Uitleg over "Speciale Zakelijke Regelingen voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers, etc." onder de Japanse Wet op Financiële Instrumenten en Beurzen

De Japanse Financial Instruments and Exchange Act (Financiële Instrumenten en Beurswet) verplicht personen die financiële instrumentenhandel bedrijven in principe tot ‘registratie’ bij de minister-president van het kabinet. Dit is bedoeld om beleggersbescherming en de eerlijkheid en transparantie van de markt te waarborgen. Echter, dit strikte registratiesysteem kan een aanzienlijke tijds- en kostenbelasting vormen voor bepaalde financiële bedrijven, met name bij het opzetten en beheren van fondsen gericht op professionele beleggers, en kan een barrière vormen voor toetreding tot de markt.
Tegen deze achtergrond is op basis van artikel 63 van de Japanse Financial Instruments and Exchange Act het ‘Speciaal Bedrijf voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers’ ingevoerd. Dit systeem maakt het mogelijk om bepaalde fondsactiviteiten uit te voeren zonder de noodzaak van registratie als financiële instrumentenhandelaar, door enkel een ‘melding’ te doen bij de lokale financiële bureau. Hierdoor kan de periode van fondsoprichting tot operationele start aanzienlijk worden verkort, wat naar verwachting de markt zal stimuleren.
Dit systeem wordt gepositioneerd als een duidelijke uitzondering op het ‘registratie’-principe van de financiële instrumentenhandel, in de vorm van een ‘meldings’-regime. Deze benadering is bedoeld om de striktheid van de regelgeving te versoepelen en de markttoegang te bevorderen door zich te richten op professionele beleggers, voor wie de noodzaak van beleggersbescherming relatief laag is. Wanneer wordt aangenomen dat de kennis, ervaring en financiële situatie van de beleggers boven een bepaald niveau liggen, interpreteert men dat de wetgever geen behoefte heeft aan overmatige bescherming. Als gevolg hiervan wordt verwacht dat de reguleringskosten worden verlaagd en dat kapitaal efficiënter aan de markt wordt geleverd. Deze flexibiliteit in regelgeving kan dienen als een model voor het opzetten van een flexibel regelgevingssysteem in andere financiële sectoren of bij het ontwerpen van regelgeving voor toekomstige nieuwe financiële producten, afgestemd op de kenmerken van de doelgroep klanten.
Belangrijkste kenmerken van deze speciale dienstverlening onder Japans recht
Een van de meest opvallende kenmerken van de speciale dienstverlening voor gekwalificeerde institutionele beleggers in Japan is dat men niet hoeft te ‘registreren’, maar kan volstaan met een ‘melding’ om de activiteiten te starten. Deze vereenvoudiging van de procedure biedt een groot voordeel doordat ondernemers relatief snel fondsen kunnen samenstellen en met de exploitatie kunnen beginnen.
Om in aanmerking te komen voor dit systeem, zijn de beoogde investeerders strikt beperkt. Specifiek wordt er verwacht dat men alleen handelt met ‘gekwalificeerde institutionele beleggers’ en ‘speciale doelgroep investeerders’. Bovendien is de reikwijdte van deze speciale dienstverlening beperkt tot ‘zelfplaatsing’ en ‘zelfbeheer’ van collectieve beleggingsschema’s, en omvat het in principe niet de algemene ‘werving’ (openbare aanbieding). Deze beperking van de reikwijdte van de dienstverlening is een belangrijke beperking die wordt opgelegd in ruil voor minder regelgeving.
Daarnaast worden er aan de melders van deze speciale dienstverlening ook na de melding doorlopende verplichtingen opgelegd. Dit omvat het indienen van jaarlijkse bedrijfsrapporten en het openbaar maken van verklarende documenten. Dit betekent dat, ondanks dat het een meldingssysteem is, er toch een bepaald niveau van toezicht door de autoriteiten plaatsvindt.
Het juridische karakter van een ‘melding’ in plaats van een ‘registratie’ betekent dat er een verschil is in de diepgang van de administratieve beoordeling. Registratie vereist een substantiële beoordeling en daarmee tijd en strikte vereisten, terwijl een melding voornamelijk een formele beoordeling is, waardoor de procedure snel kan verlopen. Dit verschil is met name voor ondernemingen zoals venture capital (VC) en private equity (PE) fondsen, die snelle fondsenwerving en investeringsuitvoering vereisen, een zeer groot voordeel in termen van tijd en kosten. Door snelle toetreding tot de markt mogelijk te maken, wordt het missen van investeringskansen voorkomen en wordt uiteindelijk de kapitaalcirculatie in de gehele economie bevorderd. Bovendien kunnen de hoge kosten voor professionals en het opzetten van een intern beheersysteem die gepaard gaan met registratie worden verminderd, waardoor de drempel voor kleine fondsen en nieuwkomers lager wordt. Van dit systeem wordt verwacht dat het de toetreding van diverse spelers tot de Japanse financiële markt bevordert en met name de toevoer van risicokapitaal naar opkomende industrieën versnelt.
Definitie en Zakelijke Reikwijdte van Speciale Activiteiten voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers in Japan
Financiële handelsactiviteiten die in aanmerking komen (eigen werving & beheer)
De financiële handelsactiviteiten die als uitzonderingsbedrijf voor gekwalificeerde institutionele beleggers en dergelijke kunnen worden uitgevoerd, betreffen voornamelijk ‘zelfwerving en privéplaatsing’ en ‘eigen beheer’ met betrekking tot ‘belangen in collectieve beleggingsschema’s’ .
