Obligasi Korporat dalam Undang-Undang Syarikat Jepun: Penerbitan, Penebusan, dan Penjelasan Menyeluruh Mengenai Perhimpunan Pemegang Obligasi

Di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, bon korporat merupakan cara penting bagi syarikat untuk mengumpul dana bagi operasi perniagaan. Bon korporat adalah sekuriti hutang yang dikeluarkan oleh syarikat, dan pelabur mempunyai tuntutan kewangan terhadap syarikat tersebut. Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan peraturan terperinci mengenai penerbitan, pengurusan, penebusan, dan perlindungan hak pemegang bon korporat. Sistem ini direka dengan menekankan perlindungan pelabur sambil memudahkan syarikat untuk mengumpul dana dengan lancar. Artikel ini akan memberikan penjelasan menyeluruh mulai dari definisi asas bon korporat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, jenis-jenisnya, prosedur penerbitan, penebusan, pengurus bon korporat, dan peranan mesyuarat pemegang bon korporat. Khususnya, kami akan menerangkan dengan bahasa yang jelas dan mudah difahami, berdasarkan perundangan Jepun, untuk memastikan pembaca asing dapat memahami sistem perundangan Jepun dengan mendalam.

Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan pelbagai cara pengumpulan dana yang menjadi asas aktiviti korporat. Di antara cara tersebut, bon korporat merupakan salah satu cara utama pembiayaan langsung yang digunakan oleh banyak syarikat, sejajar dengan penerbitan saham. Syarikat yang menerbitkan bon korporat meminjam dana dari pelabur dan bertanggungjawab untuk membayar faedah secara berkala sebagai balasan, serta akhirnya menebus prinsipal hutang tersebut. Mekanisme ini sangat efektif untuk memastikan sumber dana yang stabil bagi syarikat, dan bagi pelabur, ia menjadi sasaran pelaburan yang menawarkan pulangan yang relatif stabil.

Undang-Undang Syarikat Jepun memberikan definisi yang jelas tentang bon korporat. Menurut Artikel 2, Perkara 23 Undang-Undang Syarikat Jepun, “bon korporat adalah tuntutan kewangan terhadap syarikat yang timbul melalui alokasi yang dilakukan berdasarkan undang-undang ini, yang akan ditebus mengikut ketentuan yang ditetapkan dalam setiap butir Artikel 676” . Definisi ini menekankan bahawa bon korporat bukan sekadar tuntutan kewangan biasa, tetapi timbul melalui alokasi khusus berdasarkan Undang-Undang Syarikat Jepun dan tunduk pada syarat-syarat penebusan tertentu .  

Sistem bon korporat bertujuan untuk menguruskan hubungan kontrak dengan pelbagai pelabur secara seragam dan memungkinkan pelaksanaan hak secara kolektif ketika mengumpulkan dana dari banyak pelabur, sehingga mencapai keseimbangan antara efisiensi transaksi dan perlindungan pelabur. Sebagai contoh, sistem mesyuarat pemegang bon korporat adalah mekanisme penting untuk menyatukan kehendak pelbagai pemegang bon korporat dan bertindak demi kepentingan bersama. Selain itu, kewajiban penubuhan pengurus bon korporat berfungsi sebagai mekanisme untuk melindungi kepentingan pemegang bon korporat secara profesional.

Artikel ini akan menggali secara terperinci kerangka hukum ini dan mengungkap gambaran keseluruhan sistem bon korporat di Jepun. Khususnya, kami akan menjelaskan prosedur penerbitan yang penting dalam praktik dan cara penebusan yang spesifik, serta bagaimana mesyuarat pemegang bon korporat berfungsi dalam situasi tertentu, dengan merujuk kepada peruntukan Undang-Undang Syarikat Jepun. Kami juga akan memperkenalkan kes-kes pengadilan Jepun yang berkaitan untuk menunjukkan bagaimana konflik sebenar telah diselesaikan, sehingga memperdalam pemahaman praktikal pembaca.

Definisi Bon Korporat: Menurut Undang-Undang Syarikat Jepun

Bon korporat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun merupakan cara penting bagi syarikat untuk mengumpul dana. Bon korporat adalah sekuriti hutang yang dikeluarkan oleh syarikat, dan pelabur mempunyai tuntutan kewangan terhadap syarikat tersebut.

Definisi Bon Korporat Menurut Undang-Undang Syarikat Jepun

Perkara ke-23, Fasal ke-2 Undang-Undang Syarikat Jepun mendefinisikan bon korporat sebagai “hak kewangan terhadap syarikat yang berhutang, yang timbul dari penugasan yang dilakukan oleh syarikat tersebut menurut peruntukan undang-undang ini, dan yang akan dibayar balik mengikut ketentuan yang ditetapkan dalam setiap butir Artikel 676” . Definisi ini jelas menunjukkan bahawa bon korporat dikeluarkan dalam kerangka Undang-Undang Syarikat Jepun, dengan tujuan untuk melindungi pelabur dan menjernihkan transaksi .  

