Prawna moc podstawowej umowy w umowach M&A

Umowy dotyczące transakcji M&A różnią się w zależności od etapu negocjacji między kupującym a sprzedającym.

W tym artykule omówimy podstawowe porozumienie, które często jest zawierane na etapie negocjacji przez firmy kupujące i sprzedające rozważające transakcje M&A.

Co to jest umowa ramowa?

Umowa ramowa jest również nazywana notatką, Letter of Intent (LOI) lub Memorandum of Understanding (MOU).

Rodzaje transakcji M&A i wymagane umowy różnią się w zależności od przypadku, a tym samym zmienia się również zawartość umowy ramowej. W dużym uproszczeniu, mamy do czynienia z nabyciem akcji, przeniesieniem przedsiębiorstwa lub restrukturyzacją organizacji. Nabycie akcji może odbywać się poprzez transakcje wzajemne, publiczne oferty przejęcia lub alokację do osób trzecich. Restrukturyzacja organizacji obejmuje fuzje, wymianę akcji, przeniesienie akcji, podział firmy i inne metody. Dodatkowo, istnieją metody łączące podział firmy i przeniesienie akcji, jak również publiczne oferty przejęcia i wymianę akcji.

W ten sposób transakcje M&A są dość zróżnicowane, a zawartość umowy ramowej, która służy jako most do ostatecznej umowy, również zmienia się w zależności od schematu.

Znaczenie umowy ramowej polega na zachęcaniu stron do negocjacji w celu zawarcia ostatecznej umowy, formowania porozumienia na ważne tematy, klarowania treści transakcji i przyznawania prawa do wyłącznych negocjacji.

Na ogół jest to dokument określający kwestie, co do których osiągnięto tymczasowe porozumienie na etapie, gdy nie przeprowadzono jeszcze szczegółowego badania i audytu firmy, tzw. due diligence (w tym artykule głównie oznaczane jako “DD”). Z tego powodu, jest tworzony z założeniem możliwości zmiany treści. Dlatego też, zazwyczaj nie nadaje się mocy prawnej większości klauzul, z wyjątkiem niektórych.

Klauzule Umowy Ramowej

Główne klauzule Umowy Ramowej zwykle obejmują treść transakcji, wyłączne prawo do negocjacji, oświadczenia i gwarancje, współpracę w zakresie Due Diligence. Wyjaśniamy każdą klauzulę, zakładając Umowę Ramową, która będzie podstawą dla umowy przeniesienia akcji w umowie końcowej.

Treść transakcji

Artykuł 1 (Warunki umowy)
1 Strony, tj. A i B, uzgodniły, że będą negocjować w dobrej wierze w celu zawarcia umowy o przeniesieniu akcji (zwanej dalej “umową końcową”), w której A przeniesie na B wszystkie wyemitowane akcje spółki docelowej (C) (zwane dalej “akcjami przedmiotowymi”), a B je od A przejmie.
2 Całkowita kwota transakcji za akcje przedmiotowe wynosi __ złotych. Należy jednak zauważyć, że ostateczna kwota transakcji za akcje przedmiotowe zostanie ustalona w momencie zawarcia umowy końcowej.

Artykuł ten określa cel transakcji, schemat transakcji (metody M&A, takie jak przeniesienie akcji, fuzje, podziały spółek itp.), cenę transakcji itp.

Zawartość określona w umowie ramowej może się różnić w zależności od etapu negocjacji, a treść może być zmieniana na podstawie negocjacji po zawarciu umowy, lub może być określona na podstawie treści zbliżonej do ostatecznej zgody.

Szczególnie w przypadku ceny zakupu, często jest ona określana bez zawierania prawnie wiążącej umowy, a ostateczna cena zakupu jest zazwyczaj określana w umowie końcowej, lub w pewnych przypadkach (na przykład, gdy po przeprowadzeniu DD odkryto nowe istotne okoliczności wpływające na cenę zakupu) możliwe jest wprowadzenie poprawek.

