Sistem Tuntutan Perwakilan Berganda dalam Undang-Undang Syarikat Jepun dan Kes-kes Mahkamah Utama

Persekitaran yang mengelilingi syarikat-syarikat moden ditandai dengan struktur kumpulan syarikat yang kompleks, di mana terdapat satu ibu syarikat akhir yang mengawal banyak anak syarikat. Struktur seperti ini membawa kelebihan strategik tetapi juga menimbulkan cabaran unik dalam tadbir urus korporat, terutamanya berkaitan dengan tanggungjawab pengarah anak syarikat. Secara tradisional, pemegang saham syarikat boleh mengemukakan tuntutan wakil pemegang saham terhadap pengarah syarikat tertentu untuk mengejar tanggungjawab. Namun, sistem ini tidak mencukupi untuk menangani situasi di mana tindakan salah anak syarikat menyebabkan kerugian tidak langsung kepada ibu syarikat dan seterusnya kepada pemegang saham ibu syarikat.

Mengakui isu ini, Jepun telah memperkenalkan sistem tuntutan wakil berbilang melalui pindaan Undang-Undang Syarikat Jepun pada tahun 2014 (2014), dan sistem ini telah dikuatkuasakan pada tahun 2015. Sistem ini secara rasmi dikenali sebagai ‘tuntutan pengejaran tanggungjawab tertentu’ dalam Undang-Undang Syarikat Jepun, membolehkan pemegang saham ibu syarikat akhir untuk mengejar tanggungjawab pengarah anak syarikat penuh atau anak syarikat yang penting. Sistem perundangan ini memainkan peranan yang sangat penting dalam mengukuhkan tadbir urus korporat dalam kumpulan syarikat. Artikel ini akan memberikan penerangan terperinci mengenai kerangka perundangan penting ini, termasuk tujuannya, keperluan, prosedur, dan kes-kes mahkamah yang berkaitan, serta menyediakan pemahaman menyeluruh tentang peranannya dalam mengukuhkan tadbir urus korporat dalam kumpulan syarikat di Jepun.

Gambaran Keseluruhan Sistem Gugatan Perwakilan Berganda di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Definisi dan Tujuan Sistem

Sistem tuntutan ganda wakil dalam Undang-Undang Syarikat Jepun membolehkan pemegang saham syarikat induk yang berada di puncak kumpulan syarikat, iaitu ‘syarikat induk akhir yang sepenuhnya dimiliki dan lain-lain’, untuk mengajukan tuntutan terhadap pengarah, pengawas, eksekutif, juruaudit, atau likuidator anak syarikat (termasuk syarikat cucu) (selanjutnya disebut ‘penggugat dan lain-lain’) yang bertanggungjawab. Sistem ini diperuntukkan di bawah Artikel 847-3, Perenggan 1 Undang-Undang Syarikat Jepun sebagai ‘tuntutan tanggungjawab tertentu’ .  

Ada dua tujuan utama sistem ini. Pertama, untuk melindungi pemegang saham syarikat induk apabila kesalahan atau kecuaian pengurusan anak syarikat menyebabkan kerugian kepada syarikat induk, dan akibatnya, pemegang saham syarikat induk juga mengalami kerugian ekonomi . Latar belakang pembentukan sistem ini adalah peningkatan mendadak syarikat induk murni setelah pemansuhan larangan syarikat induk dengan pindaan Undang-Undang Anti-Monopoli Jepun pada tahun Heisei 9 (1997) dan penciptaan sistem pertukaran saham dan pemindahan saham dengan pindaan Undang-Undang Perdagangan Jepun pada tahun Heisei 11 (1999). Ini menyebabkan kesan tindakan anak syarikat terhadap syarikat induk menjadi sangat signifikan, meningkatkan keperluan untuk pengawasan syarikat induk terhadap anak syarikat dan pemeriksaan oleh pemegang saham syarikat induk .  

