Wyjaśnienie 'Japońskiej Ustawy o Ograniczeniu Odpowiedzialności Dostawców' i Wniosków o Środki Zapobiegające Przesyłaniu

Jeśli jesteś zniesławiony w Internecie lub Twoja prywatność zostanie ujawniona, musisz natychmiast usunąć artykuł. Jeśli pozostawisz to bez działania, może to prowadzić do dalszego rozprzestrzeniania się i powodować znaczne szkody.

W związku z tym, istnieją trzy metody, które można zastosować, aby zażądać usunięcia artykułu.

W tym artykule omówimy Japońską Ustawę o Ograniczeniu Odpowiedzialności Dostawców Usług Internetowych oraz jedną z metod, które można zastosować do usunięcia postów, czyli wniosek o środki zapobiegające transmisji. Przytaczając konkretne przypadki, wyjaśnimy, kiedy dostawca usług internetowych może ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą.

Co to są trzy rodzaje wniosków o usunięcie artykułów?

Aby poprosić o usunięcie artykułu, zazwyczaj istnieją trzy metody:

• Wniosek o usunięcie skierowany do operatora strony lub serwera
• Wniosek o usunięcie za pośrednictwem sądu
• Wniosek o podjęcie środków zapobiegających wysyłaniu do operatora strony lub serwera

Pierwszy rodzaj wniosku o usunięcie jest realizowany za pośrednictwem formularzy do wniosków o usunięcie, które są dostępne na różnych forach dyskusyjnych i portalach społecznościowych. Na przykład, w przypadku Instagrama, szczegółowo wyjaśniamy to poniżej.

https://monolith.law/reputation/instagram-comment-delete[ja]

Drugi rodzaj wniosku o usunięcie polega na zwróceniu się do sądu o usunięcie artykułu za pomocą procedury zwaną “środek tymczasowy”. Szczegółowo wyjaśniamy to również w poniższym artykule.

https://monolith.law/reputation/slander-delete-law[ja]

Co do trzeciego rodzaju wniosku, o podjęcie środków zapobiegających wysyłaniu, jest realizowany zgodnie z procedurą określoną w “Ustawie o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców określonych usług telekomunikacyjnych i ujawnianiu informacji o nadawcach”, znanej jako “Ustawa o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców”.

Ustawa o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych (Provider Liability Limitation Act)

Środki zapobiegające transmisji odnoszą się do sytuacji, w której dostawca usług internetowych usuwa artykuły naruszające prywatność lub zawierające zniesławienia, które zostały opublikowane w Internecie. Japońska Ustawa o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych przyznaje prawo do żądania podjęcia środków zapobiegających transmisji i ujawnienia informacji o nadawcy osobie składającej wniosek, jednocześnie uznając odpowiedzialność dostawcy za niezatrzymanie rozpowszechniania tych informacji, ale ograniczając jej zakres.

Ustawa ta jasno określa zakres odpowiedzialności dostawców usług internetowych

W przeszłości nie było jasnych przepisów prawnych dotyczących usuwania artykułów naruszających prawa innych osób w Internecie lub ujawniania informacji o nadawcy, a miejsce odpowiedzialności za odszkodowania było niejasne, co sprawiało, że dostawcy usług internetowych mieli trudności z radzeniem sobie z tym problemem.

Z powodu braku jasnych przepisów prawnych, istniało ryzyko, że osoba składająca wniosek mogłaby pozwać dostawcę usług internetowych, jeśli ten odmówiłby usunięcia artykułu lub ujawnienia informacji o nadawcy, a jeśli dostawca usług internetowych zgodziłby się na to, mogłoby to prowadzić do pozwu ze strony nadawcy. Ustawa o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych wprowadziła jednolite kryteria dotyczące usuwania artykułów i ujawniania informacji o nadawcy.

Celem Ustawy o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych jest promowanie płynnego i zdrowego korzystania z Internetu poprzez zachęcanie dostawców usług internetowych do szybkiego i odpowiedniego reagowania, jednocześnie szanując interesy osób składających wnioski, nadawców i innych zainteresowanych stron, poprzez jasne określenie tych kryteriów.

Środki zapobiegające transmisji i odpowiedzialność za odszkodowania

Zwolnienie dostawców usług internetowych z odpowiedzialności za odszkodowania

Według Ustawy o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych, jeśli zostanie zażądane podjęcie środków zapobiegających transmisji i jest jasne, że informacje naruszają prawa innych osób, dostawca usług internetowych musi podjąć środki zapobiegające transmisji na własną rękę, aby uniknąć odpowiedzialności za odszkodowania w stosunku do osoby składającej wniosek, gdy “istnieją wystarczające powody do uznania, że mógł on dowiedzieć się o naruszeniu praw innych osób” (art. 3 ust. 1 pkt 2 Ustawy).

