Belangrijke punten om op te letten bij het openen van een online winkel, uitleg over de Japanse 'Oude Goederen Handelswet

Tegenwoordig is online winkelen doorgedrongen tot het dagelijks leven. Dit heeft ertoe geleid dat iedereen gemakkelijk een online winkel kan openen. Echter, er zijn verschillende wetten verbonden aan het beheer van een online winkel.

Wetten die betrekking hebben op het beheer van online winkels omvatten ‘algemene wetten voor online winkels’ zoals de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties, de Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie, de Wet op de Weergave van Premiums, de Elektronische Contractenwet, de Specifieke Elektronische Mailwet en de Wet Bescherming Persoonsgegevens, en ‘wetten die specifiek zijn voor bepaalde bedrijfstakken’. In dit artikel zullen we de Japanse Oude Goederenhandel Wet, die een van de ‘wetten die specifiek zijn voor bepaalde bedrijfstakken’ is, bespreken.

Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen (Furuhin Eigyou Hou)

De Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen (Furuhin Eigyou Hou) is van toepassing op verkopers van veilingwebsites, tweedehands goederen en gerecyclede producten. Het doel van deze wet is om de verkoop van gestolen goederen te voorkomen en snel te ontdekken, door noodzakelijke regelgeving op te leggen aan bedrijven die zich bezighouden met de handel in oude voorwerpen. Dit draagt bij aan de preventie van diefstal en andere misdrijven, en aan een snelle herstel van de schade die hierdoor wordt veroorzaakt.

“Tweedehands Goederen” en “Tweedehands Handel”

“Tweedehands goederen” worden gedefinieerd in artikel 2, paragraaf 1 van de Japanse “Tweedehands Goederen Handelswet” (Furuhin Eigyō Hō) als een van de volgende drie:

• Een item dat al eens is gebruikt
• Een item dat niet is gebruikt, maar is verhandeld voor gebruik
• Een item dat is gerepareerd of gerestaureerd uit een van de bovenstaande

Dus zelfs als het een nieuw item is dat nog niet daadwerkelijk is gebruikt, als het eenmaal in handen van de consument is geweest, wordt het beschouwd als een “tweedehands goed”.

Bovendien worden deze “tweedehands goederen” geclassificeerd in 13 categorieën. Als u van plan bent om een tweedehands goederenhandel te starten met een vergunning, moet u uit de volgende 13 categorieën kiezen welke u wilt verhandelen en dit aangeven in het gedeelte “Hoofdcategorie van tweedehands goederen om te behandelen” op het aanvraagformulier.

1. Kunstwerken
2. Kleding
3. Horloges en sieraden
4. Auto’s
5. Motorfietsen en bromfietsen
6. Fietsen
7. Fotografische apparatuur
8. Kantoormachines
9. Mechanische gereedschappen
10. Gereedschap
11. Lederen en rubberen producten
12. Boeken
13. Cadeaubonnen

Hoewel het mogelijk is om meerdere vergunningen aan te vragen, als u 6 maanden of langer na het verkrijgen van de vergunning niet actief bent of uw bedrijf heeft opgeschort, kan uw vergunning worden ingetrokken.

Evenzo wordt “tweedehands handel” geclassificeerd in de volgende drie soorten volgens artikel 2, paragraaf 2 van de Japanse “Tweedehands Goederen Handelswet”.

• Tweedehands handelaar
• Tweedehands marktbeheerder
• Tweedehands veiling bemiddelaar

Een “tweedehands handelaar” maakt winst door tweedehands goederen te kopen, verkopen of ruilen, of door deze handelingen uit te voeren namens anderen.

Een “tweedehands marktbeheerder” exploiteert een tweedehands markt waar tweedehands handelaren, die hun goederen inkopen bij recyclewinkels, handelen en maakt winst door deelnamekosten en commissies op transacties te innen van de deelnemende tweedehands handelaren.

Een “tweedehands veiling bemiddelaar” is bijvoorbeeld een operator van een online veiling. Ze bemiddelen tussen mensen die tweedehands goederen willen verkopen en mensen die ze willen kopen (inclusief gewone mensen) door middel van “veilingen”, en maken winst door servicekosten en commissies op transacties te innen van de gebruikers van de service.

