Wat zijn faciliteiten op basis van de Ouderenzorgwet? Verschillen met andere welzijnsinstellingen en de voorwaarden voor toelating uitgelegd

In het hedendaagse tijdperk, waarin de vergrijzing toeneemt en het aantal kinderen afneemt, groeit de vraag naar zorg- en welzijnsdiensten voor ouderen gestaag. Te midden van de toenemende vraag naar zorg- en welzijnsdiensten bestaan er vele soorten welzijnsinstellingen voor ouderen, elk met hun eigen kenmerken en verschillen.

Het kennen van de specifieke kenmerken van elke welzijnsinstelling voor ouderen is essentieel voor het beheren van een welzijnsorganisatie. Door de verschillen tussen de instellingen goed te begrijpen en de sleutelpunten voor het omgaan met problemen binnen de instellingen te kennen, kunt u een effectieve en soepele bedrijfsvoering van uw welzijnsorganisatie realiseren.

De inhoud van dit artikel omvat een introductie van de verschillende soorten instellingen op basis van de Japanse Ouderenzorgwet (Elderly Welfare Law) en een gedetailleerde uitleg van de kenmerken en verschillen van elke instelling. Daarnaast wordt er concreet ingegaan op aandachtspunten voor het soepel beheren van een ouderenzorginstelling en op de aanpak van problemen wanneer deze zich voordoen.

Wat is de Wet op de Ouderenzorg?

De Wet op de Ouderenzorg is een wet die in Showa 38 (1963) werd ingevoerd en regelt de welzijnsfaciliteiten voor ouderen en de ondernemingen voor ouderenwelzijn. In 1963, een periode van hoge economische groei, verhuisden veel mensen van het platteland naar de stedelijke centra, wat leidde tot een toename van kerngezinnen en maakte het moeilijker om binnen het gezin ondersteuning en zorg te bieden aan ouderen.

De Wet op de Ouderenzorg bepaalt voornamelijk de volgende vier zaken:

Van de bovenstaande vier categorieën zullen we later meer in detail ingaan op de welzijnsfaciliteiten voor ouderen en de betaalde verzorgingstehuizen voor ouderen.

Daarnaast is volgens artikel 20-8 van de Japanse Wet op de Ouderenzorg[ja], het voor gemeenten verplicht om een plan op te stellen voor het waarborgen van de levering van ondersteuningsprojecten voor thuiswonende ouderen en de diensten van welzijnsfaciliteiten voor ouderen, waardoor de creatie van een ouderenzorgplan verplicht is.

Zorginstellingen voor ouderen op basis van de Japanse Wet op de Ouderenzorg

De Japanse Wet op de Ouderenzorg bepaalt vier hoofdonderwerpen, waarvan de regelgeving voor zorginstellingen voor ouderen de volgende zeven categorieën omvat:

• Ouderendagverzorgingscentra
• Kortverblijfvoorzieningen voor ouderen
• Verzorgingstehuizen voor ouderen
• Speciale verzorgingstehuizen voor ouderen
• Voordelige verzorgingstehuizen voor ouderen
• Ouderenwelzijnscentra
• Ondersteuningscentra voor ouderenzorg

We zullen deze zeven soorten faciliteiten toelichten.

Ouderendagverzorgingscentrum

Een ouderendagverzorgingscentrum is een faciliteit die dagelijkse ondersteuning biedt aan ouderen van 65 jaar en ouder die fysieke of mentale beperkingen hebben. Deze ondersteuning omvat hulp bij baden, eten, toiletgebruik, en andere dagelijkse activiteiten, evenals zorg en advies over het leven. Daarnaast biedt het centrum recreatieve activiteiten en functionele trainingen aan.

Kortdurende verblijfsfaciliteiten voor ouderen

Kortdurende verblijfsfaciliteiten voor ouderen zijn instellingen waar senioren van 65 jaar en ouder, die zorg nodig hebben, tijdelijk kunnen verblijven wanneer thuiszorg niet mogelijk is door bijvoorbeeld ziekte van de zorgverlener of familieleden, of door gebeurtenissen zoals bruiloften of begrafenissen. Deze worden doorgaans aangeduid als ‘short stay’ en bieden gedurende de periode waarin thuiszorg niet haalbaar is ondersteuning en zorg voor het dagelijks leven.