Co do zasady, dostawca usług internetowych nie jest zwolniony z odpowiedzialności za odszkodowania wobec nadawcy, ale jest zwolniony z obowiązku wypłaty odszkodowania tylko wtedy, gdy spełnione są następujące wyjątkowe warunki:

• istnieją wystarczające powody do uwierzenia, że prawa innych osób zostały naruszone (art. 3 ust. 2 pkt 1 Ustawy)
• osoba, która twierdzi, że jej prawa zostały naruszone, zgłosiła żądanie usunięcia nielegalnych informacji, a nadawca nie zaprotestował w ciągu 7 dni (ten sam paragraf, pkt 2)

W przypadku pkt 2 powyżej, “brak sprzeciwu” oznacza, że nadawca nie zgadza się na usunięcie.

Kim są dostawcy usług internetowych?

W Ustawie o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców usług internetowych, “dostawcy usług internetowych” to operatorzy stron internetowych i serwerów, którzy są również nazywani “dostawcami określonych usług telekomunikacyjnych”, ale są definiowani w art. 2 Ustawy jako “osoby, które świadczą usługi hostingowe, administratorzy elektronicznych tablic ogłoszeń itp., które pośredniczą w komunikacji innych osób za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych przeznaczonych do określonej telekomunikacji”.

Aby zażądać podjęcia środków zapobiegających transmisji, należy wysłać do dostawcy usług internetowych wniosek o podjęcie środków zapobiegających transmisji. Jednak tylko osoba, której prawa zostały naruszone, i adwokat mogą złożyć taki wniosek, ponieważ jest to kwestia prawna. Zgodnie z art. 72 Ustawy o adwokaturze, tylko adwokaci mogą zajmować się sprawami prawnymi jako swoją pracę, więc należy zachować ostrożność, ponieważ jeśli firma zajmująca się zwalczaniem zniesławień podejmie się złożenia wniosku o podjęcie środków zapobiegających transmisji, może to być uznane za nielegalne wykonywanie zawodu adwokata.

Zabezpieczenia przeciwdziałające wysyłaniu i dostawcy

Gdy dostawca otrzyma kompletny wniosek o zastosowanie środków zapobiegających wysyłaniu, przeprowadza ocenę zgłoszonych “informacji naruszających prawa”. Informacje opublikowane w Internecie są chronione pewnymi prawami dzięki wolności wypowiedzi, więc nie wszystko jest usuwane zgodnie z życzeniem ofiary. To dostawca decyduje, na podstawie japońskiej “Ustawy o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców” (Provider Liability Limitation Law), czy usunięcie jest właściwe, i dokonuje selekcji.

W związku z tym, na przykład, gdy wnioskowane są środki zapobiegające wysyłaniu na podstawie “treści naruszających prawo do prywatności”, dostawca rozważa, czy dany artykuł rzeczywiście narusza prawo do prywatności wnioskodawcy. Jeśli dostawca stwierdzi, że jest to naruszenie prawa do prywatności, może podjąć środki zapobiegające wysyłaniu, w przeciwnym razie może ponieść odpowiedzialność za odszkodowanie (art. 3 ust. 1 japońskiej “Ustawy o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców”). Nawet jeśli dostawca podjął takie środki, nie ponosi odpowiedzialności za odszkodowanie od nadawcy, jeśli spełnione są warunki określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 tej samej ustawy.

Potwierdzenie intencji przez dostawcę (zapytanie)

Dostawca, który otrzymał wniosek, zasadniczo przeprowadza potwierdzenie intencji (zapytanie) do nadawcy, pytając “Czy mogę usunąć ten artykuł?”. Potwierdzenie intencji jest przeprowadzane za pomocą poczty lub innego środka, a termin na odpowiedź wynosi 7 dni (2 dni w przypadku ofiar “pornografii zemsty”). Jeśli nie otrzyma odpowiedzi od nadawcy w wyznaczonym terminie, dostawca może usunąć artykuł bez ponoszenia odpowiedzialności za odszkodowanie wobec nadawcy.

Jeśli nadawca nie może być zidentyfikowany, nie przeprowadza się procedury potwierdzenia intencji. Ponadto, nadawca może sprzeciwić się usunięciu artykułu, czyli nie zgadzać się na usunięcie. Jednakże, zgodnie z japońską “Ustawą o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców”, jeśli “istnieją wystarczające powody do uwierzenia, że prawa są naruszane”, dostawca jest zwolniony z odpowiedzialności za odszkodowanie, nawet jeśli zdecydował, że usunięcie jest właściwe i usunął informacje.

