Verjaringstermijn voor verzoeken om openbaarmaking van afzenderinformatie? Drie verjaringstermijnen om op te letten bij het posten op het internet

Hoe lang heeft u de tijd om een verzoek tot openbaarmaking van de afzenderinformatie of schadevergoeding in te dienen als u last heeft van reputatieschade zoals ‘laster’ of ‘inbreuk op de privacy’ door berichten op het internet?

In dit artikel leggen we uit over de verschillende ‘verjaringstermijnen’ (tijdslimieten) die verband houden met de procedures voor het aanpakken van reputatieschade.

De tijdslimiet voor het verwijderen van berichten op het internet

Als uitgangspunt bestaat er geen verjaringstermijn voor het verzoek om een bericht of post te verwijderen.

Hoeveel jaar er ook voorbijgaat, als het bericht illegaal is en de eer of privacy van het slachtoffer schendt door zijn bestaan, verandert er niets. Daarom is er geen ‘verjaringstermijn’ voor het verwijderen zelf.

Echter, er zijn drie tijdsgebonden beperkingen bij het nemen van juridische maatregelen zoals schadevergoeding tegen de andere partij.

De eerste is de verjaringstermijn door technische beperkingen van IT, de tweede is de civiele verjaringstermijn voor schadevergoedingseisen, en de derde is de verjaringstermijn voor strafrechtelijke aanklachten.

Laten we elk van deze afzonderlijk bespreken.

https://monolith.law/reputation/defamation[ja]

https://monolith.law/reputation/privacy-invasion[ja]

1. Verjaring door IT-technische beperkingen

Er is een strikte tijdslimiet voor het identificeren van de auteur van een bericht op het internet. Het identificeren van de auteur kan grofweg in de volgende drie stappen worden verdeeld:

1. Ontvangen van de openbaarmaking van de IP-adres van de auteur door de beheerder van de site waarop een artikel is gepost dat mogelijk inbreuk maakt op de eer of privacy, of door de beheerder van de webserver.
2. Als het IP-adres wordt onthuld, wordt duidelijk of de post afkomstig is van een mobiele provider (als een mobiel netwerk wordt gebruikt) of van een provider (als een vaste lijn wordt gebruikt). Daarom wordt eerst de betreffende mobiele provider of provider benaderd om te vragen om het behoud (niet verwijderen) van de communicatielog.
3. Ontvangen van de openbaarmaking van de naam en het adres van de auteur door de betreffende mobiele provider of provider (dit deel wordt meestal een rechtszaak voor de openbaarmaking van de naam en het adres).

https://monolith.law/reputation/disclosure-of-the-senders-information[ja]

En het is in deze tweede en derde fase, waarbij de mobiele provider of provider wordt benaderd voor de openbaarmaking van de naam en het adres van de auteur, dat de verjaring (tijdslimiet) door IT-technische beperkingen een probleem wordt.

Verjaring door IT-technische beperkingen in rechtszaken voor de openbaarmaking van de informatie van de afzender

De logs van mobiele providers en providers worden niet openbaar gemaakt, maar de bewaartermijn wordt bepaald door het beleid van elk bedrijf.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Veel mobiele providers bewaren logs slechts ongeveer drie maanden, en vaste lijn providers bewaren logs slechts ongeveer een half jaar tot een jaar. Als deze periode voorbij is, bestaan de logs niet meer en kan er uiteraard niet om behoud of openbaarmaking worden gevraagd.
• Er zijn gevallen waarin, zelfs als het behoud van logs wordt gevraagd en dit wordt toegestaan, het behoud niet onbeperkt wordt uitgevoerd. Als er geen rechtszaak wordt aangespannen voor de openbaarmaking van de naam en het adres, kunnen de eenmaal bewaarde logs verdwijnen.

Enzovoort.

Vooral in het eerste geval, voor berichten die drie maanden of langer dan een jaar geleden zijn geplaatst, bestaat de log van “wie het heeft gepost” niet meer in deze wereld, en door deze technische beperking kan het onmogelijk worden om de auteur van het bericht te identificeren.

Als de persoonlijke informatie van de afzender niet bekend is, kan het onmogelijk worden om een schadevergoeding te eisen, dus het is noodzakelijk om snel een verzoek tot openbaarmaking van de informatie van de afzender in te dienen.

Dit is meer een “IT-technische” beperking dan een juridische “verjaring”.

2. Verjaring van schadevergoedingseisen

Hier begint het juridische probleem van ‘verjaring’.

Als er een artikel wordt gepost dat laster of inbreuk op de privacy inhoudt, kunt u na identificatie van de poster een schadevergoedingseis indienen tegen de betreffende poster op basis van artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek (Japanse Burgerlijk Wetboek).

