Geheimhouding in gevallen van privacy-inbreuk op het internet

In een rechtszaak waarin een inbreuk op de privacy werd betwist op basis van de roman ‘Na het feest’, die het privéleven beschrijft, definieerde de rechtbank van Tokyo het recht op privacy als ‘de wettelijke bescherming of het recht om niet onnodig openbaar te worden gemaakt’, en stelde de vereisten voor het vaststellen van een inbreuk op de privacy vast als:

1. Het is een feit van het privéleven of iets dat als zodanig kan worden opgevat (privé-aard)

2. Het is een zaak die, vanuit het standpunt van de betreffende persoon, naar verwachting niet openbaar gemaakt zou willen worden, gebaseerd op de gevoeligheid van de gemiddelde persoon (geheimhouding)

3. Het is een zaak die nog niet bekend is bij het publiek (onbekendheid)

4. De betreffende persoon heeft daadwerkelijk ongemak of angst gevoeld door de openbaarmaking

Rechtbank van Tokyo, vonnis van 28 september 1964 (Showa 39)

In het geval van inbreuk op de privacy op het internet, is het vaak het geval dat schade wordt verspreid en vergroot door informatie die al door anderen op sociale media of op forums is geplaatst, te retweeten of te kopiëren. In dergelijke gevallen zijn er mensen die denken: “Omdat ik alleen maar informatie heb gekopieerd die al openbaar is gemaakt, voldoe ik niet aan de vereiste van onbekendheid voor inbreuk op de privacy, dus ik kan niet worden beschuldigd van inbreuk op de privacy.”

Maar stel dat persoon A op Twitter schrijft dat “XX is gescheiden” en persoon B dit bericht op een anoniem forum plaatst, kan persoon B dan de verantwoordelijkheid ontlopen? We zullen uitleggen hoe de rechtbank daadwerkelijk de onbekendheid beoordeelt.

https://monolith.law/reputation/persoonlijke-informatie-en-schending-van-de-privacy[ja]

Wat is niet-openbaarheid?

Bijvoorbeeld, er is een geval waarin een stemacteur werd gearresteerd voor kindermishandeling en doodslag. In de rapporten die de artiestennaam van deze stemacteur en de naam van de tv-commercial die hij had ingesproken vermeldden, werd gesteld dat dit geen inbreuk op de privacy was, omdat dit feiten zijn die al openbaar zijn gemaakt (Tokyo District Court, 14 september 2015 (Gregoriaanse kalender)).

Het is duidelijk dat het geen inbreuk op de privacy is om zaken die al bekend zijn bij het publiek in een artikel te vermelden. Maar hoe onderscheiden we dan tussen “nog niet bekend” en “al bekend”?

Beschrijving van aangeboren progressieve stotteren

Er is een geval waarin de vicevoorzitter van de ‘a Vereniging Internationaal’ schadevergoeding eiste omdat een artikel dat de verdachte op een internetwebsite had gepubliceerd, de sociale waardering van de eiser verminderde en de beschrijving dat de eiser ernstig aangeboren progressief stotteren had, de privacy schond.

De verdachte had een website opgezet met de titel ‘Overweeg om uit de a Vereniging te stappen’, en hierop plaatste hij een artikel waarin stond dat A, die jarenlang als Engelse tolk had gewerkt tijdens ontmoetingen tussen de erevoorzitter van de a Vereniging, B, en buitenlandse gasten, en die een belangrijke positie bekleedde, de a Vereniging had verlaten en een volgeling was geworden van een tempel die in conflict was met de vereniging. Volgens het artikel had de eiser in een interview met externe media toegegeven dat het gerucht waar was en had hij interne informatie verstrekt dat er binnen de a Vereniging Internationaal een verantwoordelijkheidskwestie was vanwege A’s vertrek.

https://monolith.law/reputation/disease-information-and-privacy-infringement[ja]

Citaten uit boeken

In dat artikel schreef de verdachte dat de eiser, ondanks zijn belangrijke positie als secretaris-generaal van de a Vereniging Internationaal, zijn academische achtergrond gebruikte om geen enkele verantwoordelijkheid te nemen en anderen alle verantwoordelijkheid te laten dragen, wat lasterlijk was. Bovendien had de verdachte een citaat uit een boek gepost waarin stond dat de eiser ernstig aangeboren progressief stotteren had en dat men zich moest voorbereiden op schriftelijke communicatie wanneer men met de eiser sprak. De eiser klaagde aan dat dit een inbreuk op zijn privacy was.

