Is het toegestaan om krantenartikelen op het intranet te herplaatsen? Uitleg van jurisprudentie over het auteursrecht op krantenartikelen
Welke juridische problemen kunnen ontstaan bij het herpubliceren van krantenartikelen? Het plaatsen van een krantenartikel over uw eigen bedrijf op het intranet voor informatieverstrekking aan werknemers kan in sommige gevallen inbreuk maken op het auteursrecht. Er zijn gevallen bekend waarin kranten schadevergoeding hebben geëist omdat hun artikelen zonder toestemming werden hergebruikt.
In een van de problematische gevallen waren de Chunichi Shimbun en de Nihon Keizai Shimbun (Japanese Nikkei) de eisers. In beide rechtszaken was de gedaagde een bepaald spoorwegbedrijf in Tokyo, dat afbeeldingen van krantenartikelen had gemaakt en deze op het intranet van het bedrijf had geüpload, waardoor werknemers ze konden bekijken.
Hier zal ik de uitspraken van de rechtszaken met betrekking tot de auteursrechten van deze twee krantenartikelen toelichten.
Kan auteursrecht worden toegekend aan krantenartikelen?
In artikel 10, lid 1 van de Japanse Auteursrechtwet worden voorbeelden gegeven van wat als een werk wordt beschouwd. Onder nummer 1 worden ‘romans, scripts, essays, lezingen en andere literaire werken’ genoemd, en onder nummer 8 ‘fotografische werken’. Het is aannemelijk dat de informatie en persfoto’s die door kranten en persbureaus in kranten en elektronische media worden gepubliceerd, hieronder vallen.
Aan de andere kant bepaalt lid 2 van hetzelfde artikel dat ‘eenvoudige berichten en actuele verslaggeving die slechts de overdracht van feiten zijn, niet onder de in het vorige lid genoemde werken vallen’. Als we ons richten op het aspect van ‘getrouwe overdracht van feiten’ in krantenartikelen, kan worden geïnterpreteerd dat er geen auteursrecht op krantenartikelen bestaat.
Hier moeten we aandacht besteden aan de toevoeging van de kwalificatie ‘slechts de overdracht van feiten’. Een overlijdensbericht dat enkel vermeldt ‘wie, wanneer, waar en waaraan iemand is overleden en hoe oud de persoon was’, verschilt van artikelen waarin de uitdrukking varieert afhankelijk van de journalist, en die kunnen worden beschouwd als werken die auteursrechtelijk beschermd zijn.
De Japanse Auteursrechtwet bepaalt ook dat in bepaalde ‘uitzonderlijke’ gevallen het auteursrecht en dergelijke beperkt kunnen worden, zodat het werk zonder toestemming van de rechthebbende gebruikt kan worden (artikel 30 tot en met 47-8). Artikel 30, ‘reproductie voor privégebruik’, wordt relatief breed geïnterpreteerd. Bijvoorbeeld, het opnemen van een favoriet televisieprogramma om samen met het gezin te bekijken, valt onder deze bepaling. Maar hoe zit het met het gebruik van krantenartikelen op het intranet van bedrijven of organisaties? Men zou kunnen betogen dat dit privégebruik is, aangezien het beperkt is tot het bedrijf en enkel door werknemers wordt bekeken.
Gerelateerd artikel: Wat zijn de risico’s van inbreuk op intellectuele eigendomsrechten zoals patenten, handelsmerken en auteursrechten en hoe kunnen deze worden aangepakt?[ja]
Rechtszaak over auteursrecht en krantenartikelen ①: De zaak waarin de Chunichi Shimbun eiser is
De Chunichi Shimbun heeft een spoorwegmaatschappij aangeklaagd omdat zij krantenartikelen van de Chunichi Shimbun heeft gescand om beeldgegevens te creëren, deze heeft opgeslagen op een opslagmedium voor intern gebruik en het voor werknemers mogelijk heeft gemaakt om deze gegevens via het intranet te bekijken. De krant beweert dat dit een inbreuk vormt op het auteursrecht, met name het recht op reproductie en het recht op openbare mededeling, en heeft op basis van artikel 709 of artikel 715 van het Japanse Burgerlijk Wetboek schadevergoeding geëist.
