Is het onmogelijk om de dader te identificeren bij auteursrechtschendingen op Twitter en Instagram?

Het is algemeen bekend dat als je illegale berichten plaatst op het internet, je identiteit kan worden achterhaald en je mogelijk aansprakelijk wordt gesteld voor schadevergoeding. Echter,

• Op Twitter, Facebook, Instagram (enz.)
• Inbreuk op intellectuele eigendomsrechten zoals auteursrechten en handelsmerkrechten

kan het in het geval van dergelijke berichten onmogelijk zijn om de identiteit van de persoon te achterhalen. Vanuit het perspectief van de dader,

Als het gaat om dergelijke berichten op de bovengenoemde sites, is er geen kans dat je identiteit wordt achterhaald, hoeveel je er ook plaatst. Het ergste dat kan gebeuren is dat je bericht wordt verwijderd of je account wordt verbannen, dus je kunt gewoon doorgaan met het plaatsen van dergelijke berichten met een wegwerpaccount.

Dit is de huidige situatie, hoewel het nog onduidelijk is hoe dit in de toekomst zal worden aangepakt. Natuurlijk is het niet de bedoeling om illegale berichten aan te moedigen, maar we zullen uitleggen welke problemen er zijn en waarom er een kans is dat dit gebeurt.

Om een overzicht te geven, het komt grotendeels neer op het volgende:

1. De Provider Liability Limitation Act, die het identificeren van de poster toestaat, kan zo worden geïnterpreteerd dat het niet mogelijk is om een openbaarmaking van naam en adres te eisen als het IP-adres op het moment van posten niet bekend is.
2. Twitter, Facebook, Instagram registreren in principe niet het ‘IP-adres op het moment van posten’ in hun systemen, ze bewaren alleen het ‘IP-adres op het moment van inloggen’.
3. Wat betreft de vraag of een openbaarmaking van naam en adres kan worden geëist op basis van het ‘IP-adres op het moment van inloggen’, neigen rechtbanken die zich bezighouden met intellectueel eigendom ertoe om te zeggen dat dit ‘wettelijk niet is toegestaan’.

We zullen deze punten hieronder in volgorde bespreken.

Het probleem van het “IP-adres bij inloggen”

Wat is de procedure voor het aanvragen van openbaarmaking van de afzenderinformatie?

Eerst en vooral, de identificatie van de zogenaamde illegale poster, of in juridische termen, het verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie, volgt de onderstaande procedure:

1. Vraag de beheerder van de site waar de dader heeft gepost om de ‘IP-adres’ te onthullen op het moment van de illegale post.
2. Ontvang de openbaarmaking van het ‘IP-adres’ op het moment van de illegale post. Als het IP-adres bekend is, kan de provider worden geïdentificeerd.
3. Vraag de betreffende provider om de ‘naam en het adres van de contractant die op het moment van de illegale post aan het betreffende IP-adres was toegewezen’ te onthullen.
4. Ontvang de openbaarmaking van de naam en het adres van de provider.

En beide zijn toegestaan op basis van de volgende bepalingen in de Japanse ‘Provider Liability Limitation Law’.

Iedereen die logs heeft die betrekking hebben op illegale posts die inbreuk maken op rechten, moet de informatie over de poster die uit de logs kan worden afgeleid, openbaar maken. (※)

Voor de daadwerkelijke artikelen en dergelijke, raadpleeg een ander artikel over het verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie voor een gedetailleerde uitleg.

https://monolith.law/reputation/provider-liability-limitation-law[ja]

De betekenis van de wettelijke term “met betrekking tot inbreuk”

Nu, het probleem hier is de bovengenoemde term “met betrekking tot inbreuk”. Dit verwijst typisch naar, bijvoorbeeld, de communicatie op het moment van het plaatsen van een illegale post op 5chan, zoals de bovenstaande stroom aangeeft. Echter, sites zoals Twitter, Facebook en Instagram registreren in feite niet de informatie van het “IP-adres op het moment van een bepaalde post” vanuit een systeemtechnisch perspectief. Wat deze sites registreren, is alleen het IP-adres op het moment van inloggen. Dus, als een gebruiker bijvoorbeeld een illegale post op Twitter plaatst, zal de betreffende gebruiker:

1. Eerst inloggen vanaf een bepaald IP-adres
2. Terwijl hij ingelogd blijft, een illegale tweet plaatsen

Hoewel het IP-adres logboek van het inloggen in het bovenstaande deel 1 wordt geregistreerd, wordt het IP-adres op het moment van de tweet (post) in deel 2 niet geregistreerd. Dit geldt ook voor Facebook, Instagram en dergelijke.