Verzorgingstehuizen voor Ouderen

Verzorgingstehuizen voor ouderen zijn faciliteiten die ouderen van 65 jaar en ouder opvangen en verzorgen, wanneer zelfstandig wonen door economische redenen of omgevingsfactoren niet langer mogelijk is. In 2006 (Heisei 18) werd het Japanse zorgverzekeringsstelsel herzien en werden deze instellingen toegevoegd aan de specifieke faciliteitenlijst, waarbij de redenen voor opname niet langer ‘lichamelijke en geestelijke’ beperkingen omvatten.

Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen

Speciale verzorgingstehuizen voor ouderen zijn faciliteiten die dagelijkse zorg bieden, zoals hulp bij baden, toiletgebruik en maaltijden, aan ouderen van 65 jaar en ouder die aanzienlijke fysieke of mentale beperkingen hebben en voortdurend zorg nodig hebben, maar voor wie thuiszorg moeilijk is.

Om in aanmerking te komen voor verblijf, moeten ouderen erkend zijn als zorgbehoevend niveau 1 of hoger volgens de zorgverzekeringswet. Echter, in onvermijdelijke omstandigheden is het mogelijk om uitzonderlijk toegelaten te worden, zelfs als men erkend is als zorgbehoevend niveau 1 of 2.

In de afgelopen jaren zijn er, als gevolg van herzieningen van het systeem en wetswijzigingen, kleinschalige, gemeenschapsgerichte faciliteiten met minder dan 29 bedden ontstaan, en is het openbaar maken van informatie over zorgdiensten verplicht gesteld.

Lichtkost Ouderentehuis

Een lichtkost ouderentehuis is een faciliteit waar ouderen die fysieke beperkingen hebben en onzeker zijn over het zelfstandig leven, en die moeilijk zorg of ondersteuning van familie kunnen ontvangen, tegen relatief lage kosten kunnen verblijven.

Er zijn drie soorten gedefinieerd: Type A waar maaltijden worden verstrekt, Type B waar bewoners zelf koken, en Type C dat overeenkomt met een verzorgingshuis. In het jaar Heisei 20 (2008) werd de consolidatie naar verzorgingshuizen voorgesteld, en voor Type A en B werd overgangsbehoud toegestaan, maar alleen voor faciliteiten die al voor die tijd in bedrijf waren.

Ouderenzorgcentra

Ouderenzorgcentra zijn faciliteiten die gratis of tegen een lage vergoeding een breed scala aan adviesdiensten bieden voor het algehele leven van ouderen. Daarnaast bieden ze diensten gericht op het bevorderen van de gezondheid en het verhogen van de culturele kennis van ouderen. Voorbeelden van activiteiten zijn onder meer cursussen in stijldansen en haiku-dichten.

Ouderenzorgcentra worden onderverdeeld in speciale type A-centra, die door gemeenten worden beheerd en ondersteuning bieden voor algemene levensadviezen en gezondheidsbevordering, type A-centra die door sociale welzijnsorganisaties worden beheerd en diverse adviezen, begeleiding en educatieve cursussen aanbieden, en type B-centra die aanvullende diensten bieden ter ondersteuning van de type A-centra.

Ondersteuningscentrum voor Ouderenverzorging

Een Ondersteuningscentrum voor Ouderenverzorging is geen instelling waar ouderen direct worden opgenomen. Het is een faciliteit die essentiële informatie verstrekt en ondersteuning biedt aan thuiswonende ouderen die zorg nodig hebben en hun families. Het centrum staat ook klaar om te adviseren over thuiszorg en levensvragen. Het coördineert en assisteert op een geïntegreerde manier tussen de ouderen die zorg ontvangen, hun families en de aanbieders van ouderenwelzijnsdiensten.

Om coördinatie en hulp snel te kunnen bieden, inclusief tijdens de nacht en in noodsituaties, is het centrum 24 uur per dag beschikbaar. Daarom zijn deze centra vaak gevestigd bij speciale verzorgingstehuizen voor ouderen of ziekenhuizen.

