Juridische verantwoordelijkheid bij het gebruik van afbeeldingen die niet gratis zijn, terwijl men gelooft dat ze gratis zijn

Ik neem aan dat u mogelijk gratis materialen zoals knoppen en iconen gebruikt die u op uw eigen website heeft gemaakt. In dat geval, zou u kunnen zoeken naar bijvoorbeeld “gratis materiaal afbeelding” of “auteursrechtvrije afbeelding” op zoekmachines, en de afbeeldingen die worden weergegeven, gebruiken.

Echter, het is eigenlijk een riskante handeling om afbeeldingen te gebruiken voor knoppen en iconen, simpelweg omdat ze worden weergegeven in zoekmachineresultaten en u ervan uitgaat dat het gratis materiaal is. Dit komt omdat de afbeeldingen die worden weergegeven in zoekmachineresultaten niet noodzakelijkerwijs gratis materiaal zijn, en er kunnen afbeeldingen worden weergegeven waarvoor toestemming nodig is om ze te gebruiken. Bovendien kunnen er afbeeldingen die eigenlijk geen gratis materiaal zijn, worden vermengd op sites die gratis materiaal introduceren. Daarom zal ik in dit artikel uitleggen over de wettelijke verantwoordelijkheid bij het gebruik van afbeeldingen die niet gratis zijn, terwijl u gelooft dat ze dat wel zijn.

https://monolith.law/corporate/points-of-using-free-materials[ja]

https://monolith.law/corporate/quote-text-and-images-without-infringing-copyright[ja]

Wettelijke verantwoordelijkheid bij het gebruik van afbeeldingen en dergelijke, in de overtuiging dat ze gratis materiaal zijn

Als u afbeeldingen en dergelijke gebruikt in de overtuiging dat ze gratis materiaal zijn, maar dat zijn ze niet, kunt u mogelijk de volgende claims ontvangen van de rechthebbende als een inbreuk op het auteursrecht.

1. Aansprakelijkheid voor schadevergoeding op basis van onrechtmatige daad (Artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek)
2. Verzoek om stopzetting van inbreukmakende handelingen, enz. (Artikel 112 van de Japanse Auteurswet)

Aansprakelijkheid voor schadevergoeding op basis van onrechtmatige daad①

Artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek bepaalt: “Een persoon die opzettelijk of door nalatigheid de rechten of wettelijk beschermde belangen van een ander schendt, is verplicht de schade die hierdoor is ontstaan te vergoeden.” Als u een afbeelding gebruikt waarvan u dacht dat het gratis materiaal was, maar dat niet is, zou u kunnen zeggen dat u het “recht van een ander”, namelijk het auteursrecht, heeft “geschonden”. Bovendien, aangezien het werk zonder toestemming wordt gebruikt, kan er geen licentievergoeding worden ontvangen, wat ook als “schade” kan worden beschouwd. Overigens, voor schade door inbreuk op auteursrechten, zijn er bepalingen in artikel 114 van de Japanse Auteurswet over de berekening van de schade, omdat het moeilijk is om deze te berekenen.

Echter, als u zich in de positie bevindt van iemand die een afbeelding heeft gebruikt waarvan u dacht dat het gratis materiaal was, maar dat niet is, zou u willen beweren dat “Ik dacht dat het gratis materiaal was, dus er was geen opzet of nalatigheid.” In feite is er een vergelijkbare rechtszaak (Tokyo District Court, Heisei 26 jaar (2014) (Wa) Nr. 24391, vonnis van 15 april Heisei 27 jaar (2015)), waarin een schadevergoedingsplicht van ongeveer 200.000 yen werd erkend voor iemand die een afbeelding gebruikte waarvan hij dacht dat het gratis materiaal was, maar dat niet was.

Overzicht van de zaak

In deze zaak heeft de verweerder, van 5 juli Heisei 25 jaar (2013) tot 15 januari Heisei 26 jaar (2014), foto’s op zijn website geplaatst. De eisers, die beweren de auteursrechthouders, exclusieve gebruikers of auteurs van de foto’s te zijn, hebben een vordering tot schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad ingesteld, evenals een selectieve vordering tot teruggave van ongerechtvaardigde winst als onderdeel van die vordering.

Verweer van de verweerder

In reactie op de vordering van de eisers, heeft de verweerder de volgende argumenten aangevoerd:

• De foto’s op de website van de verweerder zijn geplaatst door een werknemer van de verweerder, die waarschijnlijk ten onrechte geloofde dat ze “gratis materiaal” waren.
• Hoewel hij zich niet herinnert hoe hij de gegevens heeft verkregen, heeft hij nooit thumbnail-afbeeldingen gekopieerd die werden weergegeven als resultaat van een afbeeldingszoekopdracht op Yahoo of Google.
• Omdat de foto’s geen informatie bevatten die aangeeft dat ze het werk van de eisers zijn, en omdat hij zich niet bewust was dat ze het werk van de eisers waren, kan er geen sprake zijn van nalatigheid.
• Over het algemeen is het gebruik van gratis materiaal niet verboden, en er wordt gezegd dat er een plicht is om foto’s te verwijderen als men wordt gewaarschuwd dat het een inbreuk op het auteursrecht is. De verweerder heeft zich hieraan gehouden en de foto’s onmiddellijk van zijn website verwijderd na de opmerkingen van de eisers.

