Hoe worden NFT's gereguleerd door de wet? Een advocaat legt uit
NFT’s (Non-Fungible Tokens), die een unieke waarde creëren in domeinen zoals digitale kunst, blockchain games en trading cards, worden steeds vaker toegepast. Naast games worden NFT’s ook praktisch ingezet als bewijs van eigendom van fysieke activa zoals onroerend goed, of als representatie van lidmaatschapsrechten die toegang geven tot bepaalde diensten in de echte wereld.
NFT’s kunnen onderhevig zijn aan complexe wettelijke regelgeving, afhankelijk van hoe ze worden uitgegeven, of ze als betaalmiddel kunnen worden gebruikt, hun uitwisselbaarheid met andere tokens, en wat ze precies representeren. Met andere woorden, zelfs als het om dezelfde NFT gaat, kunnen de relevante wetten en regelgeving verschillen op basis van deze specifieke omstandigheden.
Hier zullen we de aard van NFT’s en de relevante wetgeving die problemen kan opleveren, bespreken.
Kenmerken van NFT’s (Non-Fungible Tokens)
NFT staat voor ‘Non-Fungible Token’ en verwijst voornamelijk naar tokens die uniek zijn en gebouwd zijn op de Ethereum-blockchain.
Neem bijvoorbeeld het woord ‘cryptocurrency’. Valuta zijn vervangbaar. Hoewel echte valuta, zoals bankbiljetten, unieke nummers hebben, maken wij geen onderscheid tussen het ene en het andere bankbiljet van tienduizend yen. Als persoon A bijvoorbeeld tienduizend yen leent aan persoon B met een bankbiljet van tienduizend yen, en persoon B gebruikt dat biljet om te betalen voor een maaltijd en de volgende dag tienduizend yen terugbetaalt aan persoon A met een ander bankbiljet, dan is de essentie van deze transactie dat persoon A tienduizend yen heeft geleend en terugbetaald aan persoon B. Het oorspronkelijke en het terugbetaalde bankbiljet van tienduizend yen zijn inwisselbaar en hebben dezelfde waarde.
‘Niet-vervangbaar’ verwijst bijvoorbeeld naar het origineel van een schilderij of een gelimiteerd product met een serienummer dat het onderscheidt van andere.
De tokens die uniek zijn en ‘niet-vervangbaar’ worden uitgegeven met behulp van blockchain, zijn NFT’s. Elk token is uniek en onderscheidt zich van de rest, wat ze geschikt maakt om digitale gegevens en dergelijke te ‘vertegenwoordigen’. Normale digitale data, zoals illustraties, kunnen gemakkelijk worden gekopieerd zonder onderscheid te maken tussen origineel en kopie, maar met NFT’s kan het origineel onderscheiden worden van kopieën, waardoor het mogelijk is om zeldzaamheid toe te kennen aan het originele digitale kunstwerk (dat het token vertegenwoordigt).
Hoewel ze niet-vervangbaar zijn, veranderen de volgende eigenschappen niet ten opzichte van de algemene principes van blockchain:
- Ze worden beheerd door een gedecentraliseerde blockchain
- Ze kunnen vrij worden overgedragen en verhandeld
Vanwege deze eigenschappen wordt verwacht dat NFT’s gebruikt zullen worden in blockchain games, digitale kunst, onroerend goed, lidmaatschapsrechten, en meer.
Hoe worden dergelijke NFT’s juridisch behandeld en welke regelgeving is van toepassing? Het is een complex onderwerp, omdat het grotendeels afhangt van het ontwerp van de betreffende NFT, maar we zullen de relatie tussen de relevante wetten en NFT’s uitleggen.
Vallen NFT’s onder crypto-assets?
De juridische definitie van ‘crypto-assets’
In juridische termen bestaan er twee soorten crypto-assets: de zogenaamde ‘Type 1 crypto-assets’ en ‘Type 2 crypto-assets’. Een asset wordt als een juridische crypto-asset beschouwd als deze onder een van deze categorieën valt.
