Japon Şirketler Hukuku'nda muhasebe defterleri ve mali tabloların açıklaması

Japonya’da faaliyet gösteren anonim şirketler için, Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun belirlediği muhasebe ile ilgili düzenlemelere uymak, sadece muhasebe işlemi değildir. Bu, şirketin şeffaflığını sağlamak, paydaşların güvenini korumak ve yönetimin yasal sorumluluklarını yerine getirmesi için kurumsal yönetimin temelini oluşturan yasal bir yükümlülüktür. Bu yükümlülüğü anlamada merkezi olan üç ana unsur, “muhasebe defterleri”, “mali tablolar” ve “iş raporları”dır. Her biri farklı bir rol üstlenirken, birbirleriyle yakından ilişkilidir ve şirketin mali durumu ile yönetim gerçeklerini iç ve dış paydaşlara göstermek için kapsamlı bir çerçeve oluştururlar.

Bu belgelerin hazırlanması, içeriği ve saklanmasıyla ilgili yükümlülükler, Japonya’nın Şirketler Kanunu’nda açıkça belirtilmiştir. Özellikle, günlük işlemleri kaydeden “muhasebe defterleri” için Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun 432. maddesi, her mali yılın mali durumunu özetleyen “mali tablolar” ve işin genel görünümünü açıklayan “iş raporları” için ise 435. madde dayanak teşkil eder. Bu düzenlemelere uyulmaması durumunda, yönetim kurulu üyeleri bireysel olarak yasal sorumlulukla karşı karşıya kalabilir ve bu durumun etkileri oldukça büyük olabilir.

Ancak, pratikte uyum sağlamak, sadece Şirketler Kanunu’nun maddelerini anlamakla sınırlı değildir. Örneğin, belgelerin saklama süresi konusunda, Japonya’nın Şirketler Kanunu 10 yıllık bir süreyi zorunlu kılarken, Japonya’nın Kurumlar Vergisi Kanunu prensip olarak 7 yıl olarak belirlemiştir. Ayrıca, son yıllarda dijitalleşmenin ilerlemesiyle birlikte, Japonya’nın Elektronik Defter Saklama Kanunu, elektronik işlemlerle ilgili verilerin saklanma yöntemine sıkı gereklilikler getirmiştir ve bu, 2024 (Reiwa 6) yılından itibaren tamamen zorunlu hale gelmiştir. Dolayısıyla, şirketler bu çeşitli yasaların kesiştiği noktada, en katı standartları (bu durumda 10 yıllık saklama ve elektronik saklama gerekliliklerine uyum) benimsemek zorundadır. Bu makalede, bu karmaşık yasal gereklilikleri açıklayarak, muhasebe defterlerinin hazırlanmasından mali tabloların açıklanmasına kadar olan süreçleri ve bunlarla ilgili hissedar hakları ile yönetim kurulu üyelerinin sorumluluklarını, emsal kararlarla birlikte kapsamlı bir şekilde ele alacağız.

Muhasebe Defterleri: Tüm Kurumsal Muhasebenin Temeli

Muhasebe defterleri, şirketlerin her türlü ekonomik faaliyetini kaydeden temel belgelerdir. Japonya’nın Şirketler Kanunu, tüm anonim şirketlere bu defterlerin oluşturulmasını ve saklanmasını sıkı bir şekilde zorunlu kılmaktadır.

Yasal Yükümlülükler ve Defter Türleri

Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun 432. maddesinin 1. fıkrası, “Anonim şirketler, Adalet Bakanlığı’nın belirlediği şekilde, zamanında ve doğru muhasebe defterleri oluşturmak zorundadır” şeklinde düzenlenmiştir. Bu “zamanında” ve “doğru” kayıtlar, daha sonra oluşturulacak mali tabloların güvenilirliğinin kaynağıdır. Bu yükümlülüğün ihmal edilmesi durumunda, Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun 976. maddesi uyarınca, 1 milyon yen (yaklaşık 100 bin TL) altında bir idari para cezası uygulanabilir.

Japonya’nın Şirketler Kanunu, muhasebe defterlerinin belirli bir formatını tanımlamasa da, uygulamada muhasebe defterleri “ana defterler” ve “yardımcı defterler” olarak ikiye ayrılır.

Ana defterler, tüm işlemleri kapsamlı bir şekilde kaydeden temel defterlerdir ve oluşturulmaları yasal olarak zorunludur.