Proces voor het identificeren van posters op Twitter en dergelijke

Wanneer we proberen de poster van illegale berichten op platforms zoals Twitter te identificeren, volgen we de onderstaande stappen:

1. We vragen de beheerder van de site waar de dader de post heeft geplaatst (Twitter) om de ‘IP-adres bij illegale post’ & ‘IP-adres bij het inloggen op het betreffende account’ te onthullen.
2. Omdat het ‘IP-adres bij illegale post’ niet in de log wordt opgeslagen, onthult Twitter alleen het ‘IP-adres bij het inloggen op het betreffende account’. Als het IP-adres bekend is, kan de provider worden geïdentificeerd.
3. We vragen de betreffende provider om de ‘naam en adres van de contractant aan wie het betreffende IP-adres was toegewezen op de datum en tijd van inloggen voor en na de illegale post’ te onthullen.

Het probleem is of stap 3 wordt toegestaan of niet. Stap 1 is vrij standaard, en een advocatenkantoor met expertise in dit gebied zou dit normaal gesproken kunnen doen, net als bij reguliere reputatieschade gerelateerde rechtszaken. Ons kantoor heeft bijvoorbeeld de volgende ervaring:

https://monolith.law/reputation/instagram-spoofing[ja]

“Ingelogde persoon” ≒ “Persoon die heeft gepost”

Als we er logisch over nadenken, is de kans zeer groot dat de volgende drie punten overeenkomen:

• De abonnee aan wie het betreffende IP-adres was toegewezen op het moment van inloggen
• De abonnee van de lijn op het moment van de illegale tweet

Dit komt omdat diensten zoals Twitter vereisen dat je inlogt om te kunnen posten, en normaal gesproken is er maar één gebruiker die een bepaald account gebruikt. Echter, in de wettekst staat zoals hierboven aangegeven, en het probleem is of de log op het moment van inloggen kan worden beschouwd als een “inbreukmakende” log.

En in de praktijk, omdat Twitter, Facebook en Instagram, zoals hierboven vermeld, de log van het IP-adres op het moment van posten niet registreren, als wordt gezegd dat “de log op het moment van inloggen kan niet worden beschouwd als een inbreukmakende log”, wordt het onmogelijk om de bovenstaande drie adressen en namen te onthullen, en ongeacht welke illegale post wordt gemaakt, wordt het onmogelijk om de dader te identificeren.

Of een rechtbank toestemming geeft voor het openbaar maken van naam en adres kan verschillen

Elke rechtbank maakt een onafhankelijke beoordeling

Om te beginnen met de conclusie op dit moment, met betrekking tot dit probleem, tonen het Tokyo High Court en het Intellectual Property High Court verschillende (interpreteerbare) oordelen.

Over het algemeen kan er in een rechtszaak, bijvoorbeeld over een bepaald probleem, een verschil in oordeel zijn tussen de Tokyo District Court en de Osaka District Court. Omdat rechters onafhankelijk een probleem onderzoeken, is het mogelijk dat de oordelen verschillen. In dergelijke gevallen, als het proces doorgaat naar de tweede en derde instantie, zal uiteindelijk het Supreme Court een mening geven, die de “jurisprudentie” wordt.

Rechtbanken volgen over het algemeen het oordeel van de rechtbank die direct boven hen staat. Dus bijvoorbeeld, de Tokyo District Court volgt het oordeel van de Tokyo High Court, en alle rechtbanken behalve het Supreme Court volgen het oordeel van het Supreme Court, dus het oordeel van het Supreme Court wordt in feite de regel, de “jurisprudentie”, die alle volgende rechtbanken volgen.

