Games en Wetgeving (Deel Twee): De Japanse Consumentencontractwet, Wet op Specifieke Commerciële Transacties, Telecommunicatiewet

Met name in deze tijd, waarin online games en games met in-game aankopen steeds gebruikelijker worden, is het noodzakelijk om de wettigheid van de game-operaties te verifiëren in relatie tot verschillende wetten en te bevestigen dat de operaties legaal worden uitgevoerd. In het eerste deel van dit artikel hebben we de ‘Japanse Auteurswet’, ‘Japanse Wet op de Weergave van Prijzen’ en ‘Japanse Wet op Betalingsdiensten’ besproken. In het tweede deel zullen we de ‘Japanse Wet op Consumentencontracten’, ‘Japanse Wet op Specifieke Commerciële Transacties’ en ‘Japanse Telecommunicatiewet’ uitleggen.

https://monolith.law/corporate/game-copyright-part1[ja]

Over de Japanse Consumentencontractwet

De Japanse Consumentencontractwet (消費者契約法) is een wet die specifiek is ontworpen om consumenten te beschermen tegen oneerlijke handelspraktijken. Het biedt een reeks regels en voorschriften die bedrijven moeten volgen bij het aangaan van contracten met consumenten.

De wet is in 2000 (Heisei 12) aangenomen en is sindsdien meerdere keren gewijzigd om te voldoen aan de veranderende behoeften en verwachtingen van consumenten. De meest recente wijziging vond plaats in 2020 (Reiwa 2).

De belangrijkste bepalingen van de Japanse Consumentencontractwet zijn onder andere:

– Het verbod op misleidende en agressieve handelspraktijken.
– Het recht van consumenten om een contract te annuleren als ze zijn misleid of onder druk zijn gezet om het te ondertekenen.
– De verplichting voor bedrijven om duidelijke en begrijpelijke informatie te verstrekken over de producten of diensten die ze aanbieden.

Bij onze firma combineren we IT- en juridische expertise om unieke en effectieve juridische diensten te bieden. We bedienen een breed scala aan klanten, van toporganisaties tot start-ups in een vroeg stadium. We bieden diensten aan op het gebied van reputatierisicobeheer, geschillen, systeemontwikkeling, IT/internetrecht, investeringsprojecten en ondersteuning van start-ups.

Wat is de Japanse Consumentencontractenwet?

De Japanse Consumentencontractenwet is een wet die de contractuele relaties tussen consumenten en bedrijven regelt.

Doel van de Japanse Wet op Consumentenovereenkomsten

Het doel van de Japanse Wet op Consumentenovereenkomsten wordt gedefinieerd in Artikel 1 van de wet, zoals hieronder vermeld.

(Doel)

Artikel 1 Deze wet heeft tot doel, gezien de kwaliteit en hoeveelheid informatie en de ongelijkheid in onderhandelingskracht tussen consumenten en bedrijven, te bepalen dat consumenten hun intentie om een contract aan te gaan of te accepteren kunnen intrekken in gevallen waarin zij misleid of verward zijn door bepaalde handelingen van bedrijven. Daarnaast kan het bepalen dat clausules die de aansprakelijkheid van bedrijven voor schadevergoeding uitsluiten of andere clausules die de belangen van consumenten onrechtmatig schaden, geheel of gedeeltelijk ongeldig zijn. Bovendien kan het bepalen dat gekwalificeerde consumentenorganisaties een verbod kunnen aanvragen tegen bedrijven om te voorkomen dat schade aan consumenten ontstaat of zich uitbreidt. Het doel is om de belangen van consumenten te beschermen en zo bij te dragen aan de stabiliteit en verbetering van het leven van de burgers en de gezonde ontwikkeling van de nationale economie.

Om het eenvoudig te zeggen, de Japanse Wet op Consumentenovereenkomsten is een wet die tot doel heeft om, gezien de kwaliteit en hoeveelheid informatie en de ongelijkheid in onderhandelingskracht tussen consumenten en bedrijven, ervoor te zorgen dat partijen op een eerlijke basis contracten kunnen aangaan en zo de belangen van consumenten te beschermen.

Regulering volgens de Japanse Consumentencontractwet

In het geval van offline games, is het voor gamebedrijven niet mogelijk om toegang te krijgen tot de accounts van gebruikers, en is het moeilijk om enige maatregelen tegen gebruikers te nemen.

Aan de andere kant, in het geval van online games, maken gebruikers accounts aan en krijgen ze toegang tot servers die door gamebedrijven worden aangeboden om games te spelen. Daarom blijft de relatie tussen het gamebedrijf en de gebruiker voortduren in online games.