‘Belangen in collectieve beleggingsschema’s’ verwijzen naar rechten gerelateerd aan structuren die geld of andere middelen van beleggers verzamelen om bedrijfsactiviteiten of investeringen uit te voeren en de opbrengsten daarvan te verdelen onder de beleggers . Deze vallen onder de ‘veronderstelde effecten’ (type twee effecten) volgens de Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en Transacties en maken deel uit van de financiële producten die door Type II financiële instrumentenbedrijven worden behandeld .
‘Zelfwerving’ verwijst naar de handeling waarbij een ondernemer zelf belangen in collectieve beleggingsschema’s laat verwerven door een specifiek klein aantal personen, en ‘eigen beheer’ verwijst naar de handeling van het zelf beheren van de geïnvesteerde middelen . In het bijzonder, wanneer meer dan 50% van de geïnvesteerde middelen wordt belegd in rechten gerelateerd aan effecten of derivatentransacties, wordt dit beschouwd als een doel van deze uitzonderingsactiviteiten .
Deze uitzonderingsactiviteiten maken het mogelijk om de samenstelling en het beheer van fondsen consistent uit te voeren, maar zijn beperkt tot ‘belangen in collectieve beleggingsschema’s’. Bijvoorbeeld, de handel in ‘rechten van trustbeneficiënten’, die onder de bedrijfsactiviteiten van Type II financiële instrumentenbedrijven valt, is in principe uitgesloten van deze uitzonderingsactiviteiten . Deze beperking van de bedrijfsactiviteiten suggereert dat de uitzonderingsactiviteiten specifiek zijn gericht op de vorm van collectieve investeringen die ‘fondsen’ worden genoemd. Bovendien geeft de voorwaarde ‘voornamelijk investeren in effecten en dergelijke’ de grens aan tussen de gereguleerde activiteiten van investeringsbeheer en andere activiteiten . Het feit dat vastgoedtrustrechten expliciet niet als ‘vastgoedfondsen’ worden beschouwd, suggereert dat er hogere drempels zijn voor het samenstellen van vastgoedfondsen . Door de bedrijfsactiviteiten te beperken, wordt verwacht dat de toezichtslast voor de regelgevende autoriteiten wordt verlicht en dat de fondsenwerving in bepaalde sectoren (vooral venture capital) wordt gestimuleerd. Bovendien, door gebieden zoals vastgoedgerelateerde activiteiten, die coördinatie met andere wettelijke regelgeving (zoals de Wet op de Makelaardij) vereisen, te beperken tot een strikter registratiesysteem, wordt mogelijk de overlapping van complexe regelgeving vermeden. Deze beperkte reikwijdte toont de houding van de Japanse financiële regelgeving om te voldoen aan specifieke marktbehoeften terwijl de consistentie van het algehele regelgevingssysteem behouden blijft.
Het Bereik en de Beperkingen van Speciale Zakelijke Activiteiten Onder Japans Recht
Wanneer men fondsactiviteiten uitvoert die buiten het bereik van de speciale zakelijke activiteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers vallen, zoals het ‘werven’ van een onbepaald aantal investeerders, is registratie als Type II financiële instrumentenbedrijf vereist. Als de activiteiten voornamelijk bestaan uit het investeren in waardepapieren of derivatentransacties, is registratie als investeringsbeheerbedrijf noodzakelijk. Het overschrijden van de regelgevende grenzen leidt tot strengere registratieverplichtingen.
Daarnaast is op deze speciale zakelijke activiteiten de ‘tweelaagse structuurregulering’ (fonds-van-fondsen regulering) van toepassing. Wanneer een collectief beleggingsschema investeringen ontvangt van een ander collectief beleggingsschema, kan het zijn dat niet aan de vereisten voor speciale zakelijke activiteiten wordt voldaan, afhankelijk van de laag van investeerders. Concreet betekent dit dat investeringen van fondsen door personen die geen gekwalificeerde institutionele beleggers zijn, zoals het verwerven van door een Special Purpose Company (SPC) uitgegeven asset-backed securities of het worden van een stille vennoot in een stille maatschap, in principe niet voldoen aan de vereisten voor speciale zakelijke activiteiten. Dit is een maatregel om te voorkomen dat er via een achterdeur effectief kapitaal wordt verzameld van algemene investeerders. Deze regulering kan worden geïnterpreteerd als een manifestatie van ‘substantieelisme’, dat schema’s uitsluit die formeel aan de vereisten voldoen, maar in werkelijkheid de noodzaak van bescherming van algemene investeerders verhogen.
Er zijn echter uitzonderingen waarbij een tweelaagse structuur is toegestaan onder bepaalde voorwaarden, zoals bij specifieke partnerschapsovereenkomsten zoals Limited Partnership for Investment (LPS) of Limited Liability Partnership (LLP), waarbij het totale aantal niet-gekwalificeerde institutionele beleggers in zowel de bovenste als de onderste fondslaag minder dan 49 is. De regelgevende autoriteiten hechten belang aan niet alleen de juridische vorm, maar ook aan wie uiteindelijk het kapitaal verschaft en waar de risico’s liggen. Dit heeft tot doel te voorkomen dat speciale zakelijke activiteiten worden misbruikt en dat investeerders die bescherming behoeven onrechtmatig aan risico’s worden blootgesteld. Het suggereert dat fondsoprichters zich niet alleen bewust moeten zijn van de juridische vorm, maar ook van de geldstromen en de uiteindelijke laag van investeerders, en dat zij zich grondig moeten houden aan de substantiële naleving van de regelgeving.
