Tanggungjawab Pengarah Terhadap Pihak Ketiga dalam Undang-Undang Syarikat Jepun: Penjelasan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat dan Kes-kes Utama Preceden

Dalam aktiviti korporat di Jepun, pengarah memainkan peranan penting dalam pengurusan dan pelbagai tanggungjawab menyertai pelaksanaan tugas mereka. Untuk memastikan tadbir urus korporat yang sihat dan melindungi kepentingan para pemangku taruh, Undang-Undang Syarikat Jepun mengenakan kewajipan yang ketat terhadap pengarah. Secara khusus, Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun, yang menetapkan tanggungjawab pengarah apabila mereka menyebabkan kerugian kepada pihak ketiga semasa menjalankan tugas mereka, adalah peruntukan yang sangat penting bagi pemangku taruh luaran yang berkaitan dengan syarikat. Peruntukan ini menunjukkan kemungkinan pengarah memikul tanggungjawab ganti rugi secara peribadi jika mereka gagal dalam menjalankan kewajipan mereka terhadap syarikat, yang mengakibatkan kerugian kepada pihak ketiga.

Artikel ini akan menerangkan asas hukum, tujuan, dan syarat tanggungjawab Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun. Kami juga akan memperkenalkan kes-kes pengadilan utama yang telah membentuk interpretasi dan aplikasi peruntukan ini, serta mempertimbangkan makna hukum dan kesan praktikalnya. Artikel ini bertujuan untuk membantu pembaca asing yang berminat dengan Undang-Undang Syarikat Jepun, khususnya mereka yang belajar bahasa Jepun, memahami sistem hukum yang kompleks namun penting ini. Memahami mekanisme pemulihan hukum untuk kerugian yang disebabkan oleh tindakan tidak wajar pengarah kepada pihak ketiga adalah penting untuk penilaian risiko dan tindakan hukum yang tepat dalam urusan perdagangan atau pelaburan dengan syarikat-syarikat Jepun.

Asas dan Tujuan Peruntukan Artikel 429 Akta Syarikat Jepun

Peruntukan Artikel 429 Akta Syarikat dan Subjek yang Terlibat

Peruntukan pertama Artikel 429 Akta Syarikat Jepun menyatakan, “Apabila pegawai dan sebagainya bertindak dengan niat jahat atau kesilapan serius dalam menjalankan tugas mereka, mereka bertanggungjawab untuk membayar ganti rugi atas kerugian yang ditanggung oleh pihak ketiga” . Istilah “pegawai dan sebagainya” di sini merangkumi pengarah, eksekutif, pengawas, peserta akaun, dan juruaudit .  

Peruntukan kedua Artikel tersebut menetapkan bahawa pegawai dan sebagainya bertanggungjawab kecuali mereka dapat membuktikan bahawa mereka tidak lalai dalam tindakan tertentu seperti pemberitahuan palsu, penyataan, pendaftaran, atau pengumuman . Ini mencerminkan keinginan kuat perundang-undangan untuk ketepatan dalam pendedahan maklumat dan dengan meningkatkan beban pembuktian pada pihak pegawai dan sebagainya, ia mengukuhkan perlindungan terhadap pihak ketiga .  

Sifat sebagai ‘Tanggungjawab Statutori Khusus’ dan Tujuan Perlindungan Pihak Ketiga

Tanggungjawab pegawai dan sebagainya berdasarkan Artikel 429 Akta Syarikat diinterpretasikan sebagai ‘Tanggungjawab Statutori Khusus’ menurut kes dan pandangan umum . Ini adalah tanggungjawab yang khusus ditetapkan oleh Akta Syarikat untuk perlindungan pihak ketiga, berbeza dengan pelanggaran kewajipan pegawai terhadap syarikat (Artikel 423 Akta Syarikat) .  

Tujuan peruntukan ini adalah untuk mencegah kerugian yang tidak dijangka kepada pihak ketiga seperti kreditur apabila syarikat tidak memiliki kecukupan dana akibat kelalaian tugas oleh pengarah . Mengambil kira peranan penting yang dimainkan oleh pengurusan pengarah dalam aktiviti syarikat saham yang mempunyai kedudukan penting dalam ekonomi dan masyarakat, niat perundang-undangan untuk mengutamakan perlindungan pihak ketiga jelas terpapar dalam tanggungjawab statutori khusus ini .  

