Uitleg over de stroom van lasterprocessen en tegenvorderingen

In september 2020 heeft een universiteitsprofessor, die werd aangeklaagd voor laster door een lid van de Japanse Liberale Democratische Partij (LDP) in de Senaat over een bericht dat hij op Twitter had geplaatst, een tegenvordering ingediend bij de rechtbank van Tokio, waarbij hij 1,5 miljoen yen eiste als schadevergoeding, bewerend dat het een SLAPP-rechtszaak was met als doel intimidatie.

Dit is wat we een tegenvordering noemen, waarbij de gedaagde in een bepaalde rechtszaak (de oorspronkelijke rechtszaak) een rechtszaak aanspant tegen de eiser in dezelfde rechtszaak, waarbij hij vraagt om een proces door dezelfde rechtbank binnen de procedure van de rechtszaak.

In dit artikel zullen we uitleggen hoe tegenvorderingen, die soms ook in lasterzaken voorkomen, daadwerkelijk worden behandeld in de rechtbank.

Wat zijn de hoofd- en tegenvordering?

Een persoon die gedaagd is in een rechtszaak kan een tegenvordering instellen bij de rechtbank waar de hoofdzaak aanhangig is, tot aan het einde van de mondelinge behandeling, maar alleen als het doel van de tegenvordering verband houdt met de vordering of verdedigingsmethode van de hoofdzaak (Artikel 146, lid 1, van de Japanse Wet op de Burgerlijke Rechtsvordering).

“Een vordering die verband houdt met de hoofdzaak” kan bijvoorbeeld zijn wanneer de gedaagde in een verkeersongeval een schadevergoedingsvordering instelt tegen de eiser, in reactie op de schadevergoedingsvordering van de eiser tegen de gedaagde.

Een voorbeeld van “een vordering die verband houdt met de verdedigingsmethode” kan zijn wanneer de eiser in een rechtszaak eist dat de gedaagde geld betaalt, en de gedaagde stelt een tegenvordering in tegen de eiser om betaling van het resterende bedrag na verrekening te eisen.

Een tegenvordering kan ook worden gezien in rechtszaken over inbreuk op het recht op eer. Zoals in het voorbeeld aan het begin, kan het de moeite waard zijn om een tegenvordering in te stellen als je denkt dat de vordering onrechtmatig is, en als je in een heftige ruzie verkeert, hoef je niet gewoon te accepteren dat je eenzijdig aansprakelijk wordt gesteld voor inbreuk op rechten.

Hierbij moet worden opgemerkt dat een tegenvordering moet worden ingesteld “tot aan het einde van de mondelinge behandeling”, dat wil zeggen, tot het einde van de feitelijke behandeling in hoger beroep (meestal bij het hoger gerechtshof), en bovendien, als het “de rechtszaak aanzienlijk zou vertragen”, is het niet toegestaan om een tegenvordering in te stellen (Artikel 146, lid 1, sub 2, van de Japanse Wet op de Burgerlijke Rechtsvordering). In dergelijke gevallen wordt de tegenvordering afgewezen als onwettig.

Eerroof en disciplinaire actie aanvragen en tegenvorderingen

Er is een geval waarin een advocaat een tegenvordering heeft ingediend tegen een eiser die een disciplinaire actie heeft aangevraagd en schadevergoeding heeft geëist omdat zijn reputatie was beschadigd door een gepubliceerd artikel (Tokyo District Court, 16 oktober 2018 (2018 in de Gregoriaanse kalender)).

https://monolith.law/reputatie/smaad[ja]

Verloop van de rechtszaak

De eiser is een bedrijf dat zich bezighoudt met het ontwerpen, bouwen, verkopen en beheren van tijdelijke huisvesting. De gedaagde is een advocaat die een blog beheert voor zijn eigen advocatenkantoor.

