Valt laster via een privé Twitter-account onder smaad? Uitleg van twee jurisprudenties

Twitter is standaard ingesteld om tweets openbaar te maken bij registratie. Echter, voor gebruikers die hun tweets niet aan onbekenden willen laten zien en Twitter alleen willen gebruiken voor communicatie binnen hun groep, biedt Twitter de mogelijkheid om tweets privé te maken. Dit is de zogenaamde “slotje-account” functie.

Er zijn verschillende misdrijven die kunnen worden gepleegd via Twitter-tweets, maar hoe worden ze behandeld in de rechtbank als er laster plaatsvindt op een slotje-account? We zullen twee precedenten bespreken met betrekking tot Twitter’s slotje-accounts.

Wat is een account met een slotje?

Op Twitter wordt de term ‘account met een slotje’ niet gebruikt. Tweets met een sloticoon worden ‘privé-tweets’ genoemd.

Als u uw tweets privé maakt, ontvangt u verzoeken van gebruikers die u willen volgen. U kunt deze verzoeken goedkeuren of weigeren.

Inclusief de permalink naar uw tweet, zullen uw tweets alleen zichtbaar zijn voor uw volgers. Bovendien kunnen uw volgers uw tweets niet retweeten of commentaar geven met behulp van de retweet-knop. Daarom, door een account met een slotje te hebben, kunt u voorkomen dat uw tweets worden verspreid, en zelfs als u dat wilt, kunt u ze niet verspreiden.

Het belangrijkste punt is dat tweets van een account met een slotje niet worden weergegeven in de zoekfunctie van Twitter, noch worden ze opgepikt door zoekmachines (zoals Google of Yahoo!). Alleen u en uw volgers kunnen privé-tweets op Twitter zoeken.

Hoewel er veel handige aspecten zijn, als u een reactie stuurt naar iemand die u niet volgt vanuit een account met een slotje, kunt u de reactie die u heeft gestuurd zien, maar de ontvanger kan die tweet niet zien. U kunt ook geen commentaar geven op de tweets van mensen die u niet volgen op een account met een slotje.

Dus wat voor juridische problemen kunnen er ontstaan als je posts maakt die de eer van anderen schaden met zo’n account met een slotje? Laten we hieronder enkele voorbeelden bespreken.

Accounts met sleutel en belediging

Inbreuk op de eer, oftewel belediging, wordt in jurisprudentie beschouwd als “een belang dat wettelijke bescherming verdient, namelijk de subjectieve evaluatie (subjectieve eer) die een persoon heeft over zijn eigen persoonlijke waarde, en beledigende handelingen die de grenzen van sociaal aanvaardbaar gedrag overschrijden, zoals uitdrukkingen die buitengewoon vulgair of beledigend, lasterlijk of smadelijk zijn, worden beschouwd als inbreuken op de persoonlijkheidsrechten en vormen een onrechtmatige daad, afzonderlijk van laster” (Japanse Hooggerechtshof, 13 april 2010).

Laster en belediging zijn beide “misdaden tegen de eer”, maar laster wordt in het strafrecht als volgt gedefinieerd:

“Iedereen die openlijk feiten aanvoert en de eer van een persoon schendt, wordt ongeacht de waarheid van de feiten, gestraft met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of een boete van maximaal 500.000 yen.”

Artikel 230 van het Japanse Strafwetboek (Laster)

En belediging wordt in het strafrecht als volgt gedefinieerd:

“Iedereen die een persoon openlijk beledigt, zelfs zonder feiten aan te voeren, wordt gestraft met detentie of een boete.”

Artikel 231 van het Japanse Strafwetboek (Belediging)

Deze zijn dus vastgesteld.

Een misdrijf van laster wordt gepleegd door de sociale evaluatie van een persoon te verlagen door feiten, waar of onwaar, aan te voeren in een situatie waarin een onbepaald aantal mensen het te weten komt (openlijk), en een misdrijf van belediging (inbreuk op de eer) wordt gepleegd door een persoon te beledigen in een situatie waarin een onbepaald aantal mensen het te weten komt (openlijk), zonder feiten aan te voeren. Laten we eens kijken naar een rechtszaak waarin een belediging die plaatsvond op een account met een sleutel werd betwist.

https://monolith.law/reputatie/laster-en-inbreuk-op-zelfrespect[ja]

Verloop van de rechtszaak

Er is een geval waarin de eiser, die beweerde psychische schade te hebben geleden doordat de gedaagde, een vriend vanaf de middelbare school, een foto van de eiser op Twitter plaatste en een beschrijving die de eer en gevoelens van de eiser schond, de gedaagde aanklaagde voor schadevergoeding op basis van onrechtmatige daad.

