Wat is er veranderd met de wijziging van de Japanse Designwet in 2019 (Gregoriaanse kalenderjaar)? Uitleg over 3 specifieke punten

De Wet op het Ontwerprecht, een wet die ontwerpen beschermt.

Om het eenvoudig te zeggen, het is een wet die kan worden gebruikt om maatregelen te nemen tegen imitaties, zoals kopieën en soortgelijke producten. Deze Wet op het Ontwerprecht is in mei 2019 (Heisei 31) gewijzigd.

De belangrijkste punten van deze wijziging zijn de volgende drie:

• Uitbreiding van de beschermingsdoelstellingen
• Herziening van het gerelateerde ontwerpsysteem
• Verlenging van de duur van het ontwerprecht

In dit artikel leggen we vooral de ‘uitbreiding van de beschermingsdoelstellingen’ uit in de recente wijziging van de Japanse Wet op het Ontwerprecht.

Ontwerprechten en Ontwerpwet

Artikel 1 van de Japanse Ontwerpwet stelt: “Het doel van deze wet is om het creëren van ontwerpen te bevorderen en bij te dragen aan de ontwikkeling van de industrie door de bescherming en het gebruik van ontwerpen te bevorderen.”

Om dit ontwerprecht te verkrijgen, net als bij patenten en handelsmerken, is het noodzakelijk om een aanvraag in te dienen en te registreren bij het Japanse Octrooibureau. Echter, de volgende vereisten moeten worden voldaan:

1. Erkenning van industriële bruikbaarheid
2. Nieuwheid
3. Ontwerp is niet gemakkelijk te maken
4. Niet identiek of vergelijkbaar met een deel van een eerder aangevraagd ontwerp
5. Eén ontwerp per aanvraag

1. “Industriële bruikbaarheid” betekent dat het mogelijk is om met behulp van industriële technologie hetzelfde object herhaaldelijk en in grote hoeveelheden te produceren.

Met andere woorden, natuurlijke objecten zoals planten en dieren, en kunstwerken zoals schilderijen en beeldhouwwerken, die geen industriële bruikbaarheid hebben, kunnen niet als ontwerp worden geregistreerd.

2. “Nieuwheid” betekent dat het een nieuw ontwerp is. Ontwerpen die al bekend zijn in Japan en in het buitenland, ontwerpen die al gepubliceerd zijn in publicaties, ontwerpen die al openbaar zijn gemaakt op het internet, enz., hebben geen nieuwheid en kunnen daarom niet als ontwerp worden geregistreerd.

3. “Ontwerp is niet gemakkelijk te maken” betekent dat zelfs als het een nieuw en uniek object is, als andere bedrijven het gemakkelijk kunnen maken, het niet als ontwerp kan worden geregistreerd.

Ontwerpen die slechts vervangingen zijn van bekende ontwerpen, of ontwerpen die slechts veranderingen in plaatsing of verhoudingen zijn, kunnen niet als ontwerp worden geregistreerd.

4. “Eerder aangevraagd” wordt ook wel “prioriteitsprincipe” genoemd. Ontwerpen die identiek of vergelijkbaar zijn met een deel van een reeds geregistreerd ontwerp worden niet beschouwd als het creëren van een nieuw ontwerp en kunnen daarom niet als ontwerp worden geregistreerd.

5. “Eén ontwerp per aanvraag” is het basisprincipe van de aanvraag voor ontwerpregistratie. Voor twee objecten, zoals een balpen en een pennendoos, zijn twee afzonderlijke aanvragen nodig.

Echter, als uitzondering, kunnen objecten die bestaan uit twee of meer objecten gecombineerd tot één ontwerp, zoals een theekopje en een theepot, en objecten die veranderen in twee of meer vormen of kleuren, zoals een speelgoed dat verandert van een auto naar een vliegtuig, respectievelijk worden beschermd als “combinatieontwerp” en “dynamisch ontwerp”.

Om ontwerprechten te verkrijgen, moeten aan al deze vereisten worden voldaan.

https://monolith.law/corporate/design-package-color-law[ja]

Herschikking van het “Groepsontwerp” in het gerelateerde ontwerpsysteem

De Japanse Ontwerpwet stond al voor deze wijziging de registratie van “gerelateerde ontwerpen” toe.

Een gerelateerd ontwerp is een systeem waarbij een van de ontwerpen die een gelijkenis vertonen met dezelfde aanvrager als het hoofdontwerp wordt beschouwd, en de rest als gerelateerde ontwerpen, en waarbij ontwerpregistratie mogelijk is.

