De arbeidsstatus en juridische bescherming van e-sporters

In de afgelopen jaren is er een levendige discussie ontstaan over de juridische status van spelers in de snelgroeiende e-sportindustrie.
Japanse e-sportorganisaties moeten bij het aangaan van contracten met spelers zorgvuldig overwegen of de betreffende speler als een “werknemer” wordt beschouwd volgens de Japanse Arbeidsnormenwet of de Japanse Arbeidsvakbondswet.

Welke wettelijke voorschriften van toepassing zijn op het contract tussen de organisatie en de speler, wordt individueel en specifiek beoordeeld op basis van de feitelijke omstandigheden van de dienstverlening. Dit omvat factoren zoals de mate van tijd- en plaatsgebondenheid voor de speler, de mate van instructie en bevelen aan de speler, en de wijze en hoogte van de beloning.

Juridische Interpretatie van de Arbeidsstatus van Sporters

Artikel 9 van de Japanse Arbeidsnormenwet definieert een “werknemer” als “iemand die, ongeacht het type beroep, in dienst is bij een onderneming of kantoor en loon ontvangt”.
Daarnaast stelt artikel 2, lid 1 van de Japanse Arbeidsovereenkomstenwet ook dat een “werknemer” iemand is “die in dienst is bij een werkgever, arbeid verricht en loon ontvangt”.

Met deze definities in gedachten, wordt in de context van traditionele professionele sporten algemeen aangenomen dat professionele spelers in honkbal en voetbal niet als “werknemers” worden beschouwd onder de Japanse Arbeidsnormenwet en de Japanse Arbeidsovereenkomstenwet.
De redenen hiervoor zijn onder andere de specifieke expertise van professionele sporters, de beperkte duur van hun dienstverlening, het beloningssysteem op basis van jaarloon of prestatiebeloning, en de hoge vergoedingen voor topsporters.

Onderzoek naar de status van e-sporters als “werknemers”

Of spelers die deel uitmaken van een e-sportteam wettelijk als “werknemers” worden beschouwd, is een belangrijke kwestie voor de organisaties waarbij zij zijn aangesloten, aangezien deze als werkgevers verschillende verplichtingen moeten nakomen.
Indien spelers onder de Japanse Arbeidsstandaardenwet (労働基準法, 1947) en de Japanse Arbeidsovereenkomstenwet (労働契約法, 2007) als “werknemers” worden aangemerkt, moeten de beheersorganisaties van de teams als “werkgevers” voldoen aan wettelijke arbeidsuren en minimumloonvereisten.
Bovendien kan het eenzijdig beëindigen van een contract met een speler door de organisatie worden beschouwd als misbruik van ontslagrecht.

De Unieke Juridische Status van eSports-spelers

De activiteiten van eSports-spelers hebben kenmerken die verschillen van die van traditionele sporters. Omdat hun activiteiten voornamelijk online plaatsvinden, hebben ze relatief minder fysieke verplaatsingen en verplichtingen. Echter, ze dragen vaak verantwoordelijkheden die traditionele sporters niet hebben, zoals activiteiten op internetplatforms en sociale media. Daarnaast zijn er spelers die actief zijn in meerdere gametitels of die hun activiteiten combineren met die van een streamer, wat leidt tot een grotere diversiteit in hun werkvormen dan bij traditionele sporten.

Wat betreft specifieke werkvormen, zijn er spelers die bij een team horen en een vast salaris van 250.000 yen per maand ontvangen terwijl ze deelnemen aan toernooien. Er zijn ook spelers die bij gamebedrijven werken en als onderdeel van hun bedrijfsactiviteiten deelnemen, evenals onafhankelijke spelers die sponsorcontracten afsluiten. Zelfs onder spelers die bij een team horen, verschillen de inhoud en mate van instructies van het team, de mate van tijd- en plaatsgebonden verplichtingen, en de manier waarop hun beloning wordt bepaald, afhankelijk van het individuele geval.

