Μεταβίβαση και Διαδοχή των Συμμετοχών σε Ιαπωνικές Εταιρείες Κοινής Επιχείρησης: Εξήγηση των Διαδικασιών και των Νομικών Απαιτήσεων

Η Εταιρική Μορφή της Ιαπωνικής Εταιρίας Ευθύνης (合同会社) (Gōdō Kaisha) (2023), με την ευέλικτη δομή της και την υψηλή ελευθερία διαχείρισης, χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλές επιχειρήσεις. Ωστόσο, στη βάση της βρίσκεται η ιδέα της “ανθρώπινης εμπιστοσύνης”, η οποία διαφέρει από την έννοια της κεφαλαιακής συνένωσης που τονίζεται στις μετοχικές εταιρείες. Ενώ οι μετοχικές εταιρείες επικεντρώνονται στη συνένωση κεφαλαίων, οι εταιρείες ευθύνης βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις και την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών τους. Αυτή η θεμελιώδης διαφορά στη φιλοσοφία αντανακλάται άμεσα στους κανόνες μεταβίβασης και διαδοχής των “μεριδίων” που αντιστοιχούν στα δικαιώματα ιδιοκτησίας της εταιρείας. Η μεταφορά των μεριδίων σε μια εταιρεία ευθύνης δεν μπορεί να γίνει ελεύθερα όπως η αγοραπωλησία μετοχών σε μια μετοχική εταιρεία. Ο Ιαπωνικός Νόμος Εταιρειών καθιερώνει αυστηρές αρχές που προτιμούν τη σταθερότητα της υφιστάμενης σύνθεσης των μελών. Επομένως, κατά τη μεταβίβαση των μεριδίων μιας εταιρείας ευθύνης ή κατά τον σχεδιασμό της μελλοντικής διαδοχής της επιχείρησης, είναι απαραίτητο να κατανοήσετε ακριβώς τις νομικές διαδικασίες, τις απαιτήσεις για την πρόκληση νομικών αποτελεσμάτων και τις απαιτήσεις αντιπαράθεσης προς τρίτους. Σε αυτό το άρθρο, θα εξηγήσουμε λεπτομερώς, από μια ειδική οπτική γωνία, τις συγκεκριμένες διαδικασίες και τη νομική αποτελεσματικότητα της μεταβίβασης και διαδοχής των μεριδίων των μελών μιας Ιαπωνικής Εταιρίας Ευθύνης, βάσει του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών.

Βασικές Αρχές Μεταβίβασης Εταιρικών Μεριδίων σε Ιαπωνικές Εταιρείες Κοινής Ευθύνης (Godo Kaisha)

Η μεταβίβαση εταιρικών μεριδίων σε ιαπωνικές εταιρείες κοινής ευθύνης (Godo Kaisha) διαφέρει από τη μεταβίβαση μετοχών σε ανώνυμες εταιρείες, καθώς υπόκειται σε αυστηρούς περιορισμούς. Αυτοί οι περιορισμοί βασίζονται στη φιλοσοφία ότι οι εταιρείες κοινής ευθύνης λειτουργούν ως «προσωπικές εταιρείες», με την ατομική εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών να αποτελεί τη βάση της επιχείρησης.

Αρχή: Η Συναίνεση Όλων των Μελών

Οι βασικοί κανόνες για τη μεταβίβαση μεριδίων που ορίζει ο ιαπωνικός νόμος εταιρειών είναι ιδιαίτερα σαφείς. Το Άρθρο 585, Παράγραφος 1 του ιαπωνικού νόμου εταιρειών ορίζει ότι «ένα μέλος δεν μπορεί να μεταβιβάσει το σύνολο ή μέρος του μεριδίου του σε τρίτο χωρίς τη συναίνεση όλων των άλλων μελών». Αυτό αποτελεί μια πολύ αυστηρή απαίτηση «ομοφωνίας», σύμφωνα με την οποία η μεταβίβαση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν αντιτίθεται έστω και ένα μέλος. Αυτή η διάταξη δεν είναι αυθαίρετος περιορισμός, αλλά μια νομική συγκεκριμενοποίηση της ουσίας των εταιρειών κοινής ευθύνης. Ο νόμος υποθέτει ότι η προσωπικότητα κάθε μέλους είναι ιδιαίτερα σημαντική για όλα τα άλλα μέλη και, επομένως, παρέχει σε κάθε μέλος το δικαίωμα να αρνηθεί την αποδοχή ενός νέου εταίρου, δηλαδή το δικαίωμα αρνησικυρίας. Έτσι προστατεύεται η εμπιστοσύνη και η προσωπική συνοχή που αποτελούν τη βάση της εταιρείας. Αυτό το υψηλό εμπόδιο της ομοφωνίας υποδηλώνει ότι ο νόμος δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της συνοχής των υφιστάμενων μελών έναντι της ελεύθερης επιστροφής των επενδύσεων των μεμονωμένων μελών.