Wat is een betaald bejaardentehuis?

In de Japanse Wet op de Ouderenwelzijn (Rōjin Fukushi Hō) worden verschillende ouderenwelzijnsfaciliteiten gedefinieerd, maar betaalde bejaardentehuizen vallen niet onder deze definitie. Echter, artikel 29 van de Japanse Wet op de Ouderenwelzijn specificeert het volgende over betaalde bejaardentehuizen:

Een faciliteit die ouderen huisvest en diensten verleent zoals hulp bij baden, toiletgebruik of maaltijden, het verstrekken van maaltijden of andere dagelijkse levensbehoeften zoals bepaald door het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn.

Bron: Artikel 29 van de Japanse Wet op de Ouderenwelzijn[ja]

Betaalde bejaardentehuizen vallen weliswaar niet onder de ouderenwelzijnsfaciliteiten, maar worden wel gereguleerd door de Japanse Wet op de Ouderenwelzijn en zijn dus onderworpen aan de regelgeving van deze wet. Een kenmerk van deze faciliteiten is dat de voorwaarden voor bewoning, zoals de mate van zorgbehoevendheid en leeftijd van de bewoners, per instelling verschillen.

Wat zijn de faciliteiten op basis van de Japanse Long-Term Care Insurance Law?

Er zijn drie soorten openbare woonzorgfaciliteiten waar men gebruik kan maken van diensten onder de Japanse Long-Term Care Insurance Law:

• Speciale verpleeghuizen voor ouderen (Tokuyou)
• Gezondheidszorgfaciliteiten voor ouderen met langdurige zorgbehoeften (Rouken)
• Medische zorginstellingen voor langdurige zorg

Voorheen waren er ook medische zorgfaciliteiten voor langdurige zorg die zowel onder de medische verzekering als de langdurige zorgverzekering vielen, maar deze zijn per eind maart 2024 (Heisei 36) volledig afgeschaft.

Het verschil tussen Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen en Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen

Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen en Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen verschillen niet in de doelgroep of de aangeboden diensten. Echter, de wetgeving die ze reguleert is verschillend. Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen worden gereguleerd door de Japanse Wet op de Ouderenzorg, terwijl Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen worden gereguleerd door de Japanse Wet op de Langdurige Zorgverzekering.

Daarom verschillen de toelatingsvoorwaarden en de inhoud van de diensten tussen Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen (Speciale Verzorging) en Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen (Welzijnszorg).

Hieronder volgt een tabel met de verschillen tussen Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen en Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen.

Wat betreft de rol en het doel van de instellingen, bieden Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen zorg en ondersteuning tijdens het verblijf, terwijl Welzijnsinstellingen voor Verzorgingsbehoevende Ouderen gericht zijn op revalidatie met als doel terugkeer naar het eigen huis. Dit resulteert in een significant verschil in de verblijfsduur van de bewoners, of deze nu levenslang is of niet.

De maandelijkse kosten zijn voor beide typen instellingen vergelijkbaar, maar wat betreft de toegankelijkheid, kenmerken Speciale Verzorgingstehuizen voor Ouderen zich door lange wachtlijsten. In sommige gevallen kan dit leiden tot een wachttijd van enkele jaren.

Meldingsplicht voor Ouderenzorginstellingen en Commerciële Verzorgingstehuizen

Wanneer u een ouderenzorginstelling of een commercieel verzorgingstehuis wilt starten, wijzigen, beëindigen of tijdelijk stopzetten, moet u volgens artikel 14 van de Japanse Ouderenzorgwet[ja] (老人福祉法) de voorgeschreven zaken melden bij de gouverneur van de prefectuur, zoals bepaald door een ministeriële verordening van het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn.

Ook in het geval van commerciële verzorgingstehuizen die niet als ouderenzorginstellingen worden beschouwd, is het noodzakelijk om een melding te doen bij de gouverneur van de prefectuur wanneer u met de activiteiten wilt beginnen, zoals vastgelegd in artikel 29 van de Japanse Ouderenzorgwet[ja] (老人福祉法).

