Netwinkelbeheer en wetgeving: Japanse Wet op de Weergave van Prijzen en Japanse Elektronische Contractenwet

Online winkelen is nu een onderdeel van ons dagelijks leven geworden. Niet alleen kunnen we aankopen doen, maar iedereen kan nu ook gemakkelijk een online winkel openen. Echter, er zijn verschillende wetten die betrekking hebben op het beheer van een online winkel. Als je niet voldoet aan de relevante wetten in termen van weergave en site-structuur, kan dit als illegaal worden beschouwd. Maar welke wetten kunnen specifiek een probleem vormen? In dit artikel zullen we de Japanse ‘Premium Display Law’ en de ‘Electronic Contract Law’ bespreken. We hebben ook uitleg gegeven over de Japanse ‘Act on Specified Commercial Transactions’ en de ‘Unfair Competition Prevention Act’, dus neem gerust een kijkje.

https://monolith.law/corporate/onlineshop-act-on-specified-commercial-transactions [ja]

Wetgeving met betrekking tot online winkels in het algemeen

Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies

De Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies reguleert de weergave van valse informatie over de kwaliteit, inhoud, prijs, enz. van producten en diensten. Het beperkt ook het maximale bedrag van prijzen en premies om overmatige aanbiedingen te voorkomen. Deze wet is bedoeld om een omgeving te beschermen waarin consumenten vrij en rationeel betere producten en diensten kunnen kiezen. Bedrijven die zich bezighouden met B2C-business moeten bijzonder aandacht besteden aan deze wet.

Kwaliteit en prijs zijn belangrijke criteria voor consumenten bij het kiezen van producten en diensten, dus het is van essentieel belang dat deze correct en duidelijk worden weergegeven. Echter, als producten en diensten worden weergegeven alsof ze aanzienlijk superieur of voordeliger zijn dan ze in werkelijkheid zijn, wordt de juiste keuze van de consument belemmerd. Daarom verbiedt de Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies misleidende weergaven (oneerlijke weergaven) die de algemene consument doen geloven dat de kwaliteit of prijs van een product of dienst aanzienlijk superieur of voordeliger is dan in werkelijkheid. Zelfs als er geen opzet of nalatigheid is aan de kant van de ondernemer, kunnen er maatregelen worden genomen op basis van de Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies voor oneerlijke weergaven die in strijd zijn met deze wet.

Oneerlijke weergaven kunnen grofweg worden onderverdeeld in drie categorieën: “misleidende superieure weergaven”, “misleidende voordelige weergaven” en “andere mogelijk misleidende weergaven”.

Misleidende superieure weergaven

Weergaven die de algemene consument doen geloven dat de kwaliteit, specificaties, enz. van een product of dienst aanzienlijk superieur zijn aan die van concurrerende ondernemers, in strijd met de werkelijkheid of feiten, zijn verboden als misleidende superieure weergaven. Bijvoorbeeld, het weergeven van vlees van een binnenlandse koe alsof het vlees van een beroemd binnenlands merk is, valt hieronder.

De Japanse Consumentenautoriteit kan van een ondernemer verlangen dat hij documenten indient die een redelijke basis vormen voor de weergave als er een vermoeden bestaat van een misleidende superieure weergave van de effecten of prestaties van een product of dienst. Als dergelijke documenten niet worden ingediend, wordt de weergave beschouwd als een oneerlijke weergave.

Bijvoorbeeld, als een dieetproduct wordt weergegeven alsof het kan helpen om af te vallen zonder dat er een dieet nodig is, maar er zijn geen documenten die een redelijke basis vormen voor deze weergave, dan wordt dit gereguleerd. Dit wordt “regulering van onbewezen reclame” genoemd.