Met andere woorden, de verweerder betoogde dat hij de foto’s op een passende manier had verkregen als gratis materiaal, en dat er geen nalatigheid kon worden erkend omdat hij niet kon weten van wie het werk was op basis van de foto’s.

Oordeel van de rechtbank

In reactie op de argumenten van de verweerder oordeelde de Tokyo District Court als volgt en erkende een betalingsverplichting van ongeveer 200.000 yen voor de verweerder:

De verweerder beweert dat als hij bij het verkrijgen van foto’s en dergelijke van gratis sites onderzoek moet doen naar de rechten van werken zonder identificerende informatie, dit de vrijheid van meningsuiting (artikel 21 van de Japanse Grondwet) zou schaden, en dat het voldoende zou zijn om de foto’s te verwijderen na een waarschuwing.

Echter, zelfs als de verweerder de foto’s van een gratis site heeft verkregen, is het vanzelfsprekend dat hij het gebruik van werken waarvan de identificerende informatie en rechten onduidelijk zijn, moet vermijden, aangezien er een mogelijkheid is dat hij het auteursrecht en dergelijke schendt, en er is geen reden om te denken dat hij onmiddellijk van zijn verantwoordelijkheid kan worden ontheven door simpelweg de foto’s te verwijderen na een waarschuwing. De argumenten van de verweerder zijn gebaseerd op zijn eigen opvattingen en kunnen niet worden aanvaard.

Met andere woorden, zelfs als u foto’s van een gratis site haalt, als u foto’s gebruikt waarvan de bron onbekend is, kunt u voorzien dat u het auteursrecht en dergelijke zou kunnen schenden, dus u kunt niet ontsnappen aan de verantwoordelijkheid. Zelfs als u een afbeelding gebruikt waarvan u dacht dat het gratis materiaal was, maar dat niet was, moet u voorzichtig zijn, omdat er een mogelijkheid is dat u aansprakelijk wordt gesteld voor schadevergoeding, zelfs als u beweert dat u dacht dat het gratis materiaal was.

Echter, zelfs als u een afbeelding gebruikt waarvan u dacht dat het gratis materiaal was, maar dat niet was, kan er theoretisch gezien een situatie zijn waarin de aansprakelijkheid voor schadevergoeding wordt ontkend als er bijzondere omstandigheden zijn waarin opzet of nalatigheid niet kan worden erkend.

Verzoek tot stopzetting van inbreukmakende handelingen, enz. ②

Artikel 112 van de Japanse Auteurswet (Copyright Law) bepaalt de volgende verzoeken:

• Verzoek tot stopzetting van inbreukmakende handelingen tegen de dader (Artikel 112, lid 1, van de Japanse Auteurswet)
• Verzoek tot preventie van inbreukmakende handelingen tegen de dader (Artikel 112, lid 1, van de Japanse Auteurswet)
• Verzoek om maatregelen die nodig zijn voor de stopzetting of preventie van inbreuk, zoals de vernietiging van objecten die de inbreukmakende handeling vormen, objecten die zijn gemaakt door de inbreukmakende handeling, of machines of instrumenten die uitsluitend voor de inbreukmakende handeling worden gebruikt (Artikel 112, lid 2, van de Japanse Auteurswet, dit verzoek kan alleen worden gedaan in combinatie met een van de bovenstaande verzoeken.)

Terwijl het verzoek onder ① bedoeld is om schadevergoeding te bieden voor de persoon wiens auteursrechten, enz. zijn geschonden, is het verzoek onder ② bedoeld om de inbreuk op rechten zoals auteursrechten zelf te stoppen. Er is een verschil in de inhoud van het verzoek tussen ① en ②.

Verschil tussen ① en ②: De noodzaak van opzet of nalatigheid

Theoretisch gezien kunnen ① en ② onderscheiden worden vanuit het perspectief van de noodzaak van opzet of nalatigheid. Zoals eerder vermeld, was ‘opzet of nalatigheid’ noodzakelijk om een claim onder ① te erkennen.

Aan de andere kant, voor een claim onder ②, is het niet noodzakelijk dat de overtreder opzettelijk of nalatig was in de overtreding. Op deze manier kunnen claims ① en ② onderscheiden worden vanuit het perspectief van de noodzaak van opzet of nalatigheid.

Samenvatting

We hebben de wettelijke verantwoordelijkheid uitgelegd die ontstaat wanneer u afbeeldingen en dergelijke gebruikt waarvan u denkt dat ze gratis materiaal zijn, maar dat in werkelijkheid niet zijn. Zelfs als u niet wist dat het geen gratis materiaal was, kunt u wettelijk aansprakelijk worden gesteld als u dergelijke afbeeldingen voor knoppen of pictogrammen gebruikt. Daarom, als u afbeeldingen en dergelijke die door anderen worden aangeboden voor knoppen of pictogrammen wilt gebruiken, is het beter om ze niet te gebruiken als u denkt dat ze waarschijnlijk gratis materiaal zijn, maar u heeft geen zekerheid. Gebruik afbeeldingen en dergelijke die door anderen worden aangeboden voor knoppen of pictogrammen alleen als u objectief zeker kunt zeggen dat ze gratis materiaal zijn.