Okres ważności

Artykuł 2 (Okres ważności)
Okres ważności niniejszej umowy wynosi od dnia zawarcia umowy do dnia 〇 roku Reiwa (〇 rok wg kalendarza gregoriańskiego) 〇 miesiąc 〇 dzień. Jednakże, jeżeli strony zgodzą się na przedłużenie okresu ważności niniejszej umowy na piśmie, postępują zgodnie z tym porozumieniem.

Określa okres, w którym umowa podstawowa jest ważna. Zazwyczaj jest to okres od 3 do 6 miesięcy.

Prawo do wyłącznych negocjacji

Artykuł 3 (Prawo do wyłącznych negocjacji)
1 Od dzisiaj do dnia ● roku ● miesiąca ●, Strona A gwarantuje, że nie będzie prowadzić żadnych negocjacji, porozumień, umów dotyczących transakcji podobnych do tej transakcji z innymi stronami niż Strona B.
2 Pomimo postanowień poprzedniego punktu, jeśli Strona A otrzyma propozycję transakcji podobnej do tej transakcji od strony trzeciej, i jeśli jest wysokie prawdopodobieństwo, że nieodpowiedzenie na tę propozycję naruszy obowiązek należytej staranności dyrektora Strony A, Strona A może prowadzić negocjacje z stroną trzecią, płacąc Stronie B karę umowną w wysokości ●● milionów jenów.

W umowie ramowej, firma sprzedająca może przyznać firmie kupującej prawo do wyłącznych negocjacji. Z drugiej strony, możliwe jest również, że strona kupująca określi, że może dostarczać informacje innym potencjalnym nabywcom, a treść tych postanowień różni się w zależności od relacji sił między stronami.

Z punktu widzenia kupującego, po tej umowie następuje DD (Due Diligence), wywiady zarządzające itp., które będą przeprowadzane intensywnie przez określony okres czasu. W związku z tym, kupujący musi zainwestować odpowiednią ilość czasu i pieniędzy na ocenę firmy sprzedającej. Dlatego często żąda się prawa do wyłącznych negocjacji, które są korzystne dla kupującego, aby zminimalizować ryzyko przejścia sprzedającego do negocjacji z innymi potencjalnymi nabywcami.

Z punktu widzenia sprzedającego, często chce on prowadzić negocjacje z firmą kupującą, która oferuje najkorzystniejsze warunki, dlatego jest ostrożny w przyznawaniu prawa do wyłącznych negocjacji. Dlatego nawet jeśli prawo do wyłącznych negocjacji jest określone w umowie ramowej, na życzenie sprzedającego, okres ten może być przyznany na około 3 do 6 miesięcy.

Ponadto, na korzyść sprzedającego, może być określony wyjątek od prawa do wyłącznych negocjacji, aby zapewnić możliwość sprzedaży do bardziej optymalnego potencjalnego nabywcy. Jest to po to, aby zapewnić sprzedającemu możliwość wyboru najbardziej optymalnego nabywcy i uniknąć naruszenia obowiązku należytej staranności dyrektora sprzedającego. Taka klauzula jest nazywana klauzulą Fiduciary Out.

Z punktu widzenia kupującego, łatwe zastosowanie klauzuli wyjątkowej może spowodować, że czas i pieniądze wydane na DD itp. będą stracone. Dlatego, na wypadek, gdy sprzedający zastosuje wyjątek, może być określony obowiązek zapłaty określonej kwoty pieniężnej (kary umownej) na rzecz kupującego, gdy klauzula wyjątkowa jest stosowana.