Ten eerste, Type 1 crypto-assets zijn:
- Te gebruiken als betaalmiddel voor de aankoop van goederen of diensten door een onbepaald aantal personen
- Een vermogenswaarde die verhandelbaar is met een onbepaald aantal personen
- Overdraagbaar via een elektronisch informatieverwerkingssysteem
Bitcoin is een typisch voorbeeld, omdat:
- Bitcoin als ‘valuta’ gebruikt kan worden voor transacties en als betaalmiddel bij verschillende winkels (d.w.z. met een onbepaald aantal personen)
- Op beurzen verhandeld kan worden met andere gebruikers over de hele wereld (d.w.z. met een onbepaald aantal personen)
- Overdraagbaar is via blockchain-technologie
Daarom valt Bitcoin onder de categorie Type 1 crypto-assets.
Daarnaast worden tokens die niet aan een van de drie bovengenoemde voorwaarden voldoen, maar wel inwisselbaar zijn met dergelijke Type 1 crypto-assets, beschouwd als ‘Type 2 crypto-assets’.
Als NFT’s als ‘crypto-assets’ worden beschouwd, dan zijn bedrijven die deze in wallets bewaren of handelsplatformen aanbieden verplicht zich te registreren als een crypto-asset exchange business, en worden zij onderworpen aan diverse regelgevingen. Dit onderwerp wordt uitvoeriger besproken in het onderstaande artikel.
https://monolith-law.jp/corporate/cryptocurrency-custody[ja]
Standpunt van de Japanse Financial Services Agency (FSA) d.d. 3 september van het eerste jaar van Reiwa (2019)
Als een NFT niet als betaalmiddel kan worden gebruikt, valt het niet onder de categorie van type 1 crypto-activa. Wat betreft de relatie met type 2 crypto-activa, heeft de Japanse Financial Services Agency in de bijlage ‘Samenvatting van publieke commentaren en de zienswijze van de FSA’ van de ‘Gedeeltelijke herziening van de administratieve richtlijnen (Derde deel: Financiële bedrijven)’ gedateerd op 3 september van het eerste jaar van Reiwa (2019), gepubliceerd dat NFT’s die geen economische functie als betaalmiddel hebben, ook niet onder type 2 crypto-activa vallen.
De Japanse Financial Services Agency heeft in dezelfde commentaar aangegeven:
Zelfs als een item niet direct kan worden gebruikt voor de aankoop van goederen of niet kan worden omgewisseld voor wettig betaalmiddel, maar wel kan worden uitgewisseld voor type 1 virtuele valuta en daardoor een economische functie als betaalmiddel verkrijgt via type 1 virtuele valuta, wordt aangenomen dat dergelijke items onder dezelfde regelgeving als betaalmiddel moeten vallen als type 1 virtuele valuta. Daarom worden items zoals op de blockchain geregistreerde ruilkaarten of in-game items, zelfs als ze kunnen worden uitgewisseld voor type 1 virtuele valuta, in principe niet beschouwd als bezittend van een economische functie als betaalmiddel en vallen daarom niet onder type 2 virtuele valuta.
PDF: Samenvatting van commentaren en de zienswijze van de FSA[ja]
Deze samenvatting kan worden geïnterpreteerd als volgt:
- Regulering van ‘crypto-activa’ is ingesteld omdat tokens met een economische functie als betaalmiddel vanwege hun aard regulering vereisen.
- Zelfs als een token zelf geen economische functie als betaalmiddel heeft, als het via een ander token met die functie een economische functie verkrijgt, is regulering net zo noodzakelijk als in het eerste geval.
- Het definiëren en reguleren van tokens met dergelijke functies als ‘type 2 crypto-activa’ is de bedoeling van de wetgeving met betrekking tot ‘type 2 crypto-activa’.
