Kan zoekresultaten van arrestatieverslagen worden verwijderd als er geen aanklacht wordt ingediend wegens onvoldoende verdenking na arrestatie?

Het is vaak de gedachte dat arrestatie gelijk staat aan schuld, maar dat is niet altijd het geval. Als iemand na arrestatie onschuldig of vals beschuldigd blijkt te zijn, of als de aanklacht wordt afgewezen vanwege onvoldoende verdenking, wordt hij niet schuldig bevonden. Voor de gearresteerde persoon is het natuurlijk om te willen dat de zoekresultaten van het arrestatieverslag worden verwijderd. Aan de andere kant, in Japan, wordt er veel media-aandacht besteed aan de arrestatie, maar er zijn weinig vervolgverslagen als de aanklacht wordt afgewezen, waardoor vaak alleen het arrestatieverslag in de zoekresultaten blijft staan.

Wat betreft het verwijderen van zoekresultaten, heeft het Hooggerechtshof op 31 januari 2017 (Heisei 29) besloten dat “als het duidelijk is dat het wettelijk belang van het niet openbaar maken van de feiten superieur is, kan men de zoekmachine vragen om de URL en andere informatie uit de zoekresultaten te verwijderen”. Sinds deze beslissing zijn er veel stemmen die zeggen dat het moeilijker is geworden om zoekresultaten met betrekking tot arrestatieartikelen en arrestatiegeschiedenis te verwijderen, maar hoe wordt het verwijderen van zoekresultaten van artikelen waarin de aanklacht wegens onvoldoende verdenking is afgewezen beoordeeld?

https://monolith.law/reputation/deletion-arrest-article[ja]

Verwijdering van niet-vervolgingsartikelen uit zoekresultaten

Alleen omdat iemand is gearresteerd, betekent dit niet dat hij of zij schuldig is bevonden. Er kunnen gevallen zijn waarin iemand onschuldig is, ten onrechte beschuldigd is, of niet vervolgd wordt.

Niet-vervolging en onvoldoende verdenking

Er zijn voornamelijk drie soorten niet-vervolgingsbeslissingen. Daarnaast zijn er verschillende andere situaties, zoals wanneer de daad geen misdaad is, de verdachte is overleden, of de aanklacht voor een aanklachtbaar misdrijf is ingetrokken.

• Opschorting van vervolging (er is verdenking, maar het is een klein misdrijf, er is een schikking bereikt, enz., waarbij de aanklager besluit niet te vervolgen na het overwegen van verschillende omstandigheden)
• Geen verdenking (uit het onderzoek blijkt dat er geen verdenking van een misdrijf is)
• Onvoldoende verdenking (hoewel de verdenking niet volledig is opgehelderd, is er onvoldoende bewijs om te vervolgen)

Er zijn gevallen waarin eisers die niet werden vervolgd wegens onvoldoende verdenking, hebben verzocht om verwijdering van zoekresultaten.

https://monolith.law/reputatie/verwijder-false-positive-arrest[ja]

Rechtszaak over het verzoek tot verwijdering van zoekresultaten

De eiser heeft Google LLC, de verweerder die een website-zoekdienst aanbiedt, aangeklaagd. De eiser beweerde dat zijn privacy werd geschonden omdat, wanneer er op de zoeksite Google werd gezocht met het betreffende zoekwoord, URL’s, titels en uittreksels van websites met informatie over zijn arrestatie werden weergegeven. Op basis van zijn persoonlijkheidsrechten eiste de eiser de verwijdering van deze informatie. Hij beweerde dat, ondanks het feit dat de verweerder de plicht had om deze informatie te verwijderen, zij niet reageerden op zijn verzoek, waardoor zijn privacy onnodig bleef geschonden. Op basis van onrechtmatige daad eiste hij schadevergoeding.

De eiser werd in 2012 gearresteerd en vastgehouden op verdenking van verkrachting, maar werd vrijgelaten terwijl de zaak nog in behandeling was. Het Openbaar Ministerie besloot de eiser niet te vervolgen wegens onvoldoende bewijs.

Op 2 juni 2017 vroeg de eiser via zijn advocaat aan de verweerder om de betreffende informatie te verwijderen. In reactie hierop vroeg de verweerder om documenten die de beweringen van de eiser ondersteunden. De advocaat van de eiser stuurde een kennisgeving van niet-vervolging (zonder vermelding van de reden voor de niet-vervolging). Ondanks verdere onderhandelingen besloot de verweerder op 23 juni van dat jaar om de informatie niet te verwijderen en informeerde de eiser hierover. De eiser beweerde dat zijn privacy werd geschonden en eiste op basis van zijn persoonlijkheidsrechten de verwijdering van de zoekresultaten. Hij beweerde ook dat zijn privacy onnodig bleef geschonden omdat de verweerder niet reageerde op zijn verzoek tot verwijdering. Daarom eiste hij op basis van onrechtmatige daad een schadevergoeding van 1 miljoen yen voor emotionele schade, 300.000 yen voor advocaatkosten, in totaal 1,3 miljoen yen, en startte een rechtszaak.

