Lastertaferelen op het internet en inbreuk op privacy

Schending van privacy

Niet alleen in gevallen waarin strafrechtelijke aansprakelijkheid zoals laster of belediging ontstaat, maar ook wanneer de inhoud van een bericht de privacy van het doelwit schendt, kan het online plaatsen van berichten een probleem worden en kan de auteur wettelijk aansprakelijk worden gesteld.

In het strafrecht zijn er geen bepalingen die schending van privacy bestraffen. Echter, zelfs als er geen strafrechtelijke aansprakelijkheid ontstaat, kan er wel civielrechtelijke aansprakelijkheid ontstaan.

Zelfs als de inhoud van een bericht waar is, kan er juridische aansprakelijkheid ontstaan bij inbreuk op de privacy

Na een ophef zijn er misschien veel daders die in de war zijn en zeggen: “Ik heb alleen de waarheid gepost”. Maar in het geval van inbreuk op de privacy, ontstaat er juridische aansprakelijkheid, zelfs als de inhoud van de post waar is.

Integendeel, als het waar is, kan de schade voor het slachtoffer dat de informatie heeft vrijgegeven groter worden, en er is zelfs een kans dat het bedrag van de schadevergoeding hoog wordt. Op dit moment, in tegenstelling tot laster, maakt het niet uit of de sociale evaluatie is gedaald. Het enige dat telt is of het slachtoffer zich ongemakkelijk of angstig voelde.

We hebben aparte artikelen over zaken als “Het recht op privacy in het ‘Na het feest’ incident” en “Het recht op privacy in het ‘Vissen zwemmen in de steen’ incident”, maar hier zullen we uitleggen over “Het bereik van inbreuk op de privacy op het internet”.

De vier vereisten voor erkenning en schending van privacy

In het vonnis van de “After the Banquet” zaak (28 september 1964 (Showa 39)), erkende de rechtbank van Tokyo het recht op privacy als “de wettelijke bescherming of het recht om niet willekeurig in het openbaar te worden blootgesteld”, en stelde vier vereisten voor de schending van privacy vast:

1. Het betreft een feit uit het privéleven of een kwestie die als zodanig kan worden opgevat
2. Op basis van de gevoeligheid van de gemiddelde persoon, wordt aangenomen dat de betreffende persoon de openbaarmaking niet zou willen
3. Het betreft een kwestie die nog niet bekend is bij het algemene publiek
4. Door de openbaarmaking heeft de betreffende persoon daadwerkelijk gevoelens van ongemak en angst ervaren

Dit zijn de vastgestelde criteria.

Voorbeelden van erkende inbreuken op de privacy

Inbreuken op de privacy zijn al lang voor de popularisering van het internet behandeld in talloze rechtszaken, waarbij jurisprudentie is opgebouwd en de reikwijdte van privacy-inbreuk is verduidelijkt.

Inbreuk erkend in de “Na het feest” zaak

Naast het bovenstaande oordeel, erkende de rechtbank van Tokyo dat de privacy was geschonden omdat de eiser “bijzonder ongemakkelijk of beschaamd, afkeer voelde” door de “beschrijving van verschillende gebeurtenissen in het privéleven”.

Inbreuk erkend in de “Vissen zwemmen in stenen” zaak

Op 15 februari 2001 (Heisei 13), oordeelde het Tokyo High Court dat “het feit van iemands handicap of ziekte is een van de dingen die men het minst wil dat anderen weten. Vooral het feit van een handicap die het uiterlijk beïnvloedt, wordt het onderwerp van nieuwsgierigheid van anderen als het wordt gepubliceerd samen met andere attributen van die persoon, vooral als de handicap is zoals in dit geval, waar er weinig vergelijkbare gevallen zijn.” Het oordeelde dat dit een inbreuk op de privacy was en dat er “gebrek aan overweging was voor degenen die een tumor in het gezicht hadden”. Het Hooggerechtshof verwierp het beroep zonder een mondelinge hoorzitting te houden.

Inbreuk erkend in de non-fictie “Ommekeer” zaak

Op 8 februari 1994, oordeelde het Hooggerechtshof dat “op het moment dat het betreffende werk werd gepubliceerd, de gedaagde een legitiem belang had om te voorkomen dat feiten over zijn strafblad openbaar werden gemaakt. In het betreffende werk, is er geen reden om te zeggen dat het gerechtvaardigd was dat de eiser de feiten openbaar maakte met behulp van de echte naam van de gedaagde. Als de eiser de echte naam van de gedaagde in het betreffende werk zou gebruiken, zou het onvermijdelijk zijn dat de feiten over zijn strafblad openbaar zouden worden gemaakt.” Het erkende de aansprakelijkheid voor schadevergoeding van de auteur en verwierp het beroep.