Behandeling van algemene zaken en intellectuele eigendomszaken

Om het nog ingewikkelder te maken, de rechtbanken in Tokyo hebben, grofweg,

• Voor algemene zaken: Tokyo District Court (afdeling die algemene zaken behandelt) → Tokyo High Court → Supreme Court
• Voor intellectuele eigendomszaken: Intellectual Property Division van de Tokyo District Court → Intellectual Property High Court → Supreme Court

Er zijn dus twee grote stromingen. Algemene zaken en intellectuele eigendomszaken worden behandeld door verschillende hogere rechtbanken, zelfs tot aan de tweede instantie. En als gevolg hiervan,

Zelfs binnen dezelfde rechtbanken in Tokyo, kunnen er gevallen zijn waarin het Tokyo High Court en het Intellectual Property High Court verschillende oordelen geven, en in dit geval kunnen de afdeling die algemene zaken behandelt en de Intellectual Property Division ook verschillende oordelen geven in de eerste instantie.

Dit fenomeen kan zich voordoen.

…Het verhaal is ingewikkeld, dus de inleiding is onvermijdelijk lang geworden, maar met betrekking tot het probleem van “IP-adressen bij het inloggen”, hebben het Tokyo High Court en het Intellectual Property High Court elk de volgende oordelen gegeven.

De Hoge Raad van Tokio heeft ingestemd met de openbaarmaking van naam en adres

De ‘identiteitsdiefstal’ zaak van 2017 (Heisei 29)

De Hoge Raad van Tokio heeft een uitspraak gedaan in een zaak over zogenaamde ‘identiteitsdiefstal’ op Twitter, een zaak over inbreuk op het recht op naam en portretrecht, zoals hieronder beschreven.

① Het mechanisme van Twitter houdt in dat je inlogt op een ingesteld account (verzending van inloginformatie) en berichten plaatst terwijl je bent ingelogd (verzending van inbreukmakende informatie) (de volledige strekking van het argument), en dat de verzending van inloginformatie essentieel is voor de verzending van inbreukmakende informatie, ② Artikel 4, lid 1, van de Japanse wet bepaalt niet ‘informatie over de afzender van de inbreukmakende informatie’, maar ‘informatie over de afzender met betrekking tot de inbreuk op rechten’ in een enigszins bredere zin, en het wordt geïnterpreteerd dat het ook toegestaan is om informatie over de afzender te onthullen die wordt begrepen uit de inbreukmakende informatie zelf, evenals informatie over de afzender die wordt begrepen met betrekking tot de inbreukmakende informatie. Daarom moet worden gezegd dat de informatie over de afzender die wordt begrepen wanneer de inloginformatie wordt verzonden, ook kan vallen onder de ‘informatie over de afzender met betrekking tot de inbreuk op rechten’ zoals bepaald in artikel 4, lid 1, van de wet.

Hoge Raad van Tokio, 2017 (Heisei 29) (Ne) 5572

Het is een beetje ingewikkeld, maar in wezen,

• Vanwege de manier waarop Twitter werkt, kun je niet posten zonder in te loggen
• Volgens de wettekst is het niet noodzakelijk beperkt tot ‘op het moment van posten’, en ‘met betrekking tot inbreuk’ is een enigszins brede bepaling

Dus zelfs in gevallen waar alleen het IP-adres op het moment van inloggen wordt onthuld, zou de provider de naam en het adres moeten onthullen, volgens de uitspraak.

Waarom zogenaamde ‘identiteitsdiefstal’ illegaal kan worden genoemd, wordt in detail uitgelegd in het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/spoofing-dentityright[ja]

Over de mogelijkheid dat de persoon die inlogt en de persoon die post verschilt

Natuurlijk is er in abstracte zin de mogelijkheid dat de persoon die inlogt en de persoon die post verschillen, maar met betrekking tot dit probleem zegt hetzelfde vonnis,