Bewijs van niet-vervolging

Als bewijs van niet-vervolging wegens ‘onvoldoende verdenking’, kunt u een ‘kennisgeving van niet-vervolging’ verkrijgen waarin de reden voor niet-vervolging is opgenomen. Of een bepaald verdenkingsgeval wordt vervolgd of niet, wordt bepaald door de officier van justitie, maar zelfs als er geen vervolging plaatsvindt, wordt er niet automatisch een kennisgeving van niet-vervolging aan de verdachte overhandigd met de mededeling ‘u bent niet vervolgd’. Om een kennisgeving van niet-vervolging te verkrijgen, moet de verdachte een verzoek indienen bij de officier van justitie op basis van artikel 259 van de Japanse Wet op de Strafvordering (Wet op de Strafvordering).

Wanneer de officier van justitie besluit geen vervolging in te stellen, moet hij dit onmiddellijk aan de verdachte meedelen als er een verzoek van de verdachte is.

Artikel 259 van de Japanse Wet op de Strafvordering

Over het algemeen wordt de reden voor niet-vervolging niet vermeld in de kennisgeving van niet-vervolging, dus het is noodzakelijk om een document aan te vragen waarin de reden voor niet-vervolging is opgenomen. Hoewel de officier van justitie niet verplicht is om de reden voor niet-vervolging te onthullen, zelfs als de verdachte een kennisgeving van niet-vervolging heeft ontvangen op verzoek van de verdachte, lijkt het erop dat de officier van justitie vaak de reden voor niet-vervolging in een document onthult als er om openbaarmaking van de reden wordt gevraagd bij het aanvragen van een kennisgeving van niet-vervolging.

De beweringen van de eiser en de verweerder

De eiser beweert dat het vermeende incident waarop deze zaak betrekking heeft, een onterechte beschuldiging is. De eiser heeft de vermeende feiten vanaf het moment van zijn arrestatie consequent ontkend en heeft inderdaad een niet-vervolging gekregen vanwege onvoldoende verdenking. Bovendien zijn er meer dan zeven jaar verstreken sinds de arrestatie, en de kans dat het vermeende incident in de toekomst zal worden vervolgd, is bijna nihil. Bovendien is de eiser geen beroemdheid, maar een gewone burger, dus er is absoluut geen maatschappelijke betekenis in het feit dat de feiten van zijn arrestatie en dergelijke op het internet worden gepubliceerd. Bovendien zijn de feiten van zijn arrestatie en dergelijke feiten die de eiser niet willekeurig door anderen wil laten weten en die tot zijn privacy behoren. In feite heeft de eiser ernstige nadelen ondervonden in zijn sociale leven, zoals het feit dat collega’s en kennissen op het werk hem vragen stellen over de feiten van zijn arrestatie en dergelijke die als zoekresultaten worden weergegeven. Als de informatie van de URL en dergelijke blijft worden weergegeven, bestaat het risico dat vrienden en kinderen van de eiser in contact komen met de feiten van zijn arrestatie en dergelijke, en de nadelen in het sociale leven zullen in de toekomst blijven bestaan, zo beweert hij.

Daarentegen beweert de verweerder dat veel van de informatie van de URL en dergelijke, naast de feiten van de arrestatie en dergelijke, ook het feit overbrengt dat de eiser is vrijgelaten in afwachting van een beslissing en dat hij niet is vervolgd vanwege onvoldoende verdenking, dus het is niet wezenlijk nadelig voor de eiser. Echter, de eiser beweert dat het feit dat hij is gearresteerd, op zichzelf al de indruk wekt dat hij een misdaad heeft gepleegd, en dat veel van de informatie van de URL en dergelijke niet de inhoud bevat dat de echte dader is geïdentificeerd en dat het vermeende incident een onterechte beschuldiging is, dus de eiser lijdt een groot nadeel in zijn sociale leven door het weergeven van de informatie van de URL en dergelijke.

Bovendien beweert de verweerder dat onvoldoende verdenking slechts betekent dat de aanklager, na grondig onderzoek, onvoldoende bewijs heeft gevonden om een misdaad te bewijzen, en dat dit niet betekent dat er geen kans meer is op vervolging in de toekomst. Meer dan zeven jaar zijn verstreken sinds de arrestatie, maar gezien het feit dat de verjaringstermijn voor verkrachting tien jaar is, zijn de feiten van de arrestatie en dergelijke nog steeds zaken van openbaar belang, zo beweert hij.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft haar overwegingen gebaseerd op de norm van vergelijkende beoordeling die door het Hooggerechtshof op 31 januari 2017 (2017) is aangegeven, en heeft geoordeeld dat de feiten van deze zaak, namelijk de verdenking van verkrachting, over het algemeen een legitiem onderwerp van belang zijn in de samenleving. Aan de andere kant,