Of informatie over arrestaties en strafbladen al dan niet een inbreuk op de privacy vormt, is een zeer veel voorkomende kwestie op het internet.

https://monolith.law/reputation/necessaryperiod-of-deletion-arrestarticle[ja]

Inbreuk erkend in de Jiang Zemin lezing aan de Waseda Universiteit zaak

Op 12 september 2003 oordeelde het Hooggerechtshof dat Waseda Universiteit, op verzoek van de politie van Tokyo, een lijst van studenten die de lezing van de Chinese president Jiang Zemin hadden bijgewoond, had ingediend. “Studentennummer, naam, adres en telefoonnummer zijn eenvoudige informatie die Waseda Universiteit gebruikt voor persoonlijke identificatie, en in die zin is er niet noodzakelijkerwijs een hoge noodzaak om deze geheim te houden. Echter, het is natuurlijk dat een persoon niet wil dat deze persoonlijke informatie willekeurig wordt onthuld aan anderen die hij of zij niet wil, en deze verwachting moet worden beschermd. Daarom moet worden gezegd dat deze persoonlijke informatie het onderwerp is van wettelijke bescherming als informatie met betrekking tot de privacy van de eisers.”

Internet en inbreuk op privacy

Hoewel de bovenstaande voorbeelden al aan de orde waren voordat het internet wijdverspreid werd, zijn er na de verspreiding van het internet talrijke precedenten opgebouwd die de reikwijdte van inbreuken op de privacy verduidelijken.

Voorbeelden waarbij afbeeldingen en namen zijn gepost

In een rechtszaak waarin werd gevraagd om de openbaarmaking van de informatie van de afzender aan de provider in verband met het feit dat afbeeldingen en namen op een internetsite waren gepost, stelde de Tokyo District Court op 27 februari 2009 (Heisei 21) dat “als iemands naam en uiterlijk bekend zijn, het gemakkelijk is om een specifiek individu te identificeren, en informatie die beide toont, kan worden beschouwd als belangrijke persoonlijke identificatie-informatie. Bovendien, een naam vormt een deel van de persoonlijkheidsrechten, en het uiterlijk mag niet worden gefotografeerd of als afbeelding worden gepubliceerd zonder een geldige reden.” De rechtbank voegde eraan toe dat “dergelijke informatie behoort tot de privacy van een persoon, en het recht van de persoon om te beslissen of deze al dan niet openbaar wordt gemaakt, en zo ja, aan wie en op welke manier, moet worden gerespecteerd. Het belang van het niet openbaar maken van dergelijke informatie aan ongewenste derden zonder een geldige reden, moet worden beschermd door de wet.”

Voorbeelden waarbij beroep, adres en telefoonnummer van de kliniek zijn gepost

Een oogarts heeft een rechtszaak aangespannen om schadevergoeding te eisen omdat zijn beroep, het adres en telefoonnummer van zijn kliniek, werden gepost op het Nifty message board door een tegenstander met wie hij in discussie was, ondanks het feit dat hij zich ervan bewust was dat dit zou kunnen leiden tot een vijandige reactie tegen de eiser (inclusief intimidatie telefoontjes die de eiser daadwerkelijk heeft ontvangen). Hoewel het adres en telefoonnummer van de oogarts’ kliniek worden geadverteerd in een regionaal telefoonboek op beroep, is het moeilijk te zeggen dat dit puur privé-informatie is. Echter, de Kobe District Court oordeelde op 23 juni 1999 (Heisei 11) dat “het niet onredelijk is voor iemand die persoonlijke informatie heeft vrijgegeven voor een bepaald doel om niet te willen dat deze informatie bekend wordt buiten de reikwijdte van dat doel, en dat dit belang ook moet worden beschermd. Het controleren van informatie over zichzelf is een fundamenteel aspect van het recht op privacy en wordt geacht hierin te zijn opgenomen.” De rechtbank erkende de eis tot schadevergoeding van de eiser.

