Wat zijn de gevallen waarin laster op het internet overeenkomt met de Japanse 'Krediet Laster Misdaad' en 'Zakelijke Belemmering Misdaad'?

Om webpagina’s of berichten op forums die overeenkomen met laster op het internet te verwijderen of de poster te identificeren, moet je beweren dat “het artikel illegaal is”. De eerste reden die moet worden overwogen voor deze “illegaliteit” is laster (schending van de eer).

Echter, als het een daad is die de zakelijke reputatie schaadt, kan het in het strafrecht overeenkomen met misdrijven zoals reputatieschade en bedrijfsbelemmering, en voor dergelijke berichten zal je beweringen van reputatieschade en bedrijfsbelemmering moeten doen.

Artikel 233 van het Japanse Strafwetboek

Wie valse geruchten verspreidt of bedrog gebruikt om iemands reputatie te schaden of zijn bedrijf te belemmeren, wordt gestraft met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of een boete van maximaal 500.000 yen.

Dergelijke handelingen zijn illegaal en vormen ook een onrechtmatige daad in het civiel recht.

Artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek

Wie door opzet of nalatigheid de rechten van een ander of wettelijk beschermde belangen schendt, is aansprakelijk voor de schade die hierdoor is ontstaan.

Bovendien, afgezien van de algemene aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad onder het burgerlijk recht, kunt u volgens artikel 2, paragraaf 1, nummer 14 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie (Oneerlijke Concurrentie Preventie Wet), een verzoek tot stopzetting, preventie of schadevergoeding indienen tegen oneerlijke concurrentie die valse feiten bekendmaakt of verspreidt die de zakelijke reputatie schaden. Echter, de partijen bij de daad van reputatieschade onder de Oneerlijke Concurrentie Preventie Wet moeten in een concurrentierelatie staan. Dus, wanneer wordt er daadwerkelijk geoordeeld dat “de reputatie is geschaad”? Laten we eens kijken naar typische gevallen waarin werd geoordeeld dat “de reputatie was geschaad”.

https://monolith.law/reputation/netslander-against-companies[ja]

Voorbeeld van een geval waarin een bericht op mixi werd beschouwd als reputatieschade

Er is een geval waarin een zelfbenoemde ‘professionele (gespecialiseerde) producent’ van zaken als het opzetten van een osteopathie en acupunctuurkliniek, het oprichten van een school voor fysiotherapie, het omgaan met gezondheidsverzekeringen en het opzetten van verzekeringsorganisaties, een bericht heeft geplaatst in de ‘mixi’ sociale netwerksite community ‘Denken over het beheer van osteopathie en orthopedische klinieken’. Het bericht luidde: “Het begon allemaal toen de aanklager zich bemoeide met de fysiotherapie organisatie in Osaka, en een enorme verzekeringsfraude van 2,1 miljard yen werd ontdekt. Nu zijn er invallen van de autoriteiten op duistere orthopedische en osteopathische klinieken, georganiseerd per fysiotherapie organisatie. In feite, de klinieken die dit ondergaan gaan failliet. Leden worden onbewust overladen met recepten en ontvangen betalingen, en als er eenmaal een inspectie plaatsvindt in deze situatie, wordt het bedrag dat de verzekeraar van de leden eist voor compensatie terugbetaling enorm, en het resultaat is een tragische realiteit van faillissement en gezinszelfmoord of nachtelijke vlucht.”

De eiser, die bekend staat als ‘Zenjukyo’, is een coöperatieve vereniging die fysiotherapeuten en acupuncturisten als leden heeft, en heeft ook de onderwijsinstelling Heisei Medical Academy (Heisei Medische Academie), een opleidingsschool voor fysiotherapeuten en acupuncturisten, opgericht. Op basis van artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek (Japanse Burgerlijk Wetboek) over eer en reputatieschade, en artikel 2, lid 1, sub 14 van de Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie (Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie) over immateriële schade door bedrijfssmaad, heeft de eiser een rechtszaak aangespannen om betaling te eisen. In reactie hierop heeft de rechtbank van Osaka op 21 oktober 2010 (2010 in de Gregoriaanse kalender) geoordeeld:

“Als we uitgaan van de normale aandacht en leeswijze van de algemene lezer (de leden van deze community), kunnen we aannemen dat het feit wordt aangegeven dat er een onderzoek door de aanklager naar de eiser is uitgevoerd en dat het nadelig is om bij de eiser te horen. Daarom kunnen we zeggen dat het feit dat door de tweede post in deze zaak wordt aangegeven, de sociale waardering en het vertrouwen van de eiser vermindert, en we kunnen aannemen dat de eiser door de tweede post in deze zaak eer en vertrouwen heeft verloren.”

