Het leren van de 'normen en straffen voor inbreuk op handelsmerkrechten' (gevangenisstraf / boete) door middel van voorbeelden

Nadat u de naam van uw bedrijf of product als ‘merkrecht’ heeft geregistreerd, kunt u een inbreuk op het merkrecht claimen als iemand anders zonder toestemming het betreffende merk gebruikt. Omdat inbreuk op het merkrecht een misdrijf is, kan de overtreder strafrechtelijk aansprakelijk worden gesteld en mogelijk een straf krijgen.

Hoe wordt de straf voor inbreuk op het merkrecht bepaald en hoe wordt deze beoordeeld?

Wat zijn de sancties voor inbreuk op het merkenrecht?

Het merkenrecht is een recht dat is vastgesteld door de Japanse merkenwet, en artikel 78 van deze wet bevat bepalingen over sancties.

Hoofdstuk negen – Sancties
(Inbreuk)
Artikel 78 – Een persoon die inbreuk maakt op het merkenrecht of het exclusieve gebruiksrecht (met uitzondering van personen die handelingen verrichten die worden beschouwd als inbreuk op het merkenrecht of het exclusieve gebruiksrecht volgens de bepalingen van artikel 37 of artikel 67) wordt gestraft met een gevangenisstraf van maximaal tien jaar of een boete van maximaal tien miljoen yen, of beide.

Daarnaast is de volgende bepaling enigszins moeilijk te lezen, maar

Artikel 37 – De volgende handelingen worden beschouwd als inbreuk op het betreffende merkenrecht of exclusieve gebruiksrecht.
1. Het gebruik van een merk dat lijkt op een geregistreerd merk voor aangewezen goederen of diensten, of het gebruik van een merk dat lijkt op een geregistreerd merk voor goederen of diensten die lijken op de aangewezen goederen of diensten.
2. Het bezit voor overdracht, levering of export van goederen die aangewezen goederen of goederen die lijken op aangewezen goederen of diensten zijn, en waarop een geregistreerd merk of een merk dat daarop lijkt, is aangebracht.
(Omitted)
Artikel 78-2 – Een persoon die handelingen verricht die worden beschouwd als inbreuk op het merkenrecht of het exclusieve gebruiksrecht volgens de bepalingen van artikel 37 of artikel 67, wordt gestraft met een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar of een boete van maximaal vijf miljoen yen, of beide.

Er zijn dus ook dergelijke sancties.

Handelsmerkrechten strekken zich ook uit tot ‘gelijkenis’

Om het simpel te zeggen,

1. Hetzelfde handelsmerk gebruiken voor hetzelfde (product of dienst) → gevangenisstraf van maximaal 10 jaar of een boete van maximaal 10 miljoen yen (ongeveer 77.000 euro) of beide
2. Een gelijkend handelsmerk gebruiken voor hetzelfde (product of dienst) → gevangenisstraf van maximaal 5 jaar of een boete van maximaal 5 miljoen yen (ongeveer 38.500 euro) of beide
3. Hetzelfde handelsmerk gebruiken voor een gelijkend (product of dienst) → gevangenisstraf van maximaal 5 jaar of een boete van maximaal 5 miljoen yen (ongeveer 38.500 euro) of beide

Dit is de structuur. Als je een handelsmerk registreert voor een bepaald (product of dienst),

1. Kun je het gebruik van hetzelfde handelsmerk voor hetzelfde (product of dienst) verbieden
2. Kun je het gebruik van een gelijkend handelsmerk voor hetzelfde (product of dienst) verbieden
3. Kun je het gebruik van hetzelfde handelsmerk voor een gelijkend (product of dienst) verbieden

Je kunt rechten verkrijgen binnen dit bereik. Echter, binnen dit bereik, is het sterkste deel, of anders gezegd, het deel dat de strengste straffen zou moeten opleggen voor overtredingen, nummer 1. Daarom is er een verschil in de strengheid van de straffen tussen 1 en 2,3.