Z drugiej strony, jeśli nie ma wystarczających informacji, aby stwierdzić, że treść narusza prawo do prywatności, i nie spełnia warunków “istnieją wystarczające powody do uwierzenia, że prawa są naruszane”, dostawca musi albo czekać, biorąc pod uwagę ryzyko pozwu od nadawcy, albo podjąć środki zapobiegające wysyłaniu, biorąc pod uwagę ryzyko pozwu od wnioskodawcy.

Decyzja o usunięciu artykułu

Zgodnie z japońską “Ustawą o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców”, to sąd ostatecznie decyduje, czy odpowiedzialność dostawcy za odszkodowanie jest ograniczona. Czy dana informacja stanowi zniesławienie lub naruszenie prywatności, i czy dostawca ponosi jakąkolwiek odpowiedzialność za działanie lub zaniechanie w związku z tym, zależy od treści informacji, charakterystyki miejsca, w którym informacje zostały opublikowane, reakcji nadawcy, wnioskodawcy lub dostawcy na informacje. Ponadto, kryteria oceny zniesławienia i naruszenia prywatności mogą się zmieniać w zależności od zmian w środowisku społecznym.

W związku z tym, nie jest tak, że zawsze można uzyskać usunięcie, wysyłając wniosek. To dostawca decyduje, czy jest to naruszenie praw, a co więcej, japońska “Ustawa o ograniczeniu odpowiedzialności dostawców” nie nakłada obowiązku reagowania na wnioski o zastosowanie środków zapobiegających wysyłaniu.

W rezultacie, decyzja, czy usunąć artykuł, jest pozostawiona dostawcy, i często zdarza się, że nie zgadza się na usunięcie.

Usuwanie artykułów dzięki środkom zapobiegającym wysyłaniu

Nie jest tak, że zawsze po wysłaniu wniosku otrzymasz gwarancję usunięcia, ale jeśli naruszenie praw jest oczywiste i odpowiednio przygotujesz dokumenty do wniosku, istnieje duże prawdopodobieństwo, że dostawca usunie artykuł szybko. Z drugiej strony, jeśli ocena naruszenia praw jest trudna, możliwość usunięcia artykułu niestety znacznie spada.

W przypadku, gdy usunięcie artykułu jest dozwolone

W innym artykule na naszej stronie, w poniższym przypadku,

https://monolith.law/reputation/unauthorized-photo-reproduction-on-the-internet-author-moral-rights[ja]

Pozwany, będący profesjonalnym fotografem, bez zgody powoda pobrał ze strony internetowej zdjęcie przedstawiające dwa pingwiny maszerujące, usunął nazwisko powoda widoczne na zdjęciu, najpierw przyciął tylko prawą stronę ekranu z pingwinem, a następnie przyciął tylko lewą stronę ekranu z pingwinem, a następnie przesłał je dwukrotnie, aby ustawić je jako obrazy profilowe 1 i 2 na koncie usługi karaoke online.

Mimo że obraz 2 nie mógł być używany z powodu środków zapobiegających transmisji podjętych przez firmę Smule, która prowadzi usługę karaoke online na wniosek powoda, pozwany dalej modyfikował i przesyłał obraz. Powód twierdził, że pozwany działał z umyślnym zamiarem naruszenia praw, nawet jeśli naruszenie praw miało miejsce, i że miał zdecydowany zamiar naruszenia praw podczas działania 2, co było złośliwe, i domagał się odszkodowania. Nie wiadomo, dlaczego podjął działanie 2.

W tym przypadku, pozwany został zobowiązany do zapłaty łącznej kwoty 712,226 jenów, w tym równowartości opłaty za korzystanie z obrazu na podstawie naruszenia praw autorskich (162,000 jenów) + koszty poczty poleconej (2,226 jenów) + koszty wniosku o tymczasowe zabezpieczenie (270,000 jenów) + koszty egzekucji zabezpieczenia (108,000 jenów) + koszty adwokata (70,000 jenów), a także odszkodowanie za naruszenie praw osobistych autora (100,000 jenów). (Wyrok Sądu Okręgowego w Tokio z dnia 31 maja 2019 roku)

W tym przypadku, naruszenie praw osobistych autora było łatwe do oceny, więc operator mógł łatwo je usunąć.

https://monolith.law/reputation/unauthorized-photo-reproduction-on-the-internet-author-moral-rights[ja]

W przypadku, gdy usunięcie artykułu nie zostało zaakceptowane

Powód zwrócił się do Yahoo Japan Corporation, firmy zarządzającej i prowadzącej tablicę ogłoszeń Yahoo! Finance, z żądaniem usunięcia artykułu opublikowanego na stronie na podstawie praw osobistych. Powód twierdził, że nieusunięcie artykułu przez Yahoo Japan Corporation stanowi czyn niezgodny z prawem i na podstawie artykułu 709 Kodeksu Cywilnego Japonii (japońskiego Kodeksu Cywilnego) domagał się odszkodowania za szkodę moralną.