Rechtbank van Osaka, vonnis van 21 oktober 2010

Daarom heeft de rechtbank de gedaagde bevolen om 500.000 yen aan immateriële schade en 50.000 yen aan advocatenkosten te betalen. Echter, de rechtbank heeft de eis van de eiser op basis van de Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie niet erkend, omdat het niet mogelijk was om te erkennen dat de gedaagde in een concurrerende relatie met de eiser stond.

https://monolith.law/reputation/honor-infringement-and-intangible-damage-to-company[ja]

Voorbeeld waarin ongeoorloofde toegang als reputatieschade werd beschouwd

Een voormalige werknemer van een online gameprovider heeft ongeoorloofde toegang gekregen tot het beheerprogramma van het spel, waardoor de hoeveelheid virtuele valuta in het spel is verhoogd. Deze persoon heeft deze virtuele valuta vervolgens verkocht aan handelaren die virtuele valuta en items voor echt geld verhandelen. Dit werd beschouwd als een onrechtmatige daad die de reputatie van de provider schaadt, en de provider heeft schadevergoeding geëist van de voormalige werknemer. Deze voormalige werknemer is al aangeklaagd voor het overtreden van de Japanse wet op het verbod op ongeoorloofde toegang, en heeft een gevangenisstraf van 1 jaar en een voorwaardelijke straf van 4 jaar gekregen. In deze civiele rechtszaak heeft de rechtbank van Tokyo,

De eiser had het recht om het systeem van het online spel, waaronder de virtuele valuta, te onderhouden en te beheren. De gedaagde heeft echter ongeoorloofde toegang gekregen tot het beheerprogramma, de gegevens gewijzigd en de hoeveelheid virtuele valuta verhoogd. Door deze virtuele valuta te verkopen aan RMT-handelaren, heeft de gedaagde de hoeveelheid virtuele valuta, die een vergelijkbare functie heeft als echte valuta in het online spel, aanzienlijk verhoogd. Deze acties van de gedaagde kunnen worden beschouwd als daden die de reputatie van de eiser schaden, met betrekking tot het beheerrecht van het online spel, het gamesysteem inclusief de virtuele valuta, en het beheersysteem van de eiser, en vormen een onrechtmatige daad in relatie tot de eiser.

Rechtbank van Tokyo, vonnis van 23 oktober 2007

De rechtbank heeft de gedaagde opgedragen om in totaal 3,3 miljoen yen te betalen, bestaande uit 3 miljoen yen voor reputatieschade en 300.000 yen voor advocaatkosten. Dit is een voorbeeld waarin reputatieschade werd erkend, rekening houdend met het feit dat er waarschijnlijk negatieve gevolgen waren voor de inkomsten uit gamebetalingen als gevolg van de reputatieschade, en dat er aanzienlijke invloed was, niet alleen op de gebruikers van het online spel, maar ook op anderen, vanwege de uitgebreide berichtgeving over deze zaak.

https://monolith.law/reputation/unauthorized-computer-access[ja]

Rechtspraak over het bereik van krediet in smaad

Er is een geval waarin iemand huishoudelijk schoonmaakmiddel injecteerde in een pak sinaasappelsap dat hij in een gemakswinkel had gekocht, en vervolgens valse aangifte deed bij de politie dat er vreemde voorwerpen in waren gemengd. Hij liet de media rapporteren dat er sinaasappelsap met vreemde voorwerpen in de gemakswinkel was tentoongesteld en verkocht. Dit is een strafzaak, maar het is een uitspraak die vaak wordt aangehaald omdat het het bereik van ‘krediet’ in smaad heeft uitgebreid. Het Hooggerechtshof heeft geoordeeld dat:

Artikel 233 van het Japanse Strafwetboek, dat smaad strafbaar stelt, is bedoeld om de sociale waardering van een persoon in economisch opzicht te beschermen. Het ‘krediet’ dat in dit artikel wordt genoemd, moet niet beperkt worden tot het sociale vertrouwen in iemands betalingsvermogen of betalingsintentie, maar moet ook het sociale vertrouwen in de kwaliteit van de producten die te koop zijn, omvatten.

Uitspraak van het Hooggerechtshof, 11 maart 2003 (2003)

De rechtbank oordeelde dat “de verdachte het sociale vertrouwen in de producten die de gemakswinkel verkoopt, heeft geschaad door het verspreiden van valse geruchten dat hij inferieure producten verkoopt”, en verwierp het beroep tegen het eerste vonnis van 1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf met een proeftijd van 3 jaar, waardoor de straf definitief werd. Tot nu toe werd aangenomen dat smaad alleen kon worden vastgesteld als het sociale vertrouwen in iemands betalingsvermogen of betalingsintentie werd geschaad (uitspraak van het Hooggerechtshof, 18 december 1916 (Taisho 5) en uitspraak van het Hooggerechtshof, 12 april 1933 (Showa 8)), maar er is geen reden om krediet te beperken tot krediet met betrekking tot betaling. Naar aanleiding van deze uitspraak wordt tegenwoordig aangenomen dat smaad ook kan worden vastgesteld in gevallen waarin “valse informatie wordt verspreid die de kwaliteit van de producten of diensten die een bedrijf verkoopt, in diskrediet brengt”.

