Wat zijn Stablecoins? Uitleg over de relatie met elektronische betaalmiddelen onder de herziene 'Japanese Funds Settlement Law
In tegenstelling tot cryptomunten zoals Bitcoin, die bekend staan om hun hoge volatiliteit, worden stablecoins gekenmerkt door het feit dat ze worden uitgegeven met fiatvaluta zoals de Amerikaanse dollar of de Japanse yen als onderliggende activa, en zijn ontworpen om een stabiele waarde te behouden. In de Japanse ~Wijzigingswet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022) werden voor het eerst regels vastgesteld met betrekking tot de regulering van stablecoins.
In dit artikel zullen we, met inachtneming van de Japanse ~Wijzigingswet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022), stablecoins bespreken, met een focus op hun relatie met elektronische betalingsmethoden.
Wat zijn Stablecoins?
Stablecoins zijn cryptomunten die een stabiele waarde behouden ten opzichte van andere activa of een mandje van activa.
Bekende voorbeelden van stablecoins zijn Tether (USDT), DAI, AMPL en JPYC (Japanese JPY Coin).
Stablecoins hebben kenmerken die verschillen van typische cryptomunten.
Hoewel cryptomunten bekend staan om hun hoge volatiliteit (mate van prijsschommelingen), kenmerken stablecoins zich door hun stabiele waarde.
Daarnaast worden cryptomunten voornamelijk gereguleerd als een middel voor financiële transacties, maar bij stablecoins is er de vraag onder welke categorie ze vallen: valuta, betaalmiddel of financieel product.
Verder zijn er voor cryptomunten geen specifieke regels voor uitgevers, maar bij stablecoins is er de vraag of ze binnen het huidige wettelijke kader kunnen worden gereguleerd.
Zo hebben stablecoins dus verschillende kenmerken dan de traditionele cryptomunten.
Soorten Stablecoins
Stablecoins worden over het algemeen geclassificeerd op basis van het type activa waaraan hun waarde is gekoppeld, zoals hieronder weergegeven:
| Fiat-gedekte stablecoins | Stablecoins uitgegeven met fiatvaluta zoals de Amerikaanse dollar of de yen als onderliggende waarde |
| Crypto-gedekte stablecoins | Stablecoins uitgegeven met andere cryptomunten zoals BTC of ETH als onderliggende waarde |
| Algoritmische (ongedekte) stablecoins | Stablecoins waarbij de aanbodregulering via een algoritme op de blockchain plaatsvindt |
| Basket currency stablecoins | Stablecoins uitgegeven met een mandje van verschillende fiatvaluta’s als onderliggende waarde, gebaseerd op een gewogen gemiddelde prijs van de respectievelijke valutaverhoudingen |
| Commodity-gedekte stablecoins | Stablecoins uitgegeven met een bepaalde commodity zoals goud of olie als onderliggende waarde |
Over de regelgeving van stablecoins
De regelgeving omtrent stablecoins varieert afhankelijk van hun specifieke kenmerken. Hieronder volgt een uitleg over de regelgeving van stablecoins.
De positie van stablecoins onder de huidige wetgeving
Stablecoins kunnen worden geclassificeerd als digitaal geld-achtige en crypto-activa-achtige typen.
Digitaal geld-achtige stablecoins worden uitgegeven met een prijs die gekoppeld is aan de waarde van een wettig betaalmiddel (bijvoorbeeld: 1 munt = 1 yen) en beloven inwisseling tegen de uitgifteprijs.
In relatie tot de huidige wetgeving worden deze digitaal geld-achtige stablecoins geclassificeerd als valutagebaseerde activa.
Aan de andere kant verwijzen crypto-activa-achtige stablecoins naar die welke stabiliteit in waarde proberen te bereiken door middel van algoritmen.
In relatie tot de huidige wetgeving worden deze crypto-activa-achtige stablecoins geclassificeerd als crypto-activa.
Over valutagebaseerde activa en crypto-activa
Valutagebaseerde activa worden als volgt gedefinieerd (Artikel 2, Paragraaf 6 van de Japanese Payment Services Act):
6. In deze wet wordt onder ‘valutagebaseerde activa’ verstaan activa die worden uitgedrukt in binnenlandse of buitenlandse valuta, of waarbij de nakoming van verplichtingen, terugbetalingen of andere daarmee gelijkgestelde handelingen (hierna in deze paragraaf ‘nakoming van verplichtingen etc.’ genoemd) in binnenlandse of buitenlandse valuta worden verricht. In dit geval worden activa waarbij de nakoming van verplichtingen etc. in valutagebaseerde activa wordt verricht, beschouwd als valutagebaseerde activa.
