jak kryptowalutę typu 1. Dlatego, na przykład, karty handlowe zapisane na blockchainie lub przedmioty w grach, nawet jeśli można je wymienić na kryptowalutę typu 1, zasadniczo uważa się, że nie mają funkcji ekonomicznych, takich jak środek płatniczy, więc nie są uznawane za kryptowalutę typu 2.”
PDF：Podsumowanie komentarzy i podejście FSA[ja]
Można to podsumować następująco:
- Regulacje dotyczące “kryptowalut” zostały wprowadzone, ponieważ uważa się, że konieczne jest regulowanie tokenów, które mają funkcje ekonomiczne, takie jak środki płatnicze.
- Nawet jeśli token sam w sobie nie ma funkcji ekonomicznych, takich jak środek płatniczy, jeśli ma funkcje ekonomiczne poprzez pośrednictwo tokenów, które mają takie funkcje, uważa się, że konieczne jest regulowanie go w ten sam sposób jak w punkcie 1.
- Definiowanie i regulowanie tokenów, które mają funkcje opisane w punkcie 2, jako “kryptowaluty typu 2” jest zgodne z celem prawnym “kryptowaluty typu 2”.
- W związku z tym, “karty handlowe zapisane na blockchainie lub przedmioty w grach” nie są uznawane za “kryptowalutę typu 2”, chyba że mają funkcje ekonomiczne.
To jest logika tego podejścia.
Związek NFT i “kryptoaktywów” z punktu widzenia prawa
Jednakże, czy konkretny NFT posiada “funkcję ekonomiczną jako środek płatności” zależy od natury tego, co reprezentuje dany NFT, schematu biznesowego prowadzonego przez firmę wydającą go, oraz innych indywidualnych i konkretnych okoliczności.
Na przykład, w przypadku NFT rzadkiego przedmiotu występującego w grze blockchainowej A,
- może być używany jako waluta w innej grze blockchainowej B
- może być używany jako waluta na innym rynku C
Możliwe są takie przypadki.
Jeśli firma zarządzająca grą A, która wydała NFT tego przedmiotu, jest zaangażowana w dostarczanie B lub C, można powiedzieć, że A musi zarządzać tym NFT jako kryptoaktywem.
Z drugiej strony, jeśli B lub C są zarządzane przez osobę trzecią, która nie ma nic wspólnego z firmą, która wydała NFT przedmiotu, A nie musi zarządzać tym NFT jako kryptoaktywem. Jednak w tym przypadku pojawia się pytanie, czy ta osoba trzecia musi zarządzać tym NFT jako kryptoaktywem.
Czy NFT kwalifikuje się jako środek płatności przedpłacony?
Definicja “środka płatności przedpłaconego” według Japońskiej Ustawy o Usługach Płatniczych
Niektóre NFT, nawet jeśli nie są kryptowalutą, mogą potencjalnie kwalifikować się jako środek płatności przedpłacony.
Środek płatności przedpłacony to:
- coś, na czym zapisana jest wartość majątkowa, tak jak kwota
- jest wydawany w zamian za zapłatę
- może być używany jako środek płatności za zakup towarów lub usług
Na ogół, jest zabronione zwracanie takiego środka płatności w formie gotówki. Typowym przykładem są bony towarowe wydawane przez domy towarowe.
W odniesieniu do podobieństw i różnic między kryptowalutą a NFT, oba są używane jako środek płatności za zakup towarów lub usług, ale:
- Kryptowaluta: Może być używana przez nieokreślone osoby
- Środek płatności przedpłacony: Może być używany tylko przez określone osoby
Ta różnica jest istotna.
Związek między NFT a “środkami płatności przedpłaconymi”
NFT są niezastąpione i zasadniczo nie mogą być używane jako środek płatności za zakup towarów lub usług, więc zazwyczaj nie kwalifikują się jako środek płatności przedpłacony.
Jednakże, na przykład w przypadku NFT będących przedmiotami w grach blockchain, może zdarzyć się, że dane NFT mogą być używane jako środek płatności za zakup innych przedmiotów w innych grach blockchain lub na zewnętrznych rynkach. W takim przypadku, podobnie jak w przypadku omawiania kryptowalut, pojawia się pytanie, czy firma trzecia prowadząca te inne gry lub zewnętrzne rynki musi zarządzać tym NFT jako środkiem płatności przedpłaconym.