Doelgroep Investeerders en Hun Vereisten Onder Japans Recht
Definitie en concrete voorbeelden van gekwalificeerde institutionele beleggers onder Japans recht
De speciale diensten voor gekwalificeerde institutionele beleggers richten zich in principe op ‘gekwalificeerde institutionele beleggers’ en ‘beleggers die het doel zijn van speciale diensten’. De kern van dit systeem, ‘gekwalificeerde institutionele beleggers’, verwijst naar institutionele beleggers die volgens de Japanse Financial Instruments and Exchange Act beschikken over gespecialiseerde kennis, ervaring en een financiële basis met betrekking tot investeringen.
Voorbeelden van concrete gekwalificeerde institutionele beleggers zijn onder andere:
- Type I financiële instrumentenhandelaren (effectenbedrijven)
- Investment management bedrijven
- Investeringsmaatschappijen
- Banken, verzekeringsmaatschappijen, kredietcoöperaties
- Investment Limited Partnerships (LPS) met een nettovermogen van meer dan 500 miljoen yen
- Individuen of rechtspersonen met een waardepapierenportefeuille van meer dan 1 miljard yen en die na een jaar na het openen van een effectenrekening een melding hebben gedaan bij de commissaris van de Financial Services Agency.
Gekwalificeerde institutionele beleggers worden vanwege hun expertise geacht voldoende beschermd te zijn met een lager niveau van regelgeving dan algemene beleggers. De definitie van gekwalificeerde institutionele beleggers is gedetailleerd en strikt omdat wordt aangenomen dat zij in staat zijn om zelfstandig de risico’s van financiële instrumententransacties te beoordelen en investeringsbeslissingen te nemen. Op basis van deze aanname kan de staat de verplichting tot registratie opheffen en de vereisten voor informatieverstrekking en gedragsregels versoepelen. Deze erkenning als ‘professional’ vermindert de toezichtslast van de regelgevende instanties en verhoogt de efficiëntie van de markt. Als de definitie van ‘professional’ vaag zou zijn, zou het risico op misbruik van speciale diensten en het gebrek aan beleggersbescherming toenemen. Deze definitie van ‘professional’ is van cruciaal belang om de verantwoordelijkheid voor het nemen van risico’s op de financiële markten duidelijk te maken en de efficiëntie van de regelgeving te waarborgen.
Bereik en Verificatiemethode van Speciale Investeerders (Professionele Beleggers etc.) Onder Japans Recht
Naast gekwalificeerde institutionele beleggers zijn er bepaalde personen die als ‘speciale investeerders’ worden beschouwd voor speciale diensten, omdat zij naar verwachting over het vermogen beschikken om investeringsbeslissingen te nemen. Deze categorie omvat de staat, lokale overheden, beursgenoteerde bedrijven of individuen die aan specifieke vereisten voldoen.
Voor individuele beleggers gelden de volgende criteria:
- Verwacht wordt dat zij financiële investeringsactiva hebben van meer dan 100 miljoen yen.
- Zij hebben een effectenrekening die meer dan een jaar geleden is geopend.
- Op basis van de handelsgeschiedenis en andere omstandigheden wordt redelijkerwijs aangenomen dat zowel het nettovermogen als de financiële investeringsactiva elk meer dan 300 miljoen yen bedragen, en de persoon heeft meer dan een jaar handelservaring.
Wat betreft de verificatiemethode van deze vereisten, vooral met betrekking tot de vermogensvereisten, wordt een redelijke beoordeling op basis van de handelsgeschiedenis en andere omstandigheden vereist. In de praktijk is het gebruikelijk om documenten zoals handelsbalansrapporten van effectenbedrijven op te vragen.
Speciale investeerders worden beschouwd als ‘semi-professionals’ die, hoewel niet op hetzelfde niveau als gekwalificeerde institutionele beleggers, toch over een bepaald niveau van investeringsbeslissingscapaciteit en vermogensgrootte beschikken. Het verifiëren van hun geschiktheid is een belangrijke verplichting voor de melder. Het nalaten van deze verificatie kan leiden tot administratieve sancties, dus een strikte aanpak is vereist. Vooral in het geval van individuele beleggers kan het bewijzen van de vermogenssituatie een hoge psychologische drempel vormen vanwege privacykwesties. Deze verificatieplicht is een belangrijke waarborg om de aard van de speciale diensten als ‘fondsen voor een klein aantal professionals’ te handhaven. Een strikte verificatieplicht beperkt het gebruik van speciale diensten tot echte professionals en voorkomt ongeregistreerde werving van algemene beleggers. Tegelijkertijd wordt opgemerkt dat deze praktische drempel het gebruik van speciale diensten kan beperken. Het suggereert dat melders niet alleen een verplichting hebben om beleggers te informeren, maar ook om hun geschiktheid strikt te verifiëren en een systeem op te zetten om de gegevens bij te houden.
Aandachtspunten bij de beperking van het aantal investeerders en de regelgeving omtrent dubbele structuren onder Japans recht
In de speciale bedrijfsactiviteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers geldt een strikte beperking op het aantal investeerders die niet als gekwalificeerde institutionele beleggers worden beschouwd. Dit aantal mag niet meer dan 49 personen bedragen. Hoewel er geen duidelijk maximum is gesteld aan het aantal gekwalificeerde institutionele beleggers, kan het totale aantal rechthebbenden binnen een collectief beleggingsschema beperkt zijn tot minder dan 499 personen, wat binnen de grenzen van een private plaatsing valt. Dit betekent dat zelfs als een nieuw fonds wordt opgericht, als de beheerder en het investeringsdoel hetzelfde blijven, het niet mogelijk is om meer dan 49 nieuwe investeerders te werven die niet als gekwalificeerde institutionele beleggers worden beschouwd.