Walau bagaimanapun, terdapat pandangan akademik yang menyatakan bahawa definisi ini tidak semestinya membantu dalam melindungi pelabur bon atau menjelaskan hubungan hukum . Ini menunjukkan bahawa definisi formal yang ketat yang ditetapkan oleh undang-undang mungkin tidak sepenuhnya selaras dengan fungsi pelbagai bon korporat di pasaran atau keperluan praktikal dalam melindungi pelabur. Undang-undang mungkin mengisyaratkan kesulitan untuk selalu mengikuti aktiviti ekonomi yang berkembang atau keperluan untuk mengemaskini definisi agar lebih fungsional.  

Jenis Utama Bon Korporat: Bon Korporat Biasa dan Bon Korporat Subordinasi di Jepun

Di Jepun, terdapat pelbagai jenis bon korporat, dan setiap jenis dipilih oleh syarikat atau pelabur berdasarkan ciri-ciri khususnya.

Bon Korporat Biasa

Bon korporat yang paling umum ini memiliki urutan pembayaran yang sama dengan hutang lain dalam hal pembayaran balik.

Bon Korporat Subordinasi

Bon korporat subordinasi adalah bon yang, dalam hal kebankrapan syarikat penerbit, mempunyai urutan pembayaran pokok dan faedah yang lebih rendah daripada bon korporat biasa dan hutang umum lain. Sifat subordinasi ini biasanya dinyatakan dalam terma bon sebagai ‘klausa subordinasi’. Risiko gagal bayar yang lebih tinggi ini biasanya diimbangi dengan hasil yang lebih tinggi. Kewujudan bon korporat subordinasi menunjukkan bahawa syarikat sedang mencari kepelbagaian dalam pembiayaan dan menyesuaikan keseimbangan risiko dan pulangan. Bon korporat subordinasi, dengan ciri urutan pembayaran yang lebih rendah, menandakan risiko yang lebih tinggi bagi pelabur. Risiko yang lebih tinggi ini adalah sebab mengapa hasil yang lebih tinggi ditawarkan untuk menarik pelabur. Dari perspektif syarikat, ini bermakna kos pembiayaan yang lebih tinggi, tetapi pada masa yang sama, memungkinkan peningkatan fleksibilitas dalam struktur modal dengan meletakkan risiko akhir antara ekuiti dan hutang biasa, terutama dalam keadaan kebankrapan. Fakta bahawa bon korporat subordinasi kadangkala boleh dianggap sebagai modal dalam peraturan nisbah modal sendiri oleh institusi kewangan menunjukkan bahawa bon korporat subordinasi tidak hanya berfungsi sebagai alat pembiayaan, tetapi juga sebagai alat penting dalam strategi kewangan syarikat, terutama dalam memenuhi keperluan modal peraturan. Ini menunjukkan alasan strategik di sebalik pemilihan bon korporat subordinasi oleh syarikat untuk tujuan tertentu, yang melampaui pemahaman permukaan bahawa ‘hasil yang lebih tinggi disebabkan oleh risiko yang lebih tinggi’.

Jenis Utama Bon Korporat: Bon Korporat Berjamin dan Tanpa Jaminan di Jepun

Bon korporat di Jepun dibahagikan kepada dua kategori utama berdasarkan kehadiran atau ketiadaan jaminan: ‘Bon Korporat Berjamin’ dan ‘Bon Korporat Tanpa Jaminan’.

Bon Korporat Tanpa Jaminan

Bon korporat yang tidak disertakan dengan jaminan tertentu, di mana keselamatan pembayaran balik bergantung pada kredibiliti syarikat penerbit. Secara umumnya, bon ini mempunyai risiko yang lebih tinggi, oleh itu, hasil pulangan seringkali ditetapkan pada kadar yang lebih tinggi. Kebanyakan bon korporat biasa di Jepun adalah tanpa jaminan.

Bon Korporat Berjamin

Bon korporat yang dikeluarkan dengan menetapkan aset tertentu syarikat penerbit (seperti hartanah) sebagai jaminan. Ini memberikan hak kepada pemegang bon korporat untuk mendapatkan pembayaran balik secara prioritari melalui pelaksanaan hak jaminan jika syarikat penerbit gagal memenuhi kewajipannya. Bon korporat berjamin diatur di bawah Undang-Undang Amanah Bon Korporat Berjamin Jepun (Meiji 38 tahun (1905) Undang-Undang No. 52). Undang-undang ini bertujuan untuk melindungi pemegang bon dengan menetapkan mekanisme di mana hak jaminan diurus dan dilaksanakan oleh syarikat amanah atau syarikat penerima amanah bagi pihak banyak pemegang bon.