Czy transakcje NFT kwalifikują się jako transakcje walutowe?
Co to jest “transakcja walutowa” według Japońskiego Prawa Bankowego?
Transakcja walutowa to schemat, który jest uważany za działalność bankową i wymaga rejestracji u Premiera Japonii. Podlega ona surowym regulacjom prawnym, takim jak obowiązek zabezpieczenia majątku użytkownika, tzw. regulacja zatrzymania, depozyt gwarancyjny itp. Definicja nie jest jasno określona w Japońskim Prawie Bankowym, Japońskim Prawie o Rozliczeniach Pieniężnych ani w innych przepisach prawnych, ale
“Prowadzenie transakcji walutowych” oznacza przyjmowanie od klienta zlecenia na przesunięcie środków za pomocą mechanizmu, który umożliwia przesunięcie środków między różnymi lokalizacjami bez bezpośredniego transportu gotówki, i realizację tego zlecenia.
Decyzja Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2001 roku (rok Heisei 13)
Istnieje precedens Sądu Najwyższego, który jest nadal odwoływany do tej definicji.
W odniesieniu do “transakcji walutowych (tokenów używanych jako środek)” i “środków płatniczych opłacanych z góry”, które mają wspólne i różne cechy w kontekście NFT, oba są używane jako środki płatności za zakup towarów lub usług, ale
- Środki płatnicze opłacane z góry: zwrot jest zabroniony
- Transakcje walutowe (tokeny używane jako środek): zwrot jest możliwy (właściwie jest to przewidywane)
To rozróżnienie jest ważne.
Związek między transakcjami NFT a “transakcjami walutowymi”
W przypadku transakcji NFT, tokeny mogą być swobodnie przenoszone, a także mogą być swobodnie zwracane. Używając tych tokenów, można przesunąć środki między różnymi lokalizacjami bez bezpośredniego transportu gotówki.
Zazwyczaj, NFT reprezentujące sztukę cyfrową itp. nie mają stałej ceny, co utrudnia budowę takiego systemu, ale w zależności od projektu, może spełniać powyższą definicję, dlatego konieczne jest przeprowadzenie analizy w oparciu o konkretne okoliczności.
Związek między NFT wydawanymi bezpłatnie a “punktami”
W przypadku NFT wydawanych bezpłatnie, możliwe jest rozważenie ich traktowania jako tzw. “punkty”.
“Punkty” przyznawane bezpłatnie podczas zakupu towarów, które mogą być wykorzystane jako część płatności przy kolejnych zakupach, nie są uważane za środki płatnicze opłacone z góry. Wynika to z braku wymogu “otrzymania zapłaty za wydanie”. Dla takich “punktów” nie istnieją szczególne regulacje prawne. Typowym przykładem są punkty w sklepach z elektroniką.
Jednakże, jeśli chodzi o koncepcję “bezpłatności”, jeśli punkty są wydawane w zamian za tokeny lub inne środki płatnicze opłacone z góry, tokeny po wymianie są również opłacone, ponieważ pierwotne środki płatnicze opłacone z góry były płatne. W rezultacie, są one klasyfikowane jako środki płatnicze opłacone z góry.
Podobnie, w przypadku NFT, mogą istnieć przypadki, w których można je traktować jako “punkty”, jeśli są one przyznawane bezpłatnie jako “dodatek” podczas zakupu innych towarów.
Jednakże, jeśli tokeny wydane w ten sposób mogą być wymieniane na Bitcoin lub inne kryptowaluty na rynku, nawet bezpłatnie wydane tokeny mogą być klasyfikowane jako drugi typ kryptowalut.
Warto zauważyć, że w przypadku wydawania tokenów bezpłatnie jako “prezenty” dla użytkowników spełniających pewne warunki w grach blockchain, może pojawić się problem związany z regulacjami dotyczącymi “nagród” w ramach japońskiego “Prawa o oznakowaniu nagród”.