Εξαίρεση: Μέλη με Περιορισμένη Ευθύνη που Δεν Εκτελούν Εργασίες

Σε αυτή την αυστηρή αρχή υπάρχει μια σημαντική εξαίρεση. Το Άρθρο 585, Παράγραφος 2 του ιαπωνικού νόμου εταιρειών ορίζει ότι «ένα μέλος με περιορισμένη ευθύνη που δεν εκτελεί εργασίες μπορεί να μεταβιβάσει το σύνολο ή μέρος του μεριδίου του σε τρίτο, εφόσον υπάρχει η συναίνεση όλων των μελών που εκτελούν εργασίες». Αυτή η διάταξη χαλαρώνει τις απαιτήσεις για τη μεταβίβαση μεριδίων μελών που έχουν τη θέση του επενδυτή και δεν εμπλέκονται άμεσα στη διοίκηση της εταιρείας. Σε αυτή την περίπτωση, δεν απαιτείται η συναίνεση των άλλων μελών με περιορισμένη ευθύνη που δεν εκτελούν εργασίες, αλλά μόνο των μελών που εκτελούν εργασίες. Αυτή η εξαιρετική διάταξη δείχνει ότι ο νόμος αναγνωρίζει τις διαφορές στους ρόλους εντός της εταιρείας. Η μεταβίβαση μεριδίων από μέλη που δεν εκτελούν εργασίες θεωρείται ότι έχει σχετικά μικρότερο αντίκτυπο στην καθημερινή λειτουργία της εταιρείας, επομένως επιτρέπεται μια πιο απλοποιημένη διαδικασία. Αυτή η διάταξη ανοίγει το δρόμο για τη χρήση των εταιρειών κοινής ευθύνης ως πιο ευέλικτων δοχείων για επενδύσεις. Καθορίζοντας τους επενδυτές ως «μέλη με περιορισμένη ευθύνη που δεν εκτελούν εργασίες» στο καταστατικό, μπορεί να σχεδιαστεί μια πιο απλή στρατηγική εξόδου για αυτούς.

Ειδικές Διατάξεις Μέσω του Καταστατικού

Ο ιαπωνικός νόμος εταιρειών σέβεται την αυτονομία των μερών και δεν αποτελεί εξαίρεση όσον αφορά τους κανόνες μεταβίβασης μεριδίων. Το Άρθρο 585, Παράγραφος 4 του ιαπωνικού νόμου εταιρειών ορίζει ότι οι προαναφερθείσες απαιτήσεις συναίνεσης «δεν εμποδίζουν την καθιέρωση ειδικών διατάξεων μέσω του καταστατικού». Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες κοινής ευθύνης μπορούν να θεσπίσουν δικούς τους κανόνες μεταβίβασης μεριδίων που διαφέρουν από τις νομικές αρχές. Για παράδειγμα, το καταστατικό μπορεί να προβλέπει ότι «η μεταβίβαση μεριδίων απαιτεί τη συναίνεση του εκπροσώπου των μελών» ή ότι «πρέπει να ληφθεί η συναίνεση της πλειοψηφίας των μελών που εκτελούν εργασίες». Αυτή η δυνατότητα για τροποποίηση μέσω του καταστατικού είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον σχεδιασμό της διακυβέρνησης της εταιρείας. Η αυστηρότητα της αρχής της ομοφωνίας δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο, αλλά απλώς μια αρχική ρύθμιση (default). Επομένως, η δημιουργία ή η τροποποίηση του καταστατικού δεν είναι απλώς μια τυπική διαδικασία, αλλά μια πολύ στρατηγική δραστηριότητα που καθορίζει την ευελιξία της εταιρείας, τις μελλοντικές δυνατότητες για εξαγορές και επιχειρηματικές διαδοχές, καθώς και την αξία των μεριδίων των μελών.

