Είναι παραβίαση της ιδιωτικότητας το να στέλνεις τα προσωπικά δεδομένα τρίτων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου;

Η δημοσίευση προσωπικών πληροφοριών τρίτων σε δημόσια συζητήσεις ή σε κοινωνικά δίκτυα μπορεί να οδηγήσει σε παραβίαση της ιδιωτικότητας, αλλά το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα emails. Η αναφορά προσωπικών πληροφοριών σε ένα email μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής διαμάχης για παραβίαση της ιδιωτικότητας.

Σύμφωνα με τον Ιαπωνικό Ποινικό Κώδικα, η δυσφήμηση προβλέπει ποινή φυλάκισης έως τρία χρόνια ή πρόστιμο έως 500.000 γιεν, ανεξάρτητα από το αν οι κατηγορίες είναι αληθείς ή όχι (Άρθρο 230, Παράγραφος 1 του Ποινικού Κώδικα). Τα emails συχνά αποτελούν προσωπική επικοινωνία, γι’ αυτό είναι συνηθισμένο να παραβλέπεται η δυνατότητα δυσφήμησης. Ωστόσο, ακόμη και αν δεν υπάρχει δυσφήμηση, μπορεί να υπάρξει παραβίαση της ιδιωτικότητας. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε την προστασία της ιδιωτικότητας, ακόμη και όταν αποστέλλουμε emails, και δεν πρέπει να παρέχουμε ελαφρά τη καρδία προσωπικές πληροφορίες τρίτων.

Παραβίαση της ιδιωτικότητας μέσω email προς τρίτους

Υπήρξε μια περίπτωση που αμφισβητήθηκε εάν η αποστολή ενός ηλεκτρονικού μηνύματος από τον υπάλληλο της εταιρείας ζωής C, που περιείχε προσωπικές πληροφορίες που έμαθε όταν ο γνωστός του B τον συμβούλεψε για την εγγραφή σε ασφάλεια, στον τρίτο B, ότι ο A είχε αναγνωριστεί ως άτομο με ψυχική αναπηρία τρίτου βαθμού, αποτελούσε δυσφήμιση και παραβίαση της ιδιωτικότητας.

Ο A γνώρισε τον C μέσω του B και έμαθε ότι ο C εργαζόταν ως πράκτορας ασφάλισης ζωής σε μια εταιρεία ασφάλισης ζωής, και ζήτησε συμβουλές για την εγγραφή σε ασφάλιση. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνομιλίας, του εξηγήθηκε ότι υπάρχουν ασφαλίσεις στις οποίες δεν μπορεί να εγγραφεί εάν έχει προηγούμενη ασθένεια, και αποκάλυψε ότι είχε πάθει κατάθλιψη ή ψυχική ασθένεια στο παρελθόν και είχε αναγνωριστεί ως άτομο με ψυχική αναπηρία τρίτου βαθμού.

Αργότερα, ο A έκανε κριτικά σχόλια σε μια περιγραφή στο ημερολόγιο που ο C δημοσίευσε στο διαδίκτυο σχετικά με το κοινό τους ενδιαφέρον για την υπαίθρια ζωή, και ο C, που δεν ήταν ευχαριστημένος με το γεγονός ότι ο A είχε διαδώσει περιεχόμενο που δυσφήμιζε τον C σε τρίτους, έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στον B, έναν κοινό γνωστό, περιγράφοντας τον A ως “έναν άνθρωπο που εξαρτάται από το διαδίκτυο και δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην κοινωνία” και “έναν άνθρωπο που λείπει κοινή λογική”, και περιλαμβάνοντας το γεγονός ότι ο A είχε αναγνωριστεί ως άτομο με ψυχική αναπηρία τρίτου βαθμού.

Σχετικό άρθρο: Πλήρης εξήγηση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα. Τι είναι τα τρία στοιχεία παραβίασης;

Σχετικό άρθρο: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να καταγγείλετε για δυσφήμιση; Εξηγούμε τα απαραίτητα στοιχεία και την τιμή της αποζημίωσης

Πληροφορίες Ασθένειας και Παραβίαση της Ιδιωτικότητας

Ο Α, μόλις έμαθε αυτό, απαιτούσε αποζημίωση για δυσφήμιση και παραβίαση της ιδιωτικότητας, και κατέθεσε μια αγωγή εναντίον του C. Ωστόσο, αφού η αίτησή του απορρίφθηκε από το Πρωτοδικείο του Τόκιο (Tokyo Summary Court), προσήγαγε την υπόθεση σε έφεση.

Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε τη δυσφήμιση, παρά το γεγονός ότι περιελάμβανε μια έκφραση που παρουσίαζε πρόβλημα, λέγοντας ότι “δεν μπορεί να λεχθεί ότι η αποστολή των παραπάνω ηλεκτρονικών μηνυμάτων από τον εφεσείοντα έχει άμεσα μειώσει την αντικειμενική κοινωνική αξιολόγηση του εφεσείοντα, καθώς αυτά απεστάλησαν μόνο σε συγκεκριμένους γνωστούς και δεν τέθηκαν σε κατάσταση που να μπορούν να διαβαστούν από πολλούς τρίτους που δεν είναι ο εφεσείοντας ή ο εφεσίβλητος”. Δηλαδή, δεν αποκάλυψε “δημόσια” τα γεγονότα.

Από την άλλη πλευρά, σχετικά με την παραβίαση της ιδιωτικότητας,

“Οι πληροφορίες που σχετίζονται με αυτήν την ιδιωτικότητα μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα προσωπικά δικαιώματα και συμφέροντα του ατόμου, ανάλογα με τον τρόπο που χειρίζονται, και θα πρέπει να χειρίζονται με προσοχή. Ο εφεσίβλητος, που γνώριζε αυτές τις προσωπικές πληροφορίες όταν ο εφεσείοντας του ζήτησε συμβουλή για την εγγραφή σε ασφάλεια, δεν θα έπρεπε να αποκαλύψει αυτές τις πληροφορίες σε άλλους χωρίς τη βούληση του εφεσείοντα. Η πράξη του εφεσίβλητου, που μετέδωσε αυτές τις προσωπικές πληροφορίες στον Β μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την εγγραφή στην ασφάλεια και είναι απλά ένας κοινός γνωστός, δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως απαραίτητη, και προδίδει την λογική προσδοκία για την κατάλληλη διαχείριση των πληροφοριών που σχετίζονται με την ιδιωτικότητα που παρείχε ο εφεσείοντας, και πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί παράνομη πράξη που παραβιάζει την ιδιωτικότητα του εφεσείοντα.

Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 6 Νοεμβρίου 2009 (2009)

Αναγνώρισε αυτό, αλλά είπε ότι “η παραβίαση της ιδιωτικότητας έχει προκαλέσει ψυχική αγωνία στον εφεσείοντα, και οι προσωπικές πληροφορίες αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως πληροφορίες με υψηλό επίπεδο εμπιστευτικότητας για τον εφεσείοντα, αλλά από την άλλη πλευρά, όσον αφορά τον τρόπο παραβίασης της ιδιωτικότητας, περιορίζεται στην αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε έναν συγκεκριμένο γνωστό, και ο εφεσείοντας είχε ήδη μιλήσει σε έναν κοινό γνωστό του εφεσείοντα και του εφεσίβλητου για το γεγονός ότι είχε πάθει κατάθλιψη ή ψυχική ασθένεια”, και καθόρισε ότι το κατάλληλο ποσό για την αποζημίωση για τον πόνο και τον πόνο ήταν 30.000 γιεν.

Ακόμη και αν πρόκειται για πληροφορίες για μια ασθένεια με υψηλό επίπεδο εμπιστευτικότητας, “περιορίζεται στην αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε έναν συγκεκριμένο γνωστό” ως τρόπο παραβίασης της ιδιωτικότητας, και ο Β δεν το γνώριζε αυτό, αλλά “ο εφεσείοντας είχε ήδη μιλήσει σε έναν κοινό γνωστό του εφεσείοντα και του εφεσίβλητου για το γεγονός ότι είχε πάθει κατάθλιψη ή ψυχική ασθένεια”, και έτσι το ποσό της αποζημίωσης για τον πόνο και τον πόνο ήταν χαμηλό.