Bon korporat berjamin boleh dibahagikan lagi kepada ‘Bon Korporat Berjamin Umum’ dan ‘Bon Korporat dengan Jaminan Khusus’.

• Bon Korporat dengan Jaminan Khusus: Bon yang dikeluarkan dengan jaminan khusus seperti hartanah tertentu.
• Bon Korporat Berjamin Umum: Bon yang memberikan hak kepada pemegangnya untuk mendapatkan pembayaran balik dengan keutamaan atas keseluruhan aset syarikat penerbit, bukan hanya aset tertentu. Ini berbeza dengan hak gadai janji atau hak gadaian yang ditetapkan melalui perjanjian, dan terbentuk berdasarkan kesan undang-undang tertentu seperti Undang-Undang Perusahaan Elektrik Jepun dan undang-undang khusus lain. Contohnya termasuk bon elektrik, bon NTT, dan bon JT. Kewujudan Undang-Undang Amanah Bon Korporat Berjamin Jepun menunjukkan bahawa sistem perundangan Jepun menyediakan mekanisme yang canggih untuk melindungi kepentingan banyak pemiutang secara efisien dan kolektif. Bon korporat berjamin menghadapi cabaran praktikal di mana pelaksanaan hak jaminan oleh pelabur individu boleh menjadi sangat rumit. Undang-Undang Amanah Bon Korporat Berjamin Jepun (Meiji 38 tahun (1905) Undang-Undang No. 52) dicipta untuk mengatasi cabaran ini dengan menetapkan sistem di mana syarikat amanah atau syarikat penerima amanah mengurus dan melaksanakan jaminan untuk kepentingan semua pemegang bon. Ini memudahkan pemegang bon individu daripada perlu menetapkan dan melaksanakan hak jaminan secara berasingan, memastikan perlindungan hak banyak pemegang bon secara efisien. Ini mencerminkan pengakuan mendalam oleh sistem perundangan Jepun terhadap keperluan perlindungan hak kolektif dalam pembiayaan berskala besar dan menyediakan kerangka undang-undang yang spesifik untuk tujuan tersebut. Lebih daripada sekadar perbezaan kehadiran jaminan, kita dapat melihat filosofi perlindungan kolektif di belakangnya dan penggunaan teknik undang-undang amanah untuk mencapai tujuan tersebut.

Bonds with Warrant di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Bonds with Warrant adalah instrumen hutang yang dilengkapi dengan hak untuk melanggan saham baru. Artikel 248 dari Undang-Undang Syarikat Jepun (Japanese Companies Act) menetapkan prosedur penerbitan untuk bonds with warrant, dengan mengecualikan aplikasi peraturan berkaitan dengan bon syarikat (yang terdapat dalam Bahagian 4 Undang-Undang Syarikat Jepun) dan mengaplikasikan peraturan yang berkaitan dengan penerbitan hak melanggan saham baru (mulai dari Artikel 238 Undang-Undang Syarikat Jepun). Untuk penjelasan terperinci mengenai bonds with warrant, sila rujuk artikel lain di dalam laman web ini.

Perbandingan Antara Bon Korporat Berjamin dan Bon Korporat Tanpa Jaminan di Jepun

Pemilihan bon korporat bergantung kepada situasi syarikat penerbit dan tahap penerimaan risiko pelabur. Berikut adalah perbandingan utama antara bon korporat berjamin dan bon korporat tanpa jaminan.

Prosedur Pengeluaran Bon Korporat di Jepun

Untuk mengeluarkan bon korporat dan mengumpul dana dari pasaran, syarikat perlu mengikuti prosedur ketat yang ditetapkan oleh Undang-Undang Syarikat Jepun.

Penentuan Butiran Penawaran

Semasa mengumpul pelabur untuk bon korporat, syarikat harus menentukan butiran penawaran berikut berdasarkan Artikel 676 Undang-Undang Syarikat Jepun:

• Jumlah keseluruhan bon korporat yang ditawarkan
• Jumlah setiap bon korporat
• Kadar faedah bon korporat
• Cara dan tempoh penebusan bon korporat
• Cara pembayaran faedah
• Jika terdapat penentuan untuk mengeluarkan sijil bon korporat, maka perlu menyatakan hal tersebut (tidak diperlukan jika tidak mengeluarkan sijil bon)
• Jika menetapkan pengurus bon korporat, perlu menyatakan nama dan alamat serta kandungan kontrak mandat
• Butiran lain yang ditetapkan oleh perintah Kementerian Kehakiman (Peraturan Pelaksanaan Undang-Undang Syarikat Jepun Artikel 165)

Peraturan terperinci mengenai butiran penawaran ini bertujuan untuk memastikan perlindungan pelabur dan kejelasan transaksi. Artikel 676 Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan butiran penawaran secara terperinci kerana bon korporat merupakan cara untuk mengumpul dana dari pelbagai pelabur yang tidak ditentukan, sehingga pelabur dapat membuat keputusan pelaburan dengan informasi yang cukup. Tidak hanya syarat ekonomi seperti cara penebusan, tempoh, dan kadar faedah, tetapi juga informasi mengenai pengurus bon korporat ditetapkan untuk memberikan informasi kepada pelabur untuk bersiap siaga terhadap risiko masa depan (contoh: kebankrapan syarikat penerbit) dan untuk memperjelas kerangka pelaksanaan hak kolektif, dengan tujuan untuk memperkuat perlindungan pelabur. Ini menunjukkan bahwa peraturan ini melampaui kebebasan kontrak biasa dan memiliki aspek peraturan hukum publik yang kuat untuk menjaga kesehatan pasar.

