Belangrijkste punten van de wijziging in de Japanse Auteurswet 2020 (Copyright Law) uitgelegd: In hoeverre is 'in beeld komen' toegestaan?

Op 5 juni 2020 (Gregoriaanse kalender) is de gewijzigde Japanse Auteurswet aangenomen.

De doelstellingen van deze wijziging omvatten onder andere “versterking van maatregelen tegen piraterij op het internet” en “maatregelen om een passende bescherming van auteursrechten te waarborgen”,

In dit artikel zullen we ons richten op de “uitbreiding van het toepassingsgebied van de rechtenbeperkingsbepalingen met betrekking tot reflecties”, wat een van de maatregelen is om “het gebruik van auteursrechtelijk beschermde werken te vergemakkelijken in overeenstemming met maatschappelijke veranderingen”, waarvan we denken dat het bijzonder veel belangstelling zal wekken.

Beperkingen op rechten met betrekking tot inbedding

Bijvoorbeeld, bij het creëren of gebruiken van auteursrechtelijk beschermde werken, gebeurt het vaak dat karakters, die ook auteursrechtelijk beschermde werken zijn, in foto’s of video’s op straat verschijnen, of dat muziek wordt opgenomen. Dit is een dagelijkse gebeurtenis en het is zeer moeilijk om dit te vermijden.

Ook het uploaden van dergelijke foto’s en video’s naar sociale media of videosites is een dagelijkse activiteit.

Deze handelingen kunnen inbreuk maken op het auteursrecht en andere rechten, omdat ze het werk van anderen zonder toestemming kopiëren en verspreiden via internet en andere methoden.

Echter, als zelfs ‘inbedding’, dat is het gebruik dat incidenteel ontstaat bij handelingen die niet gericht zijn op het gebruik van het werk en dat weinig of geen nadeel oplevert voor de rechthebbende, wordt beschouwd als inbreuk op het auteursrecht, kan dit de expressie aanzienlijk beperken en het oorspronkelijke doel van de auteursrechtwet, namelijk de ontwikkeling van cultuur, belemmeren.

De wijziging van de auteursrechtwet in 2012 (Heisei 24) en inbedding

Daarom, bij het creëren van een auteursrechtelijk beschermd werk door middel van fotografie, is het moeilijk om het te scheiden van de objecten die het onderwerp zijn van de fotografie. Daarom is het vastgesteld dat:

• Het kopiëren of aanpassen van andere werken (bijbehorende werken) die bij het werk horen, is geen inbreukmakende handeling (Artikel 32, lid 1, van de Japanse Auteurswet).
• En het gebruik van de gekopieerde of aangepaste bijbehorende werken in verband met het gebruik van het werk (foto’s, enz.) is geen inbreukmakende handeling (lid 2).

Deze twee punten zijn duidelijk gemaakt door de wijziging van de auteursrechtwet in 2012.

Hier betekent “moeilijk te scheiden” dat het objectief erkend wordt dat het sociaal gezien moeilijk is om andere werken (bijbehorende werken) die bij het werk horen, uit te sluiten bij het creëren van een werk (foto’s, enz.) in het licht van de omstandigheden op het moment van creatie.

Wat betreft de “bijbehorende werken”, kan men overwegen om de “bijbehorende werken” te verwijderen door beeldverwerking na de opname, maar aangezien artikel 2 van deze wet niet vereist dat “het moeilijk is om te scheiden”, kon men de “bijbehorende werken” gebruiken zonder toestemming van de auteursrechthebbende, zelfs als het mogelijk was om ze te scheiden van de “foto’s, enz.”

Dit is de bepaling over de beperking van rechten met betrekking tot ‘inbedding’, die voor het eerst werd vastgesteld door de wijziging van de auteursrechtwet in 2012, en die voorafging aan de huidige wijziging van artikel 30-2 van de auteursrechtwet.

In de wijziging van 2012 was het toegestane gebruik beperkt, zoals alleen in het geval dat het werk van anderen in de foto’s, opnames of video’s was opgenomen bij het creëren van het werk door middel van fotografie, opname of video-opname.

Echter, met de snelle verspreiding van smartphones en tablets en de ontwikkeling van video-upload- en streamingplatforms, is er een groeiende vraag naar een uitbreiding van het toepassingsgebied van de bepalingen die de rechten beperken met betrekking tot ‘inbedding’ om aan te passen aan de veranderende sociale realiteit.

Wijzigingen met betrekking tot het inschrijven

De belangrijkste wijzigingen in de Japanse Auteurswet (2020, Gregoriaanse kalender) met betrekking tot het inschrijven kunnen als volgt worden samengevat:

1. De reikwijdte van de handelingen die als legaal worden beschouwd, wordt uitgebreid.
2. De reikwijdte van de auteursrechtelijk beschermde werken (bijbehorende doelwerken) die legaal kunnen worden gebruikt, wordt uitgebreid.
3. In ruil daarvoor wordt het gebruik ervan beperkt tot ‘binnen redelijke grenzen’.

Reikwijdte van de handeling

Wat betreft de reikwijdte van de handeling in 1, was het volgens de voormalige Japanse Auteurswet (Artikel 30, paragraaf 2) alleen “het nemen van foto’s, het opnemen of filmen”, en het was noodzakelijk om een “creatieve handeling” te zijn, binnen het bereik van reproductie.

