Hoe Google zoekresultaten te verwijderen via de rechtbank als je ze absoluut wilt verwijderen

Als er een pagina is met lasterlijke inhoud, is het basisprincipe om een advocaat of dergelijke in te schakelen om de verwijdering van die pagina zelf te eisen. Echter, er zijn gevallen waarin het moeilijk is om de ‘verwijdering van de pagina zelf’ te realiseren, bijvoorbeeld als de beheerder van die pagina onbekend is. In dergelijke gevallen, zelfs als het niet mogelijk is om de pagina zelf te verwijderen, zou je kunnen overwegen of het mogelijk is om te voorkomen dat die pagina in de Google-zoekresultaten verschijnt. Met andere woorden, ‘verwijdering uit Google-zoekresultaten’. Is het mogelijk om deze verwijdering te eisen via een gerechtelijke procedure?

Verwijdering van pagina’s en verwijdering uit zoekmachines

Als er berichten worden geplaatst die overeenkomen met reputatieschade, bijvoorbeeld op forums zoals 5chan, is het verwijderen van dat bericht de basis van reputatieschadebeheer. Als het artikel zelf niet bestaat, zal er niemand zijn die het ziet. Dergelijke artikelverwijderingen kunnen worden aangevraagd via buitengerechtelijke onderhandelingen of, als deze mislukken, via een snelle procedure genaamd ‘voorlopige voorziening’ via de rechtbank.

Echter, als u probeert een artikel te verwijderen via de rechtbank, wordt bijvoorbeeld het probleem van internationale rechtsbevoegdheid een probleem. Heel eenvoudig gezegd, het is niet mogelijk om verwijdering te vragen bij een Japanse rechtbank voor servers en dergelijke die in het buitenland worden beheerd zonder rekening te houden met Japanners.

Gezien deze omstandigheden, als het niet mogelijk is om het artikel zelf te verwijderen, zelfs als het onvermijdelijk is dat het artikel op het internet bestaat, zou u willen dat er niemand is die het ziet. Op het huidige internet worden dergelijke artikelen meestal bekeken via zoekmachines, en als het betreffende artikel verdwijnt uit de zoekmachine, zal er bijna niemand zijn die het leest.

In dergelijke gevallen wordt er dus gevraagd aan zoekmachinebedrijven zoals Google en Yahoo! om “dat artikel niet weer te geven in de zoekresultaten”.

Rechtszaken die de verwijdering van zoekresultaten ontkennen

Met betrekking tot dit probleem bestaan er rechtszaken die stellen dat “het in principe niet mogelijk is om de verwijdering van zoekresultaten van zoekmachines zoals Google te eisen”.

Incident met betrekking tot de zoekmachine Yahoo!

Bijvoorbeeld, er is een uitspraak over een incident met betrekking tot de zoekmachine van Yahoo!, niet Google, zoals hieronder.

“Zelfs als een webpagina met illegale uitdrukkingen wordt weergegeven als zoekresultaat van een zoekservice, is de exploitant van de zoekservice zelf niet degene die de illegale uitdrukkingen maakt, noch beheert hij de betreffende webpagina. Vanwege de aard van de zoekservice, is de exploitant in principe niet in de positie om te oordelen over de inhoud of de illegaliteit van de webpagina’s die als zoekresultaten worden weergegeven. Gezien de rol van zoekservices in de moderne samenleving, zou het verwijderen van een specifieke webpagina met illegale uitdrukkingen uit de zoekresultaten van een zoekservice in feite de mogelijkheid om berichten naar de samenleving te sturen of contact te maken aanzienlijk beperken, zelfs voor uitdrukkingen op de betreffende webpagina die niet illegaal zijn.” Vanwege deze achtergrond kan iemand wiens persoonlijkheidsrechten en dergelijke worden geschonden door illegale uitdrukkingen op een webpagina, zonder een verwijderingsverzoek aan de uitdrukker van de betreffende uitdrukkingen te doen, uitzonderlijk, als een wettelijk verzoek, de exploitant van de zoekservice vragen om de betreffende webpagina te verwijderen uit de zoekresultaten van de zoekservice, alleen in gevallen waarin de illegaliteit van de webpagina zelf duidelijk is en het geheel of ten minste het grootste deel van de webpagina illegaal is, ondanks het feit dat de exploitant van de zoekservice zich bewust is van de illegaliteit door een aanvraag of iets dergelijks te ontvangen, maar deze negeert.”

