ความหมายของหน้าที่รักษาความลับของทนายความคืออะไร? ขอบเขตที่ไม่ต้องรักษาความลับและการลงโทษที่เกี่ยวข้อง

ทนายความจะต้องปฏิบัติตามหลักธรรมาภิบาล “ความลับที่ต้องรักษา” ลูกค้าที่ขอคำปรึกษาจากทนายความอาจจำเป็นต้องเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวหรือข้อมูลที่เป็นความลับของตนเอง แต่ด้วยหลักธรรมาภิบาลนี้ ลูกค้าสามารถมั่นใจได้ว่าสามารถปรึกษาทนายความได้อย่างมั่นใจ

แล้วหลักธรรมาภิบาล “ความลับที่ต้องรักษา” นี้มีเนื้อหาอย่างไรบ้าง และขอบเขตของมันครอบคลุมถึงขั้นไหน และถ้าหากทนายความละเมิดหลักธรรมาภิบาลนี้ จะต้องเผชิญกับโทษทางกฎหมายอย่างไรบ้าง

ในบทความนี้ เราจะอธิบายเกี่ยวกับขอบเขตที่หลักธรรมาภิบาล “ความลับที่ต้องรักษา” ไม่สามารถประยุกต์ใช้ได้ และโทษที่จะต้องรับถ้าละเมิดหลักธรรมาภิบาลนี้

หน้าที่ความลับของทนายความ

ทนายความมีหน้าที่ต้องรักษาความลับที่ได้รับรู้จากการประกอบวิชาชีพของตนตลอดชีวิต ไม่ว่าจะยังคงประกอบวิชาชีพหรือหยุดประกอบวิชาชีพแล้ว ตามที่กฎหมายได้กำหนดไว้

มาตรา 23 ของกฎหมายทนายความญี่ปุ่น (Japanese Attorney Act)
ทนายความหรือบุคคลที่เคยเป็นทนายความมีสิทธิ์และหน้าที่รักษาความลับที่ได้รับรู้จากการประกอบวิชาชีพ แต่ถ้ามีกฎหมายที่กำหนดไว้เป็นพิเศษ จะไม่จำกัดอยู่เพียงที่นี้

นอกจากนี้ มีข้อกำหนดที่คล้ายกันในกฎระเบียบภายในของสมาคมทนายความญี่ปุ่น (Japan Federation of Bar Associations) ที่กำหนดไว้

มาตรา 23 ของกฎระเบียบพื้นฐานของทนายความ
ทนายความไม่ควรเปิดเผยหรือใช้ความลับที่ได้รู้จากการประกอบวิชาชีพเกี่ยวกับลูกค้าโดยไม่มีเหตุผลที่ถูกต้อง

ด้วยหน้าที่ความลับของทนายความ ลูกค้าจึงสามารถมั่นใจในการขอให้ทนายความช่วยแก้ปัญหาได้ และทนายความสามารถรับข้อมูลที่มากที่สุดและถูกต้องจากลูกค้า เพื่อทำการตัดสินใจที่ถูกต้อง

นี่คือข้อเสนอแนะที่จำเป็นสำหรับทุกกรณี

ความหมายของ “ลูกค้า” ในหน้าที่ของทนายความ

ในมาตรา 23 ของกฎหมายพื้นฐานของทนายความญี่ปุ่น (Japanese Attorney-at-Law Basic Regulations) มีข้อกำหนดเกี่ยวกับ “ลูกค้า” ซึ่งไม่จำกัดเฉพาะลูกค้าที่ทำสัญญาแต่งตั้งทนายความจริงๆ

มันรวมถึงผู้ที่ขอคำปรึกษาทางกฎหมาย (รวมถึงการปรึกษาฟรี) และลูกค้าเก่าที่เคยมีปัญหาที่ได้รับการจัดการแล้ว

นอกจากนี้ ในกรณีของทนายความที่เป็นที่ปรึกษาของบริษัทหรือทนายความภายในองค์กร (In-house Lawyer) องค์กร (บริษัท) ที่จ้างทนายความนั้น จะถือว่าเป็น “ลูกค้า” ด้วย