• Yevmiye Defteri: Tüm işlemleri, gerçekleştiği tarih sırasına göre kaydeden defterdir.
• Genel Muhasebe Defteri: Yevmiye defterine kaydedilen işlemleri, hesap kalemlerine göre sınıflandırarak, aktaran ve toplayan defterdir.

Yardımcı defterler, ana defterlerin içeriğini tamamlar ve belirli işlemlerin detaylarını kaydetmek için kullanılır. Örneğin, müşteri bazında alacak bakiyelerini yönetmek için “Alacaklar Defteri” veya günlük nakit giriş çıkışlarını kaydetmek için “Nakit Akış Defteri” gibi defterler bulunmaktadır. Bu defterlerin oluşturulması yasal olarak zorunlu olmasa da, doğru muhasebe işlemleri ve iç kontrol açısından fiilen gereklidir.

Bu şekilde, Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun talep ettiği “doğru muhasebe defterleri” gibi basit bir gereklilik, aslında vergi denetimlerine yanıt verebilecek detaylılık (Japonya’nın Kurumlar Vergisi Kanunu’nun gerekliliği) ve etkili yönetim kontrolüne katkı sağlayacak açıklık (uygulama gerekliliği) ile aynı anda karşılanmalıdır.

Saklama Süresi ve Elektronik Saklama Zorunluluğu

Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun 432. maddesinin 2. fıkrası, anonim şirketlere “muhasebe defterlerinin kapanışından itibaren on yıl boyunca, bu muhasebe defterlerini ve işlerine ilişkin önemli belgeleri saklamak zorundadır” şeklinde düzenlenmiştir. Bu “işlere ilişkin önemli belgeler” arasında sözleşmeler de yer almakta olup, 10 yıllık saklama süresi, Japonya’nın Kurumlar Vergisi Kanunu’nun belirlediği 7 yıldan daha uzun olduğu için, Şirketler Kanunu’nun hükümlerine uymak önemlidir.

Ayrıca, modern iş ortamında son derece önemli olan, Japonya’nın Elektronik Defter Saklama Kanunu’na uyumdur. 1 Ocak 2024 tarihinden itibaren, e-posta ile alınan faturalar veya web sitelerinden indirilen makbuzlar gibi “elektronik işlemler” yoluyla alınan verilerin, kağıda basılarak saklanması yerine, elektronik veri olarak saklanması tamamen zorunlu hale gelmiştir.

Bu elektronik saklama için sıkı gereklilikler bulunmaktadır. Örneğin, vergi denetimi sırasında talep edilen verilerin hızlı bir şekilde sunulabilmesi için, işlem tarihi, işlem tutarı, işlem tarafı gibi bilgilerle arama yapılabilme özelliğinin sağlanması (arama yeteneğinin sağlanması) ve ekran gibi cihazlarda net bir şekilde görüntülenebilmesi (görünürlük sağlanması) gerekmektedir. Bu gereklilikleri karşılamak için, basit dosya saklama yerine, uyumlu muhasebe sistemleri veya belge yönetim sistemleri kurmak ve şirket içi iş akışlarını düzenlemek zorunludur. Bu yasanın uyumu, artık sadece muhasebe departmanının bir sorunu değil, tüm şirketin bilgi yönetim sisteminin oluşturulmasını gerektiren, yönetim açısından önemli bir konudur.

Hesap Belgeleri: Şirketin Mali Durumu ve İşletme Performansının Özeti

Muhasebe defterleri günlük işlemlerin “ham verisi” olarak kabul edilirse, hesap belgeleri bu verileri her iş yılı için derleyip işleyerek, şirketin mali durumu ve işletme performansını ilgililere raporlamak için kullanılan “resmi performans raporlarıdır.”

Yasal Yükümlülükler ve Bileşenler

Japonya Şirketler Kanunu’nun 435. maddesinin 2. fıkrası, anonim şirketlere her iş yılı için hesap belgeleri ve bunların ek detaylarını hazırlama zorunluluğu getirir. Japonya Şirketler Hesaplama Yönetmeliği’nin 59. maddesinin 1. fıkrasına göre, “hesap belgeleri” aşağıdaki dört belgeden oluşur.

