Beheer van online winkels en wetgeving: de Japanse 'Specifieke Handelswet' en 'Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie
Online winkelen is nu een onderdeel van ons dagelijks leven geworden. Niet alleen kunnen we aankopen doen, maar iedereen kan nu ook gemakkelijk een eigen webshop opzetten. Echter, er zijn verschillende wetten die van toepassing zijn op het beheer van een webshop. Als je niet voldoet aan de relevante wetgeving in termen van weergave en site-structuur, loop je het risico als illegaal te worden beschouwd. Maar welke wetten kunnen specifiek een probleem vormen?
https://monolith.law/corporate/d2c-points-lawyer-request[ja]
Wetten met betrekking tot online winkels
Er zijn verschillende wetten die betrekking hebben op het beheer van online winkels, zoals de ‘Wetten met betrekking tot online winkels in het algemeen’, waaronder de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties, de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie, de Japanse Wet op de Weergave van Prijzen, de Japanse Wet op Elektronische Contracten, de Japanse Wet op Specifieke Elektronische Mail en de Japanse Wet op de Bescherming van Persoonsgegevens. In dit artikel zullen we de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties en de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie nader toelichten.
De Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties
De Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties is bedoeld om illegale en kwaadaardige wervingspraktijken door bedrijven te voorkomen en de belangen van consumenten te beschermen. Het richt zich op transactietypes die vatbaar zijn voor consumentenproblemen, zoals deur-aan-deurverkoop en telemarketing, en stelt regels vast die bedrijven moeten volgen, evenals regels om consumenten te beschermen, zoals het recht op bedenktijd.
Online winkels vallen onder deze wet als ‘telemarketing’ omdat het bedrijven zijn die adverteren op het internet en bestellingen ontvangen via internetcommunicatie.
Er zijn verschillende administratieve regelgevingen en dergelijke met betrekking tot telemarketing onder de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties. Bij overtreding kunnen er administratieve sancties worden opgelegd, zoals bevelen tot verbetering van de bedrijfsvoering, bevelen tot stopzetting van de bedrijfsvoering, verbodsbepalingen, of strafrechtelijke sancties.
Advertentie-informatie (Artikel 11 van de Japanse Wet op Specifieke Commerciële Transacties, Artikelen 8 tot 10 van dezelfde regelgeving)
Telecommunicatieverkoop is een transactie tussen afgelegen partijen, en voor consumenten is reclame de enige bron van informatie. Daarom zijn er gedetailleerde voorschriften voor wat er in advertenties moet worden vermeld om problemen te voorkomen die voortvloeien uit onvoldoende of onduidelijke informatie in advertenties.
De informatie die moet worden weergegeven omvat zaken als ‘verkoopprijs en verzendkosten’, ‘betaalmethode’, ‘leveringstijd van het product’, ‘informatie over het intrekken of annuleren van de productkoopovereenkomst’, ‘naam, adres en telefoonnummer van de ondernemer’, en ‘als er verborgen gebreken in het product zijn, de bepalingen over de verantwoordelijkheid van de verkoper, en de inhoud daarvan’, en ‘als het nodig is om de productkoopovereenkomst twee of meer keren voort te zetten, de aard en verkoopvoorwaarden daarvan’.
Bijvoorbeeld, als je naar de ‘Help & Klantenservice’ van een online winkel gaat en kijkt naar ‘Beveiliging en Privacybeleid’, zie je ‘Informatie op basis van de Japanse Wet op Specifieke Commerciële Transacties’, en samen met de naam van de verkoper, adres, telefoonnummer, naam van de verkoopverantwoordelijke, enz., wordt de bovenstaande informatie weergegeven.
Verbod op overdreven reclame (Artikel 12 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties, Artikel 11 van dezelfde regelgeving)
Om consumentenproblemen te voorkomen, zijn ‘aanduidingen die aanzienlijk afwijken van de feiten’ en ‘aanduidingen die mensen misleiden door te suggereren dat iets aanzienlijk beter of voordeliger is dan het in werkelijkheid is’ verboden.
E-mailreclame naar niet-toestemmende ontvangers (Artikel 12.3 en 12.4 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties, Artikel 11.2 tot 11.7 van dezelfde regelgeving)
Het is in principe verboden voor bedrijven om e-mailreclame te sturen, tenzij de consument vooraf toestemming heeft gegeven.
Echter, er zijn uitzonderingen op deze regel, zoals wanneer reclame is opgenomen in een deel van een e-mail die de totstandkoming van een contract aankondigt.
Verbod op niet-nakoming van verplichtingen bij contractbeëindiging (Artikel 14, lid 1, sub 1 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties)
In gevallen zoals het intrekken van een koopovereenkomst, wanneer beide contractpartijen verplicht zijn om de oorspronkelijke staat te herstellen, is het voor de ondernemer verboden om de uitvoering van verplichtingen, zoals het terugbetalen van de prijs, te weigeren of te vertragen.