Hubungan dengan Tanggungjawab Atas Tindakan Salah Menurut Undang-Undang Sivil

Tanggungjawab di bawah Artikel 429 Akta Syarikat tidak menghapuskan aplikasi tanggungjawab atas tindakan salah menurut Artikel 709 Undang-Undang Sivil Jepun . Pihak ketiga masih boleh mengejar tanggungjawab atas tindakan salah jika memenuhi syarat-syarat yang ditetapkan oleh undang-undang sivil. Walau bagaimanapun, Artikel 429 Akta Syarikat memudahkan pembuktian dengan cukup menunjukkan ‘niat jahat atau kesilapan serius’ dalam kelalaian tugas oleh pegawai dan sebagainya, yang mana ini mengurangkan beban pembuktian berbanding dengan undang-undang sivil dan memberikan kelebihan kepada pihak ketiga .  

Keperluan Tanggungjawab Ganti Rugi Terhadap Pihak Ketiga oleh Pengarah dan Sebagainya di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Agar pengarah dan sebagainya memikul tanggungjawab berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun, mereka perlu memenuhi keperluan berikut.

Kewujudan Tindakan Kelalaian Tugas

Keperluan pertama adalah adanya ‘tindakan kelalaian tugas’ oleh pengarah dan sebagainya dalam menjalankan tugas mereka. Pengarah bertanggungjawab untuk melaksanakan tugas mereka dengan ‘perhatian pengurus yang baik’ (Artikel 644 Undang-Undang Sivil Jepun, Artikel 330 Undang-Undang Syarikat Jepun) dan untuk menjalankan tugas mereka dengan setia demi kepentingan syarikat (‘kewajipan kesetiaan’, Artikel 355 Undang-Undang Syarikat Jepun). Pelanggaran kewajipan ini atau pelanggaran undang-undang lain dianggap sebagai kelalaian tugas.

Dalam hal keputusan pengurusan, ‘prinsip keputusan pengurusan’ diterapkan, di mana jika proses dan kandungan keputusan itu rasional, maka walaupun akhirnya menimbulkan kerugian, itu mungkin tidak dianggap sebagai kelalaian tugas.

Niat Jahat atau Kecuaian Serius

Keperluan kedua tanggungjawab adalah adanya ‘niat jahat’ atau ‘kecuaian serius’ oleh pengarah dan sebagainya. ‘Niat jahat’ merujuk kepada keadaan di mana seseorang sedar akan kelalaian tugasnya, manakala ‘kecuaian serius’ merujuk kepada ketidakpedulian yang ketara atau tindakan yang sangat ceroboh.

Dalam keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 25 April 1995 (tahun Gregorian) dalam kes pemulihan padang golf, tindakan pengarah yang melanjutkan projek tanpa penyelidikan yang cukup dan menyebabkan kegagalan dianggap sebagai ‘kecuaian serius’. Ini menunjukkan tanggungjawab tinggi yang diharapkan dari pengarah dalam projek berskala besar.

Kerosakan kepada Pihak Ketiga dan Hubungan Sebab Akibat yang Wajar

Keperluan ketiga adalah ‘kerosakan kepada pihak ketiga’ yang disebabkan oleh tindakan kelalaian tugas pengarah dan sebagainya, dan adanya ‘hubungan sebab akibat yang wajar’ antara tindakan kelalaian tugas dan kerosakan tersebut.

‘Pihak ketiga’ merujuk kepada individu atau entiti selain dari syarikat dan pengarah yang bertanggungjawab. Kerosakan termasuk ‘kerosakan langsung’ yang diberikan secara langsung kepada pihak ketiga (contoh: penipuan promosi) dan ‘kerosakan tidak langsung’ yang timbul melalui kerugian syarikat (contoh: ketidakmampuan mengutip hutang akibat kebankrapan). Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 26 November 1969 (tahun Gregorian) dengan jelas menyatakan bahawa Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun merangkumi kedua-dua jenis kerosakan tersebut.

