Wat zijn de juridische problemen waar men op moet letten bij het opstellen van een ICO (Initial Coin Offering) Witboek?

Het fondsenwervingsproces waarbij investeringen worden gezocht in ruil voor de uitgifte van virtuele valuta (tokens) wordt ICO (Initial Coin Offering) genoemd. Deze fondsenwervingsmethode, bekend als ICO, volgt een proces dat sterk lijkt op de bestaande IPO. In tegenstelling tot een IPO, is er bij een ICO geen wet die het schema direct reguleert, wat een hoge mate van ontwerpvrijheid en het voordeel van lagere administratieve en financiële kosten mogelijk maakt. Echter, het feit dat er geen wet bestaat die de “juiste manier om een ICO uit te voeren” reguleert, verhoogt aan de andere kant de moeilijkheidsgraad van het uitvoeren van een ICO met inachtneming van de naleving (voor een vergelijking tussen ICO en IPO, zie een apart artikel).

https://monolith.law/blockchain/comparison-ico-ipo[ja]

In zekere zin weerspiegelen de diverse kenmerken van een ICO, zoals de “vrijheid om niet gebonden te zijn aan uniforme procedures” en de “moeilijkheid om legale en illegale zaken te onderscheiden”, zich het best in de manier waarop het witboek wordt opgesteld. In dit artikel bespreken we de juridische kwesties die vaak problematisch zijn bij het uitvoeren van een ICO in relatie tot de inhoud van het witboek.

Er is geen ‘juiste’ manier om een whitepaper te schrijven

Een whitepaper in een ICO (Initial Coin Offering) verwijst naar een document dat het doel van de fondsenwerving, het gebruik van de verzamelde fondsen en het pad naar rendement voor investeerders beschrijft. Dit speelt een rol vergelijkbaar met de zogenaamde ‘prospectus’ in een IPO (Initial Public Offering). Echter, er bestaat geen specifieke template om een whitepaper correct te schrijven. Sterker nog, het is niet eens verplicht om een whitepaper te hebben om een ICO legaal uit te voeren.

In Japan is er geen wet die direct het schema van een ICO reguleert, dus de wet geeft ook geen duidelijke richtlijnen over ‘de juiste manier om een whitepaper te schrijven’. Daarom zijn er in de vele ICO’s die tot nu toe in Japan zijn uitgevoerd, veel originele en aantrekkelijke publicatiemedia gecreëerd. Door webmarketing gebaseerd op deze inhoud, is de aantrekkingskracht van tokens wijdverspreid en zijn er talloze gevallen waarin aanzienlijke investeringen zijn verzameld.

De wet leert ons niet hoe we een ‘aantrekkelijke’ whitepaper kunnen maken die investeerders aanspreekt. Echter, de wet geeft wel veel aanwijzingen over welke conflictrisico’s roekeloze contentmarketing kan veroorzaken. Zelfs als het primaire doel is om de aantrekkingskracht van tokens volledig over te brengen, wat zijn dan de minimale wettelijke vereisten die moeten worden nageleefd? Laten we dat hieronder bekijken.

Schrijfpraktijk van het witboek, rekening houdend met de bepalingen van de Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en Transacties (Wet op de Financiële Instrumenten en Transacties)

Wat is de Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Transacties?

Als de aard van de uitgegeven tokens overeenkomt met ‘effecten’ onder de Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Transacties (hierna aangeduid als de FIEA), dan vallen deze tokens onder de toepassing van de FIEA. De FIEA is een rechtsgebied dat tot doel heeft de bescherming van beleggers en de gezonde ontwikkeling van de handelsmarkt te bevorderen bij de uitgifte en handel van effecten.

Er is geen duidelijke definitie van ‘effecten’ in de FIEA, maar de wet somt de effecten op die onder haar toepassingsgebied vallen. Laten we eens kijken naar artikel 2 van de FIEA. Hier worden de specifieke soorten effecten die onder de FIEA vallen, één voor één opgesomd, waaronder staatsobligaties, bedrijfsobligaties, aandelen, enz.

