Hoe om te gaan met kwaadwillende doorverkopers? Een expert legt 5 maatregelen uit

Tijdens de eerste golf van de uitbraak van het nieuwe coronavirus vorig jaar, verschenen er mensen die profiteerden van het tekort aan maskers door ze tegen hoge prijzen door te verkopen. Er waren gevallen waarin een doos met 50 maskers, die destijds voor ongeveer 500 yen werd verkocht, voor bijna tien keer dat bedrag werd verkocht.

Rond deze tijd begonnen mensen die zeldzame of schaarse producten op voorhand opkopen en ze tegen hoge prijzen doorverkopen om grote winsten te maken, ‘resellers’ te worden genoemd.

Het doorverkopen van iets dat je zelf hebt gekocht is op zichzelf niet illegaal, en veel mensen doen het als vanzelfsprekend op Yahoo Auctions of Mercari. Echter, het is kwalijk om de aankoop van gewone consumenten tegen de reguliere prijs te belemmeren en producten oneerlijk te verkrijgen om ze door te verkopen.

In dit artikel zullen we de illegaliteit van kwaadwillende doorverkopers en hoe ermee om te gaan in detail bespreken.

Voorbeelden van malafide doorverkopers

Veelvoorkomende praktijken bij malafide doorverkopers zijn illegale activiteiten in de fase van het verkrijgen van de producten voor doorverkoop. Concreet zijn er de volgende voorbeelden:

• Het misbruiken van periodieke verkoop die de eerste producten tegen een gereduceerde prijs aanbiedt, door alleen de eerste partij goedkoop te kopen en door te verkopen, zonder de betalingen voor de volgende keren te doen.
• Het inhuren van parttime werknemers of het aanmaken van meerdere accounts op het internet om producten die beperkt zijn tot “één per persoon” in grote hoeveelheden te kopen en door te verkopen.
• Het kopen en doorverkopen van producten die in de voorwaarden als “niet voor doorverkoop” zijn aangemerkt, terwijl de intentie om door te verkopen verborgen wordt gehouden.

Op deze manier zijn er verschillende methoden die door malafide doorverkopers worden gebruikt. In dit artikel willen we echter kijken naar de recent toenemende praktijk van “doorverkoop door misbruik van de eerste aankoopkorting bij periodieke aankopen”, en nadenken over de illegaliteit en mogelijke tegenmaatregelen.

Wat is doorverkoop die misbruik maakt van de eerste aankoopkorting?

Klanten die zich aanmelden voor een abonnement krijgen een korting (soms zelfs gratis) op hun eerste product. Ze kopen dit eerste product tegen een gereduceerde prijs en betalen met een creditcard.

Echter, ze zorgen ervoor dat ze niet kunnen betalen met de geregistreerde creditcard voor de tweede en volgende aankopen, waardoor ze alleen het eerste product tegen een gereduceerde prijs kopen. Dit is een kwaadaardige tactiek.

Dit wordt herhaald met meerdere accounts om een groot aantal producten goedkoop te kopen en door te verkopen. Wanneer de verkoper probeert de betaling voor de tweede en volgende aankopen te innen volgens het abonnementscontract, zijn er vaak valse namen en telefoonnummers geregistreerd, waardoor contact onmogelijk is.

Bovendien wordt het afleveradres van het product vaak op verschillende manieren weergegeven om het te laten lijken alsof het verschillende adressen zijn, zoals hieronder:

• ○○ straat ○○ nummer ○○
• ○○ straat ○○ nummer – ○○
• ○○ straat – ○○ – ○○ nummer
• ○○ straat – ○○ – ○○

In dergelijke gevallen kan het meer dan alleen doorverkoop zijn. Het kan mogelijk vallen onder ‘fraude’ voor het misleiden van de verkoper en het gebruik van de eerste aankoopkorting bij het kopen van het product om door te verkopen, of ‘belemmering van zakelijke activiteiten door bedrog’ voor het belasten van werknemers om contact op te nemen.