Secara prinsip, pemegang saham juga termasuk dalam ‘pihak ketiga’, namun terdapat perdebatan dalam yurisprudensi mengenai tuntutan langsung untuk kerosakan tidak langsung (contoh: penurunan harga saham). Dalam kes syarikat yang disenaraikan, keputusan Mahkamah Tinggi Tokyo pada 18 Januari 2005 (tahun Gregorian) dalam kes Snow Brand Food menetapkan bahawa pemulihan melalui tindakan wakil pemegang saham adalah prinsipnya. Namun, seperti yang dinyatakan dalam keputusan Mahkamah Daerah Fukuoka pada 28 Oktober 1987 (tahun Gregorian), dalam kes syarikat tertutup di mana tindakan wakil pemegang saham tidak efektif karena ‘keadaan khusus’, terdapat ruang untuk mengakui tuntutan langsung oleh pemegang saham. Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 9 September 1997 (tahun Gregorian) dalam kes penerbitan saham yang menguntungkan, menetapkan tanggungjawab pengarah berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun atas kerugian pemegang saham akibat penerbitan saham yang tidak adil.

Skop dan Tanggungjawab Bersama bagi Pegawai Bertanggungjawab

Tanggungjawab berdasarkan Artikel 429 Akta Syarikat Jepun tidak terbatas kepada bentuk jawatan secara formal, tetapi meliputi pelbagai pegawai yang menjalankan tugas-tugas substantif dan memiliki kuasa pengawasan.

• Pengarah Urusan: Bertanggungjawab jika terdapat niat jahat atau kecuaian serius dalam pelaksanaan tugasnya.
• Pengarah Bukan Urusan: Mempunyai kewajipan untuk memantau pelaksanaan tugas oleh pengarah lain dan boleh bertanggungjawab jika terdapat kecuaian dalam pengawasan tersebut.
• Pengarah Nominal: Walaupun hanya dilantik secara formal dan tidak terlibat dalam pengurusan sebenar, boleh bertanggungjawab jika secara eksplisit bersetuju dengan pendaftaran yang tidak benar, berdasarkan aplikasi analogi Artikel 908(2) Akta Syarikat Jepun.
• Pengarah Faktual: Orang yang tidak dilantik secara rasmi atau didaftarkan tetapi secara substantif mengendalikan pelaksanaan tugas syarikat, boleh bertanggungjawab berdasarkan aplikasi analogi Artikel 429 Akta Syarikat Jepun.

Jika beberapa pegawai bertanggungjawab atas kerugian yang sama, mereka akan memikul ‘tanggungjawab bersama’ menurut Artikel 430 Akta Syarikat Jepun. Ini bermakna pihak ketiga boleh menuntut jumlah penuh kerugian dari mana-mana individu, meningkatkan kepastian pampasan kerugian bagi pihak ketiga.

Penerangan Mengenai Kes-kes Mahkamah Utama

Interpretasi Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun telah diperjelaskan melalui kes-kes mahkamah utama berikut.

Keputusan Mahkamah Agung Mengenai Sifat Hukum dan Ruang Lingkup Kerugian di Bawah Pasal 429 Undang-Undang Syarikat Jepun

