Uitleg over de Japanse 'Provider Liability Limitation Law' en verzoeken om verzendbeperkende maatregelen

Als u online wordt belasterd of als uw privacy wordt geschonden, moet u het artikel onmiddellijk verwijderen. Als u het negeert, kan het zich verder verspreiden en aanzienlijke schade veroorzaken.

Er zijn drie methoden om de verwijdering van een artikel te eisen.

In dit artikel leggen we de ‘Japanse Provider Liability Limitation Act’ uit en de ‘Verzoek om verzendbeperkende maatregelen’, een van de methoden om een gepost artikel te verwijderen. We zullen uitleggen wanneer een provider aansprakelijk is voor schadevergoeding, met behulp van specifieke rechtszaken als voorbeeld.

Wat zijn de drie soorten verzoeken tot verwijdering van artikelen?

Om een artikel te laten verwijderen, zijn er doorgaans drie methoden:

• Verzoek tot verwijdering aan de sitebeheerder of serverbeheerder
• Verzoek tot verwijdering via de rechtbank
• Verzoek tot preventie van verzending aan de sitebeheerder of serverbeheerder

De eerste methode, het verzoek tot verwijdering, wordt gedaan via een ‘verwijderingsverzoekformulier’ dat is geïnstalleerd op verschillende forums en sociale netwerken. Bijvoorbeeld, in het geval van Instagram, leggen we dit in detail uit in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/reputation/instagram-comment-delete[ja]

Voor de tweede methode, het verzoek tot verwijdering via de rechtbank, wordt een procedure genaamd voorlopige voorziening gebruikt. Ook dit wordt in detail uitgelegd in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/reputation/slander-delete-law[ja]

En ten slotte, voor de derde methode, het verzoek tot preventie van verzending, wordt een verzoek tot verwijdering van het artikel gedaan volgens de procedure bepaald door de ‘Wet betreffende de beperking van de aansprakelijkheid voor schadevergoeding van specifieke elektronische communicatiedienstverleners en de openbaarmaking van verzenderinformatie’, ook bekend als de ‘Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers’.

Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers (Japanse Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers)

Preventieve maatregelen voor verzending verwijzen naar het verwijderen van artikelen die laster of inbreuk op de privacy op het internet bevatten door providers. De Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers erkent het recht van de aanvrager om preventieve maatregelen voor verzending en openbaarmaking van de informatie van de afzender te vragen, en erkent tegelijkertijd de verantwoordelijkheid van de provider die de verspreiding van dergelijke informatie niet heeft gestopt, terwijl het de reikwijdte van deze verantwoordelijkheid beperkt.

Deze wet verduidelijkt de reikwijdte van de aansprakelijkheid van de provider

In het verleden waren er geen duidelijke wettelijke bepalingen over het verwijderen van artikelen of het openbaar maken van informatie van de afzender in geval van inbreuk op rechten op het internet, en de locatie van de aansprakelijkheid voor schadevergoeding was ook onduidelijk, waardoor providers in de problemen kwamen.

Omdat er geen duidelijke wettelijke bepalingen waren, bestond het risico dat als een provider weigerde om een artikel te verwijderen of informatie van de afzender openbaar te maken, hij zou kunnen worden aangeklaagd door de aanvrager, en als hij instemde met het verzoek, zou hij omgekeerd kunnen worden aangeklaagd door de afzender. Met de invoering van de Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers zijn uniforme normen vastgesteld voor het verwijderen van artikelen en het openbaar maken van informatie van de afzender.

Door deze normen te verduidelijken, bevordert de Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers een snelle en passende reactie door providers, terwijl de belangen van aanvragers, afzenders en providers worden gerespecteerd, met als doel het bevorderen van een soepel en gezond gebruik van het internet.

Preventieve maatregelen voor verzending en aansprakelijkheid voor schadevergoeding

Vrijstelling van aansprakelijkheid voor schadevergoeding door providers

Onder de Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers, als er een verzoek om preventieve maatregelen voor verzending is en het duidelijk is dat de betreffende informatie de rechten van anderen schendt, moet de provider, om te voorkomen dat hij aansprakelijk wordt gesteld voor schadevergoeding in relatie tot de aanvrager, vrijwillig preventieve maatregelen voor verzending nemen wanneer er “voldoende reden is om te erkennen dat hij kon weten dat de rechten van anderen werden geschonden” (Artikel 3, lid 1, sub 2 van de wet).

