Πρακτική Εξήγηση του Debt-Equity Swap (DES) στο Εταιρικό Δίκαιο της Ιαπωνίας

Το Debt-Equity Swap (DES), είναι μια ισχυρή μέθοδος που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να βελτιώσουν την οικονομική τους δομή και να προχωρήσουν σε επαναστρατηγική διαχείριση. Αυτή η συναλλαγή αναφέρεται στην ανταλλαγή των χρεών (Debt) μιας εταιρείας με το μετοχικό της κεφάλαιο (Equity), δηλαδή τις μετοχές της. Συγκεκριμένα, οι πιστωτές που κατέχουν χρηματικές απαιτήσεις από την εταιρεία, επενδύουν αυτές τις απαιτήσεις στην εταιρεία και λαμβάνουν ως αντάλλαγμα μετοχές της. Αυτή η τεχνική μπορεί να βελτιώσει δραματικά τον ισολογισμό μιας εταιρείας που παλεύει με υπερβολικά χρέη. Για παράδειγμα, με τη μείωση των χρεών και την αύξηση του ίδιου κεφαλαίου, μπορεί να εξαλειφθεί η κατάσταση υπερχρέωσης και να ανακτηθεί η πιστωτική ικανότητα από τις τράπεζες και τους εμπορικούς συνεργάτες. Επιπλέον, στο πλαίσιο των εξαγορών και της διαδοχής επιχειρήσεων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τακτοποίηση των χρεών της εταιρείας που αναλαμβάνεται και για τη μείωση του βάρους που πέφτει στους διαδόχους. Ωστόσο, πίσω από αυτά τα ισχυρά αποτελέσματα κρύβονται περίπλοκοι κανονισμοί που ορίζονται από τον Ιαπωνικό Εταιρικό Νόμο και τον Φορολογικό Νόμο της Ιαπωνίας. Από νομικής πλευράς, το DES θεωρείται μια ειδική μορφή αύξησης κεφαλαίου μέσω “εισφοράς σε είδος”, και έτσι απαιτούνται αυστηρές διαδικασίες για την εφαρμογή του. Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε λεπτομερώς τη νομική φύση του DES, τα διοικητικά πλεονεκτήματα και τους κινδύνους, τις συγκεκριμένες νομικές διαδικασίες, καθώς και τα σημεία που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στην πράξη, με βάση την Ιαπωνική νομοθεσία.

Επισκόπηση και Νομική Φύση του Debt Equity Swap (DES) στο Ιαπωνικό Δίκαιο

Το πιο σημαντικό σημείο για την κατανόηση του DES είναι ότι κατατάσσεται ως μία μορφή «εισφοράς σε είδος» σύμφωνα με τον Ιαπωνικό Νόμο των Εταιρειών. Ενώ συνήθως οι αποδέκτες μετοχών καταβάλλουν χρήματα στην εταιρεία, το άρθρο 199, παράγραφος 1, εδάφιο 3 του Ιαπωνικού Νόμου των Εταιρειών επιτρέπει την εισφορά περιουσιακών στοιχείων διαφορετικών από χρήματα για τον σκοπό της εισφοράς. Αυτή η εισφορά με περιουσιακά στοιχεία διαφορετικά από χρήματα αποτελεί την «εισφορά σε είδος». Στις συναλλαγές DES, ο πιστωτής εισφέρει στην εταιρεία όχι μετρητά, αλλά την ίδια την «απαίτηση χρημάτων» που έχει έναντι της εταιρείας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της συναλλαγής, η εταιρεία αποκτά την εισφερόμενη απαίτηση χρημάτων. Με άλλα λόγια, η εταιρεία γίνεται πιστωτής του ίδιου του εαυτού της ως προς το χρέος που έχει. Όταν η απαίτηση και το χρέος ανήκουν στον ίδιο φορέα, τότε αυτά αντισταθμίζονται και καταργούνται. Αυτό το νομικό αποτέλεσμα βασίζεται στην αρχή της «σύμχυσης» που ορίζεται στο άρθρο 520 του Ιαπωνικού Αστικού Κώδικα. Κατά συνέπεια, η εταιρεία μπορεί να εκδώσει μετοχές και να αυξήσει το κεφάλαιό της, ενώ ταυτόχρονα εξαλείφει τις αντίστοιχες υποχρεώσεις.

