Onophoudelijke Online Verontwaardiging - Introductie van Tegenmaatregelen en Voorbeelden

“Internetverbranding” wordt gedefinieerd als een situatie waarin “er op het internet een stortvloed aan lasterlijke opmerkingen wordt gericht op een specifiek doelwit, waardoor het onmogelijk wordt om de situatie onder controle te houden”, of als een situatie waarin “er als gevolg van discussies over een specifiek onderwerp veel kritiek wordt geuit op blogs en forums”.

Het aantal gevallen van internetverbranding is drastisch toegenomen sinds de popularisering van sociale media in 2011, en momenteel worden elke maand ongeveer 100 individuen en bedrijven het doelwit van internetverbranding. In dit artikel zullen we een overzicht geven van internetverbranding en enkele voorbeelden bespreken.

Media van Online Verhitte Discussies

Als we kijken naar de media waar online verhitte discussies ontstaan, zien we dat sinds 2008 het aandeel van Twitter snel is gegroeid. In 2011 bereikte het ongeveer de helft en sindsdien is het stabiel gebleven.

Vanwege de limiet van 140 tekens op Twitter, worden gesprekken vaak gereduceerd tot sterke, definitieve uitspraken, wat kenmerkend is voor het platform en vaak tot problemen leidt.

Daarnaast zien we een toename van gevallen waarin berichten op Instagram, dat traditioneel werd beschouwd als een ‘moeilijk te ontvlammen’ medium, tot verhitte discussies leiden. Een van de factoren die hierbij wordt aangehaald, is de ‘Story’-functie van Instagram.

Instagram zelf, in tegenstelling tot Twitter, is voornamelijk gericht op gesloten communicatie en heeft geen hoge verspreidingskracht. Echter, er zijn steeds meer gevallen waarin ongepaste berichten, die lichtzinnig worden geplaatst omdat ze na 24 uur verdwijnen, worden overgenomen op platforms zoals Twitter, waardoor ze zich verspreiden en leiden tot verhitte discussies.

https://monolith.law/reputation/instagram-flaming-countermeasures[ja]

De structuur van online schandalen

Er zijn talloze online schandalen die het internet in beroering brengen. Hoewel de omstandigheden en verspreidingstypes verschillend lijken, volgen ze in werkelijkheid bijna allemaal hetzelfde patroon van ontstaan tot escalatie.

De vijf processen van online schandalen

Online schandalen volgen de volgende vijf processen:

Stap 1: Een incident dat aanleiding geeft tot het schandaal vindt plaats

Stap 2: Het wordt gepost op Twitter, Instagram, Facebook, forums, etc.

Stap 3: De geposte inhoud wordt verspreid via Twitter en dergelijke

Stap 4: De details en verspreiding van het onderwerp worden gepubliceerd op ‘samenvattingssites’ en ‘internetnieuws’

Stap 5: Het wordt opgepikt door de massamedia en wordt bekend bij het algemene publiek

In eerste instantie wordt het kritisch besproken op sociale media en vervolgens verspreid. Op dit punt is het alleen gedeeld op sociale media en is het bereik beperkt.

Echter, als het incident wordt opgepikt door online media en “uitbreidt”, en vervolgens wordt opgepikt door de massamedia, wordt het een groot schandaal.

Er zijn ‘samenvattingssites’ en uitzendende webmedia met meer dan 100 miljoen maandelijkse pageviews, en de exploitanten van dergelijke sites verdienen advertentie-inkomsten die evenredig zijn met het ‘aantal mensen dat de informatie bereikt’. Daarom schrijven ze vaak artikelen die het onderwerp aanvallen met een extreme titel en een bevooroordeelde kijk om pageviews te verdienen, en wachten ze op schandalen. Door hun aandacht wordt het een schandaal.

Online schandalen en massamedia

Wat de schandalen nog groter en ernstiger maakt, is de berichtgeving in de massamedia zoals televisie en kranten.

Ondanks de opkomst van online media en de toenemende afstand van jongeren tot televisie en kranten, hebben de massamedia nog steeds een grote invloed op de samenleving en worden ze vertrouwd als bron van informatie.