หน้าที่ความลับยังคงมีผลแม้จะเป็นการปรึกษาฟรี

สิ่งที่สำคัญคือ ผู้ที่ขอคำปรึกษาทางกฎหมาย (รวมถึงการปรึกษาฟรี) ที่ยังไม่ได้รับการแต่งตั้ง จะถือว่าเป็น “ลูกค้า” และข้อมูลที่ได้ยินจะเป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่ความลับ

นั่นคือ ในการทำธุรกรรมระหว่างบริษัททั่วไป ข้อมูลที่ได้ยินจากการปรึกษาหรืออื่น ๆ จะไม่เป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่ความลับ ยกเว้นจะมี “สัญญาการรักษาความลับ” แต่ในกรณีของทนายความ แม้ไม่มีสัญญาการรักษาความลับ ข้อมูลที่ได้ยินในฐานะ “ทนายความและลูกค้า” หรือ “ทนายความและผู้ขอคำปรึกษา” จะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่ความลับ

อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่ได้ยินโดยเฉพาะเจาะจงจากคนที่ไม่รู้จัก ตัวอย่างเช่น เนื้อหาของอีเมลแรกที่ได้รับจากหน้าติดต่อของเว็บไซต์ของทนายความ ถ้าเป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่ความลับ จะทำให้ทนายความเกิดปัญหาที่รุนแรง

ตัวอย่างเช่น ถ้าทนายความได้รับการแต่งตั้งจากคุณ A และกำลังจะฟ้องคุณ B มีความเป็นไปได้ที่จะได้รับ “การติดต่อ” ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จากคุณ B

ดังนั้น ในเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับทนายความทั่วไป รวมถึงเว็บไซต์นี้

1. จะระบุและยืนยันว่าเนื้อหาของอีเมลติดต่อครั้งแรกไม่ได้รวมอยู่ในหน้าที่ความลับ
2. ถ้าตัดสินใจว่าควรฟังเรื่องที่เฉพาะเจาะจงภายใต้หน้าที่ความลับ จะแจ้งให้ทราบในการตอบกลับอีเมลติดต่อครั้งแรก

ฉันคิดว่ามีกรณีที่มีการดำเนินการตามนี้อยู่มาก

ในความสัมพันธ์กับกฎหมายของทนายความ ในขั้นตอนของอีเมลครั้งแรก ยังไม่มีความสัมพันธ์ระหว่าง “ทนายความและผู้ขอคำปรึกษา”

ความสัมพันธ์กับทนายความอื่น ๆ ในสำนักงานทนายความที่สังกัด

นอกจากนี้ ในความสัมพันธ์กับสำนักงานทนายความที่สังกัด “ทนายความที่สังกัดต้องไม่รั่วไหลหรือใช้ความลับที่ทราบได้จากการปฏิบัติงานเกี่ยวกับลูกค้าของทนายความอื่น ๆ ที่สังกัดโดยไม่มีเหตุผลที่ถูกต้อง

แม้ว่าจะไม่เป็นทนายความที่สังกัดสำนักงานทนายความร่วมกันแล้ว ก็ยังต้องทำเช่นเดียวกัน” (มาตรา 56 ของกฎหมายพื้นฐานของทนายความญี่ปุ่น)

ดังนั้น ทนายความที่สังกัดสำนักงานทนายความเดียวกันกับทนายความที่ได้รับการแต่งตั้งจะต้องรับผิดชอบในหน้าที่ความลับเช่นเดียวกัน

ขอบเขตของหน้าที่ความลับของทนายความ

ความหมายของ “ความลับที่ทราบจากการปฏิบัติงาน”

ทนายความมีหน้าที่ที่จะรักษาข้อมูลสำคัญ (ความลับ) จากผู้ว่าจ้างของพวกเขา

“ความลับที่ทราบจากการปฏิบัติงาน” ที่ระบุไว้ในทั้ง มาตรา 23 ของกฎหมายทนายความญี่ปุ่น (Japanese Lawyer Law) และ มาตรา 23 ของกฎหมายพื้นฐานของทนายความญี่ปุ่น (Japanese Basic Lawyer Law) หมายถึงสิ่งที่ทนายความทราบจากการสนทนาหรือเอกสารในระหว่างการปฏิบัติงานตามความสามารถของตน