- Daarom vallen ‘op de blockchain geregistreerde ruilkaarten of in-game items’, zolang ze geen economische functie hebben, niet onder ‘type 2 crypto-activa’.
Dit is de logica die we kunnen afleiden.
De relatie tussen NFT’s en ‘cryptografische activa’ volgens de wet
Of een specifieke NFT ‘economische functies als betaalmiddel’ heeft, hangt af van de aard van wat de NFT vertegenwoordigt en het bedrijfsmodel van de onderneming die de NFT heeft uitgegeven, evenals andere specifieke omstandigheden.
Bijvoorbeeld, in het geval van een zeldzaam item NFT uit een blockchain game A:
- Kan het in een andere blockchain game B als valuta worden gebruikt
- Kan het op een andere marktplaats C als valuta worden gebruikt
Dit is mogelijk omdat dergelijke gevallen kunnen voorkomen.
En als het bedrijf dat de game A beheert en de NFT van het item heeft uitgegeven, betrokken is bij de aanbieding van B of C, dan kan worden gezegd dat A de NFT als cryptografisch activum moet beheren.
Echter, als een derde partij die geen verband houdt met het bedrijf dat de NFT van het item heeft uitgegeven, B of C beheert, dan is het niet noodzakelijk voor A zelf om de NFT als cryptografisch activum te beheren. In dit geval rijst echter de vraag of het noodzakelijk is voor die derde partij om de betreffende NFT als cryptografisch activum te beheren.
Kunnen NFT’s worden beschouwd als vooruitbetaalde betaalmiddelen?
Wat zijn ‘vooruitbetaalde betaalmiddelen’ volgens de Japanse Wet op de Betalingsdiensten?
Sommige NFT’s kunnen, zelfs als ze niet als cryptomunten worden beschouwd, toch in aanmerking komen als vooruitbetaalde betaalmiddelen.
Vooruitbetaalde betaalmiddelen zijn:
- Dragers van een monetaire waarde die is vastgelegd of geregistreerd,
- Die tegen betaling worden uitgegeven,
- En die gebruikt kunnen worden voor de aankoop van goederen of diensten,
en waarbij in principe geen terugbetaling in geld is toegestaan. Een typisch voorbeeld hiervan zijn de cadeaubonnen van warenhuizen.
Wat betreft de overeenkomsten en verschillen met cryptomunten, in relatie tot NFT’s, zijn beide bedoeld om te gebruiken als betaling voor goederen of diensten, maar:
- Cryptomunten: bruikbaar door een onbepaald aantal personen,
- Vooruitbetaalde betaalmiddelen: bruikbaar door specifieke personen,
is een belangrijk onderscheid.
De relatie tussen NFT’s en ‘vooruitbetaalde betaalmiddelen’
NFT’s zijn uniek en worden over het algemeen niet gebruikt voor de aankoop van goederen of diensten, en komen daarom meestal niet in aanmerking als vooruitbetaalde betaalmiddelen.
Echter, in het geval van NFT’s van items in blockchain-games, kan het voorkomen dat deze NFT’s in andere blockchain-games of op externe marktplaatsen gebruikt kunnen worden als betaling voor andere items of goederen. In dit geval ontstaat, net als bij de bespreking van cryptomunten, de vraag of de derde partij die de andere games of externe marktplaatsen beheert, deze NFT’s moet behandelen als vooruitbetaalde betaalmiddelen.
Valt de handel in NFT’s onder valutatransacties?
Wat wordt verstaan onder ‘valutatransacties’ volgens de Bankwet
Valutatransacties worden beschouwd als bankactiviteiten, waarvoor registratie door de minister-president vereist is. Dit houdt in dat men onderworpen is aan strenge wettelijke regelgeving, zoals de zogenaamde verblijfsregulering en de verplichting om een uitvoeringsgarantie te storten ter bescherming van het vermogen van de gebruikers. De definitie van valutatransacties is niet expliciet vastgelegd in de Bankwet, de Wet op de afwikkeling van fondsen of andere wetgeving, maar
“Het uitvoeren van valutatransacties” betekent het accepteren en uitvoeren van verzoeken van klanten om fondsen te verplaatsen zonder direct contant geld te vervoeren tussen verschillende locaties, door gebruik te maken van een systeem dat dit mogelijk maakt.