Tokyo District Court, 18 februari 2010 (Heisei 22)

Deze uitspraak houdt rekening met de omstandigheden dat “de exploitanten van Google en dergelijke zelf geen illegale uitdrukkingen maken” en “ze beheren niet de pagina’s die illegale uitdrukkingen maken”, evenals het oordeel dat “zoekmachines in principe niet in de positie zijn om te oordelen over de wettigheid van webpagina’s die zoekresultaten zijn” vanwege de aard van het systeem, en de rol van zoekmachines en dergelijke achtergrondomstandigheden, en ziet de situaties waarin zoekresultaten kunnen worden verwijderd van zoekmachines zeer beperkt. Met andere woorden,

• De illegaliteit van de webpagina die het zoekresultaat is, is duidelijk
• Het illegale deel beslaat het geheel of ten minste het grootste deel van de webpagina

Alleen als aan beide van deze voorwaarden is voldaan, wordt dit geoordeeld. In dergelijke gevallen,

1. Eerst een aanvraag voor uitsluiting van zoekresultaten buiten de rechtbank indienen, en als de zoekmachine nog steeds geen verwijdering uitvoert
2. Vraag om verwijdering via de rechtbank na 1

Alleen door deze stappen te volgen, kan men in de rechtbank om de verwijdering van zoekresultaten vragen.

Dit kan worden gezegd dat het zowel in materiële als procedurele zin de gevallen waarin de verwijdering van zoekresultaten wordt toegestaan, zeer beperkt.

Incident dat aangeeft dat alleen de vermelding in de snippet het onderwerp van het oordeel is

“Het feit dat de gedaagde de gebruikers van deze zoekservice door de weergave van zoekresultaten laat zien, is beperkt tot het feit dat er een website (gelinkte site) bestaat die de zoekwoorden in de inhoud bevat en de locatie (URL) en een deel van de inhoud (een deel van de inhoud van de betreffende site dat de zoekwoorden bevat en wordt weergegeven als een snippet).”

Kyoto District Court, 7 augustus 2014 (Heisei 26)

Dit is misschien een beetje moeilijk te begrijpen, maar het is een probleem met het kader voor het beoordelen of zoekresultaten van zoekmachines zoals Google illegaal zijn of niet. Het is niet mogelijk om de verwijdering van zoekresultaten te eisen alleen omdat een illegale pagina in de zoekresultaten verschijnt, en het is niet mogelijk om de verwijdering van die zoekresultaten te eisen tenzij er illegale inhoud in de paginaoverzicht (snippet) in het zoekresultatenscherm staat.

Deze rechtszaken hebben de betrokkenheid van de exploitanten van zoekservices zoals Google bij de zoekresultaten beperkt erkend, op basis van het feit dat “de exploitant van de zoekservice zelf geen illegale uitdrukkingen maakt, noch de betreffende webpagina beheert”, en hebben de “rol van zoekservices in de moderne samenleving” benadrukt, en hebben de drempel voor het erkennen van verwijdering hoog gesteld.

Rechtszaken die het verwijderen van zoekresultaten toestaan

Echter, er zijn ook gevallen waarin het volgende is aangegeven en het verwijderen van zoekresultaten is toegestaan.

De schuldenaar betoogt dat de aanbieder van de zoekdienst in principe niet verplicht is om zoekresultaten te verwijderen, gezien het publieke belang van de internetzoekdienst door de betreffende site en het feit dat de aanbieder van de zoekdienst geen uitspraken doet over de nauwkeurigheid of rechtmatigheid van de inhoud van de zoekresultaten. Inderdaad, het is een bekend feit dat het gebruik van internetzoekdiensten vandaag de dag een zeer belangrijke rol speelt bij het efficiënt gebruik van het internet. Echter, in de betreffende geposte artikelen is het duidelijk dat de items vermeld in de hoofdtekst van paragraaf 1 de persoonlijkheidsrechten van de schuldeiser schenden, alleen al vanuit de titel en de snippet. Zelfs als de schuldenaar verplicht wordt om de geposte artikelen te verwijderen op basis van de individuele titels en snippets van de geposte artikelen, kan dit niet als een onredelijk nadeel voor de schuldenaar worden beschouwd (in feite, volgens de bewijsstukken [Ko 7, Otsu 5 tot 7], wordt erkend dat de schuldenaar een systeem heeft om artikelen te verwijderen die de schuldenaar als illegaal beschouwt uit de zoekresultaten van de betreffende site). Bovendien, het is moeilijk te zeggen dat het een legitiem belang is van degenen die de betreffende site gebruiken om websites te kunnen zoeken die duidelijk de persoonlijkheidsrechten van anderen schaden. Daarom kan het bovenstaande argument van de schuldenaar niet worden aanvaard.