Tujuan kedua adalah untuk membuka jalan bagi pemegang saham syarikat induk untuk mengejar tanggungjawab pengarah anak syarikat dan lain-lain apabila terdapat kemungkinan ‘kegagalan untuk mengajukan tuntutan’ oleh syarikat induk . Syarikat induk mempunyai kuasa untuk mengajukan tuntutan sebagai pemegang saham anak syarikat, tetapi mungkin mengelak dari mengajukan tuntutan kerana hubungan personal dengan pegawai anak syarikat dan kepentingan luas dalam kumpulan. Sistem ini menjamin bahawa pengejaran tanggungjawab dilakukan dengan sewajarnya dengan mengelakkan konflik kepentingan potensial di peringkat syarikat induk. Ini tidak hanya berfungsi untuk pemulihan kerugian tetapi juga diharapkan dapat mencegah pelanggaran hukum. Sistem hukum ini menyediakan fungsi pengekangan dari luar terhadap pengambilan keputusan dalam kumpulan syarikat dan memperkuat kerangka keseluruhan tadbir urus korporat.  

Asas Undang-Undang: Artikel 847-3 Akta Syarikat Jepun

Sistem tuntutan wakil berganda telah diperincikan dalam Artikel 847-3 Akta Syarikat Jepun. Peruntukan ini diperkenalkan melalui pindaan Akta Syarikat Jepun pada tahun Heisei 26 (2014) dan mula berkuatkuasa pada 1 Mei tahun Heisei 27 (2015). Sebelum pengenalan sistem ini, tidak terdapat peruntukan tertulis mengenai tuntutan wakil berganda dalam Akta Syarikat Jepun, dan secara prinsip tidak diakui melalui keputusan mahkamah.

Pindaan undang-undang ini merupakan langkah penting dalam mengisi kekosongan dalam pengejaran tanggungjawab dalam kumpulan syarikat. Ini merupakan penggantian keputusan peradilan dengan undang-undang, menunjukkan evolusi sistem perundangan korporat Jepun menjadi lebih inklusif dan eksplisit dalam kerangka tadbir urus kumpulan syarikat. Pengenalan sistem ini mencerminkan keputusan dasar proaktif oleh badan legislatif untuk menangani realiti perniagaan moden yang semakin kompleks, terutama dalam situasi di mana risiko dan tanggungjawab mengalir melalui struktur kumpulan yang kompleks. Ini telah memperbaiki situasi di mana tuntutan wakil pemegang saham konvensional tidak dapat melindungi pemegang saham syarikat induk dengan cukup, memastikan pengejaran tanggungjawab melalui keseluruhan hierarki korporat.

Perbezaan Antara Tindakan Perwakilan Pemegang Saham di Jepun

Tindakan perwakilan berganda, walaupun memiliki sifat yang serupa dengan tindakan perwakilan pemegang saham tradisional di bawah Akta Syarikat Jepun (Artikel 847), mempunyai perbezaan yang signifikan dalam hal siapa yang berhak untuk mengajukan tuntutan. Tindakan perwakilan pemegang saham biasa diajukan oleh pemegang saham ‘syarikat berkenaan’ terhadap pengarah syarikat tersebut. Sebagai contoh, pemegang saham Syarikat A boleh mengajukan tindakan perwakilan pemegang saham terhadap pengarah Syarikat A.

Sebaliknya, tindakan perwakilan berganda membolehkan pemegang saham ‘syarikat induk akhir yang memiliki penuh’ bukan anak syarikat itu sendiri, untuk menuntut tanggungjawab daripada pegawai anak syarikat tersebut. Ini bermakna pemegang saham syarikat induk boleh mengajukan tuntutan terhadap pegawai anak syarikat, yang merupakan bentuk tanggungjawab tidak langsung. Ini adalah mekanisme yang membolehkan pemegang saham syarikat induk untuk mengawasi pegawai anak syarikat dalam situasi di mana syarikat induk memiliki 100% saham anak syarikat tetapi tidak mengajukan tuntutan sebagai pemegang saham anak syarikat tersebut.

Perbezaan ini menunjukkan perubahan dalam cara memandang tanggungjawab korporat, dari perspektif entiti hukum yang murni ke arah mengakui kumpulan syarikat sebagai unit ekonomi yang terintegrasi. Latar belakangnya adalah realiti ekonomi di mana kesan ekonomi akhir dari tindakan salah anak syarikat akan mempengaruhi syarikat induk akhir dan pemegang sahamnya. Sistem hukum ini menjamin bahawa pemegang saham syarikat induk, sebagai penerima manfaat ekonomi akhir, memiliki cara untuk melindungi kepentingan mereka sendiri, walaupun entiti hukum yang sebenarnya, yaitu anak syarikat dan syarikat induk sebagai pemegang saham langsung, tidak mengambil tindakan. Ini menguatkan penerapan konsep seperti ‘penolakan personaliti hukum’ dalam konteks tertentu dan terbatas untuk tujuan mengejar tanggungjawab.