ไม่จำกัดเฉพาะในกรณีที่ทราบจากการรับมอบงานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความลับของบุคคลอื่นที่เปิดเผยอย่างมั่นใจในฐานะทนายความด้วย

อย่างไรก็ตาม ความลับที่ทนายความทราบจากสถานที่ส่วนตัวหรือนอกเวลาทำงานจะไม่ถูกรวมอยู่ในนั้น

แต่ถ้ากำหนดขอบเขตที่กว้างขวางเกินไป อาจจะเกิดปัญหาเช่นเดียวกับตัวอย่างของอีเมลที่สอบถามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้

ดังนั้น สำนักงานทนายความทั่วไป รวมถึงสำนักงานของเรา

• จะระบุว่า โทรศัพท์หรืออีเมลที่สอบถาม อย่างน้อยในขั้นตอนแรก ไม่ได้มีความไว้วางใจในฐานะทนายความ และจะไม่ถูกจัดว่าเป็นวัตถุประสงค์ของหน้าที่ความลับ
• เมื่อการสอบถามผ่านอีเมลเปลี่ยนเป็น “การปรึกษาทางกฎหมาย” จะอธิบายว่า “สิ่งที่ฟังต่อไปนี้จะถูกจัดว่าเป็นวัตถุประสงค์ของหน้าที่ความลับและจะถูกเก็บเป็นความลับ”

เราคิดว่าการดำเนินการดังกล่าวจะถูกดำเนินการ

นอกจากนี้ “ความลับ” มีการโต้แย้งในทฤษฎี แต่ทั่วไปแล้ว มันรวมถึงทั้งสิ่งที่คนทั่วไปอยากจะเก็บเป็นความลับ (ทฤษฎีของวัตถุ) และความจริงที่ไม่รู้จักทั่วไปที่บุคคลนั้นๆ ต้องการเก็บเป็นความลับอย่างเฉพาะเจาะจง (ทฤษฎีของเจตนา)

“ความลับของบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ผู้ว่าจ้าง” ในกฎหมายทนายความญี่ปุ่น

มาตรา 23 ของกฎหมายพื้นฐานของทนายความญี่ปุ่นกำหนดว่า “ความลับที่ทราบจากการปฏิบัติงานเกี่ยวกับผู้ว่าจ้าง” ในขณะที่มาตรา 23 ของกฎหมายทนายความญี่ปุ่นกำหนดเพียง “ความลับที่ทราบจากการปฏิบัติงาน” เท่านั้น

ในกฎหมายทนายความญี่ปุ่น ไม่มีการระบุว่า “เกี่ยวกับผู้ว่าจ้าง” ดังนั้น “ความลับ” นี้ในกฎหมายทนายความญี่ปุ่น ไม่จำกัดเฉพาะความลับของผู้ว่าจ้างเท่านั้น

ดังนั้น หน้าที่ความลับตามมาตรา 23 ของกฎหมายทนายความญี่ปุ่น จะรวมถึงความลับของบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ผู้ว่าจ้างหรือไม่ หรือจะรวมถึงความลับของบุคคลที่สามรวมถึงฝ่ายตรงข้ามในคดีหรือไม่ นั้นเป็นปัญหาที่ต้องพิจารณา

เรื่องนี้มี

• ทฤษฎีที่จำกัดเฉพาะ “ความลับของผู้ว่าจ้าง”
• ทฤษฎีที่รวมถึง “ความลับของฝ่ายตรงข้ามของผู้ว่าจ้าง” ในวัตถุประสงค์ของหน้าที่ความลับ
• ทฤษฎีที่รวมถึง “ความลับของบุคคลอื่นที่มีฐานะคล้ายกับผู้ว่าจ้าง” ในขอบเขตของหน้าที่ความลับ

มีอยู่

ในคำพิพากษา มีการตัดสินใจเกี่ยวกับความผิดที่เปิดเผยความลับของแพทย์ แต่ในนั้น

“ความลับของบุคคล” รวมถึงความลับของบุคคลที่ไม่ใช่ผู้ที่เป็นวัตถุประสงค์ของการประเมินที่ทราบจากกระบวนการประเมิน

คำพิพากษาศาลสูงสุดวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2012 (Heisei 24) (หน้า 405 ของเล่มที่ 66 ของคำพิพากษาอาญา)

มีการแสดงว่า ในปัจจุบัน ศาลสูงสุดมีแนวโน้มที่จะเอียงไปทางทฤษฎีที่ไม่จำกัด

อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการอภิปรายที่ชัดเจน และจำเป็นต้องสนใจในแนวโน้มในอนาคต

สิทธิในการปฏิเสธการให้การของทนายความ

ทนายความสามารถปฏิเสธการให้การในกรณีคดีแพ่งเมื่อถูกสอบถามเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ทราบได้จากการปฏิบัติหน้าที่และควรเงียบซึ่ง (ตามมาตรา 197 ข้อ 1 ข้อ 2 ของ “กฎหมายคดีแพ่งญี่ปุ่น”) และสามารถปฏิเสธไม่ส่งเอกสารที่มีข้อความที่ยังไม่ได้รับการยกเว้นจากหน้าที่เงียบซึ่ง (ตามมาตรา 220 ข้อ 4 ข้อ ฮ ของ “กฎหมายคดีแพ่งญี่ปุ่น”)

ทนายความสามารถปฏิเสธการยึดของที่ได้รับมอบหมายจากการปฏิบัติหน้าที่หรือที่ถือครองที่เกี่ยวข้องกับความลับของบุคคลอื่นในกรณีคดีอาญา (ตามมาตรา 105 และ 222 ข้อ 1 ข้อความก่อนหน้าของ “กฎหมายคดีอาญาญี่ปุ่น”) และสามารถปฏิเสธการให้การเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ทราบได้จากการปฏิบัติหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับความลับของบุคคลอื่น (ตามมาตรา 149 ของ “กฎหมายคดีอาญาญี่ปุ่น”)

เกี่ยวกับการสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างลูกค้าและทนายความ แม้จะมีหมายฟังรอบ (ตามมาตรา 3 ข้อ 1 ของ “กฎหมายการฟังรอบการสื่อสารญี่ปุ่น”) จากผู้พิพากษา หากถูกยอมรับว่าเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติหน้าที่ หน่วยงานสอบสวนไม่สามารถฟังรอบได้ (ตามมาตรา 15 ของ “กฎหมายการฟังรอบการสื่อสารญี่ปุ่น”)

ทนายความสามารถปฏิเสธการสาบาน การให้การ หรือการส่งเอกสารเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ทราบได้จากการปฏิบัติหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับความลับของบุคคลอื่น แม้จะถูกเรียกให้เป็นพยานและขอให้ส่งเอกสารสำหรับการตรวจสอบร่างกฎหมายหรือการสอบสวนเกี่ยวกับการเมืองของประเทศ (ดูมาตรา 62 ของ “รัฐธรรมนูญญี่ปุ่น”) (ตามมาตรา 4 ข้อ 2 ข้อความของ “กฎหมายการให้การในสภาญี่ปุ่น”)

ดังที่ระบุในมาตรา 23 ของ “กฎหมายทนายความญี่ปุ่น” ทนายความมีสิทธิที่แข็งแกร่งในการรักษาความลับที่ทราบได้จากการปฏิบัติหน้าที่

ขอบเขตที่ยกเว้นจากหน้าที่รักษาความลับ

ในกรณีที่มีกฎหมายที่กำหนดไว้เป็นพิเศษ

มีการกำหนดไว้ในมาตราที่ 23 ของ “กฎหมายทนายความญี่ปุ่น” ว่า “อย่างไรก็ตาม, ในกรณีที่มีกฎหมายที่กำหนดไว้เป็นพิเศษ, จะไม่จำกัดอยู่เพียงที่นี้” ซึ่งหมายถึงกรณีต่อไปนี้:

• ในกรณีคดีทาง

• ในกรณีคดีทาง

  ในกรณีที่ทนายความละเมิดหน้าที่ความลับ

  