Συγκεκριμένες Διαδικασίες Μεταβίβασης Μεριδίων Σε Εταιρείες Κατά Ιαπωνικό Δίκαιο

Κατά τη μεταβίβαση μεριδίων σε μια ιαπωνική εταιρεία τύπου Gōdō Kaisha, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να ακολουθήσουν μια σειρά από ακριβείς νομικές διαδικασίες. Αυτές οι διαδικασίες είναι αλληλένδετες και η παράλειψη έστω και μίας από αυτές μπορεί να καταστήσει τη μεταβίβαση ανεπαρκή.

Αρχικά, ο μεταβιβάζων (το μέλος που μεταβιβάζει το μερίδιο) και ο μεταβιβαστής (ο αποκτών το μερίδιο) συνάπτουν μια σύμβαση μεταβίβασης μεριδίων. Αυτή η σύμβαση αποδεικνύει τη συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά από μόνη της δεν παράγει νομικές συνέπειες έναντι της εταιρείας.

Στη συνέχεια, ως το πιο σημαντικό βήμα, πρέπει να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις συναίνεσης που ορίζονται από τον Ιαπωνικό Νόμο Εταιρειών ή το καταστατικό της εταιρείας. Καταρχήν, απαιτείται η συναίνεση όλων των άλλων μελών, και συνήθως είναι προτιμότερο να καταγράφεται αυτή η συναίνεση σε έγγραφη μορφή, όπως μια «Έγκριση».

Ακολουθεί η διαδικασία τροποποίησης του καταστατικού. Σύμφωνα με τον Ιαπωνικό Νόμο Εταιρειών, το καταστατικό πρέπει να περιλαμβάνει τα ονόματα και τις διευθύνσεις των μελών (άρθρο 576, παράγραφος 1). Όταν ένας μεταβιβαστής γίνεται νέο μέλος, συνήθως γίνεται αλλαγή του καταστατικού με τη συναίνεση όλων των μελών (άρθρο 585 κ.ά.), και μέσω αυτής της αλλαγής καθίσταται σαφής η ιδιότητα του μέλους προς τρίτους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι, όταν κάποιος που δεν είναι μέλος αποκτά μερίδιο και εντάσσεται στην εταιρεία, αυτός αποκτά την ιδιότητα του μέλους μόνο όταν γίνει η τροποποίηση του καταστατικού. Η τροποποίηση του καταστατικού απαιτεί, καταρχήν, τη συναίνεση όλων των μελών βάσει του άρθρου 637 του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών. Στην πράξη, η έγκριση της μεταβίβασης των μεριδίων και η τροποποίηση του καταστατικού συνήθως γίνονται ταυτόχρονα με μία απόφαση.

Τέλος, εξετάζεται η αίτηση για αλλαγή της εμπορικής εγγραφής. Ωστόσο, η αλλαγή της εγγραφής δεν είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση μεταβίβασης μεριδίων. Απαιτείται μόνο όταν η μεταβίβαση των μεριδίων προκαλεί αλλαγές σε καταχωρήσεις όπως «εκτελεστικό μέλος» ή «εκπρόσωπο μέλος». Για παράδειγμα, αν ένα μη εκτελεστικό μέλος μεταβιβάσει το μερίδιό του σε έναν τρίτο που επίσης δεν θα εκτελεί καθήκοντα, ή αν αλλάζει μόνο το ποσοστό των μεριδίων μεταξύ των υφιστάμενων μελών, δεν υπάρχει αλλαγή στα καταχωρημένα στοιχεία και επομένως δεν απαιτείται αίτηση εγγραφής.

Απαιτήσεις Ενεργοποίησης και Αντιτακτικότητας της Μεταβίβασης Μερίδων Κάτω από το Ιαπωνικό Δίκαιο

Για να επιτευχθεί η νομική επικύρωση της μεταβίβασης μερίδων και να μπορέσει κανείς να διεκδικήσει τα δικαιώματά του έναντι της εταιρείας ή τρίτων, είναι απαραίτητη η κατανόηση των «απαιτήσεων ενεργοποίησης» και των «απαιτήσεων αντιτακτικότητας». Στην περίπτωση των ανωνύμων εταιρειών, οι απαιτήσεις αντιτακτικότητας συνοψίζονται σε μία μοναδική και σαφή απαίτηση: την καταχώρηση στο μητρώο μετόχων. Ωστόσο, στην περίπτωση των εταιρειών με ευθύνη περιορισμένη, απαιτείται μια πιο πολυδιάστατη και κατά περίπτωση κατανόηση.

