Is het publiceren van persoonlijke informatie op het internet een inbreuk op de privacy?

In een ander artikel op onze site, getiteld “Ziekte-informatie en inbreuk op privacy”, hebben we geschreven dat “informatie over iemands ziekte privacygevoelige informatie is en zeer gevoelig is”. Echter, ook andere persoonlijke informatie zoals naam, leeftijd, adres, telefoonnummer, enz., kan een inbreuk op de privacy vormen als deze openbaar wordt gemaakt. Het is mogelijk dat iemand die uw adres of telefoonnummer kent, interesse in u toont, rond uw huis zwerft of u belt. Er is ook het risico dat de openbaar gemaakte persoonlijke informatie wordt verzameld en gebruikt voor andere misdaden, zoals spam of oplichting via overboeking. Als dergelijke informatie openbaar wordt gemaakt, moet u onmiddellijk actie ondernemen.

https://monolith.law/reputation/ziekte-informatie-en-privacy-inbreuk[ja]

Openbaarmaking van naam, adres, beroep, gezinssamenstelling, enz.

Er zijn gevallen waarin mensen schadevergoeding en verwijdering van artikelen hebben geëist omdat hun naam, adres, beroep, enz. openbaar werden gemaakt op een website, waardoor hun privacy werd geschonden en hun reputatie werd beschadigd door artikelen die beweerden dat ze criminele activiteiten zoals diefstal en afpersing uitvoerden. De eiser leefde met drie kinderen, maar begon rond 2000 samen te wonen met de gedaagde, en die relatie bleef bestaan tot er problemen ontstonden. Er leek geen probleem te zijn tot dan, maar rond 2014 begon de gedaagde artikelen over de eiser te publiceren op de website die hij beheerde.

In de artikelen werden de naam, adres, beroep, opleiding, carrière, feit van echtscheiding, namen van de kinderen van de eiser, enz. openbaar gemaakt, en werd beweerd dat de eiser criminele activiteiten zoals diefstal, afpersing, fraude, en vernieling van eigendommen had uitgevoerd, dat de schadevergoeding die hij verschuldigd was 10,4 miljoen yen bedroeg, dat de eiser had gezegd dat winkeldiefstal 100% succesvol was, en dat hij geld dat hij van anderen had gestolen gebruikte om een advocaat in te huren om deze feiten te verbergen.

De rechtbank oordeelde dat er geen voldoende bewijs was om te erkennen dat de inhoud van het artikel waar was, en dat er geen bewijs was om te ondersteunen dat er een redelijke reden was om te geloven dat de feiten die in het artikel werden aangehaald waar waren, en erkende dat er sprake was van laster. Bovendien, met betrekking tot het feit dat het zaken openbaar maakte die over het algemeen als privé worden beschouwd en die men niet zou willen dat ze aan anderen worden onthuld, en die als privacy moeten worden beschermd,

Het is moeilijk om te erkennen dat de eiser de criminele activiteiten en dergelijke die in dit artikel worden genoemd, heeft uitgevoerd, en het is ook niet mogelijk om te bevestigen dat er een noodzaak was om de bovengenoemde zaken openbaar te maken, dus hoe dan ook, deze bewering heeft geen invloed op de erkenning dat de openbaarmaking van de bovengenoemde zaken een inbreuk op de privacy van de eiser is.
Daarom is dit artikel, in deze zin, een onrechtmatige daad omdat het de privacy van de eiser schendt.

Uitspraak van de rechtbank van Tokyo, 16 juli 2015 (Gregoriaanse kalender)

De rechtbank erkende ook de inbreuk op de privacy en beval de betaling van 800.000 yen aan schadevergoeding en de verwijdering van het artikel. De zaken die in dit geval openbaar werden gemaakt en die tot de privacy behoren, waren het beroep, adres, geboortedatum, universiteit en faculteit van herkomst, beroep van de gescheiden echtgenoot, werkplek op het moment van het huwelijk, namen en leeftijden van de drie kinderen.

https://monolith.law/reputation/privacy-invasion[ja]

Het openbaar maken van uw adres samen met uw naam en gezinssamenstelling is niet alleen een inbreuk op uw privacy, maar kan ook leiden tot ernstige informatie lekken die kunnen leiden tot criminele activiteiten zoals stalking. De “Zushi Stalker Case” (Japanse Stalker-regulatiewet) is een incident dat plaatsvond omdat de dader het nieuwe adres van het slachtoffer te weten kwam.

https://monolith.law/reputation/stalker-regulation-law[ja]

Openbaarmaking van de echtscheidingsgeschiedenis

Er is een geval waarin een ex-vrouw de Japanse omroep NHK heeft aangeklaagd en een correctie-uitzending heeft laten maken, omdat haar ex-man eenzijdige opmerkingen maakte over de geschiedenis van hun echtscheiding in een televisieprogramma, wat volgens haar lasterlijk was of inbreuk maakte op haar privacy.