Criteria voor het Beoordelen van de Arbeidsrelatie vanuit Jurisprudentie

Wanneer we naar jurisprudentie kijken, zien we dat in de zaak van de Japanse Sumo Associatie (Tokyo District Court, 25 maart Heisei 25 [2013], Rodo Hanrei 1079, p. 152) de contractuele relatie tussen de sumoworstelaars en de Japanse Sumo Associatie werd beoordeeld als een niet-genoemd contract onder privaatrecht met de aard van een wederkerige overeenkomst tegen betaling, en niet als een arbeidscontract. Daarom werd geoordeeld dat de doctrine van misbruik van ontslagrecht niet van toepassing is op het geven van een pensioenadvies aan de worstelaars.

Aan de andere kant is er een andere beoordeling gemaakt in relatie tot de Japanse Wet op de Arbeidsrelaties.
In de zaak van de Japanse Professionele Honkbalorganisatie (Tokyo High Court, 3 september Heisei 16 [2004], Rodo Hanrei 879, p. 90) werd erkend dat professionele honkbalspelers voldoen aan de definitie van “werknemer” onder de Japanse Wet op de Arbeidsrelaties, en werd geoordeeld dat de spelersvereniging een “vakbond” is volgens dezelfde wet.
Als gevolg hiervan worden rechten zoals het recht op vereniging en het recht op collectieve onderhandelingen, die zijn vastgelegd in de Japanse Wet op de Arbeidsrelaties, ook gegarandeerd voor professionele sporters. De organisaties waarbij zij zijn aangesloten, kunnen niet weigeren om collectieve onderhandelingen te voeren over arbeidsvoorwaarden met de spelers.

Praktische Richtlijnen voor het Beoordelen van Werknemerschap

Als algemene beoordelingscriteria geldt dat wanneer de inhoud van het spel aan de vaardigheid en discretie van de speler wordt overgelaten, er weinig tijd- en plaatsgebonden beperkingen buiten wedstrijden en trainingstijden zijn, en er een beloningssysteem op basis van jaarsalaris of prestatiebetaling wordt gehanteerd waarbij topspelers hoge vergoedingen ontvangen, de kans groot is dat zij, net als andere professionele sporters, niet als “werknemer” onder de Japanse Arbeidsstandaardwet en de Japanse Arbeidsovereenkomstenwet worden beschouwd.

Daarentegen, wanneer er gedetailleerde instructies en bevelen zijn met betrekking tot de inhoud van het spel en gerelateerde werkzaamheden, en de werktijden en -locaties strikt worden beheerd, en er een vast bedrag aan vergoeding wordt betaald ongeacht de prestaties, neemt de kans toe dat men als “werknemer” onder de Japanse Arbeidsstandaardwet en de Japanse Arbeidsovereenkomstenwet wordt beschouwd.

Specifieke aandachtspunten bij contracten in e-sports

In tegenstelling tot traditionele sporten, moeten contracten voor e-sporters gedetailleerd de rechten en plichten met betrekking tot digitale content vastleggen, zoals de rechten voor het streamen van gameplay, het gebruik van portretrechten en beperkingen op uitlatingen op sociale media.
Bovendien, gezien de vele kansen om deel te nemen aan internationale toernooien, is het belangrijk om zorgvuldig te letten op de keuze van de toepasselijke wetgeving en jurisdictie.

Naleving van andere juridische voorschriften

Zelfs als de Japanse arbeidswetgeving niet van toepassing is, zijn er andere juridische voorschriften die van invloed zijn op contracten met spelers.
Overmatig strikte beperkingen op transfers of concurrentieverboden kunnen mogelijk als in strijd met de openbare orde en goede zeden worden beschouwd volgens artikel 90 van het Japanse Burgerlijk Wetboek.
Bovendien heeft de Japanse Fair Trade Commission erop gewezen dat beperkingen op de economische activiteiten van spelers problemen kunnen opleveren onder de Japanse Antimonopoliewet.

Concluderend, als e-sportorganisatie is het noodzakelijk om, rekening houdend met de mening van experts zoals advocaten, individueel en specifiek te onderzoeken aan welke juridische voorschriften de contracten met spelers onderworpen zijn, in overeenstemming met de feitelijke activiteiten.
In het bijzonder is een gedetailleerd contractontwerp belangrijk, waarbij rekening wordt gehouden met de unieke rechten en plichten in het digitale tijdperk en de internationale werkomgeving.