Αρχικά, στην εσωτερική σχέση με την εταιρεία και τα άλλα μέλη, η ενεργοποίηση της μεταβίβασης πραγματοποιείται με τη σύναψη της μεταβιβαστικής σύμβασης και την εκπλήρωση των απαιτούμενων συναινετικών απαιτήσεων. Ωστόσο, η πλήρης εδραίωση της θέσης του μεταβιβαστή ως πλήρους μέλους επιτυγχάνεται μόνο όταν τροποποιηθεί το καταστατικό. Επομένως, στην εσωτερική σχέση, το τροποποιημένο καταστατικό αποτελεί το καθοριστικό έγγραφο που πιστοποιεί τη θέση του μέλους.

Στη συνέχεια, όσον αφορά τη σχέση με τρίτους, δηλαδή τις «απαιτήσεις αντιτακτικότητας προς τρίτους», το τι πρέπει να επικαλεστεί κανείς διαφέρει ανάλογα με το τι θέλει να διεκδικήσει. Η κατανόηση αυτής της δυαδικής δομής είναι ζωτικής σημασίας.

Πρώτον, όταν κάποιος θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα εκπροσώπησης ή την εξουσία διεύθυνσης της εταιρείας έναντι τρίτων. Για παράδειγμα, όταν ένας τραπεζικός οργανισμός ή ένας εμπορικός συνεργάτης θέλει να επιβεβαιώσει ποιος έχει την εξουσία να συνάψει συμβάσεις, θα ανατρέξει στο εμπορικό μητρώο (καταχώρηση). Επομένως, η απαίτηση για αντιτακτικότητα της αλλαγής της θέσης του διευθυντή ή του εκπροσώπου έναντι τρίτων είναι η αλλαγή της καταχώρησης. Ακόμη κι αν το καταστατικό περιορίζει τις εξουσίες του εκπροσώπου, αυτός ο περιορισμός δεν μπορεί να επικαλεστεί έναντι τρίτων που δεν γνωρίζουν τον περιορισμό και ενεργούν με καλή πίστη. Αυτό καθορίζεται στο άρθρο 599, παράγραφος 5 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου.

Δεύτερον, όταν κάποιος θέλει να διεκδικήσει τη θέση του ως μέλους της εταιρείας έναντι τρίτων. Ας φανταστούμε, για παράδειγμα, ότι ο πιστωτής ενός νέου μέλους θέλει να κατάσχει τη μερίδα που αποτελεί περιουσία του μέλους. Σε αυτή την περίπτωση, καθώς το εμπορικό μητρώο δεν περιλαμβάνει μέλη που δεν ασκούν διευθυντικά καθήκοντα, η καταχώρηση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο πιστοποίησης της θέσης του μέλους. Σε αυτή την περίπτωση, η απαίτηση για αντιτακτικότητα της θέσης του μέλους είναι το καταστατικό που έχει τροποποιηθεί νομίμως.

Έτσι, οι απαιτήσεις αντιτακτικότητας της μεταβίβασης μερίδων σε μια εταιρεία με ευθύνη περιορισμένη δεν μπορούν να απαντηθούν με μια απλή επιλογή μεταξύ «καταχώρησης» ή «καταστατικού». Η καταχώρηση αποτελεί την απαίτηση για αντιτακτικότητα των «εξουσιών», ενώ το καταστατικό είναι η απαίτηση για αντιτακτικότητα της «θέσης ως μέλους». Αυτή η διάκριση είναι κρίσιμη για τη διαχείριση των νομικών κινδύνων.

Παρουσίαση Προηγούμενης Δικαστικής Απόφασης: Η Κρίση σχετικά με τη Μεταβίβαση Μεριδίων Κάτω από το Ιαπωνικό Δίκαιο

Υπάρχει μια σημαντική δικαστική απόφαση που δείχνει την άποψη των δικαστηρίων σχετικά με τις απαιτήσεις συγκατάθεσης για τη μεταβίβαση μεριδίων. Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιαπωνίας στις 27 Μαρτίου του έτους Heisei 9 (1997) στον 51ο τόμο της 3ης έκδοσης, σελίδα 1628, αφορά μια υπόθεση που σχετίζεται με μια παλαιότερη μορφή εταιρείας με περιορισμένη ευθύνη, η οποία έχει παρόμοια νομική φύση με τις σημερινές εταιρείες κοινής ονομασίας, και η κρίση της είναι ακόμα επίκαιρη και προσφέρει πολύτιμες ενδείξεις.