De rechtbank oordeelde dat het betreffende artikel, ondanks het feit dat de eiser een belangrijke positie bekleedde binnen de a Vereniging Internationaal, feiten aan het licht bracht dat de eiser, onder het mom van zijn academische achtergrond van ‘c Universiteit afgestudeerd’, probeerde zijn verantwoordelijkheid op anderen af te schuiven en zichzelf te onttrekken aan verantwoordelijkheid, wat lasterlijk was.

Verder oordeelde de rechtbank dat “het feit dat hij ernstig aangeboren progressief stotteren heeft, informatie is die men niet zou weten tenzij men een nauwe conversatie met hem heeft, en het wordt begrepen als een feit dat men niet zou willen openbaren op basis van de gevoeligheid van de gemiddelde persoon. Daarom is het duidelijk dat de privacy van de eiser is geschonden door de openbaarmaking van deze informatie.” De rechtbank erkende de inbreuk op de privacy en oordeelde dat de beschrijving van het aangeboren progressieve stotteren een directe citaat was uit een boek, en dat het rond 1991 (Heisei 3) algemeen bekend was bij de leden van de a Vereniging.

“Het is duidelijk dat er sprake is van inbreuk op de privacy door het publiceren van informatie over de stotterstoornis van de eiser op zijn eigen webpagina op het internet, waardoor deze informatie aan een veel groter publiek wordt bekendgemaakt. Zelfs als het feit van de stotterstoornis van de eiser rond 1991 binnen een bepaalde kring bekend was, kan worden gezegd dat de bekendheid ervan verloren is gegaan na verloop van tijd. Daarom is het vanzelfsprekend dat er een nieuwe inbreuk op de privacy ontstaat als dit feit meer dan 15 jaar later opnieuw wordt gepubliceerd.”

Oordeel van de rechtbank van Tokyo, 30 augustus 2010 (2010)

De rechtbank beval de verdachte om een schadevergoeding van 3 miljoen yen en advocaatkosten van 300.000 yen, in totaal 3,3 miljoen yen, te betalen voor de geestelijke pijn die de eiser had geleden.

“Ik heb alleen maar geciteerd” is een vaak gehoord verweer, maar als je iets op het web publiceert en het aan een veel groter publiek bekendmaakt, en dit meer dan 15 jaar na de publicatie van het boek doet, wordt geoordeeld dat er een nieuwe inbreuk op de privacy ontstaat.

https://monolith.law/reputation/calculation-method-of-compensation-for-damages[ja]

Naam van de vroegere vereniging

Op 19 juni 2003 (Heisei 15) werden vijf mensen, waaronder de vertegenwoordiger en vier mannelijke universiteitsstudenten, gearresteerd op verdenking van verkrachting. Later werden in totaal 14 studenten, waaronder afgestudeerden van prestigieuze universiteiten in de hoofdstedelijke regio, veroordeeld voor poging tot verkrachting in de ‘Super Free Case’. Er was een geval waarin de eiser, die op het internet expliciet werd genoemd als een betrokkene bij deze zaak, de provider vroeg om de informatie van de afzender te onthullen.