Daarnaast kan door de eerder genoemde regelgeving omtrent dubbele structuren (fonds-van-fondsen regelgeving), in het geval dat een fonds investeringen ontvangt van een ander fonds, het toepassen van de speciale bedrijfsactiviteiten uitgesloten worden als de investeerders van het onderliggende fonds geen gekwalificeerde institutionele beleggers zijn. Dit is een maatregel om te voorkomen dat een groot aantal algemene beleggers indirect in een fonds investeert en om mazen in de regelgeving te dichten. Echter, voor bepaalde partnerschapsovereenkomsten, zoals een Limited Partnership for Investment (LPS) of een Limited Liability Partnership (LLP), kunnen uitzonderingen bestaan waarbij een dubbele structuur is toegestaan, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, zoals dat het totale aantal niet-gekwalificeerde institutionele beleggers van zowel het moederfonds als het dochterfonds minder dan 49 bedraagt.
De beperking tot 49 personen is een kernvereiste om ervoor te zorgen dat de speciale bedrijfsactiviteiten niet afwijken van hun aard als ‘fonds voor een klein aantal professionals’. Deze beperking is bedoeld om een duidelijk onderscheid te maken met ‘wervings’-activiteiten die fondsen verzamelen van een onbepaald groot aantal algemene beleggers, en garandeert dat het in wezen een ‘private plaatsing’ is. De regelgeving omtrent dubbele structuren is bedoeld om te voorkomen dat, door het omzeilen van directe beperkingen op het aantal personen, in wezen fondsen worden verzameld van algemene beleggers (regulering ontduiking). De beperkingen op het aantal personen en de regelgeving omtrent dubbele structuren hebben het effect dat wordt voorkomen dat de speciale bedrijfsactiviteiten afwijken van hun oorspronkelijke doel (het faciliteren van fondsen voor professionele beleggers) en dat ze door de mazen van de beleggersbescherming glippen. Hierdoor blijft het vertrouwen in het systeem behouden. Het suggereert dat fondsoprichters niet alleen het directe aantal investeerders moeten controleren, maar ook zorgvuldig moeten nagaan of de uiteindelijke laag van investeerders die de bron van het fonds vormen, voldoen aan de geschiktheid en beperkingen, wat de complexiteit van compliance in ingewikkelde fondsstructuren aantoont.
Aangiftestelsel en Procedures onder Japans Recht
Vereisten en benodigde documenten voor nieuwe meldingen onder Japans recht
Partijen die van plan zijn om gekwalificeerde institutionele beleggersdiensten (QII-diensten) te verrichten, moeten voordat zij hun activiteiten starten, een melding indienen bij de Japanse Minister van Financiën (waarvan de bevoegdheden zijn gedelegeerd aan de directeur van het financiële bureau dat verantwoordelijk is voor het hoofdkantoor of kantoor van de aanvrager). Deze melding verschilt van de gebruikelijke registratie voor financiële instrumentenhandel en wordt beschouwd als een relatief eenvoudige procedure.
De melding moet informatie bevatten zoals de handelsnaam van de onderneming, het kapitaal (in het geval van een rechtspersoon), de namen van de bestuurders, de namen van belangrijke werknemers en de soorten diensten die zij van plan zijn te verrichten.
Bij een nieuwe melding moeten de volgende documenten worden ingediend:
- Meldingsformulier voor QII-diensten (Formulier 20)
- Een verklaring (het formulier verschilt afhankelijk van of de melder een rechtspersoon of een individu is)
- Curriculum vitae van bestuurders en belangrijke werknemers
- Een uittreksel uit het bevolkingsregister (of een certificaat van inschrijving in het geval van een rechtspersoon)
- Een certificaat van een overheidsinstantie dat bevestigt dat de aanvrager niet onder de weigeringscriteria valt
- Statuten
- Certificaat van inschrijving
- De meest recente balans en winst-en-verliesrekening
- Een document dat moet worden ingediend als alle gekwalificeerde institutionele beleggers investeringsmaatschappijen met beperkte aansprakelijkheid zijn
- Een document dat het totale bedrag van de bijdragen van nauw verbonden personen en personen met relevante kennis en ervaring bevestigt
De indiening gebeurt in principe via het elektronische aanvraag- en meldingssysteem van de Japanse Financiële Dienstenagentschap, waarbij formulieren in Excel-formaat en bijgevoegde documenten in PDF-formaat worden ingediend. Als het noodzakelijk is om de documenten op papier in te dienen, moet men één origineel en één kopie indienen bij het financiële bureau of financiële kantoor dat verantwoordelijk is voor het hoofdkantoor of kantoor van de aanvrager.
In het bijzonder, in het geval van buitenlandse bedrijven (buitenlandse rechtspersonen of individuen met een woonplaats in het buitenland) die geen kantoor of vestiging in Japan hebben, moet de melding worden ingediend bij de Derde Afdeling van de Afdeling Financiën van het Kanto Financiële Bureau. Dit is een belangrijk punt dat aangeeft dat het mogelijk is om een melding voor deze speciale diensten te doen, zelfs zonder een basis in Japan.
Bij de melding is ook een registratiebelasting van 150.000 yen vereist.