Σε αυτή την υπόθεση, ένας εταίρος της εταιρείας με περιορισμένη ευθύνη μεταβίβασε το μερίδιό του σε έναν τρίτο που δεν ήταν εταίρος. Η μεταβίβαση αυτή δεν είχε προηγουμένως εγκριθεί από την επίσημη συνέλευση των εταίρων, όπως απαιτείται από το νόμο. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι όλοι οι εταίροι εκτός από τον μεταβιβάζοντα είχαν ουσιαστικά συγκατατεθεί στη μεταβίβαση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ακόμη και χωρίς την επίσημη έγκριση, η μεταβίβαση των μεριδίων ήταν έγκυρη, δεδομένου ότι υπήρχε η ουσιαστική συγκατάθεση όλων των εταίρων. Η εγκυρότητα αυτή αναγνωρίζεται όχι μόνο μεταξύ των μερών της μεταβίβασης αλλά και στις σχέσεις με τρίτους. Αυτή η απόφαση δείχνει σαφώς ότι τα ιαπωνικά δικαστήρια υιοθετούν μια στάση «υποστήριξης της ουσίας» έναντι της αυστηρής τήρησης των τυπικών διαδικασιών σε τέτοιες υποθέσεις, δίνοντας προτεραιότητα στην πραγματική βούληση όλων των εμπλεκομένων. Ο σκοπός της απαίτησης συγκατάθεσης είναι να προστατεύσει τα συμφέροντα των άλλων εταίρων. Εάν οι εταίροι που πρέπει να προστατευτούν δώσουν τη συγκατάθεσή τους, τότε δεν επιτρέπεται να αμφισβητηθεί η εγκυρότητα της μεταβίβασης με βάση την τυπική ατέλεια της διαδικασίας. Αυτό παρέχει νομική σταθερότητα στις συναλλαγές που βασίζονται στην πραγματική βούληση όλων των εμπλεκομένων, αλλά η ακολούθηση των επίσημων διαδικασιών παραμένει πάντα η ασφαλέστερη πρακτική.

Κληρονομιά Μεριδίων: Διαδοχή και Συγχώνευση στην Ιαπωνία

Ο θάνατος ενός μέλους ή η διάλυση μιας εταιρείας λόγω συγχώνευσης προκαλεί ένα σημαντικό ζήτημα: την κληρονομιά των μεριδίων. Σε αυτό το σημείο, οι κανόνες για τις ομόρρυθμες εταιρείες στην Ιαπωνία διαφέρουν σημαντικά από εκείνους των ανωνύμων εταιρειών.

Αρχή: Αποχώρηση λόγω θανάτου

Οι αρχές που καθορίζει ο Ιαπωνικός Νόμος Εταιρειών σχετικά με την κληρονομιά μπορεί να εκπλήξουν πολλούς διευθυντές. Σύμφωνα με το άρθρο 607, παράγραφος 1, εδάφιο 3 του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών, όταν ένα μέλος πεθαίνει, θεωρείται ότι «αποχωρεί» από την εταιρεία. Δηλαδή, η θέση του μέλους (μερίδιο) δεν κληρονομείται αυτόματα από τους κληρονόμους. Οι κληρονόμοι αποκτούν το δικαίωμα να απαιτήσουν από την εταιρεία την επιστροφή του αντιτίμου του μεριδίου του αποβιώσαντος μέλους σε χρήματα, αντί να γίνουν μέλη.

Εξαίρεση: Καθορισμός διαδοχής μέσω του καταστατικού

Υπάρχει μια πολύ σημαντική εξαίρεση σε αυτή την αρχή, που επιτρέπει τη διαδοχή της επιχείρησης. Το άρθρο 608, παράγραφος 1 του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών προβλέπει ότι μια ομόρρυθμη εταιρεία μπορεί να καθορίσει στο καταστατικό της ότι «σε περίπτωση θανάτου ενός μέλους ή διάλυσης λόγω συγχώνευσης, οι κληρονόμοι ή άλλοι γενικοί διάδοχοι μπορούν να κληρονομήσουν το μερίδιο του μέλους». Μόνο με την ενσωμάτωση αυτής της διάταξης στο καταστατικό, οι κληρονόμοι μπορούν να κληρονομήσουν τα μερίδια και να γίνουν νέα μέλη. Το καταστατικό μπορεί να προβλέπει ευελιξία, είτε καθορίζοντας αυτόματη διαδοχή των μεριδίων από τους κληρονόμους είτε θέτοντας όρους, όπως η διαδοχή με τη συγκατάθεση όλων των άλλων μελών.