Hooggerechtshof besluit, 12 maart 2001 (Heisei 13)
Er bestaat een precedent van het Hooggerechtshof dat deze definitie bevat, en deze definitie wordt nog steeds geraadpleegd.
Wat betreft de overeenkomsten en verschillen tussen ‘valutatransacties (als middel gebruikt)’ en ‘voorafbetaalde betaalmiddelen’, in relatie tot NFT’s, zijn beide bedoeld om te worden gebruikt als betaling voor de aankoop van goederen of diensten, maar het belangrijke onderscheid is:
- Voorafbetaalde betaalmiddelen: terugbetaling is verboden
- Valutatransacties (als middel gebruikt): terugbetaling is mogelijk (en wordt zelfs verwacht)
Dit onderscheid is belangrijk.
De relatie tussen NFT-handel en ‘valutatransacties’
In het geval van NFT-handel is het mogelijk om tokens vrij over te dragen en ook vrijelijk geld terug te betalen. Als zodanig kan men, door gebruik te maken van deze tokens, fondsen verplaatsen zonder direct contant geld te vervoeren tussen verschillende locaties.
Normaal gesproken is het moeilijk om een dergelijk systeem op te zetten met NFT’s die digitale kunst vertegenwoordigen, omdat hun prijs niet vaststaat. Afhankelijk van het ontwerp kan het echter zijn dat aan de bovengenoemde definitie wordt voldaan, dus het is noodzakelijk om een zorgvuldige beoordeling te maken op basis van de specifieke omstandigheden van elk geval.
De relatie tussen kosteloos uitgegeven NFT’s en ‘punten’
Bij kosteloos uitgegeven NFT’s moet worden overwogen of ze als zogenaamde ‘punten’ kunnen worden behandeld.
‘Punten’ die kosteloos worden verstrekt bij bijvoorbeeld de aankoop van producten, kunnen zelfs als deel van de betaling voor toekomstige aankopen worden gebruikt, maar ze vallen niet onder de vooruitbetaalde betaalmiddelen. Dit komt omdat ze het vereiste missen van ‘uitgegeven worden in ruil voor een tegenprestatie’. Voor deze ‘punten’ bestaat er geen specifieke wetgeving. Een typisch voorbeeld zijn de punten die je bij elektronicawinkels krijgt.
Echter, het concept van ‘kosteloos’ verandert wanneer punten worden uitgegeven in ruil voor tokens of andere vooruitbetaalde betaalmiddelen die tegen betaling zijn uitgegeven. Omdat het oorspronkelijke vooruitbetaalde betaalmiddel tegen betaling is uitgegeven, worden de tokens na de uitwisseling ook als betaald beschouwd en als zodanig gecategoriseerd.
Ook bij NFT’s kan het voorkomen dat ze kosteloos worden verstrekt als een ‘extraatje’ bij de aankoop van andere producten, en in zulke gevallen kunnen ze als ‘punten’ worden behandeld.
Maar als zulke uitgegeven tokens op marktplaatsen of dergelijke kunnen worden uitgewisseld voor Bitcoin of andere primaire cryptomunten, dan kunnen zelfs kosteloos uitgegeven tokens mogelijk als secundaire cryptomunten worden beschouwd.
Daarnaast kan, wanneer in blockchain games tokens kosteloos worden uitgegeven als ‘geschenk’ aan gebruikers die aan bepaalde voorwaarden voldoen, de relatie met de Wet op de Kansspelen en Prijsaanduidingen een punt van zorg worden, omdat deze wet regels stelt aan ‘prijzen’.