De IP-adressen en dergelijke die de beklaagde in bezit heeft, zijn slechts een deel van de IP-adressen en tijdstempels op het moment dat er op het betreffende account werd ingelogd, en het wordt erkend dat er naast het betreffende IP-adres een aanzienlijk aantal IP-adressen en tijdstempels bestaan op het moment dat er op het betreffende account werd ingelogd.
Echter, over het algemeen is het niet ongewoon dat dezelfde persoon blijft inloggen op hetzelfde account gedurende meer dan een jaar, terwijl hij IP-adressen toegewezen krijgt van meerdere providers. En zoals hierboven vermeld, omdat het mechanisme van Twitter inhoudt dat je inlogt op een ingesteld account (verzending van inloginformatie) en berichten plaatst terwijl je bent ingelogd (verzending van inbreukmakende informatie), ongeacht de tijdelijke volgorde, wordt erkend dat de kans groot is dat de persoon die inlogt en de persoon die post dezelfde zijn, terwijl er geen omstandigheden zijn die de bovengenoemde identiteit belemmeren, zoals het feit dat het betreffende account wordt gebruikt door een bedrijf voor zakelijke doeleinden, of dat de gebruiker van het account is veranderd, enz.

Hoge Raad van Tokio, 2017 (Heisei 29) (Ne) 5572

Om het eenvoudig samen te vatten,

• Zelfs als het betreffende account wordt ingelogd vanaf verschillende provider IP-adressen, is het niet ongewoon dat dezelfde persoon gebruik maakt van meerdere lijnen (bijvoorbeeld thuislijn, bedrijfslijn, smartphone lijn, hotel lijn op reis etc.)
• Er lijken geen omstandigheden te zijn die erop wijzen dat het account wordt gebruikt voor zakelijke doeleinden door een bedrijf, of dat de gebruiker van het account is veranderd, etc.

Gezien het bovenstaande, zou de openbaarmaking niet moeten worden ontkend op basis van dergelijke abstracte mogelijkheden, volgens het oordeel.

Intellectueel Eigendom Hooggerechtshof weigert openbaarmaking van naam en adres

De zaak van ongeautoriseerde publicatie van foto’s in 2016 (Heisei 28)

In reactie hierop heeft het Intellectueel Eigendom Hooggerechtshof het volgende vonnis uitgesproken in een zaak van ongeautoriseerde publicatie van foto’s (schending van auteursrechten) op Instagram:

Artikel 4, lid 1, van de Japanse Wet op de Beperking van de Aansprakelijkheid van Providers (Provider Liability Limitation Act) bepaalt dat… Daarom zijn zaken die geen verband houden met de verzending van de inbreukmakende informatie niet inbegrepen in de “IP-adressen met betrekking tot de inbreukmakende informatie” van de verordening nr. 4, en de tijdstempels die geen verband houden met de verzending van de inbreukmakende informatie vallen niet onder de “datum en tijd waarop de inbreukmakende informatie is verzonden” van hetzelfde nummer 7.

Intellectueel Eigendom Hooggerechtshof 2016 (Heisei 28) (Ne) 10101

Om het eenvoudig te zeggen, “met betrekking tot de inbreuk” betekent, als je de woorden letterlijk leest, “op het moment van de illegale post”, en het is niet mogelijk om de openbaarmaking van naam en adres op basis van het IP-adres op het moment van inloggen toe te staan.

Is de conclusie “onmogelijk om naam en adres te openbaren” onredelijk?

Echter, in de praktijk, als dit zo wordt geoordeeld, dan is het onmogelijk om naam en adres te openbaren op diensten die geen IP-adreslogboeken van de posttijd bewaren, zoals Twitter, Facebook en Instagram. De eiser heeft dit argument in deze zaak naar voren gebracht, maar het Intellectueel Eigendom Hooggerechtshof heeft hierover het volgende gezegd:

De (wet) is een bepaling die is ingesteld om een evenwicht te vinden tussen de rechten en belangen van de zender, zoals privacy, vrijheid van meningsuiting, geheimhouding van communicatie, en de belangen van degenen wiens rechten zijn geschonden, zoals het stopzetten van de schending en het herstel van de schade. De Provider Liability Limitation Act erkent het recht om informatie van de zender te openbaren binnen deze grenzen. En… in de Provider Liability Limitation Act en de verordening, het recht om openbaarmaking te eisen omvat niet het IP-adres op het moment van de laatste login en de tijdstempel daarvoor. Zelfs als we rekening houden met de bepalingen van de grondwet en hun doel, kunnen we niet concluderen dat de appellant het recht heeft om de openbaarmaking van informatie van de zender te eisen die niet in de wet is vastgelegd. Daarom blijft het argument van de appellant beperkt tot de wetgevende discussie en is het ongegrond.