Als u een “tweedehands handelaar” of een “tweedehands marktbeheerder” wilt worden, moet u een vergunning krijgen van de openbare veiligheidscommissie (artikel 3 van de Japanse “Tweedehands Goederen Handelswet”).

Als u echter een “tweedehands veiling bemiddelaar” wilt worden, moet u binnen twee weken na de start van uw bedrijf een melding doen bij de openbare veiligheidscommissie (artikel 10, paragraaf 2 van de Japanse “Tweedehands Goederen Handelswet”). Zolang u de benodigde documenten heeft, kunt u de screening doorstaan, dus de screeningdrempel is lager in vergelijking met de vergunning, die niet kan worden goedgekeurd tenzij de openbare veiligheidscommissie OK geeft.

Als u een van deze drie soorten tweedehands handel uitoefent, moet u zich houden aan de regels die zijn vastgesteld door de Japanse “Tweedehands Goederen Handelswet”, en als u deze overtreedt, kunt u worden bestraft.

Vergunning voor ‘Antiquairs’ en ‘Antiekmarktbeheerders’

Volgens artikel 4 van de ‘Japanse Wet op de Antiekhandel’ mag de Openbare Veiligheidscommissie geen vergunning verlenen aan ‘Antiquairs’ en ‘Antiekmarktbeheerders’ die voldoen aan een van de volgende criteria:

• Personen die failliet zijn verklaard en hun rechten niet hebben hersteld
• Personen die zijn veroordeeld tot een gevangenisstraf of een boete voor een specifiek misdrijf en nog geen 5 jaar zijn verstreken
• Personen zonder vaste woonplaats
• Personen aan wie de vergunning voor de antiekhandel minder dan 5 jaar geleden is ingetrokken
• Minderjarigen die niet dezelfde capaciteiten hebben als volwassenen in de bedrijfsvoering

Daarnaast kunnen personen die betrokken zijn bij georganiseerde misdaadgroepen, zoals de Yakuza, geen vergunning krijgen.

De drie belangrijkste beveiligingsverplichtingen van antiquairs

Antiquairs moeten de volgende regels, ook wel bekend als de “drie belangrijkste verplichtingen” voor beveiliging, naleven:

1. Verplichting om de handelspartner te identificeren (Artikel 15, lid 1, van de Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen)
2. Verplichting om illegale goederen te melden (Artikel 15, lid 3, van de Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen)
3. Verplichting om boekhoudkundige gegevens bij te houden (Artikel 16 van de Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen)

Wat betreft de eerste verplichting om de handelspartner te identificeren, moeten antiquairs bij het “kopen van oude voorwerpen”, “ruilen van oude voorwerpen” of “het accepteren van een opdracht voor de verkoop of ruil van oude voorwerpen”, de “adres”, “naam”, “beroep” en “leeftijd” van de handelspartner controleren. Er zijn regels voor het controleren in persoon, maar ook voor het controleren zonder persoonlijk contact, bijvoorbeeld via post of internet.

Wat betreft de tweede verplichting om illegale goederen te melden, moeten antiquairs, wanneer ze handelen in oude voorwerpen, onmiddellijk de politie informeren als ze vermoeden dat het illegale goederen (zoals gestolen of vervalste goederen) betreft.

Transacties waarbij er een vermoeden van illegale goederen bestaat, omvatten de volgende gevallen:

• Wanneer dezelfde persoon herhaaldelijk een groot aantal items verkoopt in een korte periode
• Wanneer een klant verkoopt tegen een prijs die niet overeenkomt met zijn inkomen, vermogen, doel van de transactie, beroep, enz.
• Wanneer de verkoper haast heeft om te verkopen, zelfs tegen een prijs die aanzienlijk lager is dan de marktprijs

Volgens artikel 20 van de Japanse Wet op de Handel in Oude Voorwerpen, als een antiquair gestolen of verloren voorwerpen koopt of ruilt, kan het slachtoffer of de persoon die het voorwerp heeft verloren, eisen dat de antiquair het voorwerp gratis teruggeeft, zelfs als de antiquair het te goeder trouw heeft gekocht of geruild op de open markt of van een handelaar die soortgelijke goederen verkoopt. Echter, dit geldt niet als er een jaar is verstreken sinds de diefstal of het verlies.