Gwarancje oświadczeń

Artykuł 4 (Gwarancje oświadczeń)
Strona A gwarantuje stronie B, że na chwilę zawarcia niniejszej umowy, poniższe informacje są prawdziwe i dokładne:
(1) Gwarancje oświadczeń dotyczące sprzedawcy (Strona A)
A. Strona A jest spółką akcyjną, która została prawidłowo i skutecznie założona zgodnie z prawem japońskim i nadal skutecznie funkcjonuje.
B. Strona A nie jest niewypłacalna, nie ma wniosków o upadłość wobec Strony A, ani nie ma przyczyn do takich wniosków.
C. Strona A prawidłowo i skutecznie posiada wszystkie akcje.
D. Strona A nie jest związana z siłami przestępczymi. Nie ma żadnych bezpośrednich ani pośrednich transakcji, płatności, korzyści lub innych relacji lub interakcji między Stroną A a siłami przestępczymi. Nie ma żadnych osób związanych z siłami przestępczymi zatrudnionych jako dyrektorzy lub pracownicy Strony A.
(2) Gwarancje oświadczeń dotyczące spółki docelowej (Strona C)
A. Strona C jest spółką akcyjną, która została prawidłowo i skutecznie założona zgodnie z prawem japońskim i nadal skutecznie funkcjonuje.
B. Strona C nie jest niewypłacalna, nie ma wniosków o upadłość wobec Strony C, ani nie ma przyczyn do takich wniosków.
C. Maksymalna liczba akcji, które Strona C może wyemitować, wynosi X, a liczba wyemitowanych akcji wynosi Y. Wszystkie te akcje są prawidłowo i skutecznie wyemitowanymi akcjami zwykłymi. Strona C nie wyemitowała ani nie przyznała żadnych innych akcji, a żadna trzecia strona nie ma żadnych praw do nich.
D. Strona C spełniła wszystkie swoje zobowiązania dotyczące płatności wynagrodzeń lub pensji, pieniędzy itp. dla swoich dyrektorów lub pracowników, a nie ma żadnych niewypłaconych wynagrodzeń lub pensji.
E. Nie ma żadnych spraw sądowych wniesionych przeciwko Stronie C, ani nie ma ryzyka, że takie sprawy zostaną wniesione.
F. Strona C nie jest związana z siłami przestępczymi. Nie ma żadnych bezpośrednich ani pośrednich transakcji, płatności, korzyści lub innych relacji lub interakcji między Stroną C a siłami przestępczymi. Nie ma żadnych osób związanych z siłami przestępczymi zatrudnionych jako dyrektorzy lub pracownicy Strony C.

Klauzula gwarancji oświadczeń oznacza, że jedna strona gwarantuje drugiej stronie, że określone kwestie są prawdziwe i dokładne w określonym momencie.

Klauzule gwarancji oświadczeń są często szczegółowo określane na etapie końcowego umowy, takiej jak umowa o przeniesienie akcji, na podstawie Due Diligence (DD). Poza powyższymi punktami, mogą one obejmować prawa własności intelektualnej, dokumenty księgowe, nieruchomości, ruchomości, prawa własności intelektualnej, aktywa, wierzytelności, zawarte umowy, sprawy pracownicze, podatki i opłaty publiczne, emerytury, ubezpieczenia itp. Chociaż nie zawsze są one zawarte w momencie zawarcia umowy ramowej, zazwyczaj są one zawarte już na tym etapie, aby oczekiwać na aktywne ujawnianie informacji przez drugą stronę, w tym na klauzulę współpracy w DD.

Współpraca w DD

Artykuł 5 (Due Diligence)
Strona B ma prawo do przeprowadzenia badania (zwane dalej “Due Diligence”) przez siebie lub wyznaczonego przez siebie prawnika, biegłego rewidenta lub inną podobną osobę wobec Strony C przez okres X miesięcy od daty podpisania niniejszej umowy ramowej. Strony A i C zobowiązują się do współpracy w tym zakresie, o ile nie zakłóci to prowadzenia ich działalności.

Jest to klauzula określająca zakres Due Diligence oraz obowiązki współpracy.

Typy Due Diligence obejmują Due Diligence biznesowe, finansowe i prawne, ale mogą również obejmować Due Diligence personalne, IT i środowiskowe. Zarówno sprzedający, jak i kupujący przeprowadzają Due Diligence, ale zgodnie z powyższym artykułem 5, zazwyczaj zakłada się, że to kupujący przeprowadza Due Diligence wobec sprzedającego.

Celem kupującego jest osiągnięcie skutecznych i precyzyjnych wyników w ograniczonym czasie, inwestując pieniądze w Due Diligence, co wymaga współpracy ze strony sprzedającego. Dlatego zazwyczaj w umowie ramowej określa się obowiązek sprzedającego do współpracy w Due Diligence.