De melding is in principe een ‘formele controle’ volgens de Japanse Administratieve Procedurewet, en er is geen substantiële beoordeling. Echter, in de praktijk worden de ingediende documenten, zoals de cv’s van bestuurders en belangrijke werknemers, de verklaring en de controle van de weigeringscriteria, streng gecontroleerd. Vooral de verklaring dat men niet onder de weigeringscriteria valt (bijvoorbeeld geen kantoor in Japan, onvoldoende kapitaal, ongeschikte personeelsstructuur) is van groot belang. Dit toont aan dat, hoewel het een formele melding betreft, er een intentie is om de geschiktheid van de onderneming tot op zekere hoogte te waarborgen. Het verschil tussen de principes van formele controle en de strenge praktijk kan worden geïnterpreteerd als een zoektocht naar evenwicht om snelle procedures te garanderen terwijl tegelijkertijd de toetreding van ongeschikte bedrijven wordt voorkomen. Valse meldingen of onvolledige bijlagen kunnen leiden tot administratieve sancties of straffen, wat suggereert dat bedrijven die een melding doen niet alleen de documenten moeten verzamelen, maar ook de nauwkeurigheid van de inhoud en de voldoening aan de vereisten grondig moeten controleren. Daarom is de ondersteuning van experts vaak essentieel.
Doorlopende verplichtingen: indiening van bedrijfsrapporten en openbare inspectie onder Japans recht
Indieners van een kennisgeving voor gekwalificeerde institutionele beleggers en andere speciale zaken dragen ook na de kennisgeving doorlopende verplichtingen. Een van de belangrijkste is het opstellen en indienen van een bedrijfsrapport voor elk boekjaar. Dit moet binnen drie maanden na afloop van elk boekjaar gebeuren. De indiening van het bedrijfsrapport gebeurt in principe via het geïntegreerde systeem voor ondersteuning van financiële diensten van de Japanse Financial Services Agency (het geïntegreerde systeem). Bij het gebruik van dit systeem wordt het gebruik van een pc met een Japanse OS-versie en Excel-formaat aanbevolen, en het is belangrijk om te weten dat invoer vanuit een niet-Japanse OS mogelijk niet wordt geaccepteerd.
Naast de inhoud van de nieuwe kennisgeving, is er ook een verplichting om elk boekjaar een toelichtend document op te stellen en dit binnen vier maanden na afloop van elk boekjaar beschikbaar te stellen voor openbare inspectie. Dit toelichtende document kan vervangen worden door een kopie van het bedrijfsrapport. Openbare inspectie kan worden uitgevoerd door het document beschikbaar te stellen op de belangrijkste bedrijfslocatie of kantoor en op alle locaties of kantoren waar de speciale zaken worden uitgevoerd, of door het te plaatsen op de eigen bedrijfswebsite.
De indiening van het bedrijfsrapport en de verplichting tot openbare inspectie zijn belangrijke middelen om de integriteit van de ondernemer na de kennisgeving continu te bewaken. Hierdoor kan de autoriteit de financiële situatie en bedrijfsvoering van de ondernemer begrijpen en, in geval van problemen, snel administratieve maatregelen treffen, zoals bevelen tot bedrijfsverbetering of het staken van bedrijfsactiviteiten. De verplichting om het geïntegreerde systeem te gebruiken, toont duidelijk de bevordering van digitalisering aan, met als doel de efficiëntie van de regelgevende autoriteiten te verhogen en de gegevensverzameling te versterken. De doorlopende rapportageverplichtingen zorgen ervoor dat ondernemers hun compliance-structuur handhaven en de transparantie naar beleggers verhogen. Digitalisering leidt tot efficiëntere rapportage en verbeterde gegevensanalyse, wat snellere en nauwkeurigere toezicht mogelijk maakt. Daarom moeten ondernemers niet alleen bij de kennisgeving, maar ook gedurende hun bedrijfsactiviteiten continu een naleving van wet- en regelgeving en een informatie-openbaarmakingssysteem handhaven, waarbij vooral de aanpassing aan digitale systemen essentieel is.
Procedures for Notification of Changes and Cessation in Japan
Wanneer er wijzigingen optreden in de gemelde informatie, moeten gekwalificeerde institutionele beleggers en anderen die een speciale uitzonderingsmelding hebben gedaan, zonder vertraging een wijzigingsmelding indienen. Dit is van toepassing in gevallen zoals een wijziging in de handelsnaam of bestuurders, of een verhuizing van het kantoor.
In het geval van een onderbreking, hervatting, beëindiging, ontbinding van de bedrijfsactiviteiten, of wanneer de voortzetting van het bedrijf aanzienlijk moeilijk wordt, evenals in gevallen van wettelijke overtredingen, bestaat de verplichting om de voorgeschreven meldingen zonder vertraging in te dienen. Deze meldingen moeten in principe ook worden gedaan via het elektronische aanvraag- en meldingssysteem van de Japanse Financiële Diensten Agentschap (FSA).
De verplichting om wijzigingen en beëindigingen te melden is essentieel voor de autoriteiten om altijd op de hoogte te zijn van de meest recente status van bedrijven en om de integriteit van de markt te handhaven. Vooral meldingen van moeilijkheden bij de voortzetting van het bedrijf of wettelijke overtredingen dienen als een trigger voor de autoriteiten om snel te reageren vanuit het oogpunt van beleggersbescherming. Dit voorkomt dat bedrijven met problemen op de markt blijven en beperkt de uitbreiding van schade aan beleggers. De meldingsplicht stimuleert de zelfregulering van bedrijven en verhoogt het vertrouwen in de gehele markt. Nalatigheid of valse meldingen kunnen leiden tot administratieve sancties, dus bedrijven worden altijd verwacht nauwkeurige informatie te verstrekken. Het kan gezegd worden dat de financiële autoriteiten hun vermogen om de dynamiek van de markt in realtime te begrijpen en indien nodig in te grijpen, versterken door middel van het meldingssysteem.