Wat betreft de aansprakelijkheid voor schadevergoeding aan de afzender, wordt deze in principe niet vrijgesteld, maar wordt de verplichting tot schadevergoeding alleen vrijgesteld als aan de volgende voorwaarden is voldaan:

• Er was voldoende reden om te geloven dat de rechten van anderen werden geschonden (Artikel 3, lid 2, sub 1 van de wet)
• De afzender is op de hoogte gebracht van een verzoek tot verwijdering van illegale informatie van de persoon die beweert dat zijn rechten zijn geschonden, en er is geen tegenspraak binnen 7 dagen (hetzelfde lid, sub 2)

Let op, “geen tegenspraak” in sub 2 van hetzelfde lid betekent dat er geen instemming is met de verwijdering.

Wat zijn providers?

In de Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers verwijst “providers” naar sitebeheerders en serverbeheerders, ook wel “specifieke telecommunicatiedienstverleners” genoemd. Het wordt gedefinieerd in Artikel 2 van de wet als “personen die webhosting uitvoeren of beheerders van elektronische bulletinboards, enz., die de communicatie van anderen bemiddelen met behulp van telecommunicatieapparatuur die wordt gebruikt voor specifieke telecommunicatie”.

Om een verzoek om preventieve maatregelen voor verzending in te dienen, stuurt u een verzoek om preventieve maatregelen voor verzending naar de provider. Alleen de persoon wiens rechten zijn geschonden en de advocaat, vanwege de juridische aard van de zaak, kunnen een verzoek om preventieve maatregelen voor verzending indienen. Volgens Artikel 72 van de Japanse Advocatenwet kan niemand anders dan een advocaat juridische zaken behandelen als een beroep, dus wees voorzichtig, want als een bedrijf dat maatregelen tegen laster neemt, een verzoek om preventieve maatregelen voor verzending indient, kan dit worden beschouwd als onbevoegde praktijk van de wet.

Verzendbeperkende maatregelen en providers

Wanneer een provider een volledige set aanvraagformulieren voor verzendbeperkende maatregelen ontvangt, zal deze een beoordeling uitvoeren van de aangevraagde “rechten schendende informatie”. Informatie die op het internet is geplaatst, wordt tot op zekere hoogte beschermd door de vrijheid van meningsuiting, dus niet alles wordt verwijderd volgens de wensen van het slachtoffer. Het is aan de provider om te beoordelen of verwijdering passend is op basis van de Japanse ‘Provider Liability Limitation Law’ en om een selectie te maken.

Daarom, als bijvoorbeeld een verzoek tot verzendbeperkende maatregelen wordt ingediend op grond van “inhoud die de privacyrechten schendt”, zal de provider overwegen of het betreffende artikel daadwerkelijk de privacyrechten van de aanvrager schendt. Als het kan worden beoordeeld als een inbreuk op de privacyrechten, kan de provider aansprakelijk worden gesteld voor schadevergoeding als hij geen verzendbeperkende maatregelen neemt (artikel 3, lid 1 van de wet), en zelfs als hij dergelijke maatregelen neemt, zal hij niet aansprakelijk zijn voor schadevergoeding van de zender als hij voldoet aan artikel 3, lid 2, sub 1 van de wet.

Intentieverificatie (raadpleging) door de provider

Als een provider een verzoek ontvangt, zal deze in principe de zender vragen “Is het goed als we dit artikel verwijderen?” via een intentieverificatie (raadpleging). Deze intentieverificatie wordt uitgevoerd door middel van post of andere middelen naar de zender, en de deadline voor de intentieverificatie is 7 dagen (2 dagen in het geval van wraakporno). Als er geen reactie is van de zender binnen de deadline, zal de provider het artikel verwijderen zonder aansprakelijk te zijn voor schadevergoeding aan de zender.

Als de zender niet kan worden geïdentificeerd, wordt deze intentieverificatieprocedure niet uitgevoerd. Bovendien kan de zender bezwaar maken tegen het verwijderen van het artikel, dat wil zeggen, het niet eens zijn met de verwijdering. Echter, zoals bepaald in de ‘Provider Liability Limitation Law’, als er “voldoende reden om te geloven dat rechten worden geschonden”, zal de provider worden vrijgesteld van aansprakelijkheid voor schadevergoeding, zelfs als hij besluit dat verwijdering passend is en het artikel verwijdert.