Strafrecht Artikel 246 (Fraude)
1. Een persoon die iemand bedriegt en eigendommen laat overdragen, wordt gestraft met een gevangenisstraf van maximaal tien jaar.
2. Een persoon die door de methode van het vorige lid onrechtmatig voordeel heeft verkregen op het gebied van eigendom, of dit aan een ander heeft laten verkrijgen, wordt op dezelfde manier behandeld.

Strafrecht Artikel 233 (Kredietbeschadiging en belemmering van zakelijke activiteiten/Belemmering van zakelijke activiteiten door bedrog)
Een persoon die valse geruchten verspreidt of bedrog gebruikt om iemands krediet te beschadigen of zijn zakelijke activiteiten te belemmeren, wordt gestraft met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of een boete van maximaal 500.000 yen.

In de volgende paragrafen zullen we in detail uitleggen hoe om te gaan met schade veroorzaakt door dergelijke kwaadaardige doorverkopers.

Aanpak van kwaadwillende doorverkopers

Een aangifte indienen voor fraude, belemmering van de bedrijfsvoering, enz.

Een aangifte is een melding die je indient bij het bevoegde politiebureau of het dichtstbijzijnde politiebureau wanneer je het slachtoffer bent geworden van een misdrijf. Dit kan ook mondeling worden gedaan.

Artikel 61 van de Japanse Richtlijnen voor Strafrechtelijk Onderzoek (Ontvangst van aangiften)
1. Een politieagent moet een melding van een misdrijf accepteren, ongeacht of het incident in kwestie binnen zijn jurisdictie valt.
2. Als de melding mondeling wordt gedaan, moet de melder worden gevraagd om een aangifteformulier (Bijlage Formulier Nr. 6) in te vullen of de politieagent moet dit voor hem doen. In dit geval kan het opstellen van een aangifte worden weggelaten als er een getuigenverklaring is opgesteld.

In gevallen zoals deze, moet de verkoper, die geen contact heeft met de kwaadwillende doorverkoper, de doorverkoper opsporen en laten arresteren om betaling van het resterende bedrag of schadevergoeding te eisen.

Echter, in het geval van een aangifte, is het aan de politie om te beslissen of er een onderzoek zal worden ingesteld. Als de schade gering is, of als het moeilijk wordt geacht om bewijs te verkrijgen dat het misdrijf ondersteunt, is het mogelijk dat de aangifte niet wordt geaccepteerd, of dat er weinig actie wordt ondernomen, zelfs als deze wel wordt geaccepteerd.

Indienen van een strafklacht voor fraude, belemmering van bedrijfsvoering, enz.

In tegenstelling tot een schadeclaim, ontstaat er een onderzoeksplicht voor de politie wanneer een ‘strafklacht’ wordt geaccepteerd. Onderzoek omvat activiteiten die nodig zijn voor het opstellen van een strafzaak, zoals het identificeren van de dader, het verzamelen van bewijs door huiszoekingen, enz. Afhankelijk van de ernst en de kwaadaardigheid van de schade, kan dit een van de opties zijn.

Artikel 241 van de Japanse Wet op de Strafvordering
Een klacht of aangifte moet schriftelijk of mondeling worden gedaan bij een officier van justitie of een gerechtelijke politieagent.
Een officier van justitie of een gerechtelijke politieagent moet een proces-verbaal opstellen wanneer hij een mondelinge klacht of aangifte ontvangt.

Artikel 63 van de Japanse Normen voor Misdaadonderzoek (Acceptatie van klachten, aangiften en zelfaangiften)
Een politieagent die een gerechtelijke politieagent is, moet, ongeacht of het incident zich binnen zijn jurisdictie bevindt, een klacht, aangifte of zelfaangifte accepteren volgens de bepalingen van deze sectie.
Een politieagent die een gerechtelijke inspecteur is, moet, wanneer er iemand is die een klacht, aangifte of zelfaangifte doet, deze onmiddellijk overdragen aan een politieagent die een gerechtelijke politieagent is.

Een strafklacht kan, net als een schadeclaim, zowel schriftelijk als mondeling worden ingediend, en het is in principe mogelijk om dit te doen bij een politiebureau buiten het rechtsgebied.