Organisatiestructuur en Gedragsregulering onder Japans Recht
Noodzakelijke Personele Samenstelling en Intern Management voor Bedrijfsvoering
Ondanks dat de speciale bedrijfsactiviteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers gebaseerd zijn op een ‘meldingssysteem’, is het essentieel om een passende personele samenstelling en een intern management systeem te hebben voor de juiste uitvoering van deze activiteiten. Degenen die de activiteiten uitvoeren, moeten bestuurders of werknemers met voldoende kennis en ervaring in het betreffende werkgebied in dienst hebben en een geschikte organisatiestructuur opzetten.
Specifiek wordt van managers verwacht dat zij, gezien hun achtergrond en capaciteiten, over de nodige kwalificaties beschikken om de activiteiten van een financiële instrumentenhandelaar in Japan eerlijk en nauwkeurig uit te voeren. Daarnaast moeten bestuurders die betrokken zijn bij het dagelijks management, de inhoud van de managementaandachtspunten begrijpen zoals aangegeven in de Japanse Financial Instruments and Exchange Act en andere gerelateerde regelgevingen en toezichthoudende richtlijnen, en moeten zij over voldoende kennis en ervaring beschikken in compliance en risicobeheer die nodig zijn voor de eerlijke en nauwkeurige uitvoering van de financiële instrumentenhandel.
Verder is het wenselijk om een compliance-afdeling (of verantwoordelijke) op te zetten die onafhankelijk is van de verkoopafdeling, en het is belangrijk dat deze verantwoordelijke over voldoende kennis en ervaring beschikt. Er moet ook gezorgd worden voor personeel dat in staat is tot het creëren, beheren en openbaar maken van boekhoudkundige documenten en rapporten, risicobeheer, beheer van computersystemen, handelsbeheer, klantenbeheer, reclamebeoordeling, beheer van klantinformatie, afhandeling van klachten en problemen, en interne audits.
Omdat de speciale bedrijfsactiviteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers gebaseerd zijn op een ‘meldingssysteem’, worden er geen strenge voorafgaande controles uitgevoerd zoals bij normale financiële instrumentenhandel. Echter, door toezichthoudende richtlijnen worden in wezen dezelfde interne managementstructuren en personele vereisten verwacht. Dit is een maatregel om ervoor te zorgen dat, mocht er een probleem ontstaan, de bescherming van beleggers niet in het gedrang komt door achteraf toezicht mogelijk te maken. Vooral de onafhankelijkheid van de compliance-afdeling en de ontwikkeling van een risicobeheersysteem zijn essentieel voor het waarborgen van de betrouwbaarheid als financiële instelling. Ondanks de formele deregulering (‘meldingssysteem’), wordt door het handhaven van substantiële governance en risicobeheervereisten de integriteit van de markt gewaarborgd. Dit vermindert het risico dat de speciale activiteiten worden misbruikt. Het suggereert dat ondernemers de verantwoordelijkheid hebben om een hoog niveau van intern management zelfstandig op te bouwen en te onderhouden, zonder misleid te worden door de oppervlakkige eenvoud van de procedures.
Toepasselijke Gedragsregulering en Vrijstellingsbepalingen
Principieel worden dezelfde gedragsregels toegepast op melders van speciale bedrijfsactiviteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers als op financiële instrumentenhandelaren. Dit is het fundamentele kader om de eerlijkheid en transparantie van de activiteiten te waarborgen en de bescherming van beleggers te bevorderen.
Echter, in deze speciale bedrijfsactiviteiten kunnen bepaalde gedragsregels worden vrijgesteld, zoals wanneer klanten als ‘specifieke beleggers’ worden beschouwd. Dit is omdat ervan uitgegaan wordt dat professionele beleggers investeringsbeslissingen nemen op basis van het principe van eigen verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld, vrijstellingen kunnen van toepassing zijn op delen van het principe van geschiktheid of de verplichting tot schriftelijke verstrekking.
De toepassing van gedragsregels en gedeeltelijke vrijstellingen zijn een concretisering van het ‘principe van geschiktheid’, afgestemd op de kennis, ervaring en financiële situatie van de belegger. Terwijl algemene beleggers uitgebreide bescherming nodig hebben, kan overmatige regulering een belemmering vormen voor de zaken van professionele beleggers, dus de regulering wordt binnen redelijke grenzen versoepeld. Dit toont de houding van de regelgevende autoriteiten die streven naar een balans tussen efficiëntie en bescherming. De flexibiliteit van de regelgeving afgestemd op de eigenschappen van de belegger heeft als effect dat de efficiëntie van de markt wordt verhoogd, terwijl de noodzakelijke bescherming van beleggers behouden blijft. Hierdoor wordt een marktomgeving gecreëerd die kan voldoen aan diverse financiële behoeften. Het suggereert dat fondsbeheerders de reikwijdte van de gedragsregels die op elke belegger van toepassing zijn nauwkeurig moeten begrijpen en passende informatie en reacties moeten bieden.
Vergelijking met Andere Financiële Instrumentenhandel in Japan
Verschillen met de Type II Financial Instruments Business in Japan
De speciale zakelijke activiteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers overlappen gedeeltelijk met de Type II Financial Instruments Business, maar er zijn duidelijke verschillen in hun juridische aard, doelactiviteiten, beleggersbeperkingen en vereisten.