Jednakże, jeśli sprzedający jest aktywny w transakcjach z kupującym, znaczenie takiego obowiązku jest niskie. Ponadto, żądanie ujawnienia informacji na podstawie obowiązku współpracy w Due Diligence, nawet gdy negocjacje między sprzedającym a kupującym zakończą się niepowodzeniem, jest nieracjonalne. Dlatego obowiązek współpracy w Due Diligence może nie mieć mocy prawnej. Jeśli obowiązek współpracy w Due Diligence jest określony w umowie ramowej jako mający moc prawną, sprzedający będzie musiał podjąć wysiłki negocjacyjne, aby ograniczyć zakres tego obowiązku.

Obowiązek należytej staranności

Artykuł 6 (Obowiązek należytej staranności)
1 Strony A i C zobowiązują się do prowadzenia zarządzania i administrowania majątkiem z należytą starannością dobrego zarządcy do momentu zawarcia ostatecznej umowy.
2 Strony A i C nie mogą podejmować działań wymienionych poniżej ani innych działań, które mogą mieć znaczący wpływ na prowadzenie działalności przez C, chyba że mają wcześniejszą pisemną zgodę B.
(1) Przeniesienie, zbycie lub ustanowienie prawa dzierżawy na znaczne aktywa
(2) Zwiększenie lub zmniejszenie kapitału
(3) Zmiana składu zarządu
(4) Zaciągnięcie dużego nowego zadłużenia lub inne działania związane z zaciąganiem długów
(5) Inwestycje w sprzęt przekraczające 〇 milionów jenów
(6) Inne działania, które mogą znacząco wpłynąć na sytuację finansową i przyszłe wyniki finansowe

Określa to, że strona sprzedająca ma obowiązek zachować najwyższą staranność, aby nie zniszczyć wartości firmy, która jest przedmiotem transakcji.

Jest to klauzula wprowadzona w celu ochrony pozycji strony kupującej, aby wartość firmy, która jest przedmiotem negocjacji, nie została zniszczona podczas okresu negocjacji.

Prawna wiążąca moc

Artykuł 7 (Prawna wiążąca moc)
Ten dokument porozumienia, z wyjątkiem artykułów 〇, 〇 i 〇, nie ma mocy prawnej.

Jest to klauzula mająca na celu jasne określenie, które z postanowień umowy ramowej mają moc prawną.

Umowa ramowa jest zawierana na etapie, gdy nie przeprowadzono jeszcze DD (Due Diligence) przed zawarciem ostatecznej umowy, dlatego zazwyczaj nie ma mocy prawnej. Jednakże, istnieją klauzule, dla których pożądane jest nadanie mocy prawnej. Określenie zakresu, na który rozciąga się moc prawna między stronami, w zależności od konkretnego przypadku, stanie się ważne w przyszłych negocjacjach.

Poufność

Oprócz elementów, które omówiliśmy do tej pory, jednym z głównych punktów, które mogą być określone, jest klauzula dotycząca poufności. Jest ona często zawierana, jeśli umowa o zachowaniu poufności nie została podpisana przed zawarciem umowy podstawowej.

Co do klauzuli dotyczącej poufności, umowa o zachowaniu poufności może być zawarta przed podpisaniem umowy podstawowej, a w takim przypadku konieczność jej uwzględnienia w umowie podstawowej jest niska. Nawet jeśli umowa o zachowaniu poufności została już zawarta, jeśli chcesz utrzymać fakt zawarcia umowy podstawowej w tajemnicy, zakres informacji poufnych zostanie rozszerzony i zostanie ponownie określony w umowie podstawowej.

Szczegółowe informacje na temat umowy o zachowaniu poufności są wyjaśnione w poniższym artykule.

https://monolith.law/corporate/checkpoints-nondisclosure-agreement[ja]

Podsumowanie

Umowy i typy transakcji zawierane w ramach transakcji M&A różnią się w zależności od przypadku, a także różne są ustawienia klauzul w umowie podstawowej.

Ponadto, wymagane jest bardziej specjalistyczne i bogate doświadczenie, takie jak dostosowanie wyrażeń w zależności od momentu zawarcia umowy podstawowej.

Zalecamy skonsultowanie się ze specjalistycznym prawnikiem i staranne przygotowanie, aby uniknąć problemów w przyszłości.