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 26 November 1969 (Showa 44) telah menunjukkan penilaian yang sangat penting mengenai sifat hukum dan ruang lingkup kerugian di bawah Pasal 429 Undang-Undang Syarikat Jepun (Pasal 266-3 Undang-Undang Perdagangan yang lama). Keputusan ini menetapkan bahawa walaupun pengarah syarikat mempunyai hubungan mandat dengan syarikat dan memikul tanggungjawab untuk bertindak dengan kehati-hatian dan kesetiaan, mereka tidak secara automatik memikul tanggungjawab ganti rugi terhadap pihak ketiga kerana tidak ada hubungan langsung dengan mereka. Namun, memandangkan syarikat saham memainkan peranan penting dalam ekonomi dan masyarakat, dan aktiviti mereka bergantung pada pelaksanaan tugas pengarah, dari perspektif perlindungan pihak ketiga, jika pengarah bertindak dengan niat jahat atau kelalaian serius dalam menjalankan tugas mereka dan menyebabkan kerugian kepada pihak ketiga, selama ada hubungan sebab akibat yang wajar antara kelalaian tugas dan kerugian pihak ketiga, pengarah tersebut bertanggungjawab secara langsung untuk ganti rugi kepada pihak ketiga. Tanggungjawab ini berlaku baik dalam kes di mana pihak ketiga mengalami kerugian secara tidak langsung sebagai akibat dari kerugian yang dialami oleh syarikat (kerugian tidak langsung) maupun dalam kes di mana pihak ketiga mengalami kerugian secara langsung (kerugian langsung). Keputusan ini telah menetapkan tanggungjawab di bawah Pasal 429 Undang-Undang Syarikat Jepun sebagai ‘tanggungjawab hukum khusus’ yang berbeda dari tanggungjawab atas perbuatan melawan hukum menurut Undang-Undang Sipil Jepun, dengan tujuan yang jelas untuk memperkuat perlindungan terhadap pihak ketiga.

Pengesahan Keputusan Pengurusan dan Kelalaian Tugas di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Mahkamah Daerah Tokyo dalam keputusannya pada 25 April 1995 (Heisei 7) (kes pemulihan padang golf) telah menetapkan kriteria untuk menentukan sama ada keputusan pengurusan oleh pengarah syarikat merupakan kelalaian tugas. Dalam kes ini, Y2, Pengarah Urusan, dan Y3, Pengarah syarikat pengurusan padang golf Y1, telah melaksanakan pengambilan ahli baru tanpa penyelidikan yang mencukupi dan tanpa rancangan kewangan yang rasional untuk memulihkan padang golf yang telah muflis. Y2 dan Y3 telah mempromosikan rancangan pemulihan yang tidak terancang dengan bergantung hanya pada pendapatan daripada yuran keahlian ahli baru, di tengah-tengah keadaan pasaran yang tidak jelas dan kerjasama kewangan dari institusi kewangan yang tidak pasti, yang akhirnya menyebabkan kegagalan dalam pembukaan semula padang golf dan menyebabkan plaintif X, yang merupakan ahli baru, mengalami kerugian kerana tidak dapat menerima pengembalian deposit mereka. Mahkamah menunjukkan bahawa pengarah yang memulakan perniagaan yang mempengaruhi pelbagai pihak berkepentingan secara besar-besaran mempunyai kewajiban untuk melakukan penyelidikan dan kajian yang mencukupi terlebih dahulu dan untuk menetapkan rancangan pengumpulan dana yang objektif dan rasional. Tindakan Y2 dan Y3 yang mengabaikan kewajiban ini dan mempromosikan rancangan tanpa kritikan dianggap sebagai ‘kesilapan serius’ walaupun tidak sampai ke tahap niat jahat, dan mereka dikenakan tanggungjawab ganti rugi berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun. Keputusan ini dengan jelas menunjukkan bahawa pengarah syarikat diwajibkan untuk memberikan perhatian yang tinggi dalam proses membuat keputusan pengurusan.

Mahkamah Tinggi Osaka dalam keputusannya pada 19 Disember 2014 (Heisei 26) telah mengakui tanggungjawab pengarah dalam kes di mana syarikat dengan keadaan kewangan yang sangat teruk telah mengeluarkan wesel tanpa prospek pembayaran dan membeli barang, yang kemudian menyebabkan syarikat itu bangkrut dan wesel tersebut menjadi tidak laku. Keputusan ini menyarankan bahawa apabila syarikat berada dalam keadaan muflis atau hampir muflis, pengarah mempunyai kewajiban sebagai sebahagian daripada tanggungjawab pengurusan yang baik untuk menghalang kerugian kreditur syarikat daripada bertambah dengan mempertimbangkan kemungkinan pemulihan atau penyelesaian kebangkrutan. Dalam situasi seperti ini, jika pengarah melakukan pinjaman atau pengeluaran wesel tanpa prospek pembayaran balik, tindakan tersebut boleh dianggap sebagai kelalaian tugas dan pengarah mungkin bertanggungjawab atas kerugian yang dialami oleh pihak ketiga, iaitu kreditur.

