Beperkingen op de transfer van e-sporters en juridische uitdagingen

Consultatievoorbeelden en fundamentele juridische inzichten

Een veelvoorkomende vraag van Japanse e-sportteambeheerders betreft de contractuele beperkingen op transfers om te voorkomen dat spelers naar andere teams overstappen. Er wordt gevraagd om een juridische beoordeling van deze beperkingen.
Hoewel er een zekere mate van redelijkheid kan worden erkend vanuit het perspectief van de bescherming van de opleidingskosten van spelers, is het noodzakelijk om dit zorgvuldig te overwegen in verband met de grondwettelijke rechten en de Japanse mededingingswetgeving.

De Juridische Omgeving Rond Beperkingen op Transfers

Met de ontwikkeling van de sportbusiness is de juridische problematiek rond de transfers van spelers belangrijker geworden dan ooit tevoren.
In het bijzonder binnen de e-sportsector, waar de markt zich snel uitbreidt en globaliseert, is de manier waarop juridische reguleringen rond spelersoverdrachten worden vormgegeven, naar voren gekomen als een nieuwe uitdaging.

Een fundamenteel juridisch punt met betrekking tot transferbeperkingen is de afstemming met de door de grondwet gewaarborgde vrijheid van beroepskeuze.
Artikel 22, lid 1 van de Japanse Grondwet (1947) garandeert alle burgers de vrijheid van beroepskeuze, en dit recht strekt zich ook uit tot activiteiten als atleet.
Daarom kunnen overdreven strikte transferbeperkingen worden gezien als een schending van dit grondwettelijke recht, waardoor hun geldigheid mogelijk wordt ontkend.

Overwegingen in het Contractenrecht

Onderzoek vanuit het Perspectief van Concurrentieverbod

Het probleem van transferbeperkingen kan juridisch worden benaderd als een kwestie van concurrentieverbod.
In dit verband toont de jurisprudentie (Foseco Limited Japan-zaak, Nara District Court, uitspraak van 23 oktober Showa 45 (1970), Hanrei Jiho nr. 624, p. 78) een kader waarin de geldigheid van het concurrentieverbod wordt beoordeeld door de volgende elementen in samenhang te overwegen.

Ten eerste wordt de rechtmatigheid van het doel van de beperking onderzocht.
Het perspectief van bescherming van investeringen in de ontwikkeling van spelers door Japanse e-sportteams kan als enigszins rechtmatig worden beschouwd.
Echter, beperkingen die verder gaan dan dit doel en enkel zijn bedoeld om concurrentie te beperken, zullen als onrechtmatig worden beoordeeld.

Ten tweede wordt de positie en rol van de betrokken speler in overweging genomen.
De redelijkheid van beperkingen kan verschillen tussen topniveau spelers en spelers in de ontwikkelingsfase.

Ten derde wordt de redelijkheid van de omvang van het concurrentieverbod beoordeeld.
Er wordt onderzocht of de duur, geografische reikwijdte en aard van de concurrentie in verhouding tot het doel niet buitensporig breed zijn.

Ten vierde wordt de aanwezigheid en voldoende mate van compensatiemaatregelen voor de beperking overwogen.
De inhoud van concrete voordelen voor de speler, zoals passende beloning of ontwikkelingsmogelijkheden, is van belang.

Als deze elementen in overweging worden genomen en de redelijke grenzen worden overschreden, wordt geoordeeld dat het in strijd is met de openbare orde en goede zeden (artikel 90 van het Japanse Burgerlijk Wetboek) en dus ongeldig is.

Mogelijkheid tot Contractbeëindiging

Afhankelijk van de contractvorm kan de mogelijkheid tot contractbeëindiging door de speler verschillen.
Indien het als een arbeidsovereenkomst wordt beschouwd, kan op basis van artikel 627, lid 1 van het Japanse Burgerlijk Wetboek, een contract zonder bepaalde duur door de speler worden beëindigd na een opzegtermijn van twee weken.

Zelfs bij contracten met een bepaalde duur, indien de speler als “werknemer” onder de Japanse Arbeidsnormenwet valt, is een contract voor een periode van meer dan drie jaar verboden volgens artikel 14, lid 1 van dezelfde wet, en kan de speler na één jaar vanaf de eerste dag van de contractperiode op elk moment ontslag nemen volgens artikel 137 van dezelfde wet.

Zelfs als het contract niet als een arbeidsovereenkomst wordt beschouwd, kan contractbeëindiging mogelijk worden erkend in de volgende gevallen volgens de jurisprudentie.

In de uitspraak van de Tokyo District Court van 18 juli Heisei 13 (2001), Hanrei Jiho nr. 1788, p. 64, werd beëindiging erkend in geval van onvermijdelijke omstandigheden.
In de uitspraak van de Tokyo District Court van 13 juni Heisei 12 (2000), Hanrei Taimuzu nr. 1092, p. 199, werd beëindiging erkend door analoge toepassing van artikel 651, lid 1 van het Japanse Burgerlijk Wetboek als een overeenkomst van opdracht of een soortgelijk naamloos contract.
Bovendien werd in de uitspraak van het Tokyo High Court van 25 januari Heisei 29 (2017), Hanrei Jiho nr. 2355, p. 13, beëindiging erkend wanneer de vertrouwensrelatie tussen de partijen was vernietigd.