Σχετικό άρθρο: Μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση της ιδιωτικότητας αν δημοσιευθούν πληροφορίες για μια ασθένεια στο διαδίκτυο;

Αποστολή email που περιέχουν περιγραφές βασισμένες σε σεξουαλικό ενδιαφέρον ή επιθυμία

Υπάρχει περίπτωση όπου μια γυναίκα ισχυρίστηκε ότι υπέστη σημαντική ψυχική και σωματική ζημιά λόγω της αποστολής επανειλημμένων email που περιείχαν σεξουαλική παρενόχληση. Βασισμένη σε παράνομη δράση, ζήτησε αποζημίωση. Αρχικά, υπέβαλε αίτηση για διαμεσολάβηση στο Πρωτοδικείο Τόκιο, αλλά αυτή απέτυχε, οπότε η εφεσίβλητη προσήγαγε την υπόθεση στο Εφετείο Τόκιο.

Παρά τις πολλές αντιφάσεις και αμφιβολίες, η γυναίκα εφεσίβλητη (35 ετών) και ο ανδρικός εφεσείοντας (42 ετών) γνωρίστηκαν στον χώρο εργασίας όπου εργάζονταν ως επόπτες εξετάσεων, αποσπασμένοι από την ίδια εταιρεία παροχής προσωπικού. Ο εφεσείοντας έδωσε στην εφεσίβλητη μια επαγγελματική κάρτα που περιείχε την διεύθυνση email του κινητού του. Η εφεσίβλητη έστειλε ένα email στην διεύθυνση του εφεσείοντα, και αυτό ξεκίνησε μια αμοιβαία ανταλλαγή email. Σε διάστημα δύο εβδομάδων, ο εφεσείοντας έστειλε περίπου 120 email στην εφεσίβλητη, ενώ η εφεσίβλητη έστειλε περίπου 90 email στον εφεσείοντα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εφεσίβλητη ισχυρίστηκε ότι έλαβε email που περιείχαν σεξουαλική παρενόχληση. Για παράδειγμα, σε ένα email που ο εφεσείοντας έγραψε “Η πορνεία είναι κακή”, αυτός απάντησε σε ένα email από την εφεσίβλητη που έλεγε ότι έψαχνε για δουλειά με ημερομίσθιο. Ο εφεσείοντας έγραψε “Αν ψάχνεις για δουλειά με ημερομίσθιο για σύντομο χρονικό διάστημα, τότε ΧΧΧ είναι η καλύτερη επιλογή. Πληρώνουν 10.000 γιεν την ημέρα για τον έλεγχο κινητών τηλεφώνων. Η πορνεία είναι κακή”. Σε απάντηση στην ερώτηση της εφεσίβλητης για το τι εννοούσε με “Η πορνεία είναι κακή”, ο εφεσείοντας απάντησε “Συγγνώμη αν προκάλεσα σύγχυση”. Αυτή την ίδια μέρα, αντάλλαξαν ακόμη πέντε email ο καθένας.

Επιπλέον, σε ένα άλλο email, ο εφεσείοντας έγραψε “Προσπάθησα να μπω σε ένα love hotel στο Shibuya και να την φιλήσω, αλλά αντιμετώπισα έντονη αντίσταση. Είπε ‘Όχι, δεν γίνεται, ο σύζυγός μου, είμαι πιστή στον σύζυγό μου…’ και έτσι αναγκάστηκα να αποχωρήσω με λύπη → αυτοκαταστροφικό ερωτικό'”. Αυτό ήταν σε απάντηση σε ένα email από την εφεσίβλητη που έλεγε “Ήμουν σε σχέση με μια πρώην αεροσυνοδό της JAL International, τρία χρόνια πριν…”. Η εφεσίβλητη απάντησε “Α, δεν το γνώριζα”. Αυτή την ίδια μέρα, ο εφεσείοντας έστειλε ακόμη εννέα email και η εφεσίβλητη έξι.