“Omdat er onvoldoende verdenking was, werd er geen vervolging ingesteld (weggelaten), en meer dan zeven jaar zijn verstreken zonder dat er ooit een ondervraging heeft plaatsgevonden na de vrijlating (weggelaten). Gezien het verloop van het onderzoek naar dit vermoedelijke incident, is het moeilijk te geloven dat er voldoende bewijs is om te erkennen dat de eiser de vermoedelijke feiten heeft gepleegd. Hoewel de verjaringstermijn voor vervolging nog niet is voltooid (Artikel 250, lid 2, sub 3 van de Japanse Wet op de Strafvordering), is de realistische mogelijkheid van vervolging voor de vermoedelijke feiten in de toekomst feitelijk verdwenen.”

Oordeel van de rechtbank van Sapporo, 12 december 2019 (2019)

Daarom oordeelde de rechtbank dat “het duidelijk is dat het wettelijk belang van de eiser om de feiten van deze zaak niet openbaar te maken, prevaleert boven de noodzaak om de zoekresultaten van deze zaak te behouden”, en beval de verweerder om de zoekresultaten van deze zaak te verwijderen.

In dit oordeel wordt ook opgemerkt dat de vermoedelijke feiten niet zijn gepleegd in het kader van de uitoefening van de functie, noch zijn ze uitgevoerd door misbruik van de positie, wat een reden is voor de lage maatschappelijke noodzaak om de weergave van de zoekresultaten te behouden.

De rechtbank erkent echter dat “hoewel er geen vervolging is ingesteld vanwege onvoldoende verdenking, het in de praktijk vaak voorkomt dat wanneer iemand wordt gearresteerd, men denkt dat die persoon de vermoedelijke feiten heeft gepleegd die verband houden met de arrestatie” en “er is een hoge kans dat degenen die de zoekresultaten van deze zaak hebben bekeken of de website hebben bekeken waarop de feiten van deze zaak zijn geschreven met behulp van de zoekresultaten van deze zaak, in strijd met het wettelijke beginsel van vermoeden van onschuld, zullen vermoeden dat de eiser schuldig is aan de vermoedelijke feiten van deze zaak”. Echter, in Japan is er de realiteit dat “gearresteerd worden” bijna synoniem is met “schuldig zijn”, dus dit is een juiste opmerking.

Echter, de rechtbank wees de eis tot schadevergoeding van 1,3 miljoen yen, die de eiser had geëist omdat zijn privacy nog steeds wordt geschonden doordat de verweerder niet redelijk heeft gereageerd op het verzoek tot verwijdering van de zoekresultaten en hij daardoor mentaal lijdt, af. De rechtbank oordeelde dat, zelfs met verwijzing naar de beslissing van het Hooggerechtshof in 2017, er geen eenduidig oordeel kan worden gegeven over de vraag of de verwijdering van de zoekresultaten kan worden toegestaan in deze zaak, die verschilt van de zaak. Bovendien, aangezien de eiser tijdens de onderhandelingen geen documenten kon overleggen die objectief bewijzen dat de reden voor de niet-vervolging onvoldoende verdenking was (zoals een kennisgeving van de reden voor de niet-vervolging), kon de verweerder niet oordelen of de eiser daadwerkelijk niet werd vervolgd vanwege onvoldoende verdenking.

“Niet-vervolging wegens onvoldoende verdenking” werd geacht te voldoen aan het vereiste van “duidelijke gevallen” in de beslissing van het Hooggerechtshof, maar het lijkt erop dat een “kennisgeving van niet-vervolging (zonder vermelding van de reden voor de niet-vervolging)” niet voldoet aan wat de rechtbank bedoelt met “documenten die objectief bewijzen dat de reden voor de niet-vervolging onvoldoende verdenking is (zoals een kennisgeving van de reden voor de niet-vervolging)”.

Samenvatting

Na de beslissing van de Hoge Raad wordt algemeen aangenomen dat rechtbanken minder geneigd zijn om zoekresultaten met betrekking tot arrestatieartikelen en arrestatierecords te verwijderen. Echter, het verwijderen van zoekresultaten in gevallen waarin er onvoldoende verdenking is en er geen vervolging plaatsvindt, hangt uiteindelijk af van een afweging van factoren. Afhankelijk van andere omstandigheden, is het zeer waarschijnlijk dat dit wordt toegestaan.

Informatie over onze maatregelen

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In recente jaren kan de verspreiding van arrestatienieuws op het internet leiden tot laster en smaad. Dergelijke laster en smaad kunnen ernstige schade veroorzaken als een ‘digitale tatoeage’. Ons kantoor biedt oplossingen voor het aanpakken van deze ‘digitale tatoeages’. Details worden beschreven in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/digitaltattoo[ja]