1. Bilanço: İş yılının sonu itibarıyla şirketin varlıklarını, borçlarını ve özkaynaklarını gösteren, mali durumu açıklayan belgedir.
2. Gelir Tablosu: Bir iş yılı içindeki şirketin gelir ve giderlerini karşılaştırarak kar veya zararı gösteren, işletme performansını açıklayan belgedir.
3. Özkaynak Değişim Tablosu: Bilanço özkaynak bölümünün bir iş yılı içinde nasıl değiştiğini ve nedenlerini kalem kalem gösteren belgedir.
4. Bireysel Notlar Tablosu: Yukarıdaki üç belgeyle tam olarak iletilemeyen önemli muhasebe politikalarını ve bilanço gibi belgelerin içeriğini tamamlayan notları içeren belgedir.

Bu hesap belgeleri, muhasebe defterlerine kaydedilen geniş veri yelpazesine dayanarak hazırlanır. Muhasebe defterleri ve hesap belgeleri arasındaki ilişkiyi net bir şekilde anlamak, Japonya Şirketler Kanunu’nun muhasebe kurallarını kavramak açısından son derece önemlidir.

Saklama Süresi ve Hazırlama Formatı

Hesap belgelerinin saklama süresi, muhasebe defterleriyle aynı kurallara tabidir. Japonya Şirketler Kanunu’nun 435. maddesinin 4. fıkrası, “hesap belgelerinin hazırlandığı tarihten itibaren on yıl boyunca bu belgelerin ve ek detaylarının saklanması gerektiğini” belirtir. Ayrıca, hazırlama formatı konusunda aynı maddenin 3. fıkrası, sadece kağıt ortamında değil, “elektronik kayıtlarla da hazırlanabileceğini” belirterek, kağıtsızlaşmanın yasal olarak kabul edildiğini ifade eder.

İş Raporu: Rakamlarla Anlatılamayan İşin Hikayesi

Japon Şirketler Hukuku, nicel finansal bilgileri gösteren hesap belgelerine ek olarak, niteliksel bilgileri sağlayan iş raporlarının hazırlanmasını da zorunlu kılar.

Amaç ve Hukuki Konum

İş raporları, hesap belgeleri gibi Japon Şirketler Hukuku’nun 435. maddesinin 2. fıkrasına dayanarak hazırlanması zorunlu olan belgelerdir. Ancak, doğası itibarıyla büyük ölçüde farklılık gösterirler. İş raporları, ilgili iş yılındaki işin gelişimi ve sonuçları, şirketin durumu hakkında önemli konuları metin ve grafiklerle açıklayan, adeta “işin hikayesi”dir. Bu sayede, hissedarlar ve alacaklılar, hesap belgelerindeki rakamların arkasındaki yönetim ortamını, iş stratejilerini ve gelecekteki zorlukları anlayabilirler.

Hukuki konum açısından önemli bir nokta, iş raporlarının “hesap belgeleri”nden açıkça ayrılmasıdır. Bu ayrım, denetim sürecine büyük bir etki yapar. Aşağıda belirtileceği gibi, hesap belgeleri yeminli mali müşavir veya denetim firması tarafından yapılan mali denetimlere tabi iken, iş raporları mali denetimlerin dışında kalır. İş raporları, yönetim kurulu üyelerinin iş yürütümünün yasallığını ve uygunluğunu denetleyen “denetçi”lerin denetim konusudur. Bu ikili denetim sistemi, Japonya’nın kurumsal yönetiminin belirgin bir özelliğidir ve yöneticiler, finansal rakamların doğruluğunun yanı sıra, iş raporlarındaki niteliksel açıklamaların uygunluğuna da dikkat etmelidir.

Ana Kayıt Edilmesi Gereken Hususlar

İş raporlarında yer alması gereken içerikler, Japon Şirketler Hukuku Uygulama Yönetmeliği’nde (özellikle 118. maddeden 127. maddeye kadar) ayrıntılı olarak belirlenmiştir. Tüm şirketler için ortak olan ana kayıt edilmesi gereken hususlar şunlardır:

• Şirketin mevcut durumu ile ilgili hususlar: İşin gelişimi ve sonuçları, ana iş konuları, ana iş yerleri, çalışanların durumu, ana borç verenler, önemli sermaye yatırımları veya finansman durumu gibi.
• Şirket yöneticileri ile ilgili hususlar: Yönetim kurulu üyeleri ve denetçilerin isimleri, pozisyonları, görevleri, maaşları gibi.
• Hisse senetleri ile ilgili hususlar: Çıkarılmış toplam hisse sayısı ve büyük hissedarların durumu gibi.
• İşlerin uygunluğunu sağlamak için sistem (iç kontrol sistemi) ile ilgili hususlar: Bu sistemin kurulmasına ilişkin kararların içeriği ve işletim durumu hakkında özet.