Gezien deze kenmerken van online games, denk ik dat bijna alle online games voorwaarden hebben zoals gebruiksvoorwaarden.

Hoewel ik denk dat niet veel mensen de gebruiksvoorwaarden zorgvuldig lezen bij het spelen van games, is het probleem in relatie tot de Japanse Consumentencontractwet deze gebruiksvoorwaarden.

In de gebruiksvoorwaarden van het spel kunnen clausules zijn opgenomen die bepalen dat sancties zoals het opschorten of verwijderen van accounts kunnen worden genomen tegen gebruikers die de voorwaarden overtreden, en clausules met betrekking tot boetes of schadevergoeding kunnen worden bepaald.

Over clausules die bepalen dat sancties kunnen worden genomen

Ten eerste, met betrekking tot clausules die bepalen dat sancties kunnen worden genomen, is de relatie met artikel 10 van de Japanse Consumentencontractwet een probleem.

(Ongeldigheid van clausules die eenzijdig de belangen van consumenten schaden)

Artikel 10: Clausules in consumentencontracten die de rechten van consumenten beperken of de verplichtingen van consumenten verhogen in vergelijking met het geval waarin de toepassing van bepalingen die niet gerelateerd zijn aan de openbare orde in andere wetten, en die eenzijdig de belangen van consumenten schaden in strijd met de basisprincipes bepaald in artikel 1, lid 2, van het Burgerlijk Wetboek, zijn ongeldig.

Met betrekking tot sancties in de gebruiksvoorwaarden, is de relatie met het deel van de bovenstaande bepaling dat met name een probleem is, “Clausules in consumentencontracten die de rechten van consumenten beperken of de verplichtingen van consumenten verhogen in vergelijking met het geval waarin de toepassing van bepalingen die niet gerelateerd zijn aan de openbare orde in andere wetten, en die eenzijdig de belangen van consumenten schaden in strijd met de basisprincipes bepaald in artikel 1, lid 2, van het Burgerlijk Wetboek.”

Als dergelijke clausules worden overtreden, kan de clausule in de gebruiksvoorwaarden die de sanctie bepaalt, ongeldig worden.

Echter, in jurisprudentie, wordt aangenomen dat er een trend is om de ongeldigheid van sanctieclausules niet te erkennen (zoals het vonnis van de Tokyo District Court op 27 januari 2010 (Heisei 22) en het vonnis van de Tokyo District Court op 16 september 2009 (Heisei 21)), dus dat punt moet in gedachten worden gehouden.

Over clausules met betrekking tot boetes en schadevergoeding

Vervolgens, met betrekking tot clausules over boetes en schadevergoeding, is de relatie met artikel 9 van de Japanse Consumentencontractwet een probleem.

(Ongeldigheid van clausules die het bedrag van de schadevergoeding die de consument moet betalen, voorzien)

Artikel 9: De volgende clausules in consumentencontracten zijn ongeldig voor de delen die in elk nummer zijn bepaald.

1. Clausules die het bedrag van de schadevergoeding voorzien in verband met de beëindiging van het consumentencontract, of die een boete bepalen, waarbij het totale bedrag van deze bedragen het gemiddelde bedrag van de schade die naar verwachting zal ontstaan voor de ondernemer in verband met de beëindiging van een consumentencontract van dezelfde soort, overschrijdt, afhankelijk van de classificatie van de redenen voor beëindiging, timing, enz. die zijn vastgesteld in de clausule – het overschrijdende deel

2. Clausules die het bedrag van de schadevergoeding voorzien in het geval dat de consument niet het volledige of een deel van het geld dat moet worden betaald op basis van het consumentencontract betaalt tegen de vervaldag (in het geval dat er twee of meer betalingen zijn, elke vervaldag. Hetzelfde geldt hierna in dit nummer.), of die een boete bepalen, waarbij het totale bedrag van deze bedragen het bedrag overschrijdt dat wordt berekend door het percentage van 14,6% per jaar toe te passen op het bedrag dat moet worden betaald op de vervaldag minus het bedrag dat al is betaald van het bedrag dat moet worden betaald op de vervaldag, afhankelijk van het aantal dagen vanaf de dag na de vervaldag tot de dag van betaling – het overschrijdende deel

In artikel 9, lid 1, van de Japanse Consumentencontractwet wordt bepaald dat, met betrekking tot clausules die boetes of schadevergoeding bepalen, als het bedrag “het gemiddelde bedrag van de schade die naar verwachting zal ontstaan voor de ondernemer in verband met de beëindiging van een consumentencontract van dezelfde soort, overschrijdt, afhankelijk van de classificatie van de redenen voor beëindiging, timing, enz. die zijn vastgesteld in de clausule”, het overschrijdende deel ongeldig is.