Voorbeelden waarbij de naam en het adres van de echtgenoot, enz. zijn gepost

In een rechtszaak waarin de eiser schadevergoeding eiste omdat er op het message board dat door de gedaagde werd beheerd, berichten waren geplaatst met de naam en het adres van de echtgenoot van de eiser, en de namen van de familieleden van de eiser en de locaties en telefoonnummers van de hoofd- en filialen van het bedrijf dat door de familieleden wordt beheerd, oordeelde de Tokyo District Court

De gedaagde heeft de bovengenoemde informatie over de eisers gepost op een message board op het internet dat gemakkelijk toegankelijk is voor iedereen. Hierdoor heeft de gedaagde informatie die de eisers niet willekeurig willen openbaren aan anderen, beschikbaar gesteld voor onbeperkte derden om te bekijken. Aan de andere kant, er is geen noodzaak om de bovengenoemde informatie over de eisers openbaar te maken op dit message board

Tokyo District Court, 21 januari 2009 (Heisei 21)

De rechtbank erkende de eis tot schadevergoeding van de eiser.

Zoals u kunt zien, betekent het feit dat informatie openbaar is gemaakt in de vorm van bedrijfsregistraties, enz., niet dat u onbeperkt moet accepteren dat deze wordt blootgesteld aan een onbeperkt aantal mensen op internet message boards, enz. Dit geldt ook voor faillissementsinformatie.

Anonimiteit van blogbeheerders en inbreuk op privacy

Er zijn veel gevallen waarin berichten op forums en dergelijke als een inbreuk op de privacy worden beschouwd, maar er zijn ook unieke problemen op het internet.

Bijvoorbeeld, als de informatie van een blog, Twitter, Instagram, enzovoort, die anoniem wordt beheerd, wordt onthuld, kan dit dan als een inbreuk op de privacy worden beschouwd?

Er was een geval waarin een vrouw een blog anoniem beheerde als een verslag van haar strijd tegen jonge borstkanker. In haar echte leven hield ze het feit dat ze aan deze ziekte leed verborgen voor iedereen behalve haar naaste familie en vrienden. Echter, door de post van de verweerder werd haar naam en dergelijke geïdentificeerd, en het feit dat ze aan jonge borstkanker leed werd bekend bij het publiek. Ze beweerde dat haar privacy was geschonden en eiste schadevergoeding en smartengeld.

De eiseres had op haar blog vermeld dat ze was aangenomen als muzieklerares op een openbare basisschool in district A van Tokio, en dat er een brassband op die school was, en dat zij de leiding had over die brassband.

Bovendien had de eiseres foto’s van zichzelf met haar gezicht bedekt en foto’s van alleen haar ogen op haar blog geplaatst, en had ze foto’s van de brassband van de basisschool met hun gezichten bedekt geplaatst.

Aan de andere kant, op de “Nieuws” sectie van de “School Nieuwsbrief” op de homepage van de basisschool, was er een vermelding dat “leraar XX verantwoordelijk zal zijn voor muziekonderwijs”, en de naam van de eiseres werd expliciet vermeld. Bovendien waren er foto’s van de brassband van de basisschool op de homepage, en sommige daarvan toonden de eiseres.

Door deze en andere feiten werd de naam, leeftijd en naam van de basisschool waar de eiseres werkte geïdentificeerd, en de verweerder onthulde dat de eiseres de blog over haar strijd tegen de ziekte beheerde.

De rechtbank oordeelde dat het feit dat de eiseres aan jonge borstkanker leed een feit was dat niet bekend was bij het publiek, en dat ze de locatie van haar basisschool slechts in grote lijnen had aangegeven. Hoewel er foto’s van de eiseres waren gepubliceerd, waren deze bewerkt om haar gezicht te bedekken of toonden ze haar van achteren, en konden ze niet worden geïdentificeerd als de eiseres. Bovendien,

Deze blog is een verslag van de strijd tegen de ziekte, en het kan worden aangenomen dat er informatie over het feit dat de eiseres aan de ziekte leed en het verloop van haar behandeling werd gepubliceerd. Er is geen bewijs dat deze aanname kan weerleggen. Deze ziekte komt voornamelijk voor bij vrouwen, en het feit dat men aan deze ziekte lijdt en het verloop en de resultaten van de behandeling zijn zaken van het privéleven, en worden over het algemeen beschouwd als feiten die men niet wil openbaren.

Tokyo District Court, 13 juni 2014 (Gregoriaanse kalender)

En, “De post van de verweerder was roekeloos en kwaadaardig, en schendt het recht op privacy van de eiseres”, en erkende het bedrag van de passende schadevergoeding en smartengeld, en beval de verweerder om deze te betalen.

Hoewel dit geen uitspraak is die het handelen van het openbaar maken van informatie van blogs, Twitter, Instagram, enzovoort, die anoniem worden beheerd, op zichzelf beoordeelt, kan het worden gezegd dat het een interessant precedent is met betrekking tot privacy op het internet in het huidige tijdperk.