Procedure voor het indienen van een melding

De procedure voor het indienen van een melding bij de start of oprichting van een bedrijf is als volgt:

1. Bepaal de bedrijfsactiviteiten en stem af met de betrokken instanties
2. Dien een openingsplan in en leg het doel en de inhoud van het bedrijf uit
3. Voer een beoordeling en vooroverleg uit met de commissie voor goedkeuring van sociale welzijnsorganisaties van de lokale overheid
4. Voer procedures uit voor het aanvragen van leningen en financiering
5. Dien een aanvraag in voor de vergunning om de faciliteit te openen

Begin met het bespreken van de start van het bedrijf met de verantwoordelijke afdeling van de lokale overheid. Dit omvat het concreet plannen van het openingsschema en het voorbereiden van de locatie voor de faciliteit. Het is ook belangrijk om afstemming met de betrokken instanties te regelen voor toekomstige voortgang en overleg.

Na overleg met de verantwoordelijke afdeling van de lokale overheid over de start van het bedrijf, en zodra het plan vaststaat, dien je de voorgeschreven aanvraagformulieren en het openingsplan in bij de lokale overheid. Omdat er een deadline is voor het indienen, zorg ervoor dat je op tijd indient. Houd er ook rekening mee dat wijzigingen in het openingsplan na indiening in principe niet worden geaccepteerd, dus overweeg het zorgvuldig en stel het op.

Na het indienen van het openingsplan zal de beoordelingscommissie van de lokale overheid de inhoud en de geldigheid van het plan beoordelen. Zelfs als het plan de beoordeling doorstaat, kan het worden afgewezen als het niet overeenkomt met de ontwikkelingsplannen van de lokale overheid. Bovendien, als je slaagt voor de beoordeling, moet je beginnen met de ontwikkeling voor het einde van het volgende fiscale jaar na ontvangst van de kennisgeving.

Wanneer je daadwerkelijk begint met de bouw of inrichting van de faciliteit, zijn leningen en financieringsaanvragen noodzakelijk. Als je een lening aanvraagt bij de Onafhankelijke Administratieve Instelling voor Welzijn en Medische Zorg, kun je financiering krijgen. Echter, een advies van de burgemeester van de lokale overheid is vereist, dus vergeet niet om dit advies te verkrijgen. Als je vergeet het advies te verkrijgen en daardoor vertraging oploopt bij het ontvangen van de lening, kan dit leiden tot vertraging van het hele plan, dus wees voorzichtig.

Als je kunt bevestigen dat de interne faciliteiten en personeelsbezetting van de faciliteit of het kantoor voldoen aan de voorschriften, dien je een aanvraag in voor de openingstoestemming. Daarna kun je in principe op de eerste dag van elke maand met de bedrijfsactiviteiten beginnen.

Sancties voor het niet indienen of het indienen van valse meldingen

Bij het starten van een onderneming kunnen er sancties worden opgelegd indien er geen melding wordt gedaan of indien er een valse melding wordt ingediend. Volgens Artikel 40 van de Japanse Wet op de Ouderenzorg[ja] kan dit leiden tot een boete van maximaal 300.000 yen. Dit geldt zowel voor ouderenzorginstellingen als voor betaalde bejaardentehuizen; de sancties verschillen niet.

Drie sleutelpunten voor het soepel beheren van een ouderenzorginstelling

Het is cruciaal om na de start van uw onderneming deze adequaat te beheren. Hieronder vindt u drie belangrijke punten voor het soepel beheren van een ouderenzorginstelling.

Uitleg en instemming bij het contracteren van de faciliteit

Bij het aangaan van een contract met potentiële bewoners is het van groot belang om voldoende uitleg te geven en instemming te verkrijgen. Dit voorkomt latere problemen en beschuldigingen van nalatigheid in de informatieverstrekking. Zorg ervoor dat u vooraf duidelijkheid verschaft en instemming verkrijgt.

Voorbeelden van mogelijke problemen zijn geschillen over de terugbetaling bij vertrek of annulering, of kwesties met betrekking tot de omgang met en de verantwoordelijkheid voor andere bewoners tijdens het verblijf.