Voorbeeld waarbij lasterlijke berichten op een website als smaad werden beschouwd

Een klant die een boot voor zeevissen had gekocht, was ontevreden over de reactie van het bedrijf dat de boot had gemaakt en de vertegenwoordiger daarvan op een zinkincident van de boot. De klant plaatste aanvallende opmerkingen over het bootproductiebedrijf op het prikbord van de website die hij had opgezet, en liet lezers die hierop reageerden de lasterlijke opmerkingen achter elkaar plaatsen. Het bedrijf en de vertegenwoordiger C eisten schadevergoeding van de lezer B die de opmerkingen had gemaakt en de websitebeheerder A die dit had toegestaan, omdat hun reputatie was beschadigd.

A, de koper van de boot, beweerde dat het zinken te wijten was aan een defect in de boot. In werkelijkheid was de oorzaak van het ongeval echter dat A een hulpmotor had geïnstalleerd op een onversterkt deel van de achtersteven van de boot zonder overleg met het productiebedrijf of de vertegenwoordiger. Bovendien vond het zinkincident plaats ongeveer 3 jaar en 4 maanden na de levering van de boot, en het is gebruikelijk dat de garantieperiode voor de kwaliteit van een boot van deze omvang duidelijk wordt vermeld als een jaar in de verkoopovereenkomst. Daarom is het redelijk om aan te nemen dat de garantieperiode voor de kwaliteit van deze boot ook ongeveer hetzelfde is. Onder de bijzondere omstandigheden van de installatie van de hulpmotor in dit geval, oordeelde de rechtbank dat het productiebedrijf geen garantieverantwoordelijkheid had.

A werd beschuldigd van “het verbergen van het belangrijkste feit over het zinkincident, namelijk dat hij een hulpmotor had geïnstalleerd op een onversterkt deel van de achtersteven van de boot, waardoor veel lezers die de situatie niet kenden, misleid of bevooroordeeld werden en deelnamen aan het schrijven van berichten. Dit is in strijd met de eerlijkheid en billijkheid die essentieel zijn voor de vrije en gezonde ontwikkeling van de meningsuiting op het internet.”

B, die reageerde op A, werd beschuldigd van “het niet proberen om de feitelijke relatie, zoals de oorzaak van het zinkincident, nauwkeurig te begrijpen, en het gebruik van het effect van escalerende persoonlijke aanvallen op het internet om lezers aan te zetten tot aanvallen op de eisers met agressieve en extreme kritische taal, waardoor de voortzetting van het schrijven van berichten werd beïnvloed.”

Als gevolg van hun artikelen werd er geen enkele zeevisboot meer verkocht, en het bedrijf werd in feite gedwongen om de productie en verkoop van boten te staken. De Tokyo High Court beval op 17 juni 2009 (Heisei 21),

• A om 500.000 yen te betalen als compensatie voor de emotionele pijn die C had geleden door het plaatsen van opmerkingen op het prikbord en het negeren van B’s opmerkingen, 50.000 yen voor advocatenkosten, 1 miljoen yen voor de immateriële economische schade die het bedrijf C had geleden door smaad, en 100.000 yen voor advocatenkosten
• B om 150.000 yen te betalen als compensatie voor de emotionele pijn die C had geleden door het plaatsen van opmerkingen op het prikbord, 10.000 yen voor advocatenkosten, 300.000 yen voor de immateriële economische schade die het bedrijf C had geleden door smaad, en 30.000 yen voor advocatenkosten

De uitspraak erkende laster en smaad en erkende immateriële schade.

https://monolith.law/reputation/defamation[ja]

https://monolith.law/reputation/expressions-and-defamation[ja]

Samenvatting

De gemakkelijkste manier om schade toe te brengen aan een bedrijf is door ‘het vertrouwen te vernietigen’. In het geval van bedrijven die krap bij kas zitten, als er geruchten ontstaan dat ‘dat bedrijf binnenkort failliet zal gaan’, is er weinig hoop. Het kost tijd om vertrouwen op te bouwen, maar het is gemakkelijk om het te vernietigen. Voor het internettijdperk werd smaad op verschillende manieren uitgevoerd, maar met de verspreiding van het internet is de methode van ‘het verspreiden van geruchten op het internet’ gangbaar geworden. Smaad op het internet kan zich over een breed bereik verspreiden en is snel, dus als er niet onmiddellijk wordt gereageerd, kan het onherstelbaar worden. In tegenstelling tot laster en belediging, is smaad geen misdrijf dat alleen kan worden vervolgd op klacht van het slachtoffer, en de politie kan actie ondernemen zonder aanklacht. Maar in de praktijk, omdat de politie meestal niet handelt tenzij er een rapport is, en zelfs als ze dat doen, het tijd kost, moet het worden behandeld als een misdrijf dat alleen kan worden vervolgd op klacht van het slachtoffer. Voordat het te laat is, is het noodzakelijk om snel een advocaat te raadplegen en passende maatregelen te nemen.