Verbod op handelingen die klanten tegen hun wil contracten laten aanvragen (Artikel 14, lid 1, sub 2 van de Japanse Wet op Specifieke Handelspraktijken, en Artikel 16 van dezelfde regelgeving)
In internetverkoop zijn de volgende handelingen, die ‘klanten tegen hun wil contracten laten aanvragen’, verboden en kunnen ze leiden tot administratieve sancties:
- Het niet duidelijk aangeven dat het klikken op een bepaalde knop leidt tot een betaalde aanvraag, zodat de consument dit gemakkelijk kan herkennen
- Het niet nemen van maatregelen om ervoor te zorgen dat de consument de inhoud van de aanvraag gemakkelijk kan controleren en corrigeren bij het indienen van de aanvraag
Bestuurlijke sancties en straffen
Bedrijven die de bovengenoemde administratieve regelgeving overtreden, kunnen onderworpen worden aan bestuurlijke sancties zoals instructies voor bedrijfsverbetering (Artikel 14 van de Japanse wet), bevelen tot stopzetting van de bedrijfsvoering (Artikel 15 van de Japanse wet), en verboden op bedrijfsvoering (Artikel 15-2 van de Japanse wet), naast het onderwerp zijn van strafrechtelijke sancties.
Naast de administratieve regelgeving, moeten de volgende civiele regels ook worden nageleefd:
Intrekking van de contractaanvraag of beëindiging van het contract (Artikel 15.3 van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties)
Zelfs als een consument een contract aanvraagt of afsluit via teleshopping, kan de consument, binnen acht dagen na ontvangst van de levering van het product dat onder het contract valt (overdracht van specifieke rechten), de contractaanvraag intrekken of het contract beëindigen tegenover de ondernemer, en het product retourneren op kosten van de consument (echter, als de ondernemer vooraf in de advertentie speciale voorwaarden heeft aangegeven met betrekking tot de intrekking of beëindiging van deze contractaanvraag, zijn deze speciale voorwaarden van toepassing).
Verzoek tot stopzetting van de handelingen van de ondernemer (Artikel 58, lid 19, van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties)
Wanneer een ondernemer overdreven reclame maakt naar een onbepaald en groot aantal mensen in verband met reclame voor mailorderverkoop, of er is een kans dat hij dit zal doen, kan een gekwalificeerde consumentenorganisatie (zoals de ‘Japanse Consumentenorganisatie’, een non-profitorganisatie die het recht heeft om een verzoek tot stopzetting in te dienen ter bescherming van de belangen van de consument en die de goedkeuring van de premier heeft ontvangen) de ondernemer verzoeken om de handelingen te stoppen of te voorkomen, of andere noodzakelijke maatregelen te nemen.
Het bovenstaande is een overzicht van de Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties, maar er zijn ook andere regels die ondernemers moeten naleven en regels ter bescherming van consumenten. De Japanse Wet op Specifieke Handelstransacties is de belangrijkste wet voor iedereen die betrokken is bij het beheer van een online winkel, inclusief ondernemers.
De Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie
De Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie heeft als doel het voorkomen van oneerlijke concurrentie tussen bedrijven en het beschermen van de zakelijke belangen van degenen die schade hebben geleden door inbreuk op hun rechten. Dit wordt bereikt door het instellen van schadevergoeding, het indienen van een verzoek tot stopzetting en het opleggen van strafrechtelijke sancties, allemaal met het oog op het bijdragen aan de gezonde ontwikkeling van de nationale economie.
Volgens artikel 2 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie, wordt “oneerlijke concurrentie” gedefinieerd als het volgende:
Verwarring veroorzaken door bekende product- of bedrijfsaanduidingen (Artikel 2, paragraaf 1, punt 1 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het gebruik van aanduidingen die identiek of vergelijkbaar zijn met die welke algemeen worden erkend als aanduidingen van de producten of bedrijven van anderen, waardoor verwarring ontstaat met de producten of bedrijven van die anderen.
Misbruik van bekende product- of dienstvermeldingen (Artikel 2, lid 1, sub 2 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het gebruik van identieke of vergelijkbare vermeldingen van bekende producten of diensten van anderen als eigen product- of dienstvermeldingen, of het overdragen van producten met dergelijke vermeldingen.
Let op, het concept van ‘product- of dienstvermeldingen’ omvat ook handelsmerken, dus in het geval van misbruik van handelsmerken, zal dit ook gereguleerd worden door de Japanse Handelsmerkwet.
Aanbieden van producten die de vorm van andermans producten imiteren (Artikel 2, paragraaf 1, sub 3 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het betreft de handeling van het overdragen van producten die de vorm van andermans producten (met uitzondering van de vorm die essentieel is om de functie van het betreffende product te waarborgen) imiteren.