Volgens het principe van prioriteit kan alleen de eerste aanvrager een ontwerpregistratie ontvangen als er meerdere ontwerpaanvragen zijn op verschillende dagen voor vergelijkbare ontwerpen. Echter, het gerelateerde ontwerpsysteem is een uitzondering op dit principe. Het doel hiervan is om een groep ontwerpen te beschermen die gebaseerd zijn op een consistent ontwerpconcept door dezelfde aanvrager.

Onder de vorige Japanse Ontwerpwet werd inbreuk op ontwerprechten niet erkend voor ontwerpen die alleen vergelijkbaar waren met gerelateerde ontwerpen. Echter, met deze wijziging is het nu mogelijk om ontwerpregistratie te ontvangen als een gerelateerd ontwerp, zelfs voor ontwerpen die alleen vergelijkbaar zijn met het gerelateerde ontwerp, door het gerelateerde ontwerp als het hoofdontwerp te beschouwen.

Hierdoor kunnen ontwerpen die zijn ontwikkeld op basis van een consistent concept worden beschermd, en bijvoorbeeld in het geval van een modelwijziging van een auto, waarbij het ontwerp geleidelijk wordt veranderd, is het nu mogelijk om elk ontwerp te beschermen als een “groepsontwerp”.

Verlenging van de duur van het ontwerprecht

In de vorige versie van de Japanse Ontwerpwet (Design Law) was de duur van het ontwerprecht vastgesteld op ’20 jaar vanaf de datum van registratie van het ontwerp’. Echter, met deze wijziging is dit veranderd naar ’25 jaar vanaf de datum van aanvraag van de ontwerpregistratie’.

Bovendien is de duur van het ontwerprecht voor gerelateerde ontwerpen nu 25 jaar vanaf de datum van aanvraag van de basisontwerpregistratie.

De reden voor de verandering van ‘vanaf de datum van registratie van het ontwerp’ naar ‘vanaf de datum van aanvraag’ is dat het beheer van intellectueel eigendom gecompliceerd was omdat het verschilde van het octrooirecht, dat een periode van 20 jaar vanaf de datum van aanvraag hanteert.

Met de wijziging van 2006 werd de duur van het ontwerprecht, die tot dan toe 15 jaar was, verlengd tot 20 jaar. Met deze huidige wijziging is de startdatum veranderd en is de duur verlengd tot 25 jaar.

Uitbreiding van de beschermingsomvang

In deze wijziging is naast de verlenging van de overlevingsperiode ook de beschermingsomvang uitgebreid. Nieuw toegevoegd zijn afbeeldingen die niet op objecten zijn vastgelegd of weergegeven, het uiterlijk van gebouwen, interieurontwerpen, en dergelijke.

Voor deze wijziging was de bescherming onder de Japanse Designwet beperkt tot ‘objecten’ zoals auto’s en handtassen, en waren zaken die geen ‘objecten’ waren, zoals onroerend goed en niet-vaste stoffen, uitgesloten.

Echter, met deze wijziging is de beschermingsomvang uitgebreid en is het nu ook mogelijk om ‘afbeeldingen’, ‘gebouwen’ en ‘interieurontwerpen’ te registreren.

Afbeelding

Onder de vorige versie van de Japanse Designwet (Ontwerpwet), waren alleen afbeeldingen die op een object werden weergegeven of opgeslagen, zoals display- en bedieningsafbeeldingen, beschermd. Met andere woorden, afbeeldingen die op een server zijn opgeslagen en bij elk gebruik worden verzonden, of afbeeldingen die op iets anders dan een object, zoals een weg, worden geprojecteerd, waren niet inbegrepen.

Na de wijziging kunnen display- en bedieningsafbeeldingen zelf worden beschermd, ongeacht of ze op een object worden weergegeven of opgeslagen.

Daarom kunnen bijvoorbeeld schermen en pictogrammen van software en websites die via een netwerk worden aangeboden, evenals afbeeldingen die worden geprojecteerd op muren, vloeren en zelfs het menselijk lichaam, en afbeeldingen in velden zoals IoT en VR/AR, nu worden geregistreerd onder de Designwet.

Echter, niet alle afbeeldingen kunnen worden geregistreerd. Alleen display- en bedieningsafbeeldingen kunnen worden geregistreerd, terwijl afbeeldingen van games, films, televisie, decoratieve afbeeldingen zoals behang, foto’s en andere inhoud die geen verband houdt met de functie van het apparaat waarmee de afbeelding is verbonden, ook na de wijziging niet worden beschermd.