Gambaran Umum Prosedur Pengeluaran

Prosedur pengeluaran bon korporat dimulai dengan penentuan butiran penawaran dan melalui langkah-langkah berikut untuk diselesaikan:

1. Keputusan Dewan Direksi: Penentuan butiran penawaran umumnya memerlukan keputusan dewan direksi. Bagi syarikat swasta, penentuan butiran penawaran juga dapat dilakukan melalui resolusi khusus rapat umum pemegang saham.
2. Notifikasi dan Pengungkapan Butiran Penawaran: Butiran penawaran bon korporat yang ditawarkan harus diberitahukan atau diungkapkan kepada mereka yang ingin mengajukan permohonan langganan. Bagi syarikat yang terdaftar, pengungkapan tepat waktu diperlukan.
3. Pendaftaran dan Penetapan: Pelabur melakukan pendaftaran dan syarikat membuat keputusan penetapan.
4. Pembayaran: Pelabur membayar jumlah bon korporat yang telah dialokasikan kepada syarikat.
5. Pembuatan Buku Bon Korporat: Syarikat harus membuat buku bon korporat segera setelah penerbitan bon dan menyimpannya di kantor pusat (Artikel 684 Ayat 1 Undang-Undang Syarikat Jepun). Pemegang bon korporat dan lainnya dapat meminta untuk melihat buku bon korporat (Artikel 684 Ayat 2 Undang-Undang Syarikat Jepun).
6. Penerbitan Sijil Bon Korporat (hanya jika mengeluarkan): Jika ada penentuan untuk mengeluarkan sijil bon korporat, syarikat harus mengeluarkan sijil bon korporat tanpa penundaan setelah penerbitan bon (Artikel 696 Undang-Undang Syarikat Jepun).

Penkecualian untuk bon korporat swasta dengan jumlah pelabur yang terbatas menunjukkan desain sistem yang fleksibel untuk mendukung pengumpulan dana oleh perusahaan kecil dan menengah serta startup. Meskipun pengeluaran bon korporat umumnya memerlukan pengajuan dokumen pendaftaran sekuriti (berdasarkan Undang-Undang Instrumen Keuangan dan Pertukaran Jepun), bon korporat swasta dengan jumlah pemegang hak bon kurang dari 50 orang dan tanpa pelabur institusi yang memenuhi syarat, misalnya, tidak memerlukan pengajuan tersebut. Penkecualian ini dirancang untuk pengumpulan dana dari skala yang lebih kecil dan dari pihak-pihak tertentu yang berhubungan. Ini menunjukkan bahwa sistem hukum Jepun menyesuaikan ketatnya regulasi sesuai dengan skala perusahaan dan sifat pengumpulan dana. Dengan kata lain, ketika dianggap bahwa kebutuhan perlindungan pelabur relatif rendah (dengan asumsi pelabur yang jumlahnya sedikit dan bukan profesional tetapi memiliki hubungan kenalan), prosedur disederhanakan untuk memberikan fleksibilitas dan mengurangi beban pengumpulan dana perusahaan.

Penebusan Bon Korporat di Jepun

Penebusan bon korporat merujuk kepada proses di mana sebuah syarikat mengembalikan prinsipal bon kepada pemegang bon korporat. Penebusan ini dilaksanakan mengikut terma dan syarat yang ditetapkan pada masa bon tersebut dikeluarkan.

Cara Penebusan Bon Korporat di Jepun

Terdapat pelbagai cara penebusan bon korporat, namun yang utama adalah seperti berikut:

• Penebusan Bulat pada Akhir Tempoh: Ini adalah kaedah di mana jumlah prinsipal bon ditebus sekaligus pada tarikh akhir tempoh. Ini adalah kaedah yang paling umum.
• Penebusan Berkala (Sejenis Penebusan Antara): Kaedah ini ditetapkan pada masa penerbitan, dengan tempoh penangguhan, jumlah penebusan antara, dan tarikh penebusan yang telah ditentukan, dan penebusan dilakukan mengikut syarat-syarat tersebut.
• Penebusan Sukarela (Penebusan Awal): Ini adalah kaedah di mana syarikat penerbit mempunyai pilihan untuk menebus sebahagian atau keseluruhan bon sebelum tarikh akhir tempoh. Kadangkala, ‘premi penebusan’ dibayar sebagai kompensasi kepada pelabur atas kerugian yang mungkin mereka alami.
• Penebusan Melalui Pembelian (Pembatalan Melalui Pembelian): Kaedah di mana syarikat penerbit membeli kembali bon korporatnya di pasaran terbuka atau melalui transaksi bilateral sebelum tarikh penebusan, dan dengan itu membatalkannya. Ini bukanlah suatu keharusan, tetapi terpulang kepada keputusan pemegang bon.
• Bon Diskaun: Ini adalah bon yang tidak disertai dengan faedah (kupon), tetapi dibeli pada harga yang lebih rendah daripada nilai penebusan, dan keuntungan diperoleh melalui penebusan.

Berkaitan dengan penebusan bon korporat, terdapat beberapa titik perhatian legal yang perlu diambil kira:

• Hak untuk menuntut penebusan bon akan luput melalui had masa jika tidak dilaksanakan dalam tempoh 10 tahun dari tarikh ia boleh dilaksanakan (Artikel 701, Perenggan 1, Undang-Undang Syarikat Jepun).
• Hak untuk menuntut faedah bon akan luput melalui had masa jika tidak dilaksanakan dalam tempoh 5 tahun dari tarikh ia boleh dilaksanakan (Artikel 701, Perenggan 2, Undang-Undang Syarikat Jepun).
• Jika syarikat penerbit mengalami kebankrapan, bon korporat umumnya mempunyai keutamaan pembayaran hutang yang lebih tinggi, tetapi terdapat perbezaan keutamaan antara bon dengan jaminan, bon tanpa jaminan, dan bon subordinat. Walau bagaimanapun, terdapat kemungkinan prinsipal tidak dibayar dan menjadi hutang buruk bergantung pada situasi.

Kes Mahkamah Mengenai Lanjutan Tempoh Penebusan Bon Syarikat di Bawah Undang-Undang Jepun

Lanjutan tempoh penebusan bon syarikat merupakan perkara penting bagi pemegang bon dan memerlukan prosedur di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun. Namun, dalam praktik sebenar, terdapat kes di mana lanjutan yang dipersetujui antara pihak-pihak menjadi isu.

Keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 11 April 2016 (2016) adalah berkaitan dengan kes di mana pemegang bon sebagai plaintif menuntut pembayaran prinsipal bon dan ganti rugi kelewatan daripada syarikat penerbit bon sebagai defendan, setelah tempoh penebusan bon telah berlalu. Defendan berhujah bahawa tempoh penebusan telah dilanjutkan melalui persetujuan antara pihak-pihak dan tuntutan plaintif adalah pelanggaran prinsip kepercayaan atau penyalahgunaan hak.

Mahkamah tidak mengakui adanya persetujuan lanjutan tempoh penebusan antara pihak-pihak dan membenarkan tuntutan pemegang bon untuk penebusan. Keputusan ini mengaplikasikan prinsip kontrak di bawah Undang-Undang Sivil Jepun sambil mempertimbangkan jumlah bon yang besar, sebanyak 1.5 bilion yen, keperluan untuk mendokumentasikan perjanjian dalam hubungan dengan pihak berkuasa cukai dan proses perakaunan, serta prosedur penerbitan yang asalnya juga dilakukan secara bertulis, dan memutuskan bahawa persetujuan lisan sahaja tidak mencukupi untuk membentuk persetujuan yang mengikat secara sah.

Kes ini menunjukkan bahawa dalam hal penting seperti lanjutan tempoh penebusan bon, walaupun terdapat hubungan kepercayaan antara pihak-pihak, kepentingan prosedur formal dan dokumentasi berdasarkan Undang-Undang Syarikat Jepun adalah sangat tinggi. Keputusan ini menolak persetujuan lisan antara pihak-pihak mengenai lanjutan tempoh penebusan bon. Ini menunjukkan bahawa perubahan syarat dalam bon, yang merupakan hak kewangan dengan sifat hukum, memerlukan bukan hanya prinsip kontrak di bawah Undang-Undang Sivil Jepun tetapi juga prosedur ketat yang ditetapkan oleh Undang-Undang Syarikat Jepun dan sekurang-kurangnya persetujuan yang jelas secara bertulis. Terutama dalam situasi seperti dalam kes ini, di mana perjanjian yang tidak jelas sering dibuat atas dasar hubungan kepercayaan dalam pembiayaan perusahaan keluarga, mahkamah menunjukkan sikap yang menekankan kepatuhan terhadap keperluan hukum formal (dokumentasi, prosedur Undang-Undang Syarikat Jepun). Ini menekankan prinsip yang lebih luas dalam praktik hukum Jepun bahawa, bahkan dalam transaksi internal, prosedur yang sesuai dengan undang-undang adalah penting untuk memastikan kestabilan dan kejelasan hukum. Selain itu, kes ini juga menyentuh isu bahawa bon, yang berbeza dari kontrak pinjaman biasa, mempunyai kedudukan khusus di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, dan perubahan syaratnya memerlukan prosedur di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun (seperti keputusan mesyuarat pemegang bon) dan menunjukkan bahawa kegagalan untuk melaksanakan prosedur ini adalah salah satu alasan penolakan keabsahan persetujuan lisan.