Οι κανόνες αυτοί για την κληρονομιά ακολουθούν τη λογική του «συστήματος opt-in», δηλαδή δεν εφαρμόζονται εκτός αν υπάρξει ενεργή ενέργεια. Αν δεν γίνει τίποτα, τότε ισχύει η αρχή και το μέλος θεωρείται ότι αποχώρησε. Αυτό μπορεί να αποτελέσει θανάσιμο κίνδυνο, ιδιαίτερα για τις ομόρρυθμες εταιρείες με μόνο ένα μέλος. Εάν το μοναδικό μέλος πεθάνει χωρίς να έχει προβλέψει διαδοχή στο καταστατικό, η εταιρεία θα βρεθεί χωρίς μέλη, και σύμφωνα με το άρθρο 641, παράγραφος 4 του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών, θα πρέπει να διαλυθεί λόγω «έλλειψης μελών». Επομένως, για τις οικογενειακές επιχειρήσεις ή εταιρείες που λειτουργούν από στενά συνδεδεμένα άτομα, η ενσωμάτωση της διάταξης διαδοχής βάσει του άρθρου 608 του Ιαπωνικού Νόμου Εταιρειών στο καταστατικό αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα για τη διασφάλιση της συνέχειας της επιχείρησης.

Συνοπτικά

Όπως αναλύθηκε στο παρόν άρθρο, η μεταβίβαση και η διαδοχή των μεριδίων σε μια Ιαπωνική Εταιρεία Ευθύνης Περιορισμένης (Godo Kaisha) διέπονται από κανόνες που εδράζονται στην ανθρώπινη εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών. Η μεταβίβαση των μεριδίων απαιτεί καταρχήν τη συναίνεση όλων των μελών και η διαδικασία αυτή είναι αδιανόητη χωρίς την τροποποίηση του καταστατικού. Οι απαιτήσεις αντιπαράθεσης προς τρίτους ποικίλλουν ανάλογα με το περιεχόμενο του δικαιώματος που επικαλούνται και απαιτούν την εναλλαγή μεταξύ εμπορικής εγγραφής και καταστατικού, κάτι που είναι πιο περίπλοκο σε σύγκριση με το σύστημα των μετοχικών εταιρειών. Επιπλέον, η διαδοχή της επιχείρησης μέσω κληρονομιάς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την ύπαρξη σαφών διατάξεων διαδοχής στο καταστατικό. Η ευελιξία που προσφέρει η Godo Kaisha είναι, από μια άποψη, η πηγή της πολυπλοκότητάς της. Για να διασφαλιστεί η σταθερότητα της εταιρείας και να επιτευχθούν ομαλές μελλοντικές συναλλαγές και διαδοχή της επιχείρησης, η νομική προετοιμασία από ειδικούς, ιδιαίτερα κατά το στάδιο σχεδιασμού του καταστατικού, δεν είναι απλώς συνιστώμενη αλλά απαραίτητη.

Το νομικό γραφείο Monolith προσφέρει εκτενή συμβουλευτική εμπειρία σε πελάτες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό σχετικά με θέματα του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου, ειδικά σε ό,τι αφορά τη μεταβίβαση και διαδοχή μεριδίων σε Godo Kaisha. Στο γραφείο μας υπάρχουν πολλοί δικηγόροι με ξένα πτυχία που μιλούν άπταιστα αγγλικά και μπορούν να καθοδηγήσουν ακριβώς σε αυτά τα περίπλοκα νομικά συστήματα. Παρέχουμε ολοκληρωμένη υποστήριξη από τη δημιουργία και τροποποίηση του καταστατικού, τη δομή των συναλλαγών M&A, μέχρι την κατάρτιση αξιόπιστων σχεδίων διαδοχής της επιχείρησης. Συμμορφούμενοι με το Ιαπωνικό Δίκαιο, υποστηρίζουμε τους πελάτες μας σε κάθε βήμα για την προστασία των συμφερόντων τους.