Keperluan dan Prosedur Tuntutan Ganda di Bawah Hukum Syarikat Jepun

Untuk memulakan tuntutan ganda, adalah perlu memenuhi keperluan ketat yang ditetapkan dalam Artikel 847-3 Akta Syarikat Jepun. Keperluan ini diwujudkan untuk mengelakkan penyalahgunaan tuntutan sambil memastikan hak untuk mengemukakan tuntutan hanya diberikan dalam situasi yang benar-benar memerlukan perlindungan.

Pemegang Hak Tuntutan: Kelayakan Pemegang Saham Syarikat Induk Tertinggi

Hanya pemegang saham ‘syarikat induk tertinggi’ yang boleh memulakan tuntutan wakil berganda. Syarikat induk tertinggi merujuk kepada syarikat induk yang tidak mempunyai syarikat induk lain di atasnya, iaitu syarikat yang berada di puncak hierarki kumpulan syarikat.  

Pemegang saham yang mempunyai hak untuk menuntut mesti memiliki sekurang-kurangnya satu per seratus daripada jumlah hak undi keseluruhan atau satu per seratus daripada jumlah saham yang dikeluarkan oleh syarikat induk tertinggi tersebut secara berterusan selama enam bulan sebelum tarikh permintaan tuntutan dibuat. Walau bagaimanapun, syarat tempoh pemilikan berterusan enam bulan ini tidak dikenakan ke atas syarikat induk tertinggi yang tidak tersenarai di bursa. Syarat ini bertujuan untuk memastikan bahawa pemegang saham mempunyai kepentingan yang berterusan terhadap isu yang menjadi subjek tuntutan.  

Yang penting di sini adalah plaintif merupakan pemegang saham syarikat induk tertinggi dan syarikat anak yang menjadi subjek tuntutan adalah ‘syarikat anak penuh’. Reka bentuk ketat ini menunjukkan niat pembuat undang-undang untuk membatasi aplikasi sistem kepada piramid korporat yang dikawal dengan ketat dan mengelakkan konflik yang kompleks antara pemegang saham minoriti di peringkat tengah. Sekiranya syarikat anak bukan syarikat anak penuh, maka akan ada pemegang saham minoriti di syarikat tersebut yang mungkin boleh memulakan tuntutan wakil saham secara langsung. Oleh itu, undang-undang syarikat Jepun direka untuk mengelakkan kerumitan yang timbul daripada pemegang saham di pelbagai peringkat (pemegang saham syarikat induk dan pemegang saham minoriti syarikat anak) yang mengejar tuntutan serupa secara serentak, serta potensi pengambilan ganda dan konflik kepentingan. Keperluan ketat untuk ‘syarikat anak penuh’ dan ‘syarikat induk tertinggi’ ini merasionalkan aplikasi tuntutan wakil berganda dan menumpukan pada situasi di mana pemegang saham syarikat induk tertinggi adalah penerima manfaat tidak langsung tunggal dari prestasi syarikat anak, dan ketidakaktifan syarikat induk menjadi halangan utama dalam mengejar tanggungjawab.  

Skop dan Batasan Tanggungjawab Terhadap Anak Syarikat

Anak syarikat yang menjadi sasaran tindakan wakil pelbagai peringkat terhad di Jepun kepada anak syarikat milik penuh yang mempunyai kepentingan tertentu. Secara khusus, menurut peruntukan Artikel 847-3, Perenggan 4 Undang-Undang Syarikat Jepun (Japanese Companies Act), hanya anak syarikat yang nilai buku sahamnya pada hari kejadian yang menjadi asas tanggungjawab pengasas dan lain-lain melebihi satu perlima daripada jumlah aset syarikat induk penuh akhir (atau nisbah yang ditetapkan dalam perlembagaan jika kurang daripada itu) yang terlibat. Kriteria ini ditetapkan berdasarkan kriteria penyusunan semula organisasi yang ringkas di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun (Artikel 467, Perenggan 1, Butiran 2, dan lain-lain), yang menumpukan pada anak syarikat penting yang berpotensi memberi kesan besar kepada pengurusan syarikat induk.