Gedetailleerde Analyse vanuit het Perspectief van de Mededingingswet

Trends in Wereldwijde Regelgeving

Een kenmerk van e-sport is dat de activiteiten wereldwijd worden uitgevoerd.
Daarom is de relatie met de mededingingswetgeving van verschillende landen een belangrijke overweging.

In Europa is de Bosman-uitspraak (Union Royale Belge des Sociétés de Football Association v. Jean-Marc Bosman (Zaak C-415/93) (1995)) een belangrijke precedent.
Deze uitspraak maakte duidelijk dat de vrijheid van spelers om binnen de EU over te stappen, wordt beschermd vanuit het perspectief van de vrijheid van werknemersverkeer onder de EU-wetgeving.

Bovendien is de beslissing van de Europese Commissie tegen de Internationale Schaatsunie in december 2017 opmerkelijk, omdat deze de toepasbaarheid van de mededingingswet op beperkingen van sporters door sportorganisaties verduidelijkte.
Deze beslissing biedt ook belangrijke inzichten voor beperkingen op de activiteiten van spelers in de e-sportsector.

In de Verenigde Staten zijn er, te beginnen met de Mackey v. National Football League-uitspraak (543 F.2d 606 (8th Cir.1976)), verschillende antitrustrechtelijke oordelen over beperkingen op de transfers van professionele sporters.
Deze jurisprudentie biedt belangrijke richtlijnen over de mate waarin transferbeperkingen onder de mededingingswet zijn toegestaan.

Evaluatie van de Mededingingswet in Japan

Ook in Japan is in het rapport van de Japanse Fair Trade Commission “Onderzoeksrapport over Personeel en Mededingingsbeleid”, gepubliceerd op 15 februari 2018, aangegeven dat beperkingen op de transfers van sporters een probleem kunnen vormen onder de Japanse Antimonopoliewet.

In hetzelfde rapport worden de volgende punten genoemd als elementen voor het beoordelen van de redelijkheid van transferbeperkingen.

Ten eerste wordt vereist dat de inhoud en duur van de beperking niet buitensporig zijn in het licht van het doel.
Met name beperkingen die feitelijk toekomstige transfers of carrièreswitches onmogelijk maken, worden als zeer nadelig beoordeeld.

Ten tweede wordt rekening gehouden met de aanwezigheid en het niveau van compensatiemaatregelen voor de sporters.
Of er voldoende compensatie wordt geboden in verhouding tot de beperking, is een belangrijk beoordelingscriterium.

Ten derde wordt ook het procedurele aspect beoordeeld, namelijk of er voldoende overleg met de sporters heeft plaatsgevonden bij het opleggen van de beperking.

Ten vierde wordt overwogen of er sprake is van discriminerende behandeling in vergelijking met andere sporters.

Richtlijnen voor Praktische Aanpak

Op basis van de bovenstaande juridische analyse, moeten e-sportteams bij het opstellen van contracten met spelers waarin beperkingen op transfers worden opgenomen, aandacht besteden aan de volgende punten.

Allereerst is het belangrijk om het doel van de transferbeperking duidelijk te maken en deze te beperken tot het strikt noodzakelijke om dat doel te bereiken.
Concreet betekent dit dat de duur van de beperking en de geografische reikwijdte redelijk moeten zijn, zodat de carrièreontwikkeling van de speler niet buitensporig wordt belemmerd.

Vervolgens is het noodzakelijk om passende compensatiemaatregelen te treffen voor de transferbeperking.
Dit omvat niet alleen financiële compensatie, maar ook het bieden van kansen die bijdragen aan de verbetering van de vaardigheden van de speler en de ontwikkeling van hun carrière.

Bovendien is het bij het opstellen van contractuele bepalingen over transferbeperkingen belangrijk om voldoende overleg met de speler te voeren en wederzijds begrip over de inhoud te bereiken.
Het eenzijdig opleggen van beperkingen kan een factor zijn die het risico op latere geschillen vergroot.

Daarnaast is het ook belangrijk om regelmatig de inhoud van het contract te herzien en de vertrouwensrelatie met de speler te behouden en te versterken.
Met name in reactie op de snelle ontwikkeling van de e-sportindustrie is een flexibele houding vereist om de contractinhoud aan te passen aan veranderende omstandigheden.

Samenvatting

Bij de beperkingen op de transfers van e-sporters is het noodzakelijk om deze vanuit verschillende juridische perspectieven te onderzoeken, zoals de bescherming van grondwettelijke rechten, het contractenrecht en het mededingingsrecht.
Gezien de wereldwijde aard van e-sports, is het vooral belangrijk om aandacht te besteden aan de internationale ontwikkelingen op het gebied van juridische regulering.

Bij het instellen van transferbeperkingen is het essentieel om een juiste balans te vinden tussen de bescherming van de legitieme belangen van het team en de rechten van de spelers.
Overmatige beperkingen kunnen niet alleen juridische risico’s met zich meebrengen, maar ook leiden tot een daling van de motivatie van de spelers en een vermindering van de concurrentiekracht van het team.

Met de verwachte groei van de e-sportindustrie zullen de juridische kwesties rond transferbeperkingen naar verwachting aan belang winnen.
Elk team moet streven naar een aanpak die zowel een adequate beheersing van juridische risico’s als het opbouwen van goede relaties met de spelers combineert.