Wat zijn immateriële schade en schadevergoeding bij reputatieschade aan bedrijven en organisaties?

Wanneer er een daad wordt gepleegd die de eer schendt, wordt er schadevergoeding toegekend om geestelijk leed te compenseren als het slachtoffer een individu is. Maar hoe moeten we dit zien als het slachtoffer een bedrijf of organisatie is?

https://monolith.law/reputatie/smaad[ja]

Voor bedrijven en organisaties kan er geen sprake zijn van geestelijk leed, dus zelfs als hun eer wordt aangetast, kan er geen schadevergoeding worden overwogen om geestelijk leed te compenseren. Daarom kan er worden geoordeeld dat het voldoende is om alleen compensatie toe te kennen voor tastbare schade, zoals een daling van de omzet. Echter, in de praktijk is het moeilijk om de exacte daling in omzet als gevolg van de inbreukmakende handeling te berekenen, waardoor er geen rechtsmiddel voor bedrijven of organisaties zou zijn.

Dus, wanneer een bedrijf of organisatie het slachtoffer is van een daad die de eer schendt, wordt de vraag of er schadevergoeding kan worden toegekend voor immateriële schade, zoals smartengeld, naast tastbare schade zoals een daling van de omzet, een probleem.

Bedrijven en organisaties en immateriële schade

In januari 1964 (Showa 39) oordeelde het Japanse Hooggerechtshof over een schadevergoedingsclaim voor inbreuk op de eer die was ingediend door een medische corporatie, dat “het volledig misleidend is om te concluderen dat er geen immateriële schade, dat wil zeggen mentaal leed, kan zijn voor een corporatie omdat het geen geest heeft, en dat er geen andere vorm van verlichting is toegestaan behalve compensatie voor materiële schade, dat wil zeggen eigendomsschade, in gevallen van inbreuk op de eer van een corporatie, behalve de speciale methode toegestaan onder Artikel 723 van het Japanse Burgerlijk Wetboek.”

“In gevallen van inbreuk op de eer van een corporatie, is het niet absoluut onmogelijk dat er immateriële schade optreedt die in geld kan worden geëvalueerd, en het is sociaal gezien volkomen passend om dergelijke schade te compenseren met geld.”

Uitspraak van het Japanse Hooggerechtshof, 28 januari 1964

Het Hooggerechtshof heeft aangegeven dat het de immateriële schade, oftewel “mentaal leed”, die een corporatie heeft geleden door inbreuk op haar eer, erkent en een claim voor schadevergoeding toestaat. Deze uitspraak van het Hooggerechtshof wordt geïnterpreteerd als niet het erkennen van mentaal leed voor een corporatie, maar het erkennen van het bestaan van immateriële schade die in geld kan worden geëvalueerd voor een corporatie, en het vernietigde het oorspronkelijke vonnis dat “een corporatie geen claim voor schadevergoeding kan indienen voor immateriële schade veroorzaakt door inbreuk op haar eer”, en verwees de zaak terug naar het Hooggerechtshof van Tokio.

Sindsdien is immateriële schade erkend voor verschillende corporaties, evenals voor politieke partijen zonder rechtspersoonlijkheid, vakbonden, en bedrijfsgroepen.

Eer en immateriële schade aan bedrijven

Er zijn gevallen waarin een artikel in een weekblad dat de uitvoering van taken door de voorzitter van een groot en bekend bedrijf bekritiseerde, werd erkend als smaad tegen het bedrijf, en er werd bevolen om schadevergoeding te betalen en een verontschuldigingsadvertentie te plaatsen.

https://monolith.law/reputation/defamation-corrective-advertising-restoration-of-reputation[ja]

De Weekly Shincho rapporteerde dat I, de voorzitter van de raad van bestuur van Kanebo en de voorzitter van de raad van bestuur van JAL, geen managementvaardigheden had, niet alleen ongeschikt was als voorzitter van JAL, maar ook valse boekhouding had voortgezet bij het moederbedrijf Kanebo. De Tokyo High Court oordeelde in september 1994 (Heisei 6) dat er geen bewijs was dat dit artikel overeenkwam met de waarheid, en

“Het artikel in kwestie bevat zeer ernstige en ernstige inhoud voor de appellant, zoals dat de appellant valse boekhouding heeft gepleegd, en het is duidelijk dat de eer en het vertrouwen van de appellant aanzienlijk zijn beschadigd door dit artikel. Er is geen geschil tussen de partijen dat het aantal uitgegeven exemplaren van de Weekly Shincho ongeveer 600.000 bedraagt, en de impact van het artikel in kwestie op de appellant moet ook vanuit dit oogpunt als significant worden beschouwd. De appellant kan worden erkend als het hebben geleden aanzienlijke immateriële schade door het artikel in kwestie, hoewel het niet kan worden opgeteld tot een specifiek aantal.