Een handboek voor ongevallenpreventie en -respons opstellen

Bij het beheren van een ouderenzorginstelling kan het risico op ongevallen niet worden uitgesloten. Mogelijke ongevallen omvatten vallen, verslikken, badkamerongevallen, infectieziekten en materiële schade.

Naast ongevallen met bewoners kunnen er ook incidenten plaatsvinden tussen personeel en bewoners. Het is daarom essentieel om een handboek te ontwikkelen dat preventieve maatregelen bevat en dit grondig onder de aandacht van het personeel te brengen.

Hoe voorzichtig men ook is, ongevallen kunnen nog steeds gebeuren. Daarom is het belangrijk om een handboek voor onmiddellijke respons op te stellen met specifieke instructies voor het geval een ongeval plaatsvindt.

Door vooraf een handboek voor ongevallenrespons op te stellen en dit grondig te communiceren, kan al het personeel kalm en adequaat handelen wanneer een ongeval zich voordoet. Bovendien, als er een incident plaatsvindt dat tot een ernstig ongeval kan leiden, is het delen van deze ‘bijna-ongevallen’ als voorbeelden en het bijwerken van het handboek essentieel om toekomstige soortgelijke ongevallen te voorkomen.

Raadpleeg een advocaat die gespecialiseerd is in ouderenzorgwetgeving

Bij het beheren van een ouderenzorginstelling kunnen ongevallen en problemen niet worden uitgesloten. Dit kan gaan om contractuele geschillen met bewoners, onderlinge problemen tussen bewoners of onvoorziene ongevallen.

We hebben uitgelegd dat het verkrijgen van instemming door voorafgaande uitleg en het opstellen van een handboek noodzakelijk zijn om problemen en ongevallen te voorkomen en om adequaat te kunnen reageren. Echter, het kan zijn dat u niet zeker weet welke informatie u in contracten moet opnemen of hoe u een handboek moet opstellen.

In onzekere tijden is het raadzaam om een advocaat te raadplegen die gespecialiseerd is in ouderenzorg en welzijn. Door te overleggen met een advocaat die bekend is met de wetgeving in de ouderenzorg, kunt u professioneel advies en begeleiding ontvangen. Bovendien helpt regelmatig overleg bij het veilig en soepel blijven beheren van uw faciliteit.

Samenvatting: Begrijp de faciliteiten onder de Japanse Ouderenzorgwet en zorg voor een passende bedrijfsvoering

In het tijdperk van een afnemende geboortecijfers en een vergrijzende bevolking, is de vraag naar welzijns- en zorginstellingen voor ouderen een dienst die nooit zal verdwijnen.

Echter, er zijn veel verschillende soorten faciliteiten die deze diensten aanbieden, en er zijn talrijke aandachtspunten en tips bij het starten en beheren van een dergelijke onderneming. Bovendien kunnen conflicten met bewoners en ernstige ongevallen leiden tot juridische risico’s en zelfs tot een bedrijfsstillegging, waardoor preventie van problemen en ongevallen en een snelle eerste reactie van cruciaal belang zijn voor het beheer van de faciliteit.

Daarom is het van het grootste belang om de Japanse Ouderenzorgwet en gerelateerde wetgeving goed te begrijpen en uw bedrijf veilig en correct te beheren. Als u onzekerheden heeft over het starten of beheren van uw onderneming, raden wij u aan om advies in te winnen bij een advocaat die gespecialiseerd is in de wetgeving rond de Ouderenzorgwet.

Maatregelen van ons kantoor

De zorgsector is een industrie die wordt gereguleerd door diverse wetten, zoals de Japanse Wet op de Langdurige Zorgverzekering, de Japanse Wet op de Ouderenzorg en de Japanse Vennootschapswet. Monolith Law Office treedt op als juridisch adviseur voor de Algemene Vereniging van Nationale Zorgverleners en voor zorgverleners in alle prefecturen van het land, en beschikt over uitgebreide kennis en ervaring met betrekking tot wetgeving in de zorgsector.

Expertisegebieden van Monolith Law Office: Juridische bedrijfsdiensten voor IT en startups[ja]