Έτσι, το γεγονός ότι το DES νομικά διαμορφώνεται ως εισφορά σε είδος έχει μεγαλύτερη σημασία από μια απλή τεχνική κατηγοριοποίηση. Ο Ιαπωνικός Νόμος των Εταιρειών επιβάλλει αυστηρούς κανόνες για τις εισφορές σε είδος, προκειμένου να αποτρέψει την εισφορά αναξιόπιστων ή υπερτιμημένων περιουσιακών στοιχείων που θα μπορούσαν να βλάψουν την πραγματική αξία του κεφαλαίου της εταιρείας και να προκαλέσουν ζημία σε άλλους μετόχους ή πιστωτές της εταιρείας. Ως εκ τούτου, κατά την εκτέλεση του DES, είναι απαραίτητο να τηρούνται ακριβώς οι νομικές διαδικασίες που αφορούν την εισφορά σε είδος. Η κατανόηση αυτής της νομικής φύσης αποτελεί το σημείο εκκίνησης για την πλήρη κατανόηση όλων των διαδικασιών και των κινδύνων που σχετίζονται με το DES.

Τα Οφέλη και οι Πιθανοί Κίνδυνοι του DES στη Διοίκηση Επιχειρήσεων

Το DES αποτελεί μια στρατηγική επιλογή που συνοδεύεται από σημαντικές διοικητικές αποφάσεις τόσο για την εταιρεία-οφειλέτη όσο και για τους πιστωτές. Είναι απαραίτητο να αξιολογήσουμε προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τους κινδύνους.

Από την πλευρά της εταιρείας-οφειλέτη, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η ριζική βελτίωση της χρηματοοικονομικής δομής. Η μετατροπή των δανείων σε κεφάλαιο μειώνει τα χρέη στον ισολογισμό και αυξάνει τα καθαρά κεφάλαια. Αυτό οδηγεί σε βελτίωση του δείκτη ίδιων κεφαλαίων και επιτρέπει την αποφυγή καταστάσεων υπερχρέωσης. Εάν αποκατασταθεί η εξωτερική πιστωτική ικανότητα, μπορεί να αναμένεται νέα χρηματοδότηση από τραπεζικά ιδρύματα και βελτίωση των σχέσεων με τους εμπορικούς εταίρους. Επιπλέον, η εξάλειψη της ανάγκης για επιστροφή δανείων και πληρωμή τόκων βελτιώνει σημαντικά τη ροή των μετρητών, επιτρέποντας την επανεπένδυση των κεφαλαίων στην αναδιάρθρωση και την ανάπτυξη της επιχείρησης.

Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικοί κίνδυνοι για την εταιρεία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η αραίωση του δικαιώματος διοίκησης. Οι πιστωτές που μετατρέπονται σε μετόχους μπορούν να ασκήσουν δικαιώματα ψήφου και να επηρεάσουν άμεσα τη διοίκηση, μειώνοντας την επιρροή των υφιστάμενων μετόχων και περιορίζοντας την ελευθερία διοίκησης. Επιπλέον, αν και δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη πληρωμής τόκων, η επιχείρηση μπορεί να βρεθεί στη θέση να πρέπει να καταβάλει μερίσματα στους νέους μετόχους εάν η απόδοση βελτιωθεί. Επιπρόσθετα, αν το αυξημένο κεφάλαιο υπερβεί τα 100 εκατομμύρια γιεν, η εταιρεία μπορεί να χάσει τα φορολογικά προνόμια που προορίζονται για μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Από την πλευρά των πιστωτών, το DES μπορεί να αποτελέσει μια ρεαλιστική επιλογή για την είσπραξη οφειλών από επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης. Η παραίτηση από τα δικαιώματα των οφειλών σημαίνει την πλήρη απώλεια τους, αλλά μέσω του DES, η απόκτηση μετοχών μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα για μελλοντικά κέρδη. Εάν η αναδιάρθρωση της εταιρείας είναι επιτυχής, η αξία των μετοχών μπορεί να αυξηθεί, προσφέροντας τη δυνατότητα κερδών από την πώληση μετοχών ή μέσω μερισμάτων που υπερβαίνουν το αρχικό ποσό των οφειλών. Επιπλέον, ως μέτοχοι, οι πιστωτές μπορούν να συμμετέχουν στη διοίκηση και να επιβλέπουν τη διαδικασία αναδιάρθρωσης, εργαζόμενοι ενεργά για τη μεγιστοποίηση της αξίας της επένδυσής τους.