Oordeel van de Tokyo High Court, 7 september 1994

En beval de Weekly Shincho om 5 miljoen yen aan schadevergoeding voor immateriële schade en het plaatsen van een verontschuldigingsadvertentie te betalen. Aan de andere kant, met betrekking tot het ‘verlies van winst die niet kon worden verkregen’ door de omzetdaling van de appellant (Kanebo),

“Het wordt erkend dat de omzet van de dochteronderneming van de appellant, een cosmeticaverkoopbedrijf en Kanebo Pharmaceuticals Co., Ltd., aanzienlijk is gedaald in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar in juli en augustus van Showa 61 (1986). Echter, aangezien de omzet varieert afhankelijk van verschillende complexe factoren zoals de economische situatie op dat moment, kan niet worden gezegd dat de daling van de omzet van de dochteronderneming van de appellant te wijten is aan de publicatie van het artikel in kwestie. Bovendien kan het punt dat de schade van de dochteronderneming direct het verlies van de winst die de appellant had moeten maken, niet worden bevestigd.

Idem

En weigerde te erkennen. Deze eigendomsschade, zoals bedrijfsverlies door omzetdaling, wordt theoretisch erkend, maar het is moeilijk om het bewijs van het optreden van schade en het bewijs van een redelijk oorzakelijk verband met de smaadhandeling te bewijzen, en het wordt zelden erkend in de rechtbank.

Immateriële schade en kosten voor reputatieherstel

In verschillende rechtszaken hebben veel eisers drie soorten schade geclaimd:

1. Financiële schade door verlies van bedrijfsactiviteiten als gevolg van omzetdaling (bedrijfsschade)
2. Kosten die noodzakelijkerwijs zijn gemaakt om maatregelen te nemen om de reputatie te herstellen (kosten voor het plaatsen van aankondigingen en meningsadvertenties om de uitbreiding van bedrijfsschade te voorkomen en het maatschappelijk vertrouwen te herstellen)
3. Immateriële schade door verlies van maatschappelijk vertrouwen, enz.

Hoewel het zeldzaam is dat de eerste wordt erkend, is het moeilijk om ook de tweede erkend te krijgen. In dit verband is er een geval waarin een onrechtmatige daad door laster werd erkend, waarbij een interview met een vastgoedmakelaar dat werd uitgezonden in een televisieprogramma over de vastgoedrecessie na de ineenstorting van de bubbeleconomie, werd bewerkt om de indruk te wekken dat de betreffende makelaar ook in een moeilijke bedrijfssituatie verkeerde.

Het programma toonde de ellendige situatie van appartementen die gedwongen waren de verkoop te stoppen na de ineenstorting van de bubbeleconomie, de makelaars die gedwongen waren de verkoop te stoppen, en de verkoopkantoren, en gaf door de vertelling de indruk dat het eisende bedrijf, dat het appartement “Hightown Yoshikawa” verkocht, net als andere vastgoedmakelaars zeer moeilijk was op financieel gebied, niet bestand was tegen prijsdumping, niet in staat was om de voorraad te verkopen, en de schulden toenamen.

Echter, de rechtbank van Tokyo oordeelde in november 1994 (Heisei 6) dat het eisende bedrijf in werkelijkheid in een zeer goede bedrijfssituatie verkeerde, en dat “het duidelijk is dat de eiser voor de uitzending van dit programma een aanzienlijke maatschappelijke waardering had gekregen. Daarom moet de uitzending van dit deel van het programma, dat de indruk wekt dat een dergelijk bedrijf in de hierboven beschreven situatie verkeert, worden erkend als lasterlijk voor de eiser.” De rechtbank beval de televisiezender en het productiebedrijf van het programma om 3 miljoen yen te betalen voor immateriële schade.

Aan de andere kant, het eisende bedrijf claimde dat “door de uitzending van dit deel van het programma, de reputatie van de eiser werd beschadigd, en er werd gevreesd dat dit een negatieve invloed zou hebben op de verkoop van Hightown Yoshikawa, en hoewel normaal gesproken het verspreiden van maximaal 400.000 flyers voldoende zou zijn, werden er 620.000 extra flyers verspreid, en werden er twee advertenties geplaatst in de Yomiuri Shimbun, en er werd een extra 7.419.347 yen uitgegeven aan extra advertentiekosten voor reputatieherstel, en dezelfde hoeveelheid schade werd geleden”, en vroeg om de extra advertentiekosten die noodzakelijkerwijs waren gemaakt.

Gezien de vastgoedmarkt op dat moment, kan niet worden erkend dat de verkoop zeker mogelijk zou zijn geweest als de uitzending van dit programma niet had plaatsgevonden, en het wordt eerder geacht dat de verkoop van appartementen zoals Hightown Yoshikawa zeer moeilijk was, en ondanks dit wordt erkend dat alle 33 eenheden van Hightown Yoshikawa waren uitverkocht ongeveer zes maanden na de uitzending van dit programma. Daarom kan niet worden erkend dat als de eiser geen extra advertenties had geplaatst, Hightown Yoshikawa niet zou zijn verkocht. Daarom kan, zelfs met al het bewijs in deze zaak, geen oorzakelijk verband worden erkend tussen de schade die de eiser claimt en de gezamenlijke onrechtmatige daad van de gedaagden met betrekking tot de extra advertentiekosten die de eiser heeft gemaakt.