Εάν το περιεχόμενο ενός email υπερβαίνει τα κοινωνικά αποδεκτά όρια

Το δικαστήριο δήλωσε ότι, παρά τα emails που περιείχαν σεξουαλική παρενόχληση, “δεν ήταν δυνατό να αναγνωριστεί ότι ο εφεσίβλητος απέρριψε έντονα αυτά τα emails, ούτε ότι άρχισε να απορρίπτει τον εφεσίβλητο μετά από αυτά τα emails, και δεν ήταν δυνατό για τον εφεσίβλητο να αντιληφθεί ότι ο εφεσείοντας απέρριπτε τα emails από τον εφεσίβλητο”. Επιπλέον, το δικαστήριο κατέληξε ότι δεν υπήρχε συμπεριφορά στοκερ, καθώς οι δύο πρόσωπα είχαν συναντηθεί μόνο δύο φορές.

Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο, τη συμπεριφορά, τον αριθμό των emails που απέστειλε ο εφεσίβλητος, το περιεχόμενο, τη συμπεριφορά, τον αριθμό των emails που απέστειλε ο εφεσείοντας, και τον σκοπό των emails που απέστειλε ο εφεσίβλητος, δεν μπορεί να αναγνωριστεί ότι η αποστολή των emails από τον εφεσίβλητο υπερβαίνει τα κοινωνικά αποδεκτά όρια και είναι παράνομη, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί παράνομη πράξη.

Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 30 Σεπτεμβρίου 2009 (2009)

Συνεπώς, το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα. Σε αυτή την περίπτωση, δεν αναγνωρίστηκε παραβίαση της ιδιωτικότητας, αλλά στην απόφαση αναφέρεται ότι:

Η πράξη της αποστολής ενός email που περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο κατά τη θέληση του αποδέκτη, λαμβάνοντας υπόψη τον σκοπό, το περιεχόμενο, τη συμπεριφορά του email, τον βαθμό απόρριψης από τον αποδέκτη, κλπ., όταν υπερβαίνει τα κοινωνικά αποδεκτά όρια, πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί παράνομη πράξη που παραβιάζει τα δικαιώματα του αποδέκτη στη σεξουαλική ελευθερία, την τιμή, την ιδιωτικότητα, κλπ.

Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 30 Σεπτεμβρίου 2009 (2009)

Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και σε περίπτωση ενός εναντίον ενός email, η αποστολή ενός email που περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο κατά τη θέληση του αποδέκτη, μπορεί να αποτελέσει παράνομη πράξη που παραβιάζει τα δικαιώματα του αποδέκτη στη σεξουαλική ελευθερία, την τιμή, την ιδιωτικότητα, κλπ., όταν υπερβαίνει τα κοινωνικά αποδεκτά όρια. Αυτή η δήλωση, παρόλο που προέρχεται από ένα κατώτερο δικαστήριο, είναι αξιοσημείωτη.

Σε αυτή την περίπτωση, δεν έγινε τέτοια πράξη, αλλά αυτό είναι μια προειδοποίηση ότι, αν αποστείλετε ένα email που περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο που ο αποδέκτης απορρίπτει, λόγω της πεποίθησης ότι “είναι μόνο ένα email” ή “δεν θα δημοσιευτεί”, μπορεί να υπάρξει παραβίαση της ιδιωτικότητας.

Παροχή ιδιωτικών email σε τρίτους

Υπάρχει μια περίπτωση που καταγγέλθηκε για παραβίαση της ιδιωτικότητας, όταν ένα email που καταγγέλλει σεξουαλική παρενόχληση παρασχέθηκε χωρίς άδεια στον κατηγορούμενο. Αυτό συνέβη μεταξύ του Y2, εκπροσώπου της εταιρείας Y1, η οποία ιδρύθηκε με κύριο σκοπό την προώθηση και υποστήριξη των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και διοργανώνει εργαστήρια θεάτρου με συμμετοχή του κοινού, και της συζύγου του Y3, η οποία συνεργάζεται στη διοργάνωση των εργαστηρίων.

Στις 13 Ιανουαρίου 2008 (Heisei 20), πραγματοποιήθηκε ένα πάρτι για την έναρξη της νέας χρονιάς στο σπίτι και το γραφείο του Y2, το οποίο χρησιμοποιείται επίσης ως χώρος προβών, με τη συμμετοχή των Y2, Y3, του προσφεύγοντα, του B και άλλων μελών της εταιρείας και πρώην συμμετεχόντων στα εργαστήρια.