Daarom, wanneer een gamebedrijf clausules met betrekking tot boetes of schadevergoeding in de gebruiksvoorwaarden bepaalt, moet het de gebruiksvoorwaarden bepalen met aandacht voor de relatie met artikel 9 van de Japanse Consumentencontractwet.

Over de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties

Wat is de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties?

De Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties is een wet die bepaalde soorten transacties, zoals deur-aan-deurverkoop en telemarketing, die vaak leiden tot consumentenproblemen, classificeert en regels vaststelt die bedrijven moeten volgen, evenals regels ter bescherming van consumenten.

Doel van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties

Het doel van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties wordt uiteengezet in Artikel 1 van de wet.

(Doel)

Artikel 1: Het doel van deze wet is om specifieke handelstransacties (waaronder deur-aan-deurverkoop, telemarketing, kettingverkoop, specifieke doorlopende dienstverlening, verkoop door het aantrekken van dienstverlening en aankoop door bezoek) eerlijk te maken, en om schade die kopers kunnen lijden te voorkomen, om zo de belangen van de kopers te beschermen, en tegelijkertijd de distributie van goederen en de levering van diensten op een passende en soepele manier te bevorderen, en zo bij te dragen aan de gezonde ontwikkeling van de nationale economie.

Samengevat, het doel van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties is om illegale en kwaadwillige verkooppraktijken door bedrijven te voorkomen en zo de belangen van consumenten te beschermen.

Reguleringen onder de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties

Zoals eerder vermeld, is er in recente games een toename van het gebruik van het zogenaamde “gacha”-systeem.

In offline games betalen consumenten in principe alleen geld op het moment van aankoop van het spel, maar in het geval van online games met een “gacha”-systeem, betalen gebruikers ook geld na het aankopen of downloaden van het spel.

Dit “gacha”-systeem wordt beschouwd als vallend onder “telemarketing”, zoals gedefinieerd in Artikel 2, Paragraaf 1, Item 2 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties.

2 In dit hoofdstuk en in Artikel 58-19 wordt onder “telemarketing” verstaan de verkoop van goederen of specifieke rechten, of de levering van diensten, door een verkoper of dienstverlener die een contractaanvraag ontvangt via post of andere methoden zoals bepaald door een ministeriële verordening (hierna “post, etc.” genoemd), die niet onder telefoonverkoop valt.

Als de “gacha” in online games wordt beschouwd als “telemarketing”, dan valt het onder de regelgeving van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties.

En een van de regelgevingen waar men op moet letten in relatie tot de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties is de weergave van advertenties (Artikel 11 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties).

Gamebedrijven zijn in principe verplicht om de volgende zaken te vermelden:

1. Verkoopprijs (prijs voor diensten) (ook verzendkosten moeten worden vermeld)
2. Tijdstip en methode van betaling
3. Tijdstip van levering van goederen (tijdstip van overdracht van rechten, tijdstip van levering van diensten)
4. Zaken met betrekking tot het intrekken van een aanvraag voor een koopovereenkomst of het annuleren van een koopovereenkomst (als er speciale voorwaarden zijn, de inhoud daarvan)
5. Naam (bedrijfsnaam), adres, telefoonnummer van de ondernemer
6. Als de ondernemer een rechtspersoon is en adverteert met behulp van een elektronisch informatieverwerkingssysteem, de naam van de vertegenwoordiger van de verkoper of de persoon die verantwoordelijk is voor de telemarketing
7. Als er een geldigheidsperiode voor de aanvraag is, die periode
8. Als er naast de verkoopprijs en verzendkosten nog andere kosten zijn die de koper moet betalen, de inhoud en het bedrag daarvan
9. Als er verborgen gebreken zijn in het product, en er zijn bepalingen over de verantwoordelijkheid van de verkoper, de inhoud daarvan
10. In het geval van een zogenaamde softwaretransactie, de operationele omgeving van de software
11. Als het nodig is om de koopovereenkomst voor het product meer dan twee keer te sluiten, dat feit en de verkoopvoorwaarden
12. Als er speciale verkoopvoorwaarden (dienstverleningsvoorwaarden) zijn, zoals beperkingen op de verkoophoeveelheid van het product, de inhoud daarvan
13. Als er een catalogus of iets dergelijks wordt verzonden op verzoek, en als er kosten aan verbonden zijn, het bedrag daarvan
14. Het e-mailadres van de ondernemer als er commerciële advertenties per e-mail worden verzonden

https://www.no-trouble.caa.go.jp/what/mailorder/[ja]

Als gamebedrijven de vermeldingen op basis van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties niet uitvoeren, kunnen er maatregelen worden genomen, zoals instructies voor bedrijfsverbetering (Artikel 14 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties), bevelen tot stopzetting van bedrijfsactiviteiten (Artikel 15 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties) en bevelen tot verbod op bedrijfsactiviteiten (Artikel 15-2 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties).