Daarnaast betoogt de schuldenaar dat het in principe niet nodig is om de schuldenaar te verplichten om zoekresultaten te verwijderen, omdat het voldoende is om de beheerder van de website waarnaar de zoekresultaten van de betreffende site linken te vragen om verwijdering als een remedie voor rechten. Echter, in de lijst van geposte artikelen in dit geval, wordt erkend dat de items vermeld in de hoofdtekst van paragraaf 1 de persoonlijkheidsrechten van de schuldeiser schenden, alleen al vanuit de individuele titels en snippets van de geposte artikelen. Daarom is het vanzelfsprekend dat de schuldenaar, die de betreffende site beheert, een verwijderingsplicht heeft, en het bovenstaande argument van de schuldenaar kan niet worden aanvaard, voor zover het in strijd is met dit.

Tokyo District Decision, 9 oktober Heisei 26 (2014)

Of het mogelijk is om via de rechtbank te vragen om het verwijderen van zoekresultaten uit zoekmachines, was tot voor kort een onderwerp van verschillende meningen. Er waren verschillende beslissingen op districtsrechtbankniveau, maar het Hooggerechtshof had nog geen oordeel geveld over deze kwestie, en er werd gewacht op een uitspraak van het Hooggerechtshof.

Echter, als een advocaat die zich bezighoudt met reputatieschade, geloof ik dat het verwijderen van zoekresultaten, zoals deze rechtszaken aangeven, “natuurlijk” zou moeten worden toegestaan. De redenen zijn als volgt.

Ten eerste, in het geval van algemene pagina verwijdering, bijvoorbeeld, als een blogpost illegaal is en je vraagt om de verwijdering van dat artikel, niet alleen de auteur van de blogpost, maar ook het blogbeheerbedrijf en het serverbeheerbedrijf kunnen worden aangeklaagd in de rechtbank. Met andere woorden, als iemand die schade heeft geleden door laster of iets dergelijks door een blogpost niet weet wie de eigenlijke auteur van de blogpost is, kan hij of zij het blogbeheerbedrijf of het serverbeheerbedrijf vragen om het artikel te verwijderen.

De rechtbank legt dit uit door te zeggen dat blogbeheerders en serverbeheerbedrijven ook een “verwijderingsplicht uit hoofde van de wet” hebben.

Blogbeheerders en serverbeheerbedrijven hebben de blogpost niet zelf geschreven. Ze hebben alleen maar een illegaal artikel gemaakt door een derde partij op hun blogservice of server, die ze beheren. Toch, als er een illegaal artikel dat iemands reputatie schaadt op hun blogservice of server wordt gepubliceerd, en als de beheerder het artikel kan verwijderen omdat hij of zij de beheerder is, dan heeft de beheerder een “verwijderingsplicht uit hoofde van de wet” om het illegale artikel te verwijderen. Dit is de reden waarom je een blogbeheerbedrijf of serverbeheerbedrijf kunt vragen om een blogpost te verwijderen.

Verwijderingsplicht door zoekmachines

Ook in het geval van zoekmachines kan men stellen dat het aanbieden van zoekresultaten een vorm van expressie is door de zoekmachine-exploitant zelf. Het is waar dat zoekmachine-exploitanten zoals Google niet degenen zijn die de illegale artikelen hebben geschreven en dat ze “van nature, in principe, niet in de positie zijn om te oordelen over de inhoud of de illegaliteit van de webpagina’s die als zoekresultaten worden weergegeven”. Echter, ze hebben een systeem om artikelen te verwijderen die ze als illegaal hebben beoordeeld, en aangezien ze in staat zijn om artikelen die lasterlijk zijn te verwijderen, zou het logisch zijn om te denken dat er een “verwijderingsplicht” ontstaat.

Zoals later zal worden besproken, wordt gezegd dat het huidige Hooggerechtshof een beoordelingskader hanteert dat het verwijderen van zoekresultaten toestaat wanneer duidelijk is dat de noodzaak tot verwijdering groter is dan de noodzaak tot publicatie. Als we aannemen dat het verwijderen van zoekresultaten niet wordt toegestaan tenzij het “duidelijk” is, in tegenstelling tot het verwijderen van de pagina zelf, dan rijst de vraag waarom dit verschil ontstaat.

In het Hooggerechtshof besluit van 2017 (Heisei 29) werd een bepaalde conclusie getrokken

Verzoek om verwijdering van arrestatieartikelen uit zoekresultaten

Zoals gezegd, was er een tweeledige discussie over de vraag of het juridisch mogelijk is om verwijdering van zoekresultaten van zoekmachines te eisen. In 2017 (Heisei 29), heeft het Hooggerechtshof echter een bepaalde conclusie getrokken over deze kwestie. De conclusie van het Hooggerechtshof was dat, ten minste, als bepaalde voorwaarden worden vervuld, zoals dat de noodzaak van verwijdering duidelijk groter is dan de noodzaak van publicatie, het mogelijk is om verwijdering te eisen.