Echter, het concept van ‘gebruik’ zoals hier bedoeld, is een beetje speciaal. Simpel gezegd, handelsmerkrechten zijn het recht om alleen ‘gebruik in een vorm die kan worden geïnterpreteerd als officieel’ te verbieden. Ik leg dit punt in detail uit in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/corporate/trademark-infringement-cases-illegalityjudgment[ja]

Inbreuk op merkrechten is een ‘delict dat niet aangegeven hoeft te worden’

Zoals gezegd, is inbreuk op merkrechten een strafbaar feit waarvoor strafsancties zijn vastgesteld. Daarom, als u het slachtoffer wordt van inbreuk op merkrechten, kunt u de politie benaderen en om acties zoals arrestatie vragen. Het is misschien een beetje ingewikkeld, maar inbreuk op merkrechten is een ‘delict dat niet aangegeven hoeft te worden’. Dit betekent dat u niet verplicht bent om een ‘aanklacht’ in te dienen bij de politie. Het is voldoende om feitelijk onderzoek of arrestatie door de politie te vragen, bijvoorbeeld door een schadeclaim in te dienen.

Opzet is ook nodig voor inbreuk op merkrechten

Echter, wat gemeenschappelijk is voor alle misdrijven, is dat een misdrijf (met uitzondering van zogenaamde nalatigheidsdelicten) niet kan worden bewezen zonder opzet. Bijvoorbeeld, als je iemands eigendom steelt, is dat diefstal. Maar als je een pen leent bij een vriend thuis en per ongeluk in je zak steekt en naar huis gaat, is dat geen diefstal. Dit komt omdat er geen intentie (bewustzijn) is om de pen te stelen, er ontbreekt ‘opzet’.

Hetzelfde geldt voor merkrechten. Als er geen bewustzijn is van inbreuk op merkrechten, kan het misdrijf van inbreuk op merkrechten niet worden bewezen en is er geen kwestie van straf. Maar wat betekent het concreet om bewust te zijn van inbreuk op merkrechten? Met andere woorden,

• Als je onderzoek hebt gedaan naar het feit dat er een merkregistratie is voor dat product en je nog steeds inbreuk maakt
• Als je dacht dat er een mogelijkheid was dat er een merkregistratie was voor dat product, maar je hebt geen onderzoek gedaan en toch inbreuk gemaakt
• Als je niet specifiek hebt nagedacht over het feit dat er een merkregistratie is voor dat product en dus geen onderzoek hebt gedaan en toch inbreuk hebt gemaakt

In welk geval kunnen we zeggen dat er ‘opzet was voor inbreuk op merkrechten’?

Voorbeelden van vervalsingen van bekende producten

In het geval van de verkoop van vervalsingen van bekende producten, kan men zeggen dat dit punt zelden een probleem wordt. Bijvoorbeeld, in gevallen waarin vervalsingen van Adidas-trainingspakken of Burberry-hoeden werden verkocht, heeft de rechtbank de volgende beslissing genomen.

(De verdachte) heeft drie sets trainingspakken met een merk dat lijkt op het merk waarvoor de Duitse vennootschap Adidas AG het merkrecht heeft geregistreerd voor kleding (merkregistratienummer 1893741), verzonden via Yu-Pack en dergelijke naar twee plaatsen, waaronder appartement Z606 in Asakura Nishi-cho, Kochi City, en heeft ze verkocht en overgedragen voor een totaalbedrag van 28.500 yen (inclusief verzendkosten) van rond 8 juli 2010 (Heisei 22) tot rond 25 maart 2011 (Heisei 23) aan Saburo Mikawa en anderen, die niets wisten van de situatie.
(Omitted)
Gezien de ernst van de inbreuk op het merkrecht en het feit dat de misdaad sterk imitatief is, is het noodzakelijk om een strenge houding aan te nemen. Bovendien hebben de merkrechthouders geen compensatie ontvangen, en het is redelijk dat hun gevoelens van straf streng zijn.
De verdachten hebben geprobeerd om gemakkelijk geld te verdienen door deze misdaden te plegen, en er is geen ruimte voor overweging voor hun gemakkelijke motieven.

Oordeel van de Matsuyama District Court, 13 september 2011 (Heisei 23)

Dit vonnis spreekt alleen van “gelijkenis”, en geeft geen specifieke indicatie van opzet. In zekere zin kan men zeggen dat het oordeel is dat er natuurlijk opzet is als men vervalsingen van bekende merken maakt. Op basis van dit oordeel heeft de Matsuyama District Court de totstandkoming van het misdrijf van inbreuk op het merkrecht erkend en een straf opgelegd van 1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf (met een proeftijd van 4 jaar) en een boete van 1 miljoen yen.