De gedaagde advocaat heeft in deze blog een bericht geplaatst waarin hij het eisende bedrijf bij naam noemt, dat investeerders werft door te stellen dat “terwijl de decontaminatie in volle gang is, er een tekort is aan huisvesting voor werknemers, en als je 320 eenheden bouwt, krijg je elke maand 28,8 miljoen yen. De bouwkosten zijn 600 miljoen yen, maar het wordt 1,3 miljard yen in 40 maanden, dus je krijgt je investering snel terug”. Hij beweerde dat “fraude gevoelig is voor trends” en “het klinkt als een waarschijnlijk verhaal, maar het is volledig onzin en een verhaal zonder substantie. Als je per ongeluk geld geeft, komt het nooit meer terug”. In reactie hierop heeft het eisende bedrijf een disciplinaire actie aangevraagd bij de Japanse Orde van Advocaten waartoe de betreffende advocaat behoort, en tegelijkertijd een rechtszaak aangespannen, bewerend dat het zijn sociale reputatie heeft verlaagd en zijn bedrijfsvoering heeft belemmerd.

In reactie hierop heeft de gedaagde advocaat, die nu de gedaagde is, een tegenvordering ingediend, bewerend dat de eiser een frauduleus bedrijf is en dat de investeringswerving van de eiser een frauduleuze daad was om geld te ontvreemden. Ondanks het feit dat de eiser zich hiervan bewust was, heeft hij acties ondernomen, zoals het aanvragen van deze disciplinaire actie, bewerend dat de post op deze blog illegaal was. Hij beweerde dat dergelijke acties van de eiser onrechtmatige daden waren.

Oordeel van de rechtbank over de hoofdvordering

De rechtbank oordeelde eerst dat het artikel dat door de gedaagde was gepost, aangaf dat de eiser een ongegronde investeringspitch deed voor huisvesting voor werknemers die betrokken waren bij de decontaminatieactiviteiten in verband met het ongeval bij de Fukushima Daiichi-kerncentrale, en dat deze investeringspitch frauduleus was. Het werd erkend dat dergelijke feiten de kredietwaardigheid en reputatie van de eiser schaden.

Aan de andere kant werd erkend dat het doel van het posten van dit artikel was om de lezers die dit artikel zagen te informeren zodat ze niet het slachtoffer zouden worden van het soort fraude dat in het artikel werd aangegeven. Daarom werd erkend dat het doel van de gedaagde om dit artikel te posten uitsluitend was om het publieke belang te dienen, en dat de aangegeven feiten betrekking hadden op het publieke belang.

Daarna onderzocht de rechtbank of de feiten die in dit artikel werden aangegeven waar waren, of de gedaagde een geldige reden had om te geloven dat ze waar waren, en erkende dat het bedrijf dat de eiser voorstelde om in te investeren, gebaseerd was op een ongegronde huurovereenkomst, en dat er absoluut geen vooruitzicht was op het terugkrijgen van de investering. De eiser was zich hiervan bewust, maar lokte investeringen in het bedrijf uit door te doen alsof het investeringsgeld snel kon worden terugverdiend en dat er winst kon worden gemaakt. Het werd erkend dat dit neerkomt op frauduleus gedrag. Daarom werd geoordeeld dat de smaad veroorzaakt door dit artikel niet illegaal was, dat er geen onrechtmatige daad was gepleegd, en dat de vordering van de eiser in de hoofdzaak werd afgewezen.

Oordeel van de rechtbank over de tegenvordering

De rechtbank oordeelde eerst dat de disciplinaire actie die bij de Japanse Orde van Advocaten was aangevraagd, geen wettelijke basis had, en dat de eiser zich bewust was van het feit dat hij zelf de dader was van de fraude. Daarom werd erkend dat de eiser de disciplinaire actie had aangevraagd, wetende dat deze geen wettelijke basis had. Het werd duidelijk geacht dat een dergelijke disciplinaire actie onwettig was omdat deze niet in overeenstemming was met het doel en de bedoeling van het disciplinaire systeem voor advocaten. Daarom werd geoordeeld dat de eiser een onrechtmatige daad had gepleegd tegen de gedaagde met betrekking tot deze disciplinaire actie.