Bovendien controleren de massamedia tegenwoordig dergelijke samenvattingssites en uitzendende webmedia als een goedkope en gemakkelijke manier om informatie te verzamelen, en zijn ze begonnen met het actief oppikken van schandaalonderwerpen. Uit een onderzoek bleek dat de meest voorkomende manier waarop mensen over schandalen hoorden, via tv-variétéprogramma’s was (58,8%), terwijl Twitter slechts 23,2% was.

Met andere woorden, hoewel schandalen fenomenen op het internet zijn, kan men ook stellen dat de massamedia ze in feite het meest verspreiden.

Bovendien is een recente trend dat schandalen worden aangewakkerd door de interactie in de ‘media-ruimte’, waarbij dingen die algemeen bekend zijn geworden door berichtgeving in de massamedia opnieuw worden verspreid op online media.

Deelnemers aan online schandalen

Hoeveel en welke soort mensen zijn betrokken bij deze online schandalen?

Aantal deelnemers aan online schandalen

Zoals we al eerder op onze site hebben geschreven, is het aantal deelnemers aan online schandalen slechts een klein percentage van het totale aantal internetgebruikers. Dit is een gemeenschappelijk resultaat.

Volgens een onderzoek uit 2016, geciteerd in het rapport “Onderzoek naar de impact van digitalisering op levensstijl en werkstijl” (maart 2019) door de “Informatie- en Communicatie Economie Afdeling van de Informatie- en Communicatiebeleid Afdeling van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie van Japan”, wordt geschat dat minder dan 0.5% van het totale aantal internetgebruikers deelneemt aan online schandalen. Dit komt neer op enkele duizenden mensen per individueel incident.

Verder wordt gesteld dat het merendeel van deze mensen alleen maar opmerkingen maakt, en dat het aantal deelnemers aan online schandalen dat direct de betrokken partij aanvalt en tot account sluiting leidt, beperkt blijft tot enkele tientallen mensen.

https://monolith.law/reputation/company-flaming-correspondence[ja]

Deelnemers aan online schandalen en online publieke opinie

Er zijn ook onderzoeksresultaten die aantonen dat de stemmen van een zeer klein aantal deelnemers aan online schandalen de “online publieke opinie” vormen.

In een ander onderzoek uit 2016 bleek dat 66% van de actieve deelnemers aan online schandalen deelnam aan maximaal drie incidenten per jaar, terwijl 10% van de mensen bijna maandelijks deelnam aan online schandalen, met meer dan 11 incidenten per jaar. Bovendien bleek dat 69% van de mensen maximaal drie keer per incident postte, terwijl 3% van de mensen meer dan 51 keer per incident postte.

Met andere woorden, zelfs als je het totale aantal posts van alle lichte deelnemers aan online schandalen die minder dan drie keer per incident posten optelt, bereikt dit niet het aantal posts van de unieke deelnemers aan online schandalen die meer dan 51 keer per incident posten. Het blijkt dat slechts een zeer klein aantal mensen, die oorspronkelijk minder dan 0,5% van de deelnemers aan online schandalen uitmaken, lawaai maken.

Aantal mensen dat online schandalen creëert

Het is vrij moeilijk om een online schandaal alleen te creëren, maar met drie mensen is het gemakkelijk te doen. In het geval van kleine en middelgrote bedrijven, is het veilig om te zeggen dat de daders een specifiek klein aantal zijn. Hoewel online schandalen die worden gecreëerd op samenvattingssites en dergelijke lijken te worden aangevallen door een onbepaald aantal mensen, is het vaak het geval dat wanneer de informatie van de zender wordt onthuld door een verzoek om openbaarmaking van de zenderinformatie, er slechts ongeveer drie posters waren.

Bijvoorbeeld, toen de wetenschapsjournalist Kumiko Katase op Twitter commentaar gaf op de verantwoordelijkheid van de regering om openbare documenten te openbaren met betrekking tot de Moritomo en Kakei problemen, werd ze langdurig en hardnekkig belasterd met opmerkingen als “Ze heeft haar diploma behaald door prostitutie in haar jeugd” en “Ze dwingt haar kinderen om prostitutie te leren en te beoefenen”.