Vallen NFT’s onder elektronische registratieoverdrachtsrechten?
In tegenstelling tot het gebruik van NFT’s als representatie van digitale kunst of items in blockchain-games, rijst de vraag of ze onder de zogenaamde elektronische registratieoverdrachtsrechten vallen, met name wanneer ze worden behandeld als een recht om een deel van de bedrijfsopbrengsten te ontvangen, volgens de Japanse Wet op de Handel in Financiële Producten (Financial Instruments and Exchange Act).
Elektronische registratieoverdrachtsrechten zijn ontworpen om de houder een deel van de bedrijfsopbrengsten te verdelen en worden gekenmerkt door ‘een vermogenswaarde die kan worden overgedragen met behulp van een elektronisch informatieverwerkingssysteem’. Traditionele effecten zoals aandelen en obligaties, die rechten representeren, vallen niet onder elektronische registratieoverdrachtsrechten, maar worden beschouwd als tokenized securities en zijn eveneens onderworpen aan de regelgeving van de Japanse Wet op de Handel in Financiële Producten.
Als NFT’s onder de elektronische registratieoverdrachtsrechten (tokenized securities) vallen, moeten de verkoop en werving ervan voldoen aan relatief strenge wettelijke regelgeving, zoals registratie als financiële instrumentenhandelaar en openbaarmakingsverplichtingen.
Dergelijke NFT’s worden zelden ontworpen in de context van digitale kunst of blockchain-game-items. Echter, als bijvoorbeeld een NFT in een blockchain-game het recht geeft op een andere token als bezitsincentive, moet worden onderzocht of de oorspronkelijke NFT niet als een waardepapier wordt beschouwd.
Logischerwijs komt eerst de vraag of het niet onder de elektronische registratieoverdrachtsrechten (waardepapieren) valt, en vervolgens of het onder de definitie van crypto-assets valt.
Daarom, als een NFT onder de elektronische registratieoverdrachtsrechten valt, wordt deze beschouwd als een elektronisch registratieoverdrachtsrecht, ongeacht of het al dan niet onder de definitie van crypto-assets valt.
Samenvatting: NFT-business en wettelijke regelgeving
Zoals hierboven beschreven, hangt de toepasselijke wetgeving voor NFT’s af van verschillende factoren, waaronder:
- Of ze als betaalmiddel kunnen dienen
- Of er een mogelijkheid is tot terugbetaling met geld
- Of ze tegen betaling worden uitgegeven
- Of het bezit ervan recht geeft op een deel van de bedrijfsopbrengsten
Om een NFT-gebaseerde business legaal te exploiteren, is het noodzakelijk om het businessmodel nauwkeurig te begrijpen en de juridische kwesties correct te analyseren. Vervolgens moet men de specifieke juridische punten zorgvuldig onderzoeken. Het is raadzaam om advies in te winnen bij een advocaat die zowel de blockchain-technologie als de bijbehorende zakelijke en juridische aspecten begrijpt.
Maatregelen van ons kantoor
Monolith Advocatenkantoor is een juridische praktijk die sinds de oprichting in 2017 (Heisei 29) direct betrokken is bij cryptovermogen en blockchain-juridische zaken. Wij interpreteren bijvoorbeeld buitenlandse whitepapers, begrijpen de schema’s die ze beschrijven, onderzoeken de wettigheid van het uitvoeren van dergelijke schema’s in Japan, stellen verbeteringen voor om ze legaal te implementeren en creëren de benodigde whitepapers en contracten onder die schema’s. Voor deze taken is kennis en ervaring op het gebied van IT, Engels, business en financiële wetgeving vereist. Wij bieden volledige ondersteuning voor bedrijven die betrokken zijn bij cryptovermogen en blockchain, door de samenwerking tussen advocaten en IT-consultants. Raadpleeg het onderstaande artikel voor meer details.
Category: IT