De eiser was tijdens zijn studie lid van Super Free als personeelslid, maar verliet de vereniging voordat het verkrachtingsincident door de leden plaatsvond. Na zijn afstuderen werkte hij als assistent-professor aan een nationale universiteit. De artikelen die hem als lid van de vereniging aanwezen, alsof hij betrokken was bij het verkrachtingsincident, verlaagden zijn sociale status. Bovendien was het feit dat hij in het verleden lid was van de vereniging iets dat hij wilde verbergen. Op basis van het algemene gevoel van het publiek, was dit een achtergrond die hij niet wilde dat bekend werd, dus hij beschouwde het als een inbreuk op zijn privacy. Om een rechtszaak aan te spannen, vroeg hij om de openbaarmaking van de informatie van de afzender.

Citaten uit online artikelen

De provider betoogde dat artikelen met exact dezelfde beschrijvingen over de eiser al in 2005, 2006 en 2008 op het internet waren gepubliceerd voordat de betreffende artikelen werden gepubliceerd. Daarom was de sociale status van de eiser al verlaagd door deze artikelen, en de betreffende artikelen brachten geen verdere verlaging van de sociale status met zich mee. Bovendien betoogde de provider dat er geen inbreuk op de privacy was, omdat het slechts een herhaling was van feiten die al bekend waren door eerdere artikelen, en dat het niet voldeed aan de vereiste van onbekendheid voor de bescherming van de privacy.

De rechtbank oordeelde dat, op basis van de normale aandacht en leeswijze van de algemene lezer, de betreffende artikelen de indruk wekten dat de eiser als lid van Super Free betrokken was bij het verkrachtingsincident. Dit werd beschouwd als een verlaging van de sociale status van de eiser. Echter, zelfs na het onderzoeken van het bewijsmateriaal in deze zaak, was er geen bewijs dat suggereerde dat de eiser betrokken was bij het verkrachtingsincident. De feiten die in de betreffende artikelen werden aangehaald, werden niet als waar beschouwd. Bovendien werd erkend dat er geen redelijke grond was voor de afzender om te geloven dat dit waar was. Daarom werd smaad erkend.

In het vonnis staat:

De gedaagde betoogt dat de betreffende artikelen geen verdere verlaging van de sociale status met zich meebrengen, omdat er al artikelen met dezelfde inhoud op het internet waren gepubliceerd. Echter, het kan niet worden aangenomen dat de lezers van de voorafgaande artikelen en de betreffende artikelen overlappen. Daarom kan niet worden ontkend dat de sociale status wordt verlaagd door de betreffende artikelen, en het argument van de gedaagde kan niet worden aanvaard.

Vonnis van de districtsrechtbank van Tokio, 22 november 2012 (Heisei 24)

Dit is een terechte opmerking dat “het kan niet worden aangenomen dat de lezers overlappen”.

Wat betreft de inbreuk op de privacy, staat er:

Het feit dat de eiser tijdens zijn studententijd betrokken was bij ○○ kan worden beschouwd als een feit dat nog niet bekend is bij het algemene publiek. Gezien de ernst van het verkrachtingsincident van ○○, kan worden aangenomen dat dit een feit is dat men niet wil openbaren, gebaseerd op de gevoeligheid van het algemene publiek (het kan niet worden aangenomen dat het een bekend feit is geworden, alleen omdat er artikelen met dezelfde inhoud als de betreffende artikelen op het internet bestaan). Daarom kan worden aangenomen dat de betreffende artikelen inbreuk maken op het recht op privacy van de eiser, en er zijn geen omstandigheden die duiden op de aanwezigheid van een rechtvaardigingsgrond voor onrechtmatigheid.

Vonnis van de districtsrechtbank van Tokio, 22 november 2012 (Heisei 24)

Het is duidelijk dat de betreffende artikelen inbreuk maken op het recht op privacy van de eiser. Omdat het kan worden aangenomen dat hij overweegt een vordering tot schadevergoeding en een verbod op basis van onrechtmatige daad in te stellen wegens inbreuk op zijn rechten, heeft de eiser een geldige reden om de openbaarmaking van de informatie van de afzender te eisen. Daarom heeft de rechtbank de provider opgedragen de informatie van de afzender te onthullen.