Misleidende voordelige weergaven

De Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies verbiedt misleidende voordelige weergaven, zoals het weergeven van prijzen alsof ze aanzienlijk lager zijn, of het weergeven van handelsvoorwaarden alsof ze aanzienlijk voordeliger zijn. Bijvoorbeeld, het weergeven van een product alsof het “twee keer de inhoud van een concurrerend product” heeft, terwijl het in feite dezelfde hoeveelheid inhoud heeft, valt hieronder. Ook het weergeven van een prijs alsof het “20% korting op de normale prijs” is, terwijl er in feite nooit zo’n prijs is vastgesteld, wordt beschouwd als een oneerlijke dubbele prijsweergave en is verboden.

Andere mogelijk misleidende weergaven

Onder de Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies mogen ondernemers geen weergaven maken die de algemene consument kunnen misleiden over zaken die verband houden met de handel in hun producten of diensten, naast misleidende superieure weergaven en misleidende voordelige weergaven.

De Japanse Fair Trade Commission heeft zes aankondigingen gedaan, waaronder “oneerlijke weergaven met betrekking tot de oorsprong van producten” en “oneerlijke weergaven met betrekking tot lokadvertenties”.

Daarnaast verbiedt de Japanse Wet op de Aanduiding van Prijzen en Premies ook de verstrekking van overmatige prijzen en premies.

Bijvoorbeeld, in “algemene loterijen” waarbij prijzen en premies worden aangeboden aan gebruikers van producten of diensten op basis van toeval of de superioriteit of inferioriteit van bepaalde handelingen, als de transactiewaarde van de loterij 5000 yen (ongeveer 40 euro) of meer is, is het maximale bedrag 100.000 yen (ongeveer 800 euro), en het totale bedrag is beperkt tot 2% van de totale verwachte omzet van de loterij.

https://monolith.law/corporate/display-double-law-point [ja]

Elektronische Contractenwet (officiële naam: Wet betreffende speciale bepalingen van het Burgerlijk Wetboek met betrekking tot elektronische consumentencontracten en elektronische acceptatiekennisgevingen)

De officiële naam van de Elektronische Contractenwet is “Wet betreffende speciale bepalingen van het Burgerlijk Wetboek met betrekking tot elektronische consumentencontracten en elektronische acceptatiekennisgevingen”. Deze wet bevat speciale bepalingen voor het “ongeldig verklaren van fouten in elektronische consumentencontracten” om operationele fouten tijdens het winkelen via internet te verhelpen, en definieert het tijdstip waarop een contract wordt gesloten in “elektronische handel”, namelijk de “verduidelijking van het tijdstip van totstandkoming van het contract (omzetting van verzendingsprincipe naar ontvangstprincipe)”.

De inhoud van de Elektronische Contractenwet bestaat uit twee delen.

Verhelpen van operationele fouten van consumenten in elektronische handel, enz.

In elektronische contracten voor zogenaamde BtoC (business-to-consumer) bedrijven, zoals online winkelen, kan de consument per ongeluk een bestelling plaatsen of een dienst aanvragen die hij of zij niet van plan was, als gevolg van operationele fouten. Bijvoorbeeld, tijdens het gebruik van een online winkel, kan er een geval zijn waarin men per ongeluk 11 items bestelt in plaats van 1 item als gevolg van een operationele fout.

In dit geval kan de consument artikel 95 van het Burgerlijk Wetboek, dat betrekking heeft op “fouten”, gebruiken om de ongeldigheid van het contract te betogen (het argument van ongeldigheid van het contract door fouten) tegen de winkel.

Echter, onder artikel 95 van het Burgerlijk Wetboek, kan de winkelier beweren dat “de operationele fout van de consument een ernstige nalatigheid is, dus het contract is geldig” (het argument dat ongeldigheid door fouten een “ernstige nalatigheid” is).

Op deze manier waren er veel gevallen waarin er problemen ontstonden tussen de winkelier en de consument over de vraag of er sprake was van “ernstige nalatigheid” onder het Burgerlijk Wetboek, maar door de invoering van de Elektronische Contractenwet, zijn de operationele fouten van de consument verholpen.