Μετά το πάρτι, ο προσφεύγων επικοινώνησε με την Y3 μέσω email και τηλεφώνου, καταγγέλλοντας ότι ο B είχε επιδείξει ασεμνή συμπεριφορά προς αυτόν. Στις 24 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση στο γραφείο με τη συμμετοχή της Y3, οκτώ μελών του προσωπικού του γραφείου και του προσφεύγοντα για να συζητηθεί το περιστατικό.

Περίπου τον Μάιο του ίδιου έτους, ο προσφεύγων ζήτησε διαμεσολάβηση από το Κέντρο Διακανονισμού Διαφορών της Ένωσης Δικηγόρων του Τόκιο, με τον B ως αντίδικο. Ο B, ωστόσο, ισχυρίστηκε ότι ήταν υπό την επήρεια του αλκοόλ και δεν θυμόταν τα γεγονότα, και ζήτησε συμβουλή από τον Y2. Ο Y2 παρείχε στον B ένα έγγραφο που περιγράφει την εξέλιξη της υπόθεσης, ενώ η Y3 παρείχε στον B τα email που είχε λάβει από τον προσφεύγοντα, χωρίς να κρύψει τη διεύθυνση email και άλλες πληροφορίες. Ο B υπέβαλε αυτά τα έγγραφα κατά τη διαδικασία διαμεσολάβησης. Αργότερα, ο προσφεύγων απέσυρε την αίτηση διαμεσολάβησης, αλλά στις 19 Αυγούστου κατήγγειλε τον B στην Αστυνομία του Τόκιο για απόπειρα ακατάλληλης συμπεριφοράς. Η καταγγελία του έγινε δεκτή. Στις 27 Οκτωβρίου, ο προσφεύγων και ο B κατέληξαν σε συμφωνία και ο προσφεύγων απέσυρε την καταγγελία του. Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν είναι γνωστές, αλλά φαίνεται ότι ο B πλήρωσε στον προσφεύγοντα ένα συγκεκριμένο ποσό και του ζήτησε συγγνώμη.

Μετά από αυτό, ο προσφεύγων κατήγγειλε ότι, παρά το γεγονός ότι είχε εμπιστευτεί την Y3 και είχε στείλει τα email ως ιδιωτικά μηνύματα, οι Y2 και Y3 τα παρείχαν στον B χωρίς να λάβουν καμία προφύλαξη, όπως τη μάσκαρη της διεύθυνσης email του προσφεύγοντα, και χωρίς την άδειά του. Αυτό προκάλεσε στον προσφεύγοντα ψυχική αγωνία, καθώς φοβόταν ότι ο B θα διαβάσει το περιεχόμενο των email και θα αντιδράσει εκδικητικά, είτε στέλνοντας email που τον δυσφημούν, είτε διαδίδοντας τη σεξουαλική παρενόχληση σε τρίτους, είτε δημοσιεύοντας τις προσωπικές πληροφορίες του προσφεύγοντα σε τρίτους. Ως εκ τούτου, κατήγγειλε ότι οι Y2 και Y3 έχουν ευθύνη για αποζημίωση ζημιών και ότι η εταιρεία είναι υπεύθυνη ως εργοδότης, και άρχισε μια αγωγή.

Παροχή email χωρίς να κρύβεται η διεύθυνση και άλλες πληροφορίες

Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι το συγκεκριμένο email παραχωρήθηκε στον Β χωρίς να κρύβονται οι διευθύνσεις email και άλλες πληροφορίες, καθώς ο Υ3 συμμετείχε στην ετήσια συνάντηση των εθελοντών και θεώρησε ότι οι προσφεύγοντες και ο Β ήταν συνάδελφοι,

Στην παρούσα υπόθεση, ο προσφεύγων θεωρεί το συμβάν ως σεξουαλική παρενόχληση και ο κύριος Β ήταν μεθυσμένος και δεν θυμόταν τίποτα, οπότε είναι πολύ πιθανό να υπήρχαν διαφορές στην κατανόηση ή τη στάση ανάμεσα στον προσφεύγοντα και τον κύριο Β σχετικά με το συμβάν, και ήταν προφανές ότι οι δύο άνθρωποι βρίσκονταν σε κατάσταση αντίθεσης συμφερόντων. Επομένως, η παροχή από τον Υ3 του email που έλαβε από τον έναν χωρίς τη συγκατάθεσή του στον άλλο, χωρίς να κρύβει τη διεύθυνση email και άλλες πληροφορίες, θεωρείται ανάρμοστη και παραβίαση της ιδιωτικότητας, και μπορεί να αποτελέσει παράνομη πράξη.