De eiser ontving via de chatfunctie van Instagram een screenshot van het directe berichtenscherm van Twitter, opgeslagen als afbeelding door een derde partij. Op de afbeelding stonden foto’s van de eiser en zijn kind, en de gedaagde had getweet naar een privé-account ‘@○○’, waar de eiser geen volger van was, met opmerkingen zoals:

• Holstein
• Echte geboortemachine = onmogelijk =
• Heeft al vier kinderen, echt een geboortemachine
• Ze is 36, haha. Ze wordt blijkbaar ‘oude vrouw’ genoemd door middelbare scholieren bij haar parttime baan in een familierestaurant, maar dat is te verwachten
• Echt een lelijke dikzak

De eiser beweerde dat deze tweet niet alleen zijn portretrecht schond, maar ook eenzijdige laster en smaad tegen hem was, en daarmee een onrechtmatige daad tegen hem vormde.

Daarentegen beweerde de gedaagde dat zelfs als de eer en gevoelens van de eiser waren geschonden, dit het gevolg was van de acties van de derde partij die de eiser op de hoogte bracht van de post op het privé-account, niet van de acties van de gedaagde. Aan de andere kant beweerde de eiser dat, gezien de aard van Twitter, posts continu beschikbaar zijn voor volgers om te bekijken en gemakkelijk kunnen worden verspreid door retweets en kopiëren & plakken, ongeacht of het account openbaar is of niet. Daarom is de post in kwestie een daad van het laten bekijken van de inhoud van de post aan een onbepaald aantal derden, en aangezien de gedaagde degene was die de post heeft gemaakt, komt de actie van de gedaagde overeen met een daad die de eer en gevoelens van de eiser schendt.

Rechterlijke beslissing

De rechtbank erkende eerst dat alle verklaringen in de betreffende post de eer van de eiser schenden. Echter, de rechtbank erkende geen belediging (schending van de eer) om de volgende redenen:

De account ‘@○○’ die de gedaagde gebruikte was een zogenaamde privé-account, en de inhoud van de posts van deze account was altijd privé, en alleen een beperkt aantal volgers die toestemming hadden gekregen van de gedaagde konden de inhoud bekijken. Aangezien de eiser geen volger was, kan niet worden gezegd dat de gedaagde de eiser op de hoogte heeft gesteld van de inhoud van de post, zelfs als de gedaagde de betreffende post heeft gemaakt, en kan niet worden gezegd dat er een onrechtmatige daad van schending van de eer tegen de eiser is gepleegd door de betreffende post.

Tokyo District Court, 29 mei 2019 (Gregoriaanse kalender)

De rechtbank heeft geoordeeld.

Omdat de eiser niet op de hoogte is gesteld van de inhoud van de post, kan niet worden gezegd dat de eer van de eiser is geschonden. Met andere woorden, alleen het feit dat er inhoud is geschreven die de eer van de eiser kan schenden, betekent niet dat er een onrechtmatige daad tegen de eiser kan worden erkend.

Bovendien, de rechtbank stelt dat zelfs als er iemand was die een screenshot van het bekeken scherm had opgeslagen als een afbeelding en het had verzonden, zoals een derde partij die toevallig de eiser op de hoogte had gesteld, het niet kan worden gezegd dat er een mogelijkheid was dat de betreffende post zich zou verspreiden naar een onbepaald aantal derden, en het kan ook niet worden gezegd dat de gedaagde de mogelijkheid van verspreiding had voorzien.

En omdat het niet kan worden ontkend dat de eiser de foto zelf op Instagram had gepost, kan alleen het feit dat de gedaagde de betreffende foto op Twitter heeft geplaatst, niet worden erkend als een inbreuk op het portretrecht van de eiser, en de rechtbank heeft ook geen inbreuk op het portretrecht erkend, en alle vorderingen van de eiser zijn afgewezen.

Privé-accounts en laster

Verloop van de rechtszaak

In maart 2016 werd de eiser actief als lid van de rock-idolgroep ‘○○’. De eiser heeft een rechtszaak aangespannen tegen de gedaagde, die ook actief was als lid van ‘○○’ en de groep eind juni 2019 verliet. Op 2 juli van datzelfde jaar plaatste de gedaagde op zijn Twitter-account een tweet met de tekst: ① “Oh, ben je gestopt met het lesbische bordeel in Shinjuku? Dat” en een andere tweet met een foto van de eiser en de tekst: ② “Zou je niet willen vragen in de Akihabara winkelreflex door deze foto te laten zien?” De eiser beweert dat zijn eer is aangetast en eist schadevergoeding.

De eiser beweert dat de tweets in kwestie suggereren dat hij heeft gewerkt of nog steeds werkt in een seksclub, ondanks dat hij daar nooit heeft gewerkt. Volgens de normale interpretatie van een gemiddelde lezer, zouden deze tweets de sociale reputatie van de eiser verlagen. De gedaagde’s account, waarop de tweets werden geplaatst, had ongeveer 500 volgers en was toegankelijk voor een onbepaald aantal mensen.