Perkembangan Kes Preceden Berkaitan Tuntutan Ganti Rugi Pemegang Saham di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Perdebatan mengenai sama ada pemegang saham termasuk dalam ‘pihak ketiga’ di bawah Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun, dan khususnya, sama ada tuntutan langsung untuk kerugian tidak langsung dibenarkan, telah dibincangkan dalam beberapa kes preceden.  

Keputusan Mahkamah Tinggi Tokyo pada 18 Januari 2005 (kes Snow Brand Food) telah menetapkan pandangan mengenai situasi di mana prestasi syarikat terdaftar merosot akibat kecuaian pengarah, menyebabkan penurunan harga saham dan semua pemegang saham menderita kerugian secara seragam. Keputusan ini menyatakan bahawa kerugian tidak langsung seperti itu seharusnya dipulihkan oleh syarikat melalui tindakan wakil pemegang saham, dan dengan itu, kerugian pemegang saham juga akan dipulihkan, sehingga tuntutan ganti rugi langsung oleh pemegang saham terhadap pengarah tidak dibenarkan kecuali ada keadaan khusus. Sebagai alasannya, keputusan itu menunjukkan isu tanggungjawab berganda pengarah, potensi pelanggaran prinsip pemeliharaan modal, dan kemungkinan ketidaksetaraan di antara pemegang saham. Namun, keputusan ini juga mengisyaratkan bahawa dalam kes syarikat tertutup di mana pengarah yang melakukan tindakan haram dan pemegang saham dominan adalah sama atau berkaitan, ‘keadaan khusus’ yang menghalang keberkesanan tindakan wakil pemegang saham mungkin wujud, dan ruang untuk tuntutan langsung pemegang saham berdasarkan Artikel 709 Undang-Undang Sivil Jepun mungkin ada.  

Sebaliknya, keputusan Mahkamah Daerah Fukuoka pada 28 Oktober 1987 secara spesifik menunjukkan bahawa ada ruang untuk tuntutan langsung pemegang saham dalam kes syarikat tertutup di mana ‘keadaan khusus’ menghalang keberkesanan tindakan wakil pemegang saham. Dalam kes ini, memandangkan direktur perwakilan adalah pemegang saham besar dan semua pegawai adalah terdiri daripada tergugat dan keluarganya, dianggap sukar bagi pemegang saham minoriti untuk memulihkan kerugian secara nyata melalui tindakan wakil, dan tuntutan ganti rugi terhadap pengarah oleh pemegang saham berdasarkan Artikel 266-3(1) Undang-Undang Komersial lama (yang setara dengan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun yang berlaku) ditegaskan.  

Di samping itu, keputusan Mahkamah Agung pada 9 September 1997 mengakui tanggungjawab pengarah berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun atas kerugian yang dialami pemegang saham akibat penerbitan saham baru yang tidak adil. Dalam kes ini, masalahnya adalah pencairan kadar pemilikan saham dan hak suara pemegang saham sedia ada serta penurunan nilai saham akibat penerbitan saham baru kepada pihak ketiga dengan jumlah pembayaran yang sangat menguntungkan tanpa melalui resolusi khusus yang sah dari mesyuarat agung pemegang saham. Mahkamah memutuskan bahawa tindakan tersebut merupakan pelanggaran kewajiban pengarah terhadap semua pemegang saham, termasuk kekurangan notis panggilan mesyuarat agung pemegang saham, dan mengakui tanggungjawab pengarah atas perbezaan antara jumlah penerbitan dan jumlah yang sepatutnya dibayar ke syarikat sebagai kerugian pemegang saham sedia ada. Keputusan ini dianggap sebagai kes penting yang mengakui tanggungjawab pengarah terhadap kerugian langsung pemegang saham.  

Preceden Mengenai Skop Tanggungjawab Pengarah di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Tanggungjawab berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun tidak terbatas kepada jawatan formal semata-mata, tetapi juga boleh melibatkan individu dalam pelbagai kedudukan bergantung kepada tahap pengaruh dan keterlibatan yang sebenar.