Aan de andere kant worden crypto-activa als volgt gedefinieerd (Artikel 2, Paragraaf 5 van de Japanese Payment Services Act):
5. In deze wet wordt onder ‘crypto-activa’ verstaan de volgende zaken, met uitzondering van elektronische registratieoverdrachtsrechten zoals gedefinieerd in Artikel 2, Paragraaf 3 van de Japanese Financial Instruments and Exchange Act (Wet nr. 25 van 1948):
1. Eigendomswaarde die kan worden gebruikt voor de betaling van goederen, het huren van goederen of het ontvangen van diensten, en die door een onbepaald aantal personen kan worden gekocht en verkocht, opgenomen in elektronische apparaten of andere objecten door elektronische middelen (beperkt tot die welke niet worden uitgedrukt in binnenlandse of buitenlandse valuta en geen valutagebaseerde activa zijn, hierna hetzelfde). Deze waarde kan worden overgedragen met behulp van elektronische informatieverwerkingssystemen.
2. Eigendomswaarde die kan worden uitgewisseld met een onbepaald aantal personen voor de waarde genoemd in het vorige nummer en die kan worden overgedragen met behulp van elektronische informatieverwerkingssystemen.
Zoals u kunt zien, zijn valutagebaseerde activa uitgesloten van de definitie van crypto-activa.
Daarom bestaan er onder de huidige wetgeving concepten van stablecoins die geclassificeerd kunnen worden als valutagebaseerde activa of als crypto-activa, waarbij stablecoins die als valutagebaseerde activa worden geclassificeerd, niet worden beschouwd als crypto-activa.
Daarom bestaan er onder de huidige wetgeving stablecoins die niet als crypto-activa worden beschouwd.
Over vooruitbetaalde betaalmiddelen en valutagebaseerde activa
Vooruitbetaalde betaalmiddelen worden gedefinieerd in Artikel 3, Lid 1 van de Japanse Wet op de Betalingsdiensten (資金決済法) als volgt:
【Citaat】(Definitie)
Artikel 3: In dit hoofdstuk wordt onder “vooruitbetaalde betaalmiddelen” verstaan:
1. Cheques, elektronische apparaten of andere objecten (hierna in dit hoofdstuk “cheques etc.” genoemd) waarop een bedrag is vermeld of dat met elektromagnetische methoden (elektronische methoden, magnetische methoden of andere methoden die niet door menselijke waarneming kunnen worden herkend, hierna in dit lid hetzelfde) is geregistreerd, en die worden uitgegeven in ruil voor een tegenwaarde die overeenkomt met dat bedrag (inclusief het aantal eenheden dat wordt erkend als zijnde weergegeven door conversie van het bedrag in graden of andere eenheden, hierna hetzelfde in dit punt en lid 3), en die kunnen worden gebruikt om te betalen voor de aankoop van goederen of het lenen van goederen, of het ontvangen van diensten van de uitgever of een door de uitgever aangewezen persoon (hierna in het volgende punt “uitgever etc.” genoemd) door middel van presentatie, overdracht, kennisgeving of andere methoden
2. Cheques etc. waarop een hoeveelheid goederen of diensten is vermeld of dat met elektromagnetische methoden is geregistreerd, en die worden uitgegeven in ruil voor een tegenwaarde die overeenkomt met die hoeveelheid (inclusief die waarbij de registratie van die hoeveelheid wordt verhoogd door middel van elektromagnetische methoden), en die kunnen worden gebruikt om levering van de betreffende goederen of het verlenen van de betreffende diensten te eisen van de uitgever etc. door middel van presentatie, overdracht, kennisgeving of andere methoden
Vanuit Artikel 3, Lid 1 van de Japanse Wet op de Betalingsdiensten, kunnen we concluderen dat vooruitbetaalde betaalmiddelen de volgende elementen moeten bevatten:
- Een waarde in termen van geld of hoeveelheid moet zijn vermeld of geregistreerd (waardebehoud)
- Ze moeten worden uitgegeven in ruil voor een tegenwaarde die overeenkomt met het bedrag of de hoeveelheid (tegenwaarde-uitgifte)
- Ze moeten kunnen worden gebruikt voor de betaling aan een specifieke persoon (uitoefening van rechten)
Gezien deze elementen, kunnen we stellen dat vooruitbetaalde betaalmiddelen ook als valutagebaseerde activa kunnen worden beschouwd.