Het kan niet worden aangenomen dat een feit algemeen bekend is geworden, alleen omdat er artikelen met dezelfde inhoud op het internet bestaan.

https://monolith.law/reputation/provider-liability-limitation-law[ja]

https://monolith.law/reputation/disclosure-of-the-senders-information[ja]

“Operatiegezicht” vermelding

Er was een geval waarin de eiser de gedaagde om schadevergoeding vroeg voor onrechtmatige daden, omdat de gedaagde vijf keer een artikel had gepost op een internetforum dat de privacy van de eiser schond en de eiser beledigde.

In het betreffende artikel stond “【A achtergrond】Referentie http://〈weggelaten〉”. Als je op de URL klikt, wordt er een pagina weergegeven met de achtergrond van de eiser. Bovendien werd in het artikel de naam en het hoofdkantoor van de rechtspersoon waarvan de eiser de vertegenwoordiger is, vermeld. Daarom was het mogelijk voor degenen die het artikel lazen om te identificeren dat A in het artikel de eiser was.

Daarnaast was er in het artikel een vermelding van “operatiegezicht”. De rechtbank oordeelde dat dit, volgens de normale lezing van een algemene lezer, aangeeft dat de eiser een “operatiegezicht” heeft. Dit wordt opgevat als een gezicht dat is veranderd door plastische chirurgie. Daarom werd de vermelding van “operatiegezicht” beschouwd als een kwestie van privéleven of een kwestie die als zodanig kan worden opgevat, en als een kwestie die men niet openbaar wil maken op basis van de gevoeligheid van een gewoon persoon.

Citaten uit andere artikelen in dezelfde thread

De gedaagde beweerde ook dat artikelen met dezelfde inhoud als het betreffende artikel al waren gepost in andere artikelen in dezelfde thread “○○○”, en dat het betreffende artikel slechts een kopie was van artikelen die door anderen dan de gedaagde waren gepost. Daarom ontbrak het aan het vereiste van niet-openbaarheid, een vereiste voor inbreuk op de privacy. De rechtbank oordeelde echter dat hoewel er inderdaad andere artikelen met dezelfde inhoud waren gepost, en het werd erkend dat deze artikelen ook aangaven dat de eiser een “operatiegezicht” had,

Gezien het feit dat er veel artikelen zijn gepost in deze thread, is het onwaarschijnlijk dat iemand die een specifieke thread bekijkt, alle artikelen in die thread zal bekijken. Gezien deze punten, moet het betreffende artikel worden beschouwd als een kwestie die nog niet bekend is bij het algemene publiek, en voldoet het aan het vereiste van niet-openbaarheid.

Tokyo District Court, 17 juli 2014 (2014) uitspraak

De rechtbank erkende de inbreuk op de privacy. Het is een vonnis dat de trend van het internet begrijpt, waarbij artikelen die beledigingen en laster verspreiden, worden gelezen door nieuwe kijkers die eerdere posts niet hebben gelezen, waardoor de privacy verder wordt geschonden en er een vlammenoorlog ontstaat. Als je beledigingen en laster verspreidt omdat ze in andere artikelen zijn geschreven, zul je opnieuw verantwoordelijk worden gehouden.

Daarnaast werd de vermelding van “Chon” in het artikel erkend als een woord dat is gebruikt om Korea en Koreanen te beledigen, naast de betekenis van dom en idioot. Het werd beschouwd als een inbreuk op de eer en een belediging voor de eiser. Daarom werd de gedaagde bevolen om in totaal 1.118.700 yen te betalen, inclusief 500.000 yen aan schadevergoeding, 100.000 yen aan advocatenkosten en 518.700 yen aan kosten voor het identificeren van de poster.

Samenvatting

“Ik heb het alleen maar geciteerd” of “anderen schrijven er ook over”, zelfs met deze argumenten, zijn er vaak gevallen waarin je de verantwoordelijkheid niet kunt ontlopen.

Het kan vaak moeilijk zijn om te beoordelen of er sprake is van inbreuk op de privacy. Het is daarom raadzaam om dit te laten beoordelen door een ervaren advocaat.