Bu maddelerle ilgili olarak, kendi şirketinize uygun olan gerçekleri doğru ve yanıltıcı olmayacak şekilde kaydetmeniz gerekmektedir.

Ek Detaylı Belgeler: Ayrıntılı Bilgilerle Şeffaflığı Tamamlama

Ek detaylı belgeler, adından da anlaşılacağı gibi, mali tablolar ve iş raporlarının içeriğini tamamlayarak daha ayrıntılı bilgi sağlamak amacıyla hazırlanan belgelerdir. Japonya’nın Şirketler Kanunu’nun 435. maddesinin 2. fıkrası, mali tablolar ve iş raporları için ek detaylı belgelerin hazırlanmasını zorunlu kılar.

Mali tabloların ek detaylı belgeleri, mali tabloların ana kısmına dahil edildiğinde gereksiz yere uzun olacak, ancak finansal içeriğin anlaşılması için vazgeçilmez olan ayrıntılı bilgileri gösterir. Japonya’nın Şirketler Hesaplama Yönetmeliği’ne göre, genellikle aşağıdaki gibi maddeler içerir:

• Maddi ve maddi olmayan duran varlıkların detayları
• Kıdem tazminatlarının detayları
• Satış ve genel yönetim giderlerinin detayları

Öte yandan, iş raporlarının ek detaylı belgeleri, iş raporunun içeriğini tamamlayan önemli hususları içerir. Japonya’nın Şirketler Kanunu Uygulama Yönetmeliği’nin 128. maddesi gibi düzenlemelere dayanarak, örneğin aşağıdaki gibi bilgiler içerir:

• Yöneticilerin diğer şirketlerde önemli pozisyonları aynı anda yürüttüğü durumlar (önemli eşzamanlı görevler durumu)
• Ana şirketle yapılan önemli işlemlerle ilgili hususlar

Bu ek detaylı belgelerin hazırlanması ve ana ofiste bulundurulması zorunludur, ancak olağan olarak yıllık genel kurul toplantısının davetiyesine eklenip tüm hissedarlara gönderilmesi veya toplantıda içeriğin rapor edilmesi talep edilmez. Hissedarlar ve alacaklılar, ana ofiste bu belgeleri inceleyerek daha ayrıntılı bilgi edinebilirler.

Oluşturmadan Açıklamaya: Hesap Belgelerinin Yaşam Döngüsü

Japonya’da bir anonim şirket tarafından oluşturulan hesap belgeleri, sadece şirket içinde tamamlanmaz; denetim, onay ve açıklama gibi bir dizi yasal süreçten geçerek doğruluğu sağlanır. Bu süreç, şirketin organ yapısına (denetçi kurulu olan şirketler, bağımsız denetçi kurulu olan şirketler gibi) bağlı olarak farklılık gösterir.