Over het algemeen, in gevallen waarin men zelf zogenaamde vervalsingen of vervalsingen maakt, is er natuurlijk opzet en wordt het misdrijf gevestigd, aangezien men opzettelijk vervalsingen of vervalsingen verkoopt zonder de toestemming van de rechthebbende.

Voorbeelden van illegaal gebruik van softwareprogramma’s

In het veld van IT en internet is dit ook het geval. Bijvoorbeeld, in een zaak waarin de verdachte softwareprogramma’s voor illegaal gebruik van bekende software verkocht op een online veilingssite en de naam van de ‘bekende software’ vermeldde voor de verkoop van het illegale gebruik programma, heeft het Tokyo High Court (Tokyo Hooggerechtshof) het volgende oordeel gegeven.

Het kan worden gezegd dat het feit dat het een product is van een softwareverkoopbedrijf dat wereldwijd distributiekanalen heeft, een omstandigheid is die een onvermijdelijk bewustzijn van het bestaan van een handelsmerkregistratie impliceert. De verdachte heeft in zijn advertentie geen uitleg gegeven over de inhoud van de software die hij heeft aangeboden, en het kan worden aangenomen dat hij geen specifieke uitleg heeft gegeven omdat hij zich ervan bewust was dat het bekende software was die de consument kon begrijpen alleen door de naam. Als het dergelijke software is, moet hij zich ervan bewust zijn geweest dat er een hoge kans is dat er een handelsmerkregistratie is. Ondanks het feit dat de verdachte ervaring heeft met een veroordeling voor een soortgelijke overtreding van de handelsmerkwet met betrekking tot software, heeft hij geen onderzoek gedaan naar de handelsmerkregistratie of enige aandacht besteed aan de aanwezigheid of afwezigheid van de handelsmerkregistratie, en heeft hij advertenties voor zijn producten geplaatst met een symbool dat lijkt op het geregistreerde handelsmerk. Het is duidelijk dat er ten minste een onvermijdelijke intentie was dat het niet uitmaakt of er een handelsmerkregistratie is of niet.
(Omissie)
De verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 jaar en een boete van 1 miljoen yen.

Oordeel van het Tokyo High Court, 10 maart 2017 (Heisei 29)

Het is niet duidelijk welke specifieke software de verdachte in deze zaak heeft verkocht, maar het bovenstaande oordeel maakt de volgende beoordeling.

1. De verdachte heeft op de veilingssite alleen een beschrijving gegeven als ‘een programma voor illegaal gebruik van ●●●’, en het is moeilijk te denken dat hij dacht dat de koper kon begrijpen wat het programma kon doen met alleen die beschrijving.
2. De reden waarom de verdachte 1 dacht, is omdat ●●● een bekende software is.
3. Als het 2 is, dan moet hij natuurlijk hebben geweten dat er een kans was dat zo’n bekende software een handelsmerkregistratie had.
4. Vanuit 3, is er ‘onvermijdelijke intentie’, en het misdrijf is gevestigd.

‘Onvermijdelijke intentie’ is een juridische term, maar eenvoudig gezegd, zelfs als men niet ‘definitief bewust was van het bestaan van een handelsmerkregistratie’, als men ‘dacht dat er een mogelijkheid was dat het handelsmerk geregistreerd was, maar dat het niet uitmaakte’, dan kan men zeggen dat er intentie was.

Het bovenstaande oordeel erkent de totstandkoming van een misdrijf op basis van deze discussie en legt een straf op van 1 jaar gevangenisstraf en een boete van 1 miljoen yen.

Kan kwaadaardige listing-advertenties op dezelfde manier worden beschouwd?

Het is een thema dat niet veel wordt besproken, maar het lijkt erop dat er ruimte is om op dezelfde manier te denken, zelfs als het geen ‘nepartikelen’ of ‘onrechtmatig gebruikte programma’s’ zijn, maar als iemand anders zijn bekende handelsmerk gebruikt terwijl hij de bekendheid ervan begrijpt. Bijvoorbeeld, een van de manieren waarop ‘handelsmerkinbreuk’ op het internet een probleem wordt, is handelsmerkinbreuk in listing-advertenties. Als bedrijf A een bekend bedrijf of product is, richt een ander bedrijf B zich op internetgebruikers die zoeken met bedrijf A in gedachten, en bijvoorbeeld,

Aanbevolen voor mensen die denken dat het cosmetica is van bedrijf A!