Wat betreft de derde verplichting om boekhoudkundige gegevens bij te houden, moeten antiquairs, wanneer ze oude voorwerpen ontvangen of overhandigen, de datum van de transactie, de soort en hoeveelheid oude voorwerpen, de kenmerken van de oude voorwerpen, het adres, de naam, het beroep en de leeftijd van de handelspartner, en de methode die is gebruikt om de identiteit van de handelspartner te controleren, registreren in hun boekhouding.

Deze gegevens moeten gedurende drie jaar vanaf de datum van registratie worden bewaard. Als de bewaarde boeken verloren gaan of als de gegevens op de computer worden verwijderd, moet dit worden gemeld aan de politie.

Gemeenschappelijke regels voor antiekhandelaren en marktmeesters

Er zijn regels die zowel voor antiekhandelaren als voor marktmeesters gelden. De belangrijkste zijn de volgende zes:

1. Verplichting tot het tonen van een bord en het bij zich hebben van een vergunning
2. Verplichting tot het aanstellen van een beheerder
3. Beperkingen op de handelsplaats
4. Verplichting tot het bewaren en melden van aankondigingen
5. Verplichting om mee te werken aan opslagbevelen en inspecties
6. Verbod op het uitlenen van namen

Wat betreft de eerste verplichting, het tonen van een bord en het bij zich hebben van een vergunning, moeten antiekhandelaren voor elk bedrijf of tijdelijke winkel, en marktmeesters voor elke antiekmarkt, een duidelijk zichtbaar bord met de vergunning voor de antiekhandel tonen. Ze moeten duidelijk maken aan de partij waarmee ze willen handelen dat ze een vergunning voor de antiekhandel hebben.

Bovendien, wanneer een antiekhandelaar online handelt in antiek, moeten ze de “naam van de antiekhandelaar”, “naam van de openbare veiligheidscommissie die de vergunning heeft verleend” en “vergunningsnummer” op een aangewezen plaats op de website weergeven.

Daarnaast, wanneer een antiekhandelaar handelt op een plaats buiten het bedrijf, zoals bij het opkopen aan huis, moeten ze de “vergunning voor de antiekhandel” bij zich hebben en deze tonen wanneer erom wordt gevraagd.

Wat betreft de tweede verplichting, het aanstellen van een beheerder, moeten antiekhandelaren en marktmeesters voor elk bedrijf (of elke antiekmarkt) een beheerder aanstellen om de bedrijfsvoering correct uit te voeren.

Wat betreft de derde beperking, de beperkingen op de handelsplaats, zijn de plaatsen waar antiekhandelaren kunnen handelen met mensen die geen antiekhandelaren zijn, beperkt tot “het bedrijf”, “het adres van de handelspartner” en “een tijdelijke winkel die vooraf is gemeld aan de openbare veiligheidscommissie”.

Hoewel er geen dergelijke beperkingen zijn op de handelsplaats wanneer een antiekhandelaar online handelt in antiek, moet de URL van de site binnen 14 dagen na de opening van de site worden gemeld aan het politiebureau waar de aanvraag voor de vergunning voor de antiekhandel is ingediend.

Wat betreft de vierde verplichting, het bewaren en melden van aankondigingen, is een “aankondiging” een opsporingsbericht dat wordt verzonden door het bevoegde politiebureau, ook wel een “aankondigingsdocument” genoemd. Het bevat details zoals de items en kenmerken van gestolen goederen, en er zijn de volgende regels:

• De datum van ontvangst moet op de aankondiging worden vermeld en deze moet 6 maanden worden bewaard
• Als je op de dag dat je de aankondiging ontvangt antiek in bezit hebt dat overeenkomt met de aankondiging, moet je dit onmiddellijk melden
• Als je tijdens de bewaarperiode van de aankondiging antiek ontvangt dat overeenkomt met de aankondiging, moet je dit onmiddellijk melden

Wat betreft de vijfde verplichting, de verplichting om mee te werken aan opslagbevelen en inspecties, kan de politiechef, wanneer er vermoedens zijn dat het antiek in het bezit van de antiekhandelaar gestolen is, de antiekhandelaar bevelen het antiek maximaal 30 dagen op te slaan. Gedurende de periode waarin de opslag is bevolen, mag de antiekhandelaar het antiek niet verkopen. Bovendien, als ze het in bewaring hebben genomen voor verkoop of ruil, mogen ze het niet teruggeven aan de opdrachtgever.