Intellectueel Eigendom Hooggerechtshof 2016 (Heisei 28) (Ne) 10101

Om het eenvoudig samen te vatten:

• Personen die posten op Twitter, Facebook, Instagram, etc. hebben rechten en belangen zoals privacy, vrijheid van meningsuiting, en geheimhouding van communicatie
• Slachtoffers wiens rechten zijn geschonden door dergelijke posts hebben ook belangen zoals het recht om verwijdering te eisen en het herstel van schade

Daarom is het recht om informatie van de zender te openbaren onder de Provider Liability Limitation Act ingesteld om deze belangen in evenwicht te brengen. Ongeacht de discussie over het al dan niet wijzigen van de wet, kan een interpretatie die “openbaarmaking toestaat, zelfs door de woorden van de wet te verdraaien” niet worden toegestaan.

Hoewel het moeilijk te begrijpen is, zelfs als “openbaarmaking van naam en adres niet is toegestaan”, is het natuurlijk dat schending van auteursrechten illegaal is. Daarom is het mogelijk om verwijdering te eisen.

https://monolith.law/reputation/copyright-infringement-on-instagram[ja]

Er is geen uitspraak van de Hoge Raad en recente zaken zijn verdeeld

Over deze kwestie heeft de Hoge Raad nog geen uitspraak gedaan. Zoals hierboven vermeld, hebben het Tokyo High Court en het Intellectual Property High Court in de relatief recente jaren van Heisei 28 en 29 (2016 en 2017) verschillende (zo te interpreteren) uitspraken gedaan, waardoor er sinds Heisei 30 (2018) ook verdeeldheid is in de eerste aanleg.

De zaak in Osaka in Heisei 30 (2018) erkent openbaarmaking

Over het algemeen, wanneer bedrijven en verschillende organisaties een Twitter-account hebben en artikelen over hun activiteiten posten met behulp van dit account, is het gemakkelijk voor te stellen dat meerdere leden van de organisatie of groep posten vanaf hetzelfde account, of dat meerdere mensen tegelijkertijd inloggen op hetzelfde account. Echter, het is moeilijk te erkennen dat het betreffende account betrekking heeft op het bezit of gebruik van een groep of organisatie (van de accountnaam of gebruikersnaam). Bovendien, gezien de continuïteit van de inhoud van de posts in kwestie in deze zaak, is het moeilijk te denken dat meerdere mensen deze posts afzonderlijk hebben gemaakt. Er zijn geen concrete omstandigheden die suggereren dat meerdere mensen het betreffende account gezamenlijk hebben gebruikt om posts te maken, of dat meerdere mensen tegelijkertijd hebben ingelogd op het betreffende account.

Osaka District Court Heisei 30 (2018) (Wa) No. 1917

De rechtbank van Osaka heeft, zoals hierboven vermeld, geoordeeld dat “als het een account is dat door dezelfde persoon wordt gebruikt (zoals het lijkt), het adres en de naam moeten worden onthuld, zelfs met het IP-adres op het moment van inloggen”.

De Intellectual Property Division van de Tokyo District Court in Reiwa 2 (2020) erkent geen openbaarmaking

De woorden van de (wet) zijn duidelijk gericht op de informatie van de inbreukmaker zelf vanuit de tekst en de reden, en (weglating), en als de persoonlijke informatie zoals het adres en de naam met betrekking tot het IP-adres van iemand anders dan de persoon die de betreffende post heeft gemaakt, wordt onthuld, zal dit resulteren in een ongerechtvaardigde inbreuk op de geheimhouding van de communicatie en de privacy van die persoon. Gezien dit, is het moeilijk om direct de bovenstaande interpretatie af te leiden uit de noodzaak om de mogelijkheid van een rechtmatige uitoefening van rechten door het slachtoffer te waarborgen, buiten de tekst en de reden van de bepaling.