Wat betreft de aanklacht, werd geoordeeld dat de eiser de aanklacht had ingediend, wetende dat de rechten van de eiser die in de hoofdzaak werden geclaimd, geen wettelijke basis hadden. Daarom werd geoordeeld dat het indienen van de aanklacht aanzienlijk onredelijk was in het licht van het doel en de bedoeling van het rechtsstelsel, en dat het onwettig was in termen van onrechtmatige daad. Daarom werd de eiser bevolen om 1 miljoen yen te betalen als compensatie voor de disciplinaire actie en de aanklacht.

Hoewel er vaak gevallen zijn waarin de hoofdvordering wordt toegewezen en de tegenvordering wordt afgewezen, zijn er ook gevallen, zoals in dit voorbeeld, waarin de hoofdvordering wordt afgewezen en de tegenvordering wordt toegewezen. Als u wordt aangeklaagd voor een onrechtmatige rechtszaak, is het niet alleen mogelijk om te vechten in die rechtszaak, maar ook om een tegenvordering in te dienen om de verantwoordelijkheid van de tegenpartij na te streven.

Eerroof en Tegenvordering

Er is een geval waarin de eiser, die een website over aquaria (zeeleven kweekfaciliteiten) op het internet beheert, de gedaagde, die een soortgelijke site beheert, aanklaagde met de bewering dat deze een artikel had gepost op 2channel dat de eer en het krediet van de eiser schaadde. In reactie hierop beweerde de gedaagde dat de eiser een artikel had gepost op zijn eigen beheerde site dat de eer en privacy van de gedaagde schond in verband met de voortgang van deze zaak, en diende een tegenvordering in (Kanazawa District Court, 20 maart 2019 (2019)).

Verloop van de Rechtszaak

De eiser beweerde dat de gedaagde extreme en vulgaire uitdrukkingen had gebruikt, zoals “Hij toont zijn krab + grondel + algen gevulde aquarium op FB”, “Roest van zijn eigen lichaam. Dit is wat er gebeurt als je jezelf op een voetstuk plaatst en anderen neerslaat”, “Idioot”, “Dement”, “Gediskwalificeerd als mens”, “Hij onderschat mensen”, waardoor de kijkers de indruk kregen dat de eiser een persoon met een lage morele standaard was die ongepaste of oneerlijke handelingen in de informatiedistributie uitvoerde, en aanzienlijk de sociale evaluatie van de eiser had verlaagd.

In reactie hierop beweerde de gedaagde dat de eiser de echte naam van de gedaagde, de stad of het dorp waar hij woont, en de naam van de handelaar had onthuld op de site die hij beheert met betrekking tot de voortgang van deze zaak. Het doel van het openbaar maken van een rechtszaak is om de eerlijkheid van de rechtsprocedure te waarborgen, niet om de inhoud van de rechtszaak bekend te maken aan het publiek.

Daarom, aangezien de inhoud van individuele rechtszaken niet algemeen bekend is, is het een inbreuk op het recht op eer of privacy om de echte namen en inhoud van de partijen in de rechtsprocedure specifiek en gedetailleerd te beschrijven. Op basis hiervan eiste de gedaagde schadevergoeding voor deze zaak en diende een tegenvordering in.

Oordeel van de Rechtbank over de Hoofdzaak

Met betrekking tot de hoofdzaak oordeelde de rechtbank dat, terwijl de eiser niet onmiddellijk antwoordde op vragen die nadelig waren voor zijn eigen zakelijke activiteiten, zoals of er een wettelijk probleem was met het ontbreken van een PSE-markering op de LED-lampen die de eiser verkoopt, de posts van de gedaagde die de eiser beschuldigden van het verstoren van de zaken van de gedaagde door “trollen” werden erkend als het verlagen van de sociale evaluatie van de eiser. Gezien de manier waarop de gedaagde persoonlijke aanvallen uitvoerde, zoals “idioot” en “gediskwalificeerd als mens”, kon niet worden erkend dat deze uitsluitend waren gedaan met het doel het publieke belang te dienen. De rechtbank erkende laster en beval de gedaagde om een schadevergoeding van 700.000 yen, kosten van 367.200 yen, en advocaatkosten van 70.000 yen, in totaal 1.137.200 yen, te betalen.