1. Oluşturma ve Denetim: İlk olarak, yönetim kurulu üyeleri (veya yönetim kurulu) her mali yıl için hesap belgelerini, iş raporlarını ve bunların ek detaylarını hazırlar. Hazırlanan belgeler, denetçilere (denetçi kurulu olan şirketler için) ve bağımsız denetçilere (bağımsız denetçi kurulu olan şirketler için) sunulur ve denetimden geçer. Denetçiler, esas olarak iş raporlarının yasallığını, bağımsız denetçiler ise hesap belgelerinin doğruluğunu denetler.
2. Yönetim Kurulu Onayı: Denetçiler ve bağımsız denetçilerden denetim raporları alındıktan sonra, yönetim kurulu olan şirketlerde, yönetim kurulu bu hesap belgelerini onaylar (Japonya Şirketler Kanunu Madde 436, Fıkra 3).
3. Genel Kurul’a Sunum ve Onay: Prensip olarak, yönetim kurulu üyeleri, yönetim kurulunda onaylanan hesap belgelerini olağan genel kurula sunmalı ve onayını almalıdır (Japonya Şirketler Kanunu Madde 438). Hissedarlar, bu toplantıda şirketin mali performansı hakkında bilgilendirilir ve nihai onayı vererek yönetimin performansını değerlendirir.
4. Onay Sürecinin İstisnası: Burada son derece önemli bir istisna hükmü bulunmaktadır. Japonya Şirketler Kanunu Madde 439, belirli şartları karşılayan bağımsız denetçi kurulu olan şirketler için hesap belgelerinin onay sürecini basitleştirmektedir. Özellikle, bağımsız denetçinin denetim raporu sınırsız uygun görüş içeriyorsa ve denetçi kurulu (veya denetçi kurulu) denetim yöntemlerini ve sonuçlarını uygun buluyorsa, bu hesap belgeleri genel kurulun “onay” kararını gerektirmez ve sadece “rapor” edilir. Bu, bağımsız dış uzmanlar tarafından yapılan sıkı denetimin, hissedar onayı ile eşdeğer bir güvenilirlik sağladığı düşüncesine dayanmaktadır. Bu sistem, özellikle halka açık şirketler gibi büyük şirketlerde uygulanır ve genel kurulun verimli bir şekilde yönetilmesine katkıda bulunur.
5. Hazırlık ve Açıklama: Genel kurulda onaylanan veya rapor edilen hesap belgeleri, hissedarlar ve alacaklıların incelemesine sunulmak üzere, olağan genel kuruldan bir hafta önce (yönetim kurulu olan şirketlerde iki hafta önce) başlayarak beş yıl boyunca şirketin merkez ofisinde bulundurulmalıdır (Japonya Şirketler Kanunu Madde 442). Ayrıca, anonim şirketler, olağan genel kurulun sona ermesinden sonra gecikmeksizin, bilançoyu (büyük şirketlerde gelir tablosunu da) ilan etmelidir (Japonya Şirketler Kanunu Madde 440). Bu, “mali tablo ilanı” olarak adlandırılır ve Resmi Gazete, günlük gazeteler veya şirketin kendi web sitesinde yayınlanarak yapılır.

Haklar ve Sorumluluklar: Hissedarların Erişimi ve Yönetim Kurulu Üyelerinin Hukuki Sorumluluğu

Japonya’da muhasebe defterleri ve mali tabloların hazırlanması ve açıklanması sistemi, hissedarların haklarını kullanmaları ve yönetim kurulu üyelerinin sorumluluklarının takip edilmesi için bir temel oluşturur. Japon Şirketler Hukuku, hissedarlara bilgi edinme konusunda güçlü haklar tanırken, yönetim kurulu üyelerine de ağır sorumluluklar yükler.

Hissedarların Hakları: Muhasebe Defterlerinin İncelenmesi ve Kopyalanması Talebi

Hissedarlar, şirketin yönetimini denetleme hakkına sahiptir. Bu hakkın etkinliğini sağlamak için önemli araçlardan biri, Japon Şirketler Hukuku’nun 433. maddesinde belirtilen “Muhasebe Defterlerinin İncelenmesi ve Kopyalanması Talep Hakkı”dır. Toplam hissedar oy haklarının yüzde 3’ünden fazlasına sahip olan hissedarlar gibi belirli şartları karşılayan hissedarlar, şirketin çalışma saatleri içinde her zaman muhasebe defterlerini ve ilgili belgeleri inceleme veya kopyalama talebinde bulunabilirler.

Bu hakkın kullanımı sırasında, “talebin gerekçesinin” ne kadar ayrıntılı bir şekilde belirtilmesi gerektiği sıkça tartışma konusu olur. Bu konuda, Japon Yüksek Mahkemesi, 1 Temmuz 2004 tarihli kararında önemli bir değerlendirme yapmıştır. Bu karar, iki önemli kriter belirlemiştir.

1. Hissedarlar, talebin gerekçesini ayrıntılı bir şekilde belirtmelidir. Bu, şirketin, talebin meşru bir hak kullanımı mı yoksa şirketin işleyişini engellemek veya hissedar haklarını kötüye kullanmak amacıyla mı yapıldığını değerlendirebilmesi içindir.
2. Ancak, hissedarlar, belirtilen talep gerekçesini (örneğin, “yönetim kurulu üyelerinin usulsüzlük şüphesi” gibi) destekleyen objektif bir gerçeğin talep anında var olduğunu kanıtlamak zorunda değildir.

Yüksek Mahkeme, bu hakkın amacının, usulsüzlük gibi durumların kanıtlarını keşfetmek ve toplamak olduğunu belirterek, talep anında kanıt sunulmasını istemenin hakkı anlamsız hale getireceğine karar vermiştir. Bu içtihat, şirket yönetiminin istikrarı ile hissedarların yönetimi denetleme taleplerinin dengesini sağlayan son derece önemli bir karar olarak kabul edilmektedir.