In augustus 2005 waren er 533 werknemers en bestuursleden bij de spoorwegmaatschappij in dienst, en in 2019 was dit aantal gestegen tot 728. In 2005 werd voor elk van de vier stationsbeheerkantoren één account ingesteld en voor de dienstregelingskantoren zeven accounts. Tegen 2015 waren er in totaal 39 computers geïnstalleerd die toegang hadden tot het intranet, en tegen 2019 was dit aantal gestegen tot 57.
Het Standpunt van de Chunichi Shimbun
De Chunichi Shimbun stelt dat het tot maart 2018 (Heisei 30) onduidelijk is welke specifieke artikelen op het intranet van de spoorwegmaatschappij zijn geplaatst. Echter, de gepubliceerde krantenartikelen, die doorgaans de selectie van feiten, situatieanalyses en beoordelingen door een journalist bevatten, en creatief denken en gevoelens uitdrukken, worden als auteursrechtelijk beschermde werken erkend. Bovendien beweert de Chunichi Shimbun dat zij het auteursrecht op deze artikelen bezit als werken die in dienstverband zijn gemaakt.
Gerelateerd artikel: Wat zijn werken in dienstverband? Uitleg van de vier vereisten en hoe een rechtspersoon auteursrechten verkrijgt[ja]
De stelling van de spoorwegmaatschappij
De spoorwegmaatschappij, die als gedaagde optreedt, stelde dat de eiser voor de periode van 1 september 2005 tot en met 31 maart 2018 (Heisei 20 tot Heisei 30) de inbreukmakende artikelen niet individueel heeft gespecificeerd en daarmee niet heeft voldaan aan de bewijslast voor het aantonen van de inbreuk. Bovendien betwistte de spoorwegmaatschappij de originaliteit van de artikelen die in het fiscale jaar 2018 zijn gepubliceerd, met uitzondering van enkele artikelen.
Wat betreft het feit dat de inbreukmakende artikelen niet gespecificeerd zijn, beweerde de spoorwegmaatschappij dat “zolang de eiser niet concreet aangeeft waar de creativiteit in de werken ligt, kan niet gezegd worden dat aan de verantwoordelijkheid om de claim te onderbouwen is voldaan.” Verder, met betrekking tot de vraag of krantenartikelen als werken beschouwd kunnen worden, voerde de spoorwegmaatschappij aan dat “hoewel de eiser feiten (informatie) aan kranten heeft verstrekt die als krantenartikelen zijn gepubliceerd, artikelen die simpelweg deze feiten (informatie) weergeven niet als werken worden beschouwd. Zelfs als de eiser enige bewerking op de verstrekte feiten (informatie) heeft toegepast, betekent dit niet dat de artikelen direct als werken worden beschouwd. Weekbladen en maandbladen die actuele kwesties behandelen, bevatten vaak artikelen die als werken worden beschouwd omdat ze feiten analyseren en beoordelingen toevoegen, maar krantenartikelen verschillen hierin.”
De beoordeling van de rechtbank
De rechtbank heeft allereerst vastgesteld dat voor een aantal artikelen, waarover het spoorwegbedrijf de originaliteit betwistte in de artikelen gepubliceerd in het fiscale jaar 2018 (Heisei 30),
de artikelen uit het fiscale jaar 2018 betrekking hebben op onderwerpen zoals ongevallen, de introductie van nieuwe apparatuur en systemen, verkoop van goederen, introductie van beleid, evenementen en projecten, plannen met betrekking tot de onderneming, namen van stations, trein naderingsmelodieën, wijzigingen in uniformen, en andere gebeurtenissen. Voor de artikelen over ongevallen is een aanzienlijke hoeveelheid informatie op een begrijpelijke manier voor de lezer geordend en beschreven, met creatieve expressie. Voor de overige artikelen geldt dat ze allemaal zijn samengesteld met een creatieve expressie, door directe feiten met betrekking tot het thema van het artikel te combineren met een aanzienlijk aantal gerelateerde zaken in een passende volgorde en vorm, en door interviews en verklaringen van betrokkenen naar behoren te selecteren, te kiezen of samen te vatten. Daarom worden de artikelen gepubliceerd in het fiscale jaar 2018 allemaal erkend als creatieve expressies en als auteursrechtelijk beschermde werken.