Maar in de praktijk raden we aan om het in te dienen bij het politiebureau dat verantwoordelijk is voor een van de volgende plaatsen om een passend onderzoek te kunnen uitvoeren:

• De plaats waar de schade daadwerkelijk is opgetreden
• De woonplaats van het slachtoffer
• De woonplaats van de dader

Artikel 242 van de Japanse Strafwet
Een gerechtelijke politieagent moet, wanneer hij een klacht of aangifte ontvangt, onmiddellijk de relevante documenten en bewijsstukken naar de officier van justitie sturen.

Hoewel de politie verplicht is om een klacht te accepteren, is er een kans dat ze deze om verschillende redenen niet accepteren als de schade gering is of er weinig informatie over de dader is. Echter, als u een advocaat, een expert in de wet, vraagt om de klacht op te stellen, is de kans groter dat deze wordt geaccepteerd.

Het verschil tussen een schadeaangifte en een aanklacht

Een ‘schadeaangifte’ is een melding aan de politie (onderzoeksinstelling) dat je slachtoffer bent geworden van een misdrijf, terwijl een ‘aanklacht’ een procedure is waarbij je de politie (onderzoeksinstelling) informeert dat je slachtoffer bent geworden van een misdrijf en vraagt om de dader te straffen.

Artikel 242 van de Japanse Wet op de Strafvordering
Wanneer een gerechtelijke politieagent een aanklacht of aangifte ontvangt, moet hij onmiddellijk de documenten en bewijsstukken met betrekking tot deze zaak naar de officier van justitie sturen.

Artikel 260 van de Japanse Wet op de Strafvordering
Wanneer een officier van justitie een aanklacht, aangifte of verzoek ontvangt over een incident, moet hij de aanklager, aangever of verzoeker onmiddellijk op de hoogte stellen wanneer hij een openbare aanklacht indient of besluit deze niet in te dienen. Hetzelfde geldt wanneer hij de openbare aanklacht intrekt of de zaak naar een andere officier van justitie stuurt.

Wanneer een aanklacht wordt geaccepteerd, moet de politie onmiddellijk een onderzoek instellen en de documenten en bewijsstukken met betrekking tot de aanklacht naar de officier van justitie sturen. Bovendien ontstaat er een verplichting voor de officier van justitie om de slachtoffers die de aanklacht hebben ingediend onmiddellijk op de hoogte te stellen van de beslissing om al dan niet te vervolgen.

Een strafrechtelijke aanklacht is een effectief middel als je een formeel onderzoek en straf wilt eisen tegen kwaadwillende doorverkopers. Echter, voor claims voor schadevergoeding moet je gebruik maken van middelen zoals schikking onderhandelingen of civiele rechtszaken.

Een waarschuwingsbrief sturen naar het betreffende adres onder de naam van een advocaat

Er is een kans dat een waarschuwingsbrief, verzonden door een verkoper die het slachtoffer is geworden van fraude of obstructie van bedrijfsactiviteiten door kwaadwillende doorverkopers, niet als officieel wordt beschouwd als deze onder hun eigen naam wordt verzonden.

Daarom, als een waarschuwingsbrief op naam van een advocaat wordt verzonden per aangetekende post met ontvangstbevestiging, zal Japan Post Co., Ltd. de inhoud van de ontvangen waarschuwingsbrief bevestigen. Het overbrengen van het feit dat de acties van de tegenpartij illegaal zijn en de legitieme eisen volgens de wet in de woorden van een advocaat, heeft een andere impact op de tegenpartij.

Echter, kwaadwillende doorverkopers die zich bewust zijn van hun illegaliteit en toch frauduleuze activiteiten ondernemen, kunnen hun ontvangstlocatie voor goederen wijzigen uit angst voor een mogelijk politieonderzoek als ze een waarschuwingsbrief ontvangen.