Over de Japanse Telecommunicatiewet

Wat is de Japanse Telecommunicatiewet?

De Japanse Telecommunicatiewet is een wet die bedrijven reguleert die een of andere vorm van bedrijfsvoering uitvoeren met behulp van telecommunicatiediensten.

Doel van de Japanse Telecommunicatiewet

Het doel van de Japanse Telecommunicatiewet wordt gedefinieerd in Artikel 1 van de wet:

(Doel)

Artikel 1: Deze wet heeft tot doel het beheer van de telecommunicatie-industrie te reguleren en te rationaliseren, eerlijke concurrentie te bevorderen, de soepele levering van telecommunicatiediensten te waarborgen, de belangen van de gebruikers te beschermen, en zo bij te dragen aan de gezonde ontwikkeling van de telecommunicatie en het waarborgen van het gemak van de burgers, en zo het algemeen welzijn te bevorderen.

De Japanse Telecommunicatiewet is, simpel gezegd, een wet die tot doel heeft de telecommunicatie-industrie te ontwikkelen en tegelijkertijd de belangen van de gebruikers van telecommunicatie te beschermen.

Reguleringen volgens de Japanse Telecommunicatiewet

Recente games worden steeds vaker online gespeeld, en om communicatie tussen gebruikers te bevorderen, zijn er gevallen waarin chat- en berichtenuitwisselingsfuncties worden aangeboden.

Afhankelijk van de manier waarop chat- en berichtenuitwisseling in games wordt aangeboden, kan het nodig zijn om te registreren en te melden als een telecommunicatiebedrijf (Artikel 9 en Artikel 16 van de Japanse Telecommunicatiewet).

Om te beginnen, wordt een “telecommunicatiebedrijf” gedefinieerd als een “bedrijf dat telecommunicatiediensten aanbiedt om aan de behoeften van anderen te voldoen” (Artikel 2, paragraaf 4 van de Japanse Telecommunicatiewet).

Vervolgens wordt “telecommunicatiedienst” gedefinieerd als “het bemiddelen van de communicatie van anderen met behulp van telecommunicatieapparatuur, en het aanbieden van andere telecommunicatieapparatuur voor de communicatie van anderen” (Artikel 2, paragraaf 3 van de Japanse Telecommunicatiewet).

En voor degenen die een telecommunicatiebedrijf willen starten, is het in principe noodzakelijk om te registreren en te melden als een telecommunicatiebedrijf.

Echter, in het geval van chat die niet tussen gamegebruikers plaatsvindt, maar op een forum of iets dergelijks waar een onbepaald aantal gebruikers het kunnen bekijken, wordt het beschouwd als niets meer dan het aanbieden van een plaats voor gebruikers om te communiceren. Het wordt niet beschouwd als “het bemiddelen van de communicatie van anderen”, en het is mogelijk dat het niet als een telecommunicatiebedrijf wordt beschouwd.

In dat geval is de registratie en melding die wordt vereist door de Japanse Telecommunicatiewet niet nodig.

Daarom is het noodzakelijk om zorgvuldig te controleren of de Japanse Telecommunicatiewet van toepassing is wanneer u een chatfunctie of berichtenuitwisselingsfunctie in een game wilt aanbieden.

Samenvatting

Zoals hierboven uitgelegd, hebben we in twee delen, een voor- en een nagedeelte, de verrassend onbekende wetten met betrekking tot games besproken.

Games zijn momenteel een snelgroeiend genre, en naarmate ze zich ontwikkelen, veranderen de bijbehorende wetten ook snel.

Bovendien, aangezien de inhoud en de manier van games complexer worden, worden de wetten met betrekking tot games ook complexer. Daarom is het belangrijk voor bedrijven en individuen die betrokken zijn bij games om een grondige kennis van de wetten met betrekking tot games te hebben.

Zoals uitgelegd in dit artikel, vereisen de wetten met betrekking tot games veel juridische kennis en professioneel oordeel, dus raadpleeg een advocatenkantoor voor gedetailleerde informatie.