Tokyo District Court, uitspraak van 6 oktober 2022 (Reiwa 4)
en erkende dat de eiser, een werknemer, deze in de uitoefening van zijn functie had gecreëerd, en dat de artikelen auteursrechtelijk beschermd zijn. Vervolgens stelde de rechtbank vast dat het knippen van deze artikelen en het creëren van beeldgegevens om deze op het intranet te plaatsen, inbreuk maakte op het reproductierecht en het recht van openbare mededeling van de eiser.
Daarnaast beweerde het verdedigende spoorwegbedrijf dat het gebruik van de artikelen niet-commercieel en van algemeen belang was en dat volgens de individuele regels van de eisende krantenuitgeverij het gebruik gratis zou zijn, maar de rechtbank oordeelde dat het onmogelijk is dat de activiteiten van een naamloze vennootschap niet-commercieel zijn en dat het gebruik van de artikelen uiteindelijk zou leiden tot een verhoging van de inkomsten van de verdediger, en verwierp daarom hun argument.
Wat betreft de periode voor het fiscale jaar 2018, oordeelde de rechtbank dat het passend was om te erkennen dat 458 artikelen waarop de eiser auteursrecht had, waren gepubliceerd, en stelde de schade vast op 1.374.000 yen. Voor de artikelen gepubliceerd in het fiscale jaar 2018, werd het aantal vastgesteld op 139 artikelen en de schade op 399.000 yen, wat in totaal 1.773.000 yen maakt. Hierbij werd een bedrag van 150.000 yen voor advocaatkosten toegevoegd, wat resulteert in een totaalbedrag van 1.923.000 yen dat het spoorwegbedrijf moest betalen.
Rechtszaken over auteursrecht en nieuwsartikelen ②: Een zaak waarin Nihon Keizai Shimbun eiser is
Nihon Keizai Shimbun (Japanse Economische Krant) heeft beweerd dat tussen augustus 2005 en april 2019 (Heisei 17 – Reiwa 1) in totaal 829 artikelen op het intranet van een spoorwegmaatschappij zijn geplaatst, wat een inbreuk vormt op het auteursrecht (reproductierecht en recht van openbare overdracht) van elk artikel. Op basis van onrechtmatige daad heeft de krant de spoorwegmaatschappij aangeklaagd voor schadevergoeding (volgens artikel 709 van het Burgerlijk Wetboek en artikel 114, lid 3 van de Japanse Auteursrechtwet).
De bewering van Nihon Keizai Shimbun
Nihon Keizai Shimbun heeft aangevoerd dat “elk artikel de gedachten en gevoelens van de auteur uitdrukt, zoals waardering, sympathie, kritiek, veroordeling en de informatieve waarde van het onderwerp, door de selectie van materiaal, de hoeveelheid, de samenstelling, enzovoort, en dat het artikelen zijn die inhoudelijk als werken kunnen worden beschouwd, en niet slechts eenvoudige berichten zoals overlijdensberichten, personeelswijzigingen of decoraties die enkel feiten overbrengen,” en
“daarom kunnen alle betreffende artikelen als werken worden beschouwd,” zo betoogde de krant.
De bewering van de spoorwegmaatschappij
De spoorwegmaatschappij heeft daarentegen aangevoerd dat “artikelen in kranten die slechts de overdracht van feiten zijn, zoals nieuwsberichten en verslagen, geen werken zijn,” en dat zelfs als het nieuwsberichten zijn, ze tot de literaire of academische sfeer behoren en werken zijn als ze creatief gedachten of gevoelens uitdrukken. Creativiteit betekent artistieke inspiratie uitdrukken in kunstwerken zoals literatuur, schilderkunst, muziek, enzovoort, of het werk dat zo wordt uitgedrukt. Daarom, als het de uitdrukking van gedachten is, dan moet het creatief gedachten uitdrukken, en als het de uitdrukking van gevoelens is, dan moet het artistieke inspiratie creatief uitdrukken om als een werk te worden beschouwd,” zo betoogde de spoorwegmaatschappij.
En, “aangezien algemene nieuwsartikelen in kranten in wezen feiten overbrengen, nauwkeurigheid als missie hebben en geen creativiteit mogen bevatten, zijn ze a priori niet creatief en kunnen daarom niet als werken worden beschouwd. Zelfs als het artikeliseren door een journalist een hoogwaardige intellectuele activiteit is, staat dit niet direct in verband met creativiteit,” zo stelde de spoorwegmaatschappij.