De ‘schade’ waarover we het hier hebben, omvat zaken als advocaatkosten die nodig waren om de poster te identificeren en smartengeld voor emotionele schade.

https://monolith.law/reputation/compensation-for-defamation-damages[ja]

Het probleem is de ‘verjaring van schadevergoedingseisen voor schade veroorzaakt door illegale handelingen (onrechtmatige daad)’.

En er zijn twee soorten ‘verjaring voor het posten op het internet’.

20 jaar vanaf het moment van posten op het internet

20 jaar na de illegale post, vervalt het recht op schadevergoeding op basis van de internetpost. Echter, in relatie tot reputatieschade zal dit in de praktijk waarschijnlijk niet zo’n groot probleem zijn.

Het idee van ‘Ik wil een schadevergoedingseis indienen voor een post van meer dan 20 jaar geleden’ is, op zijn minst op het moment van schrijven van dit artikel in 2022, moeilijk voor te stellen.

3 jaar vanaf het moment dat de schade en de dader bekend zijn

Dit is het punt dat daadwerkelijk een probleem kan worden.

Als er 3 jaar zijn verstreken sinds de identificatie van de poster en het duidelijk is wie de dader is, wordt het onmogelijk om schadevergoeding van die dader te eisen.

Echter, het is niet altijd duidelijk wanneer ‘het moment dat de schade en de dader bekend zijn’ is.

In een vorige uitspraak werd gesteld dat

‘Het moment dat de schade en de dader bekend zijn’ wordt geïnterpreteerd als het moment waarop het feitelijk mogelijk is om een schadevergoedingseis tegen de dader in te dienen.

Uitspraak van het Hooggerechtshof op 29 januari 2002 (Heisei 14)

In het geval van reputatieschade die laster of inbreuk op de privacy inhoudt, zoals hierboven beschreven, is het normaal gesproken onmogelijk om ‘een schadevergoedingseis tegen de dader’ in te dienen totdat de naam en het adres van de poster zijn onthuld door de mobiele provider of internetprovider.

Daarom wordt het moment waarop de naam en het adres van de poster worden onthuld, beschouwd als het begin van de ‘3 jaar’ countdown, of in vaktermen, het ‘startpunt’.

Echter, in de praktijk is het niet altijd duidelijk wie de ‘dader’ is, zelfs als de naam en het adres zijn onthuld.

Wat hier precies wordt onthuld, is ‘de naam en het adres van de contractant van de lijn die de post heeft gemaakt’, niet ‘de naam en het adres van de daadwerkelijke poster’.

Bijvoorbeeld,

• De contractant is een man in de vijftig, maar op basis van de inhoud van de post lijkt het waarschijnlijk dat het zijn dochter is die bij hem woont. Na het starten van onderhandelingen over schadevergoeding door middel van een aangetekende brief, wordt bevestigd dat het inderdaad de dochter was.
• De contractant is een bedrijf, maar na het starten van de onderhandelingen wordt bevestigd dat een specifieke werknemer de post heeft gemaakt vanaf een bedrijfslijn, en het wordt duidelijk dat het bedrijf aansprakelijk kan worden gesteld voor het gebruik van de lijn.

‘Het bekend worden van de naam en het adres van de contractant’ en ‘Het duidelijk worden tegen wie een schadevergoedingseis kan worden ingediend’ zijn niet hetzelfde.

Het kost vaak wat tijd en onderhandelingen om daadwerkelijk te bevestigen tegen wie een eis kan worden ingediend.

Volgens de bovengenoemde uitspraak, wordt ‘het moment dat de schade en de dader bekend zijn’ in de zin van ‘het feitelijk mogelijk is om een schadevergoedingseis tegen de dader in te dienen’, niet beschouwd als ‘het moment dat de naam en het adres van de contractant bekend zijn’, maar eerder als,

• ‘Het moment dat bevestigd werd dat het de dochter was’
• ‘Het moment dat het duidelijk werd dat het bedrijf aansprakelijk kon worden gesteld voor het gebruik van de lijn’

In dit geval wordt het moment dat ‘het duidelijk wordt tegen wie een schadevergoedingseis kan worden ingediend’ beschouwd als het startpunt van de verjaring.

3. Verjaring van strafrechtelijke aanklachten

Tot nu toe hebben we het gehad over civielrechtelijke ‘verjaring’ of tijdslimieten, maar er bestaat ook zoiets als strafrechtelijke verjaring. Dat wil zeggen,

• Verjaring van schadeclaims: de tijdslimiet waarbinnen het slachtoffer een schadeclaim kan indienen tegen de dader
• Verjaring in het strafrecht: de tijdslimiet waarbinnen aanklachten kunnen worden ingediend, of arrestaties en vervolgingen kunnen worden uitgevoerd door de politie of het Openbaar Ministerie, voor zaken zoals smaad

Dit zijn verschillende concepten.