Pengurus Bon Syarikat di Jepun

Pengurus bon syarikat adalah institusi khusus yang melindungi kepentingan pelbagai pemegang bon syarikat dan menguruskan bon tersebut.

Peranan dan Kewajipan Penubuhan Pengurus Bon Syarikat

• Pengurus bon syarikat adalah syarikat yang memiliki semua kuasa yang diperlukan untuk menerima pembayaran hutang dan memelihara realisasi kredit bagi pihak pemegang bon syarikat.
• Artikel 702 Akta Syarikat Jepun (Japanese Companies Act) menetapkan bahawa syarikat yang mengeluarkan bon syarikat harus secara prinsip menetapkan pengurus bon syarikat untuk menerima pembayaran dan memelihara kredit serta menguruskan bon bagi pihak pemegang bon syarikat.
• Walau bagaimanapun, penubuhan pengurus bon syarikat boleh dikecualikan di bawah syarat tertentu, seperti apabila jumlah setiap bon syarikat melebihi 100 juta yen. Dalam tahun-tahun kebelakangan ini, terdapat peningkatan kes di mana pengurus bon syarikat tidak ditetapkan, dan sebaliknya, agen kewangan ditugaskan untuk menguruskan pembayaran prinsipal dan faedah.

Kewajipan penubuhan pengurus bon syarikat dan peraturan pengecualian menunjukkan bahawa Akta Syarikat Jepun mempertimbangkan keseimbangan antara perlindungan pelabur dan beban praktikal syarikat. Akta Syarikat Jepun secara prinsip mewajibkan penubuhan pengurus bon syarikat untuk menghapuskan ketidakefisienan dalam pelaksanaan hak oleh banyak pemegang bon syarikat secara individu dan untuk melindungi kepentingan kolektif secara profesional. Namun, pengecualian untuk penubuhan boleh berlaku di bawah syarat tertentu, seperti apabila jumlah setiap bon syarikat melebihi 100 juta yen. Ini mungkin kelihatan kontradiktif, tetapi dalam kes penerbitan bon skala besar, pelabur seringkali adalah institusi pelaburan profesional yang mempunyai keperluan perlindungan individu yang relatif rendah, atau syarikat penerbit sendiri mempunyai kredibiliti yang cukup, sehingga intervensi pengurus tidak diperlukan. Trend peningkatan penggunaan agen kewangan menunjukkan bahawa pasaran sedang mencari cara pengurusan yang lebih efisien dan sistem perundangan juga membenarkan operasi yang fleksibel untuk menyesuaikan diri dengan ini. Ini menunjukkan kecenderungan undang-undang untuk tidak hanya mengenakan peraturan yang kaku tetapi juga untuk menyesuaikan dengan keperluan praktikal dan evolusi pasaran.

Kuasa dan Kewajipan Pengurus Bon Syarikat

• Pengurus bon syarikat memiliki kuasa untuk melakukan semua tindakan peradilan dan luar peradilan yang diperlukan untuk menerima pembayaran hutang dan memelihara realisasi kredit bagi pihak pemegang bon syarikat (Pasal 705 Ayat 1 Akta Syarikat Jepun).
• Pengurus bon syarikat harus menguruskan bon dengan adil dan jujur bagi pihak pemegang bon syarikat (Pasal 704 Ayat 1 Akta Syarikat Jepun) dan mempunyai kewajipan untuk menguruskan bon dengan perhatian pengurus yang baik (Pasal 704 Ayat 2 Akta Syarikat Jepun).
• Apabila pengurus bon syarikat menerima pembayaran, pemegang bon syarikat boleh menuntut pembayaran jumlah penebusan bon dan faedah daripada pengurus tersebut (Pasal 705 Ayat 2 Akta Syarikat Jepun).
• Pengurus bon syarikat tidak boleh melakukan tindakan seperti penangguhan pembayaran keseluruhan bon, pembebasan tanggungjawab akibat kegagalan memenuhi hutang, atau penyelesaian tanpa resolusi daripada perhimpunan pemegang bon syarikat (Pasal 706 Ayat 1 Akta Syarikat Jepun).

Tanggungjawab dan Pengunduran Pengurus Bon Syarikat

• Jika pengurus bon syarikat melakukan tindakan yang bertentangan dengan Akta Syarikat Jepun atau resolusi perhimpunan pemegang bon syarikat, mereka bertanggungjawab secara bersama untuk membayar ganti rugi atas kerugian yang timbul (Pasal 710 Ayat 1 Akta Syarikat Jepun).
• Pengurus bon syarikat boleh mengundurkan diri dengan persetujuan dari syarikat penerbit bon dan perhimpunan pemegang bon syarikat (Pasal 711 Ayat 1 Akta Syarikat Jepun).