De gedaagde beweert echter dat zijn account, waarop de tweets werden geplaatst, een privé-account is en alleen zichtbaar is voor mensen die hij heeft goedgekeurd (goede vrienden). Volgens de gedaagde waren de tweets slechts een manier om te klagen bij zijn goede vrienden.

Hoewel het niet specifiek wordt genoemd in het vonnis, lijkt het erop dat de eiser een volger was van het privé-account van de gedaagde en in staat was om de tweets te bekijken.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank oordeelde eerst dat de tweets in kwestie gericht waren op de eiser en dat ze, volgens de normale aandacht en interpretatie van een gemiddelde lezer, suggereren dat de eiser heeft gewerkt of nog steeds werkt in een seksclub. De rechtbank erkende dat de tweets de sociale reputatie van de eiser aanzienlijk zouden verlagen.

Met betrekking tot het feit dat het een privé-account is, stelde de gedaagde dat zijn account, waarop de tweets werden geplaatst, een zogenaamd privé-account is en alleen zichtbaar is voor mensen die hij heeft goedgekeurd (goede vrienden). De gedaagde beweert dat de tweets de sociale reputatie van de eiser niet zouden verlagen omdat ze niet openbaar zijn. Echter, gezien het feit dat er meerdere mensen waren die de goedkeuring van de gedaagde hadden ontvangen (en dus de tweets konden lezen) op het moment van de tweets, en dat de beslissing om goedkeuring te geven aan de discretie van de gedaagde was overgelaten, en dat zelfs degenen die op het moment van de tweets geen goedkeuring hadden ontvangen, later de tweets konden lezen door goedkeuring te ontvangen, en dat degenen die de goedkeuring van de gedaagde hadden ontvangen, de tweets gemakkelijk konden verspreiden naar anderen door de gegevens van de tweets te kopiëren, etc., de tweets hadden de potentie om te worden verspreid naar een onbepaald aantal mensen. Daarom heeft de rechtbank geoordeeld dat de bewering van de gedaagde niet van invloed is op de erkenning dat de tweets de sociale reputatie van de eiser aanzienlijk verlagen.

“Tokyo District Court, 19 juni 2020 (Gregoriaanse kalender)”

De rechtbank verwierp het idee dat een privé-account niet openbaar is en erkende dat er meerdere mensen waren die de goedkeuring van de gedaagde hadden ontvangen, hoewel er geen melding werd gemaakt van het aantal “ongeveer 500”. Tegen de bewering van de gedaagde dat het een uitspraak was op een privé-account, wees de rechtbank op de volgende punten:

• Het was aan de discretie van de gedaagde om goedkeuring te geven, en zelfs als er op het moment van de tweets geen goedkeuring was ontvangen, konden de tweets later worden gelezen door goedkeuring te ontvangen.
• Degenen die de goedkeuring van de gedaagde hadden ontvangen, konden de tweets gemakkelijk verspreiden naar anderen door de gegevens van de tweets te kopiëren, etc.

Op basis van deze punten oordeelde de rechtbank dat “de tweets de potentie hadden om te worden verspreid naar een onbepaald aantal mensen” en erkende de inbreuk op laster. Echter, gezien het feit dat de tweets werden geplaatst op een privé-account en dat “het aantal primaire lezers beperkt was” en het aantal tweets slechts twee was, beval de rechtbank de gedaagde om een schadevergoeding van 200.000 yen, advocaatkosten van 20.000 yen, in totaal 220.000 yen te betalen.

Hoewel de tweets op het moment van plaatsing alleen voor “primaire lezers” waren en niet werden verspreid naar een onbepaald aantal mensen, was er een mogelijkheid dat ze zouden worden verspreid naar “secundaire lezers”. Dit is een ander oordeel dan het denken over openbaarheid en de mogelijkheid van verspreiding in het “Tokyo District Court, 29 mei 2019 (Gregoriaanse kalender)” vonnis dat eerder werd genoemd.

Samenvatting

Wat betreft accounts met een slotje, er zijn slechts twee uitspraken van lagere rechtbanken in ongeveer een jaar tijd, en het is interessant om te zien welke beslissingen in de toekomst zullen volgen en hoe ze zullen worden beoordeeld als ze naar een hogere rechtbank gaan. Hoe dan ook, het idee dat “het maakt niet uit wat je zegt omdat je account een slotje heeft” moet worden vermeden.

Informatie over onze maatregelen

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In de afgelopen jaren heeft informatie over reputatieschade en laster die zich op het internet heeft verspreid, ernstige schade veroorzaakt als een ‘digitale tatoeage’. Ons kantoor biedt oplossingen voor het aanpakken van deze ‘digitale tatoeages’. Details worden beschreven in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/digitaltattoo[ja]