Dit is na de wijziging veranderd in “het reproduceren van beelden of geluiden van objecten, of het overbrengen zonder reproductie” (reproductie en overdrachtshandeling), en het is niet langer nodig om een creatieve handeling te zijn. Het is nu mogelijk om het te gebruiken ongeacht de methode, zoals openbare uitzending, uitvoering, opvoering, enz.

Door de uitbreiding van de reikwijdte van de handeling, zijn niet alleen het nemen van foto’s, opnames en filmen, maar ook alle reproductie- en overdrachtshandelingen van toepassing geworden. Dit omvat ook handelingen zoals live streaming met drones, screenshots van smartphones, kopiëren en plakken, kopiëren, CG-creatie, enz.

Bovendien, omdat er geen beperking meer is dat andere werken in beeld komen bij het creëren van een nieuw werk, is het zo dat Artikel 30, paragraaf 2 van de Japanse Auteurswet onbeperkt van toepassing is op zaken die niet als creatief worden beschouwd, zoals opnames met vaste camera’s en live streaming.

Bereik van bijbehorende auteursrechtelijk beschermde werken

In het geval van de reikwijdte van de bijbehorende auteursrechtelijk beschermde werken in artikel 2, was het volgens de vorige Japanse Auteurswet (Artikel 30, paragraaf 2) beperkt tot gevallen waarin het moeilijk was om te scheiden. Als het niet mogelijk was om een object of geluid dat gefotografeerd werd te “scheiden omdat het moeilijk was”, en als er geen andere auteursrechtelijk beschermde werken waren die erin weerspiegeld waren, kon het niet worden beperkt in rechten, wat betekent dat het een inbreuk op het auteursrecht zou zijn.

Deze vereiste van moeilijkheid om te scheiden werd geïnterpreteerd als “niet fysiek moeilijk om te scheiden, maar sociaal en objectief moeilijk om te creëren zonder dat werk”, zoals eerder vermeld, dus er waren veel gevallen waarin de conclusie werd verdeeld door deze vereiste.

Echter, door de wijziging, als het binnen een “redelijk bereik” valt, kan het nu worden gebruikt, dus de vereiste van “de moeilijkheid van het scheiden van het hoofdonderwerp en het bijbehorende auteursrechtelijk beschermde werk” in Artikel 30, paragraaf 2 van de vorige Auteurswet is niet langer nodig, en of het moeilijk is om te scheiden wordt nu overwogen in het oordeel van de vereiste van “binnen een redelijk bereik”.

Bijvoorbeeld, een knuffelbeer die door een kind wordt vastgehouden, valt ook binnen een “redelijk bereik”, dus het is nu algemeen aanvaard dat reflecties die optreden bij algemene handelingen in het dagelijks leven breed worden toegestaan.

Wat betreft de behandeling van objecten en geluiden die deel uitmaken van het onderwerp, was het niet duidelijk, maar door de wijziging is het nu expliciet vermeld dat deze ook kunnen worden opgenomen in de “niet-begeleide auteursrechtelijk beschermde werken”.

Binnen een redelijk bereik

Tot nu toe was er geen wettelijke bepaling voor ‘binnen een redelijk bereik’ in artikel 3, maar door de wijziging is expliciet vermeld dat het gebruik van ‘reflecties’ beperkt is tot gebruik ‘binnen een redelijk bereik’.

Door het niet langer noodzakelijk te maken dat het moeilijk is om te scheiden, is het bereik van ‘reflecties’ die mogelijk niet als inbreuk op het auteursrecht worden beschouwd, uitgebreid. Echter, als dit leidt tot ongerechtvaardigde schade aan de belangen van de auteursrechthebbende, zou dit afwijken van de basis voor de rechtvaardiging van de reflectie.

Daarom worden ‘het al dan niet hebben van een doel om winst te maken, de mate van moeilijkheid om het betreffende begeleidende object, enz. te scheiden van het betreffende reproductieoverdrachtsobject, enz., en de rol die het betreffende begeleidende auteursrechtelijk beschermde werk speelt in het betreffende gecreëerde overdrachtsobject’ aangegeven als factoren om te overwegen bij het bepalen of het ‘binnen een redelijk bereik’ is.

Na de wijziging zal er flexibel worden geoordeeld op basis van individuele gevallen onder de vereiste van ‘binnen een redelijk bereik’, maar als we deze opnieuw ordenen, is artikel 30-2 van de Japanse Auteurswet (gebruik van begeleidende auteursrechtelijk beschermde werken):

• Wanneer een ‘reproductieoverdrachtsact’ wordt uitgevoerd
• De auteursrechtelijk beschermde werken die betrekking hebben op het object of geluid dat het onderwerp is, vergezellen het object of geluid dat het onderwerp is
• Als het betreffende auteursrechtelijk beschermde werk een klein onderdeel wordt
• Binnen een redelijk bereik
• Het kan op elke manier worden gebruikt in verband met de betreffende reproductieoverdrachtsact.
• Echter, dit is niet het geval als het de belangen van de auteursrechthebbende ongerechtvaardigd schaadt.

Dit zijn de belangrijkste punten.

Samenvatting

Met de herziening van de Japanse Auteurswet in 2020 (Gregoriaanse kalender), is het nu algemeen toegestaan dat ‘achtergrondinclusies’, die vaak voorkomen in het dagelijks leven, op grote schaal worden erkend.

Aan de andere kant is er ook een beperking dat dit ‘binnen redelijke grenzen’ moet zijn.

Het beoordelen of er sprake is van inbreuk op het auteursrecht vereist een hoge mate van gespecialiseerde juridische kennis.

Neem gerust contact op met een ervaren advocaat voor advies.