Perhimpunan Pemegang Saham Syarikat di Jepun

Perhimpunan Pemegang Saham Syarikat merupakan platform untuk menyatukan pandangan pelbagai pemegang saham syarikat dan membuat keputusan mengenai isu-isu penting demi kepentingan bersama.

Pemanggilan Mesyuarat Pemegang Saham Syarikat di Jepun

• Mesyuarat pemegang saham syarikat boleh dipanggil pada bila-bila masa jika perlu (Perkara 717(1) Akta Syarikat Jepun).  
• Prinsipnya, syarikat penerbit saham atau pengurus saham yang akan memanggil mesyuarat (Perkara 717(2) Akta Syarikat Jepun).  
• Pemegang saham yang memiliki sekurang-kurangnya sepuluh peratus daripada jumlah saham tertentu boleh meminta syarikat penerbit saham, pengurus saham atau pembantu pengurus saham untuk memanggil mesyuarat dengan menyatakan tujuan dan alasan pemanggilan (Perkara 718(1) Akta Syarikat Jepun).  
• Jika prosedur pemanggilan tidak dilakukan segera selepas permintaan, atau jika notis pemanggilan tidak dikeluarkan dalam tempoh lapan minggu, pemegang saham yang membuat permintaan boleh memanggil mesyuarat dengan kebenaran mahkamah (Perkara 718(3) Akta Syarikat Jepun).  
• Pemanggil harus menetapkan tarikh, waktu, tempat, dan perkara yang menjadi tujuan mesyuarat ketika memanggil mesyuarat pemegang saham (Perkara 719 Akta Syarikat Jepun).  

Hak pemegang saham syarikat untuk meminta pemanggilan mesyuarat adalah jaring keselamatan penting yang memungkinkan perlindungan hak minoriti dan pencapaian kepentingan kolektif. Mesyuarat pemegang saham biasanya dipanggil oleh syarikat penerbit atau pengurus saham, tetapi pemegang saham yang memiliki sekurang-kurangnya sepuluh peratus daripada jumlah saham tertentu boleh meminta pemanggilan mesyuarat jika tindakan syarikat dianggap tidak sesuai. Selanjutnya, jika syarikat tidak menanggapi permintaan tersebut, pemegang saham boleh memanggil mesyuarat dengan kebenaran mahkamah. Ini menunjukkan bahawa Akta Syarikat Jepun memberikan jaminan kepada pemegang saham untuk melindungi kepentingan mereka sebagai kumpulan tanpa terisolasi, apabila syarikat penerbit atau pengurus saham mengambil tindakan yang merugikan kepentingan pemegang saham. Ini juga meningkatkan kepercayaan pasaran dengan memberikan hak suara dan kekuatan bertindak kepada pemegang saham minoriti dari perspektif perlindungan pelabur.  

Pengurusan dan Resolusi Mesyuarat Pemegang Saham Syarikat di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

• Untuk meluluskan resolusi dalam mesyuarat pemegang saham syarikat, diperlukan persetujuan dari pemegang hak suara yang memiliki lebih dari separuh jumlah total hak suara yang hadir (Artikel 724(1) Undang-Undang Syarikat Jepun).
• Walau bagaimanapun, untuk perkara yang memberi kesan signifikan kepada kepentingan pemegang saham syarikat, seperti penangguhan pembayaran atau penghapusan hutang, diperlukan persetujuan dari pemegang hak suara yang memiliki sekurang-kurangnya satu perlima dari jumlah total hak suara dan lebih dari dua pertiga dari jumlah hak suara yang hadir (Artikel 724(2) Undang-Undang Syarikat Jepun).
• Mesyuarat pemegang saham syarikat hanya boleh membuat keputusan mengenai perkara yang telah ditetapkan semasa pemanggilan mesyuarat dan tidak boleh membuat keputusan mengenai perkara lain (Artikel 719(2) dan Artikel 724(3) Undang-Undang Syarikat Jepun). Ini adalah prinsip yang sama dengan larangan usul darurat dalam mesyuarat pemegang saham di Jepun.
• Jika mesyuarat pemegang saham syarikat membuat keputusan, pihak yang memanggil mesyuarat harus mengajukan permohonan pengesahan keputusan kepada mahkamah dalam masa satu minggu dari tarikh keputusan dibuat (Artikel 732 Undang-Undang Syarikat Jepun). Tanpa pengesahan mahkamah, keputusan tersebut tidak akan mempunyai kekuatan hukum.