Yönetim Kurulu Üyelerinin Sorumluluğu: Yanlış Beyanların Sonuçları

Yönetim kurulu üyeleri, şirket karşısında iyi bir yönetici olarak dikkat yükümlülüğüne (iyi yönetim yükümlülüğü) sahiptir ve bu yükümlülüğün bir parçası olarak, mali tabloların içeriğinin yasalara ve tüzüğe uygun olmasını ve şirketin mal varlığı ile kar-zarar durumunu doğru bir şekilde yansıtmasını sağlamakla sorumludur.

Mali tablolarda önemli konular hakkında yanlış beyanlar bulunması durumunda, yönetim kurulu üyeleri görevlerini ihmal etmiş sayılarak, şirkete karşı zarar tazminat sorumluluğu (görev ihmali sorumluluğu) taşıyabilirler. Ayrıca, bu yanlış beyanlar nedeniyle zarar gören hissedarlar veya alacaklılar gibi üçüncü kişilere karşı da tazminat sorumluluğu doğabilir.

Bu sorumluluk, sadece teorik bir kavram değildir. Son yıllarda, bu tür sorumlulukları kabul eden katı yargı kararları artmaktadır. Örneğin, büyük bir elektronik üreticisi olan Toshiba’nın davasında, uygunsuz muhasebe işlemlerini bilerek düzeltici önlemler almayan eski yönetim kurulu üyelerine, Tokyo Bölge Mahkemesi 28 Mart 2023 tarihli kararında toplamda 3 milyar yenin üzerinde tazminat ödemesi emri vermiştir. Ayrıca, geçmişteki Livedoor ve Olympus olaylarında, kötü niyetli mali tablo manipülasyonları nedeniyle yönetim kurulu üyelerine yüksek para cezaları ve hapis cezaları gibi cezai yaptırımlar uygulanmıştır. Bu örnekler, mali tabloların doğruluğunu sağlama yükümlülüğünün yönetim kurulu üyeleri için son derece ağır bir sorumluluk olduğunu açıkça göstermektedir.

Özet

Bu makalede genel bir bakış sunduğumuz gibi, Japonya’nın Şirketler Hukuku’ndaki muhasebe defterleri ve mali tablolarla ilgili düzenlemeler, sadece idari prosedürlerin belirlenmesi değildir. Bu düzenlemeler, günlük işlemlerin doğru kaydından denetim, onay ve açıklamaya kadar, şirketlerin şeffaflığını ve hesap verebilirliğini sağlamak için tutarlı bir sistemdir. Özellikle, birden fazla yasanın örtüştüğü saklama yükümlülükleri ve son yıllarda Elektronik Defter Saklama Yasası’na uyum, tüm şirketlerin karşılaştığı modern zorluklardır. Ayrıca, hissedarların inceleme talep etme hakkı ve yanlış beyanlara karşı yöneticilerin ağır hukuki sorumluluğu, Japonya’nın kurumsal yönetiminin temelini oluşturmaktadır. Bu kuralları doğru bir şekilde anlamak ve bunlara uymak, Japonya’da sürdürülebilir bir şekilde iş büyütmenin vazgeçilmez bir temelidir.

Monolith Hukuk Bürosu, Japonya’daki birçok müşteriye, bu makalede açıklanan muhasebe ile ilgili hukuki konularda geniş bir danışmanlık deneyimine sahiptir. Büromuzda, Japon avukatlık yeterliliğinin yanı sıra, yabancı avukatlık yeterliliğine sahip İngilizce konuşan birçok hukuk uzmanı bulunmaktadır. Bu benzersiz güçlü yönümüz sayesinde, Japonya’nın yasal düzenlemelerini sadece çevirip açıklamakla kalmıyor, aynı zamanda yabancı ana şirketler ve yönetim kadrolarının sahip olduğu hukuki bilgi ve arka planı derinlemesine anlayarak, uygulamaya yönelik, gerçekten değerli hukuki destek sunabiliyoruz. Muhasebe defterleri ve mali tablolarla ilgili uyum sistemlerinin oluşturulması, hissedarlarla ilişkiler ve diğer Japonya Şirketler Hukuku ile ilgili her türlü danışmanlık için lütfen büromuzla iletişime geçin.