Rechtbank van Tokyo, 11 november 1994 (Heisei 6)

En wees de claim af. Echter, zelfs als wordt gezegd dat “het kan niet worden erkend dat als de eiser geen extra advertenties had geplaatst, Hightown Yoshikawa niet zou zijn verkocht”, als Hightown Yoshikawa niet was verkocht zonder de extra advertenties, zou er geen claim zijn voor extra advertentiekosten, dus het is een vreemde redenering.

https://monolith.law/reputatie/uitdrukkingen-en-laster[ja]

Eerbeschadiging tegen bedrijven en hun vertegenwoordigers

Wanneer laster en dergelijke gericht zijn op bedrijven of organisaties en tegelijkertijd op hun vertegenwoordigers, kan men naast de reputatie van het bedrijf of de organisatie ook de reputatie van de individuen die bij de activiteiten betrokken zijn, in overweging nemen.

De wekelijkse Bunshun rapporteerde dat de reden waarom Non (bekend als Rena Nōnen toen ze bij een talentenbureau was) uit de schijnwerpers verdween, te wijten was aan de behandeling door haar toenmalige talentenbureau, LesPros Entertainment. Het artikel detailleerde de situatie waarin zij zich bevond na 2013, met specifieke inhoud die leek te zijn geïnterviewd met “mensen die heel dicht bij de betrokkenen staan”, zoals “haar maandsalaris tijdens de “Amachan” periode was 50.000 yen”, “ze had geen geld en kon geen ondergoed kopen”, en “haar locatiemanager veranderde voortdurend”.

In reactie op het artikel klaagden LesPros en de president van het bedrijf, bewerend dat het “tegen de feiten in” was, de uitgever Bungeishunju en de toenmalige hoofdredacteur van het tijdschrift aan voor laster in juni 2015 (Heisei 27). Het vonnis werd uitgesproken in april 2019 (Heisei 31) door de rechtbank van Tokio. In het vonnis ontkende de rechtbank van Tokio het grootste deel van de inhoud van het artikel en stelde dat

“De gedaagden hebben hun missie als nieuwsorganisatie vergeten, hebben nagelaten om de waarheid van de inhoud die ze wilden beoordelen vanuit een objectief standpunt te onderzoeken en te verifiëren, en hebben prioriteit gegeven aan het verspreiden van inhoud die niets meer is dan subjectieve beweringen zonder enige onderbouwing, en hebben dus het artikel gepubliceerd. Wat betreft het eisende bedrijf, dat een talentenbureau is, als de beoordeling dat het alleen lage vergoedingen aan zijn talenten betaalt en zonder redelijke reden geen werk geeft, zich verspreidt in de samenleving, zal het vertrouwen van het eisende bedrijf ernstig worden geschaad en zal het een grote belemmering vormen voor zijn bedrijf om talent te ontdekken en te ontwikkelen. De immateriële schade die het eisende bedrijf heeft geleden, is aanzienlijk. Bovendien, wat betreft eiser A, aangezien hij de vertegenwoordigende directeur van het eisende bedrijf is en ook een permanente directeur van de Music Affairs Association, als de beoordeling dat hij een persoon is die aan power harassment doet door gedrag te ontkennen tegenover het talent van het eisende bedrijf zich verspreidt in de samenleving, zal de eer en het vertrouwen van eiser A worden geschaad en zal het een belemmering vormen voor zijn bedrijf.

Vonnis van de rechtbank van Tokio, 19 april 2019

Daarom heeft het de wekelijkse Bunshun en Bungeishunju bevolen om in totaal 6,6 miljoen yen te betalen, inclusief 1 miljoen yen aan schadevergoeding voor de vertegenwoordigende directeur en 5 miljoen yen aan immateriële schade voor het talentenbureau, plus advocaatkosten.

Overigens hebben de wekelijkse Bunshun en Bungeishunju onmiddellijk beroep aangetekend tegen dit vonnis.

https://monolith.law/reputation/compensation-for-defamation-damages[ja]

Voor uitleg over de advocaatkosten en de schadevergoedingsprocedure bij het inschakelen van een advocaat voor reputatieschade op het internet, zie het volgende artikel.

https://monolith.law/reputation/reputation-lawyers-fee[ja]

Samenvatting

Wanneer de reputatie van een bedrijf of organisatie wordt geschaad, kan men niet alleen materiële schade claimen, maar ook immateriële schade.

Artikel 710 van het Japanse Burgerlijk Wetboek (Minpō) stelt: “Ongeacht of men inbreuk maakt op het lichaam, de vrijheid of de eer van een ander, of op het eigendomsrecht van een ander, moet degene die aansprakelijk is voor schadevergoeding volgens de vorige bepaling, ook schadevergoeding betalen voor niet-materiële schade.” Dit wordt geïnterpreteerd als een bepaling die compensatie voor immateriële schade erkent, en er wordt een realistisch en redelijk oordeel geveld voor bedrijven en organisaties.

In het geval van individuen kan men smartengeld eisen, en in het geval van bedrijven of organisaties kan men immateriële schade claimen. Laat de dader de schade vergoeden.