Artikel 2 In deze wet wordt onder ‘effecten’ verstaan de volgende zaken:
1. Staatsobligaties
2. Lokale obligaties
3. Obligaties uitgegeven door een rechtspersoon volgens een speciale wet (met uitzondering van de volgende en de elfde items.)
4. Specifieke bedrijfsobligaties gedefinieerd in de Wet op de Securitisatie van Activa (Wet nr. 105 van 1998 (Heisei 10))
5. Bedrijfsobligaties (inclusief obligaties van wederzijdse bedrijven. Hetzelfde geldt hierna.)
6. Aandelen uitgegeven door een rechtspersoon opgericht volgens een speciale wet (met uitzondering van de volgende, de achtste en de elfde items.)
7. Preferente aandelen gedefinieerd in de Wet op Preferente Aandelen van Coöperatieve Financiële Instellingen (Wet nr. 44 van 1993 (Heisei 5), hierna aangeduid als de “Wet op Preferente Aandelen”)
8. Preferente aandelen of nieuwe preferente aandelen inschrijvingsrechten gedefinieerd in de Wet op de Securitisatie van Activa
9. Aandelen of nieuwe aandelen inschrijvingsrechten
10. Beleggingsfondsen of buitenlandse beleggingsfondsen gedefinieerd in de Wet op Beleggingsfondsen en Beleggingsmaatschappijen (Wet nr. 198 van 1951 (Showa 26))
11. Beleggingscertificaten, nieuwe beleggingsrechten inschrijvingsrechten, obligaties van beleggingsmaatschappijen of buitenlandse beleggingscertificaten gedefinieerd in de Wet op Beleggingsfondsen en Beleggingsmaatschappijen
(vervolg weggelaten)

Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Transacties (FIEA)

Overigens, onder het Burgerlijk Wetboek worden effecten gedefinieerd als ‘certificaten die privaatrechten met een vermogenswaarde vertegenwoordigen’, wat een veel ruimere definitie is dan effecten onder de FIEA.

De FIEA is een speciale wet van het Burgerlijk Wetboek (een rechtsgebied dat de algemene principes en theorieën specifiek wijzigt). Daarom, in vergelijking met de ruimere definitie van effecten onder het Burgerlijk Wetboek, worden financiële producten die een grotere vraag naar informatie openbaarmaking (zogenaamde disclosure) en preventie van oneerlijke handel zoals insider trading hebben, gereguleerd door de FIEA. Dit is een goed begrip om te hebben.

Zijn Cryptocurrencies ‘Waarde Papieren’?

Cryptocurrencies zijn niet opgenomen in de specifieke soorten ‘waardepapieren’ die worden opgesomd in de Japanse ‘Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs’ (金融商品取引法). Daarom zijn cryptocurrencies in principe niet onderworpen aan de regelgeving van deze wet. In feite is al duidelijk gemaakt dat de regelgeving van deze wet niet van toepassing is op bekende cryptocurrencies zoals Bitcoin, volgens de interpretatie van het Kabinet van Japan.

Echter, wanneer nieuwe tokens worden uitgegeven via een Initial Coin Offering (ICO), is het noodzakelijk om te onderzoeken of deze niet vallen onder de collectieve investeringsschema’s zoals gedefinieerd in artikel 2, paragraaf 2, subparagraaf 5 van de ‘Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs’.

Artikel 2
2 De rechten die moeten worden weergegeven op de waardepapieren die worden vermeld in de nummers 1 tot en met 15, 17 (met uitzondering van die met de kenmerken van de waardepapieren vermeld in nummer 16) en 18 van de vorige paragraaf, en de rechten die moeten worden weergegeven op de waardepapieren vermeld in nummer 16, 17 (beperkt tot die met de kenmerken van de waardepapieren vermeld in nummer 16) en 19 tot en met 21 van de vorige paragraaf, zoals bepaald bij Kabinetsbesluit (hierna “waardepapier weergegeven rechten” genoemd in deze en de volgende paragraaf), worden beschouwd als waardepapieren, zelfs als de waardepapieren die deze rechten weergeven niet zijn uitgegeven.
Vijf De rechten op basis van de overeenkomst van de vereniging zoals bepaald in artikel 667, paragraaf 1 van het Burgerlijk Wetboek (Wet nr. 89 van 1896), de overeenkomst van de anonieme vereniging zoals bepaald in artikel 535 van het Handelswetboek (Wet nr. 48 van 1899), de overeenkomst van de investeringsmaatschappij met beperkte aansprakelijkheid zoals bepaald in artikel 3, paragraaf 1 van de Wet op de Overeenkomst van de Investeringsmaatschappij met Beperkte Aansprakelijkheid (Wet nr. 90 van 1998), of de overeenkomst van de onderneming met beperkte aansprakelijkheid zoals bepaald in artikel 3, paragraaf 1 van de Wet op de Overeenkomst van de Onderneming met Beperkte Aansprakelijkheid (Wet nr. 40 van 2005) (hierna “investeerders” genoemd in dit nummer), die geld (inclusief wat wordt beschouwd als dergelijk onder een Kabinetsbesluit) hebben geïnvesteerd of bijgedragen om een bedrijf (hierna “geïnvesteerd bedrijf” genoemd in dit nummer) uit te voeren, en die het recht hebben om dividenden van de winst die voortvloeit uit het geïnvesteerde bedrijf of de verdeling van de eigendommen met betrekking tot het geïnvesteerde bedrijf te ontvangen, worden beschouwd als waardepapieren, zelfs als ze geen rechten zijn die moeten worden weergegeven op effecten of certificaten, en de bepalingen van deze wet zijn van toepassing.
(Omitted)

Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs (金融商品取引法)

Om dit eenvoudig uit te leggen, zelfs als een effect dat is ontworpen om dividenden aan investeerders te betalen op basis van de winst gegenereerd door een bedrijf dat wordt uitgevoerd met geld geïnvesteerd door de investeerders, niet wordt vermeld als een waardepapier in de ‘Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs’, wordt het nog steeds beschouwd als onderworpen aan de regelgeving van deze wet. Daarom, wanneer nieuwe tokens worden uitgegeven via een ICO, als ze voldoen aan dit schema, zullen de diverse openbaarmakingsverplichtingen en rapportageverplichtingen van de ‘Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs’ van toepassing zijn op de uitvoerders van de ICO. Samengevat, in relatie tot de ‘Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs’, moeten de uitvoerders van een ICO bijzondere aandacht besteden aan de toepasselijkheid van collectieve investeringsschema’s.

Hoe moet u uiteindelijk een whitepaper schrijven?

In de praktijk is een veelvoorkomend probleem in relatie tot dit collectieve beleggingsfonds, hoe specifiek men moet zijn in het beschrijven van de winstverdeling aan investeerders in een whitepaper. Dit is vooral relevant in termen van hoe het wordt beschouwd als een financieel product onder de Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en de Uitwisseling (金商法), en of het wordt beschouwd als een verdeling gebaseerd op de winst van het bedrijf. Als men de lasten van de ICO-uitvoerder serieus neemt, die kunnen toenemen als gevolg van regulering onder de Wet op de Financiële Instrumenten en de Uitwisseling, zou een mogelijke aanpak kunnen zijn om zo min mogelijk specifieke details te geven over deze zaken. Aan de andere kant, als men het vertrouwen van de investeerders wil winnen door zo specifiek mogelijk te zijn over deze zaken, zou het ontwerpen van tokens als financiële producten onder de Wet op de Financiële Instrumenten en de Uitwisseling een optie kunnen zijn. Bij het maken van deze beslissingen, is het belangrijk dat de juridische verantwoordelijke rekening houdt met de strategie van de betreffende ICO, en er zijn zeker niet weinig punten waarop hij of zij discretie moet uitoefenen.

Rechtsgebieden om rekening mee te houden naast de Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Wisseltransacties

Vanuit het oogpunt van de inhoud van de whitepaper, zijn de rechtsgebieden waar men zich bewust van moet zijn niet beperkt tot de Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Wisseltransacties (金商法). Als het valt onder de definitie van ‘virtuele valuta’ in de Japanse Wet op Betalingsdiensten (資金決済法), is registratie als een virtuele valutawisselaar vereist. (Zie een apart artikel voor de definitie van virtuele valuta onder de Wet op Betalingsdiensten en de verplichtingen die aan de exploitant worden opgelegd.)

Daarnaast, als de token wordt beschouwd als elektronisch geld onder de Wet op Betalingsdiensten, ontstaat er een verplichting om geld bij de overheid te storten (in bewaring te geven) in overeenstemming met het uitgegeven bedrag van dat elektronisch geld. (Zie een apart artikel voor de definitie van elektronisch geld onder de Wet op Betalingsdiensten en de verplichtingen die aan de exploitant worden opgelegd.)

Samenvatting

In dit artikel hebben we ons gericht op de punten die vaak problematisch zijn in relatie tot de Wet op de Financiële Instrumenten en Transacties (Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en Transacties) bij het beschrijven van zaken in een whitepaper. Het schrijven van een whitepaper is niet alleen een kwestie van het overbrengen van de aantrekkelijkheid van een token, maar ook een inspanning om de rechten van de investeerders duidelijk te maken. Daarom is het belangrijk om in gedachten te houden dat de vraag hoe men verantwoording moet afleggen aan investeerders in principe een juridisch probleem is voor het bedrijf.

Zoals in dit artikel is geïntroduceerd, moeten de diverse wettelijke regels met betrekking tot ICO’s duidelijk worden onderscheiden en besproken, zowel in termen van formele taalkwesties in de whitepaper (dat wil zeggen, de keuze van woorden in de tekst die in het medium wordt gepubliceerd) als in termen van fundamentele problemen met betrekking tot het ontwerp van de token zelf. Daarom, in het streven naar een legale implementatie van de ICO, moet men niet alleen een juridische controle uitvoeren op de tekst van de whitepaper, maar ook controleren of er consistentie is tussen de inhoud van de whitepaper en de inspanningen die het bedrijf daadwerkelijk onderneemt.