Echter, of vooruitbetaalde betaalmiddelen algemeen als valutagebaseerde activa kunnen worden beschouwd, is een punt van discussie en vereist aandacht.
Over valutatransacties en valutagebaseerde activa
Betreffende valutatransacties, wordt in het Hooggerechtshof’s uitspraak van 12 maart 2001 (Heisei 13) (2001), gepubliceerd in het 55ste volume van de strafrechtelijke verzameling, nummer 2, pagina 97, het volgende vermeld:
“Valutatransacties” verwijzen naar het accepteren van een verzoek van een klant om fondsen te verplaatsen zonder direct contant geld te vervoeren tussen locaties op afstand, door gebruik te maken van een systeem dat dit mogelijk maakt, of het uitvoeren van dergelijke verzoeken.”
“Fondsen” verwijzen over het algemeen naar geld en zaken die gemakkelijk in geld kunnen worden omgezet (bijv. deposito’s, buitenlandse valuta), dus wordt aangenomen dat stablecoins die onder de categorie crypto-activa vallen, in principe geen middel voor valutatransacties zijn (systemen die terugbetaling in geld mogelijk maken zijn een uitzondering).
Aan de andere kant, voor stablecoins die als valutagebaseerde activa worden geclassificeerd, wordt aangenomen dat de uitgifte en inwisseling ervan in principe valutatransacties zijn.
Daarom zullen regelgevingen met betrekking tot bankactiviteiten en geldoverdrachtsdiensten van toepassing zijn op de uitgevers van valutagebaseerde activa zoals stablecoins, maar wordt aangenomen dat deze regelgevingen niet van toepassing zijn op tussenpersonen.
De positie van stablecoins in de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022)
In de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022) worden stablecoins, die geclassificeerd worden als digitaal geld-achtige activa, gereguleerd als ‘elektronische betaalmiddelen’.
Daarnaast kenmerkt de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022) zich door een regelgevingsstructuur die uitgaat van een bedrijfsmodel waarbij de ‘uitgever’ en de ‘bemiddelaar’ gescheiden zijn.
Gerelateerd artikel: Wat houdt regulering van cryptoactiva in? Uitleg over de relatie tussen de Japanse Wet op de Betalingsdiensten en de Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en Beurzen[ja]
Over elektronische betaalmiddelen
In de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten van Reiwa 4 (2022) wordt in artikel 2, lid 5, het elektronische betaalmiddel als volgt gedefinieerd:
(Herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten, artikel 2, lid 5)
In deze wet wordt onder ‘elektronische betaalmiddelen’ verstaan:
1. Een vermogenswaarde die gebruikt kan worden voor de betaling van goederen of diensten tegenover een onbepaald aantal personen en die elektronisch kan worden overgedragen, met uitzondering van effecten, elektronische schuldvorderingen zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 1, van de Japanse Wet op Elektronische Schuldvorderingen (2007, wet nr. 102) en vooruitbetaalde betaalmiddelen en andere soortgelijke waarden zoals bepaald door een kabinetsorder, rekening houdend met de verhandelbaarheid en andere omstandigheden.
2. Een vermogenswaarde die onderling uitwisselbaar is met de in het vorige nummer genoemde waarde en die elektronisch kan worden overgedragen.
3. Bepaalde trustvoordelen
Samengevat voldoet het eerste punt aan de volgende voorwaarden:
- Kan worden gebruikt voor de betaling van goederen of diensten tegenover een onbepaald aantal personen en is onderling uitwisselbaar;
- Is elektronisch geregistreerd en overdraagbaar;
- Vertegenwoordigt een valutagebaseerde waarde (onderscheid met cryptoactiva);
- Valt niet onder effecten, elektronische schuldvorderingen, vooruitbetaalde betaalmiddelen en andere soortgelijke waarden zoals bepaald door een kabinetsorder (onderscheid met vooruitbetaalde betaalmiddelen);
- Valt niet onder bepaalde trustvoordelen (punt 3).