Deze zaak betreft een persoon die in november 2011 (Heisei 23) werd gearresteerd wegens overtreding van de zogenaamde voormalige Japanse Wet ter Bestrijding van Kinderpornografie (Wet betreffende de Bestraffing van Handelingen met betrekking tot Kinderprostitutie en Kinderpornografie, en de Bescherming van Kinderen), en die de volgende maand een boete kreeg opgelegd. Deze persoon heeft Google aangeklaagd en geëist dat de informatie over zijn arrestatie uit de zoekresultaten wordt verwijderd.

Verwijdering van zoekresultaten eenmaal toegestaan in voorlopige voorziening bij de districtsrechtbank

Verwijdering van zoekresultaten uit zoekmachines is mogelijk door middel van een snelle procedure genaamd ‘voorlopige voorziening’, niet door een ‘rechtszaak’. Deze zaak begon ook als een voorlopige voorziening bij de Saitama District Court. De advocaat van de bovengenoemde schuldeiser (een concept vergelijkbaar met ‘eiser’ in een rechtszaak) eiste de verwijdering van zoekresultaten, bewerend dat Google zelf de privacy schendt door arrestatieartikelen in de zoekresultaten weer te geven. In reactie hierop heeft de Saitama District Court een beslissing uitgevaardigd (met dezelfde betekenis als ‘vonnis’ in een rechtszaak) waarin wordt erkend dat het weergeven van arrestatieartikelen in Google-zoekresultaten een inbreuk op de privacy is en dat verwijdering is toegestaan.

De Hoge Raad heeft opnieuw een beslissing genomen en heeft de verwijdering van zoekresultaten niet toegestaan

Echter, tegen deze beslissing heeft Google een “behoud van bezwaar” ingediend. Het is een technisch moeilijk verhaal, maar het is een concept dat vergelijkbaar is met “beroep” in een rechtszaak. De verliezende partij in een voorlopige voorziening kan door middel van een “behoud van bezwaar” de rechtbank vragen om opnieuw een beslissing te nemen. En deze procedure voor het behoud van bezwaar (het opnieuw nemen van een beslissing) gaf aan dat er geen inbreuk op de privacy kon worden erkend, omdat de betreffende arrestatiezaak nog steeds niet haar publieke karakter had verloren. In deze beslissing van de Hoge Raad werd gesteld,

dat het (waar het betreffende arrestatieartikel is gepubliceerd) wordt erkend als een zogenaamd elektronisch bulletinboard op het internet, en het wordt aangenomen dat er veel feiten en meningen zijn geschreven die niets te maken hebben met de misdaad in kwestie. Daarom, in plaats van het vragen om het verwijderen van individuele berichten aan de beheerder van de oorspronkelijke site, zou het verwijderen van de webpagina van de link gerelateerd aan de zoekresultaten uit de zoekresultaten, of het nemen van maatregelen om het onzichtbaar te maken, gezien het feit dat het zeer moeilijk is om de URL van een site op het internet direct te ontdekken en dat de appellant een groot aandeel heeft in de zoekservice business, kunnen worden geëvalueerd als het in feite onmogelijk maken van publieke toegang tot deze, en het wordt erkend dat het resulteert in het schenden van de vrijheid van meningsuiting en het recht om te weten van een groot aantal mensen die niet kunnen worden genegeerd.

Dit betekent dat, in tegenstelling tot het geval waarin wordt gevraagd om het verwijderen van individuele berichten aan de beheerder van het bulletinboard, het verwijderen van zoekresultaten de toegang tot berichten die niets te maken hebben met het arrestatieartikel zelf moeilijk maakt, en vanuit het oogpunt van de zoekmachine is het “nadeel” groot en zou het niet gemakkelijk moeten worden erkend.

De Hoge Raad heeft de verwijdering van zoekresultaten goedgekeurd

Daarnaast werd er een soort ‘beroep’ procedure uitgevoerd door de advocaten, wat leidde tot een beslissing van de Hoge Raad. Dit is de situatie waarin het probleem zich bevindt. Uiteindelijk heeft de Hoge Raad een oordeel gegeven over de zaak die begon met een voorlopige maatregel. Dit oordeel van de Hoge Raad heeft het kader geschetst waarin, zoals hierboven vermeld, verwijdering wordt toegestaan als het duidelijk is dat de noodzaak van verwijdering groter is dan de noodzaak van openbaarmaking.

