NHK “Digitale Tatoeage” Aflevering 3: IT-technologie & Wetgeving

De NHK zaterdagdrama ‘Digitale Tatoeage’ is een drama dat zich richt op reputatieschade op het internet, waarbij veel juridische en IT-gerelateerde onderzoeksmethoden door advocaten worden geïntroduceerd. Als de advocaat die verantwoordelijk is voor het originele idee van dit drama, zal ik de juridische methoden uitleggen die in aflevering 3 worden geïntroduceerd.

https://monolith.law/reputation/nhkdrama-degitaltatoo-02[ja]

Aflevering 3 gaat over een bescheiden kantoormedewerker, mevrouw Kayo Yamada, die in Itabashi woont en de ‘Glitterende Dagboek van Kaorin, de Glitterende Meisje uit de Havenwijk’ beheert, en die lasterlijke opmerkingen maakt over mevrouw Ayako Nakanishi, een managementconsultant. Ik zal deze scène uitleggen.

Identificatie van de beheerder van een anonieme blog

“Eh… Ik ben aangeklaagd.”
“Jij? Waarom dan?”
“Ik heb iemand bekritiseerd op mijn blog.”

NHK zaterdagdrama ‘Digital Tattoo’ aflevering 3

Yamada Kayo, die zichzelf “Glittering Minato Ward Girl, Kaorin” noemt, beheert een blog in een anonieme staat, dat wil zeggen, zonder haar echte naam te onthullen. In deze blog heeft ze lasterlijke opmerkingen gemaakt over de managementconsultant Ayako Nakanishi. Ondanks het feit dat ze de blog anoniem beheerde, heeft ze een schadevergoeding ontvangen van de advocaat van Nakanishi. Met andere woorden, ondanks het feit dat ze de blog anoniem beheerde, is haar identiteit ontdekt.

Overzicht van het verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie

Wanneer er laster plaatsvindt op een anonieme blog, voert het slachtoffer een procedure uit genaamd ‘verzoek om openbaarmaking van de afzenderinformatie’ om de beheerder te identificeren. Dit is een procedure gebaseerd op de zogenaamde ‘Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers’ (Japanse Wet op de beperking van de aansprakelijkheid van providers), die in het kort inhoudt:

• Het richten op een bedrijf dat niet de auteur van het artikel (of in het geval van een blog, de blogbeheerder) is, maar wel betrokken is bij de publicatie van het artikel
• Het verzoeken om openbaarmaking van informatie over de persoon die het artikel heeft geschreven

In het geval van laster op een anonieme blog,

• Wordt de blogservicebeheerder, hoewel niet de blogbeheerder zelf, maar betrokken bij de publicatie van het artikel, de tegenpartij in deze procedure,
• Kan men vragen om openbaarmaking van informatie over de blogbeheerder zelf die de blogservicebeheerder kent

Dit is de structuur. De blogservicebeheerder is bijvoorbeeld in het geval van ‘Ameba’ het bedrijf CyberAgent Inc. dat de service beheert.

Informatie die kan worden opgevraagd aan blogdienstverleners

Welke informatie heeft CyberAgent, het bedrijf achter de anonieme blogdienst, over de beheerders van de blogs? Er zijn twee hoofdtypen van deze ‘informatie’.

• Persoonlijke informatie die CyberAgent heeft verzameld om dienstregistratie en betalingsverzoeken aan de blogbeheerders te kunnen doen
• IP-adressen gerelateerd aan de communicatie tijdens het schrijven van artikelen

De aard van de eerste en de tweede soort informatie is verschillend.

De eerste soort informatie is uitsluitend verzameld door de blogdienstverlener (CyberAgent) voor het leveren van hun diensten. De soort informatie die wordt verzameld, varieert per blogdienst. In het geval van Ameba, de blogdienst van CyberAgent, kan men zich registreren met alleen informatie zoals een ‘e-mailadres’ en ‘geboortedatum’. CyberAgent heeft geen toegang tot de adressen of namen van de blogbeheerders. Als er wordt gevraagd om informatie te onthullen die niet in het bezit is, zal het antwoord simpelweg zijn: “We hebben die informatie niet en kunnen deze niet onthullen”.

De tweede soort informatie is echter anders. Ongeacht de blogdienst, wordt er tijdens het posten van een artikel een communicatie uitgevoerd van de blogbeheerder naar de dienst met de boodschap ‘Ik post een artikel’. Tijdens dit proces is het mogelijk om het ‘IP-adres’ van de blogbeheerder te registreren. Aangezien veel blogdiensten dit IP-adres registreren, als er wordt gevraagd om het IP-adres te onthullen, zal het antwoord zijn: “We hebben die informatie en kunnen deze onthullen”.

Voorlopige maatregelen tegen beheerders van blogdiensten

Verzoeken om openbaarmaking van de informatie van de afzender slagen vaak niet in buitengerechtelijke onderhandelingen, en er is een procedure nodig via de rechtbank, bekend als “voorlopige maatregelen”. Adres- en naamgegevens, evenals IP-adressen, zijn persoonlijke informatie van de gebruikers van hun dienst vanuit het oogpunt van de beheerders van blogdiensten (CyberAgent Inc.). Er zijn veel gevallen waarin ze een houding tonen van “we zullen openbaar maken als we daartoe door de rechtbank worden bevolen, maar we kunnen niet vrijwillig openbaar maken”.