Aan de andere kant, als er niet genoeg informatie is om te beoordelen dat de inhoud de privacyrechten schendt, zal het niet voldoen aan “voldoende reden om te geloven dat rechten worden geschonden”, en zal de provider ofwel afwachten, rekening houdend met het risico van een rechtszaak door de zender, ofwel verzendbeperkende maatregelen nemen, rekening houdend met het risico van een rechtszaak door de aanvrager.

Beslissing over het verwijderen van artikelen

Volgens de ‘Provider Liability Limitation Law’ wordt uiteindelijk door de rechtbank bepaald of de aansprakelijkheid van de provider voor schadevergoeding wordt beperkt. Of een bepaalde informatie lasterlijk is of een inbreuk op de privacy vormt, en of de provider daardoor enige verantwoordelijkheid draagt voor actie of nalatigheid, varieert afhankelijk van de inhoud van de informatie, de kenmerken van de plaats waar de informatie is geplaatst, de reactie van de zender, de aanvrager, enz., of de provider, en de criteria voor het beoordelen van laster en inbreuk op de privacy kunnen ook veranderen met veranderingen in de maatschappelijke omgeving.

Daarom betekent het niet dat het artikel altijd zal worden verwijderd als je een aanvraagformulier indient. Het is aan de provider om te beoordelen of er sprake is van inbreuk op rechten, en de ‘Provider Liability Limitation Law’ legt geen verplichting op om te reageren op verzoeken om verzendbeperkende maatregelen.

Met andere woorden, de uiteindelijke beslissing om een artikel al dan niet te verwijderen wordt overgelaten aan de provider, en er zijn vaak gevallen waarin het verzoek om verwijdering niet wordt ingewilligd.

Artikelverwijdering door verzendbeperkende maatregelen

Het is niet gegarandeerd dat een artikel altijd wordt verwijderd als u een verzoek indient, maar als de inbreuk op rechten duidelijk is en u uw documenten correct heeft opgesteld, is de kans groot dat de provider het artikel snel zal verwijderen. Aan de andere kant, als het moeilijk is om te bepalen of er sprake is van inbreuk op rechten, is de kans dat het artikel wordt verwijderd helaas lager.

Wanneer het verwijderen van een artikel is toegestaan

In een ander artikel op deze site, in het volgende geval,

https://monolith.law/reputation/unauthorized-photo-reproduction-on-the-internet-author-moral-rights[ja]

De gedaagde, een professionele fotograaf, heeft zonder toestemming een foto gedownload van een website waarop twee pinguïns marcheren, de naam van de eiser die op de foto stond verwijderd, eerst de pinguïn aan de rechterkant van het scherm uitgesneden, vervolgens de pinguïn aan de linkerkant van het scherm uitgesneden, en deze afbeeldingen geüpload als profielfoto’s 1 en 2 voor zijn online karaoke service account.

Deze tweede afbeelding werd geüpload nadat Smule, het bedrijf dat de online karaoke service beheert, op verzoek van de eiser maatregelen had genomen om de verzending te voorkomen, waardoor de eerste afbeelding niet meer bruikbaar was. De eiser beweerde dat de gedaagde de eerste inbreuk had gepleegd op basis van de gedachte dat het niet uitmaakte of er sprake was van inbreuk op rechten, en dat er sprake was van voorwaardelijke opzet, en dat er sprake was van definitieve opzet bij het plegen van de tweede inbreuk, en dat dit kwaadaardig was, en vroeg om schadevergoeding. De reden voor de tweede inbreuk is onbekend.

In dit geval werd de gedaagde bevolen om in totaal 712.226 yen te betalen, bestaande uit de vergoeding voor het gebruik van de afbeelding op basis van inbreuk op het auteursrecht (162.000 yen) + kosten voor aangetekende post (2.226 yen) + kosten voor het aanvragen van een voorlopige maatregel in deze zaak (270.000 yen) + kosten voor het uitvoeren van de bewaring (108.000 yen) + advocaatkosten (70.000 yen), plus een vergoeding voor emotionele schade op basis van inbreuk op de morele rechten van de auteur (100.000 yen). (Uitspraak van de rechtbank van Tokyo, 31 mei 2019 (Gregoriaanse kalender))

In dit geval was het misschien makkelijker voor de operator om te verwijderen omdat het een duidelijke inbreuk op de morele rechten van de auteur was.

https://monolith.law/reputation/unauthorized-photo-reproduction-on-the-internet-author-moral-rights[ja]

Als het verwijderen van een artikel niet is toegestaan

Er was een geval waarin de eiser Yahoo! Finance, beheerd en geëxploiteerd door Yahoo Corporation, vroeg om een artikel dat op hun site was geplaatst te verwijderen op basis van persoonlijkheidsrechten. De eiser beweerde dat het niet verwijderen van het artikel door Yahoo Corporation een onrechtmatige daad was en eiste een schadevergoeding op basis van artikel 709 van het Japanse Burgerlijk Wetboek.