In het programma ‘Leven Hot Morning’ van NHK, getiteld ‘Scheidingsbrieven van de vrouw – Verwarde echtgenoten door een plotselinge breuk’, beantwoordde een man met ervaring in echtscheiding een interview met zijn gezicht onbedekt, samen met zijn universiteitsstudentenzoon.
De omstandigheden die tot de echtscheiding leidden, waren dat ze een stel waren dat goed bekend stond in de buurt, maar acht jaar geleden begon de man laat thuis te komen vanwege zijn werk, en de relatie tussen het echtpaar begon te verslechteren. De man legde het goed uit aan zijn vrouw en probeerde haar te overtuigen, maar de vrouw probeerde het niet te begrijpen en werd alleen maar geïrriteerder. Ze hadden meerdere gesprekken, maar voor de man leken de klachten van zijn vrouw triviaal. De vrouw bereidde de echtscheiding voor zonder dat de man het wist en eiste plotseling eenzijdig een echtscheiding van de man. Deze man stemde in met de echtscheiding zonder de ware gevoelens van zijn vrouw te begrijpen. Het feit dat hij geen diepere betekenis vond in de boodschap van zijn vrouw verslechterde de relatie tussen het echtpaar. Dit was de essentie van de uitzending.

Echter, in werkelijkheid had deze vrouw negen jaar voor de uitzending duidelijk om een echtscheiding gevraagd aan haar man, en had daarna herhaaldelijk om een echtscheiding gevraagd. Ongeveer zeven jaar geleden begon ze te vermijden om haar man thuis te zien, en de man leefde met het besef van de echtscheidingsaanvraag van zijn vrouw en de redenen daarvoor. Maar omdat de man niet instemde met de echtscheiding, vroeg de vrouw om echtscheidingsbemiddeling en verliet daarna het huis. Dit was de werkelijkheid. Na ongeveer een jaar van echtscheidingsbemiddeling werd de echtscheiding geregeld. Omdat het vonnis in eerste aanleg de eis verwierp, ging de ex-vrouw in beroep, en het Tokyo High Court erkende laster en inbreuk op de privacy, veranderde het oorspronkelijke vonnis en gaf de eis toe.

De rechtbank erkende dat de ex-man had gezegd dat hij niet zou meewerken aan het interview voor het programma of zou weigeren om in het programma te verschijnen als de ex-vrouw tegeninterviews zou doen. Uit dit feit blijkt dat NHK bewust geen interviews heeft gehouden met de ex-vrouw, maar alleen eenzijdige interviews heeft gehouden met de ex-man en het programma heeft bewerkt en geproduceerd, en dit heeft uitgezonden zonder de mening van de ex-vrouw te horen. Daarom kan men niet zeggen dat NHK al het mogelijke heeft gedaan om interviews te houden en de eer en privacy van de ex-vrouw te respecteren.

De voortgang en oorzaken van een echtscheiding zijn uiterst privézaken voor de betrokken partijen, en de percepties en argumenten van de betrokken partijen over deze punten komen niet noodzakelijkerwijs overeen en zijn vaak scherp tegenstrijdig. Bovendien kunnen de zaken van een onbekende particulier, zoals de appellant en zijn vrouw, niet worden gezegd dat ze van legitiem maatschappelijk belang zijn. Daarom, wanneer men deze zaken in een uitzending behandelt, moet men ofwel een methode gebruiken die geen risico inhoudt dat de betrokken partijen worden geïdentificeerd door de uitzending, of, als dat niet het geval is, zelfs in een openbaar televisieprogramma, de toestemming van de betrokken partijen verkrijgen, interviews houden met beide partijen, en streven naar een zo waarheidsgetrouw mogelijke weergave. Het is duidelijk dat de gedaagde deze inspanningen heeft nagelaten.

Vonnis van het Tokyo High Court, 18 juli 2001 (Gregoriaanse kalender)

De rechtbank erkende laster en inbreuk op de privacy en beval een betaling van 1,3 miljoen yen. Bovendien, op basis van artikel 4 van de Japanse ‘Broadcasting Law’ dat stelt: “Wanneer het duidelijk wordt dat iets niet waar is, moet men binnen twee dagen na de dag waarop het duidelijk werd, een correctie- of annuleringsuitzending maken met dezelfde uitzendapparatuur als die waarmee de uitzending werd gemaakt, op een passende manier”, beval de rechtbank een correctie-uitzending.

Hetzelfde geldt voor televisieprogramma’s, maar als je veel problemen aan jouw kant hebt, en dat leidt tot een echtscheiding, en je herhaalt problematisch gedrag of geweld tijdens dat proces, en je schrijft een artikel op je blog alsof er alleen problemen zijn aan de kant van je partner zonder daarover te praten, dan is de kans groot dat je wordt beschuldigd van inbreuk op de privacy. De voortgang en oorzaken van een echtscheiding zijn uiterst privézaken voor de betrokken partijen.

https://monolith.law/reputation/scope-of-privacyinfringement[ja]

Openbaarmaking van afkomst, karakter, details van scheiding, enz.