Architectuur

Voor de wijziging betekende het woord “goederen” in de Japanse Designwet (“Japanse Wet op het Ontwerprecht”) “roerende zaken die tastbaar zijn”, dus het was niet mogelijk om onroerend goed zoals gebouwen te beschermen met ontwerprechten.

Na de wijziging is het nu mogelijk om ontwerprechten te gebruiken om gebouwen zoals winkels en hotels, oftewel “architectuur” die onroerend goed is, te beschermen.

Volgens de beoordelingscriteria van de gewijzigde Japanse Designwet wordt “architectuur” gedefinieerd als een kunstmatige structuur, inclusief civiele constructies, die vastzit aan het land. Voorbeelden hiervan zijn commerciële gebouwen, woningen, fabrieken, maar ook stadions, bruggen, radiotorens en schoorstenen. Bovendien, zelfs als de verbinding niet sterk is, zoals bij “schoolgebouwen en gymzalen” of “commerciële gebouwen bestaande uit meerdere gebouwen”, is het mogelijk om meerdere gebouwen als één ontwerp te beschouwen als ze als één geheel kunnen worden geïmplementeerd.

Interieur

Onder de vorige Japanse Designwet konden ontwerpen van interieurs, bestaande uit meerdere items (zoals tafels, stoelen, verlichtingsarmaturen) of architecturale elementen (zoals muur- en vloerdecoraties), niet worden geregistreerd omdat ze niet voldeden aan de eis van ‘één ontwerp, één aanvraag’.

Na de wijziging kunnen ook ontwerpen van interieurs van winkels en dergelijke, bestaande uit meerdere items, muren, vloeren, plafonds, enz., worden geregistreerd als één ontwerp, mits ze voldoen aan de eis dat ze ‘een uniform esthetisch gevoel creëren’.

Niet alleen de interieurs van winkels en kantoren, maar ook die van accommodaties, medische faciliteiten, passagiersschepen, treinwagons, woonkamers, badkamers, enz., kunnen in aanmerking komen voor registratie onder de Designwet.

Om in aanmerking te komen voor registratie van een interieurontwerp onder de Designwet, moeten de volgende drie voorwaarden allemaal worden vervuld:

1. Het moet zich in het interieur van een winkel, kantoor of andere faciliteit bevinden
2. Het moet bestaan uit meerdere items, architecturale elementen of afbeeldingen onder de Designwet
3. Het moet een uniform esthetisch gevoel creëren als een geheel

Wat in één aanvraag kan worden opgenomen, is beperkt tot de interieurruimte van één faciliteit. Daarom wordt over het algemeen geoordeeld dat het niet voldoet aan de eisen voor een interieurontwerp als het fysiek gescheiden meerdere ruimtes omvat.

Echter, als muren of andere elementen die ruimtes scheiden, bijvoorbeeld transparant zijn en daardoor als een visueel continue ruimte worden waargenomen, worden ze behandeld als één ruimte.

Bovendien, zelfs als het meerdere ruimtes omvat, als deze ruimtes een gemeenschappelijk doel hebben en hun vorm en dergelijke als een geïntegreerd ontwerp worden erkend, worden ze behandeld als één interieurontwerp.

Tot nu toe was de bescherming van winkelontwerpen voornamelijk gebaseerd op de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie. Echter, de winkelontwerpen die onder deze wet worden beschermd, waren beperkt en de voorwaarden waren beperkt. Door deze wijziging kan het ontwerprecht een krachtig middel worden om de bescherming van winkelontwerpen te waarborgen, en dit trekt veel aandacht.

Samenvatting

De gewijzigde Japanse Designwet is in april 2020 (Reiwa 2) in werking getreden, en reeds zijn ontwerpen zoals de ‘Uniqlo PARK Yokohama Bayside winkel’ en het ‘Ueno Station Park Exit Station Building’ geregistreerd als architecturale ontwerpen, en de ‘Tsutaya Bookstore’ en ‘Kura Sushi Asakusa ROX winkel’ als interieurontwerpen.

Volgens het aantal aanvragen voor ontwerpregistratie voor nieuwe beschermingsobjecten, gepubliceerd door de Eerste Afdeling Ontwerp van het Japanse Octrooibureau in januari 2021 (Reiwa 3), zijn er 685 afbeeldingen, 294 gebouwen en 172 interieurs aangevraagd. Het gebruik van ontwerprechten in nieuwe gebieden wordt verwacht.

https://monolith.law/corporate/design-right-lawer-case[ja]