Pełnomocnik powoda, który otrzymał pełnomocnictwo od powoda, wysłał do pozwanego pismo z żądaniem podjęcia środków zapobiegających przesyłaniu artykułu, twierdząc, że:

Powód, były dyrektor zarządzający firmy A, doznał poważnego naruszenia swoich praw osobistych i praw do honoru, ponieważ informacje niezgodne z prawdą o tym, że jest Koreańczykiem mieszkającym w Japonii, zostały opublikowane na jego temat.

z dnia 22 czerwca 2017 roku

Yahoo Japan Corporation odpowiedziało na to, wysyłając pismo o treści:

Podjęliśmy staranne rozważenia w naszej firmie w odniesieniu do postu, na który zwrócono nam uwagę, ale na razie nie doszliśmy do wniosku, że środki takie jak usunięcie są odpowiednie.

z dnia 15 września 2017 roku

W związku z tym, powód złożył pozew 9 listopada.

Powód, posiadający obywatelstwo japońskie, twierdził, że w artykule opublikowane są fałszywe informacje na temat jego nazwiska oraz pochodzenia i obywatelstwa. W odpowiedzi na argument pozwanego, że nie można powiedzieć, że reputacja społeczna powoda spadła, sąd stwierdził:

Problem z tym artykułem nie polega na tym, czy reputacja społeczna powoda spadła z powodu artykułu, ale na tym, że artykuł zawiera fałszywe informacje na temat nazwiska, pochodzenia i obywatelstwa powoda, co narusza jego prawo do prawidłowego rozpoznania przez innych jego nazwiska, pochodzenia i obywatelstwa.

i

Yahoo Japan Corporation nie usunęła artykułu, argumentując, że nie było wcześniej precedensu nakazującego usunięcie artykułu na podstawie naruszenia praw osobistych w przypadku takim jak ten. Jednak pozwany, nawet jeśli nie było wcześniej precedensu nakazującego usunięcie artykułu na podstawie naruszenia praw osobistych w przypadku takim jak ten, powinien był zrozumieć, że miał moralny obowiązek usunąć artykuł, gdy dowiedział się, że zawiera on fałszywe informacje na temat nazwiska, pochodzenia i obywatelstwa powoda. Jednak pozwany nie usunął artykułu, co oznacza, że jego decyzja była niedbała. Dlatego działanie pozwanego, polegające na nieusunięciu artykułu, stanowi czyn niezgodny z prawem zgodnie z artykułem 709 Kodeksu Cywilnego.

Wyrok Sądu Okręgowego w Sendai z dnia 9 lipca 2018 roku

W związku z tym, sąd orzekł, że Yahoo Japan Corporation musi zapłacić powodowi odszkodowanie za szkodę moralną w wysokości 15 000 jenów miesięcznie, łącznie 154 838 jenów, do dnia zakończenia ustnych argumentów w procesie, tj. do 10 maja 2018 roku, uznając, że można było uznać, że powód dowiedział się o naruszeniu swoich praw osobistych około tydzień po otrzymaniu dokumentów, tj. do 1 lipca 2017 roku.

Jeśli dostawca usług internetowych powinien usunąć artykuł, ale tego nie zrobił, musi on zapłacić odszkodowanie osobie, która to zgłosiła.

Podsumowanie

Dostawcy usług internetowych nie przyjmują nieugiętej postawy, że “w żadnym wypadku nie pozwolą na usunięcie artykułów”. Jeśli popełnią błąd w ocenie, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności. Jednakże, w przypadkach, gdy trudno jest stwierdzić naruszenie praw, takie jak zniesławienie lub naruszenie prywatności, zwłaszcza gdy uznają, że “nie ma precedensu sądowego nakazującego usunięcie postów w przypadkach podobnych do tego”, dostawcy usług internetowych mogą wahać się z usunięciem postów.

Żądanie od dostawcy usług internetowych o podjęcie środków zapobiegających transmisji nie zawsze przynosi oczekiwane rezultaty, ale jest to jedno z ważniejszych środków.

Jeśli nawet po złożeniu wniosku o podjęcie środków zapobiegających transmisji do dostawcy usług internetowych, artykuł nie zostanie usunięty, konieczne będzie zwrócenie się do sądu o usunięcie artykułu za pomocą środków tymczasowych. Takie decyzje i procedury wymagają wysoko specjalistycznej wiedzy. Zdecydowanie powinniście skonsultować się z prawnikiem posiadającym odpowiednie know-how.