Als concreet voorbeeld, als de winkelier geen maatregelen heeft genomen, zoals het voorbereiden van een scherm waarop de consument de inhoud van de aanvraag, zoals de naam van het product, het aantal, het totaalbedrag, enz., kan controleren op het “bestelbevestigingsscherm” bij het bestellen in een online winkel, wordt de verkeerde aanvraag door de operationele fout van de consument ongeldig.

Bovendien, als er een opmerking is zoals “Omdat je op de afspeelknop van de video hebt gedrukt, gaan we ervan uit dat je akkoord gaat met de gebruiksvoorwaarden” en het scherm voor voltooiing van het lidmaatschap wordt onmiddellijk weergegeven nadat je op de afspeelknop van de video hebt gedrukt, en je wordt gevraagd om geld van de betreffende site, als de winkelier de gebruiksvoorwaarden en contractinhoud niet van tevoren duidelijk heeft gemaakt, is het contract ongeldig en kan de gebruiker beweren dat hij of zij niet verplicht is om de gebruiksvergoeding te betalen.

Op deze manier heeft de invoering van de Elektronische Contractenwet het mogelijk gemaakt om ongewenste contracten van de consument te vermijden. Natuurlijk is het ook noodzakelijk voor de consument om zorgvuldig te controleren.

Verandering van het tijdstip van totstandkoming van het contract

In een normaal contract is het tijdstip van totstandkoming van het contract het moment waarop de “aanvraag” wordt verzonden. Als voorbeeld van online winkelen, wordt het koopcontract gesloten op het moment dat de consument de “bestel” knop indrukt na het doorlopen van het eindscherm voor het controleren van de aanvraaginhoud en de kennisgeving wordt verzonden.

Op dit moment, zelfs als de aanvrager geen kennisgeving ontvangt als gevolg van een communicatiefout of andere fout na het indrukken van de knop, wordt het contract als gesloten beschouwd.

Echter, onder de Elektronische Contractenwet, wordt het contract gesloten op het moment dat de winkelier de inhoud controleert en de kennisgeving van acceptatie van de bestelling de aanvrager, de consument, bereikt, bijvoorbeeld, in het geval van e-mail, wanneer de e-mailinformatie wordt geregistreerd op de e-mailserver en de consument in staat is om deze te controleren.

Met andere woorden, het tijdstip van totstandkoming van het contract is niet het moment waarop de consument de e-mail opent, maar het moment waarop de e-mail in de inbox aankomt en in een staat is waarin deze kan worden geopend.

Door de Elektronische Contractenwet, die het tijdstip van totstandkoming van het contract duidelijk definieert, worden gebruikers beschermd tegen eenzijdige contracten die ze niet bedoelden of waar ze niet mee instemden, zoals “one-click fraude”, waarbij het klikken op een URL vermeld op een website of e-mail wordt beschouwd als het aangaan van een contract.

Samenvatting

In dit artikel hebben we de Wet op de Aanduiding van Prijzen en de Elektronische Contractenwet uitgelegd, die beide van belang zijn voor het beheer van online winkels.

Volgens gegevens bijgewerkt op 21 mei 2021 door het onafhankelijke administratieve orgaan, het Nationaal Centrum voor het Leven van de Burger (Japanse Nationaal Centrum voor het Leven van de Burger), waren er in 2020 ongeveer 260.000 consultaties met betrekking tot online winkelen (exclusief consultaties via consumentencentra). De meeste van deze consultaties hadden betrekking op de twee wetten die we hier hebben uitgelegd, dus het is belangrijk om hier aandacht aan te besteden.

Informatie over de maatregelen van ons kantoor

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In de afgelopen jaren is online winkelen een onmisbaar onderdeel van ons leven geworden, en de noodzaak van juridische controles neemt steeds meer toe. Ons kantoor biedt oplossingen met betrekking tot online winkelen. De details worden beschreven in het onderstaande artikel.