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 22 Mei 1973 (1973) telah menetapkan tanggungjawab pengawasan bagi pengarah yang tidak menjalankan tugas. Keputusan ini menunjukkan bahawa walaupun sebagai pengarah biasa, mereka mempunyai tanggungjawab untuk mengawasi pelaksanaan tugas oleh pengarah perwakilan melalui mesyuarat pengarah dan, jika perlu, meminta pemanggilan mesyuarat pengarah untuk memastikan tugas dijalankan dengan sewajarnya.

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 18 Mac 1980 (1980) telah menentukan bahawa pengarah nominal juga tertakluk kepada tanggungjawab pengawasan yang sama. Keputusan ini menjelaskan bahawa walaupun seseorang itu hanya secara formal dilantik sebagai pengarah dan tidak terlibat dalam pengurusan sebenar, mereka masih mempunyai kewajiban untuk mengawasi pelaksanaan tugas oleh pengarah lain dan tidak mengabaikan tindakan salah laku. Jika mereka gagal dalam tanggungjawab ini, pengarah nominal juga boleh bertanggungjawab di bawah Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun.

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 15 Jun 1972 (1972) telah menilai tanggungjawab individu yang didaftarkan sebagai pengarah dalam daftar perdagangan tanpa resolusi pelantikan. Keputusan ini menetapkan bahawa walaupun pelantikan itu hanya nominal, jika individu tersebut telah menyetujui pendaftaran tersebut, Artikel 908, Perenggan 2 Undang-Undang Syarikat Jepun (sebelumnya Artikel 14 Undang-Undang Perdagangan) boleh digunakan secara analogi, dan individu tersebut tidak dapat menafikan statusnya sebagai pengarah kepada pihak ketiga yang beritikad baik. Ini bermakna pengarah yang terdaftar tidak dapat mengelak dari tanggungjawab di bawah Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun.

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 16 April 1987 (1987) telah menilai tanggungjawab pengarah yang telah meletak jawatan tetapi pendaftarannya belum diselesaikan terhadap pihak ketiga. Keputusan ini menyatakan bahawa secara prinsip, seseorang tidak lagi bertanggungjawab setelah meletak jawatan, namun jika mereka masih aktif bertindak sebagai pengarah selepas meletak jawatan atau secara eksplisit bersetuju untuk membiarkan pendaftaran yang tidak benar berlanjutan tanpa mengajukan pendaftaran peletakan jawatan, “keadaan khusus” seperti ini membolehkan penggunaan analogi Artikel 908, Perenggan 2 Undang-Undang Syarikat Jepun, dan mereka tidak dapat mengelak dari tanggungjawab terhadap pihak ketiga yang beritikad baik.

Keputusan Mahkamah Daerah Tokyo pada 26 November 1980 (1980) adalah contoh yang mengesahkan tanggungjawab “pengarah faktual” yang tidak didaftarkan secara formal sebagai pengarah tetapi secara substansial memimpin pelaksanaan tugas syarikat. Keputusan ini menetapkan bahawa untuk memikul tanggungjawab sebagai pengarah faktual, tidak cukup hanya dengan dipanggil sebagai pengarah, tetapi perlu memiliki kuasa yang setara dengan pengarah dan melakukan aktiviti yang serupa dalam pengurusan dan pelaksanaan tugas syarikat. Individu yang memiliki kuasa pengaruh substansial seperti ini, walaupun tanpa jawatan formal, boleh dikenakan tanggungjawab terhadap pihak ketiga di bawah Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun yang digunakan secara analogi.

Keputusan Mahkamah Agung Mengenai Faedah Keterlambatan di Bawah Undang-Undang Syarikat Jepun

Keputusan Mahkamah Agung Jepun pada 21 September 1989 (Heisei 1) telah memberikan pandangan mengenai titik permulaan dan kadar faedah keterlambatan dalam tuntutan ganti rugi berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun. Keputusan ini menetapkan bahawa faedah keterlambatan bermula dari masa permintaan pelaksanaan dibuat, dan kadar faedah keterlambatan tersebut adalah pada kadar faedah sivil yang ditetapkan di Jepun, iaitu lima peratus setahun. Ini berdasarkan pandangan bahawa kerugian menjadi pasti pada saat syarikat tidak lagi dapat melaksanakan hutangnya terhadap pihak ketiga, dan selepas itu, tidak ada ruang untuk kerugian yang setara dengan jumlah faedah yang ditetapkan oleh undang-undang cek.  