De man in de zestig die werd aangeklaagd voor laster als gevolg van deze berichten had honderden accounts, zogenaamde “wegwerpaccounts”, gemaakt en gebruikte deze om herhaaldelijk laster en verspreiding van valse informatie te verspreiden. Het is niet ongebruikelijk dat dit soort gevallen voorkomen.

Anonimiteit

In situaties waarin uitspraken anoniem worden gedaan, neemt het gevoel van verantwoordelijkheid af, verdwijnt de consideratie voor andere deelnemers en kunnen mensen zeggen wat ze willen. Als gevolg hiervan, hoewel discussies gelijkwaardiger worden, wordt de motivatie om op te vallen ten opzichte van anderen sterker, worden extreme meningen dominant en neemt het aantal aanvallen en beledigingen toe. In dergelijke situaties worden gematigde en kalme meningen zoals “we moeten hier rustiger over nadenken” of pogingen tot bemiddeling genegeerd of belachelijk gemaakt omdat ze niet passen bij de sfeer van de situatie.

Anonimiteit en publieke opinie

De extreme en radicale meningen die op het internet worden geuit, kunnen losstaan van de samenleving als geheel. Hoewel de mensen die kritiek en laster op het internet posten slechts een klein deel van de internetgebruikers zijn, zal de wens om hun mening te uiten sterker worden naarmate ze vaker posten en hun aanwezigheid vergroten. Als gevolg hiervan, naarmate radicale meningen zich verspreiden, zullen mensen met gematigde meningen zich terugtrekken en minder geneigd zijn om te spreken.

Anonimiteit en het aantal posters

Wat we niet mogen vergeten is dat onder anonimiteit het werkelijke aantal zenders niet bekend is, en dat de mening van een minderheid kan worden gezien als de mening van de meerderheid.

Wanneer er een online aanval plaatsvindt, kunnen het individu of het bedrijf dat het doelwit is, het gevoel hebben dat ze worden aangevallen door de hele samenleving. Sociale media kunnen overlopen van laster, en het kan lijken alsof de hele wereld tegen je is. Maar in werkelijkheid is het aantal mensen dat daadwerkelijk laster verspreidt beperkt, en het kan zelfs zo zijn dat slechts een handvol mensen, die meerdere nepaccounts aanmaken om laster te verspreiden, verantwoordelijk zijn. In extreme gevallen kan het zelfs maar één persoon zijn.

Op 7 april 2020, toen de angst voor het nieuwe coronavirus onder de bevolking naar verluidt het hoogst was, meldde de Asahi Shimbun dat de hashtag “#TokyoEscape” zich verspreidde. Het artikel suggereerde dat mensen die van plan waren Tokyo te verlaten na de aankondiging van de noodtoestand vanwege de snelle toename van infecties in Tokyo, deze hashtag wijd verspreidden. Echter, voordat de officiële Twitter van Asahi Shimbun dit artikel publiceerde, was het slechts 28 keer gepost en verspreid. De dag na de publicatie van het artikel waren er echter meer dan 15.000 posts en verspreidingen in één dag.

Samenvatting

Online backlash kan niet alleen psychologische schade veroorzaken, maar ook financiële schade zoals een daling van de aandelenkoers en winst van een bedrijf. Het kan ook invloed hebben op persoonlijke aspecten zoals het dagelijks leven, het vinden van een baan, huwelijk en onderwijs, en kan potentieel ernstige schade veroorzaken.

Echter, de mensen die deze online backlash veroorzaken zijn vaak in de minderheid, en de meningen die daar worden gevormd kunnen sterk afwijken van die van de samenleving als geheel. Natuurlijk betekent dit niet dat we het kunnen negeren. Integendeel, juist omdat het een minderheid is, is het noodzakelijk om snel, kalm en vastberaden te reageren.

Neem contact op met onze ervaren advocaten voor advies.

https://monolith.law/reputation/yahoo-real-time-search-google-alerts[ja]

Informatie over onze maatregelen

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht.

In recente jaren kan het negeren van informatie over reputatieschade en laster die zich op het internet verspreidt, ernstige schade veroorzaken. Ons kantoor biedt oplossingen voor reputatieschade en brandbestrijding. Details worden beschreven in het onderstaande artikel.

https://monolith.law/practices/reputation[ja]