Kriteria “satu perlima daripada jumlah aset” ini berfungsi sebagai penapis substantif yang memastikan bahawa tindakan wakil pelbagai peringkat di Jepun dikekalkan untuk anak syarikat penting yang benar-benar boleh mempengaruhi keadaan kewangan syarikat induk penuh akhir dan, seterusnya, nilai pemegang sahamnya. Kriteria ini menghalang pemegang saham daripada memulakan tindakan mahkamah yang mahal dan berpotensi mengelirukan terhadap isu-isu kecil anak syarikat yang kurang penting. Para pembuat undang-undang secara implisit mengakui bahawa hanya kerugian substantif kepada anak syarikat utama yang boleh berubah menjadi kerugian besar kepada syarikat induk penuh akhir. Keperluan ini memastikan bahawa tindakan wakil pelbagai peringkat berfungsi sebagai alat untuk menangani kegagalan tadbir urus korporat yang serius dalam kumpulan syarikat dan bukan mekanisme untuk mengurus setiap aspek kecil aktiviti perniagaan, menyeimbangkan keperluan perlindungan pemegang saham dengan pengurusan syarikat yang efisien.

Tanggungjawab yang dikejar terhad kepada ‘tanggungjawab tertentu’ pengasas anak syarikat dan lain-lain di Jepun. Ini ditetapkan lebih sempit daripada subjek tindakan wakil pemegang saham yang didefinisikan dalam Artikel 847, Perenggan 1 Undang-Undang Syarikat Jepun, dan secara sengaja mengecualikan, misalnya, tuntutan pengembalian kepada penerima manfaat dan tanggungjawab pembayar untuk pembayaran pura-pura. Ini kerana pembuat undang-undang telah menilai bahawa kemungkinan kelalaian dalam mengajukan tuntutan tidak menjadi masalah dalam kes-kes tersebut.

Kes Ketika Tuntutan Gugatan Tidak Dapat Diterima di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Gugatan wakil berganda tidak dapat diajukan dalam situasi berikut. Peraturan ini penting untuk mencegah penyalahgunaan hak untuk menggugat dan mengecualikan gugatan yang tidak sesuai dengan tujuan sistem ini.

1. Apabila tuntutan tanggungjawab tertentu diajukan dengan tujuan untuk mendapatkan keuntungan yang tidak adil bagi pemegang saham atau pihak ketiga, atau untuk menyebabkan kerugian kepada syarikat saham atau syarikat induk akhir yang sepenuhnya dimiliki (Artikel 847, Paragraf 3, Butir 1 Undang-Undang Syarikat Jepun).
2. Apabila tidak ada kerugian yang ditimbulkan kepada syarikat induk akhir yang sepenuhnya dimiliki akibat fakta yang menjadi asas tanggungjawab tertentu tersebut (Artikel 847, Paragraf 3, Butir 2 Undang-Undang Syarikat Jepun).

Kriteria kerugian ini sangat penting. Kriteria ini menganggap situasi di mana, walaupun anak syarikat mengalami kerugian, kerugian tersebut tidak menyebabkan perubahan nilai saham syarikat induk akhir yang sepenuhnya dimiliki, atau dalam kes di mana keuntungan telah dipindahkan kepada syarikat induk. Kriteria ini menjelaskan bahawa tujuan utama sistem gugatan wakil berganda bukan sekadar untuk menghukum tindakan salah anak syarikat, tetapi untuk memungkinkan pemulihan kerugian yang memberi kesan langsung kepada syarikat induk akhir dan pemegang sahamnya. Ini menguatkan rasionalitas ekonomi sistem tersebut dan mencegah pengajuan gugatan dalam situasi di mana, walaupun anak syarikat mengalami kerugian, keadaan kewangan syarikat induk akhir tidak terpengaruh atau malah mendapat keuntungan akibat pengurusan kewangan atau keputusan strategis dalam kumpulan (contohnya, penyerapan kerugian, pemindahan keuntungan). Peraturan ini memastikan bahawa gugatan wakil berganda difokuskan untuk melindungi pemegang saham syarikat induk akhir dari kerugian tidak langsung yang timbul dari kesalahan pengurusan serius oleh anak syarikat.