Pengecualian Tanggungjawab dan Had Masa Luput Tuntutan

Tanggungjawab ganti rugi terhadap pihak ketiga yang dipikul oleh para eksekutif syarikat diatur secara berbeza daripada tanggungjawab terhadap syarikat itu sendiri.

Sistem Kontrak Had Tanggungjawab

Di bawah Undang-Undang Syarikat Jepun, terdapat sistem yang membataskan tanggungjawab ganti rugi yang dipikul oleh pengarah terhadap syarikat (seperti yang dinyatakan dalam Artikel 427 Undang-Undang Syarikat Jepun) , namun peruntukan-peruntukan pengecualian dan pembatasan tanggungjawab ini, secara prinsip, tidak terpakai kepada tanggungjawab ganti rugi terhadap pihak ketiga berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun. Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun merupakan ‘tanggungjawab statutori khusus’ yang bertujuan melindungi pihak ketiga, oleh itu, tidak boleh membataskan tanggungjawab terhadap pihak ketiga melalui persetujuan antara syarikat dan para eksekutifnya.  

Had Masa Luput Tuntutan Ganti Rugi

Tempoh had masa luput tuntutan ganti rugi berdasarkan Artikel 429 Undang-Undang Syarikat Jepun, secara prinsip, dianggap selama 10 tahun berdasarkan Perkara 167(1) Undang-Undang Sivil Jepun . Ini adalah tempoh yang lebih panjang daripada tempoh had masa luput tuntutan untuk perbuatan tidak sah umum (3 tahun), mempertimbangkan bahawa mungkin memerlukan masa untuk pihak ketiga mengenal pasti kerugian dan pihak yang bertanggungjawab.  

Kesimpulan

Perkara 429 dalam Akta Syarikat Jepun (日本の会社法) merupakan peruntukan penting yang menetapkan tanggungjawab pampasan kerugian kepada pihak ketiga akibat niat jahat atau kecuaian serius oleh pengarah syarikat. Ia berfungsi sebagai ‘tanggungjawab statutori khas’ untuk melindungi pihak ketiga dalam situasi di mana syarikat kekurangan aset. Kes mahkamah meliputi kedua-dua kerugian langsung dan tidak langsung, dan juga membuat penilaian berdasarkan ciri-ciri syarikat berkenaan kerugian pemegang saham. Lingkup tanggungjawab pengarah adalah luas, kontrak had tanggungjawab biasanya tidak terpakai kepada pihak ketiga, dan tempoh had masa untuk tuntutan adalah 10 tahun yang panjang, mencerminkan niat kuat untuk melindungi pihak ketiga. Bagi syarikat dan individu asing yang menjalankan perniagaan di Jepun, pemahaman dan tindak balas yang sesuai terhadap sistem perundangan yang kompleks ini sangat penting.

Firma Guaman Monolith mempunyai rekod prestasi yang kaya dalam bidang perundangan korporat di Jepun dan telah menyokong pelbagai klien berkaitan dengan tanggungjawab pengarah dan tadbir urus korporat, khususnya dalam tema yang dibincangkan. Firma kami mempunyai beberapa peguam yang fasih berbahasa Inggeris dan memegang kelayakan peguam dari negara asing, memungkinkan kami untuk memahami peraturan perundangan Jepun yang kompleks dari perspektif antarabangsa dan menyediakan nasihat praktikal. Jika anda mempunyai sebarang pertanyaan mengenai Akta Syarikat Jepun, tadbir urus korporat, atau tanggungjawab pengarah, sila hubungi Firma Guaman Monolith. Kami berkomitmen untuk menyokong aktiviti perniagaan anda di Jepun dengan pengetahuan pakar kami agar berjalan lancar.