  ไม่มีโทษทางตรงที่กำหนดไว้สำหรับการกระทำที่ฝ่าฝืนมาตรา 23 ของ “กฎหมายทนายความญี่ปุ่น” แต่ถ้าทนายความละเมิดหน้าที่ความลับ อาจต้องรับโทษทางศาลเยี่ยงเรื่องความเสียหาย โทษทางอาญา หรือการลงโทษจากสมาคมทนายความ

  โทษทางศาลเยี่ยงเรื่องความเสียหาย

  ทนายความมีหน้าที่ต่อลูกค้าที่ “ปฏิบัติตามวัตถุประสงค์ของการมอบหมายด้วยความระมัดระวังของผู้จัดการที่ดี” (มาตรา 644 ของ “กฎหมายญี่ปุ่นเรื่องระบบศาล”) และจากนั้นจะเกิดหน้าที่ความลับทางศาลเยี่ยงเรื่องความเสียหาย

  ดังนั้น ถ้าทนายความละเมิดหน้าที่ความลับและละเมิดสิทธิ์ที่ควรได้รับคุ้มครองตามกฎหมายของลูกค้า ทนายความนั้นจะต้องรับผิดชอบในการชดใช้ความเสียหาย

  นอกจากนี้ ถ้ามีการทำสัญญาความลับพิเศษกับลูกค้าล่วงหน้า ทนายความจะต้องรับผิดชอบตามข้อกำหนดในสัญญานั้น

  โทษทางอาญา

  ในมาตรา 134 ข้อ 1 ของ “กฎหมายอาญาญี่ปุ่น” มีระบุว่า “หากแพทย์ พนักงานเภสัชกร ผู้ขายยา ผู้ช่วยคลอด ทนายความ ผู้แทนทนายความ หรือผู้รับรองสาธารณะหรือผู้ที่เคยดำรงตำแหน่งเหล่านี้ รั่วไหลความลับของบุคคลที่ได้รับรู้จากการปฏิบัติงานของตนโดยไม่มีเหตุผลที่ถูกต้อง จะถูกลงโทษด้วยการจำคุกไม่เกินหกเดือนหรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนเยน” ทนายความจึงมีความเป็นไปได้ที่จะถูกนำมาใช้กับความผิดเกี่ยวกับการรั่วไหลข้อมูลลับ

  การลงโทษจากสมาคมทนายความ

  ในมาตรา 56 ข้อ 1 ของ “กฎหมายทนายความญี่ปุ่น” มีระบุว่า “ทนายความและบริษัททนายความที่ฝ่าฝืนกฎหมายนี้หรือข้อบังคับของสมาคมทนายความที่สังกัดหรือสมาคมทนายความญี่ปุ่น ทำให้เสียเครื่องมือหรือเสียเกียรติศักดิ์ของสมาคมทนายความที่สังกัด หรือมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมทั้งในและนอกงาน จะต้องรับโทษ”

  การกระทำที่ทนายความละเมิดหน้าที่ความลับมีความเป็นไปได้สูงที่จะตรงตามข้อกำหนดนี้ และจะต้องรับการลงโทษจากสมาคมทนายความที่สังกัด

  ในมาตรา 57 ของ “กฎหมายทนายความญี่ปุ่น” มีระบุว่า มี 4 ประเภทของการลงโทษ ได้แก่ “การตักเตือน” “การหยุดงานไม่เกิน 2 ปี” “คำสั่งให้ออกจากสมาคม” และ “การเลิกสมาชิก”

  ถ้าได้รับคำสั่งให้ออกจากสมาคม จะไม่สามารถทำงานในฐานะทนายความได้ การเลิกสมาชิกก็เช่นกัน แต่ยังจะไม่ได้รับอนุญาตให้ได้รับคุณสมบัติทนายความอีกครั้งในระยะเวลา 3 ปี

  สรุป: หน้าที่ความลับของทนายความ

  ดังนั้น, ถ้าทนายความละเมิดหน้าที่ความลับ, จะต้องรับโทษที่หนักมาก หน้าที่ความลับเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการสร้างความไว้วางใจระหว่างทนายความและลูกค้า

  ทนายความจำนวนมากปฏิบัติตามหน้าที่ความลับที่กำหนดอย่างเข้มงวดในการปฏิบัติงาน คุณสามารถปรึกษาทนายความได้ด้วยความมั่นใจ