Mogelijke Auteursrechtschending bij het Beheren van een Gamebar

De Toename van Gamebars en Juridische Risico’s

In de afgelopen jaren is er een groeiende trend van zogenaamde “gamebars”, waar klanten kunnen genieten van eten en drinken terwijl ze tegen elkaar spelen op consoles.
Bij het runnen van een gamebar is het echter essentieel om voldoende aandacht te besteden aan problemen met betrekking tot inbreuk op auteursrechten.
Het weergeven van games op grote schermen in gamebars kan bijdragen aan de verdere verspreiding en ontwikkeling van games. Vanuit het perspectief van de promotie van e-sports lijkt het daarom noodzakelijk om in de toekomst een juridische omgeving te creëren waarin deze activiteiten legaal kunnen worden uitgevoerd.
Toch is het cruciaal dat men bij het beheren van een gamebar voldoende rekening houdt met juridische risico’s, met name in verband met inbreuk op auteursrechten, en passende maatregelen neemt.

De relatie tussen het vertoningsrecht in de Japanse Auteurswet en gamebars

In juni van het jaar Heisei 30 (2018) vond er een incident plaats in Kyoto en Kobe, waarbij exploitanten van gamebars werden gearresteerd op verdenking van schending van de Japanse Auteurswet (artikel van de Asahi Shimbun van 2 augustus Heisei 30 (2018), “Eerste inval in gamebar: wat is het vertoningsrecht?”).
In deze zaak werd de handeling van het weergeven van het speelbeeld van een thuisconsole op een televisiescherm beschouwd als een inbreuk op het vertoningsrecht zoals bepaald in artikel 22-2 van de Japanse Auteurswet.
Het vertoningsrecht verwijst naar het recht om een werk openbaar te vertonen, dat wil zeggen het recht om een werk op een scherm of display te projecteren en het te laten zien of horen aan een onbepaald of groot aantal specifieke personen.

Hoewel er verschillende opvattingen zijn over de status van games als auteursrechtelijk beschermd werk, heeft de Hoge Raad in de zaak over de verkoop van tweedehands gamesoftware (hierna de zaak over de verkoop van tweedehands gamesoftware) erkend dat bepaalde games als “filmwerken” worden beschouwd, en wordt aangenomen dat de bescherming als filmwerk op een bepaald aantal games van toepassing is.
In een dergelijke situatie, wanneer een gamebar een omgeving biedt waarin games op een scherm of groot display worden getoond en meerdere klanten in de zaak deze tegelijkertijd kunnen bekijken, is het risico op beschuldiging van inbreuk op het vertoningsrecht aanzienlijk.

Aan de andere kant, in gevallen waarin games worden gespeeld in individuele booths waar alleen de speler het scherm kan zien, is er geen sprake van vertoning aan onbepaalde personen, waardoor de kans op inbreuk op het vertoningsrecht relatief laag wordt geacht.
Er is ruimte voor discussie over de vraag of de uitzonderingsbepaling in de tweede zin van artikel 38, lid 3 van de Japanse Auteurswet, zoals bij televisie-uitzendingen, kan worden toegepast op het speelbeeld van games, maar volgens de huidige wetgeving worden games niet beschouwd als uitgezonden werken, waardoor de toepassing van deze uitzonderingsbepaling moeilijk is volgens de gangbare opvatting.

Bovendien, zelfs als er geen sprake is van inbreuk op het vertoningsrecht, kan niet worden uitgesloten dat de locatie van de gamebar onderhevig is aan regulering door de Japanse Wet op Amusementslocaties of de Japanse Wet op de Regulering van Amusement en Entertainment.
Daarnaast, aangezien veel gameontwikkelaars het commercieel gebruik van gamesoftware verbieden, kan het gebruik van gamesoftware door klanten zonder een licentieovereenkomst te sluiten, leiden tot contractbreuk.