De advocaat van de appellant (er komen veel technische termen voor in deze procedure, maar dit betekent in feite ‘eiser’) heeft de volgende argumenten aangevoerd met betrekking tot de aankondiging in de bovengenoemde beslissing van de Hoge Raad:

1. In geval van inbreuk op het auteursrecht, is de volledige publicatie van de pagina duidelijk verboden onder de auteursrechtwet als er inbreuk op het auteursrecht wordt erkend in een deel van de pagina
2. Met betrekking tot inbreuken op persoonlijkheidsrechten zoals inbreuk op de privacy, heeft de Hoge Raad in de zogenaamde Noordelijke Journal-zaak aangegeven dat er een recht is om te vragen om stopzetting van de publicatie van het artikel
3. Deze juridische theorie is duidelijk ook van toepassing in gevallen van privacyrechten, enz.

De advocaat heeft deze argumenten naar voren gebracht.

Met betrekking tot deze discussie heeft de Hoge Raad het volgende oordeel gegeven:

Aan de andere kant, zoekmachinebedrijven verzamelen uitgebreid informatie die op websites op het internet is gepost, slaan kopieën van deze informatie op, organiseren de informatie door het maken van indexen op basis van deze kopieën, en leveren zoekresultaten op basis van deze indexen in reactie op bepaalde voorwaarden die door gebruikers worden aangegeven. Hoewel deze verzameling, organisatie en levering van informatie automatisch wordt uitgevoerd door programma’s, zijn deze programma’s zo ontworpen dat ze resultaten kunnen opleveren die in overeenstemming zijn met het beleid van de zoekmachinebedrijven met betrekking tot de levering van zoekresultaten, dus de levering van zoekresultaten heeft een aspect van expressie door de zoekmachinebedrijven zelf. Bovendien speelt de levering van zoekresultaten door zoekmachinebedrijven een grote rol als basis voor de circulatie van informatie op het internet in de moderne samenleving, omdat het het publiek ondersteunt bij het verzenden van informatie op het internet en het verkrijgen van de benodigde informatie uit de enorme hoeveelheid informatie op het internet. Daarom kan worden gezegd dat als de levering van bepaalde zoekresultaten door een zoekmachinebedrijf illegaal wordt geacht en de verwijdering ervan noodzakelijk wordt, dit niet alleen een beperking is op de expressie die consistent is met het bovengenoemde beleid, maar ook een beperking op de rol die wordt gespeeld door de levering van zoekresultaten.

Gezien de aard en dergelijke van de levering van zoekresultaten door zoekmachinebedrijven, of het handelen van een zoekmachinebedrijf om de URL-informatie van een website waarop een artikel met feiten die betrekking hebben op de privacy van een persoon is gepost, als onderdeel van de zoekresultaten te leveren in reactie op een zoekopdracht op basis van voorwaarden met betrekking tot die persoon, illegaal is of niet, moet worden beoordeeld door het vergelijken en afwegen van verschillende omstandigheden met betrekking tot de reden voor het leveren van de URL-informatie als zoekresultaten en het wettelijke belang van het niet openbaar maken van de feiten, zoals de aard en inhoud van de feiten, de reikwijdte waarin de feiten die betrekking hebben op de privacy van de persoon worden overgebracht door het leveren van de URL-informatie, de mate van specifieke schade die de persoon lijdt, de sociale status en invloed van de persoon, het doel en de betekenis van de artikelen, de sociale situatie op het moment van de publicatie van de artikelen en de veranderingen daarna, en de noodzaak om de feiten in de artikelen te vermelden. Als gevolg hiervan, als het duidelijk is dat het wettelijke belang van het niet openbaar maken van de feiten superieur is, is het redelijk om te interpreteren dat het mogelijk is om van de zoekmachinebedrijven te eisen dat zij de URL-informatie uit de zoekresultaten verwijderen.

Beslissing van 31 januari 2017 (Heisei 29)

Deze beslissing hanteert in feite het beoordelingskader dat verwijdering uit de zoekresultaten wordt toegestaan als het ‘duidelijk’ is dat de reden voor uitsluiting van de zoekresultaten groter is dan de reden om als zoekresultaat te worden weergegeven. Echter,

• Waarom moet het ‘duidelijk’ zijn?
• Wordt verwijdering niet toegestaan als het niet duidelijk is dat het ‘enigszins groter is’, dat wil zeggen, als het niet duidelijk is dat het groter is?

Dit zijn nog steeds onderwerpen van discussie, en het is mogelijk dat de praktijk zal veranderen afhankelijk van toekomstige jurisprudentie.