De bewering is dat, hoewel “werken creatief gedachten of gevoelens moeten uitdrukken,” krantenartikelen “nauwkeurigheid als missie hebben en geen creativiteit mogen bevatten,” en daarom geen werken zijn.
De beslissing van de rechtbank
De rechtbank heeft in reactie hierop geoordeeld dat elk artikel “door de verantwoordelijke journalist is gemaakt, waarbij de journalist een begrijpelijke titel heeft toegevoegd die de inhoud van het artikel samenvat op basis van de resultaten van zijn onderzoek, de directe feiten met betrekking tot het thema van het artikel bondig heeft beschreven, en ook heeft gekozen welke gerelateerde zaken moeten worden opgenomen, hoe het artikel moet worden ontwikkeld, en de manier van schrijven, waarbij elke journalist zijn eigen expressieve vindingrijkheid heeft getoond,” en daarom zijn alle artikelen “creatieve uitdrukkingen van gedachten of gevoelens en behoren ze tot de sfeer van literatuur, wetenschap, kunst of muziek,” dat wil zeggen werken (volgens artikel 2, lid 1, punt 1 van de Japanse Auteursrechtwet) en vallen ze niet onder “de overdracht van feiten die slechts nieuwsberichten en actuele verslagen zijn” (volgens artikel 10, lid 2 van de Japanse Auteursrechtwet).
De rechtbank heeft verklaard:
Wat betreft de mate van creativiteit die nodig is om als werk te worden beschouwd, is het niet nodig dat het een hoge mate van artistieke of originele kwaliteit heeft, het is voldoende als enige individualiteit van de maker tot uiting komt. In deze zin is creativiteit, die fictiviteit als een noodzakelijk element of uitgangspunt in de inhoud impliceert, niet tegenstrijdig met het feit dat krantenartikelen nauwkeurigheid vereisen vanwege hun aard, en kan het naast elkaar bestaan zonder enige discussie.
Tokyo District Court, uitspraak van 30 november 2022
Op basis hiervan heeft de rechtbank de spoorwegmaatschappij bevolen om een schadevergoeding van 4.145.000 yen voor de in totaal 829 gepubliceerde artikelen en 450.000 yen voor de advocaatkosten die een causaal verband hebben, in totaal 4.595.000 yen, te betalen.
Samenvatting: Raadpleeg een expert over auteursrecht
In alle gevallen betreft het een vonnis in eerste aanleg, maar het is vastgesteld dat krantenartikelen auteursrechtelijk beschermde werken zijn en dat het gebruik van krantenartikelen op het intranet van een bedrijf inbreuk maakt op het auteursrecht (het recht op reproductie en het recht op openbare mededeling).
Daarnaast is het belangrijk om te beseffen dat zelfs bij gebruik binnen het bedrijf, de kans groot is dat dit niet als privégebruik wordt beschouwd. Zelfs als u artikelen op bijvoorbeeld het bedrijfsintranet wilt plaatsen, moet u toestemming hebben van de auteursrechthebbende, in dit geval de krantenuitgever. Bij het gebruik van auteursrechtelijk beschermde werken moet u erop letten dat u geen inbreuk maakt op de auteursrechten van anderen.
Wat betreft de auteursrechtelijke bescherming van woningkaarten, die net als kranten vaak binnen bedrijven worden gekopieerd en gebruikt, verwijzen wij u naar het volgende artikel voor een uitleg. Gelieve dit ook te raadplegen.
Gerelateerd artikel: Zijn woningkaarten auteursrechtelijk beschermd? Uitleg over de Zenrin-rechtszaak in Reiwa 4 (2022)[ja]
Maatregelen van ons kantoor
Het Monolith Advocatenkantoor is een juridische firma met een rijke ervaring in IT, en in het bijzonder op het gebied van internet en recht. In de recente jaren is er een toenemende aandacht voor intellectuele eigendomsrechten, waaronder auteursrechten. Ons kantoor biedt oplossingen aan met betrekking tot intellectueel eigendom. De details vindt u in het onderstaande artikel.
Expertisegebieden van Monolith Advocatenkantoor: IT- en intellectuele eigendomsrechtelijke diensten voor diverse bedrijven[ja]
Category: Internet