In het geval van een huurappartement, navraag doen naar de naam van de bewoner bij het beheerbedrijf

Over het algemeen zal een beheerbedrijf van een appartement de informatie van de bewoners niet aan derden bekendmaken, maar door gebruik te maken van het systeem dat is vastgelegd in de ‘Japanse Advocatenwet’, genaamd ‘Advocatenverzoek’, is er een mogelijkheid om informatie te verkrijgen, zoals de echte naam van een kwaadwillende doorverkoper.

Japanse Advocatenwet Artikel 23-2 (Verzoek om rapportage)
Een advocaat kan aan de advocatenvereniging waartoe hij behoort, voorstellen om een verzoek om rapportage over noodzakelijke zaken te doen door navraag te doen bij een openbaar kantoor of een openbare of particuliere organisatie met betrekking tot de zaak waarvoor hij is aangesteld. Als er een voorstel is gedaan, kan de betreffende advocatenvereniging dit weigeren als zij van mening is dat het voorstel niet passend is.
De advocatenvereniging kan, op basis van de bepalingen van het vorige lid, een verzoek om rapportage over noodzakelijke zaken doen door navraag te doen bij een openbaar kantoor of een openbare of particuliere organisatie.

In dit geval vraagt de advocaat niet rechtstreeks aan het beheerbedrijf van het appartement om informatie te verstrekken, maar dient hij een verzoek in bij de advocatenvereniging waartoe hij behoort, en als het wordt geacht noodzakelijk te zijn na beoordeling, zal de betreffende advocatenvereniging het beheerbedrijf van het appartement vragen om informatie te verstrekken.

Dit systeem wordt ook gebruikt wanneer men de beheerder van een website vraagt om informatie over de persoon die lasterlijke opmerkingen op het internet heeft geplaatst, en het wordt beschouwd als een van de effectieve methoden in dit geval.

Voor degenen die meer willen weten over ‘Advocatenverzoek’, hebben we een gedetailleerd artikel hieronder.

https://monolith.law/reputation/references-of-the-barassociations[ja]

Het inschakelen van een privédetective

Het inschakelen van een privédetective heeft als groot voordeel dat er geen onzekerheid is of de aanvraag wordt geaccepteerd, zoals bij een aangifte of strafklacht, en dat het onderzoek kan beginnen zodra de vergoeding is betaald.

Vooral bij onderzoeken die specifiek gericht zijn op het ‘benoemen’ en ‘adres’ op het bevolkingsregister, wat nodig is voor schadeclaims, is dit een optie. Echter, er zijn kosten aan verbonden en er is geen garantie dat er resultaten zullen zijn, dus het is een keuze met risico’s.

Vooral de laatste tijd is er een toename van oplichters die zich voordoen als detectives en zich richten op slachtoffers van fraude, dus het is belangrijk om voorzichtig te zijn bij het gebruik van deze diensten.

Samenvatting

We hebben de gevallen van kwaadwillende doorverkopers en het misbruik van ‘eerste aankoopkortingen voor doorverkoop’ besproken, evenals de volgende ‘5 maatregelen’ om dit tegen te gaan.

• Een aangifte indienen voor fraude, obstructie van zaken, enz.
• Een strafrechtelijke aanklacht indienen voor fraude, obstructie van zaken, enz.
• Een waarschuwingsbrief sturen op naam van een advocaat naar het betreffende adres
• In het geval van een huurappartement, de naam van de bewoner navragen bij het beheerbedrijf
• Een detective inhuren voor onderzoek

Met de verspreiding van het internet kan iedereen, overal en gemakkelijk producten verkrijgen en doorverkopen, wat heeft geleid tot de opkomst van kwaadwillende doorverkopers.

Wanneer bedrijven die periodieke verkoop hanteren de hier voorgestelde maatregelen willen implementeren, raden we aan om niet alleen te oordelen, maar vroegtijdig advies in te winnen bij een juridisch kantoor met gespecialiseerde juridische kennis en ruime ervaring om te bepalen welke maatregelen het meest geschikt zijn.

Als u meer wilt weten over de recente discussie over illegale doorverkoop van tickets, kunt u het onderstaande artikel raadplegen.