Daarom is het juist bij het omgaan met anonieme blogs belangrijk om vooraf te onderzoeken welke informatie de beheerder van die blogdienst verzamelt. In het ergste geval kan het gebeuren dat je een voorlopige maatregel neemt om “openbaarmaking van adres en naam” te eisen via de rechtbank, zonder te realiseren dat de betreffende blogdienstbeheerder geen adres- en naamgegevens verzamelt, en hoewel je de voorlopige maatregel wint, krijg je alleen het antwoord “we hebben die informatie niet”.

Gerechtelijke procedures tegen providers

Tegen de beheerder van een blogservice kan een voorlopige maatregel worden gevraagd om het IP-adres te onthullen. Als het IP-adres eenmaal is onthuld, wordt de provider aangesproken om “het adres en de naam van de contractant die op dat moment het betreffende IP-adres gebruikte” te onthullen. Dit betekent dat de naam en het adres van de beheerder van de blog worden opgevraagd. In veel gevallen is een gerechtelijke procedure noodzakelijk voor deze procedure.

Een gedetailleerde uitleg over deze reeks procedures is te vinden in een apart artikel.

https://monolith.law/reputation/disclosure-of-the-senders-information[ja]

Schadeclaims tegen blogbeheerders

Na het ontvangen van de openbaarmaking van de naam en het adres van de blogbeheerder van de provider, zal er een schadeclaim worden ingediend tegen die partij.

“… Het is smaad, betaal een schadevergoeding…”
“Hoeveel is de schadevergoeding?”
“… Drie miljoen yen”

NHK Zaterdag Drama “Digital Tattoo” Aflevering 3

In het drama, wordt er een claim van 3 miljoen yen ingediend tegen mevrouw Kayo Yamada door mevrouw Ayako Nakanishi, een management consultant. Logischerwijs,

• De post van mevrouw Kayo Yamada is illegaal, en voor het maken van zo’n illegale post
• Ze vraagt om een vergoeding voor de “schade”

Dit is wat het inhoudt.

Wat voor soort schade kan worden geclaimd tegen de ‘dader’

En deze “schade” kan grofweg in twee categorieën worden verdeeld.

• De onderzoekskosten (advocaatkosten) die management consultant mevrouw Ayako Nakanishi heeft gebruikt om te bepalen dat mevrouw Kayo Yamada de beheerder van de betreffende blog is
• Schadevergoeding voor de emotionele schade die management consultant mevrouw Ayako Nakanishi heeft geleden als gevolg van het feit dat het artikel op de betreffende blog illegaal is

In het geval van reputatieschade op het internet, zijn de advocaatkosten die zijn betaald om de dader te identificeren, claimbaar tegen de dader. In het drama, hoewel er geen specifieke beschrijving is, heeft management consultant mevrouw Ayako Nakanishi waarschijnlijk een advocaat ingeschakeld om,

• Een voorlopige voorziening tegen de blogserviceprovider
• Een rechtszaak tegen de provider die mevrouw Kayo Yamada gebruikte

uit te voeren. De advocaatkosten die voor deze zaken zijn betaald, kunnen als “onderzoekskosten” worden geclaimd tegen mevrouw Kayo Yamada.

En de zogenaamde “schadevergoeding” kan bovenop deze worden geclaimd. Echter, hoewel het vaak wordt gezegd, erkennen Japanse rechtbanken zelden hoge emotionele schade. Hoewel het een probleem is dat moeilijk te kwantificeren is, kan worden gezegd dat de schadevergoeding voor smaad vaak beperkt is tot ongeveer 500.000 tot 1 miljoen yen.

Als totaal van deze bedragen, claimt management consultant mevrouw Ayako Nakanishi 3 miljoen yen tegen mevrouw Kayo Yamada.

Wat anders dan een ‘schadeclaim’ kan worden geëist

Als de ‘dader’ die de blog beheert kan worden geïdentificeerd, kunnen de dingen die tegen die ‘dader’ kunnen worden geëist, grofweg worden onderverdeeld in,

• (Als het artikel nog steeds gepubliceerd is) Verwijdering van het artikel
• Schadeclaim
• Publicatie van een verontschuldigingsadvertentie

Omgekeerd is het moeilijk om iets meer dan dit te eisen in een rechtszaak. Een veel voorkomend probleem is het verbod op de publicatie van nieuwe artikelen. Na het lijden van laster, zou men willen eisen “schrijf niet meer over mij”, maar het is moeilijk om dit juridisch te eisen en een dergelijke uitspraak te krijgen in een rechtszaak.

Echter, zelfs als het “juridisch moeilijk te eisen” is, zijn de partijen vrij om een schikking te treffen en dergelijke afspraken te maken. Daarom wordt in de praktijk vaak gebruik gemaakt van,

1. Verwijder het artikel
2. Maak geen vermeldingen over het slachtoffer in de toekomst (als dit wel gebeurt, betaal dan een grote schadevergoeding)
3. Als 2 wordt nageleefd, geef dan (een deel van) het recht op schadevergoeding op

een schikking met deze inhoud. Als een dergelijke schikkingsovereenkomst wordt gesloten, is de overeenkomst zelf juridisch geldig, dus je kunt een oplossing krijgen die niet kan worden gerealiseerd in een rechtszaak.

Klik hier voor een gedetailleerde uitleg over “Digital Tattoo”