Czy NFT kwalifikuje się jako prawo do transferu elektronicznego zapisu?
W przeciwnym przypadku do korzystania z NFT jako symbolu dla sztuki cyfrowej lub przedmiotów w grach blockchain, kiedy jest traktowane jako pewne prawo, zwłaszcza prawo do otrzymywania dywidendy z dochodów, kwestia kwalifikacji jako wartościowe papiery wartościowe w prawie o obrocie instrumentami finansowymi, tzw. prawo do transferu elektronicznego zapisu, staje się problemem.
Prawo do transferu elektronicznego zapisu to “coś, co jest wyświetlane jako wartość majątkowa, która może być przeniesiona za pomocą organizacji przetwarzania informacji elektronicznej” spośród tych, które są zaprojektowane do dystrybucji dochodów z działalności gospodarczej do ich posiadaczy. Zauważmy, że prawa do tradycyjnych papierów wartościowych, takich jak akcje czy obligacje, które są symbolizowane, nie są prawem do transferu elektronicznego zapisu, ale są nazywane tokenizowanymi papierami wartościowymi jednoelementowymi i podlegają podobnym regulacjom w prawie o obrocie instrumentami finansowymi.
Jeśli kwalifikuje się jako prawo do transferu elektronicznego zapisu (tokenizowane papiery wartościowe jednoelementowe), konieczne jest podporządkowanie się dość ciężkim regulacjom prawnym, takim jak rejestracja w handlu instrumentami finansowymi, obowiązek ujawniania itp., aby przeprowadzić sprzedaż lub rekrutację.
Chociaż takie NFT rzadko są projektowane w kontekście sztuki cyfrowej czy przedmiotów w grach blockchain, na przykład, jeśli projektujesz tak, że posiadanie pewnego NFT powoduje przyznanie innego tokenu jako zachęty do posiadania, musisz sprawdzić, czy pierwotne NFT nie kwalifikuje się jako papier wartościowy.
Zauważmy, że logicznie rzecz biorąc, kolejność to “kwestia kwalifikacji do aktywów kryptograficznych, jeśli nie kwalifikuje się jako papier wartościowy (prawo do transferu elektronicznego zapisu)”.
W związku z tym, NFT, które kwalifikuje się jako prawo do transferu elektronicznego zapisu, jest prawem do transferu elektronicznego zapisu, niezależnie od tego, czy kwalifikuje się jako definicja aktywów kryptograficznych.
Podsumowanie: Regulacje prawne dotyczące biznesu NFT
Jak już wspomniano, NFT różnią się pod względem:
- możliwości wykorzystania jako środek płatniczy,
- możliwości zwrotu pieniędzy,
- czy są wydawane za opłatą,
- czy posiadanie ich umożliwia otrzymanie dywidendy z zysków przedsiębiorstwa.
W zależności od tych elementów, różne prawa mogą stać się problematyczne. Aby prowadzić biznes wykorzystujący NFT zgodnie z prawem, konieczne jest dokładne zrozumienie schematu danego biznesu, prawidłowa analiza kwestii prawnych, a następnie rozważenie indywidualnych kwestii. Można powiedzieć, że konieczne jest skonsultowanie się z prawnikiem, który rozumie zarówno technologię blockchain, jak i prawo oraz biznes z nią związany.
Informacje o środkach podjętych przez naszą kancelarię
Kancelaria prawna Monolis od momentu swojego powstania w 2017 roku (rok 29 Heisei) zajmuje się prawnymi aspektami kryptowalut i technologii blockchain. Na przykład, analizujemy zagraniczne białe księgi, rozumiemy ich schematy, badamy legalność tych schematów w Japonii, proponujemy poprawki, aby je legalnie wdrożyć, a następnie tworzymy białe księgi i umowy, które będą używane w ramach tych schematów. Wymaga to wiedzy i doświadczenia z zakresu IT, języka angielskiego, biznesu i prawa finansowego. Wspieramy wszystkie aspekty biznesu związanego z kryptowalutami i technologią blockchain, dzięki współpracy prawników i konsultantów IT. Szczegóły znajdują się w poniższym artykule.
Category: IT