Dit geldt niet alleen voor reputatieschade op het internet, maar voor vrijwel elk onderwerp.

En de strafrechtelijke ‘verjaring’ varieert afhankelijk van het misdrijf dat is gepleegd.

Om het nog ingewikkelder te maken, zijn er twee soorten concepten: ‘de periode voor het indienen van een aanklacht (verjaring van de aanklacht)’ en ‘verjaring van de vervolging’.

Periode voor het indienen van een aanklacht (verjaring van de aanklacht)

Voor misdrijven zoals smaad, wordt er geen vervolging ingesteld tenzij het slachtoffer een ‘aanklacht’ indient.

In tegenstelling tot moord of mishandeling, wordt het een ‘politiezaak’ wanneer het slachtoffer een ‘aanklacht’ indient om de schade te claimen.

Naast smaad, afhankelijk van wat er is geschonden, kan er mogelijk ook een aanklacht worden ingediend voor belediging, kredietverlies, obstructie van zaken, bedreiging, en gewelddadige obstructie van zaken.

En sommige van deze kunnen worden vervolgd zonder dat er een aanklacht wordt ingediend.

Voor deze ‘aanklacht’ is er een tijdslimiet van ‘binnen 6 maanden na de dag waarop de dader bekend werd’. In eerdere rechtszaken werd gesteld dat

‘De dag waarop de dader bekend werd’ verwijst naar de dag na het einde van de criminele activiteit, en zelfs als de aanklager de dader kent tijdens de voortzetting van de misdaad, kan die dag niet worden beschouwd als de startdatum van de aanklacht in misdrijven die aanklacht vereisen.

Hooggerechtshof, 17 december 1970 (Showa 45)

Dit is ook een concept dat de vraag oproept ‘wanneer is dit specifiek in het geval van reputatieschade op het internet’.

Verjaring van de vervolging

Misdrijven waarbij een bepaalde tijd is verstreken sinds het incident, worden niet vervolgd. Dit is waarschijnlijk het dichtst bij wat we in alledaagse taal ‘verjaring’ noemen.

Deze ‘verjaring van de vervolging’ is bijvoorbeeld in het geval van smaad 3 jaar. Na deze periode kan de dader niet meer worden gestraft.

Overigens, in het geval van inbreuk op de privacy, aangezien er geen misdaad is zoals ‘inbreuk op de privacy’, wordt er in ieder geval geen arrestatie of vervolging uitgevoerd door de politie, en bestaat er geen verjaring van de vervolging.

De misdrijven die ik heb genoemd als mogelijk te vervolgen voor laster,

• Belediging, een misdaad anders dan smaad, heeft een verjaringstermijn van 1 jaar
• Kredietverlies, obstructie van zaken, bedreiging, en gewelddadige obstructie van zaken hebben een verjaringstermijn van 3 jaar

De verjaring van de vervolging is vastgesteld.

De verjaring van de vervolging varieert afhankelijk van het misdrijf, dus het is noodzakelijk om te overwegen welk misdrijf van toepassing is op de post die reputatieschade veroorzaakt, en hoeveel jaar de verjaring van de vervolging voor dat misdrijf is.

Periode vereist voor het verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie

Het duurt ongeveer 2 tot 3 maanden om een bevel tot openbaarmaking van het IP-adres te verkrijgen door middel van een voorlopige maatregel of dergelijke. Na de openbaarmaking van het IP-adres duurt het nog eens 6 tot 9 maanden voordat er een uitspraak wordt gedaan over de openbaarmaking van de informatie van de afzender.

Daarom is er minimaal ongeveer 9 maanden nodig om de informatie van de afzender te identificeren.

Overigens, de procedure voor het verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie wordt hieronder uitgelegd.

https://monolith.law/reputation/disclosure-of-the-senders-information[ja]

Samenvatting: Als u een verzoek tot openbaarmaking van de afzenderinformatie soepel wilt laten verlopen, neem dan contact op met een advocaat

Zoals u ziet, zijn er verschillende soorten ‘verjaringstermijnen’ en ‘tijdslimieten’ gerelateerd aan reputatieschade door berichten op het internet. Het bepalen van het ‘startpunt’ van deze tijdslimieten is een vrij gespecialiseerde taak.

Het is noodzakelijk om snel te reageren op een verzoek tot openbaarmaking van de afzenderinformatie, en een soepele afhandeling is vereist, ook bij procedures via de rechtbank.

Echter, het is belangrijk om niet zomaar op te geven bij reputatieschade veroorzaakt door oude berichten, maar om eerst advies in te winnen bij een specialist zoals een advocaat.