Vergelijkingscriteria | Speciale zakelijke activiteiten voor gekwalificeerde institutionele beleggers | Type II Financial Instruments Business in Japan |
Juridische vorm | Melding | Registratie |
Belangrijkste doelactiviteiten | Zelfpromotie en zelfbeheer van collectieve beleggingsschema’s | Handel in trustbelangen, fondsenwerving en private plaatsing, zelfpromotie van secundaire waardepapieren en andere brede activiteiten |
Doelbeleggers | Gekwalificeerde institutionele beleggers en maximaal 49 speciale doelbeleggers | Ook algemene beleggers |
Beperkingen aantal beleggers | Maximaal 49 niet-gekwalificeerde institutionele beleggers, in totaal maximaal 499 personen (binnen de reikwijdte van private plaatsing) | Geen principiële beperkingen (hoewel bij private plaatsing maximaal 499 personen) |
Minimumkapitaalvereisten | Geen expliciete vereisten (hoewel een bepaalde financiële basis vereist is vanuit het oogpunt van bedrijfsvoering) | 10 miljoen yen |
Vereisten voor binnenlandse vestigingen | Ook buitenlandse bedrijven kunnen melden zonder binnenlandse kantoren of vestigingen | Verplichting om binnenlandse kantoren of vestigingen te hebben |
Oprichtingsdoel/achtergrond | Vereenvoudiging van de samenstelling en het beheer van professionele fondsen, marktactivatie | Beleggersbescherming en het waarborgen van de integriteit van de kapitaalmarkt als doel van de brede regulering van financiële instrumententransacties |
De Japanse Financial Instruments and Exchange Act stelt verschillende reguleringsniveaus in, afhankelijk van de aard van de activiteiten en de risicotolerantie van de doelbeleggers, namelijk registratie (Type II Business) en melding (speciale zakelijke activiteiten). Deze gradaties bieden flexibiliteit, waardoor bedrijven het optimale juridische kader kunnen kiezen dat past bij hun bedrijfsmodel en doelklanten. Bijvoorbeeld, als een bedrijf een breed scala aan financiële producten aan algemene beleggers wil aanbieden, kiest het voor Type II Business, terwijl het voor speciale zakelijke activiteiten kiest als het zich wil specialiseren in de samenstelling en het beheer van fondsen voor professionele beleggers. De verschillen in reguleringsniveaus hebben directe invloed op de compliancekosten van bedrijven en de toegankelijkheid van de markt. Strengere regelgeving betekent hogere kosten en toetredingsbarrières, terwijl soepelere regelgeving lagere kosten en gemakkelijkere toegang betekent. Dit suggereert dat bedrijven niet alleen moeten kiezen voor een licentie omdat ‘de regelgeving lichter is’, maar ook zorgvuldig moeten overwegen welke licentie ze moeten kiezen met het oog op de mogelijkheid van toekomstige bedrijfsuitbreiding en veranderingen in hun doelklantengroep.
Vergelijking met de Speciale Regeling voor Buitenlandse Investeerders in Japan
Door de herziening van de Japanse Wet op de Financiële Instrumenten en de Beurs in 2021 (2021) is de ‘Speciale Regeling voor Buitenlandse Investeerders’ nieuw in het leven geroepen. Hoewel deze veel overeenkomsten vertoont met de Speciale Regeling voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers, zijn er belangrijke verschillen in de doelstellingen en specifieke vereisten van de regeling.
Vergelijkingspunt | Speciale Regeling voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers | Speciale Regeling voor Buitenlandse Investeerders |
Doelstelling van oprichting | Vereenvoudiging van de samenstelling en het beheer van fondsen voor professionals, en marktactivatie | Integratie van buitenlandse financiële instellingen en fondsen in de Japanse markt, en versterking van de functie als ‘internationaal financieel centrum’ |
Doelgroep beleggers | Minimaal één gekwalificeerde institutionele belegger vereist, en het aantal beleggers voor de speciale regeling is beperkt tot 49 personen | Voornamelijk gericht op buitenlandse rechtspersonen en individuen die in het buitenland wonen, zonder verplichte bijdrage van gekwalificeerde institutionele beleggers, en zonder beperking op het aantal investeerders. Een vereiste is dat de bijdrage van niet-ingezetenen meer dan de helft van het totale fondsbedrag bedraagt |
Werkingsgebied | Beperkt tot ‘private plaatsing’ (maximaal 499 rechthebbenden, met een speciale regeling voor maximaal 49 investeerders) | ‘Werving’ is ook mogelijk, waardoor het haalbaar is om meer dan 499 personen deel te laten nemen in een collectief investeringsschema |
Vereiste voor een binnenlandse vestiging | Ook buitenlandse bedrijven kunnen zonder binnenlandse kantoren of kantoren een melding doen | Het is noodzakelijk om een kantoor of kantoor in Japan te hebben, en virtuele kantoren worden in principe niet geaccepteerd. Als het een buitenlands bedrijf betreft, is het noodzakelijk om een binnenlandse vertegenwoordiger aan te stellen |
De oprichting van de Speciale Regeling voor Buitenlandse Investeerders kan worden gezien als onderdeel van een nationale strategie om de aantrekkelijkheid van Japan te vergroten in de concurrentie met financiële hubs in Azië, zoals Singapore en Hongkong. Het feit dat dit systeem ‘werving’ mogelijk maakt, heeft als doel het gemakkelijker te maken om kapitaal van een groter aantal buitenlandse investeerders te verzamelen en de toegang tot de Japanse kapitaalmarkt te verbeteren.