In april 1987 verdween de voormalige manager van de Itochu Corporation Los Angeles Branch in Los Angeles. In december van datzelfde jaar arresteerde de Los Angeles Police Department (LAPD) de eiser, de vrouw van de manager, en een persoon genaamd A op verdenking van moord op de manager. De eiser ontkende de beschuldigingen en werd enkele uren later vrijgelaten, en A werd ook enkele dagen later vrijgelaten. In januari van het volgende jaar arresteerde de LAPD een vriend van A, genaamd B, als verdachte in de moord op de manager. Ze gaven B strafrechtelijke immuniteit en verkregen een bekentenis dat hij samen met A de manager had vermoord. Op basis van B’s getuigenis vonden ze het lichaam van de voormalige manager, begraven in de buurt van Malibu Canyon Road.

De Los Angeles County District Attorney’s Office veranderde de aanklacht tegen de eiser van ‘moord’ naar ‘medeplichtigheid na het feit’ (vergelijkbaar met ‘bewijsvernietiging’ of ‘harboring van een crimineel’ in Japan), maar trok later de strafrechtelijke vervolging in.

Rond maart 1988 begonnen Japanse weekbladen en dergelijke deze zaak te behandelen. Voor zover we nu kunnen beoordelen, was het een storm van laster, tot het punt dat je je afvraagt hoe ze zoiets konden schrijven. De Japanse weekbladen leken ervan overtuigd dat de eiser schuldig was en dat ze binnenkort gearresteerd zou worden. Het is echter onduidelijk op welke basis ze deze beoordeling hebben gemaakt.

Het is onaanvaardbaar en gevaarlijk om laster te verspreiden zonder veel informatie. Herhaalde laster op het internet kan ook een voorbeeld zijn van de mogelijke verantwoordelijkheden die kunnen worden aangepakt.

De eiser klaagde aan voor laster, inbreuk op privacy en portretrecht, en diende een rechtszaak in tegen Shinchosha (weekblad ‘Shukan Shincho’ en ‘Focus’), Mainichi Newspapers (zondag editie ‘Sunday Mainichi’), Shogakukan (fotoweekblad ‘Touch’), Asahi Shimbun (weekblad ‘Shukan Asahi’), Fusosha (weekblad ‘Shukan Sankei’), en Bungeishunju (weekblad ‘Shukan Bunshun’). De rechtbank erkende laster, inbreuk op privacy en portretrecht in sommige delen van de artikelen en gaf toe aan de eis tot schadevergoeding. (Tokyo District Court, 31 januari 1994)

De rechtbank oordeelde bijvoorbeeld dat ‘Focus’, dat artikelen schreef met koppen als ‘Madness! The “Old Aristocratic Princess” Kills Her Husband’ en ‘In the end, the criminals were the estranged wife (51) and eldest son (21) that the LAPD had been marking’, de eiser beschuldigde van het vermoorden van haar ex-man, maar er was geen voldoende bewijs om dit te ondersteunen, en er was geen redelijke reden om te geloven dat ze de dader was. De rechtbank erkende dit als laster. De beschrijvingen van de scheiding waren, volgens de eiser, zaken die men zou willen verbergen volgens de gevoeligheid van een gemiddeld persoon, en de rechtbank erkende dit als een inbreuk op de privacy van de eiser.

De gepubliceerde foto’s van de eiser waren onder andere een foto van haar lopend voor haar huis na haar eerste arrestatie en vrijlating, en een foto van haar in een badpak toen ze in 1956 werd gekozen als ‘Miss Plain’ en gepubliceerd in het tijdschrift ‘Plain’ in december 1956. De rechtbank erkende dat de foto in het badpak inbreuk maakte op het portretrecht van de eiser.

Uiteindelijk waren de geschonden informatie de afkomst van de persoon, de details van de scheiding, de verdenking van een misdrijf, het karakter, enz. Afhankelijk van de inhoud en de mate van inbreuk, werden de volgende schadevergoedingen toegekend:

• Shinchosha (‘Shukan Shincho’ en ‘Focus’): 2 miljoen yen
• Mainichi Newspapers (‘Sunday Mainichi’): 700.000 yen
• Shogakukan (fotoweekblad ‘Touch’): 400.000 yen
• Asahi Shimbun (‘Shukan Asahi’): 300.000 yen
• Fusosha (‘Shukan Sankei’): 500.000 yen
• Bungeishunju (‘Shukan Bunshun’): 600.000 yen

Deze schadevergoedingen werden toegekend.

Samenvatting

Het is onvermijdelijk dat dergelijke onzorgvuldige onderzoeken en eenzijdige conclusies in de media problemen veroorzaken. Er kan een oordeel zijn geweest dat het niet uitmaakt of het problemen veroorzaakt, zolang het maar verkoopt. Het lijkt erop dat de oververhitte berichtgeving over inbreuken op de privacy, waar fotoweekbladen in hun hoogtijdagen om concurreerden, nu op het internet plaatsvindt in de vorm van lasterlijke strijd. In gevallen waar persoonlijke informatie van een privé aard, zoals namen, adressen, details en redenen voor scheiding, afkomst, persoonlijkheid, gezinssamenstelling, verdenkingen van misdrijven, maar ook inkomen en persoonlijke relaties, op het internet wordt gepubliceerd, is het noodzakelijk om snel te reageren.