Η έκταση της νομικής προστασίας στη δευτερογενή χρήση περιεχομένου παιχνιδιών

Πνευματικά Δικαιώματα Διαλόγων Εντός Παιχνιδιών

Ο Ιαπωνικός Νόμος περί Πνευματικών Δικαιωμάτων, Άρθρο 2, Παράγραφος 1, Σημείο 1, ορίζει το έργο ως «κάτι που εκφράζει δημιουργικά σκέψεις ή συναισθήματα και ανήκει στον τομέα της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης ή της μουσικής» (Νόμος του 1970).
Γενικά, οι σύντομοι διάλογοι ή οι τυπικές εκφράσεις εντός παιχνιδιών δεν πληρούν τις απαιτήσεις δημιουργικότητας και επομένως συχνά δεν προστατεύονται ως έργα.
Ωστόσο, όταν οι διάλογοι είναι γνωστοί και αναγνωρίζεται η δημιουργικότητά τους ή όταν έχουν καταχωρηθεί ως εμπορικά σήματα, όπως οι εκφράσεις «じぇじぇじぇ» ή «でもそんなの関係ねぇ», απαιτείται προσοχή κατά τη χρήση τους.

Προστασία Πνευματικών Δικαιωμάτων Χαρακτήρων Παιχνιδιών

Λαμβάνοντας υπόψη τον βασικό ορισμό των πνευματικών έργων, τα παιχνίδια έχουν τον χαρακτήρα σύνθετων πνευματικών έργων και η χρήση των συστατικών τους στοιχείων υπόκειται σε περιορισμούς βάσει του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων.
Συγκεκριμένα, η πράξη ανάρτησης εικόνων χαρακτήρων σε ιστοσελίδες μπορεί να παραβιάσει το δικαίωμα δημόσιας μετάδοσης (Άρθρο 23 του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων), ενώ η ανάρτηση σε φυλλάδια μπορεί να παραβιάσει το δικαίωμα αναπαραγωγής (Άρθρο 21 του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων).

Ωστόσο, όσον αφορά τη νομική προστασία των “χαρακτήρων”, το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση “Popeye Necktie” (Ανώτατο Δικαστήριο, 17 Ιουλίου 1997 (Χέισέι 9), Συλλογή Αποφάσεων Αστικών Υποθέσεων, Τόμος 51, Αρ. 6, Σελίδα 2714, Επιλογή Δικαστικών Αποφάσεων για Πνευματικά Δικαιώματα [5η Έκδοση], Σελίδα 56) έχει θέσει ορισμένους περιορισμούς στο εύρος της προστασίας.
Βάσει αυτής της δικαστικής απόφασης, η χρήση μόνο του ονόματος χαρακτήρων που εμφανίζονται σε παιχνίδια μπορεί να μην απαιτεί άδεια βάσει του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων.

Περιορισμοί στη Χρήση Εικόνων Χαρακτήρων

Πιο συγκεκριμένα, όταν χρησιμοποιείται η οπτική αναπαράσταση ενός χαρακτήρα, είτε πρόκειται για αναπαραγωγή αυτού που χρησιμοποιείται εντός του παιχνιδιού είτε για παρόμοια εικόνα που δημιουργήθηκε ανεξάρτητα, υπάρχει πιθανότητα παραβίασης του δικαιώματος αναπαραγωγής (Άρθρο 21 του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων).
Επιπλέον, όταν σχεδιάζεται ανεξάρτητα ένας χαρακτήρας, υπάρχει επίσης πιθανότητα παραβίασης του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας του δημιουργού (Άρθρο 20 του Ιαπωνικού Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων), επομένως συνιστάται η απόκτηση άδειας από τον κάτοχο των πνευματικών δικαιωμάτων.

Νομικοί Περιορισμοί στη Χρήση Περιεχομένου Παιχνιδιών σε Τουρνουά eSports

Αυτοί οι νομικοί περιορισμοί αποτελούν ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα κατά τη διοργάνωση τουρνουά eSports.
Ένα από τα σημαντικά νομικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι διοργανωτές είναι το πρόβλημα της χρήσης περιεχομένου, όπως οι χαρακτήρες παιχνιδιών και οι διάλογοι εντός του παιχνιδιού.
Κατά τη χρήση αυτών των στοιχείων σε ιστότοπους ή φυλλάδια του τουρνουά, απαιτείται προσεκτική εξέταση πολλαπλών δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Προστασία μέσω Δικαιωμάτων Εμπορικού Σήματος και του Ιαπωνικού Νόμου για την Πρόληψη του Αθέμιτου Ανταγωνισμού

Επιπλέον, όσον αφορά τη χρήση ονομάτων χαρακτήρων, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη και η νομική προστασία πέρα από τον Ιαπωνικό Νόμο περί Πνευματικών Δικαιωμάτων.
Σε περιπτώσεις όπου έχει καθοριστεί δικαίωμα εμπορικού σήματος για το συγκεκριμένο όνομα χαρακτήρα ή όταν έχει επιτευχθεί αναγνωρισιμότητα και φήμη μέσω εμπορικής ανάπτυξης μέσω πολυμέσων, υπάρχει πιθανότητα παραβίασης δικαιωμάτων εμπορικού σήματος ή παραβίασης του Ιαπωνικού Νόμου για την Πρόληψη του Αθέμιτου Ανταγωνισμού (Άρθρο 2, Παράγραφος 1, Σημεία 1 και 2).

Σημεία Προσοχής στην Πρακτική Εφαρμογή

Συνοψίζοντας τις παραπάνω νομικές απόψεις, η χρήση περιεχομένου παιχνιδιών στη διοργάνωση εκδηλώσεων επιτρέπει σχετικά ελεύθερα τη χρήση ονομάτων χαρακτήρων και διαλόγων. Ωστόσο, για τη χρήση οπτικών στοιχείων απαιτείται κατ’ αρχήν η άδεια από τους δικαιούχους.
Σε κάθε περίπτωση, είναι επιθυμητό να λαμβάνεται υπόψη η πιθανότητα προστασίας μέσω δικαιωμάτων εμπορικών σημάτων και, εφόσον είναι απαραίτητο, να γίνεται επιβεβαίωση με τους δικαιούχους.