Heeft een door de overheid gepubliceerd document auteursrechten? Uitleg over aandachtspunten bij gebruik

Een overheidsinstantie verwijst naar de kantoren van de nationale en lokale overheden, inclusief centrale ministeries, rechtbanken en het parlement. In dergelijke overheidsinstanties worden enorme hoeveelheden documenten geproduceerd en gepubliceerd. Het maken van deze documenten is een officiële taak, uitgevoerd door ambtenaren, en de financiering voor de productie komt uit belastinggeld. Maar hebben wij, als belastingbetalers, het recht om deze documenten vrij te gebruiken?

Hier zullen we de relatie tussen het gebruik van door overheidsinstanties gepubliceerde documenten en auteursrechten uitleggen.

Werken van overheidsinstanties

Het basisprincipe is dat er auteursrecht ontstaat op een werk, ongeacht wie de maker is.

Echter, een van de belangrijkste doelen van documenten die door overheidsinstanties worden gemaakt, is om de burgers breed te informeren over de huidige situatie en om de informatie die in de documenten is samengevat te gebruiken in het dagelijks leven van de burgers.

Bijvoorbeeld, de “Nationale Levensbasis Onderzoek” (Japanse Nationale Levensbasis Onderzoek) is een onderzoek uitgevoerd door het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn, dat om de drie jaar een grootschalig onderzoek uitvoert naar fundamentele zaken van het leven van de burgers, zoals gezondheid, medische zorg, welzijn, pensioenen, inkomen, enz. Het is onredelijk en ongepast om de resultaten van dergelijke onderzoeken exclusief te houden voor het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn.

In de Auteurswet wordt als “doel” gesteld,

“Deze wet beoogt de rechten van de auteur en de daarmee samenhangende rechten met betrekking tot werken, uitvoeringen, platen, uitzendingen en kabeluitzendingen vast te stellen, met inachtneming van het eerlijk gebruik van deze culturele producten, de bescherming van de rechten van auteurs en dergelijke te bevorderen, en zo bij te dragen aan de ontwikkeling van de cultuur.”

Artikel 1 van de Auteurswet (Doel)

Hoewel dit het geval is, bepaalt artikel 13 van de Auteurswet dat bepaalde documenten die door overheidsinstanties worden gemaakt, niet het doel van het auteursrecht kunnen zijn.

De volgende werken kunnen niet het doel zijn van de rechten volgens de bepalingen van dit hoofdstuk.

1 De grondwet en andere wetten

2 Aankondigingen, instructies, circulaires en dergelijke uitgegeven door organen van de staat of lokale openbare lichamen, onafhankelijke administratieve instellingen (afgekort) of lokale onafhankelijke administratieve instellingen (afgekort)

3 Beslissingen, besluiten, bevelen en arbitrage van rechtbanken, en beslissingen en besluiten van administratieve organen die worden uitgevoerd door procedures die gelijk zijn aan rechtszaken

4 Vertalingen en bewerkingen van de in de vorige drie punten genoemde zaken, gemaakt door organen van de staat of lokale openbare lichamen, onafhankelijke administratieve instellingen of lokale onafhankelijke administratieve instellingen

Artikel 13 van de Auteurswet (Werken die niet het doel van de rechten kunnen zijn)

Zoals hierboven vermeld.

In dit artikel hebben we de artikelen 1 en 13 van de Auteurswet geciteerd, en in verschillende artikelen op onze site hebben we veel vonnissen en onderzoeksmateriaal van ministeries geciteerd en gebruikt om de artikelen uit te leggen. Omdat ze niet het onderwerp van het auteursrecht zijn, zullen we niet worden beschuldigd van inbreuk op het auteursrecht of worden gevraagd om schadevergoeding.

Wanneer werken zonder toestemming kunnen worden gereproduceerd

Documenten die door overheidsinstanties zijn gepubliceerd, met uitzondering van die welke onder artikel 13 van de Japanse Auteurswet als “niet het onderwerp van rechten” worden beschouwd, worden beschermd door de Japanse Auteurswet. Echter, het kopiëren, wijzigen of publiceren van dergelijke werken kan, afhankelijk van de omstandigheden en doeleinden, zonder toestemming worden uitgevoerd zonder inbreuk te maken op het auteursrecht.

“Beperkingen op het auteursrecht” worden in detail geregeld in de artikelen 30 tot 47-8 van de Japanse Auteurswet.

De reden voor het vaststellen van “beperkingen op het auteursrecht” is dat als elke keer dat men probeert een werk te gebruiken, men toestemming moet krijgen van de auteursrechthouder en indien nodig een vergoeding moet betalen, dit het eerlijke en soepele gebruik van werken, die culturele producten zijn, kan belemmeren en in strijd kan zijn met het doel van het auteursrechtssysteem, dat is bedoeld om bij te dragen aan de ontwikkeling van de cultuur. Voorbeelden hiervan zijn:

• Reproductie voor privégebruik (Artikel 30)
• Reproductie in bibliotheken, etc. (Artikel 31)
• Publicatie in schoolboeken, etc. (Artikel 33)
• Reproductie voor examenvragen (Artikel 36)
• Niet-commerciële uitvoeringen (Artikel 38)
• Reproductie van redactionele artikelen over actuele kwesties (Artikel 39)
• Gebruik van openbare kunstwerken (Artikel 46)

Hoewel er dergelijke beperkingen zijn, wordt het gebruik van werken binnen een redelijk bereik ook erkend als “citaat” onder “Citaat van gepubliceerde werken (Artikel 32, lid 1)” van de Japanse Auteurswet.

Bovendien, zelfs als het geen legitiem citaat was, staat de Japanse Auteurswet in artikel 32, lid 2, het herdrukken van bepaalde overheidsdocumenten onder bepaalde regels toe, waardoor het soepele gebruik van documenten die door overheidsinstanties worden gemaakt, wordt bevorderd.