De advocaat van de eiser, die de opdracht van de eiser had gekregen, stuurde een document naar de gedaagde met de volgende inhoud:

De eiser, een voormalig directeur van bedrijf A, heeft ernstige inbreuk op zijn persoonlijkheidsrechten en eer geleden omdat er onjuiste informatie over hem werd gepubliceerd, namelijk dat hij een Koreaan in Japan is.

22 juni 2017

Hij vroeg om maatregelen om de verzending van het betreffende artikel te voorkomen.

In reactie hierop stuurde Yahoo Corporation een document met de volgende inhoud:

We hebben uw opmerkingen over het bericht zorgvuldig overwogen, maar we hebben nog niet besloten dat het passend is om maatregelen zoals verwijdering te nemen.

15 september 2017

Daarom heeft de eiser op 9 november een rechtszaak aangespannen.

De eiser, die de Japanse nationaliteit heeft, erkende dat er onjuiste feiten over zijn naam en afkomst/nationaliteit in het artikel stonden. Hij betwistte de bewering van de gedaagde dat zijn sociale status niet was gedaald.

De rechtbank oordeelde:

Het probleem met dit artikel is niet of de sociale status van de eiser daalt door het artikel, maar dat er onjuiste feiten worden gepresenteerd over de naam en afkomst/nationaliteit van de eiser, waardoor het persoonlijk belang van de eiser om zijn naam en afkomst/nationaliteit correct te laten begrijpen door derden, wordt geschonden.

En:

Hoewel het kan worden erkend dat Yahoo Corporation het artikel niet heeft verwijderd omdat er geen precedent was waarin een artikel werd bevolen te worden verwijderd op basis van inbreuk op persoonlijkheidsrechten in een zaak als deze, had de gedaagde kunnen begrijpen dat hij een morele plicht had om het artikel te verwijderen zodra hij zich bewust werd van de onjuiste feiten over de naam en afkomst/nationaliteit van de eiser in het artikel. Echter, de gedaagde heeft het artikel niet verwijderd, dus het kan worden gezegd dat er nalatigheid was in het oordeel van de gedaagde. Daarom is de handeling van de gedaagde om het artikel niet te verwijderen een onrechtmatige daad onder artikel 709 van het Burgerlijk Wetboek.

Uitspraak van de Sendai District Court op 9 juli 2018

De rechtbank oordeelde dat het redelijk was om aan te nemen dat de eiser ongeveer een week na het verzenden van de bijlagen, op 1 juli 2017, had kunnen weten dat zijn persoonlijkheidsrechten waren geschonden. De rechtbank beval Yahoo Corporation om een schadevergoeding te betalen van 15.000 yen per maand, in totaal 154.838 yen, tot de datum van de mondelinge behandeling van de rechtszaak, 10 mei 2018.

Als een artikel dat verwijderd had moeten worden niet wordt verwijderd, moet de provider een schadevergoeding betalen aan de aanvrager.

Samenvatting

Een provider houdt niet altijd vast aan de stelling dat “artikelen onder geen enkele omstandigheid mogen worden verwijderd”. Als ze een verkeerde beslissing nemen, kunnen ze aansprakelijk worden gesteld. Echter, in gevallen waarin het moeilijk is om inbreuk op rechten zoals laster of inbreuk op privacy vast te stellen, met name in gevallen waarin wordt geoordeeld dat “er geen precedenten zijn waarin het verwijderen van een gepost artikel in een zaak als deze is bevolen”, zal de provider aarzelen om het artikel te verwijderen.

Het verzoek om preventieve maatregelen tegen verzending aan de provider leidt niet altijd tot het gewenste resultaat, maar het kan worden beschouwd als een van de krachtige middelen.

Als het artikel niet wordt verwijderd, zelfs nadat u een verzoek om preventieve maatregelen tegen verzending aan de provider heeft ingediend, zult u de rechtbank moeten vragen om het artikel te verwijderen met behulp van een voorlopige voorziening. Dergelijke beslissingen en procedures vereisen gespecialiseerde kennis. Het is raadzaam om een advocaat te raadplegen die over deze expertise beschikt.