Dit is een geval waarin ze proberen toegang te krijgen tot de site van bedrijf B door middel van dergelijke listing-advertenties. De manieren om met dergelijke gevallen om te gaan worden in detail uitgelegd in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/corporate/listing-ads[ja]

In dit geval kan ook worden gezegd dat bedrijf B de advertentie plaatst met de bedoeling de bekendheid van bedrijf A te misbruiken. Als dat het geval is, lijkt het erop dat er ruimte is om te denken dat er in dit geval ook een ‘onbedoelde opzet’ is bij bedrijf B, en dat er een misdrijf is gepleegd.

Opzettelijke inbreuk op merkrechten en waarschuwingsbrieven

Echter, behalve in gevallen waarin men opzettelijk de naam van een bekend product van een ander bedrijf gebruikt, zoals vervalsingen of onrechtmatig gebruikte programma’s, kan ‘opzet’ een belangrijk probleem worden. Dit is het geval wanneer een bedrijf een productnaam gebruikt die lijkt op die van een product waarvoor een ander bedrijf eerder een merkregistratie heeft gedaan. Hoewel de status van merkregistraties openbaar is, is het moeilijk te zeggen dat er altijd opzet is, zoals “men zou eerst een merkrechtenonderzoek moeten doen bij het benoemen van een product, en als men dat had gedaan, zou men het hebben ontdekt”.

Daarom, als u schade wilt melden aan de politie en sancties wilt eisen, moet u bewijs verzamelen en feiten vaststellen zoals “ondanks voldoende waarschuwingen en het versturen van een waarschuwingsbrief voor merkinbreuk, heeft de andere partij zijn houding niet veranderd”. Met andere woorden,

1. Als men gewoon onbewust een productnaam heeft gegeven, is het twijfelachtig of er opzet is
2. Maar als men ondanks voldoende waarschuwingen zijn houding niet heeft veranderd en het product blijft verkopen
3. Op dat moment kan men zeggen dat er opzet is tot merkinbreuk en dat het een misdrijf is

Dit is de redenering.

https://monolith.law/corporate/warning-of-trademark-infringement[ja]

Daarom, als u sancties wilt eisen tegen de inbreukmaker in dergelijke gevallen, kan het feit dat u een waarschuwingsbrief heeft gestuurd een belangrijk bewijs zijn om de opzet van de inbreukmaker te bewijzen. Daarom is het belangrijk om te zorgen voor bewijs dat “als rechthebbende, u ongetwijfeld een waarschuwingsbrief heeft gestuurd naar de inbreukmaker”. De zogenaamde inhoudsbevestiging is een systeem dat in dergelijke situaties wordt gebruikt. Inhoudsbevestiging betekent “het bewijzen van de inhoud” door middel van post,

Wie heeft aan wie, wanneer, welke inhoud van het document per post verzonden

Dit is een post waarvoor een officiële bevestiging wordt gegeven. Daarom, als u de waarschuwingsbrief per aangetekende post verstuurt, wordt dit een sterk bewijs dat “u een waarschuwing heeft gegeven voor merkinbreuk”.

Samenvatting

Zoals hierboven vermeld, is inbreuk op het merkenrecht een misdrijf waarvoor strafsancties zijn vastgesteld. In ernstige gevallen, zoals vervalsingen of onrechtmatig gebruik van programma’s, worden daadwerkelijk arrestaties verricht en straffen zoals een jaar gevangenisstraf of een boete van 1 miljoen yen opgelegd. In de toekomst is het waarschijnlijk dat er gevallen zullen zijn waarin soortgelijke straffen worden opgelegd, niet alleen voor klassieke inbreuken zoals vervalsingen, maar ook voor nieuwe vormen van merkinbreuk. Echter, vooral met betrekking tot het aspect van ‘opzet’, is het een probleem hoe ‘bewijs’ kan worden verzameld om een misdrijf te bewijzen en straffen op te leggen. Als u het slachtoffer bent geworden van inbreuk op het merkenrecht, is het belangrijk om advies in te winnen bij een expert.