Tokyo District Court Reiwa 1 (2019) (Wa) No. 14446

De Intellectual Property Division van de Tokyo District Court heeft in een zaak van ongeautoriseerde publicatie van foto’s op Instagram (schending van auteursrechten) geoordeeld dat “of het een account is dat door dezelfde persoon wordt gebruikt (zoals het lijkt)” niet wordt beoordeeld, en de woorden van de wettelijke bepaling worden voorrang gegeven.

In ieder geval in de rechtbanken van Tokyo,

• De algemene civiele afdelingen buiten de Intellectual Property Division zijn niet noodzakelijkerwijs gebonden aan de woorden van de wet, en maken een oordeel met inachtneming van de mogelijkheid dat het adres en de naam kunnen worden onthuld, zelfs met het IP-adres op het moment van inloggen
• De Intellectual Property Division geeft voorrang aan de woorden van de wet en overweegt in de richting van het niet erkennen van de openbaarmaking van het adres en de naam in het geval van het IP-adres op het moment van inloggen

Er kan worden gezegd dat er een dergelijke trend is.

Samenvatting

De staat van onidentificeerbaarheid is duidelijk onrechtvaardig

Als deze beoordeling blijft voortduren, is het waarschijnlijk dat diensten zoals Twitter, Facebook en Instagram, die geen logboeken van IP-adressen bijhouden op het moment van posten en alleen IP-adressen bijhouden bij het inloggen, geen adres- en naamopenbaarmaking kunnen ontvangen bij de intellectuele eigendomsafdeling van de rechtbank van Tokio en het Hooggerechtshof voor intellectueel eigendom. Bovendien is er nog geen geval waarin het Hooggerechtshof een beroep heeft aanvaard over dit probleem, dus het is onduidelijk wanneer we een oordeel van het Hooggerechtshof kunnen vragen.

Op Twitter, Facebook en Instagram, hoeveel inbreuk op het auteursrecht (en intellectuele eigendomsrechten) ook wordt gemaakt, is het duidelijk onrechtvaardig om te concluderen dat de poster niet kan worden geïdentificeerd. Dit artikel is niet bedoeld om inbreuk op het auteursrecht op deze sites aan te moedigen, maar als een advocatenkantoor dat veel van dergelijke zaken behandelt, moeten we zeggen dat er momenteel geen duidelijk antwoord is op de vraag hoe de dader van inbreuk op het auteursrecht (enz.) op Twitter, Facebook en Instagram kan worden geïdentificeerd.

In abstracte termen zijn de volgende mogelijkheden:

Mogelijkheid van strafrechtelijke procedures

Als je de openbaarmaking van het IP-adres bij het inloggen kunt ontvangen, is de provider bekend, dus het lijkt erop dat je een inbreuk op het auteursrecht kunt aanklagen en de politie kunt vragen om een onderzoek naar de betreffende provider uit te voeren. De bovengenoemde ‘Japanse Provider Liability Limitation Law’ is bedoeld om adres- en naamopenbaarmaking van de provider te ontvangen door middel van civiele methoden, en de politie kan logopenbaarmaking van de provider vragen met haar onderzoeksbevoegdheid.

Echter,

• Hoe serieus de Japanse politie een onderzoek zal uitvoeren in gevallen van inbreuk op het auteursrecht, enz.
• Op civiel niveau wordt geoordeeld dat “het niet kan worden gezegd dat de persoon die inlogde dezelfde is als de poster”, dus er is een kans dat hetzelfde oordeel wordt gegeven in een strafrechtelijke procedure (als gevolg hiervan heeft de politie de neiging om het behandelen van zaken en onderzoeken te vermijden)

Er zijn dergelijke zorgen.

Mogelijkheid van wetswijziging

De huidige ‘Japanse Provider Liability Limitation Law’ is,

• In principe heeft het slachtoffer geen recht om de openbaarmaking van informatie over de dader te vragen onder de grondwet en het burgerlijk recht
• De ‘Japanse Provider Liability Limitation Law’ is een uitzondering op het bovenstaande principe en erkent uitzonderlijk de openbaarmaking in “bepaalde gevallen”

Een wet die is gemaakt met deze structuur, en het feit dat “bepaalde gevallen” te smal zijn, is de essentie van het probleem. Hoewel een wetswijziging de meest fundamentele oplossing is, is een wetswijziging in de praktijk niet eenvoudig.