Ωστόσο, οι κίνδυνοι για τους πιστωτές είναι σημαντικοί. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η υποβάθμιση της νομικής θέσης των αξιώσεων τους. Τα δάνεια, που έχουν προτεραιότητα στην εξόφληση από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, μετατρέπονται σε μετοχές, που αποτελούν την πιο υποδεέστερη μορφή αξίωσης. Εάν η εταιρεία αποτύχει να αναδιαρθρωθεί και προχωρήσει σε εκκαθάριση, η αξία των μετοχών θα γίνει μηδενική και η επένδυση θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακτηθεί. Επιπρόσθετα, χάνεται και η συμβατική εισροή τόκων. Επιπλέον, εάν η εταιρεία δεν είναι δημόσια, οι αποκτηθείσες μετοχές δεν έχουν αγοραστικότητα και είναι πολύ δύσκολο να μετατραπούν σε μετρητά λόγω του προβλήματος ρευστότητας. Ουσιαστικά, το DES αναγκάζει τους πιστωτές να αλλάξουν την επενδυτική τους στάση από μια πιο συντηρητική, με χαμηλό κίνδυνο και χαμηλή απόδοση, σε μια πιο επιθετική, με υψηλό κίνδυνο και υψηλή απόδοση.

Διαδικασίες Εκτέλεσης του DES στο Εταιρικό Δίκαιο της Ιαπωνίας

Το DES, ως είδος εισφοράς σε είδος, απαιτεί την τήρηση των αυστηρών διαδικασιών που ορίζει το εταιρικό δίκαιο της Ιαπωνίας. Κεντρικό σημείο αυτών των διαδικασιών αποτελεί το σύστημα έρευνας από έναν επιθεωρητή που διορίζει το δικαστήριο.

Το Άρθρο 207, Παράγραφος 1 του εταιρικού δικαίου της Ιαπωνίας ορίζει ότι, σε περίπτωση εισφοράς σε είδος, η εταιρεία πρέπει να ζητήσει από το δικαστήριο τον διορισμό ενός επιθεωρητή για να ερευνήσει αν η αξία της περιουσίας που εισφέρεται είναι κατάλληλη. Αυτή η διαδικασία αποτελεί ένα σημαντικό μέσο για την πρόληψη υπερτίμησης της εισφοράς σε είδος και για τη διασφάλιση της ενίσχυσης του κεφαλαίου της εταιρείας, αλλά επειδή απαιτεί χρόνο και κόστος, αποτελεί μια σημαντική επιβάρυνση στην πρακτική εφαρμογή.

Ωστόσο, το εταιρικό δίκαιο της Ιαπωνίας προβλέπει σημαντικές εξαιρέσεις από αυτή την αρχή. Το Άρθρο 207, Παράγραφος 9 αναφέρει πολλές περιπτώσεις υπό συγκεκριμένες συνθήκες όπου η έρευνα του επιθεωρητή δεν είναι απαραίτητη, καθιστώντας την εκτέλεση του DES πρακτικά εφικτή, χάρη σε αυτές τις εξαιρέσεις. Η πιο σχετική με το DES είναι η διάταξη του ίδιου άρθρου, παράγραφος 5. Σύμφωνα με αυτή τη διάταξη, αν η περιουσία που εισφέρεται είναι «απαίτηση χρημάτων προς μια ανώνυμη εταιρεία» και πληρούνται τα παρακάτω δύο κριτήρια, τότε δεν απαιτείται η έρευνα του επιθεωρητή:

1. Η περίοδος αποπληρωμής της απαίτησης χρημάτων να έχει ήδη φτάσει.
2. Η καθορισμένη αξία εισφοράς για την απαίτηση χρημάτων να μην υπερβαίνει τη λογιστική αξία του σχετικού χρέους.