Daarnaast kunnen politieagenten, indien nodig, de bedrijfsruimtes, tijdelijke winkels, opslagplaatsen voor antiek, antiekmarkten, enz. van de antiekhandelaar betreden, inspecteren en vragen stellen aan betrokkenen. Antiekhandelaren en marktmeesters zijn verplicht om mee te werken aan deze bevelen en inspecties.

Wat betreft het zesde verbod, het verbod op het uitlenen van namen, mogen antiekhandelaren en marktmeesters hun eigen naam niet uitlenen aan anderen om hun antiekhandel te laten uitvoeren. Als iemand die geen vergunning heeft van de openbare veiligheidscommissie een naam leent en zich voordoet alsof hij een vergunning heeft, verliest het vergunningssysteem zijn betekenis en kan het een achterdeur voor criminaliteit worden. Het uitlenen van namen kan leiden tot de zwaarste straffen, vergelijkbaar met het geval van het bedrijven van een bedrijf zonder vergunning of het onrechtmatig verkrijgen van een vergunning, en bovendien kan men gedurende 5 jaar na dat geen vergunning voor de antiekhandel krijgen.

Regels voor Oude Goederen Veilingbemiddelaars

Er zijn drie regels die oude goederen veilingbemiddelaars moeten volgen:

1. Identificatie van de tegenpartij
2. Verplichting tot melden
3. Creëren en bewaren van records

Wat betreft de eerste regel, de identificatie van de tegenpartij, moet je, wanneer je een aanvraag voor bemiddeling ontvangt van iemand die oude goederen wil verkopen, je best doen om de aanvrager te identificeren. Zoals de term “je best doen” aangeeft, is dit een inspanningsverplichting, wat betekent dat het niet absoluut noodzakelijk is, maar dat betekent niet dat je het niet hoeft te doen. In plaats daarvan, in de geest van naleving van de regelgeving (compliance), moet je je best doen om deze regel zoveel mogelijk te volgen.

Wat betreft de tweede regel, de verplichting tot melden, als je vermoedt dat de oude goederen die de tegenpartij wil verkopen gestolen zijn of iets dergelijks, moet je dit onmiddellijk melden aan de politie.

Wat betreft de derde regel, het creëren en bewaren van records, wanneer je bemiddelt voor iemand die oude goederen wil kopen of verkopen, moet je records maken en bewaren, zoals “de datum van aanbieding”, “informatie over de aanbieding”, “gebruikers-ID van de aanbieder en de winnende bieder”, en “informatie om de aanbieder en de winnende bieder te identificeren (naam, adres, leeftijd, enz.)”. Je moet je best doen om deze records een jaar lang te bewaren.

Samenvatting

Als u tweedehands goederen koopt voor persoonlijk gebruik via een online veiling, of als u items die u zelf heeft gebruikt verkoopt, dan heeft u geen vergunning nodig voor de handel in tweedehands goederen (Japanse ‘Kobutsu-shō’ vergunning) als dit op incidentele basis en niet voor winst gebeurt. Echter, als u herhaaldelijk en met winstoogmerk handelt in tweedehands goederen via online veilingen, dan is een vergunning voor de handel in tweedehands goederen vereist.

Informatie over onze aanpak

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In recente jaren is de noodzaak van juridische controles rond online winkelen steeds meer toegenomen. Ons kantoor analyseert de juridische risico’s van bestaande en geplande bedrijven, rekening houdend met verschillende wettelijke voorschriften, en streeft ernaar om de bedrijfsvoering zo veel mogelijk te legaliseren zonder deze te stoppen. Details worden beschreven in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/practices/corporate[ja]