Απόφαση του Δικαστηρίου του Τόκιο, 11 Ιανουαρίου 2012 (2012)

Ωστόσο, δεν υπήρξαν συγκεκριμένες παραβιάσεις, όπως η λήψη ύποπτων email ή η διεξαγωγή παρενοχλήσεων, λόγω της αποκάλυψης του email, και έχει επιτευχθεί συμφωνία με τον Β, που ήταν ο παραλήπτης. Η πιθανότητα περαιτέρω παραβιάσεων είναι εξαιρετικά χαμηλή. Επιπλέον, ο Υ3 δεν είχε πρόθεση να παρενοχλήσει ειδικά τον προσφεύγοντα και είχε ζητήσει συγγνώμη για την αποκάλυψη του email πριν από την υποβολή της αγωγής. Επίσης, δεδομένου ότι η ετήσια συνάντηση δεν διοργανώθηκε από εταιρεία, δεν υπάρχει περιθώριο να ερμηνευθεί ότι η πράξη του Υ3 ήταν πράξη εργαζομένου της εταιρείας, οπότε ο Υ2 και η εταιρεία δεν φέρουν ευθύνη για παράνομη πράξη ή ευθύνη εργοδότη. Το δικαστήριο αναγνώρισε μόνο την αποζημίωση ζημίας των 10.000 γιεν για τον Υ3.

Στην πραγματικότητα, ήταν καλό που ο προσφεύγων δεν υπέστη καμία ζημία, αλλά αν οι φόβοι του προσφεύγοντα είχαν επιβεβαιωθεί, και είχε λάβει email με δυσφήμιση, απειλές ή είχε διαδοθεί σε τρίτους ότι είχε διαπράξει σεξουαλική παρενόχληση, ή αν οι προσωπικές πληροφορίες, όπως η διεύθυνση email, είχαν δημοσιοποιηθεί σε τρίτους, θα μπορούσε να προκληθεί σοβαρή ζημία. Ήταν μια απερίσκεπτη πράξη που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι παρείχε πληροφορίες στον “δράστη”.

Ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, δεν πρέπει να γνωστοποιείτε τη διεύθυνση email κάποιου άλλου σε τρίτους χωρίς άδεια, ή να παρέχετε email που είναι προσωπικά μηνύματα.

Συμπέρασμα

Αν έχετε εμπειρία παραβίασης της ιδιωτικότητας μέσω email, συμβουλευτείτε έναν έμπειρο δικηγόρο το συντομότερο δυνατό.

Η παραβίαση της ιδιωτικότητας μέσω email είναι όπως ο παρενόχληση, συχνά ο άλλος δεν είναι ενήμερος για αυτό, και γι’ αυτό τον λόγο, αν το αφήσετε ανεξέλεγκτο, υπάρχει πιθανότητα να επιδεινωθεί. Μπορεί να γίνει ακόμα πιο κακόβουλο, όπως “συνεχίζοντας να στέλνει μηνύματα παρά το γεγονός ότι το απορρίπτει”, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε συμπεριφορά διώξης.

Τον Ιούλιο του 2013 (Δυτικό έτος 2013), ο νόμος για την καταπολέμηση της διώξης τροποποιήθηκε και τα επίμονα emails θεωρήθηκαν πλέον εγκληματική συμπεριφορά.

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Μπορεί να γίνετε θύμα ή δράστης απροσδόκητα. Ας αλλάξουμε την κατανόησή μας και ας είμαστε προσεκτικοί.

Σχετικό άρθρο: Τι είναι ο διαδικτυακός διωκόμενος; Εξηγούμε τρόπους αντιμετώπισης