Publiciteitsmateriaal, onderzoeksstatistieken, rapporten en andere soortgelijke werken die zijn gemaakt door nationale of lokale overheidsorganisaties, onafhankelijke administratieve instellingen of lokale onafhankelijke administratieve instellingen met het doel deze algemeen bekend te maken en die onder de naam van de auteur worden gepubliceerd, kunnen worden gereproduceerd in kranten, tijdschriften en andere publicaties als materiaal voor uitleg. Echter, dit is niet het geval als er een aanduiding is dat dit verboden is.

Artikel 32, lid 2, van de Japanse Auteurswet

Werken die kunnen worden gereproduceerd omvatten witboeken uitgegeven door de overheid (zoals het Energie Witboek, het Kernenergie Witboek, het Rampenpreventie Witboek, enz.), diverse rapporten (zoals jaarverslagen, bewustzijnsonderzoeksrapporten, enz.). Omdat ze “gemaakt zijn met het doel ze algemeen bekend te maken”, vallen interne rapporten hier niet onder. Bovendien zijn documenten die zijn gemaakt en ingediend door experts in expertpanels de werken van die experts.

Omdat er staat dat ze kunnen worden gereproduceerd “als materiaal voor uitleg”, is het niet toegestaan om zelfs overheidsdocumenten volledig te reproduceren. Dit is niet toegestaan.

Daarnaast is het niet toegestaan om zonder toestemming van de auteursrechthouder te reproduceren als er een aanduiding is dat reproductie verboden is (verbod op reproductie). Natuurlijk, zelfs als er een verbod op reproductie is, is het mogelijk om te citeren als aan de wettelijke vereisten wordt voldaan.

Let op, bij het reproduceren moet volgens artikel 48 van de Japanse Auteurswet de bron van het werk “op een manier en in een mate die redelijk wordt geacht gezien de aard van de reproductie of het gebruik, duidelijk worden aangegeven”.

Informatie gepubliceerd op overheidswebsites

Mag de informatie die op overheidswebsites is gepubliceerd vrij worden gebruikt?

Van de items gepubliceerd op overheidswebsites, kunnen die welke voldoen aan Artikel 13 van de ‘Japanse Auteurswet’ (‘Werken die geen object van rechten zijn’) vrij worden gebruikt, maar hoe zit het met de rest?

Op de websites van elke overheidsinstantie staat ongeveer dezelfde beschrijving over de behandeling van auteursrechtelijk beschermd materiaal, en het lijkt erop dat ze allemaal een standaardformulier volgen. Bijvoorbeeld, in het gedeelte ‘Over auteursrechten’ van ‘Over deze website’ van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie, staat onder ‘Gebruik van de inhoud van deze website’:

De informatie (hierna “inhoud” genoemd) die op deze website wordt gepubliceerd, kan door iedereen vrij worden gebruikt, gekopieerd, openbaar gemaakt, vertaald, aangepast, enz., in overeenstemming met de volgende punten 1 tot 7. Commercieel gebruik is ook mogelijk. Bovendien zijn numerieke gegevens, eenvoudige tabellen, grafieken, enz. niet onderworpen aan auteursrechten, dus deze zijn niet onderworpen aan deze gebruiksregels en kunnen vrij worden gebruikt.

En punten 1 tot 7 zijn:

Punt 1 ‘Over bronvermelding’ betekent dat je de bron moet vermelden wanneer je de inhoud gebruikt.

Punt 2 ‘Inbreuk op de rechten van derden niet toestaan’ betekent dat er in de inhoud gevallen kunnen zijn waarin derden auteursrechten of andere rechten hebben.

Punt 3 ‘Over inhoud met gebruik beperkt door individuele wetten’ geeft als voorbeeld ‘Beperkingen op het gebruik van rapporten over het gebruik van politieke partij subsidiegelden op basis van de Wet op de Subsidie aan Politieke Partijen’.

Punt 4 ‘Over inhoud waarop deze gebruiksregels niet van toepassing zijn’ vermeldt ‘symbolen, logo’s, karakterontwerpen die organisaties of specifieke bedrijven vertegenwoordigen’ als voorbeelden van inhoud waarop deze gebruiksregels niet van toepassing zijn.

Punt 5 ‘Over toepasselijk recht en overeengekomen jurisdictie’ en punt 6 ‘Over vrijwaring’ zijn standaardinhoud.

Punt 7 ‘Overig’ vermeldt ‘Deze gebruiksregels beperken niet het gebruik dat is toegestaan onder de Auteurswet, zoals citaten’.

Hoewel de inhoud op de websites van alle overheidsinstanties vrijwel hetzelfde is en het vrij is om openbaar te verzenden, wat betekent dat het ook is toegestaan om op het web te posten, is het belangrijk op te merken dat niet alle items die op overheidswebsites zijn gepubliceerd, noodzakelijkerwijs auteursrechtelijk beschermd zijn door de overheid.

Samenvatting

Overheidsinstanties geven niet noodzakelijkerwijs hun auteursrechten op de documenten die ze hebben gemaakt. Daarom zijn er bepaalde regels voor het gebruik ervan. Het is belangrijk om rekening te houden met deze regels en gebruik te maken van verschillende witboeken, bevolkingsstatistieken, statistieken, diverse rapporten, Japanse wetten en vonnissen, enzovoort.

Informatie over de maatregelen van ons kantoor

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. In recente jaren heeft intellectueel eigendom rond auteursrechten steeds meer aandacht gekregen, en de noodzaak van juridische controles neemt steeds meer toe. Ons kantoor biedt oplossingen met betrekking tot intellectueel eigendom. De details worden beschreven in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/practices/corporate[ja]