Let op, het imiteren van de vorm van een product wordt ook gereguleerd door de Japanse Wet op het Ontwerprecht.
Schending van bedrijfsgeheimen (Artikel 2, paragraaf 1, punten 4 tot 10 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie)
Het verkrijgen van bedrijfsgeheimen door middel van diefstal, fraude, dwang of andere oneerlijke methoden, of het gebruik of openbaarmaking van bedrijfsgeheimen die zijn verkregen door dergelijke oneerlijke methoden.
Onrechtmatige verkrijging van beperkt beschikbare gegevens, enz. (Artikel 2, paragraaf 1, items 11 tot 16 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie)
Het handelen van het verkrijgen van beperkt beschikbare gegevens door middel van oneerlijke methoden zoals diefstal, en deze zelf te gebruiken of aan derden te openbaren.
Verstrekking van apparaten die de effectiviteit van technische beperkingsmaatregelen belemmeren (Artikel 2, paragraaf 1, punten 17 en 18 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het aanbieden van apparaten, programma’s, instructiecodes of diensten die het mogelijk maken om inhoud te bekijken of op te nemen, programma’s uit te voeren of informatie te verwerken die beperkt is door technische beperkingsmaatregelen (oftewel, die de effectiviteit van technische beperkingsmaatregelen ongedaan maken).
Onrechtmatige verkrijging van domeinnamen, enz. (Artikel 2, lid 1, sub 19 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie)
Het verkrijgen of behouden van het recht om een domeinnaam te gebruiken die identiek of vergelijkbaar is met de aanduiding van de goederen of diensten van een ander (specifieke productaanduiding), met het doel om onrechtmatig voordeel te behalen of schade toe te brengen aan een ander, of het daadwerkelijk gebruik van die domeinnaam.
Verkeerde voorstelling van de oorsprong, kwaliteit, enz. van producten en diensten (Artikel 2, lid 1, nummer 20 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het handelen in het geven van misleidende voorstellingen over de oorsprong, kwaliteit, inhoud, enz. van producten, diensten of hun advertenties, of het overdragen van producten waarop dergelijke voorstellingen zijn gemaakt.
Handelingen die leiden tot reputatieschade (Artikel 2, paragraaf 1, sub 21 van de Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie)
Het verspreiden of aankondigen van valse feiten die de zakelijke reputatie van een concurrent schaden.
Misbruik van handelsmerken door agenten en dergelijke (Artikel 2, lid 1, sub 22 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie)
Agenten of vertegenwoordigers die rechten hebben op handelsmerken in bondgenoten van het Verdrag van Parijs, lidstaten van de Wereldhandelsorganisatie of verdragsluitende staten van het Handelsmerkenverdrag, of personen die binnen het jaar voorafgaand aan hun handelingen agenten of vertegenwoordigers waren, kunnen handelingen verrichten zoals het gebruik van identieke of soortgelijke handelsmerken voor identieke of soortgelijke goederen of diensten die verband houden met die rechten, zonder de toestemming van de rechthebbende en zonder geldige reden.
Tegen deze oneerlijke praktijken kunnen civiele maatregelen worden genomen op basis van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie, zoals het verzoek om een verbod, een verzoek om schadevergoeding, en een verzoek om maatregelen ter herstel van de reputatie.
Daarnaast is een verzoek om schadevergoeding (Artikel 4 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie) een verzoek om schadevergoeding tegen personen die door opzet of nalatigheid oneerlijke concurrentie hebben gepleegd en de zakelijke belangen van anderen hebben geschaad. Omdat het moeilijk is om het bedrag van de schade veroorzaakt door de inbreuk op zakelijke belangen door oneerlijke concurrentie te bewijzen, is er een bepaling die de schadevergoeding veronderstelt om de bewijslast van het slachtoffer te verlichten (Artikel 5 van de Japanse Wet ter voorkoming van oneerlijke concurrentie).
https://monolith.law/corporate/domain-law-registration-confuse[ja]
Samenvatting
In dit artikel hebben we de ‘Wet op Specifieke Handelspraktijken’ (Japanse Wet op Specifieke Handelspraktijken) en de ‘Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie’ (Japanse Wet ter Voorkoming van Oneerlijke Concurrentie) besproken, die beide van belang zijn voor het beheer van online winkels.
Beide zijn bijzonder belangrijke wetten.
https://monolith.law/corporate/onlineshop-email-act-protection-of-personal-information[ja]
Informatie over de maatregelen van ons kantoor
Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In de afgelopen jaren is online winkelen een onmisbaar onderdeel van ons leven geworden, en de noodzaak van juridische controles neemt steeds meer toe. Ons kantoor biedt oplossingen met betrekking tot online winkelen. De details worden beschreven in het onderstaande artikel.
Category: IT
Tag: ITTerms of Use