Aliran Prosedur Sehingga Penyampaian Tuntutan

Prosedur untuk memulakan tuntutan wakil pelbagai peringkat berjalan dalam kerangka yang pada dasarnya sama dengan tuntutan wakil pemegang saham. Pertama, pemegang saham syarikat induk akhir yang lengkap atau yang setaraf dengannya di Jepun, akan meminta anak syarikat yang bertanggungjawab tertentu untuk mengajukan tuntutan melalui cara yang ditetapkan oleh peraturan Kementerian Kehakiman Jepun, sama ada secara bertulis atau lain-lain.

Jika anak syarikat tidak mengajukan tuntutan tanggungjawab tertentu dalam tempoh 60 hari dari tarikh permintaan, pemegang saham syarikat induk akhir yang lengkap atau yang setaraf dengannya boleh mengajukan tuntutan tanggungjawab tertentu bagi pihak anak syarikat tersebut. Walau bagaimanapun, jika menunggu tempoh 60 hari tersebut mungkin menyebabkan kerugian yang tidak dapat dipulihkan kepada anak syarikat, pemohon berhak untuk segera mengajukan tuntutan, selagi ia tidak termasuk dalam kategori ‘tuntutan yang tidak diterima’ yang disebutkan di atas.

Keperluan prosedur ini mengharuskan pemegang saham untuk terlebih dahulu meminta anak syarikat mengajukan tuntutan sebelum mereka sendiri mengambil tindakan. Ini menekankan bahawa tuntutan wakil pelbagai peringkat adalah mekanisme pembetulan sekunder yang hanya diaktifkan apabila entiti korporat utama (anak syarikat) atau pemegang saham langsungnya (syarikat induk) tidak mengambil tindakan. Reka bentuk ini bermakna bahawa tuntutan wakil pelbagai peringkat tidak sepenuhnya mengelakkan mekanisme tadbir urus korporat anak syarikat, tetapi berfungsi sebagai pemeriksaan apabila mekanisme dalaman tersebut tidak berfungsi atau sengaja diabaikan. Reka bentuk prosedur ini mengukuhkan prinsip autonomi korporat sambil menyediakan pencetus luaran yang diperlukan untuk akauntabiliti, memastikan sistem digunakan sebagai langkah terakhir untuk membetulkan kegagalan tadbir urus dalaman.

Latar Belakang dan Kepentingan Sistem Gugatan Perwakilan Berganda di Bawah Hukum Jepun

Sejarah Penubuhan Sistem

Sebelum sistem gugatan perwakilan berganda diperkenalkan secara eksplisit dalam undang-undang syarikat Jepun, mahkamah Jepun pada asasnya tidak mengakui gugatan perwakilan berganda. Namun, keputusan Mahkamah Agung Jepun pada tahun Heisei 5 (1993) dalam kes Mitsui Mining menjadi titik tolak bagi perdebatan mengenai keperluan sistem gugatan perwakilan berganda. Walaupun keputusan ini tidak secara langsung mengakui gugatan perwakilan berganda, ia telah mendorong perdebatan yang aktif dalam kalangan akademik dan praktisi mengenai cara mengejar tanggungjawab dalam kumpulan syarikat.

Perubahan sejarah dalam teori kes di Amerika Syarikat juga dipercayai mempengaruhi reka bentuk sistem di Jepun. Di Amerika Syarikat, gugatan perwakilan berganda telah diakui sejak awal, dengan keputusan kes Holmes v. Camp oleh Mahkamah Rayuan New York pada tahun 1917 sebagai contoh. Dengan adanya trend global ini sebagai latar belakang, sistem perundangan Jepun telah mengambil langkah untuk memperkenalkan gugatan perwakilan berganda sebagai cara untuk menghadapi kompleksitas kumpulan syarikat dan mencapai tadbir urus korporat yang lebih efektif. Hasil dari perdebatan ini, sistem gugatan perwakilan berganda telah ditempatkan dengan jelas dalam kerangka hukum Jepun melalui pindaan undang-undang syarikat Jepun pada tahun 2014 (dilaksanakan pada tahun 2015). Ini merupakan langkah penting yang menunjukkan kematangan sistem perundangan korporat Jepun dan penyesuaiannya dengan persekitaran perniagaan moden.