Administratieve Sancties en Straffen Onder Japans Recht
De speciale regeling voor gekwalificeerde institutionele beleggers in Japan is gebaseerd op een ‘meldingssysteem’, wat een vereenvoudigd proces is vergeleken met de ‘registratie’ die normaal vereist is voor financiële instrumentenhandel. Echter, bij overtreding van wetten en regels worden strenge administratieve sancties en straffen toegepast.
Indien diverse meldingsformulieren en bedrijfsrapporten niet worden ingediend, of als er valse meldingen of rapporten worden ingediend, kan dit leiden tot administratieve sancties. Deze sancties kunnen bestaan uit bevelen tot verbetering van bedrijfsvoering of bevelen tot staking van bedrijfsactiviteiten. Een bevel tot verbetering van bedrijfsvoering is bedoeld om problemen in de bedrijfsvoering te corrigeren, terwijl een bevel tot staking van bedrijfsactiviteiten wordt gegeven wanneer er sprake is van ernstige overtredingen van wetten of wanneer voortzetting van de bedrijfsactiviteiten onmogelijk is.
Daarnaast bevat de Japanse Wet op de Handel in Financiële Instrumenten ook strafbepalingen. Bij overtreding van wetten en regelgeving kunnen strafrechtelijke sancties zoals gevangenisstraffen of boetes worden opgelegd. De Japanse Financiële Dienstenautoriteit publiceert een lijst met melders waarmee geen contact kan worden verkregen en geeft aan dat, indien er na 30 dagen vanaf de publicatiedatum nog steeds geen contact is, er administratieve procedures zoals een hoorzitting worden uitgevoerd, waarna mogelijk een bevel tot staking van bedrijfsactiviteiten wordt gegeven.
Hoewel het meldingssysteem een vereenvoudigde voorafgaande beoordeling kent, zijn strenge maatregelen tegen overtredingen en nauwgezette toezicht achteraf van groot belang. De aanwezigheid van administratieve sancties en straffen vormt een krachtige afschrikkende werking om ondernemers aan te sporen tot voortdurende naleving van de wet. In het bijzonder zijn bevelen tot staking van bedrijfsactiviteiten voor onbereikbare ondernemers een middel om niet-bestaande ‘papieren bedrijven’ of ongeschikte ondernemers uit de markt te verwijderen en de bescherming van beleggers effectief te waarborgen. Strikte naleving van regelgeving na de melding zorgt voor het behoud van vertrouwen in de speciale regelingen en draagt bij aan de algehele gezondheid van de Japanse financiële markt. Het impliceert dat ondernemers niet alleen verantwoordelijk zijn voor het doen van de melding, maar ook voor het handhaven van een voortdurend compliance-systeem en het opzetten van een structuur die snel kan reageren op communicatie van de autoriteiten.
Samenvatting
Ondernemingen die overwegen gebruik te maken van de Speciale Uitzonderingsdiensten voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers in Japan, moeten de strenge eisen en voortdurende verplichtingen die daarmee gepaard gaan, volledig begrijpen en naleven.
- Strikte verificatie van beoogde beleggers: Vooral voor individuele beleggers die in aanmerking komen voor de speciale diensten, is het strikt controleren van vereisten zoals investeerbare financiële activa een belangrijke praktische hindernis. Verzuim van verificatie kan leiden tot administratieve sancties.
- Voortdurende informatieverstrekking en naleving van regels: Het indienen van jaarlijkse bedrijfsrapporten, het publiekelijk beschikbaar stellen van verklarende documenten en het melden van diverse wijzigingen zijn voortdurende verplichtingen na registratie die niet verwaarloosd mogen worden. Deze vormen een belangrijke bron van informatie voor toezicht door de autoriteiten en bescherming van beleggers.
- Opzetten van een intern beheersysteem: Het is essentieel om een personeelsstructuur, organisatorisch systeem en compliance- en risicobeheersysteem op te zetten om de diensten correct uit te voeren. Het is noodzakelijk te begrijpen dat achter de formele registratieprocedure een hoog niveau van intern beheer vereist is, zoals dat van financiële instellingen.
- Omgaan met tweelaagse regelgeving: Bij het adopteren van een fonds-van-fondsenstructuur is het essentieel om een zorgvuldig schema te ontwerpen en samen te werken met juridische experts om niet in strijd te komen met complexe tweelaagse regelgeving.
- Specifieke vereisten voor buitenlandse dienstverleners: Zelfs buitenlandse dienstverleners zonder kantoor of vestiging in Japan moeten zich registreren bij de Kanto Local Finance Bureau, en voor speciale diensten aan buitenlandse beleggers is een fysieke aanwezigheid in Japan vereist. Het is noodzakelijk om een passend systeem op te zetten met dit in gedachten.
De Speciale Uitzonderingsdiensten voor Gekwalificeerde Institutionele Beleggers zullen naar verwachting een belangrijke rol blijven spelen in het versoepelen van de oprichting en het beheer van fondsen gericht op professionele beleggers op de Japanse financiële markten.
Monolith Law Office heeft een rijke ervaring in het ondersteunen van een groot aantal binnen- en buitenlandse cliënten op het gebied van de Japanse Financial Instruments and Exchange Act (Wet op de Financiële Instrumenten en Beurzen). Ons kantoor heeft meerdere Engelssprekende advocaten met buitenlandse juridische kwalificaties in dienst, die in staat zijn de complexe vereisten van de Japanse Financial Instruments and Exchange Act nauwkeurig uit te leggen binnen de context van internationale zakendoen en praktisch advies te bieden. Wij staan klaar met een volledig ondersteuningssysteem om ervoor te zorgen dat uw bedrijfsactiviteiten in Japan soepel en in overeenstemming met de wetgeving verlopen.
Category: General Corporate