Keperluan resolusi mesyuarat pemegang saham syarikat yang berbeza mengikut perkara adalah hasil daripada kebijaksanaan sistem perundangan Jepun yang menyeimbangkan antara perlindungan hak dan kecekapan praktikal. Keputusan umum (contohnya, pelantikan pengurus saham syarikat) cukup dengan lebih dari separuh jumlah hak suara yang hadir, tetapi perkara yang berpotensi memberi kesan langsung merugikan kepada hak pemegang saham syarikat, seperti penangguhan pembayaran atau penghapusan hutang, memerlukan syarat keputusan khusus yang lebih ketat (sekurang-kurangnya satu perlima dari jumlah total hak suara dan lebih dari dua pertiga dari hak suara yang hadir). Ini menunjukkan pertimbangan Undang-Undang Syarikat Jepun dalam melindungi kepentingan keseluruhan pemegang saham syarikat sambil memastikan bahawa keputusan yang memberi kesan besar memerlukan pembentukan konsensus yang lebih luas, sehingga mengelakkan pelanggaran hak pemegang saham syarikat minoriti secara tidak adil. Tambahan pula, keperluan pengesahan mahkamah atas keputusan menunjukkan mekanisme perlindungan berganda yang terintegrasi, di mana keputusan mesyuarat pemegang saham syarikat yang boleh memberi kesan besar kepada hak individu pemegang saham syarikat, dijamin keabsahan dan keadilannya oleh institusi ketiga, iaitu mahkamah. Ini mencerminkan bahawa sistem pelaksanaan hak secara kolektif tidak hanya bergantung pada keputusan majoriti, tetapi juga menekankan kestabilan dan keadilan hukum.

Kemungkinan Pengadakan Secara Dalam Talian

Perkara 719 dalam Undang-Undang Syarikat Jepun menetapkan bahawa semasa memanggil mesyuarat pemiutang bon, “tempat mesyuarat” mesti ditentukan, dan untuk mengadakan mesyuarat secara sepenuhnya dalam talian (virtual-only), pindaan kepada Undang-Undang Syarikat Jepun diperlukan. Walaupun terdapat ruang untuk interpretasi mengenai mesyuarat hibrid (kombinasi tempat dan dalam talian), kehadiran dalam talian mungkin hanya dianggap sebagai pemerhatian dan bukan kehadiran secara legal di bawah undang-undang Jepun.

Kesimpulan

Dalam artikel ini, kami telah menjelaskan secara terperinci mengenai berbagai aspek bon korporat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, termasuk definisi, jenis, prosedur penerbitan, penebusan, pengurus bon, dan perhimpunan pemegang bon. Bon korporat merupakan cara penting bagi syarikat untuk mengumpul dana dalam skala besar, dan dari penerbitan hingga penebusan, diatur dengan ketat oleh Undang-Undang Syarikat Jepun. Sistem pengurus bon dan mekanisme perhimpunan pemegang bon, khususnya, menunjukkan betapa Undang-Undang Jepun menekankan perlindungan kepentingan pemegang bon dan integritas pasaran.

Penerbitan bon adalah elemen penting dalam strategi pertumbuhan syarikat, tetapi prosedurnya kompleks dan memerlukan pemahaman mendalam tentang Undang-Undang Syarikat Jepun serta peraturan terkait. Mulai dari penentuan syarat penawaran, pembuatan buku bon, pemilihan metode penebusan, hingga hubungan dengan pengurus bon dan pengelolaan perhimpunan pemegang bon, pengurusan risiko hukum pada setiap tahap adalah penting untuk pembangunan berkelanjutan syarikat. Seperti yang ditunjukkan oleh kasus hukum mengenai perpanjangan jangka waktu penebusan, bahkan jika ada hubungan kepercayaan antara pihak-pihak, prosedur formal dan dokumentasi yang sesuai dengan Undang-Undang Syarikat Jepun sangat penting untuk kesepakatan hukum yang penting.

Firma hukum Monolith memiliki rekod prestasi yang luas dalam menyediakan perkhidmatan hukum yang berkaitan dengan bon korporat di Jepun kepada pelbagai klien. Kami menyokong keperluan hukum syarikat dari pelbagai skala, dari syarikat yang tersenarai di bursa saham hingga startup, dan telah mengumpulkan pengetahuan mendalam dan pengalaman praktikal khususnya dalam pembiayaan. Firma kami juga memiliki beberapa peguam yang fasih dalam bahasa Inggeris dan memegang kelayakan peguam dari negara lain, memungkinkan kami untuk menyediakan sokongan hukum yang lancar dan tepat dalam kedua bahasa, Jepun dan Inggeris, untuk klien yang beroperasi dalam lingkungan bisnis internasional. Jika anda memerlukan konsultasi mengenai bon korporat di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun atau memerlukan bantuan dengan urusan hukum korporat lainnya, sila hubungi Firma Hukum Monolith. Kami berdedikasi untuk membantu anda membina asas hukum yang kuat untuk kejayaan bisnis anda di Jepun.