Stablecoins die geclassificeerd worden als valutagebaseerde digitale geld-achtige activa, worden beschouwd als elektronische betaalmiddelen.
Wat betreft vooruitbetaalde betaalmiddelen, deze worden in principe niet beschouwd als elektronische betaalmiddelen omdat ze volgens de definitie niet terugbetaalbaar zijn in geld, maar afhankelijk van de inhoud kunnen ze toch als elektronische betaalmiddelen worden beschouwd.
Over handelaren in elektronische betaalmiddelen en dergelijke
In de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten wordt in artikel 2, lid 10, de handelaar in elektronische betaalmiddelen en dergelijke als volgt gedefinieerd:
(Herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten, artikel 2, lid 10)
In deze wet wordt onder ‘handel in elektronische betaalmiddelen en dergelijke’ verstaan, het beroepsmatig uitvoeren van een van de volgende handelingen, waarbij ‘uitwisseling van elektronische betaalmiddelen en dergelijke’ de handelingen genoemd in nummer 1 of 2 betreft, en ‘beheer van elektronische betaalmiddelen’ de handeling genoemd in nummer 3:
1. De koop en verkoop van elektronische betaalmiddelen of de uitwisseling daarvan met andere elektronische betaalmiddelen;
2. Het bemiddelen, tussenkomen of vertegenwoordigen bij de handelingen genoemd in het vorige nummer;
3. Het beheren van elektronische betaalmiddelen voor anderen (met uitzondering van die welke door een kabinetsorder als minder risicovol voor de gebruiker worden beschouwd).
Als men als handelaar in elektronische betaalmiddelen en dergelijke wordt beschouwd, is het noodzakelijk om de nodige maatregelen te nemen vanuit het oogpunt van gebruikersbescherming en het tegengaan van witwassen van geld. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan toekomstige ontwikkelingen met betrekking tot de specifieke regelgeving.
De positionering van stablecoins onder de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten
Als we de positionering van stablecoins onder de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten, waarover dit artikel gaat, samenvatten, ziet het eruit zoals de onderstaande afbeelding toont.
Stablecoins die gebruikmaken van een algoritme en daardoor bekendstaan als crypto-activa, worden gereguleerd als zodanig. Aan de andere kant worden stablecoins die lijken op digitaal geld en die een terugkoopgarantie bieden voor dezelfde prijs als de uitgifteprijs, beschouwd als elektronische betaalmiddelen.
Hoewel er voor de uitgevers van crypto-activa geen specifieke regelgeving is, bestaat er wel regelgeving voor de uitgevers van elektronische betaalmiddelen. Daarom moeten bedrijven die stablecoins willen uitgeven rekening houden met de kosten die gepaard gaan met het naleven van deze regelgeving.
Zoals u kunt zien, vereist de aard van stablecoins verschillende regelgevende benaderingen, wat aandacht vereist.
Samenvatting: Raadpleeg een advocaat voor juridische kwesties omtrent stablecoins
Hierboven heb ik uiteengezet hoe stablecoins zich verhouden tot de herziene Japanse Wet op de Betalingsdiensten (改正資金決済法) als elektronische betaalmiddelen, specifiek gericht op degenen die transacties met stablecoins uitvoeren of ondernemers die een bedrijf runnen gerelateerd aan stablecoins.
Crypto-asset stablecoins worden gereguleerd als crypto-assets, terwijl stablecoins die lijken op digitaal geld gereguleerd worden als elektronische betaalmiddelen.
Wat betreft de regulering van stablecoins, is niet alleen kennis van de wetgeving vereist, maar ook specifieke kennis over stablecoins en crypto-assets. Daarom wordt het aanbevolen dat degenen die overwegen een bedrijf te starten gerelateerd aan stablecoins, advies inwinnen bij een advocaat met gespecialiseerde kennis.
Maatregelen van ons kantoor
Het Monolith Advocatenkantoor is een juridisch kantoor met een hoge mate van expertise in IT, en in het bijzonder internetrecht. Ons kantoor biedt volledige ondersteuning voor bedrijven die zich bezighouden met cryptovaluta en blockchain-technologie. De details worden beschreven in het onderstaande artikel.
Category: IT