Αυτή η διάταξη έχει σκοπό να διευκολύνει την εφαρμογή του DES. Όταν μια εταιρεία εισφέρει το δικό της χρέος ως εισφορά σε είδος, η αξία του μπορεί να επιβεβαιωθεί αντικειμενικά μέσω των λογιστικών βιβλίων της εταιρείας, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο υπερτίμησης και την ανάγκη για έρευνα από τον επιθεωρητή. Στην πράξη, όταν η περίοδος αποπληρωμής της απαίτησης χρημάτων δεν έχει ακόμη φτάσει, συχνά χρησιμοποιείται η τεχνική όπου η εταιρεία-οφειλέτης δηλώνει την «παραίτηση από το δικαίωμα προθεσμίας», δημιουργώντας τεχνητά την περίοδο αποπληρωμής και εκπληρώνοντας έτσι το κριτήριο.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις διατάξεις, η γενική διαδικασία για την εκτέλεση του DES είναι η εξής: Αρχικά, η εταιρεία και ο πιστωτής συμφωνούν στην εκτέλεση του DES. Στη συνέχεια, το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας λαμβάνει απόφαση για τα θέματα που αφορούν την έκδοση νέων μετοχών και στη γενική συνέλευση των μετόχων εξασφαλίζεται η ειδική έγκριση (κατά κανόνα, απαιτείται η παρουσία μετόχων που διαθέτουν την πλειοψηφία των δικαιωμάτων ψήφου και η έγκριση από τουλάχιστον τα δύο τρίτα των ψήφων των παρόντων). Μετά την έγκριση, ο πιστωτής υποβάλλει αίτηση για την ανάληψη των μετοχών και η εταιρεία προβαίνει στην κατανομή των μετοχών. Τέλος, εντός δύο εβδομάδων από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος, υποβάλλεται αίτηση για την αλλαγή της εγγραφής στο νομικό μητρώο. Κατά την υποβολή, πρέπει να επισυναφθούν στην αίτηση εγγραφής τα πρακτικά της γενικής συνέλευσης των μετόχων, η λίστα των μετόχων, το πιστοποιητικό αίτησης μετοχών και αντίγραφα των λογιστικών βιβλίων της εταιρείας που αποδεικνύουν την ύπαρξη και την αξία της απαίτησης χρημάτων που εισφέρεται.

Σημαντικές Νομικές και Φορολογικές Προειδοποιήσεις στην Εφαρμογή του DES στην Ιαπωνία

Το DES αποτελεί μια αποτελεσματική μέθοδο βελτίωσης των οικονομικών, ωστόσο η εφαρμογή του συνοδεύεται από σημαντικούς νομικούς και φορολογικούς κινδύνους. Η παράβλεψη αυτών των κινδύνων μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες απώλειες ή ευθύνες.

Από νομικής πλευράς, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην “ευθύνη για αναπλήρωση της αξίας”. Αυτό αφορά την περίπτωση όπου η αξία της περιουσίας που εισφέρεται ως κεφάλαιο είναι σημαντικά χαμηλότερη από το ποσό της εισφοράς που έχει καθορίσει η εταιρεία, και οι συναφείς μέρη έχουν την υποχρέωση να πληρώσουν τη διαφορά στην εταιρεία. Το Άρθρο 212 και το Άρθρο 213 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου (Japanese Corporate Law) ορίζουν ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εισφέροντες περιουσίας (στην περίπτωση του DES, οι πιστωτές) και οι διευθυντές που εκτελούν σχετικές εργασίες, φέρουν από κοινού την ευθύνη για την αναπλήρωση της διαφοράς. Ακόμη και αν η έρευνα από τον ελεγκτή είναι απαλλαγμένη, εάν η αξιολόγηση της αξίας των εισφερόμενων απαιτήσεων κριθεί ακατάλληλη εκ των υστέρων, το ρίσκο της επιδίωξης αυτής της ευθύνης παραμένει. Επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να επιβεβαιωθεί ότι οι απαιτήσεις που εισφέρονται ως κεφάλαιο είναι νομικά έγκυρες και ότι έχουν πραγματική αξία αντίστοιχη με την αξία που αναγράφεται στα βιβλία.

Ωστόσο, στην πράξη, συχνά πιο σοβαρό πρόβλημα αποτελεί ο φορολογικός κίνδυνος, δηλαδή η φορολόγηση του “κέρδους από την εξάλειψη χρέους”. Από φορολογικής άποψης, όταν μια εταιρεία λαμβάνει απαλλαγή από ένα χρέος, το ποσό της απαλλαγής θεωρείται ως κέρδος της εταιρείας (εισόδημα) και υπόκειται σε φορολόγηση επί των εταιρικών κερδών. Στο πλαίσιο του DES, εάν η αξία των μετοχών που εκδίδονται είναι χαμηλότερη από την αξία του χρέους που εξαλείφεται, η διαφορά μπορεί να αναγνωριστεί ως “κέρδος από την εξάλειψη χρέους” και να φορολογηθεί. Για παράδειγμα, εάν εκδοθούν μετοχές αξίας 50 εκατομμυρίων γιεν για την εξάλειψη ενός δανείου 100 εκατομμυρίων γιεν, τότε η διαφορά των 50 εκατομμυρίων γιεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο φορολόγησης ως κέρδος από την εξάλειψη χρέους. Είναι απαραίτητο να αποφευχθεί η κατάσταση όπου, παρά την εφαρμογή του DES για τη βελτίωση των οικονομικών, η εταιρεία να χρειαστεί να διαθέσει σημαντικά ποσά για φόρους, επιδεινώνοντας έτσι τη ρευστότητά της.