Oordeel van de Rechtbank over de Tegenvordering

Met betrekking tot de tegenvordering oordeelde de rechtbank dat de eiser had erkend dat hij artikelen had gepost op het prikbord van deze zaak waarin hij de gedaagde, de vertegenwoordiger van een concurrerend bedrijf, had geïdentificeerd als de “dader” die de eiser en de site van de eiser had “belasterd”, en had volgehouden dat hij valse beschrijvingen had geschreven zoals “een schadevergoedingseis voor laster, kredietverlies en zakelijke laster is ingediend”, “we voeren overlast uit (trollen door zich voor te doen als iemand anders)”, “hij heeft herhaaldelijk valse beschrijvingen met sterke kwaadaardigheid geschreven”, “de fantasie en het gedrag van de gedaagde zijn te ver gegaan”, enz. Als een gewoon persoon deze met normale aandacht en interpretatie zou lezen, zou hij de indruk krijgen dat de gedaagde herhaaldelijk illegale handelingen had gepleegd die laster, kredietverlies of zakelijke laster tegen de eiser vormden, hetzij civielrechtelijk of strafrechtelijk, en dat dit een uitdrukking was die de sociale evaluatie van de gedaagde kon verlagen. De rechtbank erkende dat dit laster tegen de gedaagde was.

Echter, de rechtbank erkende dat het een feit was dat de gedaagde in dit FB-artikel had gepost dat de eiser “fantaseert” en “vol leugens” is, en dat uitdrukkingen zoals “valse beschrijvingen met sterke kwaadaardigheid”, “onvoorstelbare tweezijdigheid”, “de fantasie en het gedrag van de gedaagde zijn te ver gegaan”, enz., in vergelijking met de inhoud van de posts van de gedaagde zoals “fantaseert” en “vol leugens”, niet eenzijdig als persoonlijke aanvallen kunnen worden beschouwd. De rechtbank oordeelde dat de verklaring van de mening of kritiek van de eiser door het artikel dat de eiser op zijn site had gepost, zelfs als het laster zou zijn, niet illegaal of opzettelijk of nalatig was, en dat er geen reden was voor het deel van de tegenvordering van de gedaagde dat laster was.

Aan de andere kant, het artikel dat de eiser op zijn site had gepost was bedoeld om de naam, de bijnaam, de naam van de prefectuur en de stad of het dorp waar de gedaagde woont op het internet te publiceren als de tegenpartij in een schadevergoedingseis op basis van laster, enz. Dit is inhoud die een gewoon persoon niet zomaar zou willen publiceren, en zelfs als de gedaagde zijn naam, bijnaam, en adres op het internet had gepubliceerd vanwege zakelijke behoeften, is het duidelijk dat hij niet zou willen dat dit wordt gekoppeld aan een schadevergoedingseis op basis van laster, enz. en gepubliceerd. De rechtbank oordeelde dat de gedaagde niet kon worden geacht zijn belang om niet zomaar te worden gepubliceerd te hebben opgegeven, erkende een inbreuk op de privacy, en beval de eiser om een schadevergoeding van 200.000 yen en advocaatkosten van 20.000 yen, in totaal 220.000 yen, te betalen.

Zoals in dit geval, kunnen er gevallen zijn waarin zowel de hoofdzaak als de tegenvordering worden erkend, en in dat geval kan het zijn dat, in tegenstelling tot dit geval, slechts een deel van de hoofdzaak wordt erkend en de tegenvordering volledig wordt erkend.

https://monolith.law/reputation/cases-not-recognized-as-defamation[ja]

Samenvatting

Als een tegenvordering wordt ingesteld nadat de oorspronkelijke rechtszaak is aangespannen en de procedure aanzienlijk is gevorderd, kan het lijken alsof de tegenvordering een wanhopige poging is. Echter, als de gedaagde een geldige vordering heeft tegen de eiser, is het vaak raadzaam om de tegenvordering in een vroeg stadium van de oorspronkelijke rechtszaak in te stellen.

Als u aangeklaagd wordt, is het raadzaam om zo snel mogelijk te overleggen met een ervaren advocaat over de vraag of u een tegenvordering moet instellen.