Peranan dalam Tadbir Urus Korporat dan Kesan yang Diharapkan

Sistem gugatan perwakilan berganda memainkan peranan yang sangat penting dalam menguatkan tadbir urus korporat dalam kumpulan syarikat. Sistem ini direka untuk mengatasi cabaran struktural yang dikenali sebagai ‘kemungkinan kegagalan untuk mengajukan tuntutan’ di mana syarikat induk mungkin mengabaikan tanggungjawab untuk mengejar kesalahan anak syarikat. Dengan memberikan jalan kepada pemegang saham syarikat induk untuk bertindak secara langsung, sistem ini meningkatkan ketelusan dan akuntabiliti keseluruhan kumpulan syarikat.

Dengan pengenalan sistem ini, para pengarah anak syarikat tidak hanya diawasi oleh syarikat induk tetapi juga secara langsung oleh pemegang saham syarikat induk. Ini diharapkan dapat meningkatkan efek pencegahan terhadap tindakan haram dan meningkatkan kesedaran kepatuhan serta etika di seluruh kumpulan syarikat. Selain itu, sistem ini juga memiliki fungsi untuk mempercepat pemulihan kerugian jika kerugian sebenarnya berlaku. Sistem ini menunjukkan evolusi tadbir urus korporat Jepun yang tidak terbatas pada entiti hukum tunggal tetapi mencari efektivitas di seluruh kumpulan syarikat, meningkatkan kesesuaian dengan amalan tadbir urus korporat terbaik di peringkat internasional.

Kes Utama Berkaitan Sistem Gugatan Perwakilan Berganda di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Perdebatan dan Arah Perkembangan Kes Sebelum Pengenalan Sistem

Sebelum pengenalan sistem gugatan perwakilan berganda secara eksplisit dalam undang-undang syarikat Jepun, mahkamah Jepun secara prinsipnya enggan mengakui gugatan perwakilan berganda. Sebagai contoh, kecenderungan untuk menolak permohonan gugatan perwakilan berganda dapat dilihat dalam beberapa keputusan mahkamah rendah, seperti keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 29 Mac 2001. Keputusan-keputusan ini mencerminkan interpretasi undang-undang Jepun pada masa itu yang membataskan kelayakan penggugat dalam gugatan perwakilan saham kepada pemegang saham syarikat yang bertanggungjawab sahaja.

Walau bagaimanapun, keputusan Mahkamah Agung pada tahun 1993 dalam kes Mitsui Mining bukanlah pengakuan langsung terhadap gugatan perwakilan berganda, tetapi ia telah menjadi titik tolak untuk perdebatan yang aktif dalam kalangan akademik dan praktisi mengenai keperluan untuk melindungi pemegang saham syarikat induk dalam kumpulan perusahaan. Kes ini telah menonjolkan isu tanggungjawab yang unik kepada kumpulan perusahaan yang tidak dapat ditangani oleh sistem undang-undang yang ada pada masa itu, dan menjadi salah satu isu penting yang mendorong pembaharuan undang-undang syarikat Jepun yang berikutnya. Latar belakang sejarah ini menunjukkan bahawa pembaharuan undang-undang syarikat Jepun pada tahun 2015 bukan sekadar pembaharuan biasa, tetapi merupakan titik perubahan penting dalam sistem undang-undang korporat Jepun untuk menangani realiti yang semakin kompleks dalam kumpulan perusahaan.

Keadaan Operasi dan Kes Semasa Selepas Pengenalan Sistem

Sejak pengenalan sistem gugatan perwakilan berganda pada tahun 2015, kes langsung berdasarkan Artikel 847 Pasal 3 Undang-Undang Syarikat Jepun belum banyak dilaporkan hingga kini. Terdapat beberapa faktor yang mungkin menyumbang kepada jumlah kes yang sedikit ini.

Pertama, syarat-syarat untuk memulakan gugatan perwakilan berganda adalah ketat, sehingga kes-kes yang benar-benar dapat dibawa ke mahkamah adalah terhad. Sebagai contoh, syarikat anak yang menjadi sasaran haruslah syarikat anak sepenuhnya, nilai buku sahamnya melebihi satu perlima daripada jumlah aset syarikat induk akhir, dan syarikat induk akhir itu sendiri harus mengalami kerugian. Syarat-syarat ini mungkin berfungsi sebagai penapis untuk menghalang gugatan yang tidak perlu atau penyalahgunaan gugatan.

Kedua, kewujudan sistem ini sendiri mungkin berfungsi sebagai pencegah yang kuat terhadap pengarah dalam kumpulan perusahaan. Pengarah mungkin menjadi lebih berhati-hati dalam membuat keputusan pengurusan dan memperkuat tadbir urus korporat apabila mereka menyedari risiko dikejar tanggungjawab melalui gugatan perwakilan berganda.

Ketiga, terdapat masalah struktural di mana syarikat induk akhir yang berada di puncak kumpulan perusahaan dan mengawal syarikat anak sepenuhnya di tengah, adalah tidak mungkin untuk mengajukan tuntutan terhadap tanggungjawab pengarah mereka sendiri. Sistem gugatan perwakilan berganda dicipta khusus untuk menangani ‘kemungkinan kegagalan mengajukan tuntutan’ oleh syarikat induk ini. Oleh itu, sedikitnya jumlah gugatan tidak semestinya bermakna sistem tidak berfungsi, tetapi mungkin menunjukkan kesan pencegahan atau penyelesaian dalaman yang berjalan sebelum perkara itu sampai ke mahkamah.

Walaupun kes langsung gugatan perwakilan berganda adalah sedikit, kes-kes gugatan perwakilan saham umum yang berkaitan dengan pelanggaran kewajiban pengurusan yang baik oleh pengarah, dapat menjadi rujukan untuk memahami kriteria penilaian mahkamah jika gugatan perwakilan berganda diajukan. Sebagai contoh, dalam keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 25 September 2014, dalam kes di mana syarikat terbuka melakukan sumbangan politik yang melanggar Undang-Undang Pengaturan Dana Politik, mahkamah mengakui pelanggaran kewajiban pengurusan yang baik oleh pengarah yang terlibat dan mengesahkan tuntutan terhadap beberapa pengarah. Selain itu, dalam keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 27 Mac 2014, mahkamah mengakui tanggungjawab ganti rugi pengarah syarikat terbuka yang melaksanakan pengambilan obligasi yang termasuk dalam ‘pemindahan dan penerimaan harta benda penting’ yang ditetapkan dalam Artikel 362 Pasal 4 Butir 1 Undang-Undang Syarikat Jepun tanpa melalui keputusan dewan pengarah, sehingga menyebabkan kerugian kepada syarikat. Kes-kes ini menunjukkan lingkup tanggungjawab dan kriteria kewajiban pengurusan pengarah, yang mungkin juga diterapkan dalam gugatan perwakilan berganda.

Kesimpulan

Sistem Gugatan Perwakilan Berganda dalam Undang-Undang Syarikat Jepun adalah mekanisme perundangan yang sangat penting yang diperkenalkan untuk menangani cabaran tadbir urus korporat yang terdapat dalam struktur kumpulan syarikat yang kompleks pada masa kini. Sistem ini membuka jalan bagi pemegang saham syarikat induk akhir, seperti syarikat induk sepenuhnya, untuk mengejar tanggungjawab pegawai di anak syarikat sepenuhnya atau anak syarikat yang penting, dengan itu mengatasi masalah struktural ‘kemungkinan kegagalan untuk mengajukan tuntutan’ oleh syarikat induk dan meningkatkan ketelusan serta tanggungjawab di seluruh kumpulan syarikat. Keperluan ketatnya mencerminkan falsafah reka bentuk yang seimbang yang menghalang penyalahgunaan sistem sambil mengakui hak untuk mengajukan tuntutan hanya dalam kes-kes yang benar-benar memerlukan perlindungan.

Firma guaman kami mempunyai rekod prestasi yang luas dalam melayani pelbagai klien di Jepun dalam bidang Sistem Gugatan Perwakilan Berganda di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun serta bidang tadbir urus korporat yang berkaitan. Kami memiliki pengetahuan mendalam dan pengalaman praktikal dalam mengejar tanggungjawab dalam struktur kumpulan syarikat yang kompleks, kewajiban hukum pegawai, serta pelaksanaan hak pemegang saham. Di samping itu, firma kami mempunyai beberapa peguam yang fasih berbahasa Inggeris dengan kelayakan peguam dari negara asing, memungkinkan kami untuk menyediakan komunikasi yang lancar dalam kedua-dua bahasa Jepun dan Inggeris serta perkhidmatan perundangan berkualiti tinggi dari perspektif antarabangsa. Jika anda memerlukan konsultasi mengenai Sistem Gugatan Perwakilan Berganda atau sokongan perundangan umum berkaitan tadbir urus korporat, sila hubungi firma kami.