Μαθαίνοντας από τα Προηγούμενα Δικαστικά Παραδείγματα του DES: Η Περίπτωση όπου Ερωτήθηκε η Υποχρέωση Εξήγησης του Ειδικού

Η σοβαρότητα του φορολογικού κινδύνου που συνοδεύει το DES γίνεται εμφανής μέσα από πραγματικά δικαστικά παραδείγματα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση όπου η παράβαση της υποχρέωσης εξήγησης από έναν ειδικό, έναν φοροτεχνικό, κρίθηκε αυστηρά από το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τόκιο στις 30 Μαΐου 2016 (Heisei 28).

Στην εν λόγω υπόθεση, μια φοροτεχνική εταιρεία πρότεινε σε μια επιχείρηση-πελάτη την εφαρμογή του DES ως μέτρο για την αντιμετώπιση των φόρων κληρονομιάς του ιδιοκτήτη. Ωστόσο, απέτυχε να εξηγήσει επαρκώς τον σημαντικό κίνδυνο που προέκυπτε από την εφαρμογή του DES, ο οποίος θα οδηγούσε στη δημιουργία μιας μεγάλης υποχρέωσης για την εταιρεία λόγω της εξάλειψης χρεών, με αποτέλεσμα την επιβολή φόρου εισοδήματος περίπου 300 εκατομμυρίων γιεν.

Το δικαστήριο αναγνώρισε πλήρως την ευθύνη της φοροτεχνικής εταιρείας και διέταξε την αποζημίωση για την πλήρη ζημία που υπέστη η εταιρεία. Στην απόφασή του, το δικαστήριο σημείωσε ότι ο φορολογικός κίνδυνος που συνδέεται με το DES θεωρείται κοινή γνώση για τους ειδικούς στον φορολογικό τομέα. Επιπλέον, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ειδικοί έχουν την υποχρέωση να εξηγούν συγκεκριμένα και επαρκώς τέτοιου είδους σημαντικούς κινδύνους, ώστε οι πελάτες να μπορούν να τους κατανοήσουν, και ότι η παράλειψη αυτή αποτελεί παράβαση της υποχρέωσης προσοχής που απαιτείται από έναν ειδικό.

Αυτό το δικαστικό παράδειγμα δείχνει ξεκάθαρα ότι το DES δεν περιορίζεται απλώς σε μια διαδικασία που αφορά το εταιρικό δίκαιο. Ακόμη και αν το DES εφαρμοστεί με νομικά τέλειες διαδικασίες, η παράβλεψη των φορολογικών επιπτώσεων μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για τη διοίκηση μιας εταιρείας. Στον σχεδιασμό και την εφαρμογή του DES, η ενσωμάτωση της γνώσης και από τα δύο πεδία του εταιρικού και του φορολογικού δικαίου είναι απαραίτητη, και οι ειδικοί φέρουν μια ιδιαίτερα υψηλή υποχρέωση προσοχής.

Μια Εναλλακτική Μέθοδος: Σύγκριση με το “Ψευδές DES” Κάτω από το Ιαπωνικό Δίκαιο

Για να αποφύγουμε τον φορολογικό κίνδυνο που συνεπάγεται το κέρδος από την εξάλειψη χρέους στο πλαίσιο του DES με πραγματική συνεισφορά, στην πράξη χρησιμοποιείται μια μέθοδος που αποκαλείται “Ψευδές DES”. Αυτή η μέθοδος έχει την ίδια οικονομική ουσία με το DES με πραγματική συνεισφορά, αλλά με την αλλαγή της νομικής μορφής επιδιώκει διαφορετικές φορολογικές συνέπειες.

Το “Ψευδές DES” αποτελείται από δύο διαδοχικές συναλλαγές:

1. Αρχικά, ο πιστωτής κάνει μια συνεισφορά “χρημάτων” στην εταιρεία, όπως σε μια κανονική αύξηση κεφαλαίου με τρίτους, και λαμβάνει μετοχές ως αντάλλαγμα.
2. Στη συνέχεια, η εταιρεία χρησιμοποιεί τα κεφάλαια που εισέπραξε για να “εξοφλήσει” το χρέος προς τον συγκεκριμένο πιστωτή.

Με αυτή τη μέθοδο, το χρέος εξαλείφεται όχι μέσω “σύγχυσης” λόγω πραγματικής συνεισφοράς, αλλά μέσω “εξόφλησης” με χρήματα. Η αύξηση κεφαλαίου με την κατάθεση χρημάτων και η εξόφληση του χρέους με χρήματα θεωρούνται ανεξάρτητες συναλλαγές, επομένως, καταρχήν δεν προκύπτει κέρδος από την εξάλειψη χρέους για την εταιρεία και αποφεύγεται ο φορολογικός κίνδυνος.

Ωστόσο, υπάρχουν κινδύνοι και στο “Ψευδές DES”. Εάν οι φορολογικές αρχές θεωρήσουν αυτή τη σειρά συναλλαγών ως ουσιαστικά ενιαία και κρίνουν ότι ο σκοπός τους είναι αποκλειστικά η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, μπορεί να τις απορρίψουν ως “πράξεις φοροδιαφυγής” και να επιβάλουν φορολογία όπως στο DES με πραγματική συνεισφορά.

Παρακάτω παρουσιάζουμε σε πίνακα τις κύριες διαφορές μεταξύ του DES με πραγματική συνεισφορά και του “Ψευδούς DES”.

Η επιλογή μεταξύ των δύο μεθόδων απαιτεί μια στρατηγική απόφαση υψηλού επιπέδου, που θα λάβει υπόψη τον φορολογικό κίνδυνο, την σαφήνεια των διαδικασιών και την πιθανότητα να κριθεί ως φοροδιαφυγή από τις αρχές.

Συνοπτικά

Ο μετατροπή χρέους σε μετοχικό κεφάλαιο (Debt-Equity Swap) αποτελεί μια ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο για την εξυγίανση της χρηματοοικονομικής δομής μιας εταιρείας και την επίτευξη της αναγέννησής της. Ωστόσο, η εφαρμογή της μοιάζει με το να χειρίζεται κανείς ένα σπαθί με αιχμηρή λεπίδα. Η ακριβής τήρηση των διαδικασιών για τις εισφορές σε είδος που ορίζει ο Ιαπωνικός Νόμος Εταιρειών (Japanese Companies Act) είναι κρίσιμη, όπως και η διαχείριση του σημαντικού φορολογικού κινδύνου που αντιπροσωπεύει το όφελος από την εξαφάνιση χρέους. Η επιλογή μεταξύ της πραγματικής μετατροπής χρέους σε μετοχικό κεφάλαιο (actual DES) και της προσομοιωμένης (synthetic DES) απαιτεί βαθιά κατανόηση και προσεκτικό σχεδιασμό τόσο στον νομικό όσο και στον φορολογικό τομέα.

Το νομικό μας γραφείο Monolith προσφέρει εκτεταμένη συμβουλευτική εμπειρία στην εκτέλεση μετατροπών χρέους σε μετοχικό κεφάλαιο σε ποικίλους εγχώριους και διεθνείς πελάτες. Η ομάδα μας περιλαμβάνει πολλούς μέλη που κατέχουν δικηγορικές άδειες από ξένες χώρες και μιλούν άπταιστα τα Αγγλικά, είναι δε ικανή να ανταποκριθεί σε διεθνή ζητήματα. Παρέχουμε ολοκληρωμένη υποστήριξη, από τη δημιουργία και την εκτέλεση συναλλαγών που συμμορφώνονται με τον Ιαπωνικό Νόμο Εταιρειών μέχρι την αναγνώριση και την πρόταση μέτρων μείωσης των σχετικών φορολογικών και νομικών κινδύνων. Για την ασφαλή και αποτελεσματική εφαρμογή τέτοιων περίπλοκων χρηματοοικονομικών